W blasku gwiazd i w hołdzie dla Beethovena - znamy program ICE Classic 2020!

Gwiazdorski cykl koncertów ICE Classic w Centrum Kongresowym ICE Kraków po raz szósty powraca w roku 2020, w którym przypada 250-lecie urodzin Ludwiga van Beethovena. Znamy już program – czekają nas trzy niezapomniane wieczory z orkiestrami i solistami należącymi do światowej czołówki wykonawstwa muzyki klasycznej. W ramach ICE Classic wystąpią Royal Philharmonic Orchestra, Jordi Savall oraz Jakub Józef Orliński. Bilety dostępne są od 14 listopada.

Podobnie jak w roku 2019, i tym razem cykl ICE Classic otworzy wybitna orkiestra symfoniczna. Zwana brytyjską orkiestrą narodową Royal Philharmonic Orchestra od siedmiu dekad kroczy drogą sukcesów osiąganych na Wyspach i podczas regularnych tras koncertowych obejmujących cały świat. Orkiestra została założona w 1946 roku przez sir Thomasa Beechama, kluczową postać powojennego życia muzycznego w Zjednoczonym Królestwie, realizatora stu dwudziestu operowych premier, w tym sześćdziesięciu dzieł wykonywanych w Wielkiej Brytanii po raz pierwszy. Dzieje RPO noszą także polski ślad: jednym z jej dyrygentów (jako stały współpracownik) jest Grzegorz Nowak. 25 marca również nie zabraknie rodzimego akcentu, bowiem koncert otworzy Dziesięć tańców polskich – intrygujące wczesne dzieło Witolda Lutosławskiego. Od sezonu 2021/2022 na czele Royal Philharmonic Orchestra stanie Vasilij Petrenko, jeden z najbardziej rozchwytywanych obecnie dyrygentów. Rosyjsko-brytyjski artysta zasłynął jako wybitny interpretator muzyki ze swej pierwszej ojczyzny, szczególnie dzieł Dymitra Szostakowicza (dla wytwórni Naxos zarejestrował serię wykonań jego symfonii). Usłyszymy pod jego batutą I Koncert skrzypcowy – jedno z wielu dzieł w dorobku Szostakowicza świadczących o trudnych relacjach z władzą komunistyczną, na blisko dziewięć lat wstrzymane przez cenzurę, „uwolnione” dopiero po śmierci Józefa Stalina i zaprezentowane w 1955 roku. Koncert dedykowany był jednemu z najważniejszych skrzypków dwudziestego stulecia – Dawidowi Ojstrachowi, który jego partię solową nazwał „rolą prawdziwie szekspirowską”. W Krakowie jako solista wystąpi światowej sławy rosyjski skrzypek Siergiej Krylov. Szostakowicz w swoim monumentalnym utworze podejmuje dialog z arcydziełem, przeciwstawiając cytat z własnej VII Symfonii motywowi losu z V Symfonii Ludwiga van Beethovena. Skoro więc w Koncercie Szostakowicza wywołany zostanie Beethoven, na finał zabrzmi właśnie jego V Symfonia. W ten sposób ICE Classic po raz pierwszy złoży muzyczny hołd jubilatowi.

Druga część celebracji odbędzie się jesienią – 13 października Jordi Savall oraz Le Concert des Nations wykonają Beethovenowskie opus magnum: IX Symfonię. Będzie to jedyny punkt tego wieczoru z ICE Classic, ale za to jaki! Koncert jest częścią szeroko zakrojonego projektu Beethoven Academy 250 realizowanego przez katalońskiego interpretatora i propagatora muzyki dawnej, wielokrotnego gościa Festiwalu Misteria Paschalia. Wraz z zespołem Le Concert des Nations, obchodzącym w 2019 roku swoje 30-lecie, Savall angażuje młodych muzyków, którzy dołączają do wielonarodowej orkiestry, aby zgłębiać świat symfoniki niemieckiego kompozytora. Możemy się spodziewać, że ostatnia symfonia Beethovena, nazywana „boskim objawieniem”, „Marsylianką ludzkości”, „symfoniczną alfą i omegą”, zabrzmi – wraz Odą do radości, którą wybrano na hymn Unii Europejskiej – w zupełnie nowej szacie dźwiękowej instrumentów historycznych oraz ożywczej interpretacji Savalla.

Ubiegłoroczny cykl ICE Classic zamykał uwielbiany przez polską publiczność Philippe Jaroussky. Pisaliśmy wówczas, że choć to największy kontratenor świata, po piętach depcze mu Jakub Józef Orliński, który jak błyskawica pędzi od sukcesu do sukcesu. Choć śpiewak ukończył zaledwie 28 lat, jego kariera ma już wymiar światowy. Dorota Kozińska pisała o nim: „Nie ma na niego mocnych (...). Postanowił zostać bożyszczem współczesnych tłumów – bez kompleksów, bez rozpychania się łokciami, z wdziękiem i za cenę mrówczej pracy. Na razie idzie mu świetnie”. To właśnie jego recital zamknie cykl ICE Classic w 2020 roku: 16 grudnia artysta wystąpi z programem ze swego drugiego solowego albumu Facced'amore, na który składa się wybór arii m.in. Cavallego, Handla, Bononciniego czy Hassego. Orliński przyznawał, że kryterium doboru dzieł było stworzenie wielowymiarowego portretu męskiego kochanka. W jego kreowaniu polskiemu śpiewakowi towarzyszyć będzie specjalizujący się w wykonawstwie dawnych oper zespół Il Pomo d'Oro, który przyczynił się do sukcesu takich kontratenorowych gwiazd, jak Franco Fagioli, Max Emanuel Cencic i Xavier Sabata.

Trzy wielkie koncerty i trzy mocne programy – od Witolda Lutosławskiego do Francesca Cavallego, od wielkiej symfoniki do intymnych arii miłosnych z barokowych oper, od współczesności po muzykę dawną, a wszystko w mistrzowskich wykonaniach – to właśnie oferuje melomanom (i nie tylko!) cykl ICE Classic.


Dla KBF Mateusz Ciupka, autor bloga „Szafa melomana”

informacja prasowa

Retrospektywa filmów Pawła Łungina w ramach 13. Festiwalu Filmów Rosyjskich "Sputnik"

Gościem specjalnym 13. Festiwalu Filmów Rosyjskich "Sputnik", który odbędzie się w dniach 21 listopada – 1 grudnia br. w Warszawie, będzie wybitny rosyjski reżyser Paweł Łungin. Twórca zagości na festiwalu w dniach 21-24 listopada. W ramach retrospektywy jego filmów zostanie zaprezentowanych 8 znakomitych tytułów fabularnych.

Paweł Łungin to reżyser o imponującym dorobku artystycznym, który cieszy się estymą nie tylko w Rosji, ale również poza jej granicami. Od wielu lat z powodzeniem łączy działalność producencką z pracą reżysera i scenarzysty. Jego debiut reżyserski "Taxi blues" (1990) został uhonorowany nagrodą na festiwalu w Cannes. "Taxi blues"

wprowadza widza w rzeczywistość pieriestrojki, gdy zawalił się dotychczasowy system wartości, a w jego miejsce nie powstało nic, co pozwoliłoby społeczeństwu zachować poczucie stabilizacji i dostrzec perspektywy na przyszłość. W pełnym chaosu stanie zawieszenia zderzają się dwie skrajnie odmienne osobowości. Reżyser konfrontuje tępotę i bierne podporządkowanie kierowcy taksówki z talentem muzyka jazzowego z jego niepohamowanym instynktem wolności. Obie postawy mogą prowadzić do destrukcji. Przy okazji omawiania tego filmu warto dodać, że wielką zasługą Pawła Łungina jest odkrycie dla rosyjskiej kinematografii samorodnego talentu aktorskiego Piotra Mamonowa, znanego wcześniej w świecie muzycznego undergroundu.

PawełŁugin, fot. Filmweb

"Wesele" (2000) to komediodramat ukazujący ponadczasowe ludzkie przywary, gdzie za tło społeczno-obyczajowe posłużyła rosyjska prowincja okresu transformacji. Ludzkie dramaty przeplatają się tu z chwilami euforycznej radości - ktoś użala się i płacze nad swoim losem, podczas gdy ktoś inny cieszy się chwilą; jedni wszczynają awanturę, podczas gdy inni bratają się wychylając kolejną szklankę wódki. A w powietrzu unosi się duch słowiańskiej improwizacji, która kieruje ludzkim życiem i przynosi zaskakujące rezultaty.

W filmie "Oligarcha" (2002) reżyser przybliża okoliczności powstawania wielkich fortun w Rosji, który to proces zaczął się już w okresie pieriestrojki, a nabrał tempa po rozpadzie Związku Radzieckiego. Paweł Łungin ukazuje przenikanie się świata biznesu i polityki, ale przybliża również psychologię bohatera, który w krótkim czasie z przeciętnego obywatela przeistacza się w miliardera przekonanego o sile swoich pieniędzy. Film odwołuje się do biografii jednego z pierwszych rosyjskich oligarchów Borysa Bieriezowskiego, jednak perypetie postaci filmowej raczej należy uznać za egzemplifikację losów pierwszego pokolenia rosyjskiej elity biznesowej.

Kadr z filmu "Wyspa"

Film "Wyspa" (2006) bez cienia wątpliwości można uznać za jedno z najważniejszych osiągnięć współczesnej rosyjskiej kinematografii. Reżyser skupił się tutaj na duchowym aspekcie życia człowieka, w poruszający sposób opowiada o winie i odkupieniu. Na szczególną uwagę zasługuje wykorzystanie przez Pawła Łungina fenomenu  jurodstwa, czyli zakorzenionej w prawosławiu świeckiej formy świętości, która nie posiada odpowiednika w kulturze zachodniego chrześcijaństwa. Pełne paradoksów „szaleństwo w Chrystusie” zostało niezwykle sugestywnie zilustrowane dzięki przekonującej grze aktorskiej Piotra Mamonowa. W tym filmie widzowie mogą również podziwiać wybitne kreacje aktorskie Wiktora Suchorukowa i Dmitrija Diużewa, którzy wcielili się w role prawosławnych duchownych. Film wyróżnia się przepięknymi zdjęciami wyspiarskiego pejzażu Morza Białego, które zrealizował nieodżałowany Andriej Żegałow oraz poruszającą muzyką, skomponowaną przez Władimira Martynowa.

"Car" (2009) to film portretujący władcę Rosji Iwana Groźnego, który zasłynął swym okrucieństwem wobec poddanych. Paweł Łungin zwraca uwagę na skutki władzy absolutnej, rysuje studium postępującego szaleństwa cara, które prowadzi do zguby poddanych, a samego Iwana Groźnego skazuje na osamotnienie. Po raz kolejny Piotr Mamonow dał się poznać jako aktor, który potrafi wcielić się w postać pełną sprzeczności. Na uwagę zasługuje również partnerujący mu Oleg Jankowski, który w tym filmie zagrał jedną z ostatnich swoich ról.

W "Damie Pik" (2016) reżyser wykorzystał klasyczne dzieło literackie Aleksandra Puszkina Dama Pikowa oraz operę Piotra Czajkowskiego pod tym samym tytułem. Przeniesienie historii do współczesności udowadnia, że żądza sławy i pieniędzy to namiętności, które towarzyszą ludzkości bez względu na zmieniające się epoki, a ułomność ludzkiej natury sprawia, że nieustannie poszukujemy drogi na skróty, co prędzej czy później prowadzi nas do zguby. Wykorzystanie partii operowych, wkomponowanych w fabułę filmu zrealizowanego w konwencji thrillera, należy uznać za udany eksperyment artystyczny reżysera, dzięki któremu widz nieprzywykły do opery, może się do niej przekonać.

Ostatni film Pawła Łungina "Braterstwo" (2019) jest prezentowany podczas 13. edycji Sputnika w sekcji konkursowej. Obraz odwołuje się do wydarzeń, które miały miejsce w ostatniej fazie operacji wojskowej, jaką Związek Radziecki prowadził na terenie Afganistanu w latach 1979-89. Reżyser odsłania kulisy wycofania radzieckich wojsk, a na tym tle prezentuje słabe morale radzieckich żołnierzy oraz dramatyczne wydarzenia związane z uwięzieniem generalskiego syna przez Afgańczyków. Reżyser przy tej okazji pokazuje, że działania wojenne mogą stać się pretekstem do osobistych porachunków z wrogiem. Po raz kolejny, tym razem w warunkach ekstremalnych, Paweł Łungin udowadnia, że istota ludzka składa się z pierwiastka dobrego i złego. Każdego człowieka stać na bohaterstwo, ale nie jest on wolny od strachu, tchórzostwa i zachowań niegodnych. Wydaje się, że owa dwoistość ludzkiej natury jest lejtmotywem całej twórczości Pawła Łungina, który taką właśnie refleksją dzieli się z widzami w swoich filmach.

Reżyser spotka się z warszawskimi widzami dwukrotnie w kinie Luna: 22 listopada po pokazie filmu "Taxi blues" (godz. 17:45) oraz 23 listopada po pokazie filmu "Braterstwo" (godz. 17:45). 

Autor tekstu: Grzegorz Szymczak

Program dostępny na: https://sputnikfestiwal.pl/2019/program

informacja prasowa

"Tematy". Edward Dwurnik, prace z lat 1967-2018 - wystawa w Galerii Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej

15 listopada Galeria Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej zaprasza na wystawę prac Edwarda Dwurnika, zatytułowaną "TEMATY". Zaprezentowane zostaną na niej obrazy z lat 1967-2018. 

„Edward Dwurnik (1943-2043)” - taką informację biograficzną Artysta podawał niekiedy na rewersach swoich prac na papierze. To jeden z elementów twórczej kreacji, życiorysu wpisanego w sztukę i swoistych gier z odbiorcami i krytyką artystyczną.

Edward Dwurnik, Kraków, 2017, Galeria Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej 

Dwurnik należał do najbardziej cenionych twórców polskich XX i XXI wieku. Pozostawał w kręgu zainteresowania kolekcjonerów i uznania krytyki artystycznej. Tworzył dużo i intensywnie, malując obrazy w kilku cyklach. Był bardzo uważny w opisie rzeczywistości i niekiedy można odnieść wrażenie, że pokazując obraz ogólny, nie chciał zrezygnować ze szczegółu.
Stąd w obrazach z przedstawieniami z lotu ptaka pojawia się pełna introspekcja, pozwalająca zobaczyć życie we wszystkich aspektach, we wszystkich wymiarach. Edward Dwurnik był kronikarzem, który na własnych zasadach dokumentował rzeczywistość często przez innych ignorowaną. „Sportowcy” i „Robotnicy” to szczególnie cenione cykle Edwarda Dwurnika.
Nie szukał motywów do obrazów, one bowiem po prostu były- wokół. Powstawały także obrazy abstrakcyjne oraz niezwykle malarskie, śmiało ujęte motywy morza.
Współpraca Katarzyny Napiórkowskiej z Edwardem Dwurnikiem opierała się na wieloletniej znajomości z Artystą zapoczątkowanej jeszcze w czasach studenckich.

Edward Dwurnik, Nowy Jork, olej na płótnie, 2018,
Galeria Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej

Na wystawie  "Tematy" zaprezentowane zostaną obrazy, grafiki i rysunki ze wszystkich okresów twórczości Edwarda Dwurnika. Ekspozycja obejmie m.in. wczesne rysunki z lat 1967-68 roku, obrazy, grafiki i kolaże z lat 80-82 oraz najbardziej rozpoznawalne prace z ostatnich lat z motywami miast z lotu ptaka, tulipanów, pejzaży, mórz i oceanów, a także abstrakcji. Wśród eksponowanych obrazów znajdą się także późne obrazy czarno-białe.

EDWARD DWURNIK (ur. 1943- zm. 2018)

Edward Dwurnik podczas otwarcia wystawy "Miłość" w CK Zamek we Wrocławiu Leśnicy,
2016 rok, fot. Barbara Lekarczyk-Cisek

Malarz, rysownik i grafik. Studiował w latach 1963-1970 na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowni Krystyny Łady-Studnickiej. Przez 3 lata studiował rzeźbę. W 1992 roku został laureatem prestiżowej nagrody Fundacji Coutts & Co w Zurychu. Został nagrodzony m.in.: Nagrodą Kulturalną “Solidarności” (1983), Nouvelle Biennale de Paris (1985), nagrodą Olimpiady Sztuki w Seulu (1988) i Nagrodą Fundacji Sztuki Współczesnej (1992).
W 1965 roku rozpoczął niezależny od toku studiów cykl rysunków i akwarel, a od 1966 obrazów olejnych “Podróże autostopem” – charakterystyczne widoki miast z lotu ptaka (kontynuowany do dziś).

Edward Dwurnik, Czterdziestu pięciu- cykl Robotnicy, 1980,
 Galeria Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej 

Poza malarstwem Dwurnik uprawia grafikę i rysunek (zarówno autonomiczne serie jak i ilustracje). Lubi projektować monumentalne kompozycje malarskie w przestrzeni publicznej. Stworzył rysunki i gwasze do filmów animowanych “Warzywniak,360 stopni” (2007 r.) oraz “Oaza” (2009 r.) w reżyserii Andrzeja Barańskiego. Powstało kilka filmów dokumentalnych o twórczości artysty, m.in: “Owoce Ziemi” (1977), “Portret z natury” (1984) i “Polska Nike” (1987) w reżyserii Andrzeja Szczygla oraz “Podróże Edwarda Dwurnika” (1995) Grażyny Banaszkiewicz. W 2011 roku powstał album ze wszystkimi reprodukcjami cyklu Sportowcy.

Edward Dwurnik, Nowy Jork, olej na płótnie, 2018
Galeria Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej

Prace w zbiorach: Albertina, Wiedeń; S.M.A.K. Stedelijk Museum voor Actuele Kunst, Gent, Belgia; Alvar Aalto Museum, Jyväskyla, Finlandia; Van Abbemuseum, Eindhoven, Holandia; Gemäldegalerie Neue Meister Albertinum, Drezno; Museum Junge Kunst, Frankfurt/Oder; Kunsthalle zu Kiel der Christian-Albrechts-Universitat, Kilonia; Museum Ludwig, Kolonia; Württembergischer Kunstverein, Stuttgart; Museum Villa Haiss, Zell a.H., Niemcy; Slovak National Gallery, Bratysława, Słowacja; Schaulager, Bazylea, Szwajcaria; Cleveland County Museum; Hirshhorn Museum and Sculpture Garden, Waszyngton, USA.

Galeria Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej
Warszawa, ul. Świętokrzyska 32
Wystawa: 16-30 listopada 2019
Czynne od poniedziałku do piątku w godz. 11-18.00 oraz w soboty 11-15.00
www.napiorkowska.pl

informacja prasowa

Trwa 11. edycja Wybrzeża Sztuki

Teatr Wybrzeże w Gdańsku zaprasza na  11. edycję Wybrzeża Sztuki - corocznego przeglądu tego, co najciekawsze i najbardziej wyczekiwane w polskim teatrze.

Dotychczasowe edycje pozwoliły Państwu podziwiać wielkie kreacje wybitnych scenicznych osobowości w często zaskakujących i zawsze niebanalnych reżyserskich interpretacjach wielkiej dramatycznej klasyki i nieprzeciętnej współczesności, w porywających inscenizacyjnie i rewelacyjnie ascetycznych spektaklach realizowanych na scenach całego kraju. Nie inaczej będzie i w tym roku.

11 listopada, w Dzień Niepodległości... WOJNA POLSKO-RUSKA POD FLAGĄ BIAŁO-CZERWONA Doroty Masłowskiej w reżyserii Pawła Świątka z Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie. 12. obrosła legendą, wielokrotnie nagradzana EWELINA PŁACZE Anny Karasińskiej z TR Warszawa. W czwartek, 14 listopada, najnowszy spektakl Jana Klaty - DŁUG z Teatru Nowego Proxima. 11. edycję Wybrzeża Sztuki zakończy najbardziej wyczekiwana premiera sezonu - CAPRI - WYSPA UCIEKINIERÓW Krystiana Lupy z Teatru Powszechnego w Warszawie.

O WYBRZEŻU SZTUKI

Wybrzeże Sztuki to coroczne święto miłośników teatru, bogate w najciekawsze, najwybitniejsze i najgłośniejsze spektakle prezentowane na polskich scenach. Dotychczasowe edycje naszego przeglądu dały trójmiejskiej publiczności możliwość obejrzenia m.in. OCZYSZCZONYCH Krzysztofa Warlikowskiego, TANGA Jerzego Jarockiego, WYCINKI HOLZFÄLLEN Krystiana Lupy, TRYLOGII Jana Klaty, W IMIĘ JAKUBA S. Pawła Demirskiego i Moniki Strzępki, MIĘDZY NAMI DOBRZE JEST Grzegorza Jarzyny. Przez sceny Wybrzeża Sztuki przewinęło się wielu wybitnych polskich aktorów. W mistrzowskich kreacjach nasza publiczność mogła podziwiać m.in. Krystynę Jandę, Danutę Stenkę, Annę Dymną, Maję Komorowską, Magdalenę Cielecką, Maję Ostaszewską, Danutę Szaflarską, Kingę Preis, Jana Peszka, Jana Frycza, Piotra Machalicę, Jerzego Trelę, Jana Englerta, Grzegorza Małeckiego, Krzysztofa Globisza i Zbigniewa Zapasiewicza.

SZCZEGÓŁOWY PROGRAM

poniedziałek, 11 listopada, godz. 19.00, Duża Scena
Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie
Dorota Masłowska
WOJNA POLSKO-RUSKA POD FLAGĄ BIAŁO-CZERWONĄ
Adaptacja i dramaturgia: Mateusz Pakuła
Reżyseria: Paweł Świątek
Scenografia: Marcin Chlanda
Muzyka: Dominik Strycharski

Ta zionąca seksizmem i zwykłym chamstwem książka przez 17 lat od pierwszego wydania zdążyła się już zestarzeć i nieoczekiwanie stać aktualna na nowo. W dobie wychodzących spod ziemi demonów nacjonalizmu WOJNA POLSKO-RUSKA Doroty Masłowskiej nabiera porażającego, jadowitego blasku. W tej adaptacji tę historię, historię pewnej bzdurnej – lub zupełnie niebzdurnej – wojny, wojny z ruskami, z wszelkim obcym, oraz historię głównego bohatera, Silnego, brawurowo opowiada sześć dziewczyn, które spotkał na swojej popapranej drodze pierwszy dresiarzo-husarz Rzeczypospolitej.

„Wow, niezły paradoks, że Wojna P-R swojego teatralnego spełnienia doczekuje się po 17 latach od premiery, gdy zdążyła tak się zestarzeć, że zdążyła od nowa się uaktualnić. Błyskotliwa adaptacja Pawła Świątka; ni to Monthy Python, ni to Gombrowicz, ale taki z Lidla z tygodnia literackiego. Zamiast bloków - łany techno-róż, zamiast tępego socjologicznego konkretu - diaboliczne aktorstwo, w którym videoblogerki cwałują z popkami w upiornym korowodzie; śmiech, łzy i kompletny gore. Gratuluję i dziękuję.”

Dorota Masłowska

„WOJNA POLSKO-RUSKA Pawła Świątka to udany powrót reżysera do prozy Doroty Masłowskiej i wysokiej formy, jaką prezentował w Pawiu królowej. Teraz zrealizował spektakl o infantylnej, kibolskiej mentalności. Silny patrzy na kraj i świat – jak na podwórko przy bloku.”

Jacek Cieślak

„Pakuła i Świątek uważnie czytają tekst powieści Doroty Masłowskiej i jednocześnie obserwują zmieniającą się Polskę. Ich spektakl to udana interpretacja książki, a ponieważ twórcy sięgają po język obecny w internecie i na ulicy, to inscenizacja stanowi przede wszystkim komentarz o współczesnym Polaku.”

Alicja Wielgus


W spektaklu występują: Karolina Kazoń, Marta Konarska, Agnieszka Kościelniak, Natalia Strzelecka, Marta Waldera, Katarzyna Zawiślak-Dolny.

Asystentka scenografa: Katarzyna Sobolewska
Producent: Bożena Sowa
Inspicjent: Iwona Cieślik

Premiera: 2 marca 2019, Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie - Scena MOS
Czas trwania spektaklu: 90 min bez przerw

Spektakl przeznaczony dla widzów dorosłych.

wtorek, 12 listopada, godz. 18.00 i 20.30, Stara Apteka
TR Warszawa
Anna Karasińska
EWELINA PŁACZE
Reżyseria: Anna Karasińska
Współpraca dramaturgiczna: Magdalena Rydzewska
Choreografia: Marta Ziółek

Spektakl o możliwości bycia sobą w świecie, w którym tożsamość człowieka tworzą liczne, często sprzeczne ze sobą narracje. Tekst jest zbudowany z fantazji, obiegowych opinii i wizerunków medialnych aktorek i aktorów. Aktorzy grają tu siebie samych wyobrażonych przez kogoś innego. Nie mając możliwości sprostowania informacji na swój temat pozostają uwięzieni w swoich przypadkowych i fragmentarycznych tożsamościach, które przenikają się z ich prywatną prawdą. Spiętrzenie ról sprawia, że nie wiadomo już do kogo należą wypowiadane ze sceny kwestie.

Anna Karasińska o spektaklu: „Rozmontowujemy sytuację teatralną, aby wejść w bliskość z widzami i samymi sobą. Absurd sytuacji, którą stworzyliśmy jest sposobem na wymknięcie się poza obręb oczekiwań i schematów. W naszej pracy wielokrotne wywracaliśmy wszystko do góry nogami i doświadczaliśmy płynącej z tego wolności, która jak mamy nadzieję, udziela się naszym widzom.”

Przy pisaniu tekstu wykorzystane zostały improwizacje: Bogny Gronieckiej, Moniki Kłobukowskiej, Katarzyny Obidzińskiej, Karoliny Płanik, Beaty Terech. Autorka projektu przeprowadziła również wywiady z członkami grupy HURRAGRAM i młodzieżą z grupy teatralnej w Stołecznym Centrum Edukacji Kulturalnej.

„Odtrutka na teatralną nudę. Świetne!”

Zdzisław Pietrasik

„Dowcipnie i bez odrobiny patosu obnaża kłamstwo teatru, zdziera z niego blichtr i z wyczuciem pokpiwa.”

Jacek Wakar

Nagroda Magnolii – Nagroda Miasta Szczecina 51. Przeglądu Teatrów Małych Form KONTRAPUNKT 2016 w Szczecinie bdla Marii Maj, Eweliny Pankowskiej, Adama Woronowicza i Rafała Maćkowiaka za ukazanie wartości kolektywnej pracy w teatrze; za stworzenie perfekcyjnie współgrającego zespołu, który bawiąc się swoją tożsamością, zadaje ważne pytanie o to, co znaczy dzisiaj bycie sobą oraz tamże Nagroda Promocyjna im. Kazimierza Krzanowskiego dla Anny Karasińskiej za błyskotliwość, inteligencję, konsekwencję w tworzeniu wypowiedzi, która burzy tradycyjne hierarchie i pokazuje, jak ważne jest zaufanie w pracy teatralnej.

Nagroda Aktorska 56. Kaliskich Spotkań Teatralnych dla Marii Maj, Eweliny Pankowskiej, Adama Woronowicza i Rafała Maćkowiaka.

W spektaklu występują: Rafał Maćkowiak, Maria Maj, Ewelina Pankowska, Adam Woronowicz.

Asystentka reżysera: Ewelina Pankowska
Produkcja: TR Warszawa
Kierowniczka produkcji: Karolina Pająk

Premiera: 1 października 2015, TR Warszawa
Czas trwania spektaklu: 60 minut bez przerw

czwartek, 14 listopada, godz. 19.00 i 21.30, Scena Kameralna
Teatr Nowy Proxima
DŁUG
Adaptacja i reżyseria: Jan Klata
Scenografia, kostiumy: Mirek Kaczmarek, Krystian Szymczak
Muzyka: Jakub Lemiszewski
Choreografia: Maćko Prusak

„I odpuść nam nasze długi jako i my odpuszczamy naszym dłużnikom” – tak brzmi dosłowny przekład znanych wszystkim od dzieciństwa słów. Dług towarzyszy nam od kołyski aż po grób, narastający, niemożliwy do spłacenia dług… Antropolog David Graeber napisał jedną z najważniejszych książek ostatnich lat. Erudycyjną, błyskotliwą, przenikliwą, nonkonformistyczną, skłaniającą do radykalnej rewizji utartych poglądów na mechanizmy rządzące światem.

Jan Klata inspirując się książką Graebera DŁUG i odwołując się do innych tekstów kultury, takich jak ZBRODNIA I KARA Fiodora Dostojewskiego czy FAUST Johanna Wolfganga von Goethego, postanowił zmierzyć się tematem długu, jego historią i wpływem na dzieje całej ludzkości. Jan Klata dokonuje radykalnej rewizji utartych poglądów na mechanizmy rządzące światem – i udowadnia, że dług towarzyszył człowiekowi od zarania dziejów, a świat nie tyle jest podzielony na panów i niewolników, co dłużników i wierzycieli, a rolnicze imperia mają sporo wspólnego z aktualnymi kryzysami finansowymi i przyszłością gospodarki.

„Największą siłą spektaklu w krakowskim Teatrze Nowym Proxima są Bartosz Bielenia, Marcin Czarnik, Monika Frajczyk, Małgorzata Gorol - świetni artyści, którzy przyszli do Starego Teatru za Klaty i z Klatą z niego odeszli. Dziś współtworzą zespoły czołowych stołecznych teatrów - połowa wylądowała w Rozmaitościach Jarzyny, połowa w Nowym Warlikowskiego. Na scenie potrafią się zmienić w ironiczny zespół disco, mistrzów klasycznej formy dramatycznej czy nawiązujących kontakt z widownią performerów. To oni robią to przedstawienie.”

Witold Mrozek

„Oto dłużnicy. Ubrani, jakby przed chwilą wyszli z Pewexu. Cali w jeansie, kowbojkach i z grillzem na zębach. Swoimi pieniędzmi "biją po oczach". Trochę odrealnieni - ich ubrania z tyłu i z przodu wyglądają dokładnie tak samo. Zaczepiają, zachęcają do festynowych okrzyków. Jest połyskująca podłoga, są stoliki z przezroczystymi głowami, do których podłączono sporo kabelków na kapitalistyczne pranie mózgów (dobra scenografia Mirka Kaczmarka). Gospodarze wieczoru mieszają tragiczne z komicznym. Najpierw umierają za swoje winy - długi, by po chwili zatańczyć i zaśpiewać (choreografia Maćko Prusaka). M.in. o tym, że pożyczone często jest dziedziczone. Jak kiepski gen, z którym nie wiadomo, co zrobić.”

Dawid Dudko

W spektaklu występują: Bartosz Bielenia, Marcin Czarnik, Monika Frajczyk, Małgorzata Gorol.

Światło: Wojciech Kiwacz
Dźwięk: Tadeusz Sawka/Bogdan Czyszczan
Producent: Fundacja Kultury Cracovia Genius Loci, Teatr Nowy Proxima

Premiera: 14 września 2019, Teatr Nowy Proxima Kraków
Czas trwania spektaklu: 100 minut bez przerw

Spektakl przeznaczony dla widzów powyżej 16 roku życia.

piątek i sobota, 15 i 16 listopada, godz. 18.00, Duża Scena
Teatr Powszechny Warszawa
Curzio Malaparte
CAPRI – WYSPA UCIEKINIERÓW
Scenariusz (na podstawie utworów: KAPUTT i SKÓRA),
reżyseria, scenografia: Krystian Lupa
Kostiumy: Piotr Skiba
Muzyka: Bogumił Misala
Wideo: Natan Berkowicz, Adam Suzin

Twórcy spektaklu przyglądają się przemianom Europy i roli wielkich osobowości w procesach polityczno-społecznych. W epickiej opowieści narodziny faszyzmu i wojna stają się odniesieniem dla współczesnych lęków. Lupa akcję umieszcza na Capri, wyspie, na którą uciekali marzyciele, władcy i rewolucjoniści, m.in. cesarz Tyberiusz, Lenin, Gorki, George Bernard Shaw i Rilke. Tajemnicza, utopijna przestrzeń łączy artystów, żołnierzy i wykluczonych poza margines – kiedy wielka historia wymusza zawieszenie dotychczasowych norm społecznych i moralnych, barbarzyństwo spotyka się z obojętnością, a kryzys z beztroską rozrywką, w bólach rodzi się nowy, nieodgadniony ład.

„Krystian Lupa bywa w CAPRI bardzo autoironiczny. To on sam stworzył na scenie chyba najlepszą metaforę przedstawienia. Reżyser z POGARDY Godarda na Capri kręci ODYSEUSZA; grecki bohater patrzy w morze i - jak słyszymy - widzi pierwszy raz Itakę. Tylko że przypomina się na scenie, nie widzimy żadnego lądu. Horyzont, morze, mgła. To, że jest tam gdzieś jakiś dom, jakiś sens, jakiś cel - bierzemy na słowo. Wytwarzanie takiej obietnicy, i to tak, że mu się wierzy - to może ostatnio największy kunszt Krystiana Lupy.”

Witold Mrozek

„Czy Lupa zaleca nam spokój, bo kiedyś znów i za olbrzymią cenę przyjdzie czas na realizację wolnościowych utopii? A może w ogóle stracił wiarę w ludzkość? W ostatniej części spektaklu żywy plan przenika się z projekcją wideo, ale po obu stronach jest czekanie.”

Aneta Kyzioł

„Krystian Lupa zarówno wytyka naszą codzienność palcem, jak i doświetla ją metaforą, nie strzelając jednak oskarżeniami we wszystkich, w których mógłby strzelać.”

Piotr Olkusz

W spektaklu występują: Karolina Adamczyk, Grzegorz Artman, Jacek Beler, Michał Czachor, Anna Ilczuk, Michał Jarmicki, Andrzej Kłak, Magdalena Koleśnik, Mateusz Łasowski, Vova Makovskyi, Monika Niemczyk, Filip Orliński, Halina Rasiakówna, Maria Robaszkiewicz, Nikodem Rozbicki, Piotr Skiba, Ewa Skibińska, Julian Świeżewski, Paweł Tomaszewski, Wojciech Wójcik, Julia Wyszyńska, Michał Zieliński, Wojciech Ziemiański, Michalina Żemła oraz statyści: Karol Helewski, Maciej Kobiela, Ignacy Martusewicz, Tomasz Mechowicki, Olaf Staszkiewicz, Mariusz Urbaniec, Filip Warot.

Pomoc dramaturgiczna, asystent reżysera: Maksym Teteruk
Główna asystentka reżysera: Michalina Żemła
Asystentki reżysera: Julia Ongirska, Karolina Szczypek
Inspicjentka: Jagoda Mordak/Iza Stolarska

Premiera: 12 października 2019, Teatr Powszechny Warszawa
Czas trwania spektaklu: 330 minut, dwie przerwy

Spektakl przeznaczony dla widzów dorosłych.

Więcej informacji na stronie Teatru Wybrzeże.

informacja prasowa

13. Azjatycki Festiwal Filmowy Pięć Smaków w Kinie Nowe Horyzonty

W ciągu 13 lat Festiwal Pięć Smaków stał się jednym z najważniejszych europejskich wydarzeń w całości poświęconych kinematografiom i kulturze azjatyckiej. Od 15 do 17 listopada Kino Nowe Horyzonty zaprasza na ekscytującą filmową podróż do Azji Wschodniej, Południowo-Wschodniej i Południowej. W programie znalazły się nowe, nagradzane na światowych festiwalach filmy z Japonii, Korei Południowej czy Bhutanu oraz absolutny klasyk z Hongkongu.

Jednym cięciem, reż. Shinichiro Ueda, Japonia 2017, 96’ | 15 listopada, piątek, godz. 20:15
Kolejny film o epidemii żywych trupów? Niby nic nowego, ale zrzędliwy reżyser zapodział się gdzieś na planie a ekipa... zaczyna podgryzać siebie nawzajem. Mikrobudżetowa produkcja, o fabule której najlepiej przed seansem wiedzieć jak najmniej, nieoczekiwanie dla wszystkich stała się w Japonii spektakularnym przebojem z ponad dwumilionową widownią.

Kadr z filmu Jednym cięciem

Z kości powstałeś, reż. Toshiyuki Teruya (Gori), Japonia 2018, 111’ | 16 listopada, sobota, godz. 18:00
Zaskakujący komediodramat z pogrzebem w tle. Tradycje Okinawy i skomplikowane rodzinne relacje w pozbawionym patosu, słonym i słonecznym jak morska bryza filmie zrealizowanym na dalekiej wyspie Aguni.

Kadr z filmu Z kości powstałeś

Czerwony fallus, reż. Tashi Ghyeltshen, Bhutan, Niemcy, Nepal 2019, 82’ | 16 listopada, sobota, godz. 20:15
Cicha wioska w zasnutej mgłami górskiej dolinie może wydawać się rajem, jednak nie dla szesnastoletniej Sangay, milczeniem przykrywającej bolesne doświadczenia. Pełna niepokojącej symboliki, ujmująca obrazem historia dojrzewania i odkrywania kobiecej siły.
Maggie, reż. Yi Okseop, Korea Południowa 2018, 88’ | 17 listopada, niedziela, godz. 18:00
W pracowni rentgenowskiej jakaś para bawi się w doktora, chłopak pielęgniarki Yoon-young nie może znaleźć pracy, a na ulicach Seulu pojawiają się kratery, co zdaje się mieć związek z pewnym gadającym sumem. Uwodzący kolorami debiut koreańskiej reżyserki to słodkogorzki esej o zaufaniu i nieporozumieniach, skrzący się absurdalnym humorem, choć podszyty melancholią.

Kadr z filmu Made in Hongkong

Made in Hong Kong, reż. Fruit Chan, Hongkong 1997, 109’ | 17 listopada, niedziela, godz. 20:15
Zbuntowany Moon wałęsa się między hongkońskimi wieżowcami, podejmując się drobnych zleceń od mętnych typów. Ma ciężko chorą dziewczynę i przyjaciela, którego życie także nie jest usłane różami... Mocne kadry, desperacka atmosfera i dynamiczny montaż składają się na ekspresyjny miejski poemat, W dotkliwy i hipnotyczny.

* * *
Podobnie jak w przypadku poprzednich czterech edycji, identyfikacja wizualna 13. Pięciu Smaków oparta jest na dalekowschodnim kalendarzu lunarnym i znakach zodiaku. 2019 to rok Ziemnej Świni (w niektórych krajach Dzika), która jest symbolem powodzenia, bogactwa i sukcesu.
Więcej szczegółów można znaleźć na www.kinonh.pl.

informacja prasowa

Jubileuszowe spotkanie z Barbarą Krafftówną i przegląd filmów z jej udziałem

Znakomita aktorka teatralna i filmowa, jedna z czołowych artystek Kabaretu Starszych Panów i Pod Egidą, w grudniu ubiegłego roku skończyła 90 lat. Miłośnikom polskiego kina zapadła w pamięć jako Felicja z „Jak być kochaną” Wojciecha Jerzego Hasa. Specjalny pokaz tego właśnie filmu i jubileuszowe spotkanie z aktorką odbędzie się w kinie Iluzjon 18 listopada o godz. 19.00. Wydarzenie poprzedzi przegląd innych filmów z udziałem Barbary Krafftówny w dniach 13-17 listopada. 

Barbara Kraftówna, fot. Jerzy Troszczyński, FOTOTEKA FINA Filmoteka

W grudniu 2018 roku wielka dama polskiego kina i teatru, Barbara Krafftówna, świętowała swoje 90. urodziny. W swojej, trwającej 66 lat karierze filmowej, grała u Andrzeja Wajdy, Kazimierza Kutza czy Stanisława Barei, choć dla większości widzów pozostaje przede wszystkim Honoratką z serialu „Czterej pancerni i pies”. Jedna z ulubionych aktorek Wojciecha Hasa (wystąpiła m.in. w „Szyfrach” i „Rękopisie znalezionym w Saragossie”) swoją najwybitniejszą kreację, a przy tym jedną z najciekawszych bohaterek polskiego kina, nieszczęśliwie zakochanej Felicji stworzyła w jego „Jak być kochaną”. Pokaz tego właśnie filmu w kinie Iluzjon, 18 listopada o godzinie 19.00, poprzedzi wyjątkowe spotkanie z aktorką, które poprowadzi Remigiusz Grzela. Wydarzenie wpisuje się w ciągle jeszcze trwający rok jubileuszowy artystki.

19:00 | JAK BYĆ KOCHANĄ? reż. Wojciech Jerzy Has, Polska 1962, 101 minut
20:40 | Spotkanie z Barbarą Krafftówną

Felicja (Barbara Krafftówna), popularna aktorka radiowa, lecąc do Paryża myślami wraca do czasów okupacji i swojej wielkiej, zakończonej tragicznie miłości do kolegi z teatru, Wiktora Rawicza (Zbigniew Cybulski), którego, poszukiwanego za zabójstwo rzekomego kolaboranta, ukrywała w swoim domu. Wewnętrzny monolog bohaterki rekonstruując bolesną historię ich związku, pokazuje, że poświęcenie kobiety nie wystarcza, by być kochaną, a jej miłość – nie ocala. To adaptacja powieści Kazimierza Brandysa i jedyny film szkoły polskiej z kobiecą bohaterką, eksponujący pomijany przez główne dzieła nurtu wojenny dramat „nieznanych żołnierzy” i tragedię niespełnionego, kobiecego losu. Lęk i poczucie zagrożenia jako codzienność wojny, życie jako teatr masek i pozorów, a przede wszystkim – Barbara Krafftówna w życiowej roli. Liczne nagrody, m.in. Złote Wrota w San Francisco i Złota Kaczka dla filmu roku.
Przegląd filmów z udziałem Krafftówny

Wcześniej w kinie Iluzjon pokazy innych filmów z udziałem aktorki w trwającym od 13-17 listopada przeglądzie pt. „Jak być kochaną?”. W programie znalazły się jej kreacje z lat 60. , zarówno komediowe – suflerki Flapci w „Jutro premiera” Janusza Morgensterna i Barbarki w „Upale” Kazimierza Kutza – jak i dramatyczne (nauczycielka Marta w „Cierpkich głogach” Janusza Weycherta).

13 listopada g. 18.00 | CIERPKIE GŁOGI, reż. Janusz Weychert, 1966, 82 minuty  

Polska prowincja lat 60. Marta Szymańska (Barbara Krafftówna) jest nauczycielką w wiejskiej szkole. Jej w miarę stabilne życie burzy powrót do wsi – po 6 latach – dawnego ucznia, Staszka Gilarza (Ryszard Filipski), wyrzuconego za zbyt nachalne adorowanie kobiety. Dodatkowo komplikuje je konflikt pryncypialnej nauczycielki z kierownikiem szkoły, dbającym bardziej o interesy swoje niż instytucji. Filmowa adaptacja słuchowiska Zofii Posmysz. Ciekawy obraz polskiej prowincji z charakterystycznymi typami, intrygami, uprzedzeniami, a przede wszystkim – niebanalny portret kobiety niezależnej, indywidualistki chcącej być wierną swoim wartościom i zmagającej się z niełatwym uczuciem.   

16 listopada g. 16.00 | JUTRO PREMIERA, reż. Janusz Morgenstern, 1962, 82 minuty

Marzenia początkującego dramaturga (Gustaw Holoubek) o wystawieniu jego sztuki zaczynają się spełniać, gdy chęć zagrania głównej roli wyraża gwiazda teatru „Studio”, Janina Radwańska (Irena Malkiewicz). Do obsady dołącza też protegowana reżysera (Wieńczysław Gliński) Basia Percykówna (Kalina Jędrusik). Wkrótce okazuje się, że swoją sztukę, rozgrywającą się poza sceną, pisze też życie – jest w niej i miłosny trójkąt, i nieoczekiwany finał, a jedną z głównym ról odegra suflerka Flapcia (Barbara Krafftówna). Adaptacja popularnej sztuki Jerzego Jurandota „Trzeci dzwonek” pokazująca teatr od kuchni i z dużym przymrużeniem oka. Żartobliwa satyra środowiskowa z gwiazdorską obsadą, która dodaje filmowej opowieści wiarygodności. W tle – Irena Dziedzic, Leopold Tyrmand i muzyka Krzysztofa Komedy. W zamierzeniu reżysera „coś lekkiego z gatunku filmu rozrywkowego”,  ponad pół wieku później – filmowe świadectwo epoki i zapis kawałka historii polskiego aktorstwa.

17 listopada g. 16.00 | UPAŁ, reż. Kazimierz Kutz, 1964, 85 minut  

Na prośbę premiera opustoszałym podczas letnich upałów miastem opiekują się dwaj Starsi Panowie (Jeremi Przybora i Jerzy Wasowski), którym pomaga Żeńska Drużyna Przeciwudarowa imienia Kupały pod przewodnictwem Zuzanny (Kalina Jędrusik). Wkrótce przyjdzie im stawić czoła kryzysowi dyplomatycznemu, wywołanemu wizytą ambasadora egzotycznego państwa (Wiesław Michnikowski), któremu wpadnie w oko Barbarka (Barbara Krafftówna), piękna kasjerka w barze mlecznym… Surrealistyczna komedia inspirowana Kabaretem Starszych Panów, telewizyjnym fenomenem drugiej połowy lat 50., próba przeniesienia na duży ekran wykreowanego przez twórców liryczno-absurdalnego  świata. Poetycki klimat, dowcip, purenonsens, a przede wszystkim – czołowi wykonawcy Kabaretu Starszych Panów z Wiesławem Gołasem, Kaliną Jędrusik i oczywiście Barbarą Krafftówną na czele. W chwili premiery przyjęty przez krytykę z mieszanymi uczuciami, dziś – jeden z najbardziej niezwykłych filmów w historii polskiego kina.

Więcej o przeglądzie: http://www.iluzjon.fn.org.pl/cykle/info/1102/barbara-krafftowna-jubileuszowo-cykl-filmowy.html 

Bilety w cenie 12-14 zł do nabycia online lub w kasie kina.

Kino Iluzjon ǀ ul. Narbutta 50a ǀ Warszawa

informacja prasowa

"Wojownik" w Teatrze Pieśń Kozła: premiera już w najbliższy weekend

Teatr Pieśń Kozła zaplanował premierowe spektakle „Wojownika” na 16 i 17 listopada. Twórcy zapowiadają przedstawienie bardzo muzyczne. Teatr wystąpi na nowej scenie.

Bezpośrednią inspirację dla „Wojownika” stanowią „Trojanki” Eurypidesa i losy czterech kobiet (Hekabe, Kasandry, Andromache i Heleny) po zdobyciu tego miasta przez Greków. Drugim źródłem inspiracji była dla twórców spektaklu adaptacja dzieła Eurypidesa, której dokonał J. P. Sartre.

– To jednak aż i tylko inspiracje – wydźwięk przedstawienia nawiązuje i odwołuje się do mroczniejącej atmosfery naszych czasów. Poczucie nadciągającej katastrofy i zapaści cywilizacyjnej jest wręcz namacalne, podobno tak samo było na przełomie XIX i XX w. Z drugiej strony, w naszym „Wojowniku” nie pogrążamy się w niepewności czy rozpaczy. Światełka nadziei doszukujemy się we wrażliwości człowieka, a nasz punkt widzenia może okazać się zaskakujący – mówi Alicja Bral, która stworzyła dramaturgię tego przedstawienia.

Zgodnie z filozofią teatru, spektakl na pewno nie będzie jednak komentował czy ilustrował bieżących wydarzeń.
– Sięgamy do źródeł antycznych albo, w przypadku wielu innych przedstawień, do Szekspira, ponieważ tam można znaleźć uniwersalną refleksję nad naturą człowieka i kreowanymi przez niego mechanizmami – dodaje Grzegorz Bral, reżyser spektaklu i dyrektor Teatru Pieśń Kozła.
Zapowiada, że „Wojownik” jest przedstawieniem bardzo muzycznym, m.in. z udziałem wiolonczeli, rogów czy bębnów. Polifonie, charakterystyczne dla Teatru Pieśń Kozła, skomponował Maciej Rychły. 

Premierowe przedstawienia odbędą się w sobotę i niedzielę 16 i 17 listopada. Spektakl zobaczymy na nowej scenie, w Piekarni / Centrum Sztuk Performatywnych, przy ul. Księcia Witolda 62–70 we Wrocławiu. To kameralny obiekt, choć nieco większy niż sala w dawnej siedzibie teatru. W Piekarni jest miejsce dla 250 widzów.

„Wojownik” to druga część planowanej przez Teatr Pieśń Kozła trylogii (pierwszą stanowił spektakl „Anty-Gone Tryptyk”, zaprezentowany premierowo w listopadzie ubiegłego roku).
Teatr Pieśń Kozła ma za sobą rok bardzo udanych wyjazdów zagranicznych. Występował m.in. na scenie słynnego londyńskiego The Globe, czyli najbardziej prestiżowej szekspirowskiej sceny na świecie. Grupy zewnętrzne prezentują się tam niezwykle rzadko. Wywodzący się z Wrocławia teatr zaprezentował się również na innej niezwykle ważnej scenie szekspirowskiej, w ramach Shakespeare Festival na Zamku Kronborg w Helsingor. W tym roku występował m.in. również w CalPerformances w Berkeley.
Teatr Pieśń Kozła  będzie można usłyszeć również w najnowszym i zarazem ostatnim  sezonie serialu „Wikingowie”. Dwie pieśni będą towarzyszyć bohaterom serialu w kluczowych wydarzeniach.

informacja prasowa

Znamy zwycięzców 10. American Film Festival we Wrocławiu

Święto amerykańskiego kina we Wrocławiu dobiega końca. Podczas dzisiejszej gali wręczenia nagród poznaliśmy zwycięzców jubileuszowej edycji American Film Festival. Wyróżnione produkcje otrzymały nagrody ufundowane przez BNY Mellon.

Święta Frances w reż. Alexa Thompsona

Tradycyjnie Jurorem AFF była publiczność, która głosowała na swoje ulubione filmy. Spośród 15 fabuł w sekcji Spectrum najlepsza okazała się Święta Frances (Saint Frances) w reżyserii Alexa Thompsona.
Święta Frances to pełna serdecznego, inteligentnego humoru historia trzydziestolatki na życiowym zakręcie, pracującej jako opiekunka tytułowej Frances, rezolutnej córki pary lesbijek. Debiut Alexa Thompsona charakteryzuje się równocześnie szczerością i lekkością, a ich połączenie daje często prowokacyjny efekt. Film zdobył już m.in. Nagrody Publiczności na festiwalach SXSW i L.A. Outfest.
Na ostatni pokaz Świętej Frances zapraszamy jeszcze dziś – o 20:45.

I want my MTV w reż. Tylera Measona i Ptaricka Waldropa

W konkursie American Docs, w którym widzowie mogli zobaczyć 13 dokumentów, publiczność nagrodziła I Want My MTV (aka Biography: I Want My MTV) w reżyserii Tylera Measoma i Patricka Waldropa.
I Want My MTV to najbardziej energetyczny dokument w programie tegorocznej edycji AFF. Film Measoma i Waldropa odsłania historię słynnej stacji telewizyjnej, jej rozwoju i przemian, aż do rezygnacji z wideoklipów na rzecz reality shows. Poznajemy ją dzięki relacjom założycieli MTV, prezenterów i gwiazd muzyki pop (Sting, Eurythmics, Tori Amos), a także za sprawą bogatych archiwów, sprawiających, że I Want My MTV jest prawdziwą ucztą dla oka i ucha.
Na ostatni pokaz filmu zapraszamy jeszcze dziś – o 21:00.

* * *
Podczas dzisiejszej gali wręczone zostały także Indie Star Awards, czyli nagrody dla wybitnych przedstawicieli niezależnego kina z USA. Statuetki trafiły do Marka Webbera, reżysera i aktora; bohatera tegorocznej retrospektywy filmowej oraz do Jaya Van Hoya, producenta m.in. American Honey i The Lighthouse.

* * *
Niedziela to nie koniec filmowych atrakcji: w poniedziałek, 11 listopada, zapraszamy do Kina Nowe Horyzonty jeszcze na 43 seanse w ramach American Film Festival!

informacja prasowa

Niedziela i poniedziałek na American Film Festival. Pierwszy w Polsce pokaz „Historii małżeńskiej” Baumbacha podczas gali wręczenia nagród

Podczas gali wręczenia nagród o 19:00 poznamy nazwiska laureatek/laureatów, którzy zdobędą nagrody ufundowane przez BNY Mellon. Tradycyjnie, festiwalowym jurorem była nasza publiczność, która wybrała najlepsze filmy w sekcji Spectrum (fabuły) i sekcji American Docs (dokumenty). Również dzisiaj odbędzie się pierwszy w Polsce pokaz "Historii małżeńskiej" – najnowszej produkcji Noaha Baumbacha, ze Scarlett Johansson i Adamem Driverem w rolach głównych.

Historia małżeńska, reż. Noah Baumbach

W niedzielę czeka nas jeszcze 8 spotkań z twórcami i twórczyniami filmowymi (wśród nich masterclass z Markiem Webberem o 16:00), z kolei w poniedziałek – ostatni dzień AFF – polecamy 7 sesji Q&A, m.in. z Michaelem Tyburskim, reżyserem Brzmienia ciszy (The Sound of Silence) – po seansie o 15:45.

O 17:30 zapraszamy do BWA Studio (ul. Ruska 46a) na ostatnie spotkanie literackie. Tym razem Michał Nogaś (dziennikarz i krytyk literacki), Dobromiła Jankowska (tłumaczka) i Anita Musioł (szefowa Wydawnictwa Pauza) porozmawiają o współczesnej prozie amerykańskiej, wydawanej w Polsce nakładem Pauzy. Punktem wyjścia będą książki: Przyjaciel Sigrid Nunez, Brud Davida Vanna, Mój rok relaksu i odpoczynku Otessy Moshfegh i Floryda Lauren Groff.

Spotkania – niedziela, 10 listopada

13:00 – The Place of No Words, gość: Mark Webber, reżyser i Dustin Hughes, producent.
13:00 – Godzina wilka (The Wolf Hour), gość: Alistair Banks Griffin, reżyser.
15:30 – Gdy będę ćmą (When I’m a Moth), gość: Magdalena Zyzak, reżyserka i Zachary Cotler, reżyser.
15:30 – Jim Ringo (The Gunfighter), przed filmem krótka prelekcja Chrisa Pecka i Harpera Pecka, wnuków Gregory’ego.
16:00 – Masterclass z Markiem Webberem, laureatem Indie Star Award.
18:15 – Wszystkie nasze choroby (Explicit Ills), przed pokazem krótka prelekcja Marka Webbera, reżysera filmu.
18:15 – Rzymskie wakacje (Roman Holiday), przed pokazem krótka prelekcja Chrisa Pecka i Harpera Pecka, wnuków Gregory’ego.
20:30 – Opuść autobus przez wybitą szybę (Leave the Bus Through the Broken Window), przed pokazem krótka prelekcja Carlosa Rivery, producenta filmu.
21:00 – Dziedzictwo. Hereditary (Hereditary), po seansie video z Q&A z Arim Asterem, reżyserem filmu.

Spotkania – poniedziałek, 11 listopada

12:00 – American Honey, gość: Jan Van Hoy, producent.
12:30 – Gdy będę ćmą (When I’m a Moth), gość: Magdalena Zyzak, reżyserka i Zachary Cotler, reżyser.
12:45 – Zabić drozda (To Kill a Mockingbird), przed filmem krótka prelekcja Chrisa Pecka i Harpera Pecka, wnuków Gregory’ego.
15:30 – The Lighthouse, gość: Jan Van Hoy, producent.
15:30 – Rzymskie wakacje (Roman Holiday), przed filmem krótka prelekcja Chrisa Pecka i Harpera Pecka, wnuków Gregory’ego.
15:45 – Brzmienie ciszy (The Sound of Silence), gość: Michael Tyburski, reżyser.
18:15 – Dżentelmeńska umowa (Gentleman’s Agreement), przed filmem krótka prelekcja Chrisa Pecka i Harpera Pecka, wnuków Gregory’ego.

informacja prasowa

Sobota i niedziela na American Film Festival

Czwartego dnia festiwalu czeka nas aż 18 sesji Q&A, a wśród nich rozmowa z Peggiem, gwiazdą serii Mission: Impossible. W niedzielę czeka nas 8 spotkań i masterclass z Markiem Webberem.

Znakomite spotkania, świetny program i do tego Simon Pegg. Lepszych urodzin nie mogliśmy sobie wymarzyć. Czwartego dnia festiwalu czeka nas aż 18 sesji Q&A, a wśród nich rozmowa z Peggiem, gwiazdą serii Mission: Impossible, który we Wrocławiu opowie o pracy na planie Utraconych fal (12:45). Z kolei późnym wieczorem zapraszamy na wspólną zabawę z okazji 10. urodzin American Film Festival. Jak na okrągły jubileusz przystało, postanowiliśmy zamienić całe Kino Nowe Horyzonty w największy klub Silent Disco w mieście. Od 23:00 na trzech piętrach (!) KNH będziemy się wspólnie bawić przy wszystkich stanach muzyki z USA. Niech żyje amerykańskie kino, niech żyją nasze Widzki i Widzowie!

Wstęp na imprezę: 15 PLN, z czego 5 PLN oddajemy na dzikie zwierzaki z Ośrodka Leczenia i Rehabilitacji Dzikich Zwierząt Fundacji Świętego Huberta.

W niedzielę czeka nas 8 spotkań i masterclass z Markiem Webberem (16:00), laureatem Indie Star Award. Podczas gali zamknięcia poznamy nazwiska zwyciężczyń lub zwycięzców tegorocznych konkursów – fabularnego (sekcja Spectrum) oraz dokumentalnego (sekcja American Docs). Gala rozpocznie się o 19:00 i będzie połączona z pierwszym w Polsce pokazem Historii małżeńskiej (Marriage Story), nowego filmu Noaha Baumbacha.

Spotkania – sobota, 9 listopada

10:00 – Klaun Wrinkles (Wrinkles the Clown), gość: Michael Beach Nichols, reżyser.
10:00 – Red, White and Wasted, gość: Sam Jones, reżyser.
10:15 – Lingua Franca, gość: Isabel Sandoval, reżyserka.
12:30 – Midsommar – wersja reżyserska, po seansie video z Q&A z Arim Asterem, reżyserem filmu.
12:30 – Byk (Bull), gość: Monique Walton, producentka.
12:45 – Utracone fale (Lost Transmissions), gość: Katharine O'Brien, reżyserka, Simon Pegg, aktor i Filip Jan Rymsza, producent.
12:45 – Opuść autobus przez wybitą szybę (Leave the Bus Through the Broken Window), gość: Andrew Hevia, reżyser i Carlos Rivera, producent.
14:30 – Pahokee, gość: Patrick Bresnan, reżyser.
15:15 – Lost Bayou, gość: Kenneth Reynolds, producent.
15:30 – Koniec miłości (The End of Love), gość: Mark Webber, reżyser i Dustin Hughes, producent.
15:30 – Wielki Mur Meksykański (The Wall of Mexico), gość: Magdalena Zyzak, reżyserka i Zachary Cotler, reżyser.
17:30 – American Honey, gość: Jay Van Hoy, producent.
18:15 – Długo i szczęśliwie (The Ever After), gość: Mark Webber, reżyser i Dustin Hughes, producent.
18:15 – Rozmowy z Gregorym Peckiem (A Conversation with Gregory Peck), przed filmem krótka prelekcja Chrisa Pecka i Harpera Pecka, wnuków Gregory’ego.
18:30 – Brzmienie ciszy (The Sound of Silence), gość: Michael Tyburski, reżyser.
21:00 – Z krwi i kości (Flesh and Blood), gość: Mark Webber, reżyser i Dustin Hughes, producent.
21:00 – Zabić drozda (To Kill a Mockingbird), przed filmem krótka prelekcja Chrisa Pecka i Harpera Pecka, wnuków Gregory’ego.
21:15 – Sztuka samoobrony (The Art of Self-Defense), gość: Riley Stearns, reżyser.

Spotkania – niedziela, 10 listopada

13:00 – The Place of No Words, gość: Mark Webber, reżyser i Dustin Hughes, producent.
13:00 – Godzina wilka (The Wolf Hour), gość: Alistair Banks Griffin, reżyser.
15:30 – Gdy będę ćmą (When I’m a Moth), gość: Magdalena Zyzak, reżyserka i Zachary Cotler, reżyser.
15:30 – Jim Ringo (The Gunfighter), przed filmem krótka prelekcja Chrisa Pecka i Harpera Pecka, wnuków Gregory’ego.
16:00 – Masterclass z Markiem Webberem, laureatem Indie Star Award.
18:15 – Wszystkie nasze choroby (Explicit Ills), przed pokazem krótka prelekcja Marka Webbera, reżysera filmu.
18:15 – Rzymskie wakacje (Roman Holiday), przed pokazem krótka prelekcja Chrisa Pecka i Harpera Pecka, wnuków Gregory’ego.
20:30 – Opuść autobus przez wybitą szybę (Leave the Bus Through the Broken Window), przed pokazem krótka prelekcja Carlosa Rivery, producenta filmu.
21:00 – Dziedzictwo. Hereditary (Hereditary), po seansie video z Q&A z Arim Asterem, reżyserem filmu.

informacja prasowa

Znamy program 17. edycji Festiwalu Misteria Paschalia

17. edycja Festiwalu Misteria Paschalia odbędzie się w dniach 6-13 kwietnia 2020. W przyszłym roku festiwal zwróci się w kierunku Niemiec, a wędrówkę po protestanckiej muzyce północnej i centralnej Europy poprowadzi Raphaël Pichon, francuski dyrygent słynący z ukazywania muzycznych związków Bacha z Mendelssohnem, Schütza z Brahmsem, Rameau i Glucka z Berliozem. Zbliżającą się edycję festiwalu we własnych słowach przybliża Dyrektor Rezydent, Raphaël Pichon.

„Cudzoziemcy wyobrażali sobie, że wystarczy poznać arcydzieła naszej sztuki, aby zrozumieć niemiecką myśl. Tymczasem dopiero poprzez historię reformy religijnej głoszonej przez Lutra możemy dowiedzieć się więcej o rozwoju filozofii i innych sztuk w naszym kraju. Aby odsłonić myśl niemiecką, musimy najpierw porozmawiać o religii”. Heinrich Heine

Myśląc o programie Festiwalu Misteria Paschalia 2020, natychmiast wyobraziłem sobie skondensowaną do wymiaru ośmiu kolejnych dni, chronologiczną opowieść o znaczeniu religii protestanckiej dla rozwoju muzyki niemieckiej. Chciałbym ukazać różnorodność, wielkość i żarliwość tej muzyki, śledząc największych kompozytorów germańskiej szkoły. Program festiwalu prezentuje się jako rozległy fresk, którego początkiem oraz punktem końcowym jest Bach i który w dziesięciu koncertach opowiada historię Marcina Lutra. Ona właśnie niczym rzeka zasila niemiecką muzykę, począwszy od pierwszych kompozycji Praetoriusów aż do symfonii „Lobgesang” Mendelssohna.

Wszystkie zaproszone zespoły wyróżniają się chęcią wyjścia poza ramy tradycyjnego koncertu: oferują publiczności prawdziwe – zmysłowe i intelektualne – doświadczanie prowadzące ku dotąd nieznanym przeżyciom. Trudno wymienić wszystkie ich zalety; z pewnością każdy z nich ma swoją wyrazistą artystyczną osobowość – i już to obiecuje nam paletę tysiąca barw. Naprzemienne prezentowanie dużego aparatu wykonawczego i formacji bardziej kameralnych jest wyrazem mojego dążenia, by zaoferować słuchaczom możliwie najbardziej zróżnicowany repertuar. Świętujemy ludzki głos, ponieważ to przede wszystkim ten instrument ma do dyspozycji człowiek, który chce wychwalać Pana. Już w swoich najwcześniejszych pismach Luter nadawał śpiewowi ogromne znaczenie. To dzięki niemu wierni mogli zwracać się bezpośrednio do Boga, a wspólnota Kościoła – połączyć się w modlitwie; śpiewane przez nią chorały przejmą wkrótce najsławniejsi kompozytorzy, a ich echa odnajdziemy w większości utworów granych podczas tego festiwalu.

W tę podróż w głąb niemieckiej muzyki ruszamy wraz z Pygmalionem, zespołem, którego jestem dyrektorem artystycznym. Program pierwszego dnia festiwalu oparty o dzieła Hieronymusa i Michaela Praetoriusów został skonstruowany jako nabożeństwo nieszporne. Muzyka tych dwóch kompozytorów błyszczy dzięki mistrzowskiej syntezie, jaka dokonuje się między muzyką protestancką a pełnią stylu polichóralnego odziedziczonego wprost z Wenecji. Niczym monumentalny pokaz fajerwerków inauguracyjny koncert rozbłyśnie feerią kolorów i zagarnie przestrzeń wokół publiczności – tak by każdy słuchacz znalazł się w chmurze oszałamiającego dźwięku.

Następnego dnia zespół La Tempête zaoferuje nam wspaniałą lekcję humanizmu w programie łączącym utwory Schütza i Scheina. W trakcie wojny trzydziestoletniej konfrontacja między protestantami a katolikami rozdzierała całe europejskie narody. Dwaj humaniści – właśnie Schütz i Schein – skomponowali w 1623 roku dwa dzieła o wielkiej mocy, które odzwierciedlały sytuację polityczną. Koncert może zapisać się w naszej pamięci jako niespotykane dotąd doświadczenie także ze względu na nową dramaturgię: dyrygent Simon-Pierre Bestion proponuje nam dialog pomiędzy tymi partyturami a śpiewami bizantyjskimi.

Buxtehude i Membra Jesu nostri to kolejny etap naszej wyprawy. Zespół Correspondances pozwoli nam wysłuchać tego oryginalnego dzieła, które poprzez podróż w siedmiu etapach przybliża nas nieco bardziej do Christus dolens. Każda kantata opisuje z nadzwyczajną wrażliwością jedną z ran Chrystusa. Dzieło skomponowane z myślą o kościele Najświętszej Marii Panny w Lubece – znanego z długiej tradycji Abendmusik – odwołuje się całkowicie do pobożności wiernych i po raz kolejny pokazuje nam centralne miejsce muzyki w kulcie luterańskim.

Następnego dnia Capella Cracoviensis pod dyrekcją Jana Tomasza Adamusa pozwoli nam wysłuchać słynnych motetów Bacha, które jednając nas z nieuchronną i rychłą śmiercią, wychwalają szczęście życia wiecznego.

Na Wielki Piątek przygotowaliśmy kolejne arcydzieło lipskiego kantora: Pasję według św. Jana wykonaną przez zespół Pygmalion. Ta niezwykła opowieść o pojmaniu i ukrzyżowaniu Jezusa doczeka się sugestywnego przedstawienia, w którym czarodziej Bertrand Couderc zaproponował dodatkowo świetlną kreację sprzyjającą skupieniu i intymności.

By dać przykład stałej wymiany kulturalnej między Włochami a Niemcami, Capriccio Stravagante i Olivier Fortin zaprezentują napisaną przez Bacha kontrafakturę słynnego Stabat Mater Pergolesiego. Tekst Psalmu 51 pozwolił Bachowi dostosować partyturę Pergolesiego do liturgii protestanckiej, z pewnymi oczyszczeniami linii wokalnych dokonanymi dla podkreślenia pobożności tekstu. Mroczny i ciepły głos Lucile Richardot cudownie połączy się z krystalicznym tembrem Maïlys de Villoutreys.

Na zamknięcie festiwalu znowu spotkamy się z Pygmalionem, łączącym tu siły z Wrocławską Orkiestrą Barokową, i piękną, radosną II Symfonią „Lobgesang” Mendelssohna. Odkrywając na nowo Bacha w XIX wieku, Mendelssohn kontynuuje wielką historię muzyki luterańskiej. Utwór ten, pozostający w linii IX Symfonii Beethovena, prowadzi dialog pomiędzy pełną temperamentu orkiestrą, wielkim chórem i trzema solistami: nic nie jest wystarczająco wielkie, by chwalić Pana!

Do tych koncertów dołączą czyste chwile poezji w późnych godzinach nocnych. Zaplanowane w krótszej i bardziej kameralnej formule koncerty w kościele Świętego Krzyża będą przypominać rozmowy przy stole (Tischreden), które żarliwie praktykował Luter i które zachęcały dyskutujących do refleksji nad miejscem człowieka we wszechświecie. Usłyszymy skrzypaczkę Sophie Gent w sonatach i partitach Bacha, a także muzyków Ensemble Masques, którzy pozwolą nam odkryć muzykę sprzed czasów lipskiego kantora (Biber, Muffat, Schmelzer itp.), zaś Skip Sempé zaproponuje zestaw transkrypcji dzieł Bacha i jego współczesnych na klawesyn, będący niespotykanym świadectwem plastyczności tych utworów.

Raphaël Pichon



***

2 serie koncertowe

# Seria 1 – PATRES: 7 dużych koncertów, które chronologicznie śledzą historię muzyki protestanckiej;

# Seria 2 – DA CAMERA: 3 koncerty w bardziej intymnej atmosferze podczas czuwania medytacyjnego o godzinie 22.00.

6 zespołów gościnnych i 2 solistów:

Pygmalion (3 koncerty), Compagnie La Tempête (1), Ensemble Correspondances (1), Capella Cracoviensis (1), Capriccio Stravagante (1), Ensemble Masques (1), Sophie Gent (1), Skip Sempé (1).

20-lecie premiery Długu Krzysztofa Krauzego

19 listopada 1999 roku na ekrany polskich kin wszedł "Dług" Krzysztofa Krauzego – jeden z najgłośniejszych polskich filmów przełomu wieków i zarazem symboliczny koniec lat 90. w polskim kinie. Dokładnie 20 lat później odbędzie się jubileuszowy pokaz filmu oraz spotkanie z udziałem członków ekipy.

Dług | © Studio Filmowe "Zebra" Canal+ Polska ITI Cinema

Obraz, który jednocześnie wstrząsnął opinią publiczną, spotkał się z olbrzymim odzewem społecznym i zachwycił krytykę. Jeden z najmroczniejszych obrazów polskiej transformacji ekonomicznej i mechanizmów działających w cieniu „polskiego snu”, został nagrodzony Złotymi Lwami na Festiwalu Filmowym w Gdyni. Kino społeczne, w którym autentyczne wydarzenie stanowi pretekst do zadania pytania o stan etyczny społeczeństwa i cenę kapitalizmu. Identyfikacja widowni z młodymi bohaterami, jednocząca obawa przed przestępczością i przekonanie o nieskuteczności prawa, które nie chroni uczciwych obywateli, wzmocniły interwencyjny charakter filmu: nie tylko wywołał dyskusję, ale też przyczynił się do ułaskawienia skazanych na 25 lat więzienia mężczyzn będących pierwowzorami ekranowych postaci.

Polska lat 90. XX wieku. Dwóch przyjaciół: Adam (Jacek Borcuch) i Stefan (Robert Gonera) planuje wspólny biznes – import skuterów. Kiedy zaczynają mieć problemy z kredytem, na ich drodze pojawia się Gerard (Andrzej Chyra) – dawny kolega z dzieciństwa, chętny pożyczyć pieniądze. Tego spotkania młodzi przedsiębiorcy wkrótce gorzko pożałują. Jeden z najgłośniejszych polskich filmów przełomu wieków, symboliczny koniec lat 90. w polskim kinie.

Po filmie odbędzie się spotkanie ze scenarzystą Jerzym Morawskim oraz aktorami: Jackiem Borcuchem i Andrzejem Chyrą. Rozmowę poprowadzi Tomasz Kolankiewicz.

Pokaz odbędzie się w ramach cyklu Kino 89+. W 2019 roku minęło dokładnie 30 lat od wielkiej transformacji ustrojowej jaką przeszła Polska. To 30-lecie było szalenie interesujące, obfitujące w wiele procesów rzutujących na teraźniejszość, ale także bardzo dramatyczne. Kino 89+ to seria projekcji i rozmów, podczas których z perspektywy rodzimej kinematografii można przyjrzeć się zachodzącym w tym burzliwym okresie zjawiskom.

Do wstępu upoważniają bezpłatne wejściówki, które będziemy wydawać od 18:30. Liczba miejsc jest ograniczona. Jedna osoba może odebrać maksymalnie 2 wejściówki.

Kiedy i gdzie?

Wtorek, 19 listopada, g. 19:00 | FINA Wałbrzyska 3/5

informacja prasowa

Czwartek i piątek na American Film Festival. Q&A z twórcami, wieczór w Peruwianie i spotkanie literackie

Jubileuszowa edycja American Film Festival rozkręca się na dobre. Trzeciego dnia festiwalu zapraszamy na 9 spotkań z twórcami i twórczyniami filmowymi (szczególnie polecamy rozmowy z laureatem Indie Star Award, Markiem Webberem, po seansie Długo i szczęśliwie o 15:30 i Filipem Janem Rymszą, producentem filmu Orsona Wellesa – Druga strona wiatru o 21:00). Jutro zapraszamy na aż 14 spotkań, w tym Q&A z Magdaleną Zyzak i Zacharym Cotlerem, którzy opowiedzą o swoim nowym filmie, Wielkim Murze Meksykańskim.

Kadr z filmu Midsommar

Podobno nie samym filmem człowiek żyje, dlatego dziś o 17:30 polecamy pierwsze spotkanie literackie w BWA Studio (ul. Ruska 46a). Michał Nogaś, dziennikarz i krytyk literacki, wspólnie z Piotrem Tarczyńskim, amerykanistą i tłumaczem, połączy hasła „telewizja, media, ogłupienie”, a punktem wyjścia dla rozmowy będą książka Shitshow! Ameryka się sypie, a oglądalność szybuje Charliego LeDuffa (Wydawnictwo Czarne) i filmy Bezlitosny Mike Wallace oraz Zapis. Projekt Marion Stokes. Wieczór zakończymy w Peruwianie (klub festiwalowy przy ul. Włodkowica 9) na koncercie Gentlemens Jazz (od 22:00).

Spotkania – czwartek, 7 listopada

12:30 – Święta Frances (Saint Frances), gość: Alex Thompson, reżyser + Kelly O’Sullivan, scenarzystka.
15:30 – Długo i szczęśliwie (The Ever After), gość: Mark Webber, reżyser + Dustin Hughes, producent.
18:00 – Całuję, Anotsha (Love, Antosha), gość: Eugeniusz Korin, krewny bohatera – Antona Yelchina.
18:00 – Do gwiazd (To the Stars), gość: Martha Stephens, reżyserka.
18:15 – Koniec miłości (The End of Love), gość: Mark Webber, reżyser + Dustin Hughes producent.
20:45 – Klaun Wrinkles (Wrinkles the Clown), gość: Michael Beach Nichols, reżyser.
20:45 – Byk (Bull), gość: Monique Walton, producentka.
21:00 – Druga strona wiatru (The Other Side of the Wind), gość: Filip Jan Rymsza, producent.
21:00 – Lost Bayou, gość: Richard Kenneth Reynolds, producent.

Spotkania – piątek, 8 listopada

12:30 – Całuję, Antosha (Love, Antosha), gość: Eugeniusz Korin, krewny bohatera – Antona Yelchina.
12:45 – Druga strona wiatru (The Other Side of the Wind), gość: Filip Jan Rymsza, producent.
13:00 – Wspomnienia – geneza Obcego (Memory – The Origins of Alien), gość: Alexandre O’Philippe, reżyser.
15:15 – Red, White and Wasted, gość: Sam Jones, reżyser.
15:30 – Wszystkie nasze choroby (Explicit Ills), gość: Mark Webber, reżyser.
15:30 – Pani Jasność (Ms. White Light), gość: Zachary Spicer, producent i aktor występujący w filmie.
15:30 – Rozmowy z Gregorym Peckiem (A Conversation with Gregory Peck), przed filmem krótka prelekcja Chrisa Pecka i Harpera Pecka, wnuków Gregory’ego.
15:45 – Sztuka samoobrony (The Art of Self-Defense), gość: Riley Stearns, reżyser.
18:00 – Pahokee, gość: Patrick Bresnan, reżyser.
18:15 – The Place of No Words, gość: Mark Webber, reżyser i Dustin Hughes, producent.
18:15 – Święta Frances (Saint Frances), gość: Alex Thompson, reżyser i Kelly O’Sullivan, scenarzystka.
21:00 – Ostatni brzeg (On the Beach), przed filmem krótka prelekcja Chrisa Pecka i Harpera Pecka, wnuków Gregory’ego.
21:00 – Wielki Mur Meksykański (The Wall of Mexico), gość: Magdalena Zyzak, reżyserka i Zachary Cotler, reżyser.
21:15 – Godzina wilka (The Wolf Hour), gość: Alistair Banks Griffin, reżyser.

Dodatkowy film w programie – Pożegnanie (The Farewell)

Dobra wiadomość na początek jubileuszowej edycji American Film Festival. Do programu wydarzenia trafił dodatkowy tytuł – Pożegnanie (The Farewell) w reż. Lulu Wang, jeden z przebojów ostatniego festiwalu Sundance. Zapraszamy na dwa pokazy filmu: w sobotę (9 listopada) o godz. 16:00 i w niedzielę (10 listopada) o godz. 22:30.)

informacja prasowa