 |
| "Wolne miasto", fot. Irena Netto ǀ Studio Filmowe „Tor” |
Filmowe barwy Września
Jeden filmowy przegląd i różne narracje Września ’39 roku. W ramach „Filmowych barw Września” kino Iluzjon pokaże polskie filmy, które z odmiennych perspektyw i w odmiennej poetyce prezentują ten szczególny moment polskiej i światowej historii. Na początek „Wolne miasto” (1958) - wojenny film Stanisława Różewicza, odwołując się do zdjęć archiwalnych, przedstawiający przebieg bohaterskiej obrony Poczty Gdańskiej, a następnie oniryczne „Szyfry” (1966) Wojciecha Jerzego Hasa. Reżyser po „Rękopisie znalezionym w Saragossie” powrócił do formy i tematu zawsze mu bliskiego – subtelnej analizy psychologicznej. Niedocenione dzieło, polemizujące z legendą szkoły polskiej, dzięki swojej formie obrazowania – realizmowi przeplatanemu symbolicznymi wizjami – sprawia, iż „Szyfry” są jednym z najoryginalniejszych filmów polskiej kinematografii.
Jako trzeci zaprezentowany zostanie wzbudzający kontrowersje „Hubal” (1973) Bohdana Poręby. To filmowy zapis ostatnich dziewięciu miesięcy życia majora Dobrzańskiego, który mimo klęski wrześniowej nie złożył broni i do maja 1940 roku dowodził Oddziałem Wydzielonym, walczącym z okupantem. Obraz Bohdana Poręby mitologizuje postać majora odrzucając tym samym spory historyków o racjonalność jego działania. Na koniec – I część komediowego tryptyku Tadeusza Chmielewskiego „Jak rozpętałem drugą wojnę światową” (1969) pt. „Ucieczka”. Opowieść o losach obieżyświata Franka Dolasa przekonanego, że przypadkowym strzałem na granicy polsko-niemieckiej o świcie 1 września 1939 roku wywołał II wojnę światową to jedna z najbardziej docenionych polskich komedii. Doskonałe aktorstwo dopełnia misternie skonstruowany scenariusz, który posługując się ramą komedii pomyłek obśmiewa narodowe stereotypy.
Szczegółowy harmonogram pokazów:
8.09 g. 18.00 „Wolne miasto”, reż. Stanisław Różewicz, Polska 1958, 96 minut
15.09 g. 18.00 „Szyfry”, reż. Wojciech Jerzy Has, Polska 1966, 84 minuty
22.09 g. 18.30 „Hubal”, reż. Bohdan Poręba, Polska 1973, 126 minut
29.09 g. 19.00 „Jak rozpętałem drugą wojnę światową” (cz. I, Ucieczka), reż. Tadeusz Chmielewski, Polska 1969, 86 minut
Więcej: http://www.iluzjon.fn.org.pl/cykle/info/1075/filmowe-barwy-wrzesnia.html
Aleksandra Śląska – rocznica śmierci
 |
| "Pasażerka", fot. Florian Staszewski, Studio Filmowe "Kadr" |
Chłodna, majestatyczna blondynka, stworzona do ról zdecydowanych, władczych kobiet – pisze o niej Magda Sendecka. - Czasem jednak pod maską obojętności, którą noszą jej bohaterki, pulsują gorące uczucia: miłość, nienawiść czy gniew. W związku z przypadającą we wrześniu 30. rocznicą śmierci aktorki, kino Iluzjon zaprasza na przegląd filmów z jej udziałem.
Córka działacza politycznego, uczestnika III powstania śląskiego, Edmunda Wąsika, urodziła się w roku 1925 w Katowicach. Po ukończeniu Państwowej Wyższej Szkoły Aktorskiej grała w teatrach krakowskich, a następnie w warszawskim Teatrze Współczesnym i Ateneum. W filmie zadebiutowała drugoplanową, lecz ważną, wyrazistą rolą Oberaufseherin w „Ostatnim etapie” Wandy Jakubowskiej.
Kolejny wariant tej roli stworzyła po latach w niedokończonej „Pasażerce” Munka. Oba te filmy będzie można zobaczyć w ramach trwającego przez cały wrzesień przeglądu.
Nawet jeśli grała amantki, były to role dramatyczne: jak w „Piątce z ulicy Barskiej” Forda, gdzie pokazała pełnię swojego talentu, wiarygodnie oddając ewolucję emocjonalną Hanki, czy w „Pętli” Hasa, jako narzeczona Kuby, pogrążającego się w nałogu alkoholowym. „Pętlę” oraz „Czarną suknię” w reż. Janusza Majewskiego, jeden z pierwszych pełnometrażowych filmów tego reżysera, także przypomni Iluzjon.
Aleksandra Śląska w kostiumie historycznym, w dramatach okupacyjnych i w kameralnych współczesnych historiach (jak w „Spotkaniu w Bajce” Jana Rybkowskiego, gdzie partnerowali jej Gustaw Holoubek i Andrzej Łapicki) malowała postaci skomplikowane, bogate wewnętrznie, niejednoznaczne. W pamięci telewidzów zostanie jej fenomenalny dubbing Glendy Jackson w roli Elżbiety, królowej Anglii, w serialu BBC. Wystąpiła też w trzydziestu kilku spektaklach Teatru Telewizji. Laureatka licznych nagród za role teatralne i filmowe oraz odznaczeń państwowych. Wykładowczyni warszawskiej PWST. Żona dyrektora teatru Ateneum Janusza Warmińskiego. Zmarła 18 września 1989 roku w Warszawie.
Szczegółowy harmonogram pokazów:
8.09 g. 16.00 „Pasażerka”, reż. Andrzej Munk, Witold Lesiewicz, Polska 1963, 62 minuty
15.09 g. 16.00 „Pętla”, reż. Wojciech Jerzy Has, Polska 1957, 101 minut
22.09 g. 16.00 „Ostatni etap”, reż. Wanda Jakubowska, Polska 1947, 110 minut
29.09 g. 18.00 „Czarna suknia”, reż. Janusz Majewski, Polska 1967, 45 minut
Więcej: http://www.iluzjon.fn.org.pl/cykle/info/1076/aleksandra-slaska-rocznica-smierci.html
informacja prasowa
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz