tag:blogger.com,1999:blog-60198358302220054432024-03-28T04:20:45.106-07:00Kulturalne IngrediencjeTytuł bloga powstał z inspiracji prozą Brunona Schulza, w której wielokrotnie, w różnych kontekstach, pada to tajemniczo brzmiące słowo, znaczące o wiele więcej niż „składniki”, bo mające rangę metafory, symbolu…
Kulturalne Ingrediencje nie jest blogiem monotematycznym, np. książkowym czy filmowym. Łączę w nim wszystkie moje pasje w jedną całość. Znajdują się tu teksty dotyczące literatury, filmu, muzyki i sztuk plastycznych. Ponadto rozmowy z artystami i własne zapiski.To także moje archiwum.
Kulturalne Ingrediencjehttp://www.blogger.com/profile/06078158689456840242noreply@blogger.comBlogger3513125tag:blogger.com,1999:blog-6019835830222005443.post-88625739637188344322024-03-27T06:35:00.000-07:002024-03-27T06:35:18.589-07:00Kto otrzyma Nos Chopina podczas Millennium Docs Against Gravity Film Festival?<p><b> 12 wspaniałych filmów dokumentalnych o ludziach całkowicie oddanych sztuce, która zmienia nie tylko ich życie, ale fascynuje i porusza także innych. To historie z różnych zakątków świata i dziedzin - od malarstwa przez muzykę, taniec, film i teatr aż po sztukę tworzenia… olbrzymich balonów. Ta wspaniała kinowa dwunastka powalczy o Nos Chopina - nagrodę dla najlepszego filmu o muzyce i sztuce. Do grona partnerów festiwalu dołączył w tym roku Narodowy Instytut Fryderyka Chopina, który został fundatorem nagrody wynoszącej 3000 euro.</b></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuXmiLF8Md5zBFB6sX7zr0od0fadLPtfKP0HWDnBor0r3PjuXO1PnFbccFfIjDDH6UZBXWt9t6ZEukHEZi0EUhHz_RhyphenhyphenGlFmDjdmaCq321a-PGavmSdov_NATlFZSnCeS__po4pMRDd3mb550Utrudsq9svOj4qsyVWA1U5RbxBzLWDAzta4Gq3k8R2U8/s640/unnamed.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="437" data-original-width="640" height="274" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuXmiLF8Md5zBFB6sX7zr0od0fadLPtfKP0HWDnBor0r3PjuXO1PnFbccFfIjDDH6UZBXWt9t6ZEukHEZi0EUhHz_RhyphenhyphenGlFmDjdmaCq321a-PGavmSdov_NATlFZSnCeS__po4pMRDd3mb550Utrudsq9svOj4qsyVWA1U5RbxBzLWDAzta4Gq3k8R2U8/w400-h274/unnamed.jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">kadr z filmu „Viva, Varda!”</td></tr></tbody></table><p>Świat kina reprezentują w konkursie dwa filmy opowiadające o twórczych buntownikach - <b><a href="https://kulturalneingrediencje.blogspot.com/search?q=Agn%C3%A8s+Varda">Agnès Vardzie</a> i Michelu Gondrym. „Viva Varda!” (reż. Pierre-Henri Gibert</b>) to portret wybitnej reżyserki, ukazujący zupełnie nowe spojrzenie na jej życie i twórczość. Varda łączona jest często z francuską Nową Falą i uznawana jest za jej czołową przedstawicielkę. Przez długi okres swojej kariery brakowało jej rozgłosu, na jaki zasługiwała, a to przecież ona na nowo odkryła, jak może wyglądać film i jakie historie może opowiadać. </p><p>„<b>Michel Gondry: zrób to sam</b>” (Michel Gondry: Do It Yourself, reż. François Nemeta) pokazuje z kolei Gondry’ego, czyli specjalistę od wszystkiego. Jego ekscentryczny talent zachęcił takich znanych wykonawców muzyki pop, jak Bjõrk, Rolling Stones, The White Stripes czy Daft Punk do współpracy z nim przy teledyskach. Wywalczył sobie własną ścieżkę w Hollywood i Oscara® bez – jakże częstych w takich przypadkach – artystycznych kompromisów.</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpVbhj8RAa1bCaLgSxVTK0YBTAX1XoVa8oIySrjCIEgaMfmrHJkFPZ9kOcCXEJ95GipREfItD4DpfXgBAC0ICzvfHLADCa0V-RC-MqBJYcXZWC4JrXOPit6CtB30dDsZdR8JaTs-yUJnlw0j7t_ehqI0FXeycOJL2DJovGU42DGR4Ve2hi7IC0FOhOlwQ/s2048/unnamed%20(2).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1152" data-original-width="2048" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpVbhj8RAa1bCaLgSxVTK0YBTAX1XoVa8oIySrjCIEgaMfmrHJkFPZ9kOcCXEJ95GipREfItD4DpfXgBAC0ICzvfHLADCa0V-RC-MqBJYcXZWC4JrXOPit6CtB30dDsZdR8JaTs-yUJnlw0j7t_ehqI0FXeycOJL2DJovGU42DGR4Ve2hi7IC0FOhOlwQ/w400-h225/unnamed%20(2).jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">kadr z filmu „Avant-Drag!”</td></tr></tbody></table><p>Bliski kinu świat tańca, teatru i performance’u reprezentują bohaterowie oraz bohaterki kolejnych trzech konkursowych filmów. <b>„Obsesja światła” </b>(Obsessed With Light, reż.<b> Zeva Oelbaum, Sabine Krayenbühl</b>) to spojrzenie na życie Loïe Fuller, która w życiu odniosła sukces w wielu rolach. Przede wszystkim była pionierką tańca współczesnego oraz oświetlenia scenicznego, choreografką, aktorką, producentką, pisarką, modelką i wynalazczynią. Jednym słowem — rewolucjonistką swoich czasów. W filmie widzimy kobietę-artystkę, która zyskała sławę na własnych warunkach, nie wstydząc się swojego ciała i otwarcie mówiąc o seksualności. </p><p><b>„Żyć Zolą” </b>(The Zola Experience, reż. <b>Gianluca Matarresse</b>) przenosi nas do chwili obecnej i pokazuje Annę, która jest aktorką i reżyserką. Cierpi, bo właśnie rozstała się z mężem. Pracuje nad teatralną adaptacją „W matni” Emila Zoli, w której gra rolę Gervaise. Z kolei Ben to jej przyjaciel bezrobotny aktor. Darzy ją uczuciem, ale ona nie chce spotykać się z mężczyznami. Prosi Bena, by zagrał w jej przedstawieniu. Kiedy oboje czytają scenariusz, pracują nad postaciami i rozpoczynają próby, rzeczywistość miesza się z fikcją i wydaje się, że para odtwarza w życiu każdy etap historii granych przez siebie postaci. </p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgB60ge3VHT0Jn1PMt4vRlwBi2L5WtlPiepGjVIwq7z3mnFjL_NXFKdvBIK3hK8NG2vq1PNgCvF7BFmCEm-iZqiugY8OHkn5-lt4ESgOqIeQn0en_dwPM_dgPzqc6Xv_-66GHMWvgeE8DY8jZyk1B-r1EW5Cox9xpxOKuKnShqwi3wfqFLD8DENcUr3Xpk/s4635/unnamed%20(3).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="3047" data-original-width="4635" height="263" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgB60ge3VHT0Jn1PMt4vRlwBi2L5WtlPiepGjVIwq7z3mnFjL_NXFKdvBIK3hK8NG2vq1PNgCvF7BFmCEm-iZqiugY8OHkn5-lt4ESgOqIeQn0en_dwPM_dgPzqc6Xv_-66GHMWvgeE8DY8jZyk1B-r1EW5Cox9xpxOKuKnShqwi3wfqFLD8DENcUr3Xpk/w400-h263/unnamed%20(3).jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">kadr z filmu „Jeszcze nie jestem tym, kim bym chciała”</td></tr></tbody></table><p>Do świata fotografii zaprosi nas Libuše Jarcovjákova, bohaterka filmu „<b>Jeszcze nie jestem tym, kim bym chciała”</b> (I’m Not Everything I Want To Be, reż. <b>Klára Tasovská)</b>, który miał swoją światową premierę na Berlinale. Ruszymy w podróż od nielegalnych klubów nocnych w komunistycznej Pradze, poprzez dramatyczną decyzję o emigracji do Berlina, a następnie ucieczkę stamtąd do Tokio i powrót do Europy. Siła intymności i naturalność zdjęć Jarcovjákovej wywodzi się stąd, że fotografuje nie tylko swoje pełne dramatycznych zwrotów życie, ale i transformację ciała oraz duszy. Bardzo późno doczekała się uznania. Po wystawie jej prac we Francji w 2019 roku zaczęto określać ją „Nan Goldin z Czechosłowacji”. </p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgM11sAViWopwp_YXf5gONqPNB_Ly4OCGAUOIOodNyUt-lfHGiA8Md6n_gnapd3MfISNanDHSC2lQeE2BIQgm9TIrkM-nmqG5WPdG1UvA0iW-rib6U5nqGG3OHyiJVDdDczL0STzwI_N4NlBYkxbZorevvoE82LQXRd-Td0cg_F-i-fWH2OBPoPser1WwI/s2560/unnamed%20(4).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1440" data-original-width="2560" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgM11sAViWopwp_YXf5gONqPNB_Ly4OCGAUOIOodNyUt-lfHGiA8Md6n_gnapd3MfISNanDHSC2lQeE2BIQgm9TIrkM-nmqG5WPdG1UvA0iW-rib6U5nqGG3OHyiJVDdDczL0STzwI_N4NlBYkxbZorevvoE82LQXRd-Td0cg_F-i-fWH2OBPoPser1WwI/w400-h225/unnamed%20(4).jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">kadr z filmu „Lekcja sztuki według Ricarda”</td></tr></tbody></table><p>Mistrz kina dokumentalnego <b>Barbet Schroeder </b>zaprasza nas z kolei do odwiedzenia domu swojego bliskiego przyjaciela, który jest malarzem. W „<b>Lekcji sztuki według Ricarda”</b> (Ricardo and Painting) przyglądamy się życiu <b>Ricardo Cavallo</b> – argentyńskiego malarza, który od 1976 roku mieszka we Francji. Cavallo jest pustelnikiem o ascetycznym temperamencie, zafascynowanym historią rzeźby i malarstwa, przede wszystkim Velásquezem. To osobowość pełna pasji a zarazem skromny rzemieślnik, eksplorujący krajobraz bretańskiego regionu Finistère.</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVMZKXnY3srvdcDX5pFCrgyjtoyceuv9KU5zOyErnhpHpFR8bhE0gsqbgUe6ZY1T9jKin90n98mGIXbfrqMEpWEsnRxXgaAEwhmVvM7w5wrE0RL90C906mcGE0UU6tnFriEMFNYMCr0oM2N5W0eNMw8naxoyE3FEcu8D6lwLMqTUHZucAlC7_cngfWlFs/s3000/unnamed%20(5).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1688" data-original-width="3000" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVMZKXnY3srvdcDX5pFCrgyjtoyceuv9KU5zOyErnhpHpFR8bhE0gsqbgUe6ZY1T9jKin90n98mGIXbfrqMEpWEsnRxXgaAEwhmVvM7w5wrE0RL90C906mcGE0UU6tnFriEMFNYMCr0oM2N5W0eNMw8naxoyE3FEcu8D6lwLMqTUHZucAlC7_cngfWlFs/w400-h225/unnamed%20(5).jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">kadr z filmu „Efterklang: The Makedonium Band’</td></tr></tbody></table><p>O różnych obliczach muzyki, od rock’n’rolla do polskich rejwów, opowiadają filmy „<b>W ogniu. Historia Anity Pallenberg”</b> (Catching Fire: The Story Of Anita Pallenberg, reż. <b>Alexis Bloom,</b> <b>Svetlana Zill)</b>, „<b>Efterklang: The Makedonium Band</b>” (reż.<b> Andreas Johnsen</b>) oraz „<b>Rave” (reż. Łukasz Ronduda, Dawid Nickel). </b></p><p>Pierwszy jest poświęcony postaci opisywanej jako bogini rock’n’rolla, kapłanka voodoo czy zła uwodzicielka. Pallenberg oskarżano o próbę rozbicia Rolling Stonesów z uwagi na romanse z trzema członkami zespołu. Kilka piosenek Stonesów było inspirowanych jej osobą, nazywano ją nawet szóstym Stonesem. Pojawiła się także na okładce magazynu „Vogue”. Niemiecka modelka i aktorka zyskała sławę w latach 60. i 70. dzięki swojej burzliwej biografii. </p><p>Z kolei Efterklang, który odwiedzi ponownie MDAG, gdzie nie tylko opowie o powstaniu filmu, ale zagra także koncert, przybywa z filmem o swojej wyprawie do Macedonii Północnej. Na 20-lecie zespołu członkowie zespołu wylądowali w Skopje, mając ze sobą tylko gitary i marzenie, aby zagrać z macedońskimi muzykami u stóp pomnika Makedonium – wielkiej budowli wzniesionej w stylu brutalistycznym. Film przedstawia ich przygody i alternatywny, wyjątkowo kreatywny proces, który doprowadził do koncertu w Krusewie. Razem z duńskimi muzykami zagrało na nim sześciu lokalnych muzyków i 18-osobowy chór kobiecy – w ten sposób powstał tytułowy Makedonium Band. </p><p>Za to bardzo bliską nam historię o polskiej muzyce techno i kulturze rave w Polsce prezentują Dawid Nickel i Łukasz Ronduda. Przewodnikiem po tym świecie jest dwójka młodych rejwerów: Marysia i Janusz oraz Marcello Zamenhoff, performer i jeden z pionierów techno w Polsce. Bohaterowie szukają odpowiedzi na podstawowe pytanie, czy młodemu pokoleniu uda się pojednać podzieloną klasowo od lat 90. XX wieku scenę klubową w Polsce?</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjku5LJJOpZCNWQRvfboJn1V0YWjaod4rpVhep0zfUTJJBZfNmyM6WrxMJLXGYxKy48_wij7djlqdW0bI5p6wgOdMSHaegVrzpDhF-9pNNDgtY31zdnL3j3sYp9GSL0PmZM6Oe-xoMVbkDspne1eegHuQ2oJ4tnyo2A5IImBuiP5ekMpxBzcukNcU9ZAJ4/s4724/unnamed%20(6).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="2554" data-original-width="4724" height="216" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjku5LJJOpZCNWQRvfboJn1V0YWjaod4rpVhep0zfUTJJBZfNmyM6WrxMJLXGYxKy48_wij7djlqdW0bI5p6wgOdMSHaegVrzpDhF-9pNNDgtY31zdnL3j3sYp9GSL0PmZM6Oe-xoMVbkDspne1eegHuQ2oJ4tnyo2A5IImBuiP5ekMpxBzcukNcU9ZAJ4/w400-h216/unnamed%20(6).jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">kadr z filmu „Ziemia jałowa”</td></tr></tbody></table><p>Literaturze poświęcony jest konkursowy film „<b>Ziemia jałowa” </b>(The Waste Land, reż. <b>Chris Teerink</b>). Reżyser 100 lat po publikacji poematu „Ziemia jałowa” T.S. Eliota sprawdza jego wymowę i znaczenie dla współczesnego świata. Czy wizje Eliota są nadal aktualne? Czy działają na naszą wyobraźnię w czasach kryzysu i niepewności? Poemat Eliota nawiązuje do Dantego, buddyzmu i hinduizmu. W filmie widzimy, jak te inspiracje poety przeplatają się w naszej rzeczywistości. Słuchamy pisarzy, naukowców i artystów rozmyślających o Eliocie.</p><p>Stawkę konkursu o Nos Chopina zamyka opowieść o nieskrępowanej potrzebie tworzenia, nawet na przekór prawu. „<b>Balomania</b>” (reż. Sissel Morell Dargis) to szalona podróż z brazylijską grupą nielegalnych konstruktorów balonów, którym po piętach depcze policja i łowcy nagród. W fawelach tworzą podniebne giganty wielkości bloków, które przedstawiają 2Paca czy Pelé. Ten dokumentalny film akcji z niesamowitą historią, opowiada o odnalezieniu wolności wbrew wszelkim przeciwnościom. Zamiatacz ulic może na jeden dzień zostać królem i zrealizować marzenie o wolności, a jego monumentalna konstrukcja z papieru staje się aktem społecznego odkupienia. To jest prawdziwa magia sztuki. </p><p>Już niedługo poznamy kolejne informacje o 21. MDAG, wśród nich kolejne hity najważniejszych zagranicznych festiwalu, goście_inie, składy jurorskie, koncerty oraz wydarzenia dodatkowe. Millennium Docs Against Gravity odbędzie się od 10 do 19 maja w ośmiu miastach (Warszawa, Wrocław, Gdynia, Poznań, Katowice, Łódź, Bydgoszcz i Lublin) a następnie online - od 21 maja do 3 czerwca na mdag.pl.</p><p>informacja prasowa</p><p><br /></p><p><br /></p><p><br /></p>Kulturalne Ingrediencjehttp://www.blogger.com/profile/06078158689456840242noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6019835830222005443.post-53728743154213493502024-03-26T05:17:00.000-07:002024-03-26T05:19:16.775-07:00Paryż 1874: Wynalezienie impresjonizmu - wystawa w Musee-Orsay /zapowiedź/<p><b> Od 26 marca do 14 lipca 2024 r. w Musee-Orsay w Paryżu będzie prezentowana wystawa "Paryż 1874 Wynalezienie impresjonizmu". Mija właśnie 150 lat od momentu, kiedy to 15 kwietnia 1874 roku otwarto w Paryżu pierwszą wystawę impresjonistów. „Głodni wolności”. Monet, Renoir, Degas, Morisot, Pissarro, Sisley, a nawet Cézanne postanowili uwolnić się od obowiązujących zasad organizując własną wystawę. </b><b>Musée d'Orsay prezentuje około 130 dzieł i na nowo spogląda na tę kluczową datę, uważaną za początek awangardy.</b></p><p></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0RHbC_jMPig4LLwUsDHL9fOkEQFmW3JDtEQDDr5wbISg8XrQ-mT28D9rNohVCm1p8wqhTScWNN4mmP2K44UzHis911D5ccg1TANiGBD7azEzBMYZUbQ3c05i94TgGaeMMPaqiJtirWx3bf1YE3OuNwpII6JEERn7FwDJ61PDkqDkNokMBa8sWCPCEQpY/s900/ISL_028a%20IMPRESSION%20SOLEIL%20%20BARAJA.webp" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="685" data-original-width="900" height="305" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0RHbC_jMPig4LLwUsDHL9fOkEQFmW3JDtEQDDr5wbISg8XrQ-mT28D9rNohVCm1p8wqhTScWNN4mmP2K44UzHis911D5ccg1TANiGBD7azEzBMYZUbQ3c05i94TgGaeMMPaqiJtirWx3bf1YE3OuNwpII6JEERn7FwDJ61PDkqDkNokMBa8sWCPCEQpY/w400-h305/ISL_028a%20IMPRESSION%20SOLEIL%20%20BARAJA.webp" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Claude Monet, "Impresja, wschód słońca",1872, Paryż, Musée Marmottan </td></tr></tbody></table><p></p>Co dokładnie wydarzyło się wiosną 1874 roku w Paryżu i jakie znaczenie można dziś nadać wystawie, która stała się legendarna? „Paryż 1874. Impresja” ma na celu prześledzenie początków ruchu artystycznego, który pojawił się w szybko zmieniającym się świecie.<br /> <br />„Paryż 1874” podsumowuje okoliczności, które skłoniły 31 artystów – spośród których tylko siedmiu jest obecnie powszechnie znanych – do zebrania się, aby wspólnie zaprezentować swoje prace. Klimat tego okresu przypomina okres powojenny: po wojnie francusko-niemieckiej w 1870 r., a następnie gwałtownej wojnie domowej. W kontekście kryzysu artyści na nowo zastanawiają się nad swoją sztuką i odkrywają nowe kierunki. Mały „klan buntowników” maluje sceny współczesnego życia lub pejzaże w jasnych kolorach i z żywym akcentem, szkicowane na świeżym powietrzu. Jak zauważa jeden z obserwatorów, „wydaje się, że szukają przede wszystkim wrażenia”.<br /> <br />W „Paryżu 1874” wybór dzieł, które pojawiły się na wystawie impresjonistów w 1874 r., zostaje zestawiony z obrazami i rzeźbami prezentowanymi w tym samym czasie w Salonie Oficjalnym. Ta bezprecedensowa konfrontacja pozwala odtworzyć wizualny szok prac wystawianych wówczas przez impresjonistów, ale także go zniuansować poprzez nieoczekiwane podobieństwa i nakładanie się pierwszej wystawy impresjonistów na Salon.<br /> <br />Wystawa w Musée d'Orsay ukazuje sprzeczności i nieskończone bogactwo twórczości wiosną 1874 roku, podkreślając jednocześnie radykalną nowoczesność sztuki tych młodych artystów. „Powodzenia!”, zachęca jeden z krytyków, „z innowacji zawsze coś wyjdzie. »<div><br />Wystawa organizowana jest przez muzea Orsay i Orangerie oraz Narodową Galerię Sztuki w Waszyngtonie, gdzie będzie prezentowana od 8 września 2024 r. do 20 stycznia 2025 r.</div><div><br /></div><div><div>Anne Robbins, kuratorka malarstwa w Musée d'Orsay;</div><div>Sylvie Patry, ogólna kuratorka dziedzictwa;</div><div>Kurator Galerii Narodowej w Waszyngtonie</div><div>Mary Morton, kuratorka i kierownik działu malarstwa francuskiego w National Gallery of Art w Waszyngtonie;</div><div>Kimberly Jones, kuratorka XIX-wiecznego malarstwa francuskiego, National Gallery of Art w Waszyngtonie</div><div><br /></div><div>informacja prasowa</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="327" src="https://www.youtube.com/embed/46iBBmkPPZc" width="394" youtube-src-id="46iBBmkPPZc"></iframe></div><br /><div style="text-align: center;">EXPOSITION PARIS 1874 - Bande annonce - FR/EN | Musée d'Orsay</div><br /><p><br /></p></div>Kulturalne Ingrediencjehttp://www.blogger.com/profile/06078158689456840242noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6019835830222005443.post-64309331568106808142024-03-25T15:11:00.000-07:002024-03-25T15:11:16.201-07:00Wawel Wyspiańskiego - wystawa jubileuszowa na Wawelu /zapowiedź/<p><b>22 marca 2024 roku została otwarta na Wawelu wielka wystawa prac Stanisława Wyspiańskiego, poświęcona motywom wawelskim w jego twórczości. Zwiedzający będą mieli okazję zobaczyć niemal 300 obiektów, w tym wiele wybitnych prac artysty. Zobaczymy także szkice do projektów witraży katedralnych, rysunki detali architektonicznych, szkice do projektu "Akropolis" oraz dzieła literackie i prace związane tematycznie z inscenizacjami dramatów Wyspiańskiego.</b></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaoMsVEtpaEWomhVGShZf_cSQadjd2cCH6YWzh_Bi2XfGyEGlxqHmvbs2W18EFW9q8_Rqef3H-ps6BqJKv-8qFGXQh-4zQLDefeIOnXQMk2LiInkD10G7XnL4XaXuHF-I48AeHppwAktfD3lzHQS4-PgWQj9I7QRwrF-ykGryulmcYalmKdEz367nVZv0/s1449/wawel-wyspainskiego-plakat2_topImage.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1449" data-original-width="1014" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaoMsVEtpaEWomhVGShZf_cSQadjd2cCH6YWzh_Bi2XfGyEGlxqHmvbs2W18EFW9q8_Rqef3H-ps6BqJKv-8qFGXQh-4zQLDefeIOnXQMk2LiInkD10G7XnL4XaXuHF-I48AeHppwAktfD3lzHQS4-PgWQj9I7QRwrF-ykGryulmcYalmKdEz367nVZv0/w448-h640/wawel-wyspainskiego-plakat2_topImage.jpg" width="448" /></a></div><p></p><p>Sto dwadzieścia lat temu, wiosną 1904 roku, Wyspiański opublikował dramat "Akropolis", którego akcja rozgrywa się w katedrze, natomiast jesienią, wraz z zaproszonym do współpracy Władysławem Ekielskim, rozpoczął pracę nad koncepcją zabudowy wzgórza – wielkim projektem "Akropolis". Projekt łączył się ściśle z odzyskiwaniem wzgórza wawelskiego z rąk wojska zaborcy, a zarazem utrwalał XIX-wieczną koncepcję Wawelu jako serca Polski.</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgagSL3Rb1JcV7PeNla_UPlGH2Ox5Sba7FOmPPoTmdp48rw0IBajnP2AozDfj-QsLVKwbTwmAyYMxfxLBE9Uyxa05c-t8O8j_68RmDpdkpUvKRWZy6yQcIPQhTYj5ZuRuSf8Qzqihx_YWwzbYtP5MeSGRbai1QwH5EbnTu1fcH_SjUaDFvSJ25cc4OjODo/s1024/1_29_original.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="684" data-original-width="1024" height="268" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgagSL3Rb1JcV7PeNla_UPlGH2Ox5Sba7FOmPPoTmdp48rw0IBajnP2AozDfj-QsLVKwbTwmAyYMxfxLBE9Uyxa05c-t8O8j_68RmDpdkpUvKRWZy6yQcIPQhTYj5ZuRuSf8Qzqihx_YWwzbYtP5MeSGRbai1QwH5EbnTu1fcH_SjUaDFvSJ25cc4OjODo/w400-h268/1_29_original.jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Fot. materiały prasowe</td></tr></tbody></table><p>Wystawa podzielona jest na <b>trzy bloki tematyczne</b>: pierwszy prezentuje <b>motywy wawelskie obecne w dziełach plastycznych Wyspiańskiego (zamek)</b>, drugi – <b>w jego utworach literackich (budynek nr 9)</b>, <b>trzeci</b> zaś (<b>budynek nr 7</b>) ukazuje <b>oddziaływanie artysty</b>, bezpośrednie i pośrednie, <b>na innych twórców.</b> <b>Ideowym centrum wystawy</b> są dwie części: omawiająca <b>projekt "Akropolis"</b> i druga, <b>poświęcona dramatowi</b> o tym samym tytule. Ważnym dopełnieniem pierwszej jest <b>brama wzniesiona specjalnie na wystawę (w pobliżu budynku nr 5)</b>, nawiązująca formą do tej, o której pisał w komentarzu do projektu Władysław Ekielski.</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-I0haOAg3EKlBnXDV-cfjKihq0TSoysw7QG3jzLPS5ksOCY9VzwUNiVNv879C2fY4qwP6TTF1cbwRBNvwfsvDZtWdC-FC8t53ZYXf5Bnk-gplYw3Wi91FAaCGmxkLZ5tIsP7wvEahrfh3qUZiH_JjUbEj0b-W9scptbxKIHPpPlQEcHyOsRzSYo1TyyE/s1024/1_8_original.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="684" data-original-width="1024" height="268" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-I0haOAg3EKlBnXDV-cfjKihq0TSoysw7QG3jzLPS5ksOCY9VzwUNiVNv879C2fY4qwP6TTF1cbwRBNvwfsvDZtWdC-FC8t53ZYXf5Bnk-gplYw3Wi91FAaCGmxkLZ5tIsP7wvEahrfh3qUZiH_JjUbEj0b-W9scptbxKIHPpPlQEcHyOsRzSYo1TyyE/w400-h268/1_8_original.jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Fot. materiały prasowe</td></tr></tbody></table><p>Zwiedzający będą mieli okazję zobaczyć <b>niemal 300 obiektów, w tym wiele wybitnych prac <a href="https://kulturalneingrediencje.blogspot.com/search?q=stanis%C5%82aw+wyspia%C5%84ski">Stanisława Wyspiańskiego</a> </b>– wystawę otwiera jego <b><i>Autoportret w kontuszu</i></b>. Pozostałe wyróżniające się dzieła to widoki z motywami wawelskimi (<i>Planty w nocy, Zakole Wisły</i>),<b> portrety Zygmunta Starego i Zygmunta Augusta</b> oraz wizerunki aktorów grających w prapremierowej inscenizacji dramatu Bolesław Śmiały w Teatrze Miejskim w Krakowie: Józefa Sosnowskiego, Michała Tarasiewicza i Andrzeja Mielewskiego. Większość z wymienionych powyżej została mistrzowsko namalowana przez artystę pastelami, a przez to rzadko są wypożyczane na wystawy.</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6t1bZJY6A0z_9nhlySdXcRicI1uX41FYyBWEGXBpQBTKd4_TZa9ebWSFwytKZJ5bM7VZgWjVz1FJOdRFrRyqdjXs6qcrBtNcSmaqh5cbET71J3M38XkPtt838u5kAUJ8bRov_L7HQFjIKkvuf9UKVyR3GZwQv1jmUJoKCgKkb7CnA9nmSVr_YRuCiffU/s1024/1_4_original.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="684" data-original-width="1024" height="268" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6t1bZJY6A0z_9nhlySdXcRicI1uX41FYyBWEGXBpQBTKd4_TZa9ebWSFwytKZJ5bM7VZgWjVz1FJOdRFrRyqdjXs6qcrBtNcSmaqh5cbET71J3M38XkPtt838u5kAUJ8bRov_L7HQFjIKkvuf9UKVyR3GZwQv1jmUJoKCgKkb7CnA9nmSVr_YRuCiffU/w400-h268/1_4_original.jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Fot. materiały prasowe</td></tr></tbody></table><p>Na szczególną uwagę zasługują również <b>szkice do projektów witraży katedralnych, rysunki detali architektonicznych, szkice do projektu "Akropolis",</b> a także <b>dzieła literackie i prace związane tematycznie z inscenizacjami dramatów Wyspiańskiego</b>. Ekspozycja obejmuje również obrazy i rysunki innych artystów, przede wszystkim <b><a href="https://kulturalneingrediencje.blogspot.com/search?q=jan+matejko">Jana Matejki</a></b>, <b>Józefa Simmlera</b> i <b><a href="https://kulturalneingrediencje.blogspot.com/search?q=Wycz%C3%B3%C5%82kowski">Leona Wyczółkowskiego</a></b>, pokazywane w charakterze kontekstowym, dla lepszego zrozumienia źródeł inspiracji artysty. <b>W ostatniej części </b>będą prezentowane m.in. <b>pastele, akwarele i rysunki twórców opracowujących wątki znane z dzieł Wyspiańskiego, przede wszystkim słowiańskie i ludowe, a także zainspirowanych jego projektami. </b>Wśród autorów znajdują się: Zofia Stryjeńska, Jerzy Edward Winiarz i Adolf Szyszko-Bohusz.</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFNhKCdx_gcPx7ACe5bBf5_3d62DNEIrzzpTm9C5S2EigtucOpQXaWjAS_OkemZhhHxai9hcx9TWV6fJ6SR63Sv5F36FeDGeOawg-Z83pHwt6w6TLQeEUOm6fM_4vjVgV7-D9oV3vYtMDhjdUTTkhd_PlWu2_0WsGVvU2biXbNtEHQvYMMeG0YmYFz9cg/s1024/1_12_original.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="684" data-original-width="1024" height="268" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFNhKCdx_gcPx7ACe5bBf5_3d62DNEIrzzpTm9C5S2EigtucOpQXaWjAS_OkemZhhHxai9hcx9TWV6fJ6SR63Sv5F36FeDGeOawg-Z83pHwt6w6TLQeEUOm6fM_4vjVgV7-D9oV3vYtMDhjdUTTkhd_PlWu2_0WsGVvU2biXbNtEHQvYMMeG0YmYFz9cg/w400-h268/1_12_original.jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Fot. materiały prasowe</td></tr></tbody></table><p> „Wyspiański […] był zakochany w Wawelu. Marzył o wskrzeszeniu jego świetności” – Adam Chmiel, historyk i archiwista, przyjaciel Wyspiańskiego</p><p>Zgromadzone na wystawie prace potwierdzają słuszność tych słów, a miłość i fascynacja Wawelem są widoczne w najdrobniejszej kresce ołówka i każdej plamie farby.</p><p><b>Agnieszka Janczyk</b>, kuratorka wystawy</p><p>informacja prasowa</p>Kulturalne Ingrediencjehttp://www.blogger.com/profile/06078158689456840242noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6019835830222005443.post-68554153023906222522024-03-25T14:30:00.000-07:002024-03-25T14:30:18.075-07:00WYSPIAŃSKI. TRZECIA ODSŁONA WRAZ Z POKAZEM DZIEŁ Z OKRESU PARYSKIEGO /zapowiedź wystawy/<p><b> 24 kwietnia 2024 roku zostanie otwarta wystawa w Muzeum Narodowym w Krakowie wystawa poświęcona Stanisławowi Wyspiańskiemu, prezentująca dzieła artysty z okresu paryskiego. Będą to nigdy wcześniej niepokazywane szerokiej publiczności dzieła pochodzące z kolekcji Ziyada Raoofa. </b></p><p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgM3vaODLRp5sBNdAGeTa5qfcSvy3rKVJymL6kZs6UUrBC0eECTeVuTIi9bJEJoUk4hhgLLbBBHrDrJkCxRwdjkZQp5_n9tuabmOTlVAy00C-jlPkwL7Ts89j8-QFpd6YF7zgAu9P3oMIEM0FS0uljFRHvwXzaQaUZJZitA_nDx85FAsiszeir0dJLjPIU/s1204/Wyspianski_Portret_mezczyzny_VIS.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1204" data-original-width="1000" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgM3vaODLRp5sBNdAGeTa5qfcSvy3rKVJymL6kZs6UUrBC0eECTeVuTIi9bJEJoUk4hhgLLbBBHrDrJkCxRwdjkZQp5_n9tuabmOTlVAy00C-jlPkwL7Ts89j8-QFpd6YF7zgAu9P3oMIEM0FS0uljFRHvwXzaQaUZJZitA_nDx85FAsiszeir0dJLjPIU/w333-h400/Wyspianski_Portret_mezczyzny_VIS.jpg" width="333" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Stanisław Wyspiański, Studium mężczyzny, 1893,<br />olej, płótno, tektura, 44,8 × 37 cm, Ziyad Raoof Collection</td></tr></tbody></table></p><p>Oddział MNK Wyspiański mieści się w Starym Spichlerzu – XVIII-wiecznym budynku, który na przestrzeni lat pełnił funkcje m.in. spichlerza, fabryki, sklepu, siedziby Stowarzyszenia Architektów Rzeczypospolitej. Po roku 1945 został przejęty przez Muzeum, stając się na wiele lat magazynem dzieł sztuki, a w latach 2013–2021 – Ośrodkiem Kultury Europejskiej EUROPEUM, w którym pokazywano kolekcję malarstwa i rzeźby z XIV–XX wieku. Od grudnia 2021 roku jest miejscem prezentacji twórczości najwybitniejszego artysty Młodej Polski <b><a href="https://kulturalneingrediencje.blogspot.com/search?q=Stanis%C5%82aw+Wyspia%C5%84ski">Stanisława Wyspiańskiego</a></b> (1869–1907).</p><p>W oddziale prezentowanych jest blisko dwieście dzieł tego twórcy, z czego zdecydowaną większość stanowią prace pastelowe na podłożu papierowym. Jest to technika wrażliwa zarówno na mikroklimat i zanieczyszczenia, jak i na oddziaływanie światła. Z tego powodu w celu zapewnienia bezpieczeństwa zbiorów wystawa cyklicznie podlega zmianie. Obecna, trzecia odsłona zachowuje scenariusz poprzednich edycji, ale została uzupełniona o nowe prace artysty, w tym z kolekcji prywatnej.</p><p>Mowa o nieznanych w literaturze przedmiotu, nigdy wcześniej niepokazywanych szerokiej publiczności dziełach Stanisława Wyspiańskiego z<b> kolekcji Ziyada Raoofa</b>. Zespół liczy <b>dwanaście prac, różnorodnych pod względem techniki i czasu powstania.</b> Większość pochodzi z lat 1892–1893 – są to <b>akademickie rysunki węglem i obrazy olejne</b> (studia aktów) oraz <b>portrety kobiet i mężczyzn powstałe w Paryżu,</b> mieście, w którym w pełni objawiła się indywidualność młodego artysty. Dwie inne prace – przedstawiający postać mężczyzny pastel z 1897 roku oraz studium węglem popiersia aktorki Sulimy z 1901 roku – to portrety już w pełni dojrzałe, namalowane w rodzinnym Krakowie. Ponadto wzorem poprzednich odsłon ekspozycji w oddziale MNK Wyspiański na parterze można zobaczyć <b>portrety własne Wyspiańskiego</b>, uzupełnione o wizerunki <b>najbliższej rodziny – żony i dzieci</b>, a także portrety przyjaciół, mecenasów i bliskich znajomych. Przestrzeń dopełniają <b>widoki Krakowa:</b> pejzaże tworzone z okna mieszkania przy ulicy Krowoderskiej i wnętrza ulic rodzinnego miasta.</p><p>Na pierwszym piętrze prezentowane są dzieła Stanisława Wyspiańskiego pogrupowane zgodnie z trzema najważniejszymi wątkami w jego twórczości, stąd te części wystawy noszą nazwy: „Żywioły”, „Wawel – dramat królów” i „Apollo-Chrystus”. Wokół nich budowana jest opowieść o artyście, który w swojej twórczości w nowatorski sposób podejmował problematykę narodową i religijną, odnosząc się do pamięci o historii i inspirując antykiem i średniowieczem. Najwybitniejsze prace Wyspiańskiego – m.in. projekt witraża Bóg Ojciec do zachodniego okna kościoła Franciszkanów w Krakowie i pastelowe projekty do dekoracji malarskiej tej świątyni, model Akropolis, projekty witraży do katedry na Wawelu, propozycje dekoracji, mebli i tkanin do gmachu Towarzystwa Lekarskiego Krakowskiego i sali „Sztuki” w krakowskim Towarzystwie Sztuk Pięknych – mają oryginalną formę artystyczną i wskazują na wielostronność działań twórczych artysty, od malarstwa przez sztukę stosowaną po architekturę.</p><p>W podziemiu budynku, w sali „Księgi moje”, jest m.in. pokazywany księgozbiór Stanisława Wyspiańskiego, z jego odręcznymi notatkami, oraz pierwodruki wydań jego dramatów, a także utworów innych autorów, do których artysta wykonał okładki i ilustracje. Obok, w przestrzeni „Metamorfozy”, można się zapoznać z teatraliami: plakatami do inscenizacji sztuk Wyspiańskiego, wybranymi zdjęciami i fragmentami filmów z najsłynniejszych inscenizacji oraz ekranizacji dzieł literackich artysty. Można również obejrzeć krótki film VR jemu poświęcony.</p><p>informacja prasowa</p>Kulturalne Ingrediencjehttp://www.blogger.com/profile/06078158689456840242noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6019835830222005443.post-1787701927702115592024-03-20T05:35:00.000-07:002024-03-21T10:14:07.046-07:0012 filmów zakwalifikowanych do Konkursu Polskiego 21. MDAG<p><b>Najlepsze polskie produkcje dokumentalne powalczą podczas Millennium Docs Against Gravity o trzy nagrody - Nagrodę dla Najlepszego Filmu Polskiego, Nagrodę Smakjam za Najlepszą Produkcję oraz Nagrodę Stowarzyszenia Kin Studyjnych. 10 spośród 12 konkursowych filmów będzie miało na festiwalu swoje światowe premiery. </b></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoh7bJAeuPKKte4vajcALP8l3IRxALBXLCuxx9iYOrPPl-SYqvzdxARWjA9suT-SoZ0DSsfd7sNeRiWTG3-TTwUpSjWCX3PPy_WHceNiElxdm5sV7zTa1dA3r6cOnJFDPjuaZuK-cmjAblA4CtRdl85x_4hJ3LrH1wajx889V__6XAvMXZ2WAFdDsAbLk/s2000/MDAG.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2000" data-original-width="2000" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoh7bJAeuPKKte4vajcALP8l3IRxALBXLCuxx9iYOrPPl-SYqvzdxARWjA9suT-SoZ0DSsfd7sNeRiWTG3-TTwUpSjWCX3PPy_WHceNiElxdm5sV7zTa1dA3r6cOnJFDPjuaZuK-cmjAblA4CtRdl85x_4hJ3LrH1wajx889V__6XAvMXZ2WAFdDsAbLk/w400-h400/MDAG.png" width="400" /></a></div><p></p><h3 style="text-align: center;"><br /></h3><h3 style="text-align: center;">Nowe spojrzenie na rzeczywistość</h3><p>„Do tegorocznego Konkursu Polskiego zgłosiła się rekordowa liczba filmów, co nas, rzecz jasna, niesłychanie cieszy, bo stanowi dowód rangi festiwalu. Z drugiej strony martwi, bo wśród filmów, których nie mogliśmy wybrać, były tytuły bardzo dobre. </p><p>Sztuka filmowa pokazuje to, co czasem nieuchwytne i niewyrażalne - w polskich filmach dokumentalnych z 2024 roku widać głód bliskości, szczerości, odnalezienia siebie w relacji ze światem i innymi, pragnienie pokonania własnych słabości, ujrzenia rzeczywistości na nowo. Żyjemy w czasach przełomu i ustanawiania nowych hierarchii wartości - na ich szczycie na pewno znajdzie się potrzeba bliskich relacji z drugim człowiekiem, stwarzania siebie w dialogu, dbałość i uważność - wszystkie te cechy można znaleźć w nowych polskich filmach.</p><p>Na MDAG poznamy między innymi 19-letnią DJ-kę Marysię („Rave”), muzyków po przejściach („Dwadzieścia lat później: C.K.O.D.3”), rodzinę pomagającą uchodźcom („Las”), bohaterki walczące o prawo Polek do aborcji („Nie jesteś sama”), czy Gosię udowadniającą, że młoda osoba żyjąca ze schizofrenią może odnaleźć swoje miejsce w społeczeństwie („Posłuchaj, co chcę Ci powiedzieć"). Nie samą teraźniejszością człowiek żyje - na MDAG pojawią się także giganci polskiej (pop)kultury - Wanda Rutkiewicz („Ostatnia wyprawa”) i Marek Hłasko („8. dzień chamsinu”), których losy i postaci zobaczymy w zupełnie nowym świetle.</p><p>Pokazy polskich filmów przy pełnych salach, wzruszające i emocjonujące spotkania z bohaterami, twórcami i twórczyniami to zawsze moje ulubione chwile na festiwalu. Na żaden maj w życiu nie czekałem tak bardzo, jak na ten!” - mówi <b>Wojciech Diduszko, dyrektor Konkursu Polskiego.</b> </p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsull-suQMjZHRRFna9fX491TfUyAqsPNrq92SvgYUpIeCm-tce8JutnKg7cn5uoZ88UfYL9ni3V0oPGvZ5CYkK753Phy-SYx9T07qdo60oWxRvotGOSf4g8GGbIkAklmvq12sfk7IgYNlc6-rP22txPFfWavEM4vN3O8SkH8ZINGzqzZg3MaMoZIWmBw/s1920/unnamed%20(3).jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1920" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsull-suQMjZHRRFna9fX491TfUyAqsPNrq92SvgYUpIeCm-tce8JutnKg7cn5uoZ88UfYL9ni3V0oPGvZ5CYkK753Phy-SYx9T07qdo60oWxRvotGOSf4g8GGbIkAklmvq12sfk7IgYNlc6-rP22txPFfWavEM4vN3O8SkH8ZINGzqzZg3MaMoZIWmBw/w400-h225/unnamed%20(3).jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">"8. dzień Chamsinu"</td></tr></tbody></table><br /><h3 style="text-align: center;"><br />8. dzień chamsinu” (8th Day of Khamsin), reż. Gregory Portnoy</h3><p>MDAG 2024: premiera światowa</p><p>„Polski James Dean”, pisarz i hulaka Marek Hłasko, przyjeżdża pod koniec lat 50. XX wieku do Izraela. Nowy kraj i jego mieszkańcy stają się inspiracją dla artysty, a jednocześnie pułapką. Wykończony fizyczną pracą w palącym słońcu, śledzony przez bezpiekę i z zakazem powrotu do kraju, uczy się kochać nowe miejsce i nowe społeczeństwo. </p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglkhm8Zq5YIGqvKwWFcpiThPEHgv7Nic50HoVSIuA-_g4XV2O1VpwWFz27Jl-lL_oUqtTFlia_rRCzo9qVXM-7I_Clu80YfeKiKk6uz9TYnWUN1s6AjGKtjuA0Udbt2kp0-Ct_p0Vp3cnvVQBuI2k0aIeOo6smdF8IxfODnNAUzXOdHoppfpGljx6S5UY/s1781/unnamed%20(4).jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1181" data-original-width="1781" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglkhm8Zq5YIGqvKwWFcpiThPEHgv7Nic50HoVSIuA-_g4XV2O1VpwWFz27Jl-lL_oUqtTFlia_rRCzo9qVXM-7I_Clu80YfeKiKk6uz9TYnWUN1s6AjGKtjuA0Udbt2kp0-Ct_p0Vp3cnvVQBuI2k0aIeOo6smdF8IxfODnNAUzXOdHoppfpGljx6S5UY/w400-h265/unnamed%20(4).jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">"Beczka snów"</td></tr></tbody></table><h3 style="text-align: center;">„Beczka Snów” (Well of Dreams), reż. Paweł Tarasiewicz</h3><p>MDAG 2024: premiera światowa</p><p>Reema pracuje w beczce śmierci – głównej atrakcji objazdowego jarmarku, w której motocykliści wykonują akrobacje na pionowych ścianach, a ona tańczy, by ściągnąć widzów. Jej szczęśliwe i spełnione życie rozpada się, kiedy po kolejnej kłótni odchodzi od niej ukochany – Asif. Poszukując sensu, Rema wraca do miejsca, w którym dorastała – do domu dla osób transpłciowych prowadzonego przez jej „Guru”. „Beczka snów” to opowieść o nadziejach i marzeniach Reemy. </p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgAOD-lUpSjpLBbZp5vOPUKK5emgFxtcqRDMyu7R_b-ITVCdaMqZgeHkHVYi9ASVyp1iAZX-a6JE7r-FPUhXBvD59UvVhKRkDLmQ83Jq2FdHUKSmdJWM6syMLBhjD0BJT3RXRxgnh8DAWFcSp_Mjl-OpemNlrwTkmhZ2K3VgrwHTOfeaTwwZCf8PvWXRY/s4919/unnamed%20(5).jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1918" data-original-width="4919" height="156" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgAOD-lUpSjpLBbZp5vOPUKK5emgFxtcqRDMyu7R_b-ITVCdaMqZgeHkHVYi9ASVyp1iAZX-a6JE7r-FPUhXBvD59UvVhKRkDLmQ83Jq2FdHUKSmdJWM6syMLBhjD0BJT3RXRxgnh8DAWFcSp_Mjl-OpemNlrwTkmhZ2K3VgrwHTOfeaTwwZCf8PvWXRY/w400-h156/unnamed%20(5).jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">"Dwadzieścia lat później: C.K.O.D.3"</td></tr></tbody></table><h3 style="text-align: center;">„Dwadzieścia lat później: C.K.O.D.3” (Twenty Years After: C.K.O.D.3), reż. Piotr Szczepański</h3><p>MDAG 2024: premiera światowa</p><p>„Dwadzieścia lat później: C.K.O.D.3” to trzecia część wyjątkowego, zaplanowanego na całe życie, projektu. Dwadzieścia dwa lata temu Piotr Szczepański postanowił co dziesięć lat kręcić film o grupie swoich przyjaciół, tworzących punkrockowy zespół Cool Kids of Death. Pierwszą częścią cyklu był świetnie przyjęty film dokumentalny „Generacja C.K.O.D.” z 2004 roku. Dwadzieścia lat od momentu założenia i dziesięć lat od rozwiązania zespół Cool Kids of Death, który zyskał już status kultowego, rozpoczyna jubileuszową trasę koncertową. Czy to spotkanie stanie się dla zespołu czymś więcej?</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiBzopICc2Q8i948qUttzNtZgA2Apa9ApH03zqroZQvP7Ja-9c2ZbS3ZBx1hQ623PGQAXdZZnq1g3SQneJTF5uNsdOisUwjurqh27QWqSHd5SeivCfBbF33NYmPfvzW1-jIGyTFN9vP8bfcB89WuIrZmoV1KdQr4j95x0uh7ADmDCZUJCHG1fZ3EeEubc/s1814/unnamed%20(6).jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1075" data-original-width="1814" height="238" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiBzopICc2Q8i948qUttzNtZgA2Apa9ApH03zqroZQvP7Ja-9c2ZbS3ZBx1hQ623PGQAXdZZnq1g3SQneJTF5uNsdOisUwjurqh27QWqSHd5SeivCfBbF33NYmPfvzW1-jIGyTFN9vP8bfcB89WuIrZmoV1KdQr4j95x0uh7ADmDCZUJCHG1fZ3EeEubc/w400-h238/unnamed%20(6).jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">"Fakir"</td></tr></tbody></table><h3 style="text-align: center;">„Fakir”, reż. Roman Ďuriš</h3><p>MDAG 2024: premiera światowa</p><p>Po dwóch latach więzienia 23-letni Dalibor wraca do swojej dysfunkcyjnej rodziny. Podczas powitania brakuje 12-letniego brata Kevina, który mieszka z ich przemocowym ojcem alkoholikiem. Dalibor przeciwstawia się ojcu i pomaga matce w walce o prawo do wychowywania Kevina, żeby uratować chłopca przed dalszą krzywdą. Zaplątany w błędne koło cierpienia, bohater znajduje schronienie w nędznym, wędrownym cyrku. Zostaje fakirem, aby zaleczyć swoje rany.</p><p><br /></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRh90P1pebaY_ZKWZpLOR0ccletB0t1iTpLC-UJIQQ4U9ihCMUGdpkOg4W-DlJaaYTJNnd83-zwwcaOqdAZZjbX6uF2-TSPCSXLch1uBL4-_wtQr873KdgfXBfrHeO28htqbJfuIZ217lwv_wawP7Hmi8lj_xSV2gc4-1B3oD1DPk4wxYaE6yYMOhpgug/s3427/unnamed%20(7).jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="2293" data-original-width="3427" height="268" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRh90P1pebaY_ZKWZpLOR0ccletB0t1iTpLC-UJIQQ4U9ihCMUGdpkOg4W-DlJaaYTJNnd83-zwwcaOqdAZZjbX6uF2-TSPCSXLch1uBL4-_wtQr873KdgfXBfrHeO28htqbJfuIZ217lwv_wawP7Hmi8lj_xSV2gc4-1B3oD1DPk4wxYaE6yYMOhpgug/w400-h268/unnamed%20(7).jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">„Gdy powieje harmattan”</td></tr></tbody></table><h3 style="text-align: center;">„Gdy powieje harmattan” (When Harmattan Blows), reż. Edyta Wróblewska </h3><p>MDAG 2024: premiera światowa</p><p>Barbara ma 25 lat i mieszka w Akrze, stolicy Ghany. Jest charyzmatyczna i pewna siebie, jednak jej odwaga znika, gdy wieje harmattan, duszący wiatr znad Sahary. Wraz z wiatrem powracają obrazy z przeszłości. Jako ośmioletnia dziewczynka, podzieliła los tysięcy dzieci oddanych do niewolniczej pracy przez własnych rodziców. Pomimo gniewu na to, co ją spotkało, Barbara wspiera swoich krewnych. Pewnego dnia jedzie do rodziców, żeby im pomóc. Zanim to się stanie, musi im zadać pytania, o których myślała przez całe swoje dorosłe życie.</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJTD_Heu-upPO4U_Z4ExLVvnGjfj16JtP0UnufhDtvz_DcwCmqXcT3cZczS7qylg-LUkwih3BAMl-HBRFPgViVoCIf-zSkNnkV-outY35b5APIV7ihPr_bepks6rjlWwCOoEvXChpcuJqDjHkobMUUZP2UFnmewqSY1vw0_T0WUHcMFd4RCCaLPxGWRHs/s2560/unnamed%20(6).png" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="2560" height="250" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJTD_Heu-upPO4U_Z4ExLVvnGjfj16JtP0UnufhDtvz_DcwCmqXcT3cZczS7qylg-LUkwih3BAMl-HBRFPgViVoCIf-zSkNnkV-outY35b5APIV7ihPr_bepks6rjlWwCOoEvXChpcuJqDjHkobMUUZP2UFnmewqSY1vw0_T0WUHcMFd4RCCaLPxGWRHs/w400-h250/unnamed%20(6).png" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">"Las"</td></tr></tbody></table><h3 style="text-align: center;">„Las” (Forest), reż. Lidia Duda</h3><p>MDAG 2024: premiera polska (premiera światowa: Thessaloniki International Documentary Festival - Nagroda Silver Alexander w Konkursie Międzynarodowym)</p><p>Asia i Marek po studiach kupili stary dom tuż przy wschodniej granicy Polski – w Puszczy Białowieskiej, najstarszym lesie Europy. To ich mały raj – miejsce, w którym ich dzieci miały bezpiecznie dorastać z dala od problemów współczesnego świata. Dla Marysi, Ignacego i Franka las jest drugim domem, oswojonym i niebudzącym lęku. Ale pewnego dnia las się zmienia. Pojawiają się w nim Obcy, Inni, Uchodźcy – niechciani i w Polsce, i w Białorusi. Cała rodzina im pomaga, mimo że polskie prawo tego zabrania, bo jak można zostawić drugiego człowieka bez pomocy?</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQ55nq3CTjD-8ICO8420FqYT1amYsw_I9L6tDbhrhAPhrAhlbxGXvOXJMLPw1_2rnjXsz8JzCjQnH8xRyXzC8p8t5K2utkG9WukV_Z3loZ1qFy_V0Q7vTiJixIeDhTiBSEvUYANETuGUdsj8-aaubxqBeJfQ4D5Ix1QrG20XDJA6rRCkeDS940oRIeoqY/s3013/unnamed%20(9).jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="3013" data-original-width="2953" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQ55nq3CTjD-8ICO8420FqYT1amYsw_I9L6tDbhrhAPhrAhlbxGXvOXJMLPw1_2rnjXsz8JzCjQnH8xRyXzC8p8t5K2utkG9WukV_Z3loZ1qFy_V0Q7vTiJixIeDhTiBSEvUYANETuGUdsj8-aaubxqBeJfQ4D5Ix1QrG20XDJA6rRCkeDS940oRIeoqY/w393-h400/unnamed%20(9).jpg" width="393" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"></td></tr></tbody></table><h3 style="text-align: center;">„Ostatnia wyprawa” (The Last Expedition), reż. Eliza Kubarska</h3><div>MDAG 2024: premiera światowa</div><div><br /></div><div>Prawdziwa historia <b>Wandy Rutkiewicz</b>, pierwszej kobiety świata i pierwszej osoby z Polski na najwyższych szczytach ziemi – opowiedziana przez nią samą. Wanda bez zaproszenia wkroczyła w męski świat wypraw wysokogórskich i zapłaciła za to najwyższą cenę. Reżyserka filmu, która sama jest alpinistką, wyrusza w Himalaje śladami Wandy. Wskazówką do poszukiwań jest audio-pamiętnik bohaterki znaleziony wśród materiałów archiwalnych. Wanda zaginęła 30 lat temu. Jej ciało nigdy nie zostało odnalezione. Niektórzy twierdzą, że została w klasztorze buddyjskim. </div><div><br /></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtSmL-9gRy4GQf6f0YPcens27GoQ9hTQ18fvGvcZwmxDluM0GI1IuIKcVZnpIyRfIo16Vk9uOWim1zCBO1oeMPqUJEKAYLlt5aExMPMUzKqu_9sn9ckNcagU6wPiTSy9ivfLhAgDGa3_mZq2jbGtvsQjgXX6SS8Y6XWdyfD6sRJI_z-IgYDi9dObj-so0/s1920/unnamed%20(10).jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1920" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtSmL-9gRy4GQf6f0YPcens27GoQ9hTQ18fvGvcZwmxDluM0GI1IuIKcVZnpIyRfIo16Vk9uOWim1zCBO1oeMPqUJEKAYLlt5aExMPMUzKqu_9sn9ckNcagU6wPiTSy9ivfLhAgDGa3_mZq2jbGtvsQjgXX6SS8Y6XWdyfD6sRJI_z-IgYDi9dObj-so0/w400-h225/unnamed%20(10).jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">"Posłuchaj, co chcę ci powiedzieć"</td></tr></tbody></table><br /><div><br /></div><div><h3 style="text-align: center;">„Posłuchaj, co chcę Ci powiedzieć” (Just Hear Me Out), reż. Małgorzata Imielska</h3><div><br /></div><div>MDAG 2024: premiera światowa</div><div><br /></div><div>Gosia to pełna życia dziewczyna, która pragnie studiować pedagogikę specjalną, bo wierzy, że może pomóc ludziom, którzy doświadczają kryzysu psychicznego. Od 13 roku życia sama spędziła wiele czasu w ośrodkach psychiatrycznych. Ma za sobą stany psychotyczne i epizody depresji. Potrafi jednak śmiać się z rzeczy bardzo trudnych. Swoją historią udowadnia, że osoba żyjąca ze schizofrenią każdego dnia może odnosić małe i duże sukcesy. Jej historia jest tak naprawdę opowieścią o miłości, sile woli i bezwarunkowym wsparciu. </div></div><div><br /></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWhlHipIjwSQVbZFvIQj1MYmVDv_m4NG6aC_FGid5xA4kdpd0TiXIxtlfRcRSfKatF7krrAmudNXM7E4gndr1-MmPs4lqInstAX-rpA6skbsGKekSzPD4f5qZq6hyphenhyphenCNLW26Qj5VlyTJdZ1KACw7qb6qr9QObjUQZJrvp6hPAuCIYJdyJmrzVAFasQVsuk/s1024/unnamed%20(11).jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="813" data-original-width="1024" height="318" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWhlHipIjwSQVbZFvIQj1MYmVDv_m4NG6aC_FGid5xA4kdpd0TiXIxtlfRcRSfKatF7krrAmudNXM7E4gndr1-MmPs4lqInstAX-rpA6skbsGKekSzPD4f5qZq6hyphenhyphenCNLW26Qj5VlyTJdZ1KACw7qb6qr9QObjUQZJrvp6hPAuCIYJdyJmrzVAFasQVsuk/w400-h318/unnamed%20(11).jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">"Życie i śmierć Maxa Lindera"</td></tr></tbody></table><div><br /></div><div><h3 style="text-align: center;">„Życie i śmierci Maxa Lindera” (Life and Deaths of Max Linder) , reż. Edward Porembny</h3><div><br /></div><div>MDAG 2024: premiera światowa</div><div><br /></div><div>Film rozpoczyna się hollywoodzką kroniką filmową z 31 października 1925 roku, przedstawiającą „Intymne spojrzenie na ulubioną gwiazdę: Maxa Lindera”. Max ma wszystko, o czym mężczyzna może marzyć. Jest światowej sławy bogatą gwiazdą filmową. Jest żonaty z bardzo młodą i piękną kobietą, z którą wychowuje 18-miesięczną córkę. Następnego dnia – 1 listopada 1925 roku – świat nagle dowiaduje się, że Max Linder i jego żona, Ninette Peters, popełnili samobójstwo. Zaczynając od policyjnego śledztwa, film bada, co mogło skłonić aktora do tak tragicznego kroku.</div></div><div><br /></div><div><b>Millennium Docs Against Gravity odbędzie się od 10 do 19 maja w ośmiu miastach (Warszawa, Wrocław, Gdynia, Poznań, Katowice, Łódź, Bydgoszcz i Lublin) a następnie online - od 21 maja do 3 czerwca na mdag.pl.</b></div><div><b><br /></b></div><div>informacja prasowa</div><div><br /></div><h3 style="text-align: center;"><br /></h3>Kulturalne Ingrediencjehttp://www.blogger.com/profile/06078158689456840242noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6019835830222005443.post-71176408642259352142024-03-20T04:35:00.000-07:002024-03-20T04:35:01.872-07:00„Via crucis” – Koncert Wielkopostny w Filharmonii Sudeckiej /zapowiedź/<p><b>Tuż przed Niedzielą Palmową, w sobotę, 23 marca 2024 r., Filharmonia Sudecka im. Józefa Wiłkomirskiego w Wałbrzychu zaprasza na Koncert Wielkopostny "Cierniami uwieńczona…". Będzie to niezwykłe wykonanie kompozycji Pawła Łukaszewskiego "Via crucis", której tematem jest Droga Krzyżowa Jezusa Chrystusa.</b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEic0doWLUifBl355GqzNdo75tPtHFwIQLAst9U0SpRBXk8zX45L3e6NEJYizEif_OxDP1IOxwR2zad_uHDEfxpCb2fwHTEbGafNTzfjAG6rkfMSdPsFG28hwnkBbc4WSZpEWJG3CZ4Fn9A1NxxsCGgzarD1yANJSePyFnST17ADYP_xNC2QyUNw5nJNf00/s1200/-Via-Crucis-grafika.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="628" data-original-width="1200" height="209" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEic0doWLUifBl355GqzNdo75tPtHFwIQLAst9U0SpRBXk8zX45L3e6NEJYizEif_OxDP1IOxwR2zad_uHDEfxpCb2fwHTEbGafNTzfjAG6rkfMSdPsFG28hwnkBbc4WSZpEWJG3CZ4Fn9A1NxxsCGgzarD1yANJSePyFnST17ADYP_xNC2QyUNw5nJNf00/w400-h209/-Via-Crucis-grafika.png" width="400" /></a></div><p><b>Paweł Łukaszewski</b> uznawany jest za mistrza współczesnej muzyki sakralnej. Wśród jego kompozycji wymienić można <i>Dominum benedicite in aeternum</i> na chór mieszany, orkiestrę instrumentów dętych i perkusję (1994); <i>Vesperae pro defunctis</i> na chór gregoriański, dwa chóry mieszane, organy małe, organy wielkie i orkiestrę (1995) czy <i>Recordationes de Christo moriendo </i>na mezzosopran i orkiestrę kameralną (1996). O genezie powstania <b><i>Via crucis</i></b> kompozytor mówi w następujący sposób: </p><p>"Od wielu lat w liturgii Kościoła Katolickiego pasjonował mnie okres Wielkiego Postu, a polskie pieśni wielkopostne, niosące niepowtarzalne piękno i zadumę, wydały mi się najbardziej wartościowe, szczególnie pod względem artystycznym (głównie ze względu na ich melodykę)".</p><p>Utwór <i>Via crucis</i> Łukaszewski komponował w latach 1998-1999, początkowo na zamówienie Bałtyckiej Wyższej Szkoły Humanistycznej w Koszalinie, później stał się on podstawą jego przewodu kwalifikacyjnego I stopnia (obecnie doktorat sztuki), który został przeprowadzony w Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie w latach 1999-2000.</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNZPfWZ7hUWTPqXBDtf8RhTQiNtbN-1qHUdgMYWzop11QASJR6ZxOyB4DRs7kwHAF_GHDwuv3tjUuMeecajAXfcOKiJnltboz39PfnJuzflVaPmI5LqmChTC4dqflcdUqx9bCcNjTaLgXPaKZAIHkIp9YG13s7TdiUqASN3rCTUwBjlHLtpzVa3uEwR5s/s2016/Wroc%C5%82awski%20Ch%C3%B3r%20%C5%BBe%C5%84ski%20-%20M%C4%99ski%20Zesp%C3%B3%C5%82%20Wokalny%20I%20Signori%20-%20Orkiestra%20Symfoniczna%20Filharmonii%20Sudeckiej%20-%201.04.23%20-%20fot.%20Dariusz%20Gdesz.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1344" data-original-width="2016" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNZPfWZ7hUWTPqXBDtf8RhTQiNtbN-1qHUdgMYWzop11QASJR6ZxOyB4DRs7kwHAF_GHDwuv3tjUuMeecajAXfcOKiJnltboz39PfnJuzflVaPmI5LqmChTC4dqflcdUqx9bCcNjTaLgXPaKZAIHkIp9YG13s7TdiUqASN3rCTUwBjlHLtpzVa3uEwR5s/w400-h266/Wroc%C5%82awski%20Ch%C3%B3r%20%C5%BBe%C5%84ski%20-%20M%C4%99ski%20Zesp%C3%B3%C5%82%20Wokalny%20I%20Signori%20-%20Orkiestra%20Symfoniczna%20Filharmonii%20Sudeckiej%20-%201.04.23%20-%20fot.%20Dariusz%20Gdesz.jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Wrocławski Chór Żeński - Męski Zespół Wokalny I Signori - Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Sudeckiej - 1.04.23 - fot. Dariusz Gdesz</td></tr></tbody></table><p><i><b>„Via Crucis</b>” przeznaczona jest na czterech solistów: baryton, tenor, kontratenor, recytatora, chór mieszany, orkiestrę i organy. Baryton wciela się w postać Chrystusa, tenor pełni rolę innych postaci np. Piłata, zaś kontratenor i recytator, pełnią na zmianę funkcję Ewangelisty. Jest to godzinny utwór, w którym początki kolejnych części sygnalizowane są poprzez uderzenia pionów orkiestrowych, bez trudu rozpoznawane przez słuchaczy jako numery poszczególnych stacji. W przejściach pomiędzy stacjami pobrzmiewają melodie polskich pieśni pasyjnych</i>. / Marcin Łukaszewski, „Niedziela” 7 VII 2002, nr 27/</p><p><b><i>Via crucis</i></b> od czasu <b>premiery w 2002</b> roku wykonywana była w wielu polskich filharmoniach i świątyniach, a także transmitowana przez Polskie Radio. Spotkała się również z dobrym przyjęciem za granicą m.in. w Norwich Cathedral czy West Road Concert Hall (Cambridge) w Wielkiej Brytanii. Koncerty w Cambridge 29 i 30 marca 2008 roku został nagrane i wydane na płycie CD nakładem brytyjskiego wydawnictwa Hyperion Records. </p><p>W Wałbrzychu „Via crucis” wykonana zostanie przez <b>Orkiestrę Symfoniczną Filharmonii Sudeckiej</b>, <b>Wrocławski Chór Żeński i Męski Zespół Wokalny I Signorii </b>pod dyrekcją <b><a href="http://kulturalneingrediencje.blogspot.com/search?q=agnieszka+Frank%C3%B3w-%C5%BBelazny">Agnieszki Franków-Żelazny </a></b>oraz solistów: <b>Jakuba Borowczyka</b> (kontratenor), <b>Sebastiana Macha</b> (tenor), <b>Bartosza Lisika</b> (baryton) i aktora <b>Jacka Zawadzkiego</b>. Za przygotowanie chórów odpowiada<b> Izabela Polakowska-Rybska.</b></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAR566jfRd_BSIKJ59yCcML5ixM7OezGZQCmx8Tl7wDQmNCFGvD5gfFdAj-vQ384OUYcN8iYXB5ySpAN2rp-wg3oPT3aUM_w1ZBqkfcFuFSvCXR5hq-wVh_WYj7zqw1GpFu4BhFLb8YWNPX3RmU8GTS6lSGo_1DCcpbSkna6KFXbBsWAjC7C3EChVNztI/s1748/Agnieszka%20Frank%C3%B3w-%C5%BBelazny%20-%20Filharmonia%20Sudecka%20-%20fot.%20Dariusz%20Gdesz.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1240" data-original-width="1748" height="284" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAR566jfRd_BSIKJ59yCcML5ixM7OezGZQCmx8Tl7wDQmNCFGvD5gfFdAj-vQ384OUYcN8iYXB5ySpAN2rp-wg3oPT3aUM_w1ZBqkfcFuFSvCXR5hq-wVh_WYj7zqw1GpFu4BhFLb8YWNPX3RmU8GTS6lSGo_1DCcpbSkna6KFXbBsWAjC7C3EChVNztI/w400-h284/Agnieszka%20Frank%C3%B3w-%C5%BBelazny%20-%20Filharmonia%20Sudecka%20-%20fot.%20Dariusz%20Gdesz.jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Agnieszka Franków-Żelazny - Filharmonia Sudecka - fot. Dariusz Gdesz</td></tr></tbody></table><p><b>Koncert odbędzie się 23 marca 2024 r., o godzinie 18:00 w sali koncertowej Filharmonii Sudeckiej </b>(ul. Słowackiego 4, Wałbrzych). Bilety zostały już wyprzedane.</p><p>informacja prasowa</p>Kulturalne Ingrediencjehttp://www.blogger.com/profile/06078158689456840242noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6019835830222005443.post-59106265309597197292024-03-18T05:33:00.000-07:002024-03-18T05:33:15.364-07:00LEON WYCZÓŁKOWSKI – Wieczny zachwyt. Wystawa w Muzeum Podlaskim<p><b> Od 22 marca do 31 sierpnia 2024 Muzeum Podlaskie w Białymstoku zaprasza na wystawę malarstwa Leona Wyczółkowskiego: "Wieczny zachwyt". Zostanie zaprezentowane malarstwo, grafiki oraz rysunki artysty z kolekcji Muzeum Okręgowego im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy. To pierwszy tak obszerny pokaz prac artysty w tym regionie. </b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7rFpTwizKiiGXPrjuETSx2A1qXeG96nk4ocn4rtAFAOlS-ZEg9HDVvybYHtLtR_9OgbAW9r9syaIJIw4XYUagCwFMhW19BSYa0Gp833ukVXQZx2RNQEN_s1NVFB4fCFvzWjhQerZ_fxx7b3ZUXBniLEzPL6Y_s3LnqtW2tn6WKUHE4rhVhXpKjm-9GE0/s785/unnamed%20(3).png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="294" data-original-width="785" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7rFpTwizKiiGXPrjuETSx2A1qXeG96nk4ocn4rtAFAOlS-ZEg9HDVvybYHtLtR_9OgbAW9r9syaIJIw4XYUagCwFMhW19BSYa0Gp833ukVXQZx2RNQEN_s1NVFB4fCFvzWjhQerZ_fxx7b3ZUXBniLEzPL6Y_s3LnqtW2tn6WKUHE4rhVhXpKjm-9GE0/w400-h150/unnamed%20(3).png" width="400" /></a></div><p>Ekspozycja ma przybliżyć odbiorcom wszechstronną twórczość Mistrza, zarówno w zakresie różnorodnej tematyki, jak i wielu stosowanych przez niego technik malarskich i graficznych. Zaprezentowane zostaną m.in. obrazy olejne, akwarele, gwasze, litografie, akwaforty, akwatinty i rysunki. Dzieła pochodzą z niemal wszystkich okresów twórczości <b><a href="https://kulturalneingrediencje.blogspot.com/search?q=leon+wycz%C3%B3%C5%82kowski">Leona Wyczółkowskiego</a></b>, począwszy od akwareli powstałej na złote gody dziadków Mistrza z 1870 roku, poprzez okres ukraiński, a kończąc na grafikach i akwarelach przedstawiających naturę powstałych w ostatnich latach życia artysty. </p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0TSq3r3rFnNH4munKmowBZp2oBrrJqWuLVfLJgjWsfqs9xS-rDODt0lfkLu7nXpP6cutQq_Eh-3FEO5TCEI-FDSmL7lSTEnNGvcW-cbDK6t-Nacyw9AD2bvS75Q8gQwsWQe3GY7h82ZqzDiuKgvTwY1P29ikoXHt8bjdxkVjGEbbBRr5cVSpaZWMK0TM/s325/unnamed%20(4).png" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="215" data-original-width="325" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0TSq3r3rFnNH4munKmowBZp2oBrrJqWuLVfLJgjWsfqs9xS-rDODt0lfkLu7nXpP6cutQq_Eh-3FEO5TCEI-FDSmL7lSTEnNGvcW-cbDK6t-Nacyw9AD2bvS75Q8gQwsWQe3GY7h82ZqzDiuKgvTwY1P29ikoXHt8bjdxkVjGEbbBRr5cVSpaZWMK0TM/w400-h265/unnamed%20(4).png" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Autoportret w todze i birecie, 1912</td></tr></tbody></table><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">Na ekspozycji znalazł się również jeden z najpopularniejszych obrazów Wyczółkowskiego <i>Wiosna</i> – wnętrze pracowni artysty. Następną grupę stanowią prace prezentujące motywy architektoniczne i zabytkowe. Wyczółkowski portretujący widoki miast, np. Krakowa, Warszawy, Lublina i miejsc ważnych dla historii Polski jak Wawel, starał się budować tożsamość narodową rodaków.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br /></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxyxwBqpkH9E2DbkAU-Y2hwJtmsFme4Hxz3580jl0Y8N3hNSG3OnX3MxGLTQqPbsVuTnjGXvysf6McaG-ee5di3bxOiGU-A1PSzRGo_MBlq1ihyphenhyphenJAGrNNHQG-Rf6Ly7dInyNxlhj_pp_h4FAH79e-OrxWzFc7GZrKSakpHvQbvBtGVC6VHYvStCoCmJeQ/s2932/wiosna.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="2658" data-original-width="2932" height="363" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxyxwBqpkH9E2DbkAU-Y2hwJtmsFme4Hxz3580jl0Y8N3hNSG3OnX3MxGLTQqPbsVuTnjGXvysf6McaG-ee5di3bxOiGU-A1PSzRGo_MBlq1ihyphenhyphenJAGrNNHQG-Rf6Ly7dInyNxlhj_pp_h4FAH79e-OrxWzFc7GZrKSakpHvQbvBtGVC6VHYvStCoCmJeQ/w400-h363/wiosna.jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">"Wiosna" – wnętrze pracowni artysty, 1933</td></tr></tbody></table><p>Główną oś ekspozycji stanowią pełne emocji i charakteru portrety przyjaciół i znajomych artysty m.in. <b>portret Zofii Cybulskiej</b>, wielkoformatowy obraz ukazuje modelkę w codziennym stroju i rzadko stosowanej w malarstwie pozie. Najistotniejsza jest jednak próba ukazania jej stanu psychicznego. Na wystawę wybrano również kilka autoportretów Leona Wyczółkowskiego, który rejestrował często swoje nastroje w ramach ćwiczeń i jako element samopoznania.</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1nOf56CuYQQtuQO7RueuWnMQe7ntxTztbBQ0A7GV9q-rJWmlN7rEnsXTDv3DGmxCMRHe1NiHtVlFOE0zSimXcp8heNh7yeJWGrd8xzTXAdNHOCYR9AlIep62d8RRhguYg1axt3miPdfs4v0v_pMMaU6ldnBlXdb6B2RnGX7fJoeA0hoeHHlN_PKabYqM/s3376/zofia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="3376" data-original-width="2136" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1nOf56CuYQQtuQO7RueuWnMQe7ntxTztbBQ0A7GV9q-rJWmlN7rEnsXTDv3DGmxCMRHe1NiHtVlFOE0zSimXcp8heNh7yeJWGrd8xzTXAdNHOCYR9AlIep62d8RRhguYg1axt3miPdfs4v0v_pMMaU6ldnBlXdb6B2RnGX7fJoeA0hoeHHlN_PKabYqM/w404-h640/zofia.jpg" width="404" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Portret Zofii z Sokołowskich Cybulskiej, 1903</td></tr></tbody></table><p><b>Kuratorka wystawy: Monika Kosteczko-Grajek</b></p><p>Koordynatorka wystawy: Anna Topolewicz </p>Kulturalne Ingrediencjehttp://www.blogger.com/profile/06078158689456840242noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6019835830222005443.post-40122806046805873152024-03-18T04:15:00.000-07:002024-03-18T04:15:13.829-07:00Jubileusz Maestra Antoniego Wita w Narodowym Forum Muzyki /zapowiedź/<p><b> 22 marca o 19.00 Narodowe Forum Muzyki zaprasza na koncert jubileuszowy osiemdziesiątych urodzin maestro Antoniego Wita - jednego z najbardziej rozpoznawalnych i cenionych polskich dyrygentów. Jubilat poprowadzi NFM Filharmonię Wrocławską, a wcześniej, o 18.00, spotka się z melomanami jako gość cyklu "Spotkajmy się w NFM" Agnieszki Ostapowicz.</b></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6k6SqdIawxuIMApijnHIfvEmyeQ0_lGO4vWZJUT24J1wmwnWMQ-j274ZbtNkGQNxSC5J6Xv2mUpEakclI4CCPCxbrHrtPf6LR4AVZwH8vL7AWZBpm5XG9ywyNo4O-tjXie3LOh8sVKi2FC0y4NRhOPQkdEJATqH7BuUqn7UUMXdHguX6JQY8xqrYDph0/s900/Antoni_Wit__Juliusz_Multarzynski_.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="656" data-original-width="900" height="291" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6k6SqdIawxuIMApijnHIfvEmyeQ0_lGO4vWZJUT24J1wmwnWMQ-j274ZbtNkGQNxSC5J6Xv2mUpEakclI4CCPCxbrHrtPf6LR4AVZwH8vL7AWZBpm5XG9ywyNo4O-tjXie3LOh8sVKi2FC0y4NRhOPQkdEJATqH7BuUqn7UUMXdHguX6JQY8xqrYDph0/w400-h291/Antoni_Wit__Juliusz_Multarzynski_.jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Antoni Wit / fot. Julian Multarzyński</td></tr></tbody></table><p>Przez lata zbudował ogromny dorobek fonograficzny, pełnił też funkcję dyrektora artystycznego czołowych polskich instytucji artystycznych – Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia i Filharmonii Narodowej. Podczas koncertu z <b><a href="https://kulturalneingrediencje.blogspot.com/search?q=NFM+Filharmoni%C4%85+Wroc%C5%82awsk%C4%85">NFM Filharmonią Wrocławską</a></b> <b><a href="https://kulturalneingrediencje.blogspot.com/search?q=antoni+wit">Maestro Antoni Wit</a></b> poprowadzi dwa arcydzieła należące do symfonicznego kanonu: <b><i>Symfonię C-dur</i> KV 338 Wolfganga Amadeusa Mozarta </b>oraz <b><i>Symfonię alpejską</i> Richarda Straussa.</b></p><p>Koncert rozpocznie wykonanie ukończonej w 1780 roku <b>Symfonii C-dur Mozarta</b>. Było to trzydzieste czwarte dzieło tego gatunku napisane przez austriackiego kompozytora. Składa się ono z trzech części. Pierwszą otwiera przebojowa fanfara, a obecność rytmu punktowanego (następstwo nuty długiej i krótkiej) podkreśla uroczysty charakter muzyki. Ogniwo drugie utrzymane jest w wolnym tempie i w pastoralnej, pogodnej tonacji F-dur. Mozart zapisał w partyturze, aby wszystkie instrumenty grały tu sotto voce (dosłownie „półgłosem”), co nadaje tej części charakteru intymnego wyznania. Finał z kolei to pełna temperamentu i dynamizmu stylizacji włoskiego tańca. Autograf tej symfonii jest podzielony na dwie części. Jedna z nich znajduje się w paryskiej Bibliothèque nationale de France, natomiast druga w Bibliotece Jagiellońskiej w Krakowie.</p><p>Następnie zabrzmi <b><i>Symfonia alpejska</i> Richarda Straussa</b>. Niemiecki kompozytor ukończył to monumentalne dzieło w 1915 roku. Jego celem było przedstawienie w muzyce dnia spędzonego w górach. Utwór składa się z dwudziestu dwóch ogniw, wykonywanych bez przerw. Znajdziemy wśród nich potężny, pełen blasku wschód słońca, wędrówkę w pobliżu strumienia, wodospadu i wśród łąk, moment zdobycia szczytu, a także gwałtowną burzę i w końcu zachód słońca. Chociaż Symfonia zawsze robi na słuchaczach wielkie wrażenie, to wykonywana jest względnie rzadko ze względu na ogromny skład, jakiego wymaga. Kompozytor zażyczył sobie w obsadzie m.in. dodatkowej orkiestry dętej umieszczonej za sceną, rzadko wykorzystywanego hekelfonu (barytonowej odmiany oboju), maszyny naśladującej wycie wiatru, metalowej płyty imitującej grzmoty, krowich dzwonków, tam-tamu, dzwonków, czelesty czy organów. Symfonia alpejska jest dziełem tyleż efektownym co osobistym. Strauss uwielbiał górskie wędrówki, a wszystkich opisanych dźwiękami sytuacji doświadczył osobiście.</p><p><b>Program:</b></p><p>W. A. Mozart <i>Symfonia </i>nr 34 C-dur KV 338</p><p>***</p><p>R. Strauss <i>Symfonia alpejska</i> op. 64, TrV 233</p><p><b><br /></b></p><p><b>Wykonawcy:</b></p><p>Antoni Wit – dyrygent</p><p>NFM Filharmonia Wrocławska</p><p>Czas trwania:</p><p>120 minut</p><p>informacja prasowa</p>Kulturalne Ingrediencjehttp://www.blogger.com/profile/06078158689456840242noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6019835830222005443.post-28384953544324836822024-03-18T03:59:00.000-07:002024-03-18T03:59:17.070-07:00ak kiedyś pisano? O kaligrafii w dawnych czasach – weekendowe warsztaty rodzinne w Archiwum Budowlanym<p><b>W sobotę 23 marca o godzinie 11.00 Muzeum Architektury we Wrocławiu zaprasza na warsztaty rodzinne "Jak kiedyś pisano? O kaligrafii w dawnych czasach".</b> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPIHO8En1rrpd18UhWL_qXflKNiJJGwt5QZvctm7rjM5Yn6Gu_eSIsfBrREWfJfd1S26ZhDBLSjiI5IBz2CxS_orWR96kIBDsBHAF8-sHshFTksj_cFD1nM1aVSVbZPJ1jtuaBfmUyp9jk7Xk2JpTAvmk93Kda2FtnKuPZ8-1uJc_nuLA5qwPmohTJjgw/s1600/Kaligrafia_Fb.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="828" data-original-width="1600" height="208" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPIHO8En1rrpd18UhWL_qXflKNiJJGwt5QZvctm7rjM5Yn6Gu_eSIsfBrREWfJfd1S26ZhDBLSjiI5IBz2CxS_orWR96kIBDsBHAF8-sHshFTksj_cFD1nM1aVSVbZPJ1jtuaBfmUyp9jk7Xk2JpTAvmk93Kda2FtnKuPZ8-1uJc_nuLA5qwPmohTJjgw/w400-h208/Kaligrafia_Fb.jpg" width="400" /></a></div><br /><p>Wyobrażacie sobie świat bez książek? Albo, co jeszcze gorsze, świat, w którym książki istnieją, ale Wy nie potraficie ich przeczytać? Czy umiejętność czytania i pisania są dla nas nieodzowne? Jak radzono sobie wiele wieków temu, kiedy te zdolności były zarezerwowane tylko dla nielicznych?</p><p>O tym wszystkim porozmawiamy podczas sobotnich warsztatów rodzinnych poświęconych historii pisma oraz sztuce pięknego pisania. Zapraszamy wszystkie dzieciaki, które chciałyby przenieść się w świat niezwykłych historycznych opowieści i wydarzeń! Ale to nie wszystko – będziecie mieli również okazję poczuć się jak pisarze, artyści czy architekci, próbując swoich sił w kaligrafii!</p><p>Na zajęcia w <b>Archiwum Budowlanym, oddziale <a href="https://kulturalneingrediencje.blogspot.com/search?q=Muzeum+Architektury">Muzeum Architektury</a></b>, zapraszamy dzieci w wieku od 8 do 12 lat wraz z opiekunami. Nie zapomnijcie zabrać ze sobą dużo pozytywnej energii i dobrego humoru!</p><h3 style="text-align: left;">sobota 23 marca 2024, godzina 11:00<br />Archiwum Budowlane Wrocławia, Arsenał Miejski, ul. Cieszyńskiego 9</h3><p>Aby wziąć udział w zajęciach, należy zapisać się telefoniczne pod numerem 71 347 16 96 (wew. 335). Decyduje kolejność zgłoszeń. Koszt zajęć: 10 zł od dziecka, opiekun wchodzi bezpłatnie. Płatność gotówką na miejscu w czytelni Archiwum</p><p>Zapraszamy!</p><p>informacja prasowa</p>Kulturalne Ingrediencjehttp://www.blogger.com/profile/06078158689456840242noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6019835830222005443.post-4479279006758953152024-03-18T03:43:00.000-07:002024-03-18T03:43:14.684-07:00Wydarzenia w Muzeum Narodowym i oddziałach 23-24.03.2024<p><b>Od 19 marca w Gmachu Głównym Muzeum Narodowego we Wrocławiu można oglądać nową wystawę czasową „Impresje. Młodzi o sztuce dawnej”. To pierwsza w historii muzeum wystawa przygotowana przez młodych wrocławian i wrocławianki, którzy wcielają się w rolę kuratorów i kuratorek. W najbliższą sobotę oprowadzą po niej Sławomir Ortyl, Grzegorz Wojturski i młodzi współautorzy wystawy. Zaplanowano również oprowadzania kuratorskie innych wystaw. W Muzeum Etnograficznym w sobotę przed Niedzielą Palmową odbędzie się coroczny kiermasz wielkanocny, wydarzenie towarzyszące wystawie „Pisanki i palmy wielkanocne”. Co ponadto?</b></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZjM62U8pxL72QuYyH40QM84XEKXKCRstsALxNR9hI6oDFNNuvku3m8hAQlp-pEv3bbZ22_UACAraTCWpe9BYpxa-1bjmnCzrw9B_SQLUvpj2H-HT8RY79io1-TvvUEKi2MLLudiLMB8asDjCS5bUvO-Y7kcWNpDnR0P9JsCWXF1NOlQjAVx0GU-Cv2go/s2000/ME_kiermasz%20wielkanocny.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1500" data-original-width="2000" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZjM62U8pxL72QuYyH40QM84XEKXKCRstsALxNR9hI6oDFNNuvku3m8hAQlp-pEv3bbZ22_UACAraTCWpe9BYpxa-1bjmnCzrw9B_SQLUvpj2H-HT8RY79io1-TvvUEKi2MLLudiLMB8asDjCS5bUvO-Y7kcWNpDnR0P9JsCWXF1NOlQjAVx0GU-Cv2go/w400-h300/ME_kiermasz%20wielkanocny.jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Fot. materiały prasowe MNWr.</td></tr></tbody></table><br /><h3 style="text-align: center;">Muzeum Narodowe we Wrocławiu</h3><p><b>23.03, g. 10:30</b></p><p><b>Motywy architektoniczne na śląskich płytach nagrobnych – zajęcia dla młodzieży w wieku 12–17 lat towarzyszące wystawie „Śląska ars moriendi. Średniowieczne metalowe płyty nagrobne”, prowadzenie: Izabela Trembałowicz-Chęć</b></p><p>Charakterystycznym elementem prezentowanych na wystawie średniowiecznych płyt nagrobnych jest bogata architektoniczna oprawa, otaczająca postać stojącego zmarłego. To symbol przejścia między doczesnością a wiecznością. Warto owym bramom przyjrzeć się z bliska i docenić ich złożoną strukturę. W trakcie spotkania spróbujemy nazwać poszczególne elementy owych konstrukcji, wyjaśnić ich funkcję i w końcu je narysować.</p><p>Bilety w cenie 5 zł</p><p>Zapisy: edukacja@mnwr.pl, 71 372 51 48 </p><p>Miejsce: Muzeum Narodowe we Wrocławiu</p><p><br /></p><p><b>23.03, g. 12:00</b></p><p><b>Przemiany funkcji i estetyki okładek książkowych w 1. poł. XX w. – wykład dr. Wojciecha Kaczorowskiego w ramach wydarzeń towarzyszących wystawie „50 na 50. Jubileusz 50-lecia Działu Sztuki Wydawniczej Muzeum Narodowego we Wrocławiu”</b></p><p>Estetyka okładek książkowych w poszczególnych epokach różniła się i nie zawsze była taka jak dzisiaj. Współczesnego charakteru okładki wydawnicze na dobre nabrały w Polsce dopiero w początkach XX w. To wtedy powstały i okrzepły rozwiązania, które do dziś stosowane są przez projektantów. Wykład ma na celu przybliżenie rozwoju funkcji oraz estetyki okładek w pierwszej połowie ubiegłego stulecia, a zwłaszcza w okresie międzywojnia, kiedy polski przemysł wydawniczy mógł rozwinąć się nieskrępowanie po latach zaborów. W tym okresie branża projektowania graficznego przyciągała wielu utalentowanych artystów, których projekty warto przypomnieć.</p><p>Wstęp wolny</p><p>Miejsce: Muzeum Narodowe we Wrocławiu, s. 116</p><p><br /></p><p><b>23.03, g. 13:00</b></p><p><b>„<a href="https://kulturalneingrediencje.blogspot.com/2023/11/slaska-ars-moriendi-w-muzeum-narodowym.html">Śląska ars moriendi. Średniowieczne metalowe płyty nagrobne</a>” – oprowadzanie kuratorskie, prowadzenie: <a href="https://kulturalneingrediencje.blogspot.com/search?q=Agata+Stasi%C5%84ska">Agata Stasińska</a></b></p><p>Wystawa „Śląska ars moriendi…” poświęcona jest wyjątkowym przykładom monumentów nagrobnych oraz aplikacji stanowiących ich część. Przyjrzenie się zaprezentowanym w przestrzeni muzealnej dziełom pochodzącym z kościoła klasztornego Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Lubiążu, kościoła św. Barbary we Wrocławiu oraz katedry wrocławskiej umożliwi nie tylko poznanie historii i roli tych obiektów, lecz również ich treści. Sposób przedstawienia zmarłego – jego strój, wygląd i gesty – jak też otoczenie, w jakim został wyobrażony, dostarczają bowiem wielu fascynujących, nie zawsze oczywistych informacji. Zagadnienia te ukazane zostały w odniesieniu do aspektów kultury średniowiecznej związanych z podejściem ówczesnych do tematu śmierci oraz okazywanymi wobec niej postawami. Istotną część ekspozycji, poszerzającą dotychczasowe perspektywy badawcze, stanowi również prezentacja zagadnień związanych z techniką i technologią średniowiecznych płyt nagrobnych, która rzuca światło na tajniki pracy warsztatów śląskich.</p><p>Wstęp z biletem na wystawy czasowe</p><p>Zapisy: edukacja@mnwr.pl, 71 372 51 48 </p><p>Miejsce: Muzeum Narodowe we Wrocławiu</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieQNgKqHALg0P_DMuaw5KnkCPjxztfkG-NYpL2EEfwWQaT-kcDo70F1czSWbuga4B7WqYshrhmpw1WV0b6AhClpSrhWeVZnDIIwvaw8LksaMqCW8F3wfEZQ8b0-SBX5YTof7Zm8XdrzGSHpr4QZBhyihRhiyNRj7kBp2f7aKr2uXRssuS94mEPWYqWENQ/s3678/DSC_0025.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="3678" data-original-width="2398" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieQNgKqHALg0P_DMuaw5KnkCPjxztfkG-NYpL2EEfwWQaT-kcDo70F1czSWbuga4B7WqYshrhmpw1WV0b6AhClpSrhWeVZnDIIwvaw8LksaMqCW8F3wfEZQ8b0-SBX5YTof7Zm8XdrzGSHpr4QZBhyihRhiyNRj7kBp2f7aKr2uXRssuS94mEPWYqWENQ/w418-h640/DSC_0025.JPG" width="418" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Epitafium księcia Wacława Żagańskiego z przedstawieniem Sądu Ostatecznego,<br />pracownia Mistrza lat 1486-1492 (?), Muzeum Narodowe we Wrocławiu<br />fot. Barbara Lekarczyk-Cisek</td></tr></tbody></table><p><b>23.03, g. 15:00</b></p><p><b>„Impresje. Młodzi o sztuce dawnej” – oprowadzanie kuratorskie, prowadzenie: Sławomir Ortyl, Grzegorz Wojturski i młodzi współautorzy wystawy</b></p><p>Wystawa jest próbą odpowiedzi na to, co myślą, jak czują i o czym marzą współcześnie młodzi ludzie. O wyjątkowości ekspozycji świadczy to, że do poszczególnych etapów jej realizacji zaproszono wrocławską młodzież, która współtworzyła opisy dzieł sztuki w formie tekstów literackich.</p><p>Wstęp z biletem na wystawy czasowe, studenci i młodzież szkolna – bilety ulgowe</p><p>Zapisy: edukacja@mnwr.pl, 71 372 51 48 </p><p>Miejsce: Muzeum Narodowe we Wrocławiu</p><p><br /></p><p><b>24.03, g. 10:30</b></p><p><b>Misia uczy literek – zajęcia dla dzieci w wieku 3–5 lat towarzyszące wystawie „Impresje. Młodzi o sztuce dawnej”, prowadzenie: Sławomir Ortyl</b></p><p>Misia to kotka, która czasami przyjeżdża do muzeum, by prowadzić zajęcia. Misia była już kapitanem piratów i pomocnicą czarownicy, a nawet… ofiarą smoka. Tym razem wcieli się w rolę – miejmy nadzieję – przemiłej nauczycielki literek. W tym celu przygotowała już przezabawny wierszyk o literkach, które uciekły z koszyka i ukryły się w dziełach sztuki. Zadaniem dzieci będzie ich szukanie i jednocześnie poznawanie.</p><p>– I po co będzie nam to wszystko? – pyta Misia w wierszyku i odpowiada: – Aby napisać własne imię, a być może nawet nazwisko.</p><p>Bilety w cenie 5 zł</p><p>Zapisy: edukacja@mnwr.pl, 71 372 51 48 </p><p>Miejsce: Muzeum Narodowe we Wrocławiu</p><p><br /></p><p><b>24.03, g. 11:00</b></p><p><b>A do czego to służy? Warsztaty plastyczne Karoliny Rzepki dla dzieci w wieku 6–12 lat, w ramach cyklu „Zostań Cudo-Twórcą”</b></p><p>W muzeum znajdziemy sporo tajemniczych przyrządów z przeszłości. Kiedyś rewolucjonizowały życie naszych przodków, wzbudzały pożądanie, ułatwiały pracę, dziś zostały zapomniane lub zastąpione przez ulepszone wersje. Często znajdując je w muzealnych gablotach, głowimy się, do czego mogły służyć, bo ich kolejne odsłony nie przypominają już swoich starszych kuzynów.</p><p>Bilety w cenie 5 zł</p><p>Zapisy: edukacja@mnwr.pl, 71 372 51 48 </p><p>Miejsce: Muzeum Narodowe we Wrocławiu</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkjVcorUnxRX_kgWjxeFZKK9rXyqmyInT_tyTBPVOqEW2_VaE1NZ3F9az6K1hbPkwgg0yfuDWLMgxyhE359Ix3F9rX2kDSbUC7l_70pFuzKjD4aRWVqYATWT_hVKNRCOWXCGOzLR_Hp7Uu6WN0e9-ssATDa36kBX5UzW68si1ITz8wmVnuj4KmxKVAFME/s1600/s%C5%82onie.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1256" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkjVcorUnxRX_kgWjxeFZKK9rXyqmyInT_tyTBPVOqEW2_VaE1NZ3F9az6K1hbPkwgg0yfuDWLMgxyhE359Ix3F9rX2kDSbUC7l_70pFuzKjD4aRWVqYATWT_hVKNRCOWXCGOzLR_Hp7Uu6WN0e9-ssATDa36kBX5UzW68si1ITz8wmVnuj4KmxKVAFME/w502-h640/s%C5%82onie.JPG" width="502" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Figurki słoni z wazami na grzbietach, Chiny, dynastia Qing, 1644-1911, <br />fot. Barbara Lekarczyk-Cisek</td></tr></tbody></table><br /><p><b>24.03, g. 13:00</b></p><p><b>„<a href="https://kulturalneingrediencje.blogspot.com/2024/01/pojdz-ze-mna-przez-pado-paczu-cykl.html">Pójdź ze mną przez padół płaczu. Cykl Wojna Artura Grottgera</a>” – oprowadzanie kuratorskie, prowadzenie: Natalia Sienkiewicz</b></p><p>Spotkanie na wystawie będzie okazją do zapoznania się z historią dzieła i procesem jego realizacji, a także ze znaczeniami poszczególnych przedstawień ukazanych przez artystę. Oprowadzanie to odpowiedź na tytułowe wezwanie do wędrówki, którą my jako widzowie podejmiemy wraz z parą głównych bohaterów rysunkowego cyklu „Wojna” autorstwa Artura Grottgera.</p><p>Wstęp z biletem na wystawę czasową</p><p>Zapisy: edukacja@mnwr.pl, 71 372 51 48 </p><p>Miejsce: Muzeum Narodowe we Wrocławiu</p><p><br /></p><p><b>24.03, g. 15:00</b></p><p><b>Amerykańska podróż Edgara Degasa – wykład Justyny Chojnackiej w ramach cyklu „Jakie to amerykańskie!”</b></p><p>Nieczęsto wspomina się o pięciomiesięcznym pobycie Edgara Degasa w Nowym Orleanie, niewątpliwie będącym interesującym uzupełnieniem historii życia i twórczości tego francuskiego impresjonisty. Artysta lubił nazywać siebie synem Luizjany, a jego podróż była w pewnym sensie powrotem do korzeni. Jesienią 1872 roku wyruszył odwiedzić miejsce narodzin swojej matki, Celestine Musson Degas, i jej kreolskiej rodziny w Nowym Orleanie. Kilkanaście przecznic od słynnej Dzielnicy Francuskiej do tej pory znajduje się dom, w którym mieszkał artysta. Jest doskonałym pretekstem do opowieści o pobycie Degasa w Mieście Półksiężyca, który zaowocował interesującymi realizacjami malarskimi i był znamienny dla jego dalszej twórczości.</p><p>Wstęp wolny</p><p>Miejsce: Muzeum Narodowe we Wrocławiu, s. 116</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2AA2u794UO445ee-h3r60sj-TxmcJXC1oSBLKWKldfswHGwA33A0zB64irFxrwB83pkJPdAnsl-KaoQlV0KfVB7UwtS4iPnl6c5TstWK9deU11lJpFJStgbs7B0LS7tYlRFCJfFGtfEF6ov_PwUaEHt6WH0XGawDDsu-lVMtDFM0znnbn68HhGP64gNw/s2048/kosynierzy.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1356" data-original-width="2048" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2AA2u794UO445ee-h3r60sj-TxmcJXC1oSBLKWKldfswHGwA33A0zB64irFxrwB83pkJPdAnsl-KaoQlV0KfVB7UwtS4iPnl6c5TstWK9deU11lJpFJStgbs7B0LS7tYlRFCJfFGtfEF6ov_PwUaEHt6WH0XGawDDsu-lVMtDFM0znnbn68HhGP64gNw/w400-h265/kosynierzy.jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Fragm. Panoramy Racławickiej,<br />fot. Barbara Lekarczyk-Cisek</td></tr></tbody></table><br /><p><br /></p><h3 style="text-align: center;">Muzeum „Panorama Racławicka”</h3><p><b>23.03, g. 9:00</b></p><p><b>Obraz jakich mało – tajemnice „Panoramy Racławickiej”. Zajęcia edukacyjne dla dzieci w wieku 6–12 lat w ramach cyklu „Przygody z Panoramą”, prowadzenie: Elżbieta Pietralczyk</b></p><p>„Panorama Racławicka” to obraz, który przenosi widza w inną rzeczywistość i inny czas. Oprócz wysłuchania opowieści o tym niezwykłym dziele, uczestnicy zajęć zmienią się w prawdziwych tropicieli. Rozwiążą przygotowane zadania, które pomogą im odkryć jego tajemnice. Wytropią ukryty skarb. Na koniec stworzą własny panoramiczny kolaż.</p><p>Zapraszamy na zajęcia dzieci wraz z rodzicami, część warsztatowa odbędzie się w sali 116 (I piętro) w Gmachu Głównym Muzeum Narodowego we Wrocławiu.</p><p>Bilety w cenie 20 zł</p><p>Zapisy: edukacja@mnwr.pl, 71 372 51 48</p><p>Miejsce: Muzeum „Panorama Racławicka”</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWTChRxadE6n3G-gjpy7Yp4lXAwIhMzqoz4lXZlvXXpVeUAzCKw41aYkQ0OkA8pLR4AiAsev346Gt3CliVfnb-fxgzN6DQTeD-VThq3DwvYr9KIlvoPageLOnLjJVaeCshAs2bfalGU6XJb6S6dJymAxEmqXGoA2QhcmI_Bgzn2rTSOwhaYyMy0gLW-yA/s2000/ME_kiermasz%20wielkanocny.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1500" data-original-width="2000" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWTChRxadE6n3G-gjpy7Yp4lXAwIhMzqoz4lXZlvXXpVeUAzCKw41aYkQ0OkA8pLR4AiAsev346Gt3CliVfnb-fxgzN6DQTeD-VThq3DwvYr9KIlvoPageLOnLjJVaeCshAs2bfalGU6XJb6S6dJymAxEmqXGoA2QhcmI_Bgzn2rTSOwhaYyMy0gLW-yA/w400-h300/ME_kiermasz%20wielkanocny.jpg" width="400" /></a></div><br /><p><br /></p><h3 style="text-align: center;">Muzeum Etnograficzne</h3><p><b>23.03, g. 10:00–16:00</b></p><p><b>Kiermasz wielkanocny w Muzeum Etnograficznym</b></p><p>W sobotę poprzedzającą Niedzielę Palmową tradycyjnie odbywa się w Muzeum Etnograficznym coroczny kiermasz wielkanocny. Można na nim zakupić różnorodne pisanki (wykonane techniką batikową, rytowniczą, aplikacyjną oraz jajka zdobione między innymi farbami, koralikami czy wiertłem dentystycznym), stroiki wielkanocne, bibułowe kwiaty, palmy plecione z suszonych i barwionych kwiatów, traw i ziół, i wiele innych świątecznych dekoracji. Kiermasz to także wyjątkowa okazja do osobistego spotkania z ich twórcami.</p><p>Wstęp wolny</p><p>Miejsce: Muzeum Etnograficzne</p><p><br /></p><p><b>24.03, g. 12:00</b></p><p><b>Wiosna oczami artystów – warsztaty rodzinne dla dzieci w wieku 6–12 lat w ramach cyklu „Etno w południe”, prowadzenie: Julia Szot</b></p><p>Magazyny naszego muzeum pełne są sztuki przedstawiającej powrót wiosny. Ożywająca przyroda – zieleń trawy, śpiew ptaków, pierwsze kwiaty – inspirowała od dawna domorosłych artystów. Przyjrzymy się kilku dziełom, by następnie samodzielnie wykonać barwną pracę.</p><p>Bilety w cenie 5 zł</p><p>Zapisy: edukacja@muzeumetnograficzne.pl, 71 344 33 13</p><p>Miejsce: Muzeum Etnograficzne</p><p><br /></p><p><b>24.03, g. 15:00</b></p><p><b>„Pisanki i palmy wielkanocne” – oprowadzanie z audiodeskrypcją. „Pisanki i palmy wielkanocne” – oprowadzanie z audiodeskrypcją</b></p><p>Co roku przed Wielkanocą w Muzeum Etnograficznym prezentowane są pisanki, palmy, stroiki i kartki świąteczne wykonane tradycyjnymi oraz współczesnymi technikami. Są to między innymi pisanki zdobione technikami batikową, rytowniczą i aplikacyjną, jajka oklejane miniaturowymi wycinankami, rdzeniem sitowia, opolskie „kroszonki” oraz te wykonane na motywach huculskich, suwalskich, opolskich czy rzeszowskich.</p><p style="text-align: left;">Bilety w cenie 3 zł</p><p>Zapisy: edukacja@muzeumetnograficzne.pl, 71 344 33 13</p><p>Miejsce: Muzeum Etnograficzne</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2J_tLVROtYk29J8kcDX52Sq8wSzSKeaDeQ5ynfIj-1FIq5gQwxOqDuNxtoNK_aMt6LyEUNM6wpON_axgKX1odG_xVwQ8boKmmGmsYwSYOfhx689q7ae7KnurjajInNFIPDxz7VC9BEgCi5Sw0XPDgR8-9XLkCHevSWyOdv_RseFchU5SIW_FFf4lM5KQ/s3696/DSC_0081.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="2448" data-original-width="3696" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2J_tLVROtYk29J8kcDX52Sq8wSzSKeaDeQ5ynfIj-1FIq5gQwxOqDuNxtoNK_aMt6LyEUNM6wpON_axgKX1odG_xVwQ8boKmmGmsYwSYOfhx689q7ae7KnurjajInNFIPDxz7VC9BEgCi5Sw0XPDgR8-9XLkCHevSWyOdv_RseFchU5SIW_FFf4lM5KQ/w400-h265/DSC_0081.JPG" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Magdalena Abakanowicz, "Ruda" (1970-1972), fragm.<br />fot. Barbara Lekarczyk-Cisek</td></tr></tbody></table><h3 style="text-align: center;"><br />Pawilon Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej</h3><p><br /></p><p><b>23.03, g. 12.00</b></p><p><b>Różne odmiany kubizmu – wykład dr Agaty Iżykowskiej-Uszczyk w ramach cyklu „Kurs historii sztuki. Klasycy nowoczesności”</b></p><p>Hermetyczny, analityczny, syntetyczny czy może odmiana orficzna? W trakcie wykładu ten niezwykle dynamicznie rozwijający się kierunek zostanie przedstawiony w oparciu o cztery fazy jego rozwoju. Omówione zostaną różnice między kubizmem analitycznym a kubizmem syntetycznym. Prowadząca zaprezentuje prace najważniejszych przedstawicieli kubizmu: Pabla Picassa oraz Georges’a Braque’a.</p><p>Bilety w cenie 10 zł</p><p>Miejsce: Pawilon Czterech Kopuł</p><p><br /></p><p><b>24.03, g. 11.00</b></p><p><b>Koń jaki jest, każdy widzi – rodzinne warsztaty Eveliny Kachynskiej dla rodziców i dzieci w wieku do lat 2, wydarzenie w ramach cyklu #muzealniaki_pod_kopułą</b></p><p>Eugeniusz Geppert najchętniej malował konie i jeźdźców. Pochodzący ze Lwowa malarz był jedną z najważniejszych postaci wrocławskiego środowiska artystycznego. Po II wojnie światowej był współzałożycielem i pierwszym rektorem Akademii Sztuk Pięknych, a obecnie jest patronem uczelni. Na wystawie zapoznamy się z sylwetką i twórczością artysty, a następnie zaprosimy maluszki do wspólnej zabawy.</p><p>Bilety w cenie 5 zł</p><p>Zapisy: edukacja.pawilon@mnwr.pl, 71 712 71 81</p><p>Miejsce: Pawilon Czterech Kopuł</p><p><br /></p><p><b>24.03, g. 13.00</b></p><p><b>Wio, koniku! Rodzinne warsztaty Eveliny Kachynskiej dla rodziców i dzieci w wieku 3–5 lat w ramach cyklu „Sztuczki w Pawilonie”</b></p><p>Czy nie marzycie czasem o tym, żeby wsiąść na konia i odjechać w siną dal? Podobne marzenia miał też chyba malarz Eugeniusz Geppert, który najbardziej lubił malować konie. Wspólnie obejrzymy jego niezwykły obraz.</p><p>Bilety w cenie 5 zł</p><p>Zapisy: edukacja.pawilon@mnwr.pl, 71 712 71 81</p><p>Miejsce: Pawilon Czterech Kopuł</p><p>informacja prasowa</p>Kulturalne Ingrediencjehttp://www.blogger.com/profile/06078158689456840242noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6019835830222005443.post-41626212093226535172024-03-17T03:00:00.000-07:002024-03-17T03:00:15.947-07:00Misteria Paschalia 2024. Znamy program jednego z najważniejszych festiwali muzyki dawnej w Europie<p><b> Osiem dni, dziesięć lokalizacji, kilkadziesiąt wydarzeń… W tym roku kierownictwo artystyczne nad festiwalem Misteria Paschalia objął dobrze znany krakowskiej publiczności Vincent Dumestre, założyciel, dyrektor artystyczny i dyrygent zespołu Le Poème Harmonique, którego koncerty od wielu lat są szczególnie wyczekiwane przez festiwalowych słuchaczy. Wizję 21. edycji festiwalu poznaliśmy 15 stycznia podczas konferencji prasowej w Ambasadzie RP w Paryżu.</b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgn6vtMiBcuPrJnbVkylXb3eFW5A0IERzo8axm6JVzBoNDN1J4MhB1DMeGCP_scoTG_BTpbOzq7hHe55OOZuvzBZJlaiYr6Y7c1ldgoe5XAh5-FJy8ANMx_FrIzeZYqUJqHUoE9AmzcpOS_xIxJ0a1uaMDn3oda7lFpOrJ_eDUJeAUni4HTqVmuETZshos/s1708/432098389_880002643929004_7000919904689138122_n.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="650" data-original-width="1708" height="153" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgn6vtMiBcuPrJnbVkylXb3eFW5A0IERzo8axm6JVzBoNDN1J4MhB1DMeGCP_scoTG_BTpbOzq7hHe55OOZuvzBZJlaiYr6Y7c1ldgoe5XAh5-FJy8ANMx_FrIzeZYqUJqHUoE9AmzcpOS_xIxJ0a1uaMDn3oda7lFpOrJ_eDUJeAUni4HTqVmuETZshos/w400-h153/432098389_880002643929004_7000919904689138122_n.png" width="400" /></a></div><p>Od ponad dwóch dekad okres Wielkiego Tygodnia i Wielkanocy to w Krakowie czas, gdy miasto rozbrzmiewa dziełami muzyki dawnej w światowej klasy wykonaniach. Podczas tej edycji festiwalowe wydarzenia podzielone zostały na dwa nurty: IN, a w nim <b>cykle Grands Concerts i Dormitio, oraz OFF,</b> w którego ramach odbędą się cykle <b><i>Uchem malarza, Listening Keys i Keyboard Days</i></b>! To w sumie kilkadziesiąt koncertów, kursów mistrzowskich, spotkań, konferencji, warsztatów, które odbędą się w dniach od 25 marca do 1 kwietnia.</p><p><b>Fundamentem, na którym został oparty program, jest połączenie dziedzictwa muzycznego i architektonicznego. </b>W cyklu <b>Grands Concerts </b>publiczność znajdzie <b>najważniejsze dzieła repertuaru muzyki zachodniej.</b> Słuchacze zostaną także zaproszeni do odkrywania nowych miejsc. Koncert muzyki sefardyjskiej odbędzie się w należącej do najstarszych w Polsce Starej Synagodze na Kazimierzu – na znak otwarcia na różne kultury Krakowa. W kaplicy św. Kingi w Kopalni Soli „Wieliczka” obok dzieł Bacha i jemu współczesnych publiczność usłyszy utwór skomponowany przez sztuczną inteligencję. W bazylice Mariackiej przed odrestaurowanym niedawno ołtarzem Wita Stwosza, arcydziełem sztuki sakralnej i jednym z największych drewnianych ołtarzy gotyckich na świecie, zabrzmi dzieło, które usłyszymy niejako na nowo: Nieszpory ku czci Najświętszej Maryi Panny Claudia Monteverdiego złożone głównie z kompozycji pochodzących z jego ostatniego zbioru Selva morale e spirituale opublikowanym na kilka lat przed jego śmiercią w 1643 roku. Ten muzyczny testament mistrza, przygotowany przez <b>Le Poème Harmonique,</b> solistów, chór i orkiestrę, będzie odpowiedzią na słynne, wydane w 1610 roku <b><i>Nieszpory ku czci Najświętszej Maryi Panny</i></b> tego samego autora, które wykonają zespół La Tempête i dyrygent Simon-Pierre Bestion.</p><p>Kontrapunktem dla Grands Concerts będzie kameralne <b>odkrywanie repertuaru na klawesyn</b> w serii wieczornych recitali poświęconych zetknięciu <b>dzieł Bacha z kompozycjami innych mistrzów.</b> Naszymi przewodnikami będą wirtuozi tego instrumentu: <b><a href="https://kulturalneingrediencje.blogspot.com/search?q=Pierre+Hanta%C3%AF">Pierre Hantaï</a></b> (Bach i XVI wiek), <b>Justin Taylor </b>(Bach i XVII wiek) oraz <b>Carole Cerasi</b> (Bach i XVIII wiek). Cykl <b>Dormitio</b> (będący wspomnieniem <b>Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny</b>) będzie okazją do pełnego refleksji wsłuchania się w ten instrumentalny repertuar przy świecach w kościele Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w dzielnicy Wesoła.</p><p>Święta Wielkanocy nabierają pełnego znaczenia i kontekstu w zestawieniu z czasem, który je poprzedza: Wielkim Postem i karnawałem. W epoce baroku ten ostatni był porą, gdy rozkwitała rozrywka, m.in. opera. Aby nawiązać do tego bogactwa, c<b>zęść OFF-owa festiwalu</b> będzie różnić się od tradycyjnego nurtu IN. W cyklu <b>Keyboard Days!</b> Pałac Potockich przy Rynku Głównym otworzy podwoje, aby zaprezentować <b>najwspanialsze dawne instrumenty klawiszowe</b>. Zobaczymy ich około trzydziestu, a recitale, wykłady, warsztaty i kursy mistrzowskie złożą się na trzydniowe święto, w którym wezmą udział <b>Jean-Luc Ho, Diego Ares, Patrick Ayrton, Maciej Skrzeczkowski, Justin Taylor, Lucie Chabard, Corina Marti, Marcin Świątkiewicz</b>, twórcy instrumentów i studenci konserwatorium. Wśród prezentowanych instrumentów znajdą się m.in. klawesyny hiszpańskie, klawikordy, wirginał Mother & Child, klawicyterium, pianoforte, klawesyn-lutnia i wiele innych!</p><p>Kolejny element programu opiera się na przekonaniu, że zrozumieć znaczy docenić. Muzyka jest sztuką, która przemawia do wszystkich, jednak często przyjmujemy ją tylko intuicyjnie. Abyśmy mogli się nią głębiej delektować, potrzebujemy kluczy do jej słuchania. Dlatego wydarzenia cyklu <b>Grands Concerts </b>zostaną poprzedzone spotkaniami <b>Listening Keys</b>, które przybliżą repertuar, postaci kompozytorów, ich czasy i okoliczności powstania utworów.</p><p>Cykl <b>Uchem malarza</b>… gościć będzie w krakowskich muzeach. Są one pełne ważnych dzieł, które wzbogacą nasze rozumienie barokowego repertuaru. Majestatyczne sale Zamku Królewskiego na Wawelu wypełnią się muzyką w Wielki Piątek. W Sali Senatorskiej wykonane zostanie niepublikowane dotąd dzieło należące do gatunku <i>sepolcro</i> – <b><i>La Morte vinta</i> autorstwa Marc’Antonia Zianiego, </b>odkryte na nowo przez <b>Les Traversées Baroques pod dyrekcją Etienne’a Meyera. </b>W innych salach zamku muzyka zabrzmi jako preludium do tego koncertu. Wyjątkowe spotkanie ze sztuką zaoferuje również Muzeum Czartoryskich: spędzimy czas w obecności dwóch arcydzieł malarstwa zachodniego spod pędzla <b><a href="https://kulturalneingrediencje.blogspot.com/search?q=Leonarda+da+Vinci">Leonarda da Vinci</a></b> i <b><a href="https://kulturalneingrediencje.blogspot.com/search?q=Rembrandt">Rembrandta</a></b>, które zostaną umieszczone w muzycznym kontekście czasów ich powstania. Zabrzmią m.in. <b>frottole Bartolomea Tromboncina </b>w wykonaniu <b>Sary Aguedy</b> na harfie – posłuchamy tego, co wielki Leonardo mógł słyszeć w Mediolanie pod koniec XV wieku, gdy malował "Damę z gronostajem". W ten sposób odkryjemy całkiem inne, muzyczne oblicze mistrza Leonarda, by spróbować wczuć się w jego emocje oraz pełniej doświadczyć jego epoki.</p><div>informacja prasowa</div>Kulturalne Ingrediencjehttp://www.blogger.com/profile/06078158689456840242noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6019835830222005443.post-3834594960553812072024-03-15T14:11:00.000-07:002024-03-15T14:11:11.090-07:00Niezapomniane historie kobiet w programie 21. MDAG<p><b>Historie wybitnych kobiet, które musiały walczyć o uznanie swoich zasług w zderzeniu z patriarchalną kulturą. Ich osiągnięcia były często wymazywane i długo czekały, żeby usłyszał o nich świat. Pionierki wytyczające ścieżki dla kolejnych pokoleń. W tym roku w programie Millennium Docs Against Gravity zostanie na nie skierowana szczególna uwaga dzięki filmom w pierwszej nowej sekcji 21.edycji, która została ogłoszona - Niezapomniane historie kobiet.</b></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdZQ-GHUPxlJKa_rklCH2jaU7lMYygBtqwIj7yR1MyK4TNAkJdOkAjgpGA_3cnsM-NlbbmeebXqYVc1XnENmUk_LZj7JKZNUC791CsCtJVWQASDOudWMuJo08xlWVZ0RsBsYvjYtTipCnxUqfh95kKvTOt3-MC23eStSEZeLStIdqvobsQwHkR7ROzi8A/s3130/unnamed%20(1).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1761" data-original-width="3130" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdZQ-GHUPxlJKa_rklCH2jaU7lMYygBtqwIj7yR1MyK4TNAkJdOkAjgpGA_3cnsM-NlbbmeebXqYVc1XnENmUk_LZj7JKZNUC791CsCtJVWQASDOudWMuJo08xlWVZ0RsBsYvjYtTipCnxUqfh95kKvTOt3-MC23eStSEZeLStIdqvobsQwHkR7ROzi8A/w400-h225/unnamed%20(1).jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">"Zniknięcie Shere Hite"</td></tr></tbody></table><p>Dziewięć niezwykłych filmów, opowiadających o różnych światach - od sportu przez muzykę, literaturę i taniec po architekturę oraz naukę. We wszystkich tych dziedzinach bohaterki festiwalowych filmów osiągnęły niesamowite rzeczy. </p><p>„<b>Zniknięcie Shere Hite</b>” (Disappearance Of Shere Hite) <b>Nicole Newnham</b> opowiada o tytułowej badaczce i pisarce Share Hite. Jej wydana w 1976 roku książka „Raport Hite”, która dotyczyła seksualności kobiet, szybko stała się bestsellerem. Dlaczego więc jej wybitnej autorki nie kojarzy nowe pokolenie? Reżyserka szuka odpowiedzi na pytanie, dlaczego badaczka stała się obiektem ataku po tym, jak ujawniła prawdziwe oblicze życia seksualnego Amerykanek a następnie Amerykanów. Film prezentowany był na festiwalu Sundance a jego narratorką jest aktorka Dakota Johnson. </p><p>Długo na uznanie musiała czekać także fotografka <b>Libuše Jarcovjákova</b>, o której opowiada film <b>„Jeszcze nie jestem tym, kim bym chciała</b>” (I Am Not Everything I Want To Be) <b>Kláry Tasovskiej.</b> Film miał swoją światową premierę w czasie Berlinale. Oparty wyłącznie na zdjęciach ukazuje życie i trudną artystycznie drogę Jarcovjákovej, która obecnie jest nazywana „Nan Goldin z Czechosłowacji”. Równie odważna i konsekwentna w swoich życiowych i artystycznych wyborach była <b>Anita Pallenberg</b>. „<b>W ogniu. Historia Anity Pallenberg</b>” (Catching Fire: The Story Of Anita Pallenberg) <b>Alexis Bloom i Svetlany Zill </b>opowiada o niemieckiej modelce i aktorce, która zyskała sławę w latach 60. i 70. Jej pamiętniki czyta Scarlett Johansson, opowiadając o życiu muzy Rolling Stonesów, która musiała mierzyć się z wieloma zarzutami pod swoim adresem. Jak się okazuje rock and roll propagował wyzwolony styl bycia, ale niekoniecznie dla kobiet.</p><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQwlmeY06EUiHAInoTuoaNRZrcwiewHStI4_-1GvmMc87ep5M0PhxsS87JyK1bYjRM_PdmX8ABv0BVF_SLQQniYTrWk9_LpB42UNza6yrjO-mcGCWHVRgjg7GWRmQhfnfg8v9WE3DLQjjKdLkVCBCvHTqyPp7fYj0hODApd3lMqwP_XDk36WRkMIsMF40/s5726/unnamed%20(2).jpg" imageanchor="1"><img border="0" data-original-height="3756" data-original-width="5726" height="263" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQwlmeY06EUiHAInoTuoaNRZrcwiewHStI4_-1GvmMc87ep5M0PhxsS87JyK1bYjRM_PdmX8ABv0BVF_SLQQniYTrWk9_LpB42UNza6yrjO-mcGCWHVRgjg7GWRmQhfnfg8v9WE3DLQjjKdLkVCBCvHTqyPp7fYj0hODApd3lMqwP_XDk36WRkMIsMF40/w400-h263/unnamed%20(2).jpg" width="400" /></a></div><p>Pozostając w świecie muzyki nie sposób zapomnieć o <b>Cyndi Lauper. „Niech kanarek śpiewa</b>”(Let The Canary Sing) <b>Alison Ellwood</b> to spojrzenie na ikonę biznesu muzycznego, którą amerykańska piosenkarka stała się w latach 80. W filmie poznajemy losy jej kariery, osobiste relacje oraz dowiadujemy się o działalności charytatywnej w obronie mniejszości. Tegoroczny festiwal będzie także okazją, żeby z zupełnie nowej strony pokazać relację łączącą jedną z najsłynniejszych par świata sztuki - Yoko Ona i Johna Lennona. „Stracony weekend: historia miłosna” (Lost Weekend: A Love Story, reż. Eve Brandenstein, Richard Kaufman, Stuart Samuels) to historia trójkąta miłosnego. „Moim pierwszym chłopakiem był John Lennon” – to słowa May Pang, która przez 18 miesięcy była kochanką Lennona i mówi o tym głośno po 50 latach. Jak potoczył się romans, którego inicjatorką była Yoko Ono?</p><p>Spojrzeniem na dwie pionierki i rewolucjonistki w swoich dziedzinach będą filmy „<b>Obsesja światła” (Obsessed With Light, reż. Zeva Oelbaum</b>, <b>Sabine Krayenbühl</b>) oraz „<b>E.1027 – Eileen Gray</b> <b>i dom nad morzem”</b> (E.1027 – Eileen Gray and the House by the Sea) <b>Beatrice Minger i Christopha Schauba.</b> Pierwszy opowiada o <b>Loïe Fuller</b>, która była pionierką tańca współczesnego. Film przedstawia kobietę-artystkę, która inspiruje do dziś takich twórców, jak Taylor Swift czy Red Hot Chili Peppers. Z kolei drugi opowiada o kultowej irlandzkiej artystce i architektce Eileen Gray, która zbudowała dom i dzieło sztuki w jednym o nazwie E.1027. Jej osiągnięcie postanowił jednak przyćmić Le Corbusier, który miał na punkcie jej projektu obsesję.</p><div><div>O tym, jak wielki potencjał mają kobiece drużyny piłki nożnej i jak długo musiały czekać na jego dostrzeżenie przez władze światowego futbolu, opowiada „<b>Copa 71</b>” (Copa 71) <b>Jamesa Erskine’a i Rachel Ramsey.</b> Najlepsze reprezentacje piłki nożnej kobiet uczestniczyły w wielkich zawodach w 1971 roku w Meksyku. Ponad 60 lat później, twórcy filmu wracają do wydarzeń, które zostały intencjonalnie wymazane z kart historii. Co po tylu latach mają do powiedzenia kolejnym pokoleniom genialne piłkarki? Producentkami filmu są Serena i Venus Williams. </div><div><br /></div><div><br /></div><div>Podsumowaniem opowieści zgromadzonych w sekcji będzie „<b>Sen Sultany”</b> (Sultana’s Dream) <b>Isabel Herguera</b>. Film inspirowany jest feministycznym opowiadaniem science-fiction z 1905 roku pod tym samym tytułem. Bengalska myślicielka i pisarka Rokeyi Hossain opisuje w nim utopię zwaną Ladyland, w której mężczyźni muszą pozostać w domu, a kobiety mogą swobodnie poruszać się i rozwijać. Kobiety mają prawo do samostanowienia, żyją w pokoju, zarządzają i mają otwarty dostęp do edukacji. A mężczyźni? W Ladyland są zamknięci. To punkt wyjścia do ukazania magiczno-realistycznej wizji roli kobiet w przeszłości i teraźniejszości. </div></div><div><br /></div><div>Już niedługo poznamy kolejne informacje o 21. MDAG, wśród nich kolejne hity najważniejszych zagranicznych festiwalu, goście, składy jurorskie, koncerty oraz wydarzenia dodatkowe. Millennium Docs Against Gravity odbędzie się od 10 do 19 maja w ośmiu miastach (Warszawa, Wrocław, Gdynia, Poznań, Katowice, Łódź, Bydgoszcz i Lublin) a następnie online - od 21 maja do 3 czerwca na mdag.pl.</div><div><br /></div><div>informacja prasowa</div>Kulturalne Ingrediencjehttp://www.blogger.com/profile/06078158689456840242noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6019835830222005443.post-69963423297020951432024-03-15T13:35:00.000-07:002024-03-15T13:35:35.943-07:00Malarski teatr Ottona Axera - wystawa w Muzeum Teatralnym <p><b>Od 20 marca do 30 czerwca 2024 roku Teatr Wielki - Opera Narodowa Muzeum Teatralne zaprasza na wystawę poświęconą twórczości Ottona Axera. Zaprezentowane zostaną powojenne prace znakomitego scenografa, który współpracował z Teatrem Polskim w Warszawie i innymi teatrami. Zaprezentowane zostaną obrazy olejne i rysunki oraz projekty scenograficzne i kostiumy ze zbiorów Muzeum Teatralnego w Teatrze Wielkim - Operze Narodowej.</b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7NxAkCm_D0Ro51sJm7ilaN_IgkTGZzEzxtDOLa9s4IkbCPaWem5ADypJGPBmDnO9sJk03qdReqAE1fa3NWjCJg3vl7IqBvS5mglWN_qIu06meMxYIGFfDVHh7DAoXGC3dsZb4G4IOfRzJylR0_WSF8mjeyzy-y1TTbCDW33lbA70fjcsLQhCXrcezS_4/s1025/unnamed.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1025" data-original-width="780" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7NxAkCm_D0Ro51sJm7ilaN_IgkTGZzEzxtDOLa9s4IkbCPaWem5ADypJGPBmDnO9sJk03qdReqAE1fa3NWjCJg3vl7IqBvS5mglWN_qIu06meMxYIGFfDVHh7DAoXGC3dsZb4G4IOfRzJylR0_WSF8mjeyzy-y1TTbCDW33lbA70fjcsLQhCXrcezS_4/w488-h640/unnamed.png" width="488" /></a></div><p><b>Otto Axer</b> (1906-1983) to jeden z najciekawszych polskich scenografów II poł. XX w., a także malarz, grafik, ilustrator. Studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Uczył się u Weissa, Frycza, Pankiewicza. W Krakowie i w Paryżu. Jako scenograf zadebiutował w 1932 roku w Teatrze Miejskim we Lwowie, gdzie współpracował między innymi z Leonem Schillerem i Andrzejem Pronaszką. Od tego czasu teatr był jego największą pasją.</p><p>Po wojnie Axer był scenografem Teatru Polskiego w Warszawie. Współpracował z Teatrem Wojska Polskiego w Łodzi, a gościnnie m.in. z Teatrem Powszechnym i Teatrem im. Jaracza w Łodzi, Teatrem Współczesnym i Wielkim w Warszawie, Teatrem im. Wyspiańskiego w Katowicach oraz Teatrem im. Osterwy w Lublinie. Wśród powojennych prac artysty do najciekawszych należą "Igraszki z diabłem Drdy", "Don Carlos" Schillera, "Maria Stuart" Słowackiego, "Irydion" Krasińskiego, "Makbet" Shakespeare'a, "Ifigenia w Taurydzie" Goethego, "Hrabina" Moniuszki, "<b><a href="https://kulturalneingrediencje.blogspot.com/search?q=Kr%C3%B3l+Roger">Król Roger</a></b>" <b><a href="https://kulturalneingrediencje.blogspot.com/search?q=Karol+Szymanowski">Karola Szymanowskiego.</a></b></p><p>W malarstwie tworzonym w zaciszu pracowni i rzadko pokazywanym szerszej publiczności Otto Axer skupiał się przede wszystkim na kameralnych formach, powstających na podstawie wcześniejszych studiów rysunkowych. Są to głównie pozbawione nadmiaru elementów martwe natury i sceny figuralne. Prostotę kompozycji i formy równoważy przemyślana i mocna paleta kolorystyczna. </p><p>„Jest to malarstwo nasycone barwą – a jednocześnie wolne od wszelkiej krzykliwości” pisał Andrzej Osęka w 1968 roku w katalogu do wystawy malarstwa Axera. Zwracał tez uwagę na teatralny klimat tych prac. „Figury podobne są do marionetek, twarze – do masek, przedmioty – do rekwizytów teatralnych”. Marcin Czerniewski nazywa tę atmosferę jego obrazów „teatrem malarskim”. Mimo iż ta twórczość malarska powstawała na marginesie niezwykle ożywionej działalności teatralnej, zachowała jednak odrębny charakter. Na wystawie będą prezentowane obrazy olejne i rysunki oraz projekty scenograficzne i kostiumy ze zbiorów Muzeum Teatralnego w Teatrze Wielkim - Operze Narodowej.</p><h3 style="text-align: left;">Malarski teatr Ottona Axera<br />Wystawa otwarta dla zwiedzających od 20/03 do 30/06/2024</h3><p>Wstęp od wtorku do soboty w godz. 12.00-18.00, w niedzielę 12.00-17.00 oraz na pół godziny przed spektaklem i w czasie antraktów.</p><p>Teatr Wielki - Opera Narodowa, wejście główne, foyer dolne.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwI4ec2VdoprX_gyb0Phxkg2EHZSLcrMY3kzHOHk_emyzDJTiZ6TL1F35Y4g_snfy-R6h0PVg19Wj5t9bXwfJiT9dKulR5TGh9t9q91T0Z5_430sfMpR7dldJBBP0RcisH7M7moqbh47_DagcjhevFYUI6m_0sapsrNaLSmbL7yJhmFe4vDo0rVjxRth4/s780/teatr.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="589" data-original-width="780" height="303" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwI4ec2VdoprX_gyb0Phxkg2EHZSLcrMY3kzHOHk_emyzDJTiZ6TL1F35Y4g_snfy-R6h0PVg19Wj5t9bXwfJiT9dKulR5TGh9t9q91T0Z5_430sfMpR7dldJBBP0RcisH7M7moqbh47_DagcjhevFYUI6m_0sapsrNaLSmbL7yJhmFe4vDo0rVjxRth4/w400-h303/teatr.png" width="400" /></a></div><p>informacja prasowa</p>Kulturalne Ingrediencjehttp://www.blogger.com/profile/06078158689456840242noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6019835830222005443.post-46360632912643525012024-03-13T05:15:00.000-07:002024-03-13T05:15:32.750-07:00NFM I 59. Międzynarodowy Festiwal Wratislavia Cantans im. A. Markowskiego „Migracje”, 5–15.09.2024 r.<p><b> W imieniu Andrzeja Kosendiaka, dyrektora generalnego, a także Giovanniego Antoniniego, dyrektora artystycznego, zapraszamy na 59. Międzynarodowy Festiwal Wratislavia Cantans im. Andrzeja Markowskiego, który odbędzie się w dniach 5–15 września 2024 r. we Wrocławiu i innych miastach Dolnego Śląska, a jego tematem będą Migracje.</b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSLdQYM6lr7KQbOLYHR5B1QOZK-jRIyedw0jakfKk6D5KZWpFurUt7ekLyOdVOFoX2b9M_wspFlw1aFCVO0DuyqVOakWpdOaN47ncDf-Ky8EHbqpjQrLWcL9BxysuUgRUDVyz2chx6Lt3wLpLyvt3R00Jwprir1vJyL9oOs6IU5BIbLYCQOtWypxd5Z8U/s1200/59MFWC_kafel.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSLdQYM6lr7KQbOLYHR5B1QOZK-jRIyedw0jakfKk6D5KZWpFurUt7ekLyOdVOFoX2b9M_wspFlw1aFCVO0DuyqVOakWpdOaN47ncDf-Ky8EHbqpjQrLWcL9BxysuUgRUDVyz2chx6Lt3wLpLyvt3R00Jwprir1vJyL9oOs6IU5BIbLYCQOtWypxd5Z8U/w400-h266/59MFWC_kafel.jpg" width="400" /></a></div><p>Podczas tegorocznej edycji wystąpią:<b> Jean Rondeau, Avi Avital, <a href="https://kulturalneingrediencje.blogspot.com/search?q=Julia+Lezhneva">Julia Lezhneva</a>, Théotime Langlois de Swarte, Pedro Memelsdorff i Arlequin Philosophe, <a href="https://kulturalneingrediencje.blogspot.com/search?q=V%C3%A1clav+Luks+">Václav Luks </a>z <a href="https://kulturalneingrediencje.blogspot.com/search?q=Collegium+Vocale+1704+">Collegium Vocale 1704 i</a> Collegium 1704, Ensemble Basiani, <a href="https://kulturalneingrediencje.blogspot.com/search?q=Giovanni+Antonini">Giovanni Antonini</a> z<a href="https://kulturalneingrediencje.blogspot.com/search?q=+Il+Giardino+Armonico"> Il Giardino Armonico</a>, Música Temprana, Yaroslav Shemet z Chórem oraz Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Śląskiej, a także zespoły NFM:<a href="https://kulturalneingrediencje.blogspot.com/search?q=+NFM+Filharmonia+Wroc%C5%82awska+"> NFM Filharmonia Wrocławska </a>pod batutą maestra <a href="https://kulturalneingrediencje.blogspot.com/search?q=Christoph+Eschenbach">Christopha Eschenbacha</a>, <a href="https://kulturalneingrediencje.blogspot.com/search?q=Ch%C3%B3r+NFM">Chór NFM</a>, <a href="https://kulturalneingrediencje.blogspot.com/search?q=Wroc%C5%82aw+Baroque+Ensemble">Wrocław Baroque Ensemble</a>, <a href="https://kulturalneingrediencje.blogspot.com/search?q=NFM+Orkiestra+Leopoldinum">NFM Orkiestra Leopoldinum</a>, Chór Chłopięcy NFM i Chór Dziewczęcy NFM.</b> Nie zabraknie wydarzeń dla najmłodszych przygotowanych wraz z Centrum Edukacyjnym NFM.</p><p>"Tegoroczna <b><a href="https://kulturalneingrediencje.blogspot.com/search?q=Wratislavia+Cantans">Wratislavia Cantans</a></b> jest dwunastą, którą mam przyjemność współtworzyć. Zaczynamy od dzieła młodego <b><a href="https://kulturalneingrediencje.blogspot.com/search?q=H%C3%A4ndla">Georga Friedricha Händla</a></b>, którego dziadek był w Breslau kotlarzem. Ten drobny fakt z biografii Händlów to przykład powiązań miasta Wratislavii Cantans z wieloma najwybitniejszymi postaciami kultury i sztuki. Jedna z najważniejszych to <b>Andrzej Markowski,</b> patron festiwalu, jego założyciel i wieloletni dyrektor, kompozytor, animator życia muzycznego. Poświęcamy mu specjalny koncert z okazji rocznicy jego setnych urodzin.</p><p>Przychodzimy na koncert, by posłuchać muzyki, ale warto zdawać sobie sprawę, że często ma ona źródła w wydarzeniach historycznych i społecznych. Migracja to los człowieka od niepamiętnych czasów, ale też rozprzestrzenianie się idei. Bywa, że wyjaśnia się nią występowanie podobnych elementów w kulturach oddalonych od siebie o tysiące kilometrów. Usłyszymy na festiwalu wiele utworów powstałych dzięki takim podróżom. W muzyce natomiast migracja to także pojęcie transkrypcji.</p><p>Finał 59. Wratislavii Cantans to występ artysty wyjątkowego, legendy, klasyka interpretacji wielkich dzieł symfonicznych. Maestro <b>Christoph Eschenbach</b>, wojenny emigrant, powraca do miejsca swego dzieciństwa jako dyrektor tutejszej orkiestry. Koncert zatytułowaliśmy „Nowe początki”. Zaczynamy więc utworem Händla, którego dziadek pochodził z Breslau, kończymy zaś występem dyrygenta tu urodzonego, który po latach przybywa do Wrocławia jako dyrektor artystyczny NFM Filharmonii Wrocławskiej. Ale migracyjne konteksty niech będą jedynie wskazówką, inspiracją do refleksji. To, co najistotniejsze, to muzyka i ludzie, którzy ją współtworzą: autorzy, kompozytorzy, wykonawcy, odbiorcy. Spotkajmy się na festiwalu w mieście współistnienia religii i kultur, przeszłości i teraźniejszości. Spróbujmy pomyśleć o przyjaznej przyszłości, dzięki muzyce".</p><p><b>Giovanni Antonini,</b> Dyrektor artystyczny Międzynarodowego Festiwalu Wratislavia Cantans im. Andrzeja Markowskiego</p><p>Bilety będą dostępne w przedsprzedaży online oraz w Kasie NFM od 13 marca 2024 r., godz. 11.00.</p><h3 style="text-align: center;">PROGRAM FESTIWALU:</h3><h3 style="text-align: left;">5–15.09.2024 <br />59. Międzynarodowy Festiwal Wratislavia Cantans im. Andrzeja Markowskiego<br />Migracje</h3><p>Andrzej Kosendiak – dyrektor generalny</p><p>Giovanni Antonini – dyrektor artystyczny</p><p><br /></p><p><b>5.09.2024, czwartek, godz. 19.00 </b></p><p><b>Wrocław, NFM, Sala Główna</b></p><p><b><i>Triumf czasu </i></b></p><p><br /></p><p>Giovanni Antonini – dyrygent</p><p>Il Giardino Armonico</p><p>Anett Fritsch – Bellezza (sopran)</p><p>Julia Lezhneva – Piacere (sopran)</p><p>Lucile Richardot – Disinganno (mezzosopran)</p><p><b><a href="https://kulturalneingrediencje.blogspot.com/search?q=Krystian+Adam+Krzeszowiak">Krystian Adam Krzeszowiak</a></b> – Tempo (tenor)</p><p><br /></p><p><b>Program: </b> </p><p><b>Georg Friedrich Händel Il trionfo del Tempo e del Disinganno – oratorium HWV 46a</b></p><p><br /></p><p>BILETY: VIP 170 zł, I kat. N 135 zł / U 120 zł, II kat. N 105 zł / U 90 zł, III kat. N 80 zł / U 65 zł</p><p>PRZEDSPRZEDAŻ: I kat. N 115 zł / U 100 zł, II kat. N 85 zł / U 70 zł</p><p><br /></p><p><b>6.09.2024, piątek, godz. 18.00 i 20.30</b></p><p><b>Wrocław, Muzeum Pana Tadeusza, Salon romantyczny</b></p><p><b><i>Avi Avital – sztuka mandoliny</i></b></p><p><br /></p><p>Avi Avital – mandolina</p><p>Sebastian Wienand – klawesyn</p><p><br /></p><p><b>Program:</b></p><p>Domenico Scarlatti <i>Sonata d-moll </i>na mandolinę i b.c. K. 90 </p><p>Antonio Vivaldi <i>Sonata triowa g-moll </i>RV 85 (oprac. na mandolinę i b.c.)</p><p>Johann Sebastian Bach <i>Ciacciona</i> z II <i>Partity d-moll</i> na skrzypce solo BWV 1004 (oprac. na mandolinę) </p><p>Antonio Vivaldi <i>Sonata triowa</i> C-dur RV 82 (oprac. na mandolinę i b.c.)</p><p>Johann Sebastian Bach <i>Sonata e-moll</i> na flet i b.c. BWV 1034 (oprac. na mandolinę i b.c.)</p><p>Opracowanie dzieł: Avi Avital</p><p><br /></p><p>BILETY: VIP 120 zł, N 95 zł / U 80 zł </p><p>BEZ PRZEDSPRZEDAŻY</p><p><br /></p><p><br /></p><p><b>7.09.2024, sobota, godz. 12.00</b></p><p><b>Wrocław, NFM, Sala Czerwona</b></p><p><b><i>Przepływ idei</i> </b></p><p><br /></p><p>Andrzej Kosendiak – dyrygent </p><p>Uczestnicy 48. Kursu Interpretacji Muzyki Oratoryjnej i Kantatowej</p><p>Orkiestra Festiwalowa</p><p><br /></p><p><b>Program: </b></p><p>Georg Friedrich Händel <i>Almira</i> – opera HWV 1 (wybór arii)</p><p>Reinhard Keiser Almira – opera (wybór arii)</p><p><br /></p><p>BILETY: VIP 70 zł, N 50 zł / U 40 zł</p><p>PRZEDSPRZEDAŻ: N 35 zł / U 25 zł</p><p><b><br /></b></p><p><b>7.09.2024, sobota, godz. 16.00</b></p><p><b>Wrocław, kościół pw. św. Stanisława, św. Doroty i św. Wacława</b></p><p><b><i>Kourou – w stronę raju </i></b></p><p><br /></p><p>Pedro Memelsdorff – dyrygent </p><p>Kathrin Hottiger – sopran </p><p>Markéta Cukrová – mezzosopran </p><p>Luca Cervoni – tenor </p><p>Marco Saccardin – bas </p><p>Théotime Langlois de Swarte – skrzypce </p><p>Arlequin Philosophe</p><p> </p><p><b>Program:</b></p><p><b><i>I. L’arrivée </i></b></p><p>Jerry Goldsmith – temat z filmu Papillon </p><p>Anonim <i>La Retraite; L’Ordonnance; Les Gardes Françoises </i></p><p>Anonim <i>Adiosso me de go </i></p><p>Anonim <i>Messe en cantiques à l’usage des nègres: Consécration¸ Air: Suivons l'Amour; Pater, Air: Musette de Desjardins; Offertoire, Air: Agréable solitude </i></p><p><br /></p><p><b><i>II. Concert domestique </i></b></p><p>François-Joseph Gossec <i>Allegro z Symphonie periodique </i></p><p>Philippe Hinner<i> Rondea</i>u z Sonaty op. 6 nr 1</p><p><i>Monsieur de Tremais Tempo di Minuetto</i> z Sonaty op. 4 nr 2; Adagio-Presto z Sonaty op. 1 nr 1; Tempo di Minuetto z Sonaty op. 4 nr 3 </p><p> </p><p>Philippe Hinner <i>Dors mon enfant,</i> op. 7; Allegro op. 7; Presto op. 7</p><p>Monsieur de Tremais <i>Allegro </i>z Sonaty op. 4 nr 5 </p><p>Giovanni Giornovichi <i>Rondò</i> z XVI Concerto per violino</p><p>Adolphe Blaise <i>Pour nous est fait le plaisir z Isabelle et Gertrude</i></p><p>Diego Ortiz, Pedro Memelsdorf <i>Sautarelles</i></p><p><b><i><br /></i></b></p><p><b><i>III. Naufrage </i></b></p><p>François-Joseph Gossec <i>Dies irae, Lacrymosa</i> z Grande Messe des morts</p><p>André Ernest Modeste Grétry Memor erit, I<i>ntellectus, Gloria Patri</i> z <i>Confitebor tibi Domine </i></p><p><i>Jerry Goldsmith </i>– temat z filmu "Papillon" </p><p> </p><p>BILETY: VIP 120 zł, N 95 zł / U 80 zł, dostawki: 55 zł</p><p>PRZEDSPRZEDAŻ: N 80 zł / U 65 zł</p><p><br /></p><p><br /></p><p><b>7.09.2024, sobota, godz. 19.00</b></p><p><b>Wrocław, Aula Leopoldina</b></p><p><b><i>Emigranci</i></b></p><p><br /></p><p>Anna Sułkowska-Migoń – dyrygent</p><p>Aleksandra Kubas-Kruk – sopran</p><p>NFM Orkiestra Leopoldinum</p><p><br /></p><p><b>Program:</b></p><p>Jadwiga Szajna-Lewandowska Dwanaście wierszy na sopran i kwartet smyczkowy – wybór (oprac. na sopran i orkiestrę smyczkową)</p><p>Roman Palester Nokturn na orkiestrę smyczkową </p><p>Wojciech Kilar Preludium chorałowe na orkiestrę smyczkową</p><p>Bogusław Schaeffer Monosonata na 24 instrumenty smyczkowe </p><p><b><a href="https://kulturalneingrediencje.blogspot.com/search?q=El%C5%BCbieta+Sikora">Elżbieta Sikora</a></b> <i>Rappel III</i> na orkiestrę smyczkową</p><p>Krystyna Moszumańska-Nazar Musica per archi </p><p>Jadwiga Szajna-Lewandowska Dwanaście wierszy na sopran i kwartet smyczkowy – wybór (oprac. na sopran i orkiestrę smyczkową)</p><p><br /></p><p>BILETY: VIP 120 zł, N 95 zł / U 80 zł, dostawki: 55 zł</p><p>PRZEDSPRZEDAŻ: N 80 zł / U 65 zł</p><p><br /></p><p><b>8.09.2024, niedziela, godz. 15.00 i 17.00</b></p><p><b>Wrocław, Muzeum Pana Tadeusza, Salon romantyczny</b></p><p><b>Jean Rondeau – <i>Follow Me</i></b></p><p><br /></p><p>Jean Rondeau – klawesyn</p><p><br /></p><p><b>Program: </b></p><p><b><a href="https://kulturalneingrediencje.blogspot.com/search?q=Jean-Philippe+Rameau+">Jean-Philippe Rameau </a></b></p><p><i>Prélude z Suity </i>a-moll ze zbioru Premier livre de pièces de clavecin </p><p><i>Allemande, Courante, Sarabande, Les trois mains i Gavotte avec les doubles de la gavotte</i></p><p>ze zbioru <i>Nouvelles suites de pièces de clavecin</i></p><p> </p><p><b>François Couperin </b></p><p><i>Preludium</i> C-dur z traktatu L’art de toucher le clavecin</p><p><i>La Ténébreuse (Allemande), La Lugubre (Sarabande) i La Favorite (Chaconne à deux tems) z Troisième Ordre C-dur ze zbioru Premier livre de pièces de clavecin</i></p><p><i> </i></p><p><b>Joseph-Nicolas-Pancrace Royer </b><i>La Sensible i La Marche des Scythes ze zbioru Pièces de clavecin, Premier livre, dédié à Mesdames de France</i></p><p><br /></p><p>BILETY: VIP 120 zł, N 95 zł / U 80 zł, dostawki: 55 zł</p><p>BEZ PRZEDSPRZEDAŻY</p><p><b>8.09.2024, niedziela, godz. 19.00</b></p><p><b>Wrocław, NFM, Sala Główna</b></p><p><b><i>Exodus</i></b></p><p><br /></p><p>Václav Luks – dyrygent</p><p>Helena Hozová – sopran </p><p>Tereza Zimková – sopran </p><p>Benno Schachtner – kontratenor</p><p>Krystian Adam Krzeszowiak – tenor</p><p>Tomáš Šelc – bas </p><p>Tadeáš Hoza – bas </p><p>Collegium Vocale 1704</p><p>Collegium 1704</p><p><br /></p><p><b>Program: </b></p><p><b>Georg Friedrich Händel<i> Izrael w Egipcie</i> – oratorium HWV 54</b></p><p><br /></p><p>BILETY: VIP 115 zł, I kat. N 85 zł / U 75 zł, II kat. N 75 zł / U 65 zł, III kat. N 65 zł / U 55 zł</p><p>PRZEDSPRZEDAŻ: I kat. N 65 zł / U 55 zł, II kat. N 55 zł / U 45 zł</p><p><b><br /></b></p><p><b>12.09.2024, czwartek, godz. 19.00</b></p><p><b>Wrocław, kościół pw. św. Marii Magdaleny, katedra Kościoła polskokatolickiego</b></p><p><b><i>Hommage à Markowski</i></b></p><p><br /></p><p>Yaroslav Shemet – dyrygent</p><p>Izabela Matuła – sopran</p><p>Adam Kutny – baryton </p><p>Chór Filharmonii Śląskiej</p><p>Jarosław Wolanin – kierownictwo artystyczne Chóru Filharmonii Śląskiej</p><p>Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Śląskiej</p><p><br /></p><p><b>Program:</b></p><p><b><a href="https://kulturalneingrediencje.blogspot.com/search?q=Henryk+Miko%C5%82aj+G%C3%B3recki">Henryk Mikołaj Górecki</a></b> <i>Ad Matrem </i>na sopran, chór mieszany i orkiestrę op. 29,<i> Totus Tuus </i>na chór mieszany a cappella op. 60, II<i> Symfonia </i>na sopran, baryton, chór mieszany i wielką orkiestrę op. 31 „Kopernikowska”</p><p>Mikołaj Górecki 1944 na chór i orkiestrę op. 65*</p><p>* Utwór dedykowany Andrzejowi Markowskiemu w 100 rocznicę jego urodzin</p><p><br /></p><p>BILETY: VIP 120 zł, N 95 zł / U 80 zł, dostawki: 55 zł</p><p>PRZEDSPRZEDAŻ: N 80 zł / U 65 zł</p><p><br /></p><p><b>13.09.2024, piątek, godz. 18.00 i 20.30</b></p><p><b>Wrocław, katedra prawosławna pw. Narodzenia Przenajświętszej Bogarodzicy</b></p><p><b><i>Głos zmian</i></b></p><p><br /></p><p>Andrzej Kosendiak – dyrygent</p><p>Wrocław Baroque Ensemble</p><p><br /></p><p><b>Program:</b></p><p><b>Mykoła Dylecki Liturgia Rekwialna, <i>Kanon Zmartwychwstania</i></b></p><p><br /></p><p>BILETY: VIP 120 zł, N 95 zł / U 80 zł, dostawki: 55 zł</p><p>PRZEDSPRZEDAŻ: N 80 zł / U 65 zł</p><p><b><br /></b></p><p><b>14.09.2024, sobota, godz. 10.00, 11.00, 12.00, 13.00, 14.00, 15.00</b></p><p><b>Wrocław, NFM, Sala Czerwona</b></p><p><b>Koncerty gordonowskie – Spotkanie na muzycznym szlaku</b></p><p><br /></p><p>Wykonawcy:</p><p>Dana Vynnytska wraz z zespołem</p><p>Martyna Bulińska i Agnieszka Grudzień-Gaczyńska – prowadzenie</p><p><br /></p><p>BILETY: Osoba dorosła – 70 zł, dziecko – 45 zł, 2 osoby dorosłe + dziecko – 140 zł</p><p>BEZ PRZEDSPRZEDAŻY</p><p><br /></p><p><b>14.09.2024, sobota, godz. 17.00</b></p><p><b>Wrocław, NFM, Sala Główna</b></p><p><b><i>Noe i jego arka – opera dziecięca</i></b></p><p><br /></p><p>Małgorzata Podzielny – dyrygent</p><p>Soliści</p><p>Chór Chłopięcy NFM</p><p>Chór Dziewczęcy NFM</p><p>Instrumentaliści NFM i uczniowie szkół muzycznych</p><p><br /></p><p><b>Program:</b></p><p>Benjamin Britten <i>Noye’s Fludde</i> – opera op. 29 (wersja półsceniczna)</p><p><br /></p><p>BILETY: VIP 75 zł, I kat. N 60 zł / U 50 zł, II kat. N 50 zł / U 40 zł, III kat. N 40 zł / U 30 zł</p><p>PRZEDSPRZEDAŻ: I kat. N 40 zł / U 30 zł, II kat. N 30 zł / U 20 zł</p><p><br /></p><p><br /></p><p><b>14.09.2024, sobota, godz. 20.00</b></p><p><b>Wrocław, kościół pw. św. Stanisława, św. Doroty i św. Wacława </b></p><p><b><i>Podróż do źródeł</i></b></p><p><br /></p><p>Ensemble Basiani</p><p>Giorgi Donadze – kierownictwo artystyczne</p><p><br /></p><p><b>Program:</b></p><p>Kakhuri Mravalzhamieri (pieśń z regionu Kachetia; solo: Tornike Merabishvili, Giorgi Khunashvili)</p><p>Guruli Perkhuli (pieśń z regionu Guria; solo: George Gabunia, Elizbar Khachidze)</p><p>Anzor Erkomaishvili Saidan Mokhval Shen Kalo (solo: Zviad Michilashvili)</p><p>Namgluri (pieśń z regionu Kachetia) </p><p>Supris Khelkhvavi (pieśń z regionu Guria; wyk. Sergo Urushadze, George Donadze, Zurab Tskrialshvili)</p><p>Odoia (pieśń z regionu Megrelia) </p><p>Motsikuli Kristesagan Gamorcheuli (kontakion św. Niny z tradycji zachodniogruzińskiej) </p><p>Tsmidao Ghmerto (pieśń liturgiczna z tradycji wschodniogruzińskiej) </p><p>Sashot Mtiebisa (introit z liturgii Bożego Narodzenia z tradycji zachodniogruzińskiej) </p><p>Khasanbegura (pieśń z regionu Guria; wyk. Sergo Urushadze, George Gabunia, Batu Lominadze)</p><p>Gandagana (pieśń z regionu Adżaria z akompaniamentem instrumentalnym; solo: Gela Donadze, Giorgi Khunashvili, chiboni: Elizbar Khachidze, panduri: Sergo Urushadze)</p><p>Chela (pieśń z regionu Megrelia z akompaniamentem chonguri (solo: Irakli Tkvatsiria, Sergo Urushadze)</p><p>Chakrulo (pieśń z regionu Kachetia; solo: Giorgi Khunashvili, Tornike Papidze) </p><p>Tamar Dedpal (pieśń z regionu Swanetia) </p><p>Chochkhatura (pieśń z regionu Guria)</p><p>Joseph Kechakmadze Kutaisuri Serenada (solo: Irakli Tkvatsiria)</p><p><br /></p><p>BILETY: VIP 120 zł, N 95 zł / U 80 zł, dostawki: 55 zł</p><p>PRZEDSPRZEDAŻ: N 80 zł / U 65 zł</p><p><br /></p><p><b>15.09.2024, niedziela, godz. 10.00, 11.00, 12.00, 13.00, 14.00, 15.00</b></p><p><b>Wrocław, NFM, Sala Czerwona</b></p><p><b>Koncerty gordonowskie – Spotkanie na muzycznym szlaku</b></p><p><br /></p><p><b>Wykonawcy:</b></p><p>Dana Vynnytska wraz z zespołem</p><p>Martyna Bulińska i Agnieszka Grudzień-Gaczyńska – prowadzenie</p><p><br /></p><p>BILETY: Osoba dorosła – 70 zł, dziecko – 45 zł, 2 osoby dorosłe + dziecko – 140 zł</p><p>BEZ PRZEDSPRZEDAŻY</p><p><br /></p><p><b>15.09.2024, niedziela, godz. 16.00</b></p><p><b>Wrocław, Synagoga pod Białym Bocianem</b></p><p><b><i>Axis mundi</i></b></p><p><b><i>Música Temprana </i></b></p><p>Adrián Rodríguez Van der Spoel – kierownictwo artystyczne, gitara</p><p><br /></p><p><b>Program:</b></p><p>Anonim (Cusco) </p><p>Incipit Lamentatio. Aleph. Quomodo á 8 </p><p>Vau, Et egressus á 4 </p><p>Aleph. Ego vir videns </p><p>De lamentatio. Heth. Misericordia, á 2 </p><p>Incipit Oratio. Recordare </p><p>Tomás de Torrejón y Velasco (Lima) Incipit Lamentatio. Aleph. Quomodo á 7 </p><p>Juan de Araujo (Sucre) Vau. Et egressus á 4 </p><p>Andrés Flores (Sucre) Con tan tierno llanto </p><p>Anonim (Argentyna) Trzy responsoria na Wielki Tydzień </p><p> </p><p>BILETY: VIP 120 zł, N 95 zł / U 80 zł, dostawki: 55 zł</p><p>PRZEDSPRZEDAŻ: N 80 zł / U 65 zł</p><p><br /></p><p><b>15.09.2024, niedziela, godz. 19.00</b></p><p><b>Wrocław, NFM, Sala Główna</b></p><p><b><i>Nowe początki</i></b></p><p><br /></p><p>Christoph Eschenbach – dyrygent</p><p>Soliści</p><p>Chór NFM</p><p>Lionel Sow – kierownictwo artystyczne Chóru NFM</p><p>NFM Filharmonia Wrocławska</p><p><br /></p><p><b>Program: </b></p><p><b>Anton Bruckner III Msza f-moll WAB 28, Symfonia d-moll WAB 100 „Zerowa” </b></p><p><br /></p><p>BILETY: VIP 170 zł, I kat. N 135 zł / U 120 zł, II kat. N 105 zł / U 90 zł, III kat. N 80 zł / U 65 zł</p><p>PRZEDSPRZEDAŻ: I kat. N 115 zł / U 100 zł, II kat. N 85 zł / U 70 zł</p><p><br /></p><p>Organizator zastrzega sobie możliwość dokonania zmian w programie.</p><p>informacja prasowa</p>Kulturalne Ingrediencjehttp://www.blogger.com/profile/06078158689456840242noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6019835830222005443.post-66777831966877797662024-03-13T02:10:00.000-07:002024-03-13T02:10:37.214-07:00„W relacji ze światem". Poznaliśmy hasło i plakat 21. MDAG<p><b> „W relacji ze światem” - tak brzmi hasło 21. edycji Millennium Docs Against Gravity. Z plakatu największego polskiego festiwalu filmowego spogląda na publiczność Maria Smolarz, bohaterka filmu „Rave” Łukasza Rondudy i Dawida Nickla. Autorem tegorocznej identyfikacji wizualnej festiwalu jest po raz kolejny Bartek Bojarczuk, dyrektor kreatywny autorskiej pracowni ILLCAT.studio. Autorką plakatowego zdjęcia jest z kolei Alicja Lesiak - fotografka, która zasiądzie w jury Konkursu na Najlepsze zdjęcia. </b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiY3nETJXqjA-PFhfcmNcTlbcsjh_gxv6IBp4yJHVz7UmGaJJ8P1_UwPu6PpAnKRqO6UwZP9rsFGPYbpRLPEjj4lgmsxoTfnwZnzTHF-zTMMpzG9MOkjW8bPLFTOuJMX8WaQkeviN1VYSsAXFHOGlZda5kVbuVMs_aNpP4fmX9xmkUv4kxkYto3TL4hkU0/s3500/unnamed.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3500" data-original-width="2429" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiY3nETJXqjA-PFhfcmNcTlbcsjh_gxv6IBp4yJHVz7UmGaJJ8P1_UwPu6PpAnKRqO6UwZP9rsFGPYbpRLPEjj4lgmsxoTfnwZnzTHF-zTMMpzG9MOkjW8bPLFTOuJMX8WaQkeviN1VYSsAXFHOGlZda5kVbuVMs_aNpP4fmX9xmkUv4kxkYto3TL4hkU0/w444-h640/unnamed.jpg" width="444" /></a></div><p>„Hasło tegorocznego Millennium Docs Against Gravity nawiązuje bezpośrednio do tematów podejmowanych przez filmy, które znalazły się w programie festiwalu. To także ukłon w stronę niezwykłej pracy twórców, którzy ukazują nam otaczającą nas rzeczywistość, ale odnosi się również do magicznej więzi, jaka wytwarza się na sali kinowej. W ślad za hasłem w tym roku skupiamy się na relacjach międzyludzkich i pokazujemy bezgraniczną złożoność naszej natury. Z jednej strony pozwala nam ona na przyjaźń, miłość i empatię. Z drugiej to właśnie nasz gatunek jest odpowiedzialny za wyniszczanie samego siebie i planety, która nie jest przecież domem tylko dla nas” - mówi <b>Karol Piekarczyk</b>, <b>dyrektor artystyczny MDAG. </b>Obecność na plakacie młodej artystki, DJ-ki Marii Smolarz (@nocnakawiarnia), jest zwróceniem uwagi na nowe pokolenie wchodzące w artystyczną dorosłość. </p><h3 style="text-align: left;">Opowieść o muzyce techno i kulturze rave w Polsce</h3><p>Maria jest bohaterką filmu „<b>Rave</b>”, opowiadającego o muzyce techno i kulturze rave w Polsce, który znalazł się w Konkursie Polskim i będzie miał swoją światową premierę w czasie 21. MDAG. Oprócz niej przewodnikiem po tym świecie jest inny rejwer z pokolenia Z - tańczący hakken Janusz. Na swojej drodze spotykają Marcello Zamenhoffa, performera i jednego z pionierów techno w naszym kraju. Młodzi bohaterowie są zafascynowani modą na lata 90. XX wieku, ale posiadają też krytyczną świadomość naiwności oraz utopijności postulatów osób z pierwszego polskiego pokolenia techno. Film „<b>Rave” Łukasza Rondudy</b> („<b>Lot”, „Wszystkie nasze strachy</b>”) oraz <b>Dawida Nickla</b> („<b>Ostatni komers”, „Filipka</b>”) zderza współczesność z unikalnymi archiwami polskich imprez sprzed 30 lat. Został w nich zarejestrowany konflikt pomiędzy miejską, artystyczną kulturą rejwową a wiejskimi imprezami techno spod znaku klubu Ekwador w Manieczkach. Bohaterowie szukają odpowiedzi na podstawowe pytanie - czy młodemu pokoleniu uda się pojednać podzieloną klasowo od lat 90. XX wieku scenę klubową w Polsce?</p><h3 style="text-align: left;">Twórcy plakatu 21. MDAG </h3><p>Autorem tegorocznej identyfikacji wizualnej MDAG po raz drugi jest <b>Bartek Bojarczuk </b>(@ill.cat) - dyrektor kreatywny autorskiej pracowni ILLCAT.studio. To projektant do zadań o charakterze nietypowym, wymagających specjalnego podejścia. Zdobywca wielu nagród i wyróżnień, m.in. Złoty Miecz KTR, Dobry Wzór, Must Have, 3x3 Annual czy Polish Graphic Design Awards. </p><p>Motyw odbicia twarzy, który pojawia się na zdjęciu tegorocznej jurorki, nagradzanej fotografki <b>Alicji Lesiak</b> (@lesiala), nawiązuje w kolei do roli kina dokumentalnego w pokazywaniu rożnych obliczy nas samych i otaczającego nas świata. Wspólna praca nad zdjęciem była okazją do spotkania się dwóch artystek, które na co dzień zajmują się różnymi dziedzinami sztuki. </p><h3 style="text-align: left;">Karnety na warszawską edycję MDAG już w sprzedaży</h3><p>Przypominamy, że do końca kwietnia lub wyczerpania puli można zakupić karnet na warszawską edycję festiwalu w cenie 300 zł. Wszystko to w nowym systemie pod adresem book.mdag.pl.</p><p>Aby kupić karnet należy zarejestrować/zalogować się na stronie book.mdag.pl Jeśli posiadasz już konto w serwisie vod.mdag.pl - wystarczy, że dodasz swojego maila do nowego serwisu. W przypadku Karnetów w kolejnym kroku należy wypełnić krótki formularz i dokonać płatności.</p><p>Już niedługo poznamy kolejne informacje o 21. MDAG, wśród nich kolejne hity najważniejszych zagranicznych festiwalu, goście, składy jurorskie, koncerty oraz wydarzenia dodatkowe. </p><p><b>Millennium Docs Against Gravity odbędzie się od 10 do 19 maja w ośmiu miastach (Warszawa, Wrocław, Gdynia, Poznań, Katowice, Łódź, Bydgoszcz i Lublin) a następnie online - od 21 maja do 3 czerwca na mdag.pl.</b></p><p>informacja prasowa</p><p><br /></p>Kulturalne Ingrediencjehttp://www.blogger.com/profile/06078158689456840242noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6019835830222005443.post-79613783080499455802024-03-12T10:59:00.000-07:002024-03-12T10:59:48.332-07:00Alternatywa Konkursowa Polskiego Radia Chopin<p><b> Polskie Radio Chopin zaprasza dzieci i młodzież do 18. roku życia do wzięcia udziału w Alternatywie Konkursowej 2024. Wirtualny Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina odbędzie się po raz czwarty. Zgłoszenia można przesyłać do 5 maja br.</b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEDlLeJ9kKXG2NqjHUntZ0dh-lv2G6BMMpwYXk1pjjDkEv6imwgwlHsLNqq_q_uZMn2axPXrLDRoIXabyzCTsiQzuroy4QTqbUVMtA0eBP-0NmImfbxTaCdRlvQZSlXR39A9hN7_c4U08CvvvtDKt1qMgltaO_iG92mMNTrwZEPPN0uQMqFPLUaD_HJsw/s1082/publicpreview%20(1).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="595" data-original-width="1082" height="220" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEDlLeJ9kKXG2NqjHUntZ0dh-lv2G6BMMpwYXk1pjjDkEv6imwgwlHsLNqq_q_uZMn2axPXrLDRoIXabyzCTsiQzuroy4QTqbUVMtA0eBP-0NmImfbxTaCdRlvQZSlXR39A9hN7_c4U08CvvvtDKt1qMgltaO_iG92mMNTrwZEPPN0uQMqFPLUaD_HJsw/w400-h220/publicpreview%20(1).jpg" width="400" /></a></div><br /><p>Konkurs adresowany jest do osób, które do 5 maja br. nie ukończyły 18 roku życia i mieszkają w Polsce. </p><p>Aby wziąć udział w konkursie, należy nagrać w wersji audiowizualnej swoje wykonanie jednego dzieła Fryderyka Chopina z dowolnie wybranej kategorii repertuarowej. <b>Nagrań można dokonać wyłącznie na instrumencie akustycznym – fortepianie lub pianinie. Nagrać można telefonem komórkowym (smartfonem) lub profesjonalną kamerą, ale w taki sposób, aby cały czas było widać ręce i twarz grającego. Nagranie należy przesłać na adres fchopin@polskieradio.pl.</b> Udział w konkursie oznacza akceptację Regulaminu. </p><p>Konkurs zostanie przeprowadzony w dziesięciu następujących kategoriach repertuarowych: 1. Preludium, 2. Etiuda, 3. Walc, 4. Nokturn, 5. Mazurek, 6. Polonez, 7. Impromptu, 8. Ballada, 9. Scherzo, 10. Do wyboru: Barkarola op. 60, Fantazja f-moll op. 49, Berceuse Des-dur op. 57, część pierwsza Sonaty b-moll op. 35 lub część pierwsza Sonaty h-moll op. 58.</p><p>Jeden Uczestnik może wysłać zgłoszenie maksymalnie w dwóch kategoriach repertuarowych.</p><p><b>Laureaci oraz Wyróżnieni otrzymają zaproszenie do udziału w nagraniu audio-wideo Koncertu Laureatów, który odbędzie się 14 września 2024 roku w Studiu Polskiego Radia im. Władysława Szpilmana w Warszawie, a także zestawy płyt <a href="https://kulturalneingrediencje.blogspot.com/search?q=polskie+radio+chopin">Polskiego Radia Chopin</a>. </b></p><p>Laureat Grand Prix otrzyma zaproszenie do nagrania audio-wideo recitalu pianistycznego złożonego z dowolnego programu, trwającego do 45 minut, który zostanie wyemitowany w wybranych mediach społecznościowych Polskiego Radia Chopin i Programu 2 Polskiego Radia.</p><p>informacja prasowa</p>Kulturalne Ingrediencjehttp://www.blogger.com/profile/06078158689456840242noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6019835830222005443.post-28305879723365622662024-03-12T10:51:00.000-07:002024-03-12T10:51:15.508-07:00Nowa audycja w Programie 2 Polskiego Radia<p><b> 12 marca na antenie Programu 2 Polskiego Radia startuje cykl publicystyczno – kulturalny „Debata Dwójki”. Emisja co dwa tygodnie, we wtorki w godz. 21.00-22.00. Premierowe wydanie poprowadzi Jakub Kukla.</b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivIVsmO7vzIKIUSBVWhVjPnH7TsEQpu9B3LfrN3l3wywCQiCN_PSclJCWBScrJJH6lnDHhMNoCy3laf8Rbs6xL7xVzVBZtZ8XpTsUHkX8RD1GrSxfQYUlksMheQn_yNxpgt3msRywlnC3c1xVQP6fBk2rjwI_1XzTZT6mCKaDO-FZ2NP4BOaYU4bKUgYo/s1082/publicpreview.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="595" data-original-width="1082" height="220" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivIVsmO7vzIKIUSBVWhVjPnH7TsEQpu9B3LfrN3l3wywCQiCN_PSclJCWBScrJJH6lnDHhMNoCy3laf8Rbs6xL7xVzVBZtZ8XpTsUHkX8RD1GrSxfQYUlksMheQn_yNxpgt3msRywlnC3c1xVQP6fBk2rjwI_1XzTZT6mCKaDO-FZ2NP4BOaYU4bKUgYo/w400-h220/publicpreview.jpg" width="400" /></a></div><p><i>- Czy kanon lektur jest jeszcze komukolwiek potrzebny? Jaki sens ma bojkotowanie kultury agresywnego państwa? Kiedy wykorzystywanie obszaru sztuki do nagłaśniania istotnych problemów jest usprawiedliwione? Współczesny świat stawia przed nami szereg pytań, wobec których trudno o jednoznaczną odpowiedź. W naszym nowym cyklu będziemy rozmawiać o rozmaitych perspektywach, z których można spoglądać na stające przed nami dylematy</i> – zapowiada <b>Michał Nowak, sekretarz Programu 2 Polskiego Radia.</b></p><p>„Debata Dwójki” dostępna będzie także w formie streamingu w mediach społecznościowych stacji. </p><p>Tematem pierwszego wydania „<b>Debaty Dwójki</b>” 12 marca będą tematy poświęcone temu, co jest ważniejsze: sztuka, czy prawo do zrównoważonej żywności oraz o tym, czy przerwany koncert albo zupa wylana na obraz mogą uratować świat, czy to prowokacja do dyskusji, czy zniechęcenie do głoszonych przez aktywistów postulatów.</p><p>Gośćmi <b>Jakuba Kukli</b> będą: <b>Andrzej Sułek</b> – dziennikarz, autor transmisji Koncertu w FN, podczas którego odbył się protest klimatyczny, <b>Mikołaj Borowy</b> – reżyser filmowy i działacz społeczny, autor dokumentu „Ostatnie pokolenie”, <b>Tomasz Stawiszyński </b>– filozof, publicysta, eseista oraz <b>Piotr Drygas</b> – socjolog, współautor raportu „Nie nasza wina, nie nasz problem”.</p><p>informacja prasowa</p>Kulturalne Ingrediencjehttp://www.blogger.com/profile/06078158689456840242noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6019835830222005443.post-59922871176302929962024-03-12T04:13:00.000-07:002024-03-12T04:13:44.277-07:00Wydarzenia w Muzeum Narodowym i oddziałach 15-17.03.2024<p><b> Podróż szlakiem kolorowych miast Maroka, sztuka rokoka, a może architektoniczne ciekawostki z dawnego księstwa brzeskiego i oleśnickiego – to propozycje wykładów, które odbędą się w Gmachu Głównym Muzeum Narodowego we Wrocławiu w nadchodzący weekend. Na co jeszcze warto się wybrać?</b></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhndg3wZVqvyBity5BXzLbaRYxkWRXcbYUBw-8XqIf8D8KZHiDXUOoxUbkZSIrRX5-m-9cqZPpT9mOSTcjPt47ICzBw_gMScGnGRZiahbwkS5MNH0a4e0ASUeScCW9IUX12lf8Wy_f9IXbpzV8KxiIUwVCLKaksKH5sj6sPqj0eJTFzsMuuXD8uXVQB3lA/s1080/ME%20Paj%C4%85k%20na%20szcz%C4%99%C5%9Bcie%20i%20urodzaj.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1080" data-original-width="1080" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhndg3wZVqvyBity5BXzLbaRYxkWRXcbYUBw-8XqIf8D8KZHiDXUOoxUbkZSIrRX5-m-9cqZPpT9mOSTcjPt47ICzBw_gMScGnGRZiahbwkS5MNH0a4e0ASUeScCW9IUX12lf8Wy_f9IXbpzV8KxiIUwVCLKaksKH5sj6sPqj0eJTFzsMuuXD8uXVQB3lA/w400-h400/ME%20Paj%C4%85k%20na%20szcz%C4%99%C5%9Bcie%20i%20urodzaj.jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Pająk na szczęście i urodzaj, warsztaty w Muzeum Etnograficznym</td></tr></tbody></table><br /><p><br /></p><h3 style="text-align: center;">Muzeum Narodowe we Wrocławiu</h3><p><b>16.03, g. 12:00</b></p><p><b>Kolorowe Maroko. Szlakiem cesarskich miast – wykład Michała A. Pieczki w ramach cyklu „Ze sztuką przez świat”</b></p><p>Królestwo Maroka to jeden z najbardziej interesujących krajów Maghrebu. Podróżując po nim, właściwie co chwila napotyka się wspaniałe przykłady tradycyjnej architektury marokańskiej, a szczególnie bogate w nie są miasta cesarskie dawnego sułtanatu.</p><p>Spotkanie będzie okazją do poznania piękna i wielobarwności takich ośrodków kultury w Maroku jak: Agadir, Marrakesz, Rabat, Casablanca, Meknes i Fez. Zapraszamy w niezwykłą podróż do baśniowego świata Maghrebu!</p><p>Wstęp wolny</p><p>Miejsce: Muzeum Narodowe we Wrocławiu, s. 116</p><p><br /></p><p><b>17.03, g. 11:00</b></p><p><b>Sztuka rokoka – wykład Michała Pieczki w ramach cyklu „Kurs historii sztuki”</b></p><p>Styl rokokowy zaistniały w sztuce europejskiej w pierwszej połowie XVIII wieku to fascynujące zjawisko artystyczne. Wykształcił się wówczas fantazyjny asymetryczny ornament muszlowy rocaille, który szybko stał się znakiem rozpoznawczym stylu, a nawet motywem formotwórczym, jak choćby w sztuce meblarskiej tego okresu. Wykład poświęcony będzie najważniejszym przykładom rokokowego malarstwa, rzeźby oraz rzemiosła artystycznego na przykładzie twórczości Watteau, Bouchera, Fragonarda, Chardina i innych artystów tej epoki.</p><p>Bilety w cenie 10 zł</p><p>Miejsce: Muzeum Narodowe we Wrocławiu, s. 116</p><p><br /></p><p><b>17.03, g. 13:00</b></p><p><b>Zabytki dawnego księstwa brzeskiego i oleśnickiego – wykład Anny Zwiech w ramach cyklu „Mój Śląsk. Fascynacje”</b></p><p>Za sprawą księcia Bolesława Krzywoustego Polska została podzielona na dzielnice, których władcami pozostawali jego synowie. W wyniku kolejnych podziałów jednolitego początkowo księstwa śląskiego na coraz mniejsze części przeistaczały się one w księstwa. W trakcie prezentacji słuchacze poznają atrakcje kulturowe historycznego księstwa brzeskiego i oleśnickiego, m.in. jedyny w skali kraju Szlak Polichromii Brzeskich z Pomnikiem Historii w Małujowicach – kościołem, którego ściany i stropy w całości okrywają oryginalne gotyckie freski, kościół pw. Podwyższenia Krzyża, gdzie wnętrze olśniewa przepychem barokowego malarstwa iluzjonistycznego wykonanego przez jezuitę Jana Kubena. Przedstawione również zostaną: brzeski Ratusz, uznany za perłę śląskiego renesansu z barokową salą rajców, oraz XVI-wieczny Zamek Piastów Śląskich w Brzegu; natomiast z dawnego księstwa oleśnickiego: m.in. zespół pałacowy von Reichenbachów w Goszczu z wystrojem w formie rokokowej, kościół zamkowy bazyliki mniejszej pw. św Jana Apostoła z mauzoleum książąt oleśnickich i słynną Biblioteką Łańcuchową z XVI wieku, jak również najcenniejszy zabytek Oleśnicy – Zamek Książęcy. Prezentacja będzie bogata w przykłady założeń dworskich oraz ciekawostek architektonicznych.</p><p>Wstęp wolny</p><p>Miejsce: Muzeum Narodowe we Wrocławiu, s. 116</p><p><br /></p><h3 style="text-align: center;">Muzeum Etnograficzne</h3><p><b>16.03, g. 12:00</b></p><p><b>Pająk na szczęście i urodzaj – warsztaty dla dorosłych, prowadzenie: Olga Saganowska</b></p><p>Wiosna już za progiem, wielkanocne przygotowania trwają. Zapraszamy na warsztaty, w trakcie których będzie można wykonać pająka wielkanocnego. Pająki przybierały różne formy – krystaliczne, tarczowe, kuliste, kandelabrowe. Robione były ze słomy, kolorowej wełny, bibuły, grochu czy piórek. Ich forma nawiązywała do dworskich i kościelnych żyrandoli. Pełniły nie tylko funkcję dekoracyjną, miały również przynosić domownikom dobrobyt, szczęście i urodzaj. Wykonanie klasycznego pająka tarczowego jest pracochłonne, dlatego w czasie spotkania w Muzeum wykonamy jego miniaturę.</p><p>Bilety w cenie 30 zł</p><p>Zapisy: edukacja@muzeumetnograficzne.pl, 71 344 33 13</p><p>Miejsce: Muzeum Etnograficzne</p><p><br /></p><p><b>17.03, g. 12:00</b></p><p><b>Marzano, Marzanno, ty zimowa panno! Warsztaty rodzinne dla dzieci w wieku 6–12 lat w ramach cyklu „Etno w południe”, prowadzenie: Anna Frania</b></p><p>W okolicach 20–21 marca Słońce przekracza równik, tym samym zwyciężając Księżyc, czyli mrok, zimę, śmierć. Dni stają się coraz dłuższe, Ziemię zasila nowa życiodajna energia, rozpoczyna się astronomiczna wiosna. Niedzielne spotkanie w przededniu przesilenia wiosennego da okazję, by odpowiednio przygotować się na powitanie wiosny! Dzieci dowiedzą się, skąd wziął się zwyczaj topienia, palenia zimowanej panny, co symbolizował i jak wyglądał. Każdy będzie miał okazje stworzyć własną kukłę, by być gotowym na uroczyste przywołanie wiosny.</p><p>Bilety w cenie 5 zł</p><p>Zapisy: edukacja@muzeumetnograficzne.pl, 71 344 33 13</p><p>Miejsce: Muzeum Etnograficzne</p><p><br /></p><p><br /></p><h3 style="text-align: center;">Pawilon Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej </h3><p><b>15.03, g. 16.00</b></p><p><b>O czwartej pod Kopułami – oprowadzanie po wystawie czasowej „Bożenna Biskupska. Artystka i Budowla Możliwa”</b></p><p>A może by tak zacząć weekend od spotkania ze sztuką? Pawilon Czterech Kopuł zaprasza na oprowadzanie po wystawie czasowej, na której obejrzeć można monumentalne instalacje przestrzenne, cykle malarskie oraz wizjonerskie projekty z pogranicza rzeźby i architektury autorstwa współczesnej artystki Bożenny Biskupskiej.</p><p>Wstęp z biletem na wystawę czasową</p><p>Miejsce: Pawilon Czterech Kopuł</p><p><br /></p><p><b>16.03, g. 11.00</b></p><p><b>Jakie zwierzę w tobie drzemie? Warsztaty plastyczno-ruchowe Barbary Przerwy dla dzieci w wieku 6–12 lat w ramach cyklu „Muzealne poruszenie”</b></p><p>Jednorożec i ryjówka z obrazów Kazimierza Mikulskiego, baran z obrazu Jerzego Tchórzewskiego, metalowa rzeźba „Zwierzę” Zdzisława Beksińskiego, stworzone z jutowych worków „Mutanty” Magdaleny Abakanowicz, kolorowy kot z obrazu Grupy Luxus – to będą dla nas punkty wyjścia do zabawy tanecznej w odpowiedzi na pytanie: jakie zwierzę w tobie drzemie? Obudzimy w sobie potencjał ruchów różnych stworzeń. To będzie taneczna podróż poprzez sztukę w stronę ulubionych zwierząt i ich wizerunków nakreślonych spontanicznym gestem.</p><p>Bilety w cenie 5 zł</p><p>Zapisy: edukacja.pawilon@mnwr.pl, 71 712 71 81</p><p>Miejsce: Pawilon Czterech Kopuł</p><p><br /></p><p><b>16.03, g. 13.00</b></p><p><b>Przedmioty mówią, a nawet krzyczą! Integracyjne warsztaty sensoryczne dla dzieci i młodzieży, w ramach cyklu „Ramię w ramię” z audiodeskrypcją oraz tłumaczeniem na polski język migowy. Prowadzenie: Barbara Przerwa, audiodeskrypcja: dr Agata Iżykowska-Uszczyk, tłumaczenie PJM: Elżbieta Resler</b></p><p>Zwykłe przedmioty – grabie, widelce, świece – umieszczone w kontekście artystycznym nabierają nowego, symbolicznego znaczenia, czasami wręcz surrealistycznego. Władysław Hasior potrafił z przedmiotów nikomu niepotrzebnych – znalezionych na śmietniku, w piwnicy, na strychu – stworzyć dzieła pełne głębokich przesłań i opowieści. Uczestnicy warsztatów tworzyć będą dzieła, w których wyrażą siebie poprzez przedmioty.</p><p>Bilety w cenie 3 zł</p><p>Zapisy: edukacja.pawilon@mnwr.pl, 71 712 71 81</p><p>Miejsce: Pawilon Czterech Kopuł</p><p><br /></p><p><b>16.03, g. 14.00</b></p><p><b>Minimalny gest – integracyjne warsztaty dostosowane do potrzeb osób w spektrum. Prowadzenie: dr Agata Iżykowska-Uszczyk</b></p><p>Poznamy wybrane prace współczesnej artystki Bożenny Biskupskiej, prezentowane na nowej wystawie czasowej. Będziemy pracować z obiektem „Wytyczanie obrazu”. Zastanowimy się, jakie ruchy musiała wykonać artystka, by stworzyć taką pracę. W części warsztatowej wykonamy własne działania z wykorzystaniem pędzli, oleju i płótna.</p><p>Bilety w cenie 5 zł</p><p>Zapisy: edukacja.pawilon@mnwr.pl, 71 712 71 81</p><p>Miejsce: Pawilon Czterech Kopuł</p><p><br /></p><p><b>16.03, g. 16.00</b></p><p><b>Zygmunt Rytka – pomiędzy konceptem a naturą. Wykład dr. Adama Soboty towarzyszący wystawie „Bożenna Biskupska. Artystka i Budowla Możliwa”</b></p><p>Spotkanie poświęcone działalności artystycznej Zygmunta Rytki. Omówiona zostanie jego twórczość – począwszy od działań w nurcie sztuki postkonceptualnej i analizowania nowych mediów po prace zawierające refleksje nad obecnością w naturze. Poruszony zostanie także wątek współpracy artysty z Bożenną Biskupską przy tworzeniu ośrodka sztuki współczesnej w Sokołowsku.</p><p>Wstęp wolny</p><p>Miejsce: Pawilon Czterech Kopuł</p><p><br /></p><p><b>16.03, g. 18.00</b></p><p><b>Siła „Jednonogiego” – warsztaty tańca intuicyjnego dla dorosłych w ramach cyklu „Co mnie porusza w sztuce współczesnej”, prowadzenie: Barbara Przerwa</b></p><p>„Jednonogi” to postać skomplikowana i wielowymiarowa. Pojawia się już we wczesnych latach twórczości Bożenny Biskupskiej. Przechodzi wiele przeobrażeń – od figury ludzkiej pełnej ekspresji do czytelnego znaku. Potencjał „Jednonogiego” artystka buduje poprzez podróż przez różne wymiary działań artystycznych: w rzeźbie, rysunku, malarstwie, a także różne rozmiary – od dwumetrowych do kilkucentymetrowe figury. Siła „Jednonogiego” to dynamizm formy, ukosy, piony, zagięcia, załamania kreski i linii. Wprowadzimy w ruch to, co stabilne, rozkołyszemy, zawirujemy, roztańczymy w rytm naszych doznań i emocji. Poprzez intuicyjną improwizację będziemy poszukiwać w swoich ciałach energii, mocy i esencji „Jednonogiego”.</p><p>Bilety w cenie 10 zł</p><p>Zapisy: edukacja.pawilon@mnwr.pl, 71 712 71 81</p><p>Miejsce: Pawilon Czterech Kopuł</p><p><br /></p><p><b>16.03, g. 19.00</b></p><p><b>Zobacz, usłysz, dotknij – seans multimedialny. 3 kwadranse ze sztuką w Pawilonie Czterech Kopuł – daj się poprowadzić światłem, obrazem, dźwiękiem i słowem.</b></p><p>Trwający 45 minut seans multimedialny wprowadza widza w zupełnie inny wymiar odbioru dzieł sztuki, poszerzając pole ich interpretacji. Zwiedzaniu towarzyszą najnowsze technologie: doskonałe oświetlenie, projektory, nagłośnienie, prezentacje multimedialne, które pozwalają na dotarcie do wszystkich obszarów percepcji widza.</p><p>Specjalnie skomponowana muzyka, animacje, aranżacja światłem i interaktywne prezentacje multimedialne przybliżają sztukę do tego stopnia, że odbiorca może, np. usłyszeć obraz „Deszcz” Jana Tarasina, odbyć podróż w głąb „Kompozycji” Jadwigi Maziarskiej, zobaczyć, jak wyglądała w 1948 r. słynna I Wystawa Sztuki Nowoczesnej w Krakowie, poznać proces twórczy Tadeusza Brzozowskiego, posłuchać dźwiękowej interpretacji jego obrazu „Zycbad” przygotowanej przez osoby niewidome, odkryć bogactwo struktur w fotografiach Zdzisława Beksińskiego, dowiedzieć się, co myślał o sztuce Henryk Stażewski, wybrać się na multimedialny spacer z bohaterem rzeźb Magdaleny Abakanowicz lub uczestniczyć w interaktywnym, pełnym barw, dźwięków i humoru pokazie Grupy Luxus.</p><p>Wstęp z biletem za 25 zł </p><p>Bilety do nabycia w kasie muzeum, liczba miejsc ograniczona. Należy przybyć 15 minut przed rozpoczęciem seansu</p><p>Uwaga, tego dnia bilety na wystawę stałą można nabyć tylko do godziny 17:30. Wystawa będzie zamykana dla zwiedzających o godzinie 18:45.</p><p>Miejsce: Pawilon Czterech Kopuł</p><p><br /></p><p><b>17.03, g. 13.00</b></p><p><b>Kolekcja sztuki polskiej 2. poł. XX i XXI wieku – oprowadzanie w języku niemieckim. Prowadzenie: Nicole Ullrich </b></p><p>Sammlung der polnischen Kunst der zweiten Hälfte des 20. Jh. und des 21. Jh. Eine Führung in deutscher Sprache. Durchführung: Nicole Ullrich</p><p>Wstęp z biletem na wystawę stałą / Eintritt mit einer Eintrittskarte für die Sammlungsausstellung</p><p>Miejsce: Pawilon Czterech Kopuł</p><p>informacja prasowa</p>Kulturalne Ingrediencjehttp://www.blogger.com/profile/06078158689456840242noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6019835830222005443.post-6190909089441417082024-03-12T03:24:00.000-07:002024-03-12T03:38:01.064-07:00"Pisanki i palmy wielkanocne" - wystawa i kiermasz w Muzeum Etnograficznym we Wrocławiu<p><b> Pisanki i palmy, świąteczne stroiki, ceramiczne baranki czy drewniane ptaki – takie między innymi eksponaty pokazane będą na corocznej wystawie wielkanocnej w Muzeum Etnograficznym we Wrocławiu. Wydarzeniem dopełniającym wystawę będzie tradycyjny kiermasz wielkanocny zaplanowany na sobotę 23 marca 2024, przed Niedzielą Palmową.</b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEit5A9DExQBkW0xHS7UROdgnbx_U3CGj4tEZfqgtBMizOacuyJGf9tJ5RvbKmtx4heeAY-9vUgRNkp5J3v6_WTLfKif_q6GD6DHJK1dJDvIpjfKCwkKJfoY-GDVZ20Hb17nhvWydApAVO0pN0haqVO_kvWdjcYxm6sPCJQ-xDapnSMtUIlIHPh2i26aNDY/s3000/ME_Pisanki_2024_plakat.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3000" data-original-width="2100" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEit5A9DExQBkW0xHS7UROdgnbx_U3CGj4tEZfqgtBMizOacuyJGf9tJ5RvbKmtx4heeAY-9vUgRNkp5J3v6_WTLfKif_q6GD6DHJK1dJDvIpjfKCwkKJfoY-GDVZ20Hb17nhvWydApAVO0pN0haqVO_kvWdjcYxm6sPCJQ-xDapnSMtUIlIHPh2i26aNDY/w448-h640/ME_Pisanki_2024_plakat.jpg" width="448" /></a></div><p>Widzowie zobaczą cieszące się największą popularnością pisanki zdobione tradycyjnymi technikami –batikową, rytowniczą i aplikacyjną, wśród nich oklejane rdzeniem sitowia, włóczką czy miniaturowymi wycinankami z papieru. Nie zabraknie opolskich „kroszonek”, „petrykiwki”, a także wzorów krymsko-tatarskich wpisanych na listę niematerialnego dziedzictwa UNESCO. Pokazane zostaną jajka ze zdobieniami nawiązującymi do motywów huculskich, kaszubskich, suwalskich i rzeszowskich. Zaskoczeniem będą wzory wykonywane wiertłem dentystycznym czy starą techniką trawienia kwasem chlebowym lub z kiszonej kapusty.</p><p>Tegoroczną ekspozycję wzbogaci prezentacja kilkunastu spektakularnych pająków wielkanocnych. Te przestrzenne konstrukcje przypominające żyrandole dawniej były najważniejszymi elementami świątecznej dekoracji wiejskich izb w całym kraju. Robiono je ze słomy, trzciny, fasoli, grochu, skrawków kolorowej bibuły, tkaniny, włóczki lub piór. </p><p>Pokazany zostanie <b>archiwalny film z badań terenowych prowadzonych przez Muzeum Etnograficzne na Dolnym Śląsku w latach 60.</b> minionego stulecia. Nagranie rejestruje regionalne obrzędy związane z witaniem wiosny (gaik) i pożegnaniem zimy, stąd do ekspozycji włączone zostały kukły topionej rokrocznie bogini zimy i śmierci Marzanny.</p><p>Na wystawie zwiedzający zobaczą też <b>współczesne kartki świąteczne </b>wykonane przez jedną z autorek pisanek, a także tradycyjne <b>palmy i baciki wielkanocne </b>oraz wiele ozdób wykorzystywanych do świątecznego przystrojenia domu, wśród nich <b>barwne stroiki, kwiaty z bibuły, ręcznie malowaną porcelanę czy ptaki z drewna, włóczki i ceramiki. </b></p><p>„Od blisko sześćdziesięciu lat wystawy wielkanocne we wrocławskim Muzeum Etnograficznym są ważnym doświadczeniem badawczym i antropologicznym. To niezwykła okazja do obserwowania rozwoju, kierunku zmian i artystycznych trendów tworzenia rekwizytów i ozdób wielkanocnych” – tłumaczy kuratorka <b>Agnieszka Szepetiuk-Barańska.</b></p><p>W tym roku tradycyjnie zaplanowano kiermasz wielkanocny z udziałem kilkudziesięciu wystawców. To niepowtarzalna szansa do osobistego spotkania z twórcami pisanek, palm i innych ozdób, a także sposobność kupienia oryginalnych prezentów świątecznych. W tym roku kiermasz odbędzie się w sobotę 23 marca, a wystawa będzie prezentowana do 6 kwietnia.</p><p> –</p><h3 style="text-align: left;">Pisanki i palmy wielkanocne<br />19 marca – 6 kwietnia 2024<br />Kiermasz wielkanocny: 23 marca, g. 10:00–16:00</h3><p><b>Kuratorka: Agnieszka Szepetiuk-Barańska</b></p><div>informacja prasowa</div>Kulturalne Ingrediencjehttp://www.blogger.com/profile/06078158689456840242noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6019835830222005443.post-53641887630154166162024-03-10T03:55:00.000-07:002024-03-10T03:55:35.223-07:00Sokołowsko Jazz Meets Punkt Festival ponownie w Wałbrzychu<p><b> Kolejna edycja Sokołowsko Jazz, wydarzenia tworzonego przez organizatorów Sanatorium of Sound w Sokołowsku, norweskiego PUNKT Festival oraz kuratora Piotra Turkiewicza, zawita do Wałbrzycha. Stanie się tak dzięki współpracy z Filharmonią Sudecką w ramach projektu „EduRemix Filharmonia Sudecka – Sokołowsko”. Sokołowsko Jazz Meets Punkt Festival trwać będzie w dniach 15-17 marca, a w jego programie znajdzie się 7 koncertów, dwa z nich odbędą się w Wałbrzychu.</b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifzZGOHzhK8sIUwLeVE22HPjziuIeHydODyWOLBjxZgbEUDX4n01wH_XmMVO0kkKfceXX7RGJNB48m30wF3k6LQucAuQd3ClWcYysPgon_omSER8X3z10RDxLzRdhCd3anoBa-ROvI_w9ZdMwzXe4EsSwzuob9b3EyaICZ8wdfTXV6_cM8SaWURCxRnkY/s5518/Sokolowskoi_jazz_plakat.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="5518" data-original-width="3943" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifzZGOHzhK8sIUwLeVE22HPjziuIeHydODyWOLBjxZgbEUDX4n01wH_XmMVO0kkKfceXX7RGJNB48m30wF3k6LQucAuQd3ClWcYysPgon_omSER8X3z10RDxLzRdhCd3anoBa-ROvI_w9ZdMwzXe4EsSwzuob9b3EyaICZ8wdfTXV6_cM8SaWURCxRnkY/w458-h640/Sokolowskoi_jazz_plakat.jpg" width="458" /></a></div><p>Współpraca z <b>Filharmonią Sudecką</b> ma eksponować zwłaszcza edukacyjny aspekt tego wydarzenia, który zakłada poznawanie nietypowych form muzycznych, łączenia gatunków, prezentowanie współpracy artystów na polu szeroko rozumianej muzyki współczesnej, jazzu, muzyki improwizowanej oraz sztuki dźwięku. Dlatego organizatorzy proponują nieoczywiste otwarcie <b>Sokołowsko Jazz Meets Punkt Festival</b>, którym będzie… koncert symfoniczny. Jego program odbiegnie jednak od tego, co zazwyczaj można usłyszeć w filharmonii – zdominuje go muzyka gruzińska zaprezentowana przez artystów z Gruzji - <b>Veriko Tchumburidze (skrzypce) i Miriana Khukhunaishviliego (dyrygenta),</b> który poprowadzi Orkiestrę Symfoniczną Filharmonii Sudeckiej.</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtomW2IVWk9Q7nF2OnpVm1X66K-llkQ8PVhEZSlBQTRplEBRwk6j4IkP3Zgh62e3KE2mPhtTPSki71HJcbkjDCNR88HAdh5nSrC27KigvGP2oI5P3U_YiKXZqXqNlQpJCMYhvkyoNJQGCmA_34Q4hIfdYI3FRt9uR8S4vMsT-s0Etoa6gEKKVykHkMqMQ/s1280/Veriko%20Tchumburidze_Fot_FadiKheir.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="1280" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtomW2IVWk9Q7nF2OnpVm1X66K-llkQ8PVhEZSlBQTRplEBRwk6j4IkP3Zgh62e3KE2mPhtTPSki71HJcbkjDCNR88HAdh5nSrC27KigvGP2oI5P3U_YiKXZqXqNlQpJCMYhvkyoNJQGCmA_34Q4hIfdYI3FRt9uR8S4vMsT-s0Etoa6gEKKVykHkMqMQ/w400-h300/Veriko%20Tchumburidze_Fot_FadiKheir.jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Veriko Tchumburidze, Fot. Fadi Kheir</td></tr></tbody></table><p>Wątek gruziński jest nowością tej edycji festiwalu, który w swoim założeniu prezentuje współpracę artystów z Norwegii i Polski. Jest to idea zrodzona z potrzeby pokazania z jednej strony tego, co najnowsze i daleko wychodzące poza ramy wąskiego postrzegania jazzu i muzyki improwizowanej, a jednocześnie nawiązania do projektów i synergii między artystami, którzy od dłuższego już czasu rozpoznawalni są na rynku. Awangarda, współczesny, jazz, pop, improwizacja, symfonika… właśnie taka mieszanka stylistyk na trzy marcowe dni przejmie sale koncertowe w Sokołowsku i Wałbrzychu.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh83Z-yV0rtr1aBLLt6knBavsE1bGMi75wmZN7-jPznYxY-7Hky0Sgw1tMtPLDVR_vCOTfeqfKy1Vl4VqGCgTbXRF-vlfgXKhhVhF2i7SyeZ_Tzhje_NAt15Y4Npbp3IrRLbRQRRcCKygbPyN0WtUScI7UXfrBYu84T3kUJizZnYh4C3zUH7hzX0gFtwus/s1920/Maciej%20Obara-2-Soko%C5%82owsko%20Jazz%20Meets%20Punkt%20Festival.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1920" data-original-width="1080" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh83Z-yV0rtr1aBLLt6knBavsE1bGMi75wmZN7-jPznYxY-7Hky0Sgw1tMtPLDVR_vCOTfeqfKy1Vl4VqGCgTbXRF-vlfgXKhhVhF2i7SyeZ_Tzhje_NAt15Y4Npbp3IrRLbRQRRcCKygbPyN0WtUScI7UXfrBYu84T3kUJizZnYh4C3zUH7hzX0gFtwus/w360-h640/Maciej%20Obara-2-Soko%C5%82owsko%20Jazz%20Meets%20Punkt%20Festival.png" width="360" /></a></div><br /><p>Bodaj najbardziej spektakularnym przykładem takiej synergii jest od wielu lat międzynarodowy <b>kwartet saksofonisty Macieja Obary (ECM). </b>W ramach Sokołowsko Jazz Meets Punkt Festival organizatorzy zaprosili go do specjalnego projektu. Udział wezmą w nim również: jego przyjaciel z kwartetu:<b> Ole Morten Vågan</b> - jeden z najbardziej szanowanych i rozchwytywanych basistów europejskich, <b>Kit Downes </b>– fenomenalny pianista i improwizator oraz <b>Veslemøy Narvesen</b> – czołowa perkusistka młodego pokolenia w Norwegii.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoW4TDFh9AUiiOKvOnjwhGCTJzRPD1nevZFykvd1LIh9tQ3psnmYqEx7zbuOL8kyA2oQCzXpLBYflMHDDLB0du9FIu4uKxJOC_Mrl6Ye2XPNmdvYc0OJt7Z_mszRVmt4Vgc2ZX2P8bA-LXMN7rpUXyJRYhwODpaN8gKmvt0Rw85KhHjATxDDWUELTDhSQ/s1920/Ole%20Morten%20Vagan%20-%20Soko%C5%82owsko%20Jazz%20Meets%20Punkt%20Festival.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1920" data-original-width="1080" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoW4TDFh9AUiiOKvOnjwhGCTJzRPD1nevZFykvd1LIh9tQ3psnmYqEx7zbuOL8kyA2oQCzXpLBYflMHDDLB0du9FIu4uKxJOC_Mrl6Ye2XPNmdvYc0OJt7Z_mszRVmt4Vgc2ZX2P8bA-LXMN7rpUXyJRYhwODpaN8gKmvt0Rw85KhHjATxDDWUELTDhSQ/w360-h640/Ole%20Morten%20Vagan%20-%20Soko%C5%82owsko%20Jazz%20Meets%20Punkt%20Festival.png" width="360" /></a></div><p>Z kolei jedna z najciekawszych polskich artystek ostatnich lat – <b>Amalia Umeda</b> – zaprezentuje prapremierę swojej najnowszej płyty w kwartecie (razem z <b>Franciszkiem Raczkowskim, Michałem Aftyką i Michałem Szeligowskim),</b> który od kilku lat wnosi powiew świeżości do polskiej sceny muzyki improwizowanej. Podobną rolę na scenie norweskiej zaczyna odgrywać wokalistka <b>Benedikte Askedalen</b>, która na Festiwalu wystąpi w projekcie „How to Sallie” współtworzonym razem z Olem Petterem Ålgårdem, Eirikiem Lindtnerem oraz gościnnym udziałem Olava Hanema. Podopieczna jednego z kuratorów PUNKT – Jana Banga – coraz głębiej sięga do współczesnej sceny norweskiego popu. Czy ma to jeszcze coś wspólnego z jazzem? Czy musi mieć?</p><p>Podczas Sokołowsko Meets Punk Festival wystąpią również artyści, którzy od wielu lat są bezdyskusyjnie liderami bardzo otwartego podejścia do muzyki i spokojnie można ich nazwać obywatelami świata improwizacji - koncertują bowiem niemalże non stop od dekad. Nadal jednak zachowują bardzo świeże podejście do każdego z projektów. <b>Trio Trzaska/Håker Flaten/Nilssen-Love</b> będzie zapewne jednym z najbardziej organicznych projektów tej odsłony festiwalu w Sokołowsku.</p><h3 style="text-align: left;">PROGRAM SOKOŁOWSKO JAZZ MEETS PUNKT FESTIVAL</h3><p><br /></p><p><b>15.03.2024, piątek, godz. 19:00</b></p><p><b>Wałbrzych, Filharmonia Sudecka</b></p><p><b>WIOSNA W GRUZJI</b></p><p><b>Program:</b></p><p>Sulkhan Nasidze - Symfonia Kameralna</p><p>Giya Kancheli - Chiaroscuro na skrzypce i orkiestrę kameralną</p><p>Robert Schumann - I Symfonia B-dur Wiosenna</p><p><b>Wykonawcy:</b></p><p>Mirian Khukhunaishvili – dyrygent</p><p>Veriko Tchumburidze – skrzypce</p><p>Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Sudeckiej</p><p><br /></p><p><b>16.03.2024, sobota, godz. 19:00</b></p><p><b>Sokołowsko, Kino Zdrowie</b></p><p><b>AMALIA UMEDA QUARTET</b></p><p>Wykonawcy:</p><p>Amalia Umeda Quartet:</p><p>Amalia Umeda – skrzypce</p><p>Franciszek Raczkowski – fortepian</p><p>Michał Aftyka – kontrabas</p><p>Michał Szeligowski – perkusja</p><p><br /></p><p><b>16.03.2024, sobota, godz. 20:00</b></p><p><b>Sokołowsko, Kino Zdrowie</b></p><p><b>BENEDIKTE ASKEDALEN “HOW TO SALLIE” QUARTET</b></p><p><br /></p><p><b>16.03.2024, sobota, godz. 21:00</b></p><p><b>Sokołowsko, Kino Zdrowie</b></p><p><b>PUNKT LIVE REMIX</b></p><p>Live Remix – koncertów AMALIA UMEDA QUARTET oraz Benedikte Askedalen Quartet – realizowany przez Jakub Skowroński, Piotr Motyl.</p><p><br /></p><p><b>17.03.2024, niedziela, godz. 15:00</b></p><p><b>Sokołowsko, Kino Zdrowie</b></p><p><b>INGEBRIGT HÅKER FLATEN / MIKOŁAJ TRZASKA / PAAL NILSSEN-LOVE</b></p><p><b>Wykonawcy:</b></p><p>Ingebrigt Håker Flaten – kontrabas</p><p>Mikołaj Trzaska – saksofon</p><p>Paal Nilssen-Love – perkusja</p><p><b><br /></b></p><p><b>17.03.2024, niedziela, godz. 16:00</b></p><p><b>Sokołowsko, Kino Zdrowie</b></p><p><b>PUNKT LIVE REMIX</b></p><p>Live Remix – koncertów Ingebrigt Håker Flaten / Mikołaj Trzaska / Paal Nilssen-Love oraz Maciej Obara / Kit Downes / Ole Morten Vågan / Veslemøy Narvesen</p><p><br /></p><p><b>17.03.2024, niedziela, godz. 18:00</b></p><p><b>Wałbrzych, Filharmonia Sudecka</b></p><p><b>MACIEJ OBARA / KIT DOWNES / OLE MORTEN VÅGAN / VESLEMØY NARVESEN</b></p><p><b>Wykonawcy:</b></p><p>Maciej Obara – saksofon</p><p>Kit Downes – fortepian</p><p>Ole Morten Vågan – kontrabas</p><p>Veslemøy Narvesen – perkusja</p><p><br /></p><p>Bilety na pojedyncze koncerty, bilety jednodniowe oraz karnety dostępne są na platformie Going.: https://bit.ly/3TpcNy5. Bilety na koncerty odbywające się w Filharmonii Sudeckiej można zakupić również w kasie biletowej filharmonii oraz bileterii online: https://bilety.filharmoniasudecka.pl</p><p>Projekt „EduRemix Filharmonia Sudecka – Sokołowsko” w ramach Sokołowsko Jazz Meets Punkt Festival jest współfinansowany ze środków otrzymanych z budżetu Województwa Dolnośląskiego.</p><p>Więcej informacji na stronie festiwalu: https://bit.ly/4ccB3Lc</p><p>informacja prasowa</p>Kulturalne Ingrediencjehttp://www.blogger.com/profile/06078158689456840242noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6019835830222005443.post-86957258506575025202024-03-10T03:41:00.000-07:002024-03-10T03:41:17.909-07:00"Così fan tutte" Mozarta: premiera 15 marca w Teatrze Wielkim - Operze Narodowej<p><b> „Così fan tutte” Wolfganga Amadeusza Mozarta pierwszy raz na scenie Teatru Wielkiego - Opery Narodowej. Reżyseruje Wojciech Faruga.</b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg73wHhWAK6YJP2TJM-nC5dj4ThpZppMGh7_PAhMX2vAFv8AX11O5mYr6ZXJHn0Q7j1lhBEMixnu_5FJefwHU-jMF5_aMSfYxJTkrUGvLT7L3nl41JRSdN8bWOYJ7_TEGKc1qTXyu3GoeH957RQp6fswGUj0yI7mQ4MbrGsPaDs1MW3r0QUhdQ4Jqvu3fE/s1128/unnamed%20(1).png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1128" data-original-width="780" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg73wHhWAK6YJP2TJM-nC5dj4ThpZppMGh7_PAhMX2vAFv8AX11O5mYr6ZXJHn0Q7j1lhBEMixnu_5FJefwHU-jMF5_aMSfYxJTkrUGvLT7L3nl41JRSdN8bWOYJ7_TEGKc1qTXyu3GoeH957RQp6fswGUj0yI7mQ4MbrGsPaDs1MW3r0QUhdQ4Jqvu3fE/w276-h400/unnamed%20(1).png" width="276" /></a></div><p>Od samego powstania „Così fan tutte” operze towarzyszyły kontrowersje, które wzbudzała jej frywolność i niemoralność oraz skrajnie antykobieca wymowa. Inspiracją do stworzenia dzieła był skandal obyczajowy, którym żył ówczesny Paryż, co nadawało całości specyficzny kontekst społeczny.</p><p>Aby „ocalić” muzykę Mozarta przed „niewydarzoną” fabułą, częstokroć wystawiano „Così” z librettem już to „poprawionym”, już to całkiem innym. Współcześnie opera wystawiana jest w postaci integralnej, doceniana i żywo dyskutowana, jednak antyfeministyczny wydźwięk libretta nie przestaje niepokoić.</p><p>Libretto <b>Lorenza da Ponte </b>ukazuje szereg stereotypów dotyczących kobiecości i męskości. Główny wątek koncentruje się na intrydze Don Alfonsa i jego młodszych towarzyszy, Ferranda i Guglielma, oraz ich próbie sprawdzenia wierności ukochanych. Dodajmy, że nasi bohaterowie są żołnierzami, a tłem historycznym jest wojna Austrii z Turcją.</p><p>Jednakże, jak zauważa da Ponte, ta osiemnastowieczna konwencja teatralna opery buffa, może być interpretowana jako refleksja nad naturą ludzką i oświeceniowa przypowieść, gdzie zostają wyeksponowane emocje i fantazje. Libretto jest formą rozważań nad samą naturą miłości, traktowanej tu bardzo szeroko - z jej społecznymi, moralnymi i filozoficznymi aspektami. </p><p>Nowa interpretacja opery, przygotowana przez reżysera <b>Wojciecha Farugę,</b> przenosi akcję do Ameryki początku lat 70., tłem historii są więc czasy wojny w Wietnamie, prezydentury Richarda Nixona i rewolucji seksualnej. Poprzez pryzmat miłości i wojny reżyser eksploruje tematy związane z przemianą społeczną i konwenansami, ukazując bohaterów w końcu jako wyzwolonych buntowników, którzy przebierając się za hipisów (w oryginale da Pontego Albańczyków), wchodzą w niebezpieczną rozgrywkę między fantazją a rzeczywistością.</p><p><i>Pracując nad tą operą cały czas czegoś się o niej uczymy. W zapowiedziach naszej inscenizacji pojawiły się słowa, że to „będzie "Così" na serio…”. Okazuje się jednak, że materia buffa, zarówno muzyczna jak i literacka jest w tym utworze bardzo silna. Ktoś napisał, że w „Così” relacja między muzyką a tekstem jest dialektyczna. Rzeczywiście to jest ustawiczny dialog libretta i muzyki. Mozart igra z librettem, podważa je, pokazuje, że to, co najciekawsze, dzieje się pomiędzy nimi. To iskrzy nieprawdopodobnym poczuciem humoru! Myślę, że może to być najzabawniejszy spektakl, jaki do tej pory zrobiłem</i> - czytamy wypowiedź reżysera w rozmowie z <b>Agnieszką Drotkiewicz.</b></p><p>Jego koncepcja interpretacji opery <b><a href="https://kulturalneingrediencje.blogspot.com/search?q=mozart">Mozarta</a></b> poprzez odniesienia do konkretnego miejsca i czasu otwiera dyskusję nad współczesnymi problemami społecznymi i moralnymi. Pytania o możliwość powrotu do tradycji i reguł, czy potrzeba katastrofy, aby zainicjować przemianę, stają się punktem wyjścia do dalszych rozważań.</p><p><i>To system norm i reguł, które społeczeństwo uznaje za właściwe. To kategoria społeczna, inna od etyki będącej kategorią osobistą. Moralność jest tym, co uznajemy za słuszne. W kontekście „Cosi…” mówimy o dramacie uznawanym za niemoralny. Bo to trochę taka XVIII-wieczna „Emmanuelle”, zmysłowa, seksualna. I to jest fascynujące – co zrobisz z tym dalej? Don Juan czy Don Giovanni też igrają z moralnością. Podobnie było z „Lalką” Prusa, uważaną swego czasu za niemoralną, niemal pornograficzną. Dziś nikt nie odbierze jej w taki sposób. Możemy myśleć co na scenie wypada, a co nie</i>… - powiedział <b>Wojciech Faruga</b> w wywiadzie dla „Elle”.</p><p>Orkiestrę Teatru Wielkiego - Opery Narodowej poprowadzi <b>Yaroslav Shemet</b> - Dyrektor artystyczny Filharmonii Śląskiej w Katowicach oraz Dyrektor Muzyczny Opery Bałtyckiej w Gdańsku. W latach 2020-2022 był pierwszym gościnnym dyrygentem Neue Philharmonie Hamburg, w 2023 roku znalazł się w gronie nominowanych do Paszportów Polityki.</p><p><br /></p><h3 style="text-align: left;">PREMIERA: 15 marca, godzina 19.00<br />Kolejne spektakle: 17,22,24/03; 20,22/06</h3><p><br /></p><p><b>REALIZATORZY</b></p><p>Dyrygent: Yaroslav Shemet</p><p>Reżyseria: Wojciech Faruga</p><p>Scenografia, kostiumy, reżyseria świateł: Katarzyna Borkowska</p><p>Choreografia: Bartłomiej Gąsior</p><p>Przygotowanie chóru: Mirosław Janowski</p><p>Casting director: Izabela Kłosińska</p><p>Dramaturgia: Klaudia Hartung-Wójciak</p><p>Projekcje video: Jakub Lech</p><p><br /></p><p><br /></p><p><b>OBSADA</b></p><p>Fiordiligi: Aleksandra Orłowska</p><p>Dorabella: Zuzanna Nalewajek</p><p>Ferrando: Łukasz Kózka, Pavlo Tolstoy</p><p>Guglielmo: Hubert Zapiór</p><p>Don Alfonso: Artur Janda</p><p>Despina: Anna Malesza-Kutny, Magdalena Stefaniak</p><p><br /></p><p>Chór i Orkiestra Teatru Wielkiego - Opery Narodowej</p><p>Tancerze: Anna Bieżyńska, Pamela Bosak, Aleksandra Grącka, Agata Kuczyńska, Edgar Lewandowski, Radosław Lis, Anatol Modzelewski, Jakub Piotrowicz, Monika Witkowska</p><p>informacja prasowa</p>Kulturalne Ingrediencjehttp://www.blogger.com/profile/06078158689456840242noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6019835830222005443.post-39137387549436448472024-03-07T03:52:00.000-08:002024-03-07T03:52:45.502-08:00Długie lata 90. – premiera książki w Muzeum Architektury we Wrocławiu<p><b> 8 marca o godz. 17.00 Muzeum Architektury we Wrocławiu zaprasza na premierę książki i spotkanie z Anną Cymer, które poprowadzi dyrektor Muzeum Architektury we Wrocławiu, Michał Duda.</b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyX1V9rOQncGyZQUttG3nB7XUrov3PIhjGdrguFNMR_SFS8AIaeSII5PPJiq-cWEkLo43ABEAZh8rwClqoDpjc5lA8a2ooBkmlxIGNz_YpZaZXhguH0WgT0hS-gnqfZZVFsYmRnO2mb8MRrMxqVfqAuVfSfiag1jaLe7Y7j9p_sXJhyByChn8z9PV7ccM/s1500/unnamed%20(7).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="840" data-original-width="1500" height="224" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyX1V9rOQncGyZQUttG3nB7XUrov3PIhjGdrguFNMR_SFS8AIaeSII5PPJiq-cWEkLo43ABEAZh8rwClqoDpjc5lA8a2ooBkmlxIGNz_YpZaZXhguH0WgT0hS-gnqfZZVFsYmRnO2mb8MRrMxqVfqAuVfSfiag1jaLe7Y7j9p_sXJhyByChn8z9PV7ccM/w400-h224/unnamed%20(7).jpg" width="400" /></a></div><br /><p>Książka <b>Anny Cymer „Długie lata 90. Architektura w Polsce czasów transformacji”</b> przedstawia szeroką panoramę architektoniczną dekady i porządkuje typologię powstających wówczas obiektów. Autorka pokazuje, że epoka lat 90. nie zamknęła się w tytułowym dziesięcioleciu, lecz trwała znacznie dłużej – od czasu, kiedy do Polski zaczęły docierać idee postmodernizmu, a architekci mogli wreszcie zakładać własne pracownie, do początku XXI wieku, kiedy wciąż realizowano budynki według wcześniejszych projektów.</p><p>Książka to efekt nie tylko licznych lektur i kwerend, lecz także wielu podróży autorki po Polsce w poszukiwaniu entuzjazmu, kolorów i eksperymentów z tamtych lat. Obszernemu tekstowi towarzyszy prawie 200 wykonanych przez autorkę kolorowych zdjęć przedstawiających budynki z różnych miast i miasteczek Polski, bibliografia, indeks osób i pracowni architektonicznych oraz miejscowości.</p><p><br /></p><p><b>O autorce:</b></p><p><b>Anna Cymer</b> historią architektury zajmować się zaczęła jeszcze na studiach; jej praca magisterska dotyczyła idei osiedla społecznego na przykładzie budowy warszawskiego osiedla na Rakowcu. Badając historię architektury mieszkaniowej, zajęła się powojennymi koncepcjami osiedli, aż zafascynowała się budownictwem Polski Ludowej w ogóle – czego owocem była książka „Architektura w Polsce 1945–1989”. Od blisko dwóch dekad pisze o architekturze do mediów drukowanych i internetowych, popularnych i branżowych. Nie mniej chętnie o architekturze opowiada podczas wykładów, prelekcji, debat (wiele z nich można znaleźć na YouTube). Jednak jej największą pasją są wędrówki po Polsce z aparatem w poszukiwaniu kolejnych ciekawych i mało znanych realizacji z XX wieku. Zarówno w książce o architekturze PRL, jak i tej o latach 90. znalazły się budynki odkryte podczas tych wypraw, nigdzie wcześniej szerzej nieopisywane. Potrafi opowiadać o nich z pasją i odkrywać atrakcyjność niedocenianych obiektów.</p><p>Wydawca: Fundacja Centrum Architektury</p><p>Partnerem wydania jest Muzeum Architektury we Wrocławiu</p><h3 style="text-align: left;"><b>Zapraszamy w piątek 8 marca o godzinie 17.00<br /></b><b>Muzeum Architektury we Wrocławiu<br /></b><b>ul. Bernardyńska 5<br /></b><b>Prowadzenie: Michał Duda</b></h3><p>Wstęp wolny</p><p>informacja prasowa</p>Kulturalne Ingrediencjehttp://www.blogger.com/profile/06078158689456840242noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6019835830222005443.post-16984542711356414022024-03-05T11:22:00.000-08:002024-03-09T02:08:23.283-08:00Wyrafinowane smaki muzyki francuskiego baroku /relacja z Akademii Francuskiej/<p><b>Od 28 lutego do 3 marca 2024 roku mogliśmy doświadczyć piękna muzyki francuskiej doby baroku, a także poznać jej znakomitych współczesnych wykonawców. Usłyszeliśmy też pasjonujące historie z nią związane, z którymi niestrudzenie i z wielką pasją zapoznawał nas dyrektor artystyczny Akademii Francuskiej – Jarosław Thiel. Pozostał niedosyt, który sprawia, że ciągle przesłuchuję rozmaite nagrania będące dla mnie prawdziwym estetycznym odkryciem..</b>.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjx-HTIhsMAYOltCcEAYnFl-dMJGNSZzOonx4sHF0mDDcJ8HUx80q5MT8eFcz6K6trHbLQ4oj1wKX3iQv9g6L1wU4iuVkHdwlWodM_Xgw62jdv7WLnNK_ZeecAev06202BYePuhQRh-xsFTvtbp1CP8kK5GDuObDudj97Q3RQldher5hyphenhyphenFU4h2FoKOtvbo/s901/akademia%20francuska.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="601" data-original-width="901" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjx-HTIhsMAYOltCcEAYnFl-dMJGNSZzOonx4sHF0mDDcJ8HUx80q5MT8eFcz6K6trHbLQ4oj1wKX3iQv9g6L1wU4iuVkHdwlWodM_Xgw62jdv7WLnNK_ZeecAev06202BYePuhQRh-xsFTvtbp1CP8kK5GDuObDudj97Q3RQldher5hyphenhyphenFU4h2FoKOtvbo/w400-h266/akademia%20francuska.jpg" width="400" /></a></div><h3 style="text-align: center;"><br /></h3><h3 style="text-align: center;">Moda na Francję w czasach Króla Słońce</h3><p>Barok był epoką niezwykle bujną, jeśli chodzi o rozwój kultury i obejmował wszystkie przejawy działalności literackiej i artystycznej. W Europie królował wówczas teatr, co znakomicie oddaje tytuł sztuki hiszpańskiego poety Pedro Calderóna de la Barca: "Wielki teatr świata". I świat – zwłaszcza świat dworów królewskich i magnackich – <b>BYŁ</b> zaiste teatrem. Wszystkie obrzędy i ceremonie traktowano jako widowiska. Rozkwitła także muzyka świecka, instrumentalna (zwłaszcza smyczkowa i organowa), opera, oratorium i kantata. Wynaleziono takie formy muzyczne, jak sonata, koncert i uwertura. Na rok 1597 datowana jest pierwsza opera: "Dafne" Jacopo Periego. W okresie tym komponowali najwięksi: Antonio Vivaldi, Johann Sebastian Bach, Georg Friedrich Händel, Jean-Philippe Rameau czy Domenico Scarlatti...</p><p>Szczególną rolę odgrywały w tym czasie Włochy, gdzie narodziły się dwa podstawowe style kompozytorskie XVII wieku:<i> stile antico</i> (styl dawny, bazujący na polifonii renesansowej) oraz <i>stile nuovo </i>(styl nowy, mający związek z monodią akompaniowaną i techniką koncertującą). </p><p>W latach panowania Ludwika XIV to Francja stała się potęgą polityczną Europy, a Wersal kreował rozmaite mody, także muzyczne. Podstawę stylu francuskiego stanowiła muzyka taneczna (balet dworski), która dała początek operze i scenicznej tragedii. Francuzi cenili wyrafinowanie i celową "sztuczność". Brzmienie pełne blasku francuska muzyka dworska zawdzięczała intensywnemu wykorzystaniu instrumentów dętych obok smyczkowych. O ile sonata pozostawała domeną Włochów, o tyle suita – Francuzów. Skrzypkowie włoscy pogardzali stylem francuskim, zaś muzycy francuscy krytycznie oceniali swobodę włoskiego zdobnictwa. Jednakże za panowania Ludwika XVI styl francuski zdominował europejską kulturę: modne były francuskie stroje, kuchnia, obyczaje i oczywiście muzyka. To, co francuskie na długo stało się synonimem wyrafinowanego smaku i dobrego gustu. </p><p>Francuzi od początku dążyli do syntezy stylu włoskiego z własnym. Na francuskie salony kantatę wprowadził <a href="https://kulturalneingrediencje.blogspot.com/search?q=Marc-Antoine+Charpentier"><b>Marc-Antoine Charpentier</b></a>. Natomiast wielką tradycję muzyki klawesynowej zapoczątkował Jacques Champion de Chambonnières, ale jej rozkwit był zasługą dynastii Couperinów, z których najwybitniejszym muzykiem był François. O ile jednak był on mistrzem intymnej miniatury, to młodszy od niego <b><a href="https://kulturalneingrediencje.blogspot.com/search?q=Jean-Philippe+Rameau">Jean-Philippe Rameau</a></b> przekroczył ramy muzyki klawesynowej, tworząc także muzykę do oper i baletów. </p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjR6qFivjelzIBgm-9uCtuhBjW-WRoXOSwHHpowLMtsBMNWhGymkDblk_m1ayCOorRH6ueqRMAFaiVXK6Y7Cn9EYn4JpwHUnrhfC7SvYhIKquFOQXWwLcFAjWhEMVZpc688ggpzOaonLvJDDKHpcNZFnBjrbEpeDjQN-nOh6OzReGYq95FE8LkAjj6xow/s1829/Bernardem%20Foccroulle.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1220" data-original-width="1829" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjR6qFivjelzIBgm-9uCtuhBjW-WRoXOSwHHpowLMtsBMNWhGymkDblk_m1ayCOorRH6ueqRMAFaiVXK6Y7Cn9EYn4JpwHUnrhfC7SvYhIKquFOQXWwLcFAjWhEMVZpc688ggpzOaonLvJDDKHpcNZFnBjrbEpeDjQN-nOh6OzReGYq95FE8LkAjj6xow/w400-h266/Bernardem%20Foccroulle.jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Bernard Focroulle, fot. Sławek Przerwa</td></tr></tbody></table><p>Podczas <b><a href="https://kulturalneingrediencje.blogspot.com/search?q=akademia+Francuska">Akademii Francuskiej</a></b> mogliśmy się przekonać za sprawą znakomitego organisty <b>Bernarda Focroulle</b>, który zainaugurował festiwal, że modzie tej uległ nawet <b><a href="https://kulturalneingrediencje.blogspot.com/search?q=bach">Johann Sebastian Bach</a></b>, u którego wpływy francuskie można dostrzec w suitach i uwerturach na instrumenty solowe i na orkiestrę. Podczas koncertu "<b>Bach versus French Masters</b>" zaprezentowano na przemian utwory francuskich kompozytorów (m. in. Georga Muffata, Nickolasa de Grigny, François Couperina) z kompozycjami lipskiego Kantora (preludia chorałowe oraz "Die Kunst der Fuge"). Zestawienie to sprawiło, że owe francuskie wpływy na kompozycje Bacha stały się dla słuchaczy bardziej wyraziste. </p><h3 style="text-align: center;">Z Wersalu do ... Sali Czerwonej </h3><div><br /></div><div>Swoją przygodę z muzyką francuską doby baroku rozpoczęłam od koncertu "<b>Les Ving - quatre Violons du Roy</b>", który poprowadził mistrz muzyki dawnej, klawesynista i dyrygent założonego przez siebie zespołu <b>Capriccio Stravagante</b> – <b><a href="https://kulturalneingrediencje.blogspot.com/search?q=Skip+Semp%C3%A9">Skip Sempé</a></b>. Amerykański artysta studiował muzykę, muzykologię oraz historię sztuki w Konserwatorium Muzycznym w Oberlin w stanie Ohio. W tamtejszym ośrodku, zajmującym się wykonawstwem barokowym (Baroque Performance Institute), studiował także grę na klawesynie, na harfie i flecie prostym, a ponadto uczestniczył w kursach historii sztuki średniowiecznej i renesansowej. Nic zatem dziwnego, że trafił w końcu do Europy, gdzie pobierał nauki u Gustava Leonhardta w Amsterdamie. Po namowach Williama Christie (u którego również studiował) i Reinharda Goebela osiadł we Francji, gdzie rozwijał się także jako wykładowca, badacz i pisarz. Dzięki swoim licznym nagraniom, zarówno solowym, jak i z zespołem Capriccio Stravagante, a także esejom i wykładom, <span style="text-align: center;">Sempé </span>odmienił oblicze wykonawstwa muzyki dawnej, sprzeciwiając się praktyce ujednolicenia barokowego brzmienia. </div><div><br /></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2hSaCdRMqkSAWPj_QiO_cIn45q2sUiM8NPEVix1mfQdB8iJiWUqjiUoyk_au110BNhIiQuSal0EmsZIylpnDzcZKd1wylM3yPcrEK8ZuhZklKocog0yIRR4xvgaTd_N1j7U_4e46lE8eNxD-DCa8b2KU2JhbzYf69YZFdagyc8blOybLkOJz8DQsBdZg/s2000/Skip%20Semp%C3%A9%20%20Capriccio%20Stravagante2.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1333" data-original-width="2000" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2hSaCdRMqkSAWPj_QiO_cIn45q2sUiM8NPEVix1mfQdB8iJiWUqjiUoyk_au110BNhIiQuSal0EmsZIylpnDzcZKd1wylM3yPcrEK8ZuhZklKocog0yIRR4xvgaTd_N1j7U_4e46lE8eNxD-DCa8b2KU2JhbzYf69YZFdagyc8blOybLkOJz8DQsBdZg/w400-h266/Skip%20Semp%C3%A9%20%20Capriccio%20Stravagante2.jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Skip Sempé, fot. Joanna Stoga/NFM</td></tr></tbody></table><div>Dodajmy, że nie był to jego pierwszy występ we Wrocławiu. We wrześniu 2010 roku artysta gościł ze swoim zespołem na festiwalu Wratislavia Cantans. Natomiast w lutym ub. roku mieliśmy okazję wysłuchać koncertu, w którym <a href="https://kulturalneingrediencje.blogspot.com/search?q=Wroc%C5%82awska+Orkiestra+Barokowa"><b>Wrocławska Orkiestra Barokowa</b></a> pod jego kierownictwem wykonała utwory Georga Friedricha Händla i Jana Sebastiana Bacha, a także Franza Xavera Richtera. Tym razem jednak <span style="text-align: center;">Sempé </span>wystąpił w roli mistrza, prowadząc – zgodnie z tradycją akademii – warsztaty, których efekty mogliśmy podziwiać podczas koncertu "<b>Dwadzieściorga Czworga Skrzypiec</b>", nawiązującego swoim tytułem do słynnej orkiestry grającej na dworze Ludwika XIII oraz jego następcy – Króla Słońce. Zespół stał się sławny zwłaszcza w okresie, gdy był prowadzony przez <b>Jeana-Baptiste Lulliego.</b> Zazdrościły go Wersalowi inne dwory Europy, szczególnie angielski dwór Karola I, który próbował go naśladować, oczywiście, z mniejszym rozmachem. Za czasów Lulliego do skrzypiec dodawano chór obojowy Stajni Królewskich, który zwykle grywał w plenerze. W ten sposób stworzono podstawę zespołów symfonicznych. Zespół ów miał specyficzne brzmienie, dziś trudne do odtworzenia, ponieważ pewne instrumenty, jak choćby rozmaitych rozmiarów wiolonczele i altówki, wyszły z użycia, zostały znormalizowane. Tamten dźwięk był zapewne bogatszy i bardziej różnorodny... Mogliśmy tego doświadczyć (w ograniczonym zakresie) podczas koncertu <b>Bruno Cocseta.</b> </div><div><br /></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqG23Zpr-SM2XXBlF9Qh2OlGsceSquJAiSIuA-qEXOdjth6NWQDI3sC7OFOSdI3ckE5ip1_HYdOxuo-LzHe0-WqaRMHw4Ma4vAWpmq1f8U9JeMYRMsGSa5NwV46Iely7QV4FPWmVlny29VGjSTgYYEbu1QMrZ6k6yYX628VTCvyz3TKRyMfv8jqEjV4cw/s2000/Skip%20Semp%C3%A9%20%20Capriccio%20Stravagante.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1333" data-original-width="2000" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqG23Zpr-SM2XXBlF9Qh2OlGsceSquJAiSIuA-qEXOdjth6NWQDI3sC7OFOSdI3ckE5ip1_HYdOxuo-LzHe0-WqaRMHw4Ma4vAWpmq1f8U9JeMYRMsGSa5NwV46Iely7QV4FPWmVlny29VGjSTgYYEbu1QMrZ6k6yYX628VTCvyz3TKRyMfv8jqEjV4cw/w400-h266/Skip%20Semp%C3%A9%20%20Capriccio%20Stravagante.jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Skip Sempé, Capriccio Stravagante i Studencka Orkiestra Festiwalowa,<br />fot. Joanna Stoga/NFM</td></tr></tbody></table><div>Występ młodych muzyków, którzy mieli niebywałą okazję dotknąć rąbka tajemnicy dawnego wykonawstwa, także podczas warsztatów, był – jak się można domyślić –- rodzajem wtajemniczenia i wielkim przeżyciem dla nich. Odnosi się to również dla melomanów uczestniczących w Akademii Francuskiej. W programie koncertu "<b>Marzenie Wersalu i angielskiego dworu</b>" usłyszeliśmy kompozycje Jeana_Baptiste Lully, Henry Purcella, Marina Marais, André Campra oraz François Couperina. Koncert został przyjęty entuzjastycznie i artyści bisowali. Dodajmy, że na ten szczególny występ przyszliśmy odpowiednio wprowadzeni w nastrój przez znakomity film <b>Alaina Corneau "Wszystkie poranki świata"</b>, a także przez dyrektora artystycznego Akademii Francuskiej - <b><a href="https://kulturalneingrediencje.blogspot.com/search?q=jaros%C5%82aw+Thiel">Jarosława Thiela</a></b>, który słowem wstępnym poprzedzał każdy koncert. Mimo wszystko pozostało wrażenie niedosytu, skutkujące poszukiwaniem płyt <b>Skip Sempé, </b>ale to najlepszy dowód na to, jak podziałała ta muzyka na wyobraźnię.</div><div><br /></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-GTM9axD9ImEFQtUhuoBcoUaU1Rju7R6mkvycdUqkGzQ7NQ-eT4o_sxSx9-GF-fLPOgxN5wp3xSMb4DFs8u4xxWOLH3EsPlsxnn80JrwHJNOtm9PEx3Ucwhf581u7UykPfTRCIaVp9-xzrE0_BQ_UuDS9S30Un7lraRsz855xF8ETt7u9jEhUO-bazjk/s2000/Thiel.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1333" data-original-width="2000" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-GTM9axD9ImEFQtUhuoBcoUaU1Rju7R6mkvycdUqkGzQ7NQ-eT4o_sxSx9-GF-fLPOgxN5wp3xSMb4DFs8u4xxWOLH3EsPlsxnn80JrwHJNOtm9PEx3Ucwhf581u7UykPfTRCIaVp9-xzrE0_BQ_UuDS9S30Un7lraRsz855xF8ETt7u9jEhUO-bazjk/w400-h266/Thiel.jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Dyrektor artystyczny Akademii Francuskiej Jarosław Thiel,<br />fot. Joanna Stoga/NFM</td></tr></tbody></table><br /><div><br /></div><h3 style="text-align: center;">Francusko-włoska sonata <b>Jean-Baptiste Barrière i niezwykły </b><b>Bruno Cocset</b></h3><div><b><br /></b></div><div><b>O ile koncert </b>"<b>Les Ving - quatre Violons du Roy</b>" wprowadził nas w arkana francuskiej muzyki dworskiej czasów Filipa XIV, to za sprawą wybitnego wirtuoza wiolonczeli - <b>Bruno Cocseta - </b>mogliśmy posłuchać nieco dziś zapomnianego (niesłusznie!) artysty <b>Jean-Baptiste Barrière, </b>który jest przykładem łączenia stylów: francuskiego i włoskiego, a także ostatecznego zwycięstwa muzyki włoskiej. W utworach Barrière`a można zauważyć jak w soczewce jeden z punktów zwrotnych w historii muzyki. Głównym smyczkowym instrumentem solowym w muzyce francuskiej była viola da gamba, która kojarzy się z takimi znakomitościami jak Marin Marais czy Jean de Sainte-Colombe. Jednak z czasem Francuzi zaczynają coraz częściej sięgać zarówno po instrumenty, jak i gatunki o włoskiej proweniencji. Ostatecznie styl francuski przegrywa ze stylem włoskim. Właśnie <b>Jean-Baptiste Barrière</b> był gambistą, który porzucił swój instrument dla wiolonczeli, stając się jej pierwszym francuskim wirtuozem. W 1736 roku wyjechał do Włoch, aby studiować u znanego włoskiego wiolonczelisty Francesco Alborei, znanego jako Franciscello. </div><div><br /></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggeZnk03-SZC7kUpavTN8Nq8uMXBdv9XeOBUKii-vW9NjyJI1rufhs6E1LJhXJjZCTMPCW0Tv9VHQ4g9-rAvzdnXYn8mZa95KKEjI_t4rENSJ9fcJniohyphenhyphenQfaK4fKtmAIMsHi-erTxgA9LcL1bL39-aUGK8631C9gfUcTIoMPMy_Uch6mpyodtvKtuOhE/s2000/Brunono%20Cocset.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="2000" data-original-width="1333" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggeZnk03-SZC7kUpavTN8Nq8uMXBdv9XeOBUKii-vW9NjyJI1rufhs6E1LJhXJjZCTMPCW0Tv9VHQ4g9-rAvzdnXYn8mZa95KKEjI_t4rENSJ9fcJniohyphenhyphenQfaK4fKtmAIMsHi-erTxgA9LcL1bL39-aUGK8631C9gfUcTIoMPMy_Uch6mpyodtvKtuOhE/w426-h640/Brunono%20Cocset.jpg" width="426" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Bruno Cocset, fot. Joanna Stoga/NFM</td></tr></tbody></table><div>Jego utwory są najbardziej znane ze swojej wrażliwości i subtelnej tonacji, emocjonalnego rezonansu i głębokiego brzmienia. Potrzeba zatem wiele subtelności, aby osiągnąć ten rodzaj wirtuozerii, jaki miał ów artysta, który aczkolwiek przyswoił sobie elementy stylu włoskiego, zachował również bogaty francuski smak. Wydaje się, że w <b>Bruno Cocsetcie</b> znalazł idealnego wykonawcę. Szczególnie dlatego, że pisał swoje utwory nie tylko na wiolonczelę, ale także na inne instrumenty, o których brzmieniu dziś niewiele wiemy, no, może poza jednym wyjątkiem – <b>Bruno Cocseta, </b>który z pasją zgłębia muzykę tego okresu od lat.<b> </b>Francuski wiolonczelista barokowy ukończył Narodowe Konserwatorium w Tours, a później pobierał nauki u Annera Bylsmy, Jaapa Schrödera i Christophe'a Coina. Współpracował z wieloma najważniejszymi grupami Europy, grającymi muzykę dawną na instrumentach historycznych, nagrywając głównie z Le Concert des Nations Jordiego Savalla, zanim stworzył własny zespół barokowy:<b> Les Basses Réunies</b>. To ciągle poszukujący muzyk i badacz, mający własny styl, pracujący nad brzmieniem instrumentu wespół z lutnikiem i wytwórcą instrumentów Charlesem Richem. W wyniku tej współpracy powstało dziewięć instrumentów, będących rekonstrukcją dawnych, a kilka z nich mogliśmy podziwiać i usłyszeć we Wrocławiu. </div><div><br /></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6indDPnCcewaleKA0Unt9chF688HY6fduo10ogbw1tyBO-rkIEl9NKFEalv8vJ0O5sOhOzu_1AnZPYUBVHsMkzyj9HeB-vOm5JWfjsvy9XkTbs9sGHCq0uk72QqxyA2_6xRgPTrt1f65pFhPVAmCzzvH9f9OEQoXcgPFWLIHJczCPjRg9ONF_j2JRKJs/s2000/Brunono%20Cocset.zesp%C3%B3%C5%82.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1333" data-original-width="2000" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6indDPnCcewaleKA0Unt9chF688HY6fduo10ogbw1tyBO-rkIEl9NKFEalv8vJ0O5sOhOzu_1AnZPYUBVHsMkzyj9HeB-vOm5JWfjsvy9XkTbs9sGHCq0uk72QqxyA2_6xRgPTrt1f65pFhPVAmCzzvH9f9OEQoXcgPFWLIHJczCPjRg9ONF_j2JRKJs/w400-h266/Brunono%20Cocset.zesp%C3%B3%C5%82.jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Bruno Cocser z zespołem Les Basses Réunies, fot. Joanna Stoga/NFM</td></tr></tbody></table><div>Artysta zaprezentował utwory Barrière`a na instrumentach przypominających mniejsze i większe wiolonczele, z towarzyszeniem klawesynu, kontrabasu i wiolonczeli. Grał z jakąś niezwykłą lekkością i precyzją, bardzo skupiony. Sonaty w jego (i zespołu) wykonaniu były wysmakowane i eleganckie, subtelnie nastrojowe. Ten koncert najbardziej zapisał się w mojej pamięci. Sądzę zresztą, że nie tylko w mojej, bo publiczność była oczarowana występem francuskiego wiolonczelisty. Nie dziwi, że przed laty jego gra zrobiła tak wielkie wrażenie na Jarosławie Thielu, iż postanowił studiować wiolonczelę barokową... Mistrz! Warto go posłuchać:</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/uh7py1tFrHE" width="320" youtube-src-id="uh7py1tFrHE"></iframe></div><br /><div style="text-align: center;">Bruno Cocset : Jean Barrière - Sonatas for Cello & Bass Continuo</div><div><br /></div><h3 style="text-align: center;">"Nie wszystek umrę" – "La tombe de Rameau"</h3><div>Znaną maksymę Horacego, w której poeta podkreśla, iż osiągnie nieśmiertelność za sprawą swojej poezji, można by w równym stopniu odnieść do twórczości <b>Jeana-Philippe'a Rameau</b>, albowiem pięknym podsumowaniem jego twórczego żywota stała się poświęcona mu "<b>Messe des mortes" Jeana Gillesa,</b> uzupełniona przez zaprzyjaźnionych z nim kompozytorów o fragmenty dzieł samego Rameau. Historia <b><i>Requiem</i> Jeana Gillesa</b> jako żywo przypomina legendę ostatniego dzieła W. A. Mozarta, z tą różnicą, że francuski kompozytor swoje dzieło ukończył, ale zleceniodawca uznał je za zbyt kosztowne i odmówił jego przyjęcia. W rezultacie wykonano je po raz pierwszy na pogrzebie kompozytora w 1705 roku. Później zabrzmiało podczas uroczystości pogrzebowych Jeana-Philippe'a Rameau - popularnego francuskiego kompozytora oper, baletów i utworów klawesynowych, zmarłego 12 września 1764 w Paryżu. Nabożeństwo odbyło się 27 września i było tak piękne, że wielokrotnie wykonywano <b><i>Requiem</i></b> także później – podczas uroczystości pogrzebowych Stanisława Leszczyńskiego, króla Polski, w 1766 r. i Ludwika XV, w 1774 r. oraz innych ważnych osobistości. Należy przy tym zaznaczyć, że wykonywano je w wersji zmienionej. Przyjaciele Rameau inkrustowali w pośpiechu oryginalny utwór kompozycjami zmarłego i w takiej wersji usłyszeliśmy go podczas koncertu poprowadzonego przez <b>Skipa Sempé. </b>Czwarta część koncertu zawierała wyłącznie utwory Rameau, a zwieńczeniem była <b><i>Apothéose de Rameau</i></b>, w której znalazł się fragment z opery "Zoroastre". Innym interesującym uzupełnieniem był utwór Michela Corrette`a: "Carrillion des morts", w którym instrumenty naśladują bicie dzwonów.</div><div><br /></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdqvxCeCG7NWz046ibxfe4WCWqr06xUy-dnLOdnuK8XPC-Fq-NJddAT5xIsbUb5eL8-yZ7CqIDRWhS8zE7p6wZ6mLpDJeUbTN8EDgI6IKDMH2m1aCP926E-4RbHsqZV6K-n9CqZd7UWLwPmkqgVvkooB4S-Dz-qo7jtJItGzNfrVfxFv3GSg-TdjJxOYE/s1829/Rameau%20requiem.3.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1220" data-original-width="1829" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdqvxCeCG7NWz046ibxfe4WCWqr06xUy-dnLOdnuK8XPC-Fq-NJddAT5xIsbUb5eL8-yZ7CqIDRWhS8zE7p6wZ6mLpDJeUbTN8EDgI6IKDMH2m1aCP926E-4RbHsqZV6K-n9CqZd7UWLwPmkqgVvkooB4S-Dz-qo7jtJItGzNfrVfxFv3GSg-TdjJxOYE/w400-h266/Rameau%20requiem.3.jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Koncert "La tombe de Rameau", fot. Sławek Przerwa/NFM</td></tr></tbody></table><div>"Messe des mortes" Jeana Gillesa jest utworem pełnym nadziei na pośmiertne połączenie z Bogiem. Wykonanie tego wspaniałego dzieła na zakończenie Akademii Francuskiej było jej znakomitym zwieńczeniem. <b><a href="https://kulturalneingrediencje.blogspot.com/search?q=Wroc%C5%82awska+Orkiestra+Barokowa">Wrocławska Orkiestra Barokowa</a></b> pokazała cały swój kunszt, podobnie jak <b>Chór NFM.</b> Znakomici byli też starannie dobrani soliści: <b>Judith van Wanroij </b> – holenderska sopranistka specjalizująca się w muzyce francuskiego baroku, francuski tenor <b>Davy Cornillot,</b> zafascynowany niemieckim repertuarem barokowym, a zwłaszcza muzyką J. S. Bacha, francuski baryton <b>Marc Mauillon, </b>występujący w repertuarze barokowym, współpracujący m. in. z Jordi Savallem. Nie obyło się bez bisów, choć wydawać by się mogło, że takiego utworu bisować się nie da... Skip Sempé i tym razem okazał się łaskawy, poruszony prawdziwym entuzjazmem publiczności. </div><div>Tym sposobem Akademia Francuska dobiegła końca, pozostawiając uczucie niedosytu, a zarazem większej otwartości na muzyczne skarby, o których dotąd mieliśmy blade pojęcie.</div>Kulturalne Ingrediencjehttp://www.blogger.com/profile/06078158689456840242noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6019835830222005443.post-62603787659741963702024-03-05T05:58:00.000-08:002024-03-05T05:58:27.841-08:00Tydzień Kina Hiszpańskiego w Kinie Nowe Horyzonty<p><b>Przebojowe komedie, porywające historie, dziewczyńskie klimaty, kultura macho, wielkie powroty mistrzów oraz najświeższe festiwalowe perełki – program Tygodnia Kina Hiszpańskiego to mocna dawka rozrywki, która już wkrótce rozgrzeje wielkie ekrany. Od 15 marca Kino Nowe Horyzonty zaprasza na wrocławską odsłonę przeglądu i filmową podróż przez barwną kulturę Półwyspu Iberyjskiego. </b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg96ZWc9L06WYrb2zXo_2iW3JblVGlglhrrp_FnK9UQWefPd4_E-sW7edITNPmSCJPl-0x4e-lSZ7k-6EC33-HO42J3oFO503tQtmXkH-vB8JlnhrR9D19iVCHCXMPoPJk4sME9kHF7PwxOQ5M-9lOQwYgCpYAUD4CpoU5nzRkX1mZUNdafY3sXQm-PgkY/s1000/Tydzie%C5%84_kina_hiszpa%C5%84skiego_knh.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="523" data-original-width="1000" height="209" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg96ZWc9L06WYrb2zXo_2iW3JblVGlglhrrp_FnK9UQWefPd4_E-sW7edITNPmSCJPl-0x4e-lSZ7k-6EC33-HO42J3oFO503tQtmXkH-vB8JlnhrR9D19iVCHCXMPoPJk4sME9kHF7PwxOQ5M-9lOQwYgCpYAUD4CpoU5nzRkX1mZUNdafY3sXQm-PgkY/w400-h209/Tydzie%C5%84_kina_hiszpa%C5%84skiego_knh.jpg" width="400" /></a></div><p>Tegoroczną edycję otworzy hiszpański przebój kasowy i jeden z najsmaczniejszych filmów ostatnich lat. Rozgrywające się w baskijskim Bilbao „<b>Życia na talerzu</b>” to sprawnie zrealizowana komedia omyłek, a jednocześnie opowieść o próbie wyważenia nowoczesności i tradycji. Kulinarne wątki odnajdziemy także w filmie „<b>Cytrynowy chleb z makiem</b>”. Historia dwóch sióstr, które niespodziewanie dziedziczą piekarnię w malowniczej majorkańskiej Valldemossie, to oda do rozjemczej siły, jaką ma zapach świeżo upieczonego chleba i przypomnienie, że nic tak nie jednoczy jak wspólny stół i szczere rozmowy. </p><p>W programie znalazły się także głośne festiwalowe tytuły. Drugiego dnia przeglądu na widzów czeka uhonorowana nagrodą Goya „<b>Miłość i rewolucja</b>”, inspirowana prawdziwymi wydarzeniami, które zapoczątkowały ruch LGBT+ w Hiszpanii. Opowieść o starciu przeciwstawnych światów, pełnymi garściami czerpie z queerowej estetyki lat 70. i umiejętnie łączy elementy dramatu z komedią. A wszystko to w rytmie nagrodzonej piosenki „Yo solo quiero amor” („Chcę tylko miłości”). </p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6XyxLYUNoq_ySPYzLAgopVK-TteZuJhtoAg-yAoqVc57EsXxf_XTxtrbrE1Xmd9lPbCnjY4OXWYEwYDbWrTGu_Y7YbPtSiLYF2Sok8wFKgQuwhS6kbC0Q0fV_tiOrz_4uVjB_7ktnZDb_IouncrpolxmCbGNELwOtXFpbtt7sxjmMuHl3Amd_euSWf-A/s900/dziewczyny%20maj%C4%85%20si%C4%99%20dobrze_tkh.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="450" data-original-width="900" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6XyxLYUNoq_ySPYzLAgopVK-TteZuJhtoAg-yAoqVc57EsXxf_XTxtrbrE1Xmd9lPbCnjY4OXWYEwYDbWrTGu_Y7YbPtSiLYF2Sok8wFKgQuwhS6kbC0Q0fV_tiOrz_4uVjB_7ktnZDb_IouncrpolxmCbGNELwOtXFpbtt7sxjmMuHl3Amd_euSWf-A/w400-h200/dziewczyny%20maj%C4%85%20si%C4%99%20dobrze_tkh.jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">"Dziewczyny mają się dobrze"</td></tr></tbody></table><p>Na ekranie zagoszczą także nominowane do Nagrody Goya „<b>Dziewczyny mają się dobrze</b>”. Debiutująca w roli reżyserki Itsaso Arana (znana z prezentowanego podczas 21. edycji TKH „Sierpnia w Madrycie”), tworzy wnikliwy portret kobiecych relacji i budzącego się siostrzeństwa. Jednocześnie krytycznie przygląda się baśniowym opowieściom o miłości, które do dziś kształtują kolejne pokolenia kobiet. Na ekran powraca także (znana z ubiegłorocznego przeboju „<b>Pięć małych wilczków</b>”) Laia Costa – hiszpańską aktorkę zobaczymy w nagrodzonych na festiwalu w Maladze za najlepszy scenariusz „Górach do pokonania”. Osadzona w katalońskich Pirenejach historia opowiada o poszukiwaniu własnego głosu i odnajdywaniu swojej drogi po życiowym zakręcie. </p><p>W programie nie mogło także zabraknąć przebojowych hiszpańskich komedii. Filmy oparte na mocnych kontrastach i kulturowych konfliktach, gwarantują świetną rozrywkę ze szczyptą życiowego doświadczenia. „<b>Mężczyzna nowoczesny</b>” doskonale rozgrywa pokoleniowe różnice między głównym bohaterem, konserwatywnym starszym urzędnikiem, i jego młodymi, współpracownikami z liberalnego świata. Dwa światy mieszają się także w „<b>Dobrych manierach</b>” i „<b>Drobnej przysłudze</b>”. Niekwestionowanymi królami dobrego humoru pozostają bohaterowie hitu <b>19. Tygodnia Kina Hiszpańskiego,</b> którzy powracają w drugiej części komedii o perypetiach niesfornych sportowców. „Mistrzowie 2.0” to nowy skład, nowa trenerka, nowa dyscyplina i niezmienne pozytywna energia. </p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh85BKsNv3MIdHNnE3tlhTmk5qnu_VxlOVtRlsKnFXWVkrfMqcykR4OnG981NWaAv6pHqDtpIqFs2Z9KQmYM1evfZ7-BoBFm5eVWKopxnoelXMkWu4I9uPWJwV1DYafEA-3AMAHQXAYFGRRGDbeRKh_zHmSRmeVm7he7uOn2XojHA9nwbWrx8Lv1VT7gn0/s800/TKH_g%C3%B3ry%20do%20pokonania_knh.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="800" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh85BKsNv3MIdHNnE3tlhTmk5qnu_VxlOVtRlsKnFXWVkrfMqcykR4OnG981NWaAv6pHqDtpIqFs2Z9KQmYM1evfZ7-BoBFm5eVWKopxnoelXMkWu4I9uPWJwV1DYafEA-3AMAHQXAYFGRRGDbeRKh_zHmSRmeVm7he7uOn2XojHA9nwbWrx8Lv1VT7gn0/w400-h200/TKH_g%C3%B3ry%20do%20pokonania_knh.jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">"Góry do pokonania"</td></tr></tbody></table><h3 style="text-align: left;"><b>Wrocławska odsłona Tygodnia Kina Hiszpańskiego odbędzie się w Kinie Nowe Horyzonty w dniach 15-21 marca. </b></h3><p><b>Szczegółowy program i bilety: https://www.kinonh.pl/cykl.s?id=981 </b></p><h3 style="text-align: left;">Program: </h3><p><br /></p><p><b>15 marca, piątek</b></p><p> 20.15 | „Życie na talerzu”, reż. Joaquín Mazón / Hiszpania 2022 / 92’ </p><p><br /></p><p><b>16 marca, sobota</b></p><p>18.00 | „Miłość i rewolucja”, reż. Alejandro Marín / Hiszpania 2023 / 106’ </p><p>20.15 | „Niebieska gwiazda”, reż. Javier Macipe / Hiszpania, Argentyna 2023 / 129’ </p><p><br /></p><p><b>17 marca, niedziela</b></p><p>17.00 | „Mistrzowie 2.0”, reż. Javier Fesser / Hiszpania 2023 / 125’</p><p>19.30 | „To jest ciało moje”, reż. Patricia Ortega / Hiszpania 2023 / 83’ </p><p><br /></p><p><b>18 marca, poniedziałek</b></p><p>18.00 | „Mężczyzna nowoczesny”, reż. Paz Jiménez / Hiszpania 2023 / 99’</p><p>20.15 | „Dobre maniery”, reż. Marta Díaz de Lope Díaz / Hiszpania 2022 / 91’</p><p><br /></p><p><b>19 marca, wtorek</b></p><p>18.00 | „Drobna przysługa”, reż. Juana Macías / Hiszpania 2023 / 97’</p><p>20.15 | „Dziewczyny mają się dobrze”, reż. Itsaso Arana / Hiszpania 2023 / 85’</p><p><br /></p><p><b>20 marca, środa</b></p><p>18.00 | „Życie nie jest proste”, reż. Félix Viscarret / Hiszpania 2023 / 107’ </p><p>20.15 | „Chinki”, reż. Arantxa Echevarria / Hiszpania 2023 / 118’ </p><p><br /></p><p><b>21 marca, czwartek</b></p><p>18.00 | „Góry do pokonania”, reż. Elena Trapér / Hiszpania 2023 / 108’ </p><p>20.15 | „Cytrynowy chleb z makiem”, reż. Benito Zambrano / Hiszpania 2021 / 118’ </p><p>informacja prasowa</p>Kulturalne Ingrediencjehttp://www.blogger.com/profile/06078158689456840242noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6019835830222005443.post-89014341099256198502024-03-05T03:23:00.000-08:002024-03-05T03:23:20.478-08:00Wydarzenia w Muzeum Narodowym i oddziałach 5-10.03.2024<p><b>Zwiedzanie ze szminką w torebce w Muzeum „Panorama Racławicka”, spacery w poszukiwaniu niesforności w pracach polskich artystek prezentowanych na wystawie stałej w Pawilonie Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej czy oprowadzanie szlakiem kobiet w hotelu The Bridge Wrocław MGallery, którego pomieszczenia zdobią reprodukcje wybranych dzieł malarstwa pochodzące ze zbiorów wrocławskiego Muzeum Narodowego - to propozycje wydarzeń przygotowanych z okazji Dnia Kobiet.</b></p><p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuchAxY65XBi-wc4zUnQKPhVn-MxI6b5cZ0NxL3DDXamGiS9TR15Rsx7OCMha1SPf8J2NdlTpYO-gRB0ASDH2_LkNtDCE5c631_1tJSuYEBAjPHod4bsNhHUNisXwA0UkLugA1rOvPLwiwMCwsD33OEJ3EOycT5ErPTYewN-DylisWP2bUU1JfCB6x5Dw/s2048/MPR_Zwiedzanie%20ze%20szmink%C4%85%20w%20torebce.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1253" data-original-width="2048" height="245" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuchAxY65XBi-wc4zUnQKPhVn-MxI6b5cZ0NxL3DDXamGiS9TR15Rsx7OCMha1SPf8J2NdlTpYO-gRB0ASDH2_LkNtDCE5c631_1tJSuYEBAjPHod4bsNhHUNisXwA0UkLugA1rOvPLwiwMCwsD33OEJ3EOycT5ErPTYewN-DylisWP2bUU1JfCB6x5Dw/w400-h245/MPR_Zwiedzanie%20ze%20szmink%C4%85%20w%20torebce.jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Fot. materiały prasowe Muzeum Narodowego we Wrocławiu</td></tr></tbody></table></p><h3 style="text-align: center;"><br /></h3><h3 style="text-align: center;">Muzeum Narodowe we Wrocławiu</h3><div><b>8.03, g. 18:00</b></div><p><b>The Bridge Wrocław – oprowadzanie szlakiem kobiet. Spacer z okazji Dnia Kobiet, prowadzenie: Izabela Trembałowicz-Chęć</b></p><p>Hotel The Bridge Wrocław MGallery, w którego pomieszczeniach znajdują się reprodukcje wybranych dzieł malarstwa pochodzące ze zbiorów wrocławskiego Muzeum Narodowego, po raz kolejny otwiera drzwi dla wszystkich i zaprasza do zwiedzania przestrzeni – tym razem szlakiem niezwykłych kobiet.</p><p>Uczestnicy poznają historie związane z Ostrowem Tumskim i wysłuchają opowieści o kobiecych postaciach zaprezentowanych na hotelowych ścianach (wśród nich m.in.: Terese Magdalene von Hochberg, Gertruda Kulman, Maria Anna v. Rebentish z domu Schaffgotsch, Christine Charlotte von Mudrach czy Anna Wihard). Prowadząca opowie także o roli kobiet w XVII- i XIX-wiecznym Wrocławiu, ich codziennym życiu czy ówczesnej modzie.</p><p>Zwieńczeniem oprowadzania będzie niespodzianka w apartamencie premierowskim.</p><p>Wstęp wolny</p><p>Zapisy: hb1z1-pr@accor.com.</p><p>Miejsce: Hotel The Bridge, pl. Katedralny 8</p><p><br /></p><p><b>9.03, g. 10:30</b></p><p><b>Dla własnej księgi. Warsztaty tworzenia exlibrisu. Zajęcia dla dzieci i młodzieży w wieku 10–17 lat towarzyszące wystawie „50 na 50. Jubileusz 50-lecia Działu Sztuki Wydawniczej MNWr”, prowadzenie: Grzegorz Wojturski</b></p><p>Z pewnością warto posiadać indywidualny graficzny znak własności książek lub innych druków z osobistej kolekcji. Uczestnicy warsztatów poznają formy i funkcje exlibrisu książkowego, a w części plastycznej zaprojektują i wykonają swój własny exlibris.</p><p>Bilety w cenie 5 zł</p><p>Zapisy: edukacja@mnwr.pl, 71 372 51 48</p><p>Miejsce: Muzeum Narodowe we Wrocławiu</p><p><br /></p><p><b>9.03, g. 13:00</b></p><p><b>„Pójdź ze mną przez padół płaczu. Cykl Wojna Artura Grottgera” – oprowadzanie kuratorskie. Prowadzenie: Natalia Sienkiewicz</b></p><p>Spotkanie na wystawie będzie okazją do zapoznania się z historią dzieła i procesem jego realizacji, a także ze znaczeniami poszczególnych przedstawień ukazanych przez artystę. Oprowadzanie to odpowiedź na tytułowe wezwanie do wędrówki, którą my jako widzowie podejmiemy wraz z parą głównych bohaterów rysunkowego cyklu Wojna autorstwa Artura Grottgera.</p><p>Wstęp wolny</p><p>Zapisy: edukacja@mnwr.pl, 71 372 51 48</p><p>Miejsce: Muzeum Narodowe we Wrocławiu</p><p><br /></p><p><b>10.03, g. 11:00</b></p><p><b>Sztuka baroku – rzeźba i malarstwo. Wykład Anny Jezierskiej w ramach cyklu „Kurs historii sztuki”</b></p><p>Światło i cień, dynamika i statyczność, powaga i uczuciowość – barok był sztuką przeciwieństw, kontrastów i różnorodności. Podczas wykładu prześledzimy najważniejsze zjawiska, jakie nastąpiły w europejskim malarstwie i rzeźbie tego okresu, zastanowimy się także nad przyczynami istnienia różnych „baroków”. Przyjrzymy się najciekawszym osobowościom artystycznym działającym w tym czasie, a także ich znanym i nieco mniej znanym, choć fascynującym, dziełom. Omówiony zostanie fenomen barokowego „totalnego dzieła sztuki” , a także przybliżone zostaną najważniejsze funkcje, jakie spełniała sztuka baroku w różnych częściach Europy.</p><p>Bilety w cenie 10 zł</p><p>Miejsce: Muzeum Narodowe we Wrocławiu, s. 116</p><p><br /></p><p><b>10.03, g. 13:00</b></p><p><b>„<a href="https://kulturalneingrediencje.blogspot.com/2023/11/slaska-ars-moriendi-w-muzeum-narodowym.html">Śląska ars moriendi. Średniowieczne metalowe płyty nagrobne</a>” – oprowadzanie w języku ukraińskim. Prowadzenie: Evelina Kachynska</b></p><p>Ekspozycja „Śląska ars moriendi. Średniowieczne metalowe płyty nagrobne” poświęcona jest wyjątkowym przykładom monumentów oraz aplikacji stanowiących ich część. Przyjrzenie się zaprezentowanym w przestrzeni muzealnej dziełom pochodzącym z kościoła klasztornego Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Lubiążu, kościoła św. Barbary we Wrocławiu oraz katedry wrocławskiej umożliwi nie tylko poznanie historii i roli tych obiektów, lecz również ich treści. Sposób przedstawienia zmarłego – jego strój, wygląd i gesty – jak też otoczenie, w jakim został wyobrażony, dostarczają bowiem wielu fascynujących, nie zawsze oczywistych informacji. Zagadnienia te ukazane zostały w odniesieniu do aspektów kultury średniowiecznej związanych z podejściem ówczesnych do tematu śmierci oraz okazywanymi wobec niej postawami. Istotną część ekspozycji, poszerzającą dotychczasowe perspektywy badawcze, stanowi również prezentacja zagadnień związanych z techniką i technologią średniowiecznych płyt nagrobnych, która rzuca światło na tajniki pracy warsztatów śląskich.</p><p>Wstęp biletem na wystawy</p><p>Zapisy: edukacja@mnwr.pl, 71 372 51 48</p><p>Miejsce: Muzeum Narodowe we Wrocławiu</p><p><br /></p><p><b>10.03, g. 15:00</b></p><p><b>Książkowe opowieści – warsztaty w języku ukraińskim. Warsztaty plastyczne w języku ukraińskim dla dzieci w wieku 6–12 lat, wydarzenie w ramach cyklu „Radość ze sztuki”, towarzyszące wystawie „50 na 50. Jubileusz 50-lecia Działu Sztuki Wydawniczej MNWr”. Prowadzenie: Evelina Kachynska</b></p><p>Wszyscy lubimy czytać książki, cieszyć się zapachem jej drukowanych stron i oglądać ilustracje. Ale czy wiemy, czym tak naprawdę jest książka? Zapraszamy na spotkanie, w trakcie którego obejrzymy dzieła sztuki wydawniczej na wystawie „50 na 50…” i porozmawiamy o historii książek. A na części warsztatowej stworzymy własny papier marmurkowy, inspirując się przykładami z wystawy.</p><p>Bilety w cenie 5 zł</p><p>Zapisy: edukacja@mnwr.pl, 71 372 51 48</p><p>Miejsce: Muzeum Narodowe we Wrocławiu</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsYjal56PH0KAhBNkFJE1OQxFU5R2OFF618szeMNfkG2TO-cAJTlQGr1bUIqy6bWYXiZMkjJGTgtdeHY_ivj3hqwxMeDfd4WcLRG74k6S35jE5Cjdebb_JdhmwHbql3aZT3GWIUvceU5fzmO8zye9vTb_1Q5QobrtDEGP3JJlWDcYirTojefFiH7KJzFg/s2048/zbli%C5%BCenie%20tadeusza%20Ko%C5%9Bciuszki.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1829" data-original-width="2048" height="358" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsYjal56PH0KAhBNkFJE1OQxFU5R2OFF618szeMNfkG2TO-cAJTlQGr1bUIqy6bWYXiZMkjJGTgtdeHY_ivj3hqwxMeDfd4WcLRG74k6S35jE5Cjdebb_JdhmwHbql3aZT3GWIUvceU5fzmO8zye9vTb_1Q5QobrtDEGP3JJlWDcYirTojefFiH7KJzFg/w400-h358/zbli%C5%BCenie%20tadeusza%20Ko%C5%9Bciuszki.jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Tadeusz Kościuszko, fragm. Panoramy Racławickiej,<br />fot. Barbara Lekarczyk-Cisek</td></tr></tbody></table><br /><p><br /></p><h3 style="text-align: center;">Muzeum „Panorama Racławicka”</h3><p><b>8.03, g. 12:15</b></p><p><b>Zwiedzanie ze szminką w torebce. Specjalny seans z okazji Dnia Kobiet, prowadzenie: Izabela Trembałowicz-Chęć</b></p><p>Już po raz dwunasty zapraszamy Panie na specjalny seans – odbywający się tylko raz w roku – w Dniu Ich Święta 8 marca. Tradycyjnie zapraszamy na godzinę 12:15. Uczestniczki oprowadzania poznają bogato ilustrowane kulisy pracy przy dziele wielkoformatowym, wzajemne relacje twórców, ciekawostki z życia malarzy i bohaterów obrazu.</p><p>Wstęp z biletem do MPR</p><p>Zapisy: edukacja@mnwr.pl, 71 372 51 48</p><p>Miejsce: Muzeum „Panorama Racławicka”</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiOZoU7sUtdu6DEFpeaYB2Q6CykJx17x5tToRA453fJqmjUSgNptwpTzglesosqOc6gfFndUsBTzPmWABkLIuD_PX_uH6ICNzwAdXIUDqHSKhwPV7lhw-3hAEO8edsMG__4Tp1VwuDKfeCUFHR4NfTpjsc-qhOU4HEnPCYyRPcwBiiHgasbhF5NXla9-Y/s900/ME_Lutterotti_Jezulatko.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="645" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiOZoU7sUtdu6DEFpeaYB2Q6CykJx17x5tToRA453fJqmjUSgNptwpTzglesosqOc6gfFndUsBTzPmWABkLIuD_PX_uH6ICNzwAdXIUDqHSKhwPV7lhw-3hAEO8edsMG__4Tp1VwuDKfeCUFHR4NfTpjsc-qhOU4HEnPCYyRPcwBiiHgasbhF5NXla9-Y/w458-h640/ME_Lutterotti_Jezulatko.jpg" width="458" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Dzieciątko Jezus z Pragi, praca klasztorna, XIX w./ fot. Muzeum Etnograficzne,</td></tr></tbody></table><br /><p><br /></p><h3 style="text-align: center;">Muzeum Etnograficzne</h3><p><b>10.03, g. 12:00</b></p><p><b>Wielkanocny pająk dla najmłodszych. Warsztaty rodzinne dla dzieci w wieku 6–12 lat w ramach cyklu „Etno w południe”, prowadzenie: Olga Budzan</b></p><p>Jak co roku z okazji Wielkanocy będzie można wykonać własnego pająka. Dawniej i dziś te niezwykłe ozdoby wykonane z ogólnodostępnych tworzyw takich jak słoma, kolorowy papier i sznurek upiększają świątecznie przystrojone izby i pokoje. Tym razem będzie to pająk obręczowy ozdobiony kwiatami z bibuły. Dla cierpliwych!</p><p>Bilety w cenie 5 zł</p><p>Zapisy: edukacja@muzeumetnograficzne.pl, 71 344 33 13</p><p>Miejsce: Muzeum Etnograficzne</p><p><br /></p><p><b>10.03, g. 14:00</b></p><p><b>Wielkanocny kogucik. Integracyjne warsztaty dostosowane do potrzeb osób w spektrum. Prowadzenie: Olga Budzan</b></p><p>Wielkanocne wycinanki pełne są symboli odradzającego się życia. Podczas warsztatów będzie można wykonać inspirowaną tradycyjnymi wycinankami z różnych regionów własną wycinankę przedstawiającą kolorowego kogutka.</p><p>Bilety w cenie 5 zł</p><p>Zapisy: edukacja@muzeumetnograficzne.pl, 71 344 33 13</p><p>Miejsce: Muzeum Etnograficzne</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8hJtRbG7TA3vnhchC9v1Bwv96VLYI8OO6TEiHxQYymIVDtaw039aLtGJ5kX0WmoidZlBqqSNQsKkSloglgxGtvkTkMzPg-L8hfLyqgSrLSJvlQquNv7tLhO4Pj2fTA3tzdpym1wc3kd26yvgyf-4Nd82Ghbl0KkNT3JNaH9-3jpF_OmXQwGAmnzpxfms/s2000/P4K_Bo%C5%BCenna%20Biskupska%20oprowadzanie%20kuratorskie.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1258" data-original-width="2000" height="251" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8hJtRbG7TA3vnhchC9v1Bwv96VLYI8OO6TEiHxQYymIVDtaw039aLtGJ5kX0WmoidZlBqqSNQsKkSloglgxGtvkTkMzPg-L8hfLyqgSrLSJvlQquNv7tLhO4Pj2fTA3tzdpym1wc3kd26yvgyf-4Nd82Ghbl0KkNT3JNaH9-3jpF_OmXQwGAmnzpxfms/w400-h251/P4K_Bo%C5%BCenna%20Biskupska%20oprowadzanie%20kuratorskie.jpg" width="400" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Oprowadzanie po wystawie Bożeny Biskupskiej,<br />fot. MNWr</td></tr></tbody></table><br /><p><br /></p><h3 style="text-align: center;">Pawilon Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej </h3><p><b>5.03, g. 14.00</b></p><p><b>Sztuka na miarę materiału. Warsztaty plastyczne dr Agaty Iżykowskiej-Uszczyk w ramach cyklu „Dotknij Muzeum” dla osób z niepełnosprawnością wzroku</b></p><p>Glina, kamień, drewno – to materiały, które z perspektywy sztuki współczesnej wydają się być klasycznymi w tworzeniu instalacji artystycznych. W trakcie spotkania sprawdzimy, z jakich mniej typowych materiałów artyści tworzą dzieła. Przeanalizujemy prace prezentowane w sali sztuki materii, żeby sprawdzić, w jaki sposób sznur, wosk czy koraliki mogą stać się obiektem sztuki.</p><p>Wstęp wolny</p><p>Zapisy: edukacja.pawilon@mnwr.pl, 71 712 71 81</p><p>Miejsce: Pawilon Czterech Kopuł</p><p><br /></p><p><b>8.03, g. 16.00</b></p><p><b>O czwartej pod Kopułami. W poszukiwaniu niesforności – Oprowadzanie w ramach Dnia Kobiet po wystawie kolekcji w Pawilonie Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej, prowadzenie: Barbara Przerwa</b></p><p>„Nie całujcie mnie w piersi, pocałujcie mnie w mój nos” – mówi Maria Jarema jako Kobieta Nowoczesna w spektaklu „Zielone lata”, wyrażając niejako także swoją butną postawę wobec świata – świata sztuki, świata relacji i polityki. Zainspirowane przekorą Rewolucjonistki Abstrakcji, jak nazwał Jaremiankę Kantor w spektaklu „Dziś są moje urodziny”, ósmego marca udamy się na spacer po ekspozycji stałej w poszukiwaniu niesforności w pracach polskich artystek. Odkryjemy twórczość rzeźbiarek, malarek oraz performerek, których prace możemy oglądać we wnętrzu Pawilonu Czterech Kopuł. Przyjrzymy się pracom Marii Jaremy, Marii Pinińskiej-Bereś, Aliny Szapocznikow oraz Magdaleny Abakanowicz.</p><p>Wstęp z biletem na wystawę stałą</p><p>Zapisy: edukacja.pawilon@mnwr.pl, 71 712 71 81</p><p>Miejsce: Pawilon Czterech Kopuł</p><p><br /></p><p><b>9.03, g. 12.00</b></p><p><b>W poszukiwaniu niesforności – Oprowadzanie w ramach Dnia Kobiet po wystawie kolekcji w Pawilonie Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej, prowadzenie: Barbara Przerwa</b></p><p>„Nie całujcie mnie w piersi, pocałujcie mnie w mój nos” – mówi Maria Jarema jako Kobieta Nowoczesna w spektaklu „Zielone lata”, wyrażając niejako także swoją butną postawę wobec świata – świata sztuki, świata relacji i polityki. Zainspirowane przekorą Rewolucjonistki Abstrakcji, jak nazwał Jaremiankę Kantor w spektaklu „Dziś są moje urodziny”, ósmego marca udamy się na spacer po ekspozycji stałej w poszukiwaniu niesforności w pracach polskich artystek. Odkryjemy twórczość rzeźbiarek, malarek oraz performerek, których prace możemy oglądać we wnętrzu Pawilonu Czterech Kopuł. Przyjrzymy się pracom Marii Jaremy, Marii Pinińskiej-Bereś, Aliny Szapocznikow oraz Magdaleny Abakanowicz.</p><p>Wstęp z biletem na wystawę stałą</p><p>Zapisy: edukacja.pawilon@mnwr.pl, 71 712 71 81</p><p>Miejsce: Pawilon Czterech Kopuł</p><p><br /></p><p><b>10.03, g. 14.00</b></p><p><b>Sztuka w dialogu: spotkanie z Nicholasem Grospierre’em. Prowadzenie: Adam Pacholak</b></p><p>W ramach cyklu „Sztuka w dialogu” przestrzeń Pawilonu Czterech Kopuł wypełniają rozmowy z artystkami i artystami, których prace znajdują się w kolekcji Muzeum Narodowego we Wrocławiu. Marcowe spotkanie towarzyszy wystawie „Bożenna Biskupska. Artystka i Budowla Możliwa”.</p><p>Biorący udział w wystawie artysta fotografik Nicholas Grospierre, przebywając w Sokołowsku, stworzył cykl zdjęć przedstawiających tę wyjątkową przestrzeń. W skonstruowanym przez niego „Perspektoskopie lustrzanym” znaleźć można nawiązania i do praktyk Krzysztofa Kieślowskiego, i twórczości Bożenny Biskupskiej wraz z jej utopijnymi wizjami Sanatorium. Jak mówi sam artysta: „Rzeczywistość ukazana jest zarówno jako rozbita analityczną siatką, jak i zapadnięta w swoim środku przez jej zwielokrotnienie”.</p><p>Spotkanie będzie okazją do zaprezentowana twórczości Grospierre’a, porozmawiania o jego inspiracjach i wyzwaniach, a także innych pracach, takich jak m.in. cykl zdjęć „Subiektywny Atlas Architektury Modernistycznej i Modern Forms”, które Muzeum Narodowe we Wrocławiu posiada w swoich zbiorach.</p><p>Wstęp wolny</p><p>Miejsce: Pawilon Czterech Kopuł</p><p><br /></p><p><b>10.03, g. 16.00</b></p><p><b>„Bożenna Biskupska. Artystka i Budowla Możliwa” – oprowadzanie kuratorskie. Prowadzenie: Emilia Orzechowska, Stach Szabłowski</b></p><p>Monumentalne instalacje przestrzenne, ikoniczna postać „Jednonogiego”, cykle malarskie oraz wizjonerskie projekty z pogranicza rzeźby i architektury to tylko niektóre z dzieł prezentowanych na retrospektywnej wystawie prac współczesnej artystki Bożenny Biskupskiej.</p><p>Wstęp z biletem na wystawę czasową</p><p>Zapisy: edukacja.pawilon@mnwr.pl, 71 712 71 81</p><p></p><p>Miejsce: Pawilon Czterech Kopuł</p><p>informacja prasowa</p>Kulturalne Ingrediencjehttp://www.blogger.com/profile/06078158689456840242noreply@blogger.com0