Kulturalne Ingrediencje

Tytuł bloga powstał z inspiracji prozą Brunona Schulza, w której wielokrotnie, w różnych kontekstach, pada to tajemniczo brzmiące słowo, znaczące o wiele więcej niż „składniki”, bo mające rangę metafory, symbolu… Kulturalne Ingrediencje nie jest blogiem monotematycznym, np. książkowym czy filmowym. Łączę w nim wszystkie moje pasje w jedną całość. Znajdują się tu teksty dotyczące literatury, filmu, muzyki i sztuk plastycznych. Ponadto rozmowy z artystami i własne zapiski.To także moje archiwum.

poniedziałek, 31 lipca 2023

Prapremiera "Dramatów" Wiesława Myśliwskiego /zapowiedź/

W najbliższy wtorek, 1 sierpnia o godz. 20.15, podczas Festiwalu Stolica Języka Polskiego w Szczebrzeszynie będzie miała miejsce przedpremiera "Dramatów" Wiesława Myśliwskiego. Fenomenalnego "Złodzieja" przeczytają: Grażyna Barszczewska, Adam Ferency, Jerzy Radziwiłowicz, Michał Wójtowicz oraz Robert Więckiewicz.

Każda powieść Wiesława Myśliwskiego – niekwestionowanego Mistrza polskiej prozy – to wydarzenie. Jego dramaty tymczasem pozostają w cieniu. A są to teksty, które przenika charakterystyczna dla Myśliwskiego uniwersalna i głęboka mądrość. W tych opowieściach powracają ważne dla autora tematy: odpowiedzialności człowieka za zło, spotkania nowego świata ze starym, nieuchronności historii, kresu kultury chłopskiej i jego konsekwencji.

"Złodziej", "Klucznik", "Drzewo" i "Requiem dla gospodyni" do tej pory rozproszone, po raz pierwszy zostały wydane w jednym tomie. Specjalnie na potrzeby niniejszego wydania Autor jeszcze raz przejrzał wszystkie teksty, wprowadzając poprawki, skracając lub dopisując, a w dwóch przypadkach – nawet zmieniając zakończenia. Dzięki temu czytelnik ma możliwość odkryć nowe literackie oblicze Wiesława Myśliwskiego.

Ogólnopolska premiera "Dramatów" nastąpi 27 września 2023.

.....................................................................................................................................................

Wiesław Myśliwski, fot. z archiwum pisarza

Fragmenty rozmowy Katarzyny Janowskiej z Wiesławem Myśliwskim, która ukazała się w „Newsweeku” (28/2023) 10 lipca 2023 pt. "Nie piszę dla władzy"

Katarzyna Janowska: Oglądam w telewizji zdjęcia z Ukrainy i czytam w Złodzieju, że w czasie wojny grzechy stają się cięższe, bo łatwiej je popełniać, że wojna nie rozgrzesza ze złych uczynków.

Wiesław Myśliwski: Słyszałem takie opinie, że ten dramat brzmi, jakbym go dzisiaj napisał.

K.J.: Tak, to uderzające! Pomyślałam, że ten tekst powinien być teraz wystawiony. Zresztą na festiwalu literackim w Szczebrzeszynie odbędzie się czytanie dramatu.

W.M.: Uznałem, że tekst zyska na tym, jeśli będą go czytać wielcy aktorzy. Robert Więckiewicz od razu się zgodził. Jurek Radziwiłowicz wahał się, bo miał, zdaje się, zaplanowany urlop w tym czasie, ale w końcu też się zgodził. Adam Ferency poprosił, żeby dać mu tekst – przeczytał i powiedział, że będzie. No i pani Barszczewska się zgodziła.

Katarzyna Janowska: No to już wiem, czemu z naszym światem nie jest najlepiej. Myślę, że współcześnie być człowiekiem, w takim głębokim sensie trwania po stronie wartości, jest bardzo trudno. Jesteśmy poddawani tak wielu manipulacjom, że ciężko ustać przy swoim. Łatwiej biec za innymi.

Wiesław Myśliwski: Zbiorowość zawsze budziła we mnie nieufność. Człowiek zresztą chętnie kryje się w zbiorowości. A to, jaki jest świat i co jest źródłem człowieczeństwa, zależy od jednostki. Kiedy pani patrzy na zbiorowości, to przecież musi pani dostrzec, jak wsysają człowieka w siebie, jak go zmieniają, kształtują, jak narzucają mu jednorodną wrażliwość.

Katarzyna Janowska: Jak powstało pańskie Drzewo i o co w nim chodzi?

Wiesław Myśliwski: Kazimierz Dejmek (reżyser "Dziadów", od których zaczęły się wydarzenia 1968 roku w Polsce) przeczytał moją powieść "Kamień na kamieniu", zaprosił mnie do siebie i zapytał, czybym dla niego czegoś nie napisał. Odpowiedziałem mu, że mam pomysł. Jest wielkie stare drzewo, na którym siedzi chłop, a pod drzewem dzieje się Polska. „A co to znaczy Polska?” – pyta Dejmek. „Nie wiem”. „A kiedy pan będzie wiedział?” „Jak napiszę”. „To niech pan pisze”.

Katarzyna Janowska: Przemija postać świata. Świetnie oddaje to dramat "Requiem dla gospodyni". Gospodarz zaprasza sąsiadów na czuwanie przy zmarłej żonie. Nikt nie przychodzi. Ludzie we wsi już nie pamiętają, co to jest czuwanie. Gospodarz ściąga przypadkowych turystów, grajków. Mieszają się czasy, porządki, obyczaje. Czy pan kiedyś brał udział w czuwaniu przy zmarłym?

Wiesław Myśliwski: Tak, stąd się właśnie zrodził ten dramat. Przez wiele lat jeździliśmy na urlopy na Suwalszczyznę, tam gdzie Miłosz miał rodzinę, w Krasnogrudzie. Mieszkaliśmy u gajowego. I kiedyś gajowina mówi, że idzie na czuwanie. A może i my byśmy z panią poszli? A proszę bardzo. I poszliśmy. To była litewska rodzina. Najpierw siedzieliśmy przy zmarłej. Przyszli śpiewacy, chłopi w białych koszulach, i śpiewają różaniec. Wspaniale. A w drugiej izbie odbywała się stypa. Gospodarz raz po raz prosił nas, żebyśmy coś zjedli, myśmy nie chcieli. Ale w końcu poszliśmy, a tam stół zastawiony różnymi mięsiwami – wokół stołu siedzą gospodarze i gadają, jak się żniwa udały, a co u tego, a co u kogoś tam. O zmarłej niewiele. To było coś wyjątkowego, ale ten obyczaj znikł. W Requiem gospodarz próbuje go odtworzyć.

informacja prasowa

niedziela, 30 lipca 2023

Forum Musicum 2023. Festiwal madrygałów - program /zapowiedź/

Tematem nadchodzącej edycji Forum Musicum będzie madrygał, gatunek muzyki wokalnej, który potrafi zaskoczyć rozmaitością form. Niektóre koncerty, np. "Głośne granie", zostanie zaprezentowanych w przestrzeni miejskiej Wrocławia, zgodnie z tradycją sprzed kilku wieków. 11, 12, 13, 25 i 26 sierpnia odbędą się improwizowane koncerty na placu Wolności przed NFM, placu Uniwersytecki, placu Katedralny, ul. Szewską oraz na ul. Św. Mikołaja. Zapowiadana jest także potańcówka renesansowa [połączona z nauka tańca. Wystąpią zespoły specjalizujące się w muzyce dawnej.

Pojawił się on w twórczości włoskiej epoki ars nova już w XIV wieku i charakteryzował się wirtuozerią oraz używaniem wyrafinowanych form poetyckich. W XVI wieku rozkwitł i ewoluował na gruncie wielogłosowej muzyki zespołowej. Rozwinęły się różne jego style w przynajmniej trzech różnych okresach. Ze względu na silne związki muzyki z tekstem madrygał manierystyczny późnego XVI wieku stał się ważnym polem rozwijania barokowego stylu w muzyce wokalnej. Pierwsza połowa kolejnego stulecia przyniosła nowy jego kształt, zaczęto używać instrumentów i basso continuo. Wcześniej jedynie układano madrygały w cykle, ale w początkach baroku pojawiły się komedie madrygałowe. Podczas festiwalu sięgniemy po to niezwykłe bogactwo repertuarowe dawnych epok i postaramy się pokazać różnorodność wcieleń madrygału.

W programie:

Alta Capella / fot. archiwum zespołu

Głośne granie

11.08 pt. 17:00

Przestrzeń miejska Wrocławia

Kiedy myślimy o grającej fanfary trąbce, stają nam przed oczami obrazy królewskich audiencji, dyplomatycznych pocztów i wojskowych defilad. Skojarzenia geograficzne i chronologiczne mamy różne, zazwyczaj pewnie bardzo ogólne. Tymczasem jednym z najważniejszych miejsc dla historii trąbki był dwór Habsburgów w nieodległym od nas przecież Wiedniu. Po okresie największego rozkwitu, jaki w związku z cesarskimi uroczystościami przeżywała tam gra na trąbce w XVII i XVIII wieku, popularność tego instrumentu w pierwszej połowie kolejnego stulecia w austriackiej monarchii wciąż miała się znakomicie.

Bardzo kochać trąbkę musiał już sam twórca dynastycznej potęgi Habsburgów – cesarz Maksymilian I (1459–1519), skoro jego pojawieniu się na spotkaniu z królami Czech i Polski w Wiener Neustadt w 1515 roku towarzyszyło aż czterdziestu pięciu trębaczy. Jednak jeśli chodzi o rozwój artystycznego repertuar na ten instrument, szczególnie ważny był wynalazek wiedeńczyka Antona Weidingera z ok. 1800 roku w postaci trąbki z klapami, skutkujący powstaniem znakomitych koncertów Josepha Haydna i Johanna Nepomuka Hummla.

Patent Weidingera nie przyjął się jednak. Słuchać nowego typu trąbki nie lubiła np. cesarzowa Maria Ludwika Habsburg-Este, trzecia żona Franciszka II, zatem fanfary na początku XIX wieku wciąż przeważnie wygrywane były na trąbkach naturalnych w typie barokowym, o ograniczonych możliwościach technicznych. Dalej powstawały też nowe utwory na taki instrument. Komponował je m.in. Antonio Salieri, który w tym czasie na dworze w Wiedniu nadal cieszył się wielkim autorytetem w dziedzinie muzyki. Jego fanfary skomponowane na zespół trąbek i kotły pozwalają nam dzisiaj wczuć się w nastrój, jaki musiał panować w stolicy monarchii podczas najważniejszych uroczystości na przełomie XVIII i XIX wieku. Innym przykładem fanfar komponowanych na terenie Cesarstwa Austrii jest dwanaście utworów w tym gatunku autorstwa osiadłego w Pradze Włocha Giovanniego Battisty Gordigianiego, wydanych tam w 1834 roku. Polski repertuar podobnego typu podczas miejskich bezpłatnych minikoncertów odbywających się w ramach Forum Musicum reprezentować będzie natomiast anonimowa osiemnastowieczna Fanfara według marszów weselnych z Wielkopolski. Zapraszamy do wspólnego świętowania!

Program:

Anonim Fanfara według marszów weselnych z Wielkopolski

A. Salieri Acht Aufzüge für 2–8 Trompeten und Pauken: II. Assai, V. Allegro molto, VIIa. [bez oznaczenia tempa]

G.B. Gordigiani Zwӧlf Aufzüge: I. Allegretto, VI. Allegretto, VIII. Bolero, IX. Scherzo

godz. 17.00, pl. Wolności (przed głównym wejściem do NFM)

godz. 18.00, ul. Św. Mikołaja (przed bazyliką mniejszą pw. św. Elżbiety)

W sytuacji złych warunków pogodowych (deszczu lub silnego wiatru) minikoncerty odbędą się w wyznaczonym czasie w Narodowym Forum Muzyki w foyer na poziomie -1.

Wykonawcy:

Alta Cappella:

Marian Magiera – trąbka barokowa

Paweł Gajewski – trąbka barokowa

Stanisław Majerski – trąbka barokowa

Paweł Durowski – trąbka barokowa

Tomasz Sobaniec – kotły, bęben renesansowy, instrumenty perkusyjne

Czas trwania:

20 minut

Alta Capella / fot. archiwum zespołu

Głośne granie

12.08 sob. 17:00

Przestrzeń miejska Wrocławia

Program jak wyżej

laReverdie, fot. materiały prasowe

Godi Firenze. Raduj się Florencjo!

12.08 sob. 20:00

Wrocław, Ratusz, Sala Wielka

Narodziny muzyki polifonicznej pisanej do tekstów w języku włoskim przypadają na początek okresu określanego w historii włoskiej kultury jako Trecento, czyli czternastowiecznego protorenesansu. Pierwszymi ośrodkami takiej twórczości były miasta i arystokratyczne dwory północnej Italii, w szczególności w podatnej na wpływy francuskie Lombardii. Jednym z nowych gatunków muzycznych, które się wtedy pojawiły był madrygał. W ramach tegorocznej edycji Forum Musicum jego wczesne formy zaprezentuje znakomity zespół laReverdie.

Należy pamiętać, że twórczość madrygałowa w swoim późnośredniowiecznym kształcie była całkowicie różna od madrygału szesnasto- i siedemnastowiecznego, toteż z utworami komponowanymi wtedy chociażby przez Claudia Monteverdiego łączy je bardzo niewiele. W czternastym wieku madrygał ściśle związany był z gatunkiem poetyckim o tej samej nazwie – wierszem o kilku trójwersowych strofach i pojawiającym się często na zakończenie dwuwierszu, który otrzymywał kontrastujące opracowanie muzyczne określane jako ritornell. Tematyka tekstów była różna, najczęściej bukoliczna. Nie stroniono w nich od erotyki, zatem w zaskakująco wielu napotkamy na przykład obraz poety, który podgląda dziewczęta kąpiące się w leśnym strumieniu. I chociaż traktaty teoretyczne wspominają o madrygałach jednogłosowych, to zachowany repertuar przeznaczony jest wyłącznie do wykonywania przez dwa lub trzy głosy wokalne, a zdecydowana większość z nich to utwory dwugłosowe. Znacznie ruchliwszy jest w nich głos górny i to on prawdopodobnie komponowany był w pierwszej kolejności.

LaReverdie to włoska grupa mogąca pochwalić się dogłębną, popartą badaniami znajomością muzyki średniowiecznej i wczesnorenesansowej, a także ogromnym doświadczeniem w jej wykonywaniu. Założona została w 1986 roku przez dwie pary sióstr – Claudię i Livię Caffagni oraz Elisabettę i Ellę de Mircovich. Podczas wirtuozowskich występów zespołu jego entuzjazm wobec prezentowanego repertuaru błyskawicznie udziela się publiczności. Ma on na koncie występy w wielu krajach Europy, w tym w Polsce, a także kilkadziesiąt płyt wielokrotnie nagradzanych przez najważniejsze europejskie czasopisma muzyczne.

Program:

Włoskie madrygały – od Giovanniego da Cascia do Paolo da Firenze

G. da Cascia O tu chara sciença

Anonim z Veneto Involta d’un bel velo

J. da Bologna Quando vegg’io rinovellar; Sotto l’imperio del possente prinçe; In su’ be’ fiori; In verde prato; Fenice fu’; Aquila altera / Creatura gentil / Uccel di Dio

D. da Cascia Lucida pecorella; L’aspido sordo

N. del Preposito La fiera testa che d’uman si ciba

D. da Padova Imperial sedendo

E. de Mircovich Pianze la bella Yguana

F. Landini Deh, dimmi tu, che se' così fregiato; Mostrommi Amor; Musica son / Ciascun vuol / Gia furon

A. da Caserta Del glorioso titolo

J. Ciconia Una Panthera in compagnia di Marte

P. da Firenze Godi Firenze

Wykonawcy:

laReverdie:

Claudia Caffagni – głos, lutnia

Livia Caffagni – głos, flety podłużne, Fidel

Elisabetta de Mircovich – głos, rebek

Matteo Zenatti – głos, harfa, tamburello

Lokalizacja:

Wrocław, Ratusz, Sala Wielka

Rynek 1, Wrocław

Alta Capella / fot. archiwum zespołu

Głośne granie

13.08 niedz. 11:00

Przestrzeń miejska Wrocławia

Program jak 11 i 12 sierpnia

laReverdie, fot. materiały prasowe

O tu chara sciença. O muzyko, droga moja sztuko

13.08 niedz. 13:00

Wrocław, Refektarz Ossolineum

Program:

Audycja muzyczna laReverdie prowadzona przez Grzegorza Joachimiaka

Ars Cantus / fot. Wanda Parzonka

Sielskie rozrywki

19.08 sob. 19:00

Wrocław, Oratorium Marianum

Historia komedii madrygałowej jest nie tylko krótka, ale w dodatku niezbyt bogata, bo znamy jedynie około dwudziestu kompozycji, które określa się tym mianem. Wszystko zaczęło się od utworu Orazia Vecchiego Selva di varia ricreatione opublikowanego w 1590 roku. Natomiast ostatnim znanym nam dziełem przynależnym do tej kategorii jest Trattenimenti in villa (pol. Sielskie rozrywki) Adriana Banchieriego wydane w Wenecji zaledwie czterdzieści lat później – w 1630 roku. To właśnie ten drugi utwór zabrzmi podczas Forum Musicum w wykonaniu zespołu Ars Cantus pod kierownictwem Tomasza Dobrzańskiego – dyrektora artystycznego festiwalu.

Czym właściwie jest komedia madrygałowa? W najogólniejszym sensie terminem tym określa się cykle świeckich kompozycji wokalnych w jakiś sposób z sobą powiązanych. Czasem kolejne części cyklu opowiadają wspólną historię, ale zdarza się, że przewijają się w nich jedynie te same postaci; bywa jednak nawet tak, że utworów nie łączy nic poza wspólnym tytułem całości. Często prezentują nieskomplikowane tematy pastoralne. Tak właśnie dzieje się w przypadku Trattenimenti in villa Adriana Banchieriego, kompozycji która przenosi słuchacza do bukolicznego świata arkadyjskich pasterzy.

Banchieri był benedyktyńskim mnichem, wszechstronnym muzykiem, organistą, kompozytorem, teoretykiem muzyki i poetą, a także jednym z założycieli bolońskiego stowarzyszenia muzycznego L’Accademia dei Floridi, w którym znany był pod pseudonimem Il Disonante. Mimo służby w zakonie obok muzyki sakralnej pisał wiele dzieł świeckich. Jako autor aż pięciu komedii madrygałowych jest uznawany za czołowego kompozytora tego gatunku muzycznego.

Jedynym celem, jakiemu miały służyć komedie Adriana Banchieriego, było, jak sam pisał, „spędzanie czasu wolnego”. Podobne przeznaczenie miała dynamicznie rozwijająca się w pierwszej połowie XVII wieku twórczość operowa. To prawdopodobnie właśnie jej wielki sukces sprawił, że komedia madrygałowa jest w historii muzyki włoskiej jedynie efemerydą niezwykle rzadko dziś przypominaną.

Program:

A. Banchieri – komedia madrygałowa Trattenimenti in villa (Sielskie rozrywki) na 5 głosów koncertujących na różne sposoby, wydane w Wenecji w 1630 roku

Wykonawcy:

Ars Cantus:

Aleksandra Hanus, Monika Wieczorkowska – soprany

Radosław Pachołek – alt

Maciej Gocman – tenor

Piotr Karpeta – bas

Marek Nahajowski – flety podłużne

Agnieszka Szwajgier – pomort, cynk, flet podłużny

Tomasz Dobrzański – flet podłużny, dudy, douçaine, sordun, kierownictwo artystyczne

Mateusz Kowalski – viola da gamba

Marta Niedźwiecka – klawesyn

Ewa Prawucka – pozytyw

Teatr Tańca Amatum / fot. archiwum artystów

Potańcówka renesansowa w Mleczarni

19.08 sob. 21:00

Wrocław, Klubokawiarnia Mleczarnia

Tradycją ostatnich edycji Forum Musicum są zabawy taneczne i nie zabraknie takiej również podczas tegorocznej odsłony festiwalu. Podczas renesansowej potańcówki uczestnikom towarzyszyć będą muzycy Zespołu Alta, a nauką choreografii zajmą się artyści Teatru Tańca Amatum. Układy zostaną zaprezentowane od podstaw, dlatego zapraszamy do wspólnego tańca wszystkich, niezależnie od umiejętności czy doświadczenia!

Grający na instrumentach historycznych Zespół Alta zajmuje się promowaniem muzyki dawnej, ze szczególnym uwzględnieniem twórczości polskiego i europejskiego renesansu. Skupia profesjonalnych artystów specjalizujących się w wykonywaniu muzyki świeckiej i religijnej z okresu od XV do XVII wieku. Od początku istnienia związany był z Zamkiem Lubelskim, stopniowo rozszerzał swoją działalność, a dziś z powodzeniem koncertuje w całej Polsce i za granicą. Artyści prezentują słuchaczom brzmienie dawnych instrumentów, takich jak: lutnie, szałamaje, pomorty, harfa, cornamuse, viola da gamba, flety, fidel i lira korbowa.

Z kolei Teatr Tańca Amatum tworzy grupa artystów specjalizujących się w tańcu historycznym. W ich repertuarze znajdują się tańce dworskie z epoki średniowiecza, renesansu, baroku, salonowe tańce dziewiętnastowieczne, narodowe tańce polskie i tańce z dwudziestolecia międzywojennego. Teatr ma na swoim koncie pokazy na festiwalach i rodzinnych piknikach miejskich, prowadzi także warsztaty. W portfolio Amatum są liczne występy w produkcjach filmowych i telewizyjnych. Jego kierownikiem artystycznym jest Robert Lubera – tancerz, choreograf i producent.

Program:

Tańce renesansowe wraz z pokazem i nauką tańca

Wykonawcy:

Zespół Alta:

Agnieszka Szwajgier – szałamaje, kornamuza, flety

Agnieszka Obst-Chwała – fidel, kornamuza

Karolina Szewczykowska – viola da gamba

Maria Wilgos – lutnia

Piotr Dąbrowski – puzon

Wojciech Lubertowicz – perkusja

Agnieszka Siemiankowska – dulcjan

Teatr Tańca Amatum:

Robert Lubera (kierownictwo artystyczne), Anna Ilczuk, Anna Korbolewska, Aleksandra Andruszkiewicz, Karolina Szymula, Piotr Niedopytalski

informacja prasowa

sobota, 29 lipca 2023

„Delikwenci” Rodriga Moreno zdobywcą Grand Prix 23. MFF mBank Nowe Horyzonty we Wrocławiu

Jury 23. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego mBank Nowe Horyzonty we Wrocławiu przyznało Grand Prix oraz nagrodę 10 tys. euro filmowi "Delikwenci" (The Delinquents) w reżyserii Rodriga Moreno.

"To film o poszukiwaniu wolności zarówno w formie, jak i w treści, który zabiera nas w niezwykłą podróż – zmiennokształtny w licznych gatunkach, które miesza, pisze figlarny, surrealistyczny i olśniewający list miłosny do kina" – tak swój werdykt uzasadnia jury w składzie: Mark Jenkin (laureat Grand Prix za Przynętę na 18. NH), Dane Komljen (zdobywca wyróżnienia za Afterwater na 22. NH), Jennifer Reeder (jej Sprawca znalazł się tegorocznej sekcji Nocne Szaleństwo), Sergio Fant (selekcjoner Berlinale) oraz Aga Woszczyńska (Cicha ziemia była jednym z filmów otwarcia ubiegłorocznych NH).

Rodrigo Moreno to filmowiec urodzony i mieszkający w Buenos Aires. Filmy Moreno zdobyły nagrody na wielu festiwalach filmowych, a jego prace były również wystawiane w MoMA, Muzeum Guggenheima, Anthology Film Archives i Lincoln Center (USA), Centre Pompidou (Francja) i Haus der Kulturen der Welt (Niemcy).

"After", reż. Anthony Lapia

Jury przyznało także wyróżnienie filmowi After. Jak czytamy w uzasadnieniu, "dzieło w reżyserii Anthony’ego Lapii zostało dostrzeżone za intensywną i immersyjną obserwację społeczności oraz intymny portret przedstawionych na ekranie osób – film prowadzi nas do refleksji nad współczesnymi problemami, które wybrzmiewają na koniec jeszcze głośniej niż muzyka techno".

Swojego laureata wskazali również widzowie festiwalu. Nagroda Publiczności trafiła w ręce Elene Naveriani, autorki "Czarnego kosa, czarnej jeżyny" (Blackbird Blackbird Blackberry).

Tegorocznym laureatem nagrody dla autora filmu prezentowanego w sekcji Shortlista został Damian Kosowski, reżyser "Stwora".

Zdobywcę Nagrody im. Zuzanny Jagody Kolskiej wybrano spośród twórców, którzy nie ukończyli 30 lat. Najlepszy film wyselekcjonowało jury – prezes zarządu Fundacji im. Zuzanny Jagody Kolskiej (współfundator nagrody) oraz członkowie Stowarzyszenia Nowe Horyzonty.

* * *

"Delikwentów", "Czarnego kosa, czarną jeżynę" oraz "After" będzie można zobaczyć w kinie jeszcze w ostatni dzień stacjonarnej części festiwalu – w niedzielę, 30 lipca. Seanse laureata Grand Prix rozpoczną się o godz. 9:30 oraz o godz. 15:45, z kolei pokaz zdobywcy Nagrody Publiczności wystartuje o godz. 19:30. Uwaga! To zmiana względem pierwotnie zaplanowanego terminu. "Delikwentów" i "Czarnego kosa, czarną jeżynę" wyświetlimy na ekranach Kina Nowe Horyzonty. Seans wyróżnionego filmu Anthony’ego Lapii wystartuje o godz. 13:45 w Dolnośląskim Centrum Filmowym (po seansie zapraszamy na spotkanie z twórcami). "After" oraz "Stwora" można oglądać również w ramach wirtualnej odsłony festiwalu (poprzez stronę nowehoryzonty.pl).

To nie koniec festiwalu – jeszcze do 6 sierpnia zapraszamy na pokazy online ponad 100 tytułów!

informacja prasowa

WROCŁAW ŚPIEWA Z WARSZAWĄ nieZAKAZANE PIOSENKI w 79. rocznicę wybuchu Powstania Warszawskiego

1 sierpnia zapraszamy do Starego Klasztoru na koncert i wspólne śpiewanie powstańczych piosenek pod hasłem WROCŁAW ŚPIEWA Z WARSZAWĄ nieZAKAZANE PIOSENKI.

"Marsz Mokotowa", "Pałacyk Michla", "Sanitariuszka Małgorzatka", "Warszawskie Dzieci" i wiele innych piosenek z Powstania Warszawskiego zaśpiewamy razem zespołem znakomitych muzyków związanych ze Starym Klasztorem. Koncert poprowadzą wrocławscy wokaliści , znani z telewizyjnych programów muzycznych oraz wielu koncertów - Nikola Warda, Anna Szul, Jakub Luboiński i Wojtek Dereń.

Uczestnicy poprzednich spotkań z polskimi pieśniami w Starym Klasztorze, wiedzą już, że ten skład artystów gwarantuje niezapomnianą atmosferę wspólnego śpiewania.

Aby ułatwić wspólne śpiewanie przygotowane będą okolicznościowe śpiewniki z tekstami piosenek.

Ten koncert to znakomita okazja do rodzinnego wyjścia i wspólnego międzypokoleniowego śpiewania pięknych polskich piosenek i kultywowania patriotycznych tradycji.

1.08.23 godz.20.00 Stary Klasztor, ul. Purkyniego 1

79. rocznica wybuchu Powstania Warszawskiego

WROCŁAW ŚPIEWA Z WARSZAWĄ nieZAKAZANE PIOSENKI

miejsca siedzące: 50 zł - I pula

miejsca stojące: 35 zł - I pula

Bilety dostępne w serwisach:

www.staryklasztor.com.pl/bilety/, www.eventim.pl, www.ebilet.pl, www.kupbilecik.pl,

www.biletyna.pl, www.ticketmaster.pl

informacja prasowa

czwartek, 27 lipca 2023

Rusza wakacyjny konkurs fotograficzny "Pocztówka z wakacji"

Muzeum Architektury we Wrocławiu zaprasza do udziału w konkursie fotograficznym "Pocztówka z wakacji". Aby wziąć udział w konkursie wystarczy opublikować na swoim instagramowym profilu zdjęcie architektury wypoczynkowej, oznaczyć je hasztagiem #konkursMA oraz otagować @muzeum.architektury. Wszystkie nagrodzone zdjęcia zostaną pokazane podczas uroczystego finisażu wystawy „Wczasy. Krajobrazy wypoczynku”, który odbędzie się pod koniec września.

Możecie wygrać weekendowy pobyt w Hotelu Harnaś, z najlepszym widokiem na Tatry!

Schroniska górskie, pensjonaty, hotele, ośrodki wypoczynkowe i letniskowe domki. Różnią je style, skale i okoliczności powstania. Łączy je o wiele więcej - wszystkie mają służyć wypoczynkowi, rekreacji, regeneracji sił i zdrowia. Łączy je też nasz #konkursMA, podczas którego chcemy zobaczyć obiekty lub zespoły wypoczynkowe w Waszym obiektywie!

#konkursMA to konkurs zorganizowany z myślą o użytkowniczkach i użytkownikach Instagrama.

Aby wziąć udział w konkursie wystarczy opublikować na swoim instagramowym profilu zdjęcie architektury wypoczynkowej, oznaczyć je hasztagiem #konkursMA oraz otagować @muzeum.architektury. Każda osoba może zgłosić maksymalnie 5 zdjęć!

Spośród fotografii zgłoszonych do konkursu nasze jury wybierze zwycięzców (I, II i III miejsce) oraz przyzna ewentualne wyróżnienia. Wszystkie nagrodzone zdjęcia zostaną pokazane podczas uroczystego finisażu wystawy „Wczasy. Krajobrazy wypoczynku”, który odbędzie się pod koniec września. Na zwycięzcę konkursu czeka prawdziwa gratka – weekendowy pobyt w luksusowym Hotelu Harnaś w Bukowinie Tatrzańskiej!

Konkurs trwa od 27 lipca do 31 sierpnia. Wszystkie szczegóły, regulamin konkursu oraz kontakt do nas znajdziecie na naszej stronie: www.ma.wroc.pl

Festiwal Wagnerowski w Bayreuth na antenie radiowej Dwójki

Program 2 Polskiego Radia zaprasza na transmisje spektakli operowych z Festiwalu Wagnerowskiego w Bayreuth. Transmisja długo oczekiwanej inscenizacji tetralogii Pierścień Nibelunga odbędzie się w audycji „Letnia promenada” na antenie radiowej Dwójki w środę 26 lipca (Złoto Renu) i w czwartek, 27 lipca (Walkiria). Kolejne transmisje 16 sierpnia ("Zygfryd") i 17 sierpnia ("Zmierzch bogów").

Festspielhaus - miejsce wystawiania oper Richarda Wagnera
podczas corocznego festiwalu w Bayreuth Foto: Shutterstock/Lubię68

Odbywający się nieprzerwanie od 1876 roku Festiwal Wagnerowski w Bayreuth to jedno z najważniejszych wydarzeń operowych na świecie. W ramach wymiany koncertowej Europejskiej Unii Nadawców Program Drugi Polskiego Radia regularnie transmituje wybrane przedstawienia. Transmisje będzie komentował Marcin Majchrowski, dziennikarz Programu 2 Polskiego Radia.

Produkcję w reżyserii młodego Austriaka Valentina Schwarza (ur. 1989), usłyszymy pod kierownictwem muzycznym fińskiego dyrygenta Pietarego Inkinena. Partię Wotana (Wędrowca) w trzech spośród czterech dramatów wchodzących w skład Tetralogii (Złoto Renu, Walkiria, Zygfryd), wykona jeden z najwybitniejszych polskich śpiewaków wagnerowskich, Tomasz Konieczny.

Festiwal w Bayreuth słynie nie tylko z wokalnych interpretacji dzieł operowych Wagnera, ale także z często kontrowersyjnych inscenizacji, korzystających nierzadko z poetyki współczesnych produkcji serialowych. W otwierającym tegoroczny festiwal „Parsifalu” w reżyserii Jaya Scheiba, wykorzystano natomiast technologię AR (rzeczywistości rozszerzonej). Widzowie dzięki specjalnym okularom mogli podziwiać dodane wirtualne elementy scenografii.

Transmisje Festiwalu Wagnerowskiego w Bayreuth na antenie radiowej Dwójki:

środa, 26 lipca/ transmisja w godz. 17.45 – 20.45 (audycja „Letnia promenada” – transmisja z Bayreuth, prowadzenie Marcin Majchrowski): Festiwal Wagnerowski w Bayreuth, Ryszard Wagner Pierścień Nibelunga – uroczysty dramat sceniczny: Złoto Renu – prolog do dramatu, wyk. Tomasz Konieczny – bas-baryton (Wotan), Raimund Nolte – baryton (Donner), Attilio Glaser – tenor (Froh), Daniel Kirch – tenor (Loge), Jens-Erik Aasbø – bas-baryton (Fasolt), Tobias Kehrer – bas (Fafner), Ólafur Sigurðarson – baryton (Alberich), Arnold Bezuyen – tenor (Mime), Christa Mayer – mezzosopran (Fricka), Hailey Clark – sopran (Freia), Okka von der Damerau – alt (Erda), Evelin Novak – sopran (Woglinde), Stephanie Houtzeel – sopran (Wellgunde), Simone Schröder – alt (Flosshilde), Orkiestra Festiwalowa w Bayreuth, dyr. Pietari Inkinen

czwartek, 27 lipca/transmisja w godz. 15.45 – 22.00 (audycja „Letnia promenada” – transmisja z Bayreuth, prowadzenie Marcin Majchrowski): Festiwal Wagnerowski w Bayreuth, Ryszard Wagner Pierścień Nibelunga – uroczysty dramat sceniczny: Walkiria – pierwszy dzień dramatu, wyk. Klaus Florian Vogt – tenor (Siegmund), Georg Zeppenfeld – bas (Hunding), Tomasz Konieczny – bas-baryton (Wotan), Elisabeth Teige – sopran (Sieglinde), Catherine Foster – sopran (Brünnhilde), Christa Mayer – mezzosopran (Fricka), Kelly God – sopran (Gerhilde), Brit-Tone Müllertz – sopran (Ortlinde), Claire Barnett-Jones – mezzo-sopran (Waltraute), Christa Mayer – mezzosopran (Schwertleite), Daniela Köhler – sopran (Helmwige), Stephanie Houtzeel – mezzosopran (Siegrune), Marie Henriette Reinhold – mezzosopran (Grimgerde), Simone Schröder – mezzosopran (Rossweisse), Orkiestra Festiwalowa w Bayreuth, dyr. Pietari Inkinen

środa, 16 sierpnia/odtworzenie w godz. 19.00 – 24.00 (audycja „Letnia promenada” – transmisja z Bayreuth, prowadzenie Marcin Majchrowski): Festiwal Wagnerowski w Bayreuth, Ryszard Wagner Pierścień Nibelunga – uroczysty dramat sceniczny: Zygfryd – drugi dzień dramatu, wyk. Andreas Schager – tenor (Siegfried), Arnold Bezuyen – tenor (Mime), Tomasz Konieczny – bas-baryton (Der Wanderer), Ólafur Sigurðarson – baryton (Alberich), Tobias Kehrer – bas (Fafner), Okka von der Damerau – alt (Erda), Daniela Köhler – sopran (Brünnhilde), Alexandra Steiner – sopran (Waldvogel), Orkiestra Festiwalowa w Bayreuth, dyr. Pietari Inkinen

czwartek, 17 sierpnia/odtworzenie w godz. 19.00 – 0.30 (audycja „Letnia promenada” – transmisja z Bayreuth, prowadzenie Marcin Majchrowski): Festiwal Wagnerowski w Bayreuth Ryszard Wagner Pierścień Nibelunga – uroczysty dramat sceniczny: Zmierzch bogów – trzeci dzień dramatu, wyk. Andreas Schager – tenor (Siegfried), Michael Kupfer-Radecky – baryton (Gunther), Aile Asszonyi – sopran (Gutrune), Ólafur Sigurðarson – baryton (Alberich), Mika Kares – bas (Hagen), Catherine Foster – sopran (Brünnhilde), Christa Mayer – mezzosopran (Waltraute), Okka von der Damerau – alt (Norna I), Simone Schröder – mezzosopran (Norna II), Kelly God – sopran (Norna III), Evelin Novak – sopran (Woglinde), Stephanie Houtzeel – sopran (Wellgunde), Simone Schröder – mezzosopran (Flosshilde), Chór i Orkiestra Festiwalowa w Bayreuth, dyr. Pietari Inkinen

informacja prasowa

środa, 26 lipca 2023

Magdalena Abakanowicz (prawie) bez tajemnic /recenzja biografii Pawła Kowala: "Abakanowicz. Trauma i sława"/

Liczącą blisko pięćset stron biografię Magdaleny Abakanowicz przeczytałam od deski do deski, niczego nie pomijając, począwszy od zachęty do czytania autorstwa innego wybitnego artysty, Leona Tarasewicza, a na Posłowiu kończąc. Jej autor, Paweł Kowal, nakreślił portret artystki nie tylko rzetelnie, odwołując się do licznych źródeł (w tym do niepublikowanych dzienników), ale nadał swojej pracy osobisty ton. To jest w jakimś sensie JEGO Abakanowicz, w takim znaczeniu, jaki ma tytuł filmu Joanny i Krzysztofa Krauze "Mój Nikifor". Czy bowiem w ogóle możliwa jest biografia obiektywna?

Mój egzemplarz biografii, Wyd. Agora

Dotknęłam kiedyś tego tematu w rozmowie z Renatą Lis, w związku z jej biografią "W lodach Prowansji. Bunin na wygnaniu". Powiedziała wówczas coś, co znakomicie przystaje także do książki Pawła Kowala:

"Nie proponuję czytelnikom obiektywnej biografii Bunina, ponieważ taka biografia jest niemożliwa. Opowiadam o tym, jak ta biografia złożyła się we mnie tu i teraz. Przecież każda taka opowieść jest kreacją - nawet w opowieści o własnym życiu, nawet przeznaczonej na użytek prywatny, jedne "fakty" wybieramy, inne pomijamy, wymyślamy albo przekręcamy (często bezwiednie), o jeszcze innych w ogóle nie pamiętamy, pełnymi garściami czerpiemy za to z cudzych wspomnień, coś nam się śni i marzy, dwoi się i troi, a twarze ze zdjęć plenią się w naszej pamięci, podając się za twarze z rzeczywistości. Z takiego szemranego materiału lepimy swoją opowieść o "prawdziwym" życiu, odpowiednio je naświetlając, wydobywając lub naddając znaczenia".

Celowo przytoczyłam obszerny fragment tej wypowiedzi na temat pisania biografii, ponieważ to, o czym mówiła Renata Lis, oświetla w jakiś sposób metodę tworzenia biografii Abakanowicz. Również Paweł Kowal nie ukrywa swojego osobistego stosunku do artystki, rozpoczynając swoją opowieść dedykacją poświęconą żonie i przywołując dzień oraz miejsce ich wesela, które odbyło się w Falentach, gdzie Magdalena przyszła na świat 20 czerwca 1930 roku i gdzie spędziła pierwsze lata życia. Ale to nie wszystko! Autor deklaruje wprawdzie, że patrzy na życie artystki z punktu widzenia historyka czasów współczesnych oraz politologa, ale - podobnie jak Renata Lis - próbuje też spojrzeć na bohaterkę swojej biografii przez jej tajemnicę. W pewnym momencie swego życia Bunin doświadczył głębokiego rozdwojenia - kochał dwie kobiety jednocześnie i z żadnej nie umiał zrezygnować. Podobnie było z Magdaleną Abakanowicz, która będąc zamężna z Janem Kosmowskim, miała jednocześnie głęboką relację z Arturem Starewiczem - partyjnym notablem (poznali się, gdy artystka wystawiała swoje prace w Londynie, gdzie był ambasadorem), a jednocześnie człowiekiem nietuzinkowym, erudytą o szerokich horyzontach. Przy czym obaj mężczyźni byli jej absolutnie podporządkowani i jakoś znosili siebie wzajemnie. Jak pisze Paweł Kowal:

"Po pewnym czasie ich wspólne w dużej mierze życie znalazło ustalone formy. W Warszawie - wspólne obiady, święta. Każdego roku artystka spędzała część wakacji z Janem, część z Arturem, część spędzali we troje. I tak przez lata".

Jak wyglądały te wspólne wakacje, dowiadujemy się z dowcipnej relacji jednego z pasierbów Starewicza, Gabriela Michalika. Otóż będąc ok. ośmioletnim chłopcem był świadkiem przywiezienia przez Artura tkaniny wartej podobno 20 tysięcy dolarów.

"Wyobrażałem sobie, że to jest na przykład latający dywan - wspomina. (...) Tkaninę zobaczyłem bodaj dopiero następnego dnia. Pani Magda rozpostarła ją na stole. Przypominała duży dziurawy worek na ziemniaki (...). Potem przed domem powstała "polowa" pracownia rzeźbiarska Magdaleny Abakanowicz". Opisuje też artystkę przy pracy, kiedy to znalazła właściwy pień drzewa i wobec bezradnego traktorzysty ("Nie puszcza, jeszcze ten skurwysyn nie puszcza, pani profesor!") osobiście odrąbała go siekierą, aby przez następne dni pieczołowi obrabiać. Tak powstawały "Gry wojenne"... Ze wspomnień małoletniego wówczas Gabriela wyłania się portret kobiety zdecydowanej, silnej, chciałoby się rzec: męskiej.

Magdalena Abakanowicz, Lipsis z cyklu "Gry wojenne",
wystawa "Abakanowicz.Totalma" w Muzeum Narodowym we Wrocławiu,
fot. Barbara Lekarczyk-Cisek

Paweł Kowal przygląda się nie tylko samej artystce, widzianej oczami wielu osób, które się z nią zetknęły, ale bada również genealogię rodzinną, odwołując się zarówno do wspomnień Abakanowicz, jak też do własnych ustaleń co do jej tatarskich korzeni. Opisuje zjawisko osadnictwa tatarskiego na przełomie XIV i XV wieku, a także przygląda się dziejom rodu żyjącego na Kresach i niejako "wrośniętego" już w polską historię (przejście na katolicyzm, szlachectwo, udział w powstaniach itd.). Niektórym członkom rodu, np. Brunonowi Abakanowiczowi - wynalazcy i matematykowi czy też Konstantemu i Piotrowi, czyli ojcu i stryjowi ("skrzydlatym braciom", jak ich nazywa) poświęca więcej uwagi. Interesująca jest także opowieść o rodzinie matki Magdaleny - bogatego ziemiaństwa o niemieckich korzeniach.

Powojenne dzieje braci i ich rodzin tworzą symboliczny obraz polskiego społeczeństwa, które różnie sobie radziło w zniewolonym przez komunistów kraju. A jednak, mimo "niewłaściwego" pochodzenia, artystka odniosła spektakularny sukces. Oczywiście, był to proces, u początków którego znajduje się "apolityczna" tkanina, a także kreatywność, która nierzadko bierze się z rozmaitych braków, ale również niezwykła pracowitość i ambicja artystki oraz splot rozmaitych okoliczności.

Magdalena Abakanowicz, Abakan żółty, 1970-75, wystawa "Abakanowicz.Totalna",
Muzeum Narodowe we Wrocławiu, fot. Barbara Lekarczyk-Cisek

Autor prezentuje Magdalenę Abakanowicz jako piękną kobietę, świadomą swoich walorów, a przy tym artystkę osobną, postać nieco tajemniczą. Widzimy ją w całym tym skomplikowaniu: z jednej strony władcza i jakby wycofana z codziennego życia, z drugiej - dobrze w tym życiu zakorzeniona, niebojąca się wyzwań. Zachowująca dystans do otoczenia, a zarazem serdeczna i charyzmatyczna dla swoich studentów. Pozornie krucha i delikatna, a jednak silna i władcza. Słowem - złożona, intrygująca osobowość.

Oczywiście, pisząc o artystce, autor nie pomija jej dzieł, które interpretuje odwołując się zarówno do jej doświadczeń związanych z historią (owe tytułowe traumy), innym razem próbuje odnaleźć ich genezę zarówno w sferze osobistej (abakany będące symbolem kobiecości, erotyzmu), jak też historycznej i społecznej ("Plecy" zaprojektowane i wykonane dla Japończyków, a kojarzące się z bezradnością i strachem, których sama doznała podczas wojny). Przywołuje także wypowiedzi kuratorów wystaw, osób zawodowo zajmujących się sztuką, m. in. Ady Rottenberg czy Iwony Bigos, nie pomijając też deklaracji samej artystki.

Dzięki tej znakomicie napisanej biografii możemy wreszcie zobaczyć artystyczny rozwój Magdaleny Abakanowicz jako pewien proces, którego początkiem jest tkanina, po niej rzeźba, wreszcie formy architektoniczne, a nawet... choreografia, którą zaprojektowała do własnej wystawy. To artystka, która w jakiś tajemniczy sposób ciągle zmienia się, poszukuje nowych form ekspresji. Jej monumentalne dzieła są eksponowane nie tylko w muzeach całego świata, ale także w przestrzeniach publicznych. Ich wymowa również się zmienia - żyją swoim życiem i nabierają nowych znaczeń pod każdą szerokością geograficzną.

Magdalena Abakanowicz, "Plecy", 1976, wystawa "Abakanowicz. Totalna"
Muzeum Narodowe we Wrocławiu, fot. Barbara Lekarczyk-Cisek

Kiedy czytałam Posłowie, uświadomiłam sobie z całą mocą, ile pracy i wysiłku włożył autor w jej napisanie, a zarazem, jak wspaniałą przeżył przygodę, spotykając na swojej drodze tylu wspaniałych rozmówców, którzy wpłynęli na kształt tej biograficznej opowieści. Poruszyło mnie także końcowe wyznanie, w którym Paweł Kowal zwierza się z wątpliwości przeżywanych w związku z podjęciem się tak monumentalnego wyzwania, a także snuje refleksje na temat pisania biografii w ogóle:

"Pisanie biografii - powiada - jest szczególnym zajęciem: prawie zawsze - okazją do przefiltrowania czyichś losów przez doświadczenia własne i przyjaciół. Wątki życia, które się opisuje, choć czasami dotyczą zgoła innej epoki, skłaniają nieraz do refleksji nad własnymi wyborami, motywacjami i decyzjami".

Zawsze jednak, gdy rodzą się wątpliwości i pojawiają kryzysy, można się udać z pielgrzymką do Santiago de Composteli, jak to w pewnym momencie uczynił autor i co sprawiło, że zdecydował się jednak pisać.

Z pewnością warto sięgnąć po tę znakomitą opowieść o życiu Magdaleny Abakanowicz, wejść w jej świat, po którym oprowadzi nas tak znakomity cicerone. Można także na jej kanwie snuć własne refleksje, jak czyni to autor.

"Książka Pawła Kowala "Magdalena Abakanowicz. trauma i sława" ukazała się w 2023 roku w Wydawnictwie Agora.

Środa na Nowych Horyzontach

„Nie widzieć filmów Raya to żyć w świecie i nie oglądać nigdy słońca lub księżyca” – Akira Kurosawa. W festiwalową środę zachęcamy Was, aby posłuchać mistrza kina z Japonii i skierować swoją uwagę na mistrza kina z Bengalu – Satyajita Raya.

Gość, reż. Satyajit Ray

W programie retrospektywy jego twórczości znalazło się 12 filmów, a dziś możecie zobaczyć Odległy grom (13:00), Dom i świat (15:45) oraz Gościa (22:00). W festiwalową środę zapraszamy także na 9 spotkań z 20 twórczyniami i twórcami – w tym sesję Q&A po światowej premierze Lipstick on the Glass Kuby Czekaja, debatę SexedPL oraz oprowadzania po wystawach. Późny wieczór najlepiej przeistoczyć w czwartkowy poranek w Podwórku festiwalowym.

Jak zaznaczył Sebastian Smoliński w tekście kuratorskim: „Satyajit Ray zasysał inspiracje z Bengalu, wielojęzycznych Indii i Zachodu, by zbudować własny model kina: wybitnie autorski, głęboko wpisany w lokalną kulturę i naznaczony ambicją stworzenia stylu filmowego na miarę niepodległej od 1947 roku ojczyzny. Dzieła Raya od samego początku podróżowały jednak po świecie, zdobywając popularność w USA, Europie i na prestiżowych festiwalach. Niepodrabialny dotyk reżysera sprawił, że jego sensualne i refleksyjne kino od dekad znajduje się w globalnym kanonie – nie tyle jako samotna bengalska wyspa, ile zbiór obrazów i opowieści, które dialogują z twórczością innych mistrzów i mistrzyń kina”. Partnerem medialnym retrospektywy jest SpoilerMaster.

Lost Lost Lost – kino z obrzeży

Eksperymentalne slow cinema, hybrydowe dokumenty, łamiące konwencje fabuły i filmowe eseje. W festiwalową środę zachęcamy także do sprawdzenia programu sekcji Lost Lost Lost, w którym znalazły się przeoczone odkrycia z kilku ostatnich lat; filmy reżyserów, których twórczość usytuowana jest na obrzeżach kina. Jeszcze dziś możecie zobaczyć: Ubi Sunt I + Niepokój (13:15), Jej dom w mocy snu (16:15) oraz Światło w tropikach (19:15). Partnerem medialnym sekcji jest Pełna Sala.

2001: Odyseja kosmiczna na wrocławskim Rynku

Dziś w ramach Kina na Rynku czeka nas prawdziwy kosmos. Na wielkim ekranie wyświetlimy arcydzieło gatunku science fiction, którym Stanley Kubrick wyznaczył nowe perspektywy filmom popularnonaukowym i zredefiniował granice kina, rozszerzając je na czystą kontemplację natury ludzkości. 2001: Odyseja kosmiczna – odlot o 22:00. Wstęp wolny, w miarę dostępności miejsc.

Życie trwa dwa dni, reż. Leonardo Mouramateu

Spotkania

10:00, DCF Lalka – Enys Men, reż. Mark Jenkin

gość: Mark Jenkin

12:15, DCF Lwów – Wśród wyschniętych traw, reż. Nuri Bilge Ceylan

goście: Merve Dizdar (aktorka), Deniz Celiloğlu (aktor), Erdem Şenocak (aktor)

13:00, DCF Warszawa – Połówki, reż. Fabian Stumm

goście: Fabian Stumm, Knut Berger (aktor)

16:00, KNH8 – Orlando - moja polityczna biografia, reż. Paul B. Preciado + debata SexedPL

dyskutantki: Patrycja Wonatowska, Edmund Krempiński, Konrad Niedźwiecki

16:00, DCF Warszawa – VIKA!, reż. Agnieszka Zwiefka

gościnie: Agniszka Zwiefka, Wirginia Szmyt (bohaterka)

16:15, KNH6 – Jej dom w mocy snu, reż. Scott Barley

gość: Scott Barley

19:15, KNH3 – Życie trwa dwa dni, reż. Leonardo Mouramateus

gość: Leonardo Mouramateus

19:15, KNH9 – Lipstick on the Glass, reż. Kuba Czekaj

goście: Kuba Czekaj (reżyser), Paweł Kosuń (producent), Arek Gielnik (producent), Agnieszka Podsiadlik (aktorka), Laura Benson (aktorka), Lili Lubliński (aktorka), Mela Melak (scenografka), Baasch (kompozytor)

22:00, KNH3 – Twarz meduzy, reż. Melisa Liebenthal

gość: Melisa Liebenthal

Sztuka i Podwórko festiwalowe na horyzoncie

Spragnieni pozafilmowej sztuki znajdą ukojenie w galeriach SiC! BWA oraz Studio BWA, gdzie można podziwiać (odpowiednio) wystawy Ze środka oraz Avec Plasir (o 17:00 zapraszamy na oprowadzanie po pierwszej z nich, zaś o 20:00 na oprowadzanie kuratorskie po drugiej). Zachęcamy, aby odwiedzić także Stary Ratusz, gdzie czeka na Was wystawa Kasi Kmity – Contrafactur. W IP Studio można doświadczać nowej odsłony Ambient Room.

Późnym wieczorem warto zajrzeć do Podwórka festiwalowego, gdzie ekipy klubów Recepcja i Surowiec niezmiennie czekają na Was z różnymi przyjemnościami. O 21:30 Surowcu będzie można spróbować szczęścia w grach losowych, oddając się magii Bingo. W międzyczasie pojawią się także niesamowite niespodzianki i konkursy, które dodadzą pikanterii tej wyjątkowej nocy. A od 23:00 – THAAAAT’S MEEEEE IN THE COOORNER, THAAAAT’S ME IN THE SPOOOT LIGHT, czyli karaoke w Recepcji. Będzie śpiewane aż miło!

Kawa, moja wspaniała kawa

I nie tylko. W bistro Kina Nowe Horyzonty czeka na Was bogata oferta różnorodnych przekąsek na słono i na słodko, w tym od Dobrej Kalorii, a do tego cold brew NITRO, Fritz Kola i inne formy orzeźwienia. Kinowe bistro to idealne miejsce na zaspokojenie głodu pozafilmowego między seansami.

* * *

Kino na Rynku organizujemy dzięki wsparciu mecenasa mBank Nowe Horyzonty, Gminy Wrocław.

Polskie filmy pokazywane w ramach festiwalu prezentowane są dzięki partnerstwu z Dr Irena Eris.

informacja prasowa

wtorek, 25 lipca 2023

Światowa premiera „Chłopów” na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Toronto

Światowa premiera „Chłopów” odbędzie się na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Toronto. Najnowszy film twórców „Twojego Vincenta” - DK Welchman i Hugh Welchmana został wybrany do pokazu w sekcji Special Presentation. Festiwal w Toronto odbywa się od 7 do 17 września i jest jednym z największych festiwali filmowych na świecie, przyciągającym rocznie ponad 480 000 widzów. Special Presentation to jedna z najbardziej prestiżowych sekcji w Toronto.

Kamila Urzędowska jako Jagna w "Chłopach", reż. DK Welchman
i Hugh Welchman, fot. Michał Długołęcki

– Cieszymy się, że światowa premiera „Chłopów” odbędzie się na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Toronto. Misją festiwalu jest „zmiana sposobu, w jaki ludzie postrzegają świat poprzez film”, a filozofia ta jest bliska naszym sercom. „Chłopi” to dla nas kolejna podróż, która pozwoliła zagłębić się w emocjonalne możliwości i estetyczne piękno techniki animacji malarskiej. Adaptacja „Chłopów” pozwoliła nam również przybliżyć światu niesamowitą powieść Reymonta, która mimo Nagrody Nobla jest obecnie w dużej mierze nieznana poza granicami Polski. Nie mogłem sobie wyobrazić lepszego miejsca niż Toronto, aby podzielić się tą epopeją z zagranicznymi widzami po raz pierwszy – mówi Hugh Welchman, współreżyser i producent „Chłopów” ze studia BreakThru Films.

CHŁOPI, Dominikowa /Ewa Kasprzyk/

Animacja „Chłopi” to esencja półwiecza malarstwa europejskiego z przełomu XIX i XX wieku, z naciskiem na styl Młodej Polski. Początkowo film był kręcony jako film fabularny z aktorami. W „Chłopach” występują m.in.: Mirosław Baka, Ewa Kasprzyk, Sonia Bohosiewicz, Małgorzata Kożuchowska, Dorota Stalińska, Andrzej Konopka, Maciej Musiał i Julia Wieniawa. W głównej roli - Jagny - występuje Kamila Urzędowska. Następnie grupa ponad 100 malarzy rozpoczęła animację malarską, która trwała ponad 2 lata. Artyści malowali kluczowe klatki za pomocą farb olejnych Cobra (Royal Talens) na płótnie, a grupa animatorów tworzyła klatki pośrednie, aby całość była płynna i przyjemna dla oka.

Dystrybutorem filmu w Polsce jest Next Film. Polska premiera zaplanowana jest na 13 października. Pierwsze pokazy „Chłopów” w Polsce odbędą się podczas Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Film bierze udział w Konkursie Głównym.

New Europe Film Sales sprzedał film do ponad 40 krajów, w tym do niemieckojęzycznej Europy (Plaion), Francji (The Jokers), krajów Beneluksu (Paradiso), Korei Południowej (First Run), Chin (JL Film), Skandynawii (Another World Rozrywka) i Hiszpanii (Karma). Firma prowadzi negocjacje z nabywcami w Wielkiej Brytanii i Ameryce Północnej, Australii i Japonii.

CHŁOPI | oficjalny teaser

informacja prasowa

poniedziałek, 24 lipca 2023

Wydarzenia w Muzeum Narodowym i oddziałach 25-30 lipca 2023

Wakacje w Muzeum Narodowym we Wrocławiu i Oddziałach, to nie tylko cykl zajęć warsztatowych dzieci, ale także szereg wydarzeń dla dorosłych. W nadchodzący weekend w Gmachu Głównym odbędzie się ostatnie oprowadzanie kuratorskie dr Małgorzaty Możdżyńskiej-Nawotki po wystawie „Moda stanu wojennego”. Pawilon Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej zaprasza na oprowadzanie z cyklu „O czwartej pod Kopułami” po wystawie czasowej „Szaleństwo rokoka!”, a dla rodziców z dziećmi w wieku do 2 lat oraz w wieku 3 – 5 lat zaplanowano warsztaty rodzinne. W tym tygodniu zapraszamy oczywiście na Wakacje w Muzeum – zajęcia warsztatowe we wszystkich Oddziałach MNWr.

Wystawa "Szaleństwo rokoka!", Anton Dorazil, Anioł z kropielnicą, 1750,
fot. Barbara Lekarczyk-Cisek

Muzeum Narodowe we Wrocławiu

26.07, g. 12:00 i 14:00

Kolorowy świat mody. Sukienki ślubne, balowe i codzienne z lat 80. XX wieku – warsztaty w ramach cyklu „Miszmasz. Twórcze wakacje w Muzeum Narodowym” dla dzieci w wieku 6–12 lat. Prowadzenie: Michał Pieczka

W trudnym okresie stanu wojennego w Polsce (1981–1983) niełatwo było kupić ubrania w sklepie. Brakowało również materiałów i akcesoriów pasmanteryjnych. Dlatego zaradne kobiety szyły dla siebie suknie z tego, co było dostępne w domu, np. z tetrowych pieluch i resztek krawieckich! Podczas wspólnego zwiedzania wystawy czasowej „Moda stanu wojennego” obejrzymy przykłady takich właśnie niezwykłych sukienek. Następnie wykonamy własne projekty modowe przy użyciu łączonych technik z materiałów pochodzących z odpadków.

Bilety w cenie 5 zł

Zapisy: edukacja@mnwr.pl, 71 372 51 48

Miejsce: Muzeum Narodowe we Wrocławiu, s. 116

28.07, g. 12:00 i 14:00

Z czaplami, rybami i bocianami w świecie tłoków i pieczęci – warsztaty w ramach cyklu „Miszmasz. Twórcze wakacje w Muzeum Narodowym” dla dzieci w wieku 6–12 lat. Prowadzenie: Michał Pieczka

Okolice Żmigrodu leżącego nad Baryczą słyną z wielu stawów rybnych, które od wieków już przyciągają różne gatunki ptaków wodno-błotnych, m.in.: czaple, bociany, kormorany, łabędzie, różne kaczki i gęsi. Podczas wspólnego oglądania wystawy czasowej „Kraina ryb, czapli i bocianów. Tłoki sądowych pieczęci wiejskich wolnego państwa żmigrodzkiego” przyjrzymy się wizerunkom tych właśnie ptaków umieszczonych na prezentowanych obiektach. Następnie dzieci zaprojektują własną pieczęć lub tłok z wizerunkiem ulubionego ptaka.

Bilety w cenie 5 zł

Zapisy: edukacja@mnwr.pl, 71 372 51 48

Miejsce: Muzeum Narodowe we Wrocławiu, s. 116

22.07, g. 13:00

„Moda stanu wojennego” – oprowadzanie kuratorskie, prowadzenie: dr Małgorzata Możdżyńska-Nawotka

Wystawa jest pierwszą w Polsce prezentacją poświęconą ubraniom tworzonym i noszonym w trudnym okresie stanu wojennego. Obejrzeć na niej można kreacje, które dziś są świadectwem historii. Powstałe w czasach kryzysu początku lat 80. były wyrazem aktywnego podejścia do rzeczywistości, medium osobistej ekspresji czy wynikiem własnej interpretacji modnych zachodnich trendów.

Wstęp z biletem na wystawę czasową

Zapisy: edukacja@mnwr.pl, 71 372 51 48

Miejsce: Muzeum Narodowe we Wrocławiu

Tadeusz Kościuszko, fragm. Panoramy Racławickiej,
fot. Barbara Lekarczyk-Cisek

Muzeum „Panorama Racławicka”

25.07, g. 9:15

Wakacje z Panoramą – edukacyjny spacer dla dzieci w wieku 6–12 lat, prowadzenie: Izabela Trembałowicz-Chęć

Wtorkowe poranki z Panoramą to letnie spotkania edukacyjne połączone z seansem w Małej i Dużej Rotundzie. Przed wejściem na platformę widokową uczestnicy spaceru poznają okoliczności powstania „Panoramy Racławickiej”, sylwetki głównych bohaterów malowidła Styki i Kossaka, a także anegdoty wiele mówiące o charakterze twórców tego dzieła. Obejrzą jeden z filmów edukacyjnych w Małej Rotundzie, a następnie udadzą się na seans.

Wstęp z biletem rodzinnym na seans w Panoramie

Zapisy: edukacja@mnwr.pl, 71 372 51 48

Miejsce: Muzeum „Panorama Racławicka”

Wystawa "Nie zapomnisz." - widok ogólny,
fot. Barbara Lekarczyk-Cisek

Muzeum Etnograficzne

25.07, g. 12:00

Mały ul – wakacyjne warsztaty rodzinne dla dzieci w wieku 7–12 lat, towarzyszące wystawie „Intrygujące!”, prowadzenie: Julia Szot

Pszczoły przez wieki cieszyły się wielkim szacunkiem człowieka, który mógł korzystać z produkowanego przez nie miodu i wosku. Świadectwem wielowiekowej, wspólnej historii są znajdujące się w zbiorach muzealnych ule. Poza przyjrzeniem się historycznym sposobom hodowli pszczół, na zajęciach stworzymy współczesne domki dla owadów zapylaczy.

Bilety w cenie 5 zł

Zapisy: edukacja@muzeumetnograficzne.pl, 71 344 33 13

Miejsce: Muzeum Etnograficzne

27.07, g. 12:00

Pracowite lato na wsi – wakacyjne warsztaty rodzinne dla dzieci w wieku 7–12 lat, towarzyszące wystawie „Nie zapomnisz. Pamięć, pamiątka, pamiętnik”, prowadzenie: Julia Szot

Dzięki zachowanym pamiętnikom i zapisanym wspomnieniom możemy z pierwszej ręki dowiedzieć się, jak wyglądało życie dawnej wsi. Chociaż często wyobrażamy je sobie sielankowo i słonecznie, niekoniecznie ma to dużo wspólnego z wykonywanymi dawniej codziennymi obowiązkami. Na podstawie prezentowanych na wystawie zapisków artysty-rzeźbiarza Władysława Chajca spróbujemy wyobrazić sobie życie dawnej wsi i je zilustrować.

Bilety w cenie 5 zł

Zapisy: edukacja@muzeumetnograficzne.pl, 71 344 33 13

Miejsce: Muzeum Etnograficzne

Wystawa "Szaleństwo rokoka!": Ernst Wilhelm Bernhardi, Juliane von Hochberg,
Śląsk, 1772, fot. Barbara Lekarczyk-Cisek

Pawilon Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej

25.07, g. 11:00

Medale i puchary – nie tylko dla sportowców – warsztaty plastyczne Barbary Przerwy dla dzieci w wieku 6–10 lat w ramach cyklu „Lato w Pawilonie”

W czasie spotkania będziemy podziwiać prezentowane na wystawie „Szaleństwo rokoka!” zabytkowe, pięknie zdobione szklane puchary, a także medale upamiętniające ważne postaci z przeszłości. W czasie zabawy plastycznej zaprojektujemy nagrody dla siebie!

Bilety w cenie 5 zł

Zapisy: edukacja.pawilon@mnwr.pl, 71 712 71 81