Początki Galerii Narodowej w Berlinie
Heinrich
Wilhelm Wagener (1782 - 1861) – niemiecki bankier i kolekcjoner
przez lata nabywał płótna współczesnych mu malarzy, głównie niemieckich (ale
także z innych krajów Europy), by w 1861 roku ofiarować swoją kolekcję, liczącą
262 obrazy, królowi pruskiemu, w intencji udostępnienia ich publiczności. Tak
oto powstała Niemiecka Galeria Narodowa, dająca reprezentatywny obraz malarstwa
europejskiego pierwszej połowy XIX wieku. Jest to w ogóle czas powstawania
galerii narodowych. Podobne fakty miały miejsce m.in. w Anglii, we Francji, a
także w Polsce. Dwie największe kolekcje, które istniały w pierwszej połowie
XIX wieku w Berlinie, to oprócz zbiorów Wagenera, także kolekcja hr. Atanazego
Raczyńskiego z Wielkopolski. Obu im przyświecało zbudowanie takiego mecenatu,
który stanowiłby centrum życia kulturalnego Berlina. Większość obrazów z
kolekcji powstała na zamówienie i to właśnie z inspiracji i na skutek zabiegów
Wagenera powołano do istnienia Galerię
Narodową. Część obrazów z tej kolekcji (ok. 100) zaginęła podczas II wojny.

Dietrich H.M. Monten, Finis Poloniae. Pożegnanie Polaków krajem w 1831, 1832, fot. Barbara Lekarczyk-Cisek
Wystawa we Wrocławiu
Wrocławska wystawa kolekcji Heinricha Wagenera zajmuje dwa piętra Pałacu
Królewskiego, które są przeznaczone na ekspozycje czasowe i jest podzielona
tematycznie (portrety, krajobrazy, walka narodowowyzwoleńcza, martwe natury).
Oprócz malarzy niemieckich na wystawie prezentowani są artyści belgijscy,
włoscy, francuscy i holenderscy oraz dwóch wrocławian (Carl Friedrich Lessing i
Heinrich Mücke).
fot. Barbara Lekarczyk-Cisek
Wystawa kolekcji Joachima Wagenera w Pałacu Królewskim we Wrocławiu to
szczególne wydarzenie, bowiem Galeria Narodowa w Berlinie niezwykle rzadko
wypożycza swoje obrazy poza granice kraju. Dzięki współpracy obu muzeów
zaprezentowanych zostanie aż 67 dzieł wybranych z całego zbioru, a polska
publiczność będzie mogła zapoznać się z europejskim malarstwem XIX – wiecznym
na przykładzie fragmentu kolekcji uważanej za jedną z najważniejszych na
świecie, jeśli chodzi o ten okres w sztuce.
Wniebowzięcie Najświętszej Marii Panny, fot. Barbara Lekarczyk-Cisek
Wśród zaprezentowanych we Wrocławiu prac znajdują się malowidła Karla
Friedricha Schinkla, Gustava Grunewalda, Petera von Corneliusa, Theodora Gudina,
Domenica Quaglio, Givanniego Migliara i wielu innych. Szczególną okazją będzie dla Polaków możliwość obejrzenia słynnego
obrazu Dietricha Montena ”Finis Poloniae” z 1832 roku oraz prac wrocławskich
artystów: Carla Fridricha Lessinga, Heinricha Mücke i Augusta Kopischa.
Portret Wegenera, fot. Barbara Lekarczyk-Cisek
Ta wyjątkowa wystawa należy z pewnością do znaczących wydarzeń obchodów
Europejskiej Stolicy Kultury 2016.
Wystawa czynna od
18 września 2016 roku do 15 stycznia 2017 roku.
Artykuł ukazał się na portalu Kulturaonline.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz