15 maja z okazji 123. rocznicy urodzin Jana Kiepury zapraszamy do Teatru Wielkiego - Opery Narodowej na uroczyste odsłonięcie portretu Jana Kiepury autorstwa Borisa Chaliapina oraz wyjątkowy recital a cappella w wykonaniu Adriana Domareckiego – tenora młodego pokolenia, który odda hołd legendzie polskiej sceny operowej, występując z balkonu Hotelu Bristol – miejsca szczególnie związanego z Kiepurą.
.jpg) |
| Portret Jana Kiepury pędzla Borisa Chaliapina |
Zaczęło się niepozornie – od pokoju przy Chmielnej 12, gdzie młody Jan Kiepura w 1921 roku przyjechał z Sosnowca na studia prawnicze, nie bacząc na ojcowskie zakazy dotyczące śpiewania. Warszawa – miasto, które miało go ukształtować i rzucić na sceny Europy – już wtedy przemówiła do jego serca i talentu. Dzięki wsparciu profesora Wacława Brzezińskiego oraz uporowi i nieprzeciętnemu głosowi, Kiepura rozpoczął artystyczną drogę, której nie zatrzymały ani nieudane debiuty, ani krytyczne słowa dyrektora Emila Młynarskiego, ani ojcowskie kary.
Debiut w roli Fausta we Lwowie w 1925 roku okazał się przełomem. Później przyszły występy w Poznaniu i triumfalny powrót do Teatru Wielkiego w Warszawie. Adres Plac Teatralny 1 stał się symbolem spełnionych marzeń chłopaka z Sosnowca. Tam Kiepura zaśpiewał swoje pierwsze wielkie role – Fausta, Turiddu, Księcia Mantui, Jontka – zyskując uznanie krytyków i serca publiczności.
Nie brakowało też przeszkód – diagnoza lekarska stawiająca pod znakiem zapytania jego karierę, brak znajomości nut, niedostatki finansowe. A jednak – śpiewał. Samodzielnie przygotowywał role w swoim mieszkaniu przy Nowowiejskiej 16, gdzie mieszkał, handlował francuskimi perfumami i marzył o scenach świata. A jego głos – już o wartości międzynarodowej, jak pisały „Wiadomości Literackie” – poniósł go aż do Wiednia, gdy odmówiono mu podwyżki w Warszawie.
Kiepura pozostał jednak warszawiakiem z wyboru. Śpiewał z balkonu Hotelu Bristol przy Krakowskim Przedmieściu, zgromadził 40 tysięcy ludzi na patriotycznym koncercie na Rynku Starego Miasta w 1939 roku. Wreszcie – został pożegnany z najwyższymi honorami
3 września 1966 roku na Cmentarzu Powązkowskim, a na jego grobie wyryto słowa: „Gdy człowiek umiera, nie pozostaje po nim nic oprócz dobra, które uczynił innym”.
Dziś, wspominając Kiepurę, warto pamiętać nie tylko o jego głosie i sławie, ale także o jego walce, determinacji i o Warszawie – mieście, które go wychowało i któremu oddał serce.
15 maja zapraszamy na jego urodziny do Teatru Wielkiego - Opery Narodowej na uroczyste odsłonięcie portretu Jana Kiepury autorstwa Borisa Chaliapina oraz wyjątkowy recital a cappella w wykonaniu Adriana Domareckiego – tenora młodego pokolenia, absolwenta Akademii Muzycznej im. Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie w klasie prof. Katarzyny Oleś-Blachy oraz członka Programu Kształcenia Młodych Talentów Akademii Operowej w Teatrze Wielkim - Operze Narodowej w latach 2021-2023. Odda hołd legendzie polskiej opery, występując na balkonie Hotelu Bristol – tym samym, z którego Jan Kiepura zachwycał przechodniów swym głosem i wpisując to miejsce na zawsze w historię polskiej kultury. Recital będzie miał charakter otwarty – dźwięki pieśni popłyną z balkonu w przestrzeń Krakowskiego Przedmieścia, zapraszając przechodniów do wspólnego celebrowania pamięci o artyście, który ukochał Warszawę i do dziś pozostaje jej muzycznym symbolem.
Warszawa odegrała w życiu Jana Kiepury rolę niezwykłą. Tu, w Teatrze Wielkim, narodziła się jego wielka pasja do sztuki operowej, tu stawiał pierwsze kroki, tu święcił potem tryumfy, tu wreszcie, również w Teatrze Wielkim, tłumy składały hołd przy jego trumnie… Warszawa – tak jak cała Polska, tak jak świat – kochała Jana Kiepurę. Dlatego – dlatego szczególnie – tak bardzo ucieszyłem się, gdy dostałem wiadomość od Marjana, syna Jana Kiepury i Marthy Eggerth-Kiepurowej, którą miałem zaszczyt poznać osobiście podczas jednej z minionych edycji Konkursu Moniuszkowskiego, że chciałby on przekazać Teatrowi Wielkiemu - Operze Narodowej oryginał portretu wielkiego śpiewaka w partii Maria Cavaradossiego w Tosce, autorstwa Boris Chaliapina, syna genialnego basa.
Waldemar Dąbrowski
Wieczór uświetni obecność syna wybitnego śpiewaka – Marjana Kiepury. Urodzony w Paryżu, a dorastający w Stanach Zjednoczonych zdobywał muzyczne wykształcenie w renomowanej Juilliard School Preparatory Division, kształcąc się pod okiem Jeaneane Dowis, a następnie doskonaląc swoje umiejętności u legendarnego Menahema Presslera. Jego udział w wydarzeniu nada mu szczególny, osobisty wymiar i symbolicznie połączy przeszłość z teraźniejszością, przypominając o żywym dziedzictwie artystycznym Jana Kiepury.
123. rocznica urodzin Jana Kiepury – Agenda
16:30 – Uroczyste odsłonięcie portretu Jana Kiepury
Miejsce: Teatr Wielki – Opera Narodowa, okolice Sal Redutowych
Uczestnicy wydarzenia będą świadkami odsłonięcia portretu Jana Kiepury pędzla Borisa Chaliapina – wybitnego portrecisty, związanego z „Time Magazine”. To symboliczny gest powrotu wielkiego artysty do miejsca, które odegrało kluczową rolę w jego karierze.
18:00 – Recital z balkonu Hotelu Bristol
Miejsce: Hotel Bristol, balkon narożny od strony Krakowskiego Przedmieścia
Wystąpi: Adrian Domarecki – tenor młodego pokolenia, absolwent Akademii Muzycznej
w Krakowie i uczestnik Akademii Operowej TW-ON (2021–2023).
W repertuarze znajdą się popularne utwory z repertuaru Jana Kiepury:
Robert Stolz – Brunetki, blondynki (1935)
słowa: Michał Halicz
Bronisław Kaper – Ninon, ach, uśmiechnij się (1933)
słowa: Marcella Halicz
Franz Lehár – Twoim jest serce me
(Dein ist mein ganzes Herz, z operetki Kraina uśmiechu, 1929)
słowa: Ludwig Herzer i Fritz Löhner-Beda
Eduardo di Capua – O sole mio (1898)
słowa: Giovanni Capurro
informacja prasowa
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz