60. Wratislavia Cantans: "Ci vedremo in Paradiso" /zapowiedź/

14 września o 16.00 – w ramach festiwalu Wratislavia Cantans – zabrzmi  "Ci vedremo in Paradiso" (Zobaczymy się w niebie) koncert muzyki powstałej w XVII wieku na Półwyspie Apenińskim w połączniu z bośniacką i jemeńską twórczością ludową. Usłyszymy sopranistkę Tehila Nini Goldstein, której towarzyszyć będzie na harfie Luise Enzian. 

Choć artystka przyszła na świat w Nowym Jorku (jej matka to Izraelka pochodzenia jemeńskiego, ojcem zaś jest Amerykanin), to młodość spędziła w małej wiosce położonej w górach Judei. 

Koncert rozpocznie wykonanie nastrojowego utworu przeznaczonego pierwotnie na lutnię – Toccata arpeggiata. Jego autorem jest Giovanni Girolamo Kapsperger, włoski kompozytor pochodzenia austriackiego. To tajemnicza postać, o której nadal niewiele wiemy: prawdopodobnie przyszedł na świat w Wenecji jako syn austriackiego wojskowego, a kształcił się w Rzymie. Wśród współczesnych znany był jako wirtuoz teorby, stąd też jego zwyczajowy przydomek „Il Tedesco della Tiorba”. Kolejnym muzykiem niezwykle cenionym ze względu na jego umiejętności gry na instrumencie był Orazio Michi, któremu określano mianem „dell’Arpa”. Spera mi disse amore to pełna żalu pieśń na sopran i harfę, w której nieszczęśliwie zakochana bohaterka skarży się na swój los. Luigi Rosso jest kolejnym dość tajemniczym włoskim artystą. Wiadomo, że był organistą, śpiewakiem i kompozytorem związanym z rzymskim rodem Barberinich. Uznanie zyskał jako autor dramatycznych, pełnych emfazy lamentów. Jednym z nich jest Lamento di Zaida Turca.

Johann Jakob Froberger był niemieckim twórcą i wirtuozem instrumentów klawiszowych, na które tworzył także cenione przez współczesnych kompozycje. Odbywał liczne podróże, a w czasie ich trwania nawiązywał kontakty z muzykami angielskimi, włoskimi i francuskimi, co z kolei znalazło odbicie w stylu jego dzieł. Méditation faite sur ma mort future, laquelle se joue lentement avec discretion (fr. Medytacja nad moją przyszłą śmiercią, która rozwija się powoli i dyskretnie) to pełne spokoju, medytacyjne, wanitatywne – jeśli chodzi o tematykę – ogniwo wchodzące w skład Suity D-dur FbWV 620.

Tarquinio Merula z kolei był kompozytorem, organistą i skrzypkiem wczesnego baroku, związanym głównie z Cremoną. Przez około pięć lat działał także w Warszawie, gdzie pełnił funkcję nadwornego organisty. Jego muzyka wyróżniała się radykalizmem i awangardowym charakterem. W wykonaniu artystek zabrzmi Canzonetta spirituale sopra alla nanna – kołysanka, w której Matka Boska usypia małego Jezusa, jednocześnie snując gorzkie refleksje nad przeznaczoną mu w przyszłości śmiercią na Krzyżu. Obsesyjny charakter dzieła podkreśla dwudźwiękowy motyw, który Merula powtarza na przestrzeni całego utworu aż 162 razy. Wysłuchamy także utworu Hiszpana Lucasa Ruiza de Ribayaza, z zawodu teologa, co nie przeszkodziło mu uprawiać działalności kompozytorskiej, a także grać na harfie i lutni. Jego Tarantella jest stylizacją szybkiego włoskiego tańca. Zgodnie z przekazami ludowymi należało wykonać go w celu wyzdrowienia po ukąszeniu tarantuli. Barbara Strozzi tymczasem była jedną z najwyżej cenionych śpiewaczek swoich czasów, a także niezwykle płodną kompozytorką. Jej twórczość reprezentowana będzie przez pełen ekspresji lament L’Eraclito amoroso oraz Amor dormiglione zawarte w zbiorze Cantate, ariette, e duetti op. 2. 

Artystki wykonają również dowcipną, pełną rozmaitych komicznych efektów pieśń Chi vidde più lieto e felice di me? działającego w Modenie Bellerofonte’a Castaldiego. Programu koncertu dopełnią trzy pieśni ludowych. Dwie z nich – Mi nishakani i Y’umma wa y’abba – to dzieła jemeńskie, natomiast Emina jest utworem bośniackim należącym do nurtu sevdah (słowo to po turecku oznacza ‘miłość’).

Program:

Giovanni Girolamo Kapsperger Toccata arpeggiata

Orazio Michi dell’Arpa Spera mi disse amore

Mi nishakani – jemeńska pieśń ludowa

Emina – bośniacka pieśń ludowa Sevdah

Luigi Rossi Lamento di Zaida Turca

Johann Jakob Froberger Méditation faite sur ma mort future, laquelle se joue lentement avec discretion z Suity D-dur FbWV 620

Y’umma wa y’abba – jemeńska pieśń ludowa

Tarquinio Merula Canzonetta spirituale sopra alla nanna

Lucas Ruis de Ribayaz Tarantella (oprac. L. Enzian)

Barbara Strozzi Amor dormiglione; L’Eraclito amoroso ze zbioru Cantate, ariette, e duetti op. 2

Bellerofonte Castaldi Chi vidde più lieto e felice di me?

Wykonawcy:

Tehila Nini Goldstein – sopran

Luise Enzian – harfa 

Czas trwania: 60 minut

Lokalizacja:

Wrocław, Ratusz, Sala Wielka

Rynek 1, Wrocław

informacja prasowa

60. Wratislavia Cantans: "Kain i Abel" Alessandro Scarlattiego /zapowiedź/

13 września o 19.30 – w ramach festiwalu Wratislavia Cantans usłyszymy "Kaina i Abla" Alessandro Scarlattiego. Podczas festiwalowego koncertu Wrocławską Orkiestrę Barokową, która wraz solistami wykona utwór "Cain, overo Il primo omicidio", poprowadzi w zastępstwie René Jacobsa Clemens Flick.

Przedstawiające biblijną historię Kaina muzyczne dzieło Alessandra Scarlattiego na stronie tytułowej pierwszego wydania libretta określono mianem trattenimento sacro – „sakralnej rozrywki”. U zarania XVIII wieku, po stuleciu rozwoju tej formy, muzyczny styl oratoriów stał się bowiem już właściwie nie do odróżnienia od opery. Kompozycja stworzona przez Scarlattiego podczas krótkiego pobytu w Wenecji najprawdopodobniej miała więc swoją premierę w 1707 roku nie w kościele, lecz w zupełnie świeckim pałacu.

Wybrany przez artystę temat popełnionego pod wpływem zazdrości (będącej – jak pisze John Milton – „piekłem miłości wzgardzonej”) zabójstwa Abla przez jego brata cieszył się popularnością wśród włoskich kompozytorów tego okresu. Dwuczęściowy utwór urodzonego na Sycylii artysty nie był więc pierwszym poświęconym dramatycznej opowieści zapisanej na kartach Księgi Rodzaju. Wyróżnia go jednak nasycenie wirtuozerią i emocjami. Scarlatti nie wprowadza partii ani narratora (testo), ani chóru – w efekcie cała odpowiedzialność za przedstawienie wydarzeń spoczywa na dialogach i ariach. Dzięki geniuszowi Włocha dzieje się to jednak całkowicie bez szkody dla przedstawianej historii. Nie traci ona zarazem swojego moralnego wydźwięku. W postaciach Adama, Ewy czy tytułowego Kaina odnajdziemy wachlarz ludzkich postaw sugestywnie zobrazowanych przez Scarlattiego i anonimowego autora libretta jako cnoty i występki.

Warto zaznaczyć, że renesans zainteresowania Cain, overo Il primo omicidio zawdzięczamy w dużej mierze właśnie René Jacobsowi, pod batutą którego muzycy zrealizują dzieło we wrocławskim kościele pw. św. Stanisława, św. Doroty i św. Wacława. Interpretacja artysty – dziś już od pół wieku zaangażowanego w wykonawstwo muzyki dawnej – ukazała się na płycie wydanej w 1998 przez Harmonia Mundi. Sam Jacobs nagrał wówczas również wokalną partię głosu Boga. Album zdobył wiele najważniejszych wyróżnień; został między innymi nominowany do Grammy – nagrody, którą ostatecznie uhonorowano Jacobsa w 2005 roku. 

Program:

Alessandro Scarlatti Cain, overo il primo omicidio – oratorium

Wykonawcy:

Clemens Flick – dyrygent 

Kristina Hammarström – Caino (mezzosopran)

Olivia Vermeulen – Abel (mezzosopran)

Robin Johannsen – Eva (sopran)

Thomas Walker – Adamo (tenor)

Benno Schachtner – Voce Di Dio (kontratenor)

Arttu Kataja – Voce Di Lucifero (baryton)

Wrocławska Orkiestra Barokowa

Boris Begelman – koncertmistrz

Jarosław Thiel – kierownictwo artystyczne Wrocławskiej Orkiestry Barokowej

Czas trwania:

160 minut

Wrocław, kościół pw. św. Stanisława, św. Doroty i św. Wacława

plac Wolności 3, Wrocław

informacja prasowa

Premiera w Operze Wrocławskiej: "Straszny dwór" Stanisława Moniuszki

Dziś odbędzie się w Operze Wrocławskiej premiera "Strasznego dworu" Stanisława Moniuszki w reżyserii Bruna Berger-Gorskiego oraz pod kierownictwem muzycznym Miriana Khukhunaishvili. To wydarzenie jest wyjątkowe pod wieloma względami. Będzie to nie tylko otwarcie nowego sezonu artystycznego 2025/2026, ale również uświetnienie obchodów jubileuszu 80 lat polskiej sceny operowej we Wrocławiu. 

8 września 1945 r. odbyła się w stolicy Dolnego Śląska premiera "Halki" Stanisława Moniuszki, co zapoczątkowało powojenny rozwój stałej sceny operowej w mieście. Obecna inscenizacja "Strasznego dworu" będzie nawiązywała właśnie do tych wydarzeń, kiedy to Polacy – nowi mieszkańcy Wrocławia – na gruzach niedawnej Festung Breslau zaczęli budować polską kulturę.

"Straszny dwór" Stanisława Moniuszki uchodzi za jedno z najdoskonalszych dzieł operowych kompozytora. Libretto autorstwa Jana Chęcińskiego zostało oparte na jednym opowiadaniu ze zbioru anegdot Kazimierza Stanisława Wójcickiego "Stare gawędy i obrazy" z 1840 roku. Chęciński jednak do szlacheckiej historii dodał wątki z "Pana Tadeusza" Adama Mickiewicza oraz "Zemsty" i "Ślubów panieńskich" Aleksandra Fredry. Wszystko to zostało splecione doskonałą muzyką Moniuszki. 

Historia Stefana i Zbigniewa, powracających z wojny do swych rodzinnych stron, jest pełna polskiej patriotycznej myśli, a jednocześnie skrzy się szlacheckim humorem i optymizmem. Straszny dwór jest z jednej strony romantyczną, a z drugiej – polityczną opowieścią o dwóch młodych szlachcicach, którzy przysięgają sobie, że zawsze będą „żyć w bezżennym stanie”. 

W 1863 roku wybuchło Powstanie Styczniowe, w wyniku którego okupant rosyjski zamknął Teatr Wielki w Warszawie na ponad dwa lata. Ponowne otwarcie sceny narodowej postanowiono uczcić prapremierą "Strasznego dworu", która to okazała się okazją do wielkich manifestacji patriotycznych, z resztą szybko stłumionych. W "Strasznym dworze" zawarta jest mnogość rytuałów szlacheckich, które są ukazane w wielu szczegółach dzieła: polonezowy kurant, powitanie powracających paniczów chlebem i solą, przędzenie w wielkiej izbie przy śpiewie pieśni, zapustne tradycje wróżenia z wosku, czy myśliwskie spory. Rodzimość, domowość i szlacheckość – to miało przyświecać całości dzieła. Po przegranym powstaniu, siła narodu polskiego miała wyrastać z przeszłości, a co za tym idzie – z moralności, honoru, szacunku do Tradycji. Stało to w opozycji do rodzącej się nowej kultury mieszczańskiej, która na pierwszy plan wysuwała względy ekonomiczne. Sam spektakl został zdjęty z afisza po trzecim przedstawieniu. Kompozytor za swego życia opery tej nie zdążył więcej zobaczyć. Pierwsze wznowienie Strasznego dworu po carskiej cenzurze odbyło się w zaborze austriackim, we Lwowie i Krakowie w 1877 roku.

Kierownictwo muzyczne

Mirian Khukhunaishvili

Reżyser

Bruno Berger-Gorski

Dramaturgia/dramaturgia historyczna

Tadeusz Krzeszowiak

Scenografia

Daniel Dvorak

Choreografia

Bożena Klimczak

Kostiumy

Magdalena Dąbrowska

Reżyseria świateł

Bogumił Palewicz

Multimedia, mapping

Karolina Jacewicz

Asystent reżysera

Adam Pacyno

Asystent scenografa

Maciej Węglarz

Asystentka kostiumografki

Aleksandra Ślązak

Autor plakatu

Rafał Olbiński

Obsada

Miecznik - Łukasz Motkowicz*

Hanna - Hanna Sosnowska-Bill

Jadwiga - Aleksandra Opała

Stefan - Piotr Buszewski*

Zbigniew - Paweł Horodyski*

Cześnikowa - Barbara Bagińska

Skołuba - Sebastian Rutkowski*

Damazy - Paweł Żak

Maciej - Jacek Jaskuła

Marta - Canan Kalkir

Grześ - Daniel Babuśka

Stara Niewiasta - Dorota Dutkowska

* - gościnnie

informacja prasowa

60. Wratislavia Cantans: "Zapomniani bogowie", czyli F. Mendelssohn Bartholdy w interpretacji sir Johna Eliota Gardinera /zapowiedź/

12 września o 19.00 –  w ramach festiwalu Wratislavia Cantans –  sir John Eliot Gardiner wraz z nowym zespołem The Constellation Choir & Orchestra zaprezentuje utwory Felixa Mendelssohna Bartholdy’ego.

Uwertura do Snu nocy letniej powstała w sierpniu 1826 roku, kiedy jej autor liczył sobie zaledwie siedemnaście lat. Ze względu na mistrzostwo w opanowaniu orkiestry, inwencję melodyczną, indywidualizm i sugestywne oddanie nastroju komedii Williama Szekspira bardzo często przytacza się tytuł tego dzieła jako dowód geniuszu jego twórcy. Komentatorzy zwracali szczególną uwagę na fragmenty, które określano mianem „muzyki elfów”, czyli na odcinki utrzymane w cichej dynamice, szybkim tempie i drobnych wartościach rytmicznych, dające wrażenie roziskrzenia i rozbiegania. Zrazu Uwertura funkcjonowała jako cieszący się dużym powodzeniem samodzielny utwór koncertowy, a kompozytor nie miał zamiaru uzupełniać jej w żaden sposób. Jednak w 1842 roku król pruski Fryderyk Wilhelm IV zamówił u niego muzykę do całej sztuki. W rezultacie powstało trzynaście ogniw – niektóre przeznaczone są na orkiestrę, w innych pojawia się też chór i dwa żeńskie głosy solowe. Zdecydowanie największą popularnością cieszy się Marsz weselny. Wielka kariera tego utworu rozpoczęła się w 1858 roku, kiedy brytyjska królowa Wiktoria podjęła decyzję, aby wykonać go w czasie ślubu swojej najstarszej córki, także Wiktorii, z księciem Friedrichem Hohenzollernem, późniejszym cesarzem Niemiec Fryderykiem III.

Również kantata Die erste Walpurgisnacht zainspirowana została przez dzieło literackie. Był nim poemat Johanna Wolfganga Goethego, którego młody Mendelssohn znał i z którym przyjaźnił się, pomimo różnicy wieku wynoszącej sześć dekad. Rzeczony liryk powstał jeszcze przed narodzinami kompozytora. Poeta dwukrotnie próbował namówić na umuzycznienie tego tekstu swojego przyjaciela  Carla Friedricha Zeltera, jednak z tych starań nic nie wyszło. Poematem zainteresował się za to Mendelssohn, który stworzył pierwszą wersję kantaty w 1831 roku (ostateczny kształt przybrała w 1840 roku). Składa się ona z dziesięciu ogniw i przeznaczona jest na orkiestrę, chór mieszany i kwartet solistów. Tytuł tego barwnego i efektownego dzieła odnosi się do pogańskiego germańskiego święta – nocy zmarłych lub złych duchów. Powszechnie kojarzyło się ją z sabatem czarownic, odbywającym się w nocy z 30 kwietnia na 1 maja na górze Brocken, najwyższym szczycie gór Harzu. Do głosu dochodziły wówczas ciemne siły i starożytne upiory – na ziemię powracali zapomniani bogowie.

Program:

Felix Mendelssohn Bartholdy Uwertura do "Snu nocy letniej" op. 21; Sen nocy letniej op. 61 – muzyka do sztuki

***

Felix Mendelssohn Bartholdy Die erste Walpurgisnacht – kantata op. 60

Wykonawcy:

John Eliot Gardiner – dyrygent

Sam Cobb, Rebecca Hardwick – soprany 

Iris Korfker – alt 

Graham Neal, Jonathan Hanley – tenory 

Alex Ashworth, Jack Comerford – basy 

The Constellation Choir & Orchestra

czas trwania: 120 minut

Lokalizacja:

NFM, Sala Główna ORLEN

plac Wolności 1, Wrocław

informacja prasowa

Olga Boznańska – prezentacja wybranych prac artystki w ramach ekspozycji stałej w warszawskim Muzeum Narodowym

W tym roku przypada 160-lecie urodzin i 85-lecie śmierci Olgi Boznańskiej (1865–1940) – obie rocznice zdecydowano uczcić pokazem blisko trzydziestu prac malarki z kolekcji Muzeum Narodowego w Warszawie. 

Olga Boznańska zaliczana jest do grona najwybitniejszych artystek europejskich. Córka Francuzki i Polaka, urodziła się w Krakowie. Edukację artystyczną rozpoczęła w 1884 roku w rodzinnym mieście, na Wydziale Artystycznym Wyższych Kursów dla Kobiet im. Adriana Baranieckiego. W 1885 roku wyjechała do Monachium, gdzie zapisała się do prywatnej pracowni Carla Kricheldorfa, uczęszczała również na zajęcia do Wilhelma Dürra. W Monachium prowadziła bogate życie towarzyskie, skupione wokół pracowni Józefa Brandta oraz artystów niemieckich. Od 1889 roku miała własne atelier. W 1898 roku została członkinią prestiżowego Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”. Zachęcona powodzeniem, w tym samym roku osiadła w Paryżu, gdzie bez reszty oddała się sztuce. 

Olga Boznańska, Studium kobiety z dziewczynką, ok. 1893,
Muzeum Narodowe w Warszawie

W czasach, gdy kobiet nie przyjmowano na wyższe uczelnie artystyczne, Boznańska do perfekcji opanowała malarskie rzemiosło, wypracowała własny styl, aktywnie uczestniczyła w życiu wystawienniczym. Zdobyła powszechne uznanie jako portrecistka, z upodobaniem podejmowała także temat martwej natury. Boznańska nie malowała w plenerze, całe jej życie koncentrowało się wokół pracowni. Letnie miesiące spędzała w Krakowie, gdzie tworzyła w jej rodzinnym domu przy ulicy Wolskiej 21.

Pracownie Boznańskiej obrosły legendą – tam odbywały się spotkania towarzyskie w międzynarodowym gronie, tam powstawały charakterystyczne, ekspresyjne w formie portrety psychologiczne, które przyniosły jej światową sławę. W Paryżu artystka prowadziła również działalność dydaktyczną: od 1908 roku uczyła w prywatnej Académie de la Grande Chaumière, udzielała także korekt malarskich w swej pracowni. 

Olga Boznańska, Dziewczynka z koszem jarzyn w ogrodzie, 1891,
Muzeum Narodowe w Warszawie

Regularnie uczestniczyła w życiu wystawienniczym. Przez 32 lata brała udział w paryskim Salonie Société nationale des beaux-arts. Została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Polonia Restituta oraz Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Trzy zakupione przez rząd francuski obrazy Boznańskiej należą dziś do zbiorów Musée d'Orsay w Paryżu i – przy okazji ogłoszenia przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej Boznańską patronką roku 2025 – do końca roku jubileuszowego będą eksponowane w tym muzeum. 

Kuratorka: Renata Higersberger

Wstęp na pokaz Olgi Boznańskiej z biletem do galerii stałych, dostępnym online i w kasach.

Szczegółowy program wydarzeń towarzyszących

Organizator Muzeum Narodowego w Warszawie: 

Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego

informacja prasowa

60. Wratislavia Cantans: Msza h-moll J. S. Bacha i Vox Luminis /zapowiedź koncertu RAJ 2)

11 września o 19.00 usłyszymy Mszę h-moll Johanna Sebastiana Bacha.  Arcydzieło przekraczające granice muzycznych form, wyznań religijnych i epok historycznych pod dyrekcją Lionela Meuniera zaprezentują artyści Vox Luminis i Freiburger Barockorchester.

Vox Luminisc, fot. Leslie Artamonow

Historia powstania monumentalnego utworu rozpoczyna się w 1733 roku. Jej początki łączą się ze śmiercią Augusta II Mocnego – króla Polski i, jako Fryderyka Augusta I, elektora Saksonii. Johann Sebastian Bach, licząc na objęcie stanowiska kompozytora na drezdeńskim dworze kolejnego z Wettynów – Augusta III (Fryderyka Augusta II), stworzył rozbudowaną mszę w formie missa brevis złożoną z części Kyrie i Gloria, którą następnie przesłał do Drezna. Nie spełniła ona jednak pokładanych w niej nadziei. Co prawda Bach ostatecznie upragnioną posadę otrzymał, ale nastąpiło to dopiero w 1736 roku.

Do dzieła mistrz powrócił w latach czterdziestych XVIII wieku. Jedną z największych zagadek w historii muzyki pozostanie odpowiedź na pytanie, co nim wówczas kierowało. Rozbudował bowiem Mszę tak znacznie, że stała się zbyt obszerna do liturgicznego wykorzystania. Według bodaj najbardziej przekonującej hipotezy konstruując tę ogromną kompozycję, Bach pragnął ocalić od zapomnienia swoje drobniejsze utwory – kantaty i koncerty instrumentalne, których fragmenty w nią wplótł. W przypadku Sanctus mamy natomiast do czynienia z samodzielnym niegdyś dziełem napisanym przez Bacha w 1724 roku. W efekcie Msza h-moll w wyjątkowy sposób łączy w sobie najbardziej wyraziste cechy stylu artysty oraz luterańską teologię, którą jest on przesiąknięty, z katolicką liturgią ery kontrreformacji. Po ekumenicznym przełomie w XX wieku cechy te nadały Mszy h-moll nowy wymiar.

Program:

Johann Sebastian Bach Msza h-moll BWV 232

Wykonawcy:

Lionel Meunier – dyrygent

Erika Tandiono – I sopran 

Sophia Faltas – II sopran 

William Shelton – I alt  

Victoria Cassano – II alt

Raphael Höhn – tenor

Sebastian Myrus – I bas

Felix Schwandtke – II bas

Vox Luminis

Freiburger Barockorchester

Czas trwania: 150 minut

Lokalizacja:

Wrocław, kolegiata Świętego Krzyża i św. Bartłomieja

plac Kościelny 1, Wrocław

informacja prasowa

Plany repertuarowe Wrocławskiego Teatru Lalek 2025/2026

Sezon 2025/2026 będzie dla Wrocławskiego Teatru Lalek wyjątkowy pod kilkoma względami. Na początku 2026 r. rozpoczniemy obchody jubileuszu 80-lecia, wiosną  czeka nas 8. edycja organizowanego co dwa lata Przeglądu Nowego Teatru dla Dzieci, a zaraz po niej remont Dużej Sceny. W tym bogatym w wydarzenia sezonie będziemy prowadzić regularną i jak zawsze intensywną działalność artystyczną, edukacyjną i włączającą. Przed nami spektakle wyjazdowe, nowe cykle warsztatowe, działania na rzecz dostępności, a także trzy premiery.

Wrocławski Teatr Lalek, fot. Helena Milanowska

Nowy sezon otworzy premiera spektaklu „Olbrzyyym!” Phillipe’a Dorina w reżyserii Karoliny Maciejaszek (4.10.2025) dla dzieci w wieku szkolnym (7+). Zimą 2026 r. student wrocławskiej reżyserii Piotr Żukowski wyreżyseruje na naszej scenie swój debiut, „Brzydkie Kaczątko” dla dzieci w wieku przedszkolnym (3+). Ostatnią premierą sezonu będzie przedstawienie inspirowane poezją Juliana Tuwima i czeskiego poety Ivana Wernischa, stworzone przez czesko-słowacki duet SKUTR. Ta czesko-słowacko-polska premiera otworzy 8. Przegląd Nowego Teatru Dla Dzieci, który jak dotąd będzie przeglądem najciekawszych przedstawień z Polski i zza granicy. 

PREMIERY

1.

OLBRZYYYM!

Tekst: Philippe Dorin

Przekład: Ewa Umińska-Plisenko

Reżyseria: Karolina Maciejaszek

Scenografia, kostiumy, formy lalkowe: Marta Kodeniec

Muzyka: Mateusz Czarnowski

Asystent reżyserki: Siarhei Artsiomenka

Obsada: Marta Kwiek, Tomasz Maśląkowski, Mateusz Zilbert

Spektakl dla osób od 7. roku życia

Premiera 4.10.2025

Duża Scena

Trójka dzieci nie może zasnąć i opowiada sobie historię o strasznym Olbrzymie. Opowiadając, jednocześnie odgrywa ją na oczach widzów. Głodny wielkolud staje pod bramami miasta, budząc przerażenie w jego mieszkańcach. Rodzice ukrywają przed nim dzieci w strachu, że mógłby je pożreć. W pewnym momencie na jego drodze staje mała dziewczynka, która wydaje się wcale nie bać potwora, co więcej, sama wchodzi do jego paszczy. W brzuchu olbrzyma dziewczynka odkrywa nowy osobny świat, który okazuje się fascynujący i przyjazny. Tymczasem do wielkoluda zbliżają się polujący na niego myśliwi. Zabijają olbrzyma i wydostają z wnętrza dziewczynkę. Ta jednak wcale nie jest im wdzięczna…

OLBRZYYYM! Philippe’a Dorina to poetycka, surrealna i pełna humoru opowieść o strachu, która stawia pytanie o naturę naszych lęków i pokazuje, jak mogą urastać do niebotycznych, „olbrzyyymich” rozmiarów. Czy to, czego się boimy, istnieje naprawdę? A może jest tylko wytworem wyobraźni? Czy największego lęku nie budzi w nas to, czego nie znamy? Dlaczego strach tak łatwo zmienia się w agresję i chęć walki z wyobrażonymi potworami? I kto wtedy jest prawdziwym postrachem?

OLBRZYYYM! uczy empatii i zachęca do tego, by odrzucić lęk i być jak mała dziewczynka ze sztuki Dorina, z ciekawością i czułością przyglądająca się obcemu wielkoludowi.

2.

BRZYDKIE KACZĄTKO

Adaptacja baśni Hansa Christiana Andersena: Piotr Żukowski

Reżyseria: Piotr Żukowski

Asystent reżysera: Łukasz Filipowicz

Scenografia i kostiumy: Emilia Burtan i Kacper Szczęśniak

Muzyka: Maciej Domański

Obsada: Edyta Skarżyńska

Spektakl przeznaczony dla widzów od 3. roku życia 

Premiera: luty 2026

Mała Scena

Klasyczna baśń, która nigdy się nie zestarzeje. „Brzydkie kaczątko” Hansa Christiana Andersena opowiada o tym, że każdy z nas nosi w sobie potencjał rozwoju i zmiany. Mówi także o uczuciu, które towarzyszy dzieciom w zderzeniu ze światem dorosłych – że są niezdarne, niewystarczające, nie takie, jak powinny być. Uniwersalność tej baśni tkwi jednak nie tylko 

w tym, że jest opowieścią o dorastaniu, ale w tym, że wszyscy, również dorośli, mogą identyfikować się z nieprzystającym do otoczenia bohaterem. 

Spektakl adresowany jest do dzieci w wieku przedszkolnym i ich opiekunów i będzie fabularnie wierny adaptowanemu tekstowi. Chcemy, żeby przybliżał widzom klasyczną bajkę, zinterpretowaną na nowo przez przedstawicieli najmłodszego pokolenia twórców teatralnych. Piotr Żukowski, student reżyserii wrocławskiej Akademii Sztuk Teatralnych jest związany z WTL od kilku sezonów. Asystował reżyserom dwóch spektakli naszego teatru („Karolcia”, „Sprzedawcy bajek”) i dał się poznać jako niezwykle kreatywny i zaangażowany artysta. Przedstawienie w jego reżyserii będzie opartym na formach wizualnych monodramem uwielbianej przez dzieci i dorosłych aktorki WTL - Edyty Skarżyńskiej.

Mamy nadzieję, że nasze „Brzydkie kaczątko” stanie się dla wielu młodych widzów pierwszym świadomym zetknięciem z teatrem formy i z klasyką literatury. Zaangażowanie młodych twórców gwarantuje jednak, że w tym klasycznym lalkowym spektaklu nie zabraknie świeżego spojrzenia.

3.

TUWIM – WERNISCH (tytuł roboczy)

Wiersze: Julian Tuwim, Ivan Wernisch

Scenariusz i reżyseria: SKUTR (Martin Kukučka i Lukaš Trpišovsky)

Scenografia: Martin Chocholoušek

Kostiumy: Simona Rybakova

Reżyseria Światła: Alicja Pietrucka

Spektakl dla widzów od 9. roku życia

Premiera: 29.05.2026 na otwarcie 8. Przeglądu Nowego Teatru dla Dzieci

Duża Scena

Czesko-słowacki duet twórczy SKUTR - Lukaš Trpišovsky i Martin Kukučka - wraca do WTL. SKUTR to jedni z najważniejszych twórców czeskiej sceny teatralnej. Zrealizowali wiele nagradzanych spektakli, które były prezentowane nie tylko w Czechach, ale na festiwalach w Europie i Azji. SKUTR specjalizuje się w poetyckich inscenizacjach dla dorosłych, pracuje  w operach i teatrach dramatycznych w Czechach, Słowacji i w Niemczech. Lukaš Trpišovsky i Martin Kukučka jako dyrektorzy artystyczni kierują obecnie Teatrem Narodowym w Pradze. Zespół, z którym stale współpracują, to między innymi Simona Rybakova, nagrodzona Czeskim Lwem za najlepsze kostiumy filmowe i Martin Chocholoušek, którego spektakularne scenografie można oglądać na scenach czeskich i europejskich teatrów operowych  i dramatycznych. 

SKUTR zrealizował w WTL grane do dziś przedstawienie na podstawie baśni Andersena „JAKI TEN ŚWIAT JEST WIELKI!”, które miało premierę online w trakcie pandemii. Tym razem artyści planują połączyć wiersze dla dzieci polskiego klasyka Juliana Tuwima z twórczością Ivana Wernischa, uznawanego za najwybitniejszego żyjącego poetę czeskiego.  

Pozeja Wernischa jest wielobarwna, często oniryczna. Jego teksty z muzyką wykonywał m.in. kultowy zespół Plastic People of the Universe. I choć Wernisch zdecydowanie nie pisze dla dzieci, to pomysł wykorzystania jego twórczości w spektaklu dla młodego widza wydaje się niezwykle świeży. Bo czy nie jest pełen dziecięcej energii choćby wiersz „Kacperek”?

Włażę do pudła, jest noc

Wyłażę, jest dzień

Włażę tam, jest noc

Wyłażę, jest dzień

Włażę tam, jest noc

I tak bez końca

A kto mi tego zabroni?

(Wiersz z tomu „Pernambuko” w tłumaczeniu Leszka Engelkinga)

PRZEGLĄD NOWEGO TEATRU DLA DZIECI

Premierą duetu SKUTR otworzymy ósmą edycję Przeglądu Nowego Teatru Dla Dzieci (29.05 – 3.06.2026), który tradycyjnie odbywa się na w okolicach Dnia Dziecka. Jak zwykle planujemy zaprosić na festiwal najciekawsze nowe spektakle z Polski i wzbogacić ten główny nurt o kilka przedstawień z innych krajów Europy. Pokazom towarzyszyć będą spotkania z twórcami i bogaty program niebiletowanych warsztatów w ramach Ogrodu Sztuk. 

EDUKACJA

W nowym sezonie kontynuować będziemy również nasze działania pedagogiczne: cykl PORAŻKA! Warsztaty improwizacji teatralnej dla nieco starszych dzieci, codzienne warsztaty dla szkół i przedszkoli (m.in. warsztaty lalkowe, wycieczki po teatrze oraz warsztaty do spektakli), a także cykliczne spotkania zapoznające z kulisami pracy w teatrze: BOCZNE DRZWI DO TEATRU i MACHINA TEATRALNA. Kolejny sezon pracy rozpoczną nasze dwie stałe grupy teatralne: dziecięca WYTWÓRNIA oraz młodzieżowa ROBIMY.

W programie znajdą się także trzy zupełnie nowe cykle warsztatowe:

1.

TEATRALNE KLOCKI, czyli z czego składa się spektakl

Warsztaty dla rodzin z dziećmi w wieku 3-5 l.

prowadzący: Natalia Herman i Mateusz Zilbert

Twórcze warsztaty inspirowane elementami, z których składa się przedstawienie: muzyką, scenografią, słowem, animacją, światłem. Podczas zajęć razem z Natalią i Mateuszem – aktorami lalkarzami – stworzymy nasze własne, jedyne w swoim rodzaju i niepowtarzalne TEATRALNE KLOCKI, między innymi:

MUZYKĘ (używając naszych ciał i prostych instrumentów)

SCENOGRAFIĘ (z materiałów dostępnych dla każdego)

ŚWIATŁO (eksperymentując z lampkami i latarkami)

OPOWIEŚCI (przy pomocy zabaw i ćwiczeń impro)

...a także dużo, dużo więcej. 

informacja prasowa

2. 

CHODŹ! 

Teatralne podróże dla dzieci w wieku 1-3 l. wraz z bliskimi dorosłymi

Prowadząca: Monika Reks

Chodź, pobawmy się! Chodź, zobaczymy, co tam jest! Chodź na spacer! Chodź ze mną, pójdziemy razem… 

CHODŹ! to podróże po światach tworzonych na bieżąco podczas spotkania dzięki teatralnym narzędziom. Zapraszamy dzieci wraz z bliskimi dorosłymi na wspólne wyprawy 

do fantastycznych krain, które sami stworzymy za pomocą naszych rąk, nóg, głosów (właściwie każdej części nas – bo nawet kolana potrafią świetnie zagrać Himalaje!), a także lalek, przedmiotów i różnorodnych materii, które zapewniają bogate wrażenia sensoryczne. 

Podczas naszych podróży nie tylko rozwijamy ekspresję i spędzamy czas na wspólnym doświadczaniu. Zajęcia wspierają także rozwój motoryki małej i dużej, koordynację wzrokowo-ruchową, pobudzają rozwój zmysłów i zdolność koncentracji. Chcemy dostarczać dzieciom różnorodne doznania sensoryczne, rozwijać ich gotowość do poznawania nowego, a także podtrzymywać naturalną dla człowieka – zwłaszcza małego - ciekawość świata. 

Uwaga: Rodzice/opiekunowie biorą aktywny udział w zajęciach razem z dziećmi.

3.

ALE KOSMOS!

Warsztaty twórcze dla starszych dzieci i młodzieży (9+)

prowadzący: Piotr Soroka, Piotr Starczak

Znasz nasz teatr od dziecka, ale teraz już tu nie bywasz? Myślisz, że teatr lalek to miejsce dla małych dzieci? Albo że na warsztaty teatralne przychodzą tylko dziewczyny? 

Słyszymy to często, zwłaszcza od chłopców, dlatego zachęcamy: sprawdź! Przyjdź na ALE KOSMOS! - nasz nowy cykl warsztatowy dla starszych dzieci i młodzieży (bez towarzyszących dorosłych).

ALE KOSMOS! to teatralne warsztaty o marzeniach, podróżach (w miejscu i czasie), planach i wyobraźni. Powstały z myślą o chłopcach w wieku szkolnym, ale zapraszamy na nie wszystkie otwarte osoby, szukające dla siebie ciekawych zajęć i miejsca, gdzie mogą poznać nowych ludzi. Podczas warsztatów wraz z Piotrem (aktorem) i Piotrem (reżyserem i choreografem) działamy teatralnie: gramy, ruszamy się, tworzymy obiekty i formy, ale mamy też czas na poznanie się nawzajem i swobodną rozmowę w otwartej i przyjaznej atmosferze.

Warsztaty mają charakter cykliczny, a ich tematy krążą wokół kosmosu: zainspirowały nas m.in. czarne dziury, grawitacja, droga mleczna, ale także UFO i... pierogi :) Dlaczego właśnie kosmos? Bo, mimo że abstrakcyjny i odległy, jest świetnym punktem wyjścia do rozmowy o marzeniach, przygodach, planach, ciekawości i obawach przed nieznanym – czyli rzeczach bardzo nam bliskich.

Uwaga: Na warsztatach zapewniamy dostępność uczestnikom o szczególnych potrzebach, w tym z niepełnosprawnościami. Prosimy o zgłaszanie szczególnych potrzeb na adres: marta.kurowska@teatrlalek.wroclaw.pl 

DOSTĘPNOŚĆ

W sezonie 2025-2026 Wrocławski Teatr Lalek kontynuuje współpracę ze środowiskami osób 

o szczególnych potrzebach, w tym z niepełnosprawnościami. Staramy się wspierać widzów 

z wyzwaniami w obszarze widzenia, słyszenia, poruszania się, rozumienia i czucia.

Niemal wszystkie spektakle z repertuaru Teatru są opatrzone audiodeskrypcją, która wspiera odbiór przedstawień przez osoby z niepełnosprawnością wzroku, i tłumaczeniem PJM. Niektóre również posiadają napisy w języku polskim dla osób niesłyszących. Co zrobić, jeśli chcesz skorzystać z któregoś z tych udogodnień? Wystarczy zgłosić taką potrzebę podczas rezerwacji biletów!

Wszystkich widzów, którzy cenią Teatr różnorodny i otwarty, zapraszamy już w październiku na 13. Festiwal Kultury bez Barier. W ramach ogólnopolskiego święta kultury dostępnej zaprezentujemy spektakl „Kulawa kaczka i ślepa kura” w reżyserii Tomasza Maśląkowskiego. 

A dzieci, młodzież i dorosłych zaprosimy na towarzyszące przedstawieniu spotkania twórcze, dostępne dla uczestników z niepełnosprawnością wzroku oraz neuroróżnorodnych.

W odpowiedzi na wzrastającą liczbę dzieci i młodzieży, które doświadczają kryzysu zdrowia psychicznego (wg danych UNICEF w 2021 roku z powodu kryzysu cierpiało 9% dzieci w Polsce, a ponad 1.400 podjęło próbę samobójczą) rozwijamy działania, które wspierają proces zdrowienia. Dzięki dotacji w wysokości 83.000 zł, którą pozyskaliśmy w ramach Krajowego Planu Odbudowy:

przygotujemy bezpłatne przedprzewodniki do 7 spektakli z naszego repertuaru. Przeprzewodniki, czyli publikacje, w których opiszemy trudniejsze tematy, treści wrażliwe i intensywne bodźce w naszych przedstawieniach. Przedprzewodniki pomogą rodzicom i nauczycielom dzieci neuroróżnorodnych i szczególnie wrażliwych lepiej przygotować je na wizytę na spektaklu,

zaprosimy dzieci neuroróżnorodne, w tym w spektrum autyzmu i spektrum ADHD, 

na cykl bezpłatnych warsztatów twórczych, które pozwolą im się dobrze poczuć w naszym Teatrze,

od września do lutego będziemy wspierać proces zdrowienia dzieci i młodzieży 

z dziennych oddziałów psychiatrycznych podczas dwóch cykli bezpłatnych warsztatów twórczych.

Współpracujemy z psychologami i terapeutami integracji sensorycznej, a także zdobywamy wiedzę podczas intensywnego programu szkoleniowego, który zrealizujemy we współpracy 

z Fundacją Katarynka.

Dbamy również o rozwój zespołu. Wrocławski Teatr Lalek uczestniczy w programie Narodowego Centrum Kultury „Projektowanie Uniwersalne Kultury” (zadanie 1. oraz zadanie 3.3.) Podczas szkoleń, wizyt studyjnych i spotkań z tutorką uczymy się, jak tworzyć ofertę dostępną m.in. dla widzów z niepełnosprawnościami. I w jaki sposób współpracować z ekspertami 

i samorzecznikami, by nasze propozycje najlepiej odpowiadały na szczególne potrzeby dzieci i młodzieży.

WYJAZDY

Nowy sezon to nie tylko działalność w siedzibie, ale także wyjazdy festiwalowe.

17.09 o godz. 10:00 spektakl „Zła dziewczynka” zostanie zagrany w Wałbrzychu w ramach 

VII Festiwalu małych Prapremier organizowanego przez Teatr Lalki i Aktora w Wałbrzychu; prezentacja na dużej scenie Teatru Dramatycznego im. J. Szaniawskiego w Wałbrzychu, 

pl. Teatralny 1.

26.09 o godz. 17:00 spektakl „Misiaczek” pokażemy widzom w Rzeszowie w ramach 15. Festiwalu Teatrów Ożywionej Formy „MASKARADA” 2025 „superMOCE” organizowanego przez Teatr Maska w Rzeszowie

18.10 o godz. 11:00 i 16:00 zagramy „Karolcię” w Opolu w ramach XXXII Ogólnopolskiego Festiwalu Teatrów Lalek organizowanego przez Opolski Teatr Lalki i Aktora im. Alojzego Smolki

19.10 o godz. 10:00 i 12:00 spektakl "Kulawa kaczka i ślepa kura" zagramy również w Opolu 

w ramach tegoż XXXII Ogólnopolskiego Festiwalu Teatrów Lalek

20.10 o godz. 18:00 nasza „Karolcia” zagości w Warszawie w ramach 29. edycji Międzynarodowego Festiwalu Teatrów dla Dzieci i Młodzieży KORCZAK DZISIAJ pod hasłem „Wyobraź to sobie, sobie”. Organizator: Polski Ośrodek Międzynarodowego Stowarzyszenia Teatrów dla Dzieci i Młodzieży ASSITEJ; prezentacja w Teatrze Polskim w Warszawie

30.11 o godz. 16:00 w ramach Festiwalu Boska Komedia w Teatrze Łaźnia Nowa zagramy „Odyseję”.

KONTAKT 

Wrocławski Teatr Lalek 

Pl. Teatralny 4, Wrocław

BILETY I REZERWACJE

Biuro Organizacji Widowni

T: 71 335 49 11, 71 335 49 12

F: 71 335 49 13

widownia@teatrlalek.wroclaw.pl

Bilety online: https://bilety.teatrlalek.wroclaw.pl/ 

https://www.teatrlalek.wroclaw.pl/pl/ 

60. Wratislavia Cantans: "Wiecznie kwitnące" i Martha Argerich /zapowiedź/

9 września o 19.00 – w ramach festiwalu Wratislavia Cantans - wystąpi zwyciężczyni Konkursu Chopinowskiego z 1965 roku, która  pozostaje jedną z najbardziej fascynujących wirtuozek naszych czasów: Martha Argerich. Towarzyszyć jej będzie maestro Charles Dutoit i Orchestre Philharmonique de Monte-Carlo. W wykonaniu artystów zabrzmią kompozycje Maurice’a Ravela i Ludwiga van Beethovena.

Koncert rozpocznie Pavane pour une infante défunte Maurice’a Ravela, kompozycja z 1899 roku. Przeznaczona na niewielką orkiestrę wersja pochodzi z 1910 roku. Jest to stylizacja powolnego hiszpańskiego tańca dworskiego, cieszącego się dużą popularnością w XVI i XVII wieku. Tytuł może być trochę mylący, utwór nie jest bowiem poświęcony żadnej konkretnej postaci – wyraża entuzjazm chlubiącego się baskijskim pochodzeniem autora wobec kultury muzycznej Półwyspu Iberyjskiego. W późniejszych latach Ravel uznał to dzieło za nieudane, co nie przeszkodziło Pavane pour une infante défunte w zyskaniu wielkiej popularności. Wiadomo, że kompozytor troszczył się, aby tempo jego utworu nie było zbyt wolne. Po jednym z wykonań miał powiedzieć do pianisty: „to Pawana dla zmarłej infantki, a nie Zmarła pawana dla infantki”. W pierwszej części wieczoru zabrzmi także I Koncert fortepianowy C-dur Ludwiga van Beethovena. Również w przypadku tej jasnej, nasyconej wielką energią i w zasadzie jeszcze klasycznej kompozycji jej tytuł jest mylący. Był to bowiem drugi napisany przez mistrza z Bonn koncert fortepianowy, a numer nadał mu wydawca. Jest to dzieło, które Argerich ma w repertuarze od… 1949 roku, znalazło się ono bowiem w programie pierwszego publicznego występu ośmioletniej wówczas pianistki. Ma ono dla niej wyjątkowe znaczenie i artystka często po nie sięga, a jej interpretacje, pomimo upływu wielu dekad, nadal pełne są blasku.

Efektowna suita Valses nobles et sentimentales powstała w 1911 roku – najpierw w wersji fortepianowej, a rok później orkiestrowej. Tytuł odnosi się do dwóch zbiorów Franza Schuberta, a partyturę poprzedza cytat z francuskiego poety symbolisty Henri’ego de Régniera: „pyszna i ciągle nowa przyjemność bezużytecznego zajęcia”. Dzieło Ravela składa się z ośmiu ogniw, a chociaż pisząc je, kompozytor zapewniał o przywiązaniu do romantycznej tradycji, to orkiestracja z wydatnym udziałem instrumentarium perkusyjnego jest kompletnie odmienna od stylu Schuberta. Wieczór zwieńczy II Suita z baletu "Dafnis i Chloe" premierowo zaprezentowanego przez Ballets Russes w 1912 roku. W jej wykonaniu weźmie udział także Chór NFM. Maestro Dutoit dyrygował już tym zespołem w 2019 roku podczas występu w Katowicach. Fragmenty francuskiej kompozycji, których wysłuchamy, to muzyka z finałowej sceny widowiska przedstawiającego antyczną historię miłosną. Wschodzący świt jest tu świadkiem ponownego zjednoczenia "Dafnisa i Chloe" uprowadzonej wcześniej przez piratów, uratowanej jednak przez greckiego boga Pana. Kochankowie ślubują sobie miłość, co przybyłe bachantki świętują żywiołowym tańcem.

Program:

Maurice Ravel Pavane pour une infante défunte

Ludwig van Beethoven I Koncert fortepianowy C-dur op. 15

***

Maurice Ravel Valses nobles et sentimentales; II Suita z baletu Dafnis i Chloe

Wykonawcy:

Charles Dutoit – dyrygent 

Martha Argerich – fortepian

Chór NFM

Pierre-Louis de Laporte – przygotowanie Chóru NFM 

Lionel Sow – kierownictwo artystyczne Chóru NFM

Orchestre Philharmonique de Monte-Carlo

Czas trwania:

120 minut

60. Wratislavia Cantans: Veni in hortum meum /zapowiedź koncertu/

8 września o 19.00 – w ramach Festiwalu Wratislavia Cantans – usłyszymy najwcześniejsze kompozycje do tekstu "Pieśni nad Pieśniami"w wykonaniu Agnieszki Budzińskiej-Bennett i jej zespołu ensemble Peregrina. W programie m. in. Pierre Abélard i Hildegarda z Bingen.

Agnieszka Budzińska-Bennett, fot. Laelia Milleri 2022

"Teraz mnie prowadź, zwłoki nie przyczynię. / Dla mnie iść z tobą, jakby zostać w Raju, / Samej tu zostać prawdziwe wygnanie” [tłum. Władysław Bartkiewicz] – w ostatniej pieśni Raju utraconego w ułożonych przez Johna Miltona wersach Ewy swoje odbicie znajduje tradycja średniowiecznej poezji miłosnej. Najpopularniejszym typem utworu poetyckiego była wówczas skierowana do ukochanej osoby zachęta, rodzaj zaproszenia do wspólnej ucieczki w lepsze miejsce. Za wzorzec takiego tekstu służyła biblijna Pieśń nad Pieśniami.

Muzyczne opracowania tekstów księgi, której autorstwo zwyczajowo przypisuje się królowi Salomonowi, zyskały szczególną popularność w okresie późnego średniowiecza i renesansu. Podkreślając jej znaczenie w kształtowaniu kultury muzycznej Europy, ensemble Peregrina Agnieszki Budzińskiej-Bennett podczas 60. Międzynarodowego Festiwalu Wratislavia Cantans sięgnie tymczasem po najwcześniejsze dzieła stworzone do tekstu starotestamentowych wersów. Muzycy specjalizujący się w popularyzacji słabo znanego, dawnego repertuaru zaprezentują utwory powstałe w ciągu aż pięciu wieków.

Wykorzystywane szczególnie chętnie podczas nabożeństw maryjnych umuzycznione teksty Canticum Canticorum cechują wyjątkowo ozdobne formy i stawiane przed wykonawcami wymagania techniczne. Część utworów przybiera formę dialogów między Oblubienicą a Oblubieńcem. Większość z kompozycji, które znalazły się w programie festiwalowego koncertu, to oczywiście dzieła anonimowe. W repertuarze znalazło się jednak miejsce również na opracowanie antyfony Sicut malum, na podstawie badań stylokrytycznych przypisywane św. Hildegardzie z Bingen, czy Quis est hic św. Brunona z Segni, opata benedyktyńskiego klasztoru na Monte Cassino. Kolejny z autorów – Piotr Abelard – to znany średniowieczny filozof, który zapisał się w historii kultury dzięki swojej miłości do Heloizy. Ciekawostką będzie zestawienie śląskiego opracowania antyfony Meliora sunt z jego szesnastowiecznym odpowiednikiem pochodzącym z… Islandii.

Program:

Veni in hortum meum – najwcześniejsze utwory do tekstu Pieśni nad Pieśniami:

Vox dilecti – antyfona (Tegernsee, Bawaria, XV w.)                     

Tota pulchra / TENOR – motet (Niemcy, XIV w.)                

Salve nobilis V. Odor tuus – responsorium z polifonicznym wersetem (Sankt Lambrecht, XIVw.) 

Flos regalis – cantilena (Anglia, XIV w.)                    

Epithalamia – prosa (Canterbury, Anglia, XI/XII w.) 

Meliora sunt – antyfona (Śląsk, XV w.)

Meliora sunt – antyfona dwugłosowa (Islandia, XVI w.)

Epithalamia-Estampie – utwór instrumentalny                

Veni dilecte – dramat liturgiczny (Ratyzbona, XII w.)            

Pierre Abélard Epithalamica – prosa (Nevers, XII w.)

Tamquam sponsus – antyfona trzygłosowa (Śląsk, XV w.)

Estampie                                        

Hildegarda z Bingen? Sicut malum – antyfona (Nadrenia, XV w.)

Descendi in hortum meum / ALMA – motet dwugłosowy (Bawaria, XIV w.) 

Anima mea liquefacta est / Descendi in hortum meum / ALMA  – motet trzygłosowy (Paryż, XIII w.)

Bruno di Segni Quis est hic (Włochy, XI w.)

In lectulo meo – antyfona (Tegernsee, Bawaria, XV w.)    

Fulcite me floribus – antyfona dwugłosowa (Niemcy, XIV w.)            

Venit dilectus meus in ortum suum – antyfona (Anglia, XIV w.)

Venit dilectus meus in ortum suum – antyfona trzygłosowa (Anglia, XV w.)

Wykonawcy:

ensemble Peregrina:

Agnieszka Budzińska-Bennett – śpiew, harfa, kierownictwo artystyczne

Lorenza Donadini – śpiew

Grace Newcombe – śpiew, harfa

Sabine Lutzenberger – śpiew

Tessa Roos – śpiew

Matthieu Romanens – śpiew

Baptiste Romain – fidel

Czas trwania:

60 minut

Lokalizacja:

Wrocław, kolegiata Świętego Krzyża i św. Bartłomieja

plac Kościelny 1, Wrocław

informacja prasowa

60. Wratislavia Cantans: koncert "Raj" /zapowiedź/

6 września o 19.00 usłyszymy "Die Kunst der Fuge" Johanna Sebastiana Bacha w wykonaniu Wrocław Baroque Ensemble pod dyrekcją maestra Andrzeja Kosendiaka. To dzieło będące najdoskonalszym, obok Das Wohltemperierte Klavier, wcieleniem muzycznej formy zawartej w jego tytule – fugi. Przed koncertem, o 18.30, dr hab. Jarosław Thiel wygłosi wykład przybliżający słuchaczom utwór "Die Kunst der Fuge".

Wroclaw Baroque Ensemble Łukasz Rajchert

Zbiór, nad którym Johann Sebastian Bach rozpoczął pracę około 1742 roku, stanowił próbę zbadania krańcowych możliwości sztuki kontrapunktu. Mimo że w oryginalnym zamyśle nie był przeznaczony do wykonywania, nie jest on wyłącznie spekulacją genialnego umysłu budzącą zachwyt analizujących jej struktury klerków.

To genialnie, nieukończone dzieło, będące wynikiem wyśmienitego opanowania kompozytorskiego warsztatu i najdonioślejszych intelektualnych ambicji przez długi czas pozostawało w zapomnieniu. Zakupiono zaledwie kilkadziesiąt kopii jego pierwszego wydania, a syn Johanna Sebastiana Bacha – Carl Philipp Emmanuel – sprzedał miedziane formy z wyrytym zapisem utworu po cenie złomu. Po Sztukę fugi sięgali jednak najwięksi artyści kolejnych epok: Wolfgang Amadeus Mozart, Ludwig van Beethoven czy Johannes Brahms. Wciąż przeważała jednak opinia, że jest to traktat teoretyczny, a nieprzeznaczony do słuchania. Na scenę trafiła ona dopiero w ubiegłym stuleciu, zyskując status muzycznego Świętego Graala.

Fakt, że Bach tworząc dziewiętnaście kontrapunktów składających się na dwa tomy Die Kunst der Fuge nie pozostawił żadnych wskazówek dotyczących instrumentacji utworów sprawia, że decyzję o obsadzie podejmują wykonawcy. Podczas festiwalowego koncertu kompozycje zawarte w zbiorze usłyszymy w opracowaniu przygotowanym przez Andrzeja Kosendiaka. Dyrektor artystyczny Wratislavii Cantans w autorskiej instrumentacji wykorzysta trzy kwartety: smyczkowy, gambowy oraz dęty, a także dwa klawesyny, tworząc swoją wersję muzycznego raju, który trzy wieki temu został rozpisany na głosy przez barokowego arcymistrza. 

Program:

Johann Sebastian Bach Die Kunst der Fuge BWV 1080 w opracowaniu Andrzeja Kosendiaka

Wykonawcy:

Andrzej Kosendiak – dyrygent 

Wrocław Baroque Ensemble:

Zbigniew Pilch, Mikołaj Zgółka, Katarzyna Olszewska, Klaudia Matlak, Małgorzata Kosendiak – skrzypce

Agnieszka Papierska, Piotr Chrupek – altówki 

Jakub Kościukiewicz – wiolonczela

Guido Balestracci – sopranowa viola da gamba

Maurycy Raczyński – tenorowa viola da gamba

Julia Karpeta, Brent Wissick – basowe viole da gamba

Łukasz Macioszek – violone

David Brutti, Andrea Inghisciano – kornety

Masafumi Sakamoto – puzon altowy

Tomasz Wesołowski – fagot

Marta Niedźwiecka, Aleksandra Rupocińska – klawesyny, pozytyw

Czas trwania:

80 minut

Lokalizacja:

NFM, Sala Główna ORLEN, estrada w odwróceniu

plac Wolności 1, Wrocław

informacja prasowa

60. Wratislavia Cantans: koncert "Poszukując szczęścia" /zapowiedź/

 6 września o 12.00 w Muzeum Pana Tadeusza wystąpi Magdalena Hoffmann – pierwsza harfistka znanej już wrocławskiej publiczności Symphonieorchester des Bayerischen Rundfunks, która współpracuje też z wytwórnią Deutsche Grammophon. Podczas recitalu artystka wykona program zawierający utwory pochodzące z wielu epok: od późnego renesansu, poprzez barok i romantyzm, aż do współczesności. 

Magdalena Hoffmann C Geoffroy Schied

Hoffmann rozpocznie koncert od pełnej blasku, efektownej Fantazji Es-dur, której autorem jest Carl Philipp Emanuel Bach, syn Johanna Sebastiana. Jego twórczość stanowi pomost łączący barok i klasycyzm. Do pierwszej z tych epok należy Georg Friedrich Händel. Z jego obszernego dorobku kompozytorskiego Hoffmann wybrała uroczystą Uwerturę otwierającą Suitę g-moll. W zupełnie inny świat dźwięków artystka wprowadzi słuchaczy w koronkowym Le Rappel des oiseaux ze Suity e-moll Jean-Philippe’a Rameau, kolejnego twórcy reprezentującego epokę baroku. Znany jest on z dzieł inspirowanych naturą – do nich należy i ta krótka kompozycja, w której autor naśladuje głosy ptaków. Wątek ornitologiczny pojawi się także w krótkim, nastrojowym i tajemniczym Vogel als Prophet ze zbioru Waldszenen Roberta Schumanna. Hoffmann wykona również dwa inne dzieła tego romantycznego kompozytora: medytacyjne Einsame Blumen, czyli kolejne ogniwo ze Scen leśnych, oraz powolne, delikatne Warum? ze zbioru Fantasiestücke. 

Do licznego grona kompozytorów inspirujących się muzyką epoki baroku należał Maurice Ravel. Jednym z dzieł, które podaje się jako przykład takiego właśnie podejścia, jest napisana w 1917 roku suita Le Tombeau de Couperin. Hoffmann wybrała z niej błyskotliwe, pełne wdzięku Prélude. Jacques de la Presle to młodszy od Ravela kolejny francuski twórca, którego muzyka znajdzie się w programie recitalu. Jego Le Jardin mouillé jest efektowne i jednocześnie nastrojowe, a autor z upodobaniem eksploruje możliwości kolorystyczne brzmienia harfy. W zupełnie inny, choć także intrygujący sposób potencjał tkwiący w tym instrumencie badał znakomity japoński dwudziestowieczny artysta Tōru Takemitsu. Stanza II to napisana w 1971 roku kompozycja na harfę i taśmę, pełna zaskakujących i świeżych efektów brzmieniowych. 

Za sprawą melancholijnego, powolnego Semper Dowland, semper dolens autorstwa Johna Dowlanda cofniemy się na chwilę do muzyki późnego renesansu. Tymczasem Suita op. 83 Benjamina Brittena to jedno z najważniejszych dzieł napisanych w XX wieku, przeznaczonych na harfę. Hoffmann występ zakończy wykonaniem pełnej niepokoju Fantazji a-moll, której autorem jest najstarszy syn Johanna Sebastiana Bacha, Wilhelm Friedemann Bach. 

Program:

Carl Philipp Emanuel Bach Fantazja Es-dur Wq. Deest, H. 348

Georg Friedrich Händel Suita g-moll HWV 453: I. Overture 

Jean-Philippe Rameau Suita e-moll RCT 2: V. Le Rappel des oiseaux

Robert Schumann Vogel als Prophet oraz Einsame Blumen ze zbioru Waldszenen op. 82

Robert Schumann Warum? ze zbioru Fantasiestücke op. 12

Maurice Ravel Prélude z suity Le Tombeau de Couperin

Jacques de la Presle Le Jardin mouillé

Tōru Takemitsu Stanza II 

John Dowland Semper Dowland, semper dolens

Benjamin Britten Suita op. 83

Wilhelm Friedemann Bach Fantazja a-moll F. 23

Fryderyk Chopin Walc e-moll WN29 (wersja na harfę w tonacji es-moll)

Z wyjątkiem transponowanego Walca Chopina wszystkie utwory, które nie powstały na harfę, będą wykonane z oryginalnej partytury, bez transkrypcji. 

Wykonawcy:

Magdalena Hoffmann – harfa

Czas trwania:

60 minut

Lokalizacja:

Wrocław, Muzeum Pana Tadeusza, Oddział Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, Salon romantyczny

Rynek 6, Wrocław

informacja prasowa

Oferta edukacyjna dla osób indywidualnych w Muzeum Narodowym we Wrocławiu

Mroczne oblicza Dolnego Śląska, joga z Rubensem i „Kurs historii sztuki” w Muzeum Narodowym we Wrocławiu. Warsztaty i wykłady architektoniczne czy „Sztuka w dialogu” – rozmowy z niezwykłymi artystkami i artystami w Pawilonie Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej. W Muzeum Etnograficznym – warsztaty przędzenia na kołowrotkach i trudne dziedzictwo cyganologii. Jesień we wrocławskim Muzeum Narodowym i jego oddziałach nie będzie nudna – oferta edukacyjna dla osób indywidualnych pełna jest atrakcyjnych propozycji!

Muzeum Narodowe we Wrocławiu, fot. Magdalena Lorek

 MUZEUM NARODOWE WE WROCŁAWIU

Joga z Rubensem, nowy semestr „Kursu historii sztuki” i energetyczna „Plastyka tańca” – tak zapowiada się wrzesień w Muzeum Narodowym we Wrocławiu. Jesienią wystartuje nowy cykl wykładów „Mroczne oblicze Dolnego Śląska”. Nie zabraknie też popularnych cykli edukacyjnych: „Godzilla i chryzantemy. O kulturze i sztuce Japonii” oraz „Było, minęło – szlakiem nieistniejących kolonii i wsi na Dolnym Śląsku”.

We wrześniu w Muzeum Narodowym rusza kolejna edycja cieszącego się ogromnym zainteresowaniem „Kursu historii sztuki”. Podczas dziewięciu wykładów uczestnicy będą mogli poznać dzieje sztuki światowej od prehistorii po współczesność. Kurs rozpocznie się 28 września 2025 i potrwa do stycznia 2026 roku.

Dr Karolina Rybicka przybliży mrożące krew w żyłach historie dolnośląskich morderców, katów, kanibali i trucicieli – to w trakcie czterech spotkań z cyklu „Mroczne oblicze Dolnego Śląska”. Pierwsze z nich – 25 października o g. 12:00 – „Morderstwa leśniczych w Karkonoszach i Górach Izerskich w XIX w.”. Prelegentka wygłosi też dwa wykłady z serii dotyczącej dolnośląskich miejscowości, które jeszcze 100 lat temu tętniły życiem, a po 1945 r. bezpowrotnie zniknęły z lokalnego krajobrazu. We wrześniu przyjrzy się Wielkiej Izerze, a w październiku – na zakończenie cyklu – tematem wykładu będzie Miedzianka.

Joga z Rubensem i warsztaty tańca intuicyjnego to zaskakujące propozycje wydarzeń inspirowanych wystawą czasową „Rubens na Śląsku”. Trenerka jogi Aleksandra Dul 27 września o g. 10:30 poprowadzi praktykę ruchu, oddechu i kontemplacji barokowego piękna w otoczeniu dzieł sztuki. Z kolei w trakcie warsztatów tańca intuicyjnego z cyklu „Plastyka tańca” uczestnicy odkryją w sobie intuicyjny ruch oddający pełen wachlarz emocji widoczny w prezentowanych na wystawie obrazach. Zatańczyć z Rubensem będzie można dwa razy – 6 i 20 września o g. 17:00. Prowadząca Barbara Przerwa jest też autorką cyklu wykładów o kulturze i sztuce Japonii „Godzilla i chryzantemy”, który będzie kontynuowany w tym semestrze.

Dla dzieci i młodzieży przygotowane zostały weekendowe zajęcia z cyklu „Z rodziną do muzeum” oraz autorski cykl warsztatów Karoliny Rzepki zatytułowany „Zostań Cudo-Twórcą”. Zaplanowano liczne zajęcia dla osób z niepełnosprawnościami, a we wrześniu kontynuację zajęć wytchnieniowych dla dorosłych. 

Pawilon Czterech Kopuł, fot. Magdalena Lorek

PAWILON CZTERECH KOPUŁ

„Kurs historii sztuki. Klasycy nowoczesności”, spotkania architektoniczne, rozmowy ze współczesnymi artystami i artystkami, warsztaty dla seniorów czy integracyjne zajęcia dla osób ze specjalnymi potrzebami – to niektóre z propozycji edukacyjnych Pawilonu Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej. 

Kolejna edycja kursu historii sztuki „Klasycy nowoczesności” rozpocznie się 20 września wykładem o ekspresjonizmie w Europie. W tym semestrze przybliżone zostaną kluczowe zagadnienia, nurty i idee światowej sztuki współczesnej oraz sylwetki najważniejszych twórców XX i XXI wieku.

Kontynuowany będzie cykl wykładów Iwony Gołaj „Nie tylko Pawilon. Muzea sztuki współczesnej w Europie”. Zaplanowano również comiesięczne spotkania ze współczesnymi artystkami i artystami z cyklu „Sztuka w dialogu”. Już 20 września o g. 18:00 – rozmowa z artystą wizualnym i dźwiękowym Andrzejem Wasilewskim.

Dla osób lubiących aktywnie spędzać czas Dział Edukacji proponuje warsztaty tańca intuicyjnego Barbary Przerwy z cyklu „Co mnie porusza w sztuce współczesnej?”, spotkania architektoniczne Mai Kwiecińskiej w cyklu zatytułowanym „W cztery kopuły dookoła Pawilonu”. Justyna Oleksy poprowadzi cykliczne warsztaty dla seniorów „Przystanek Pawilon”, a w piątki tradycyjnie odbywać się będą oprowadzania po wystawach pod hasłem „O czwartej pod Kopułami”.

W nowym semestrze nie może zabraknąć zajęć dla osób ze specjalnymi potrzebami. „Dotknij muzeum” to zajęcia dla osób z niepełnosprawnością wzroku. „Ramię w ramię” to z kolei oferta warsztatów integracyjnych z audiodeskrypcją i tłumaczeniem na polski język migowy. Natomiast dla rodzin z dziećmi w spektrum autyzmu przygotowano warsztaty z cyklu „Śladami sztuki”.

W ramach wydarzeń towarzyszących nowej wystawie czasowej „Waldemar Cwenarski. Czułość. Powroty i poszukiwania” (otwarcie 28 września) zaplanowano m.in. warsztaty medytacji, które adresowane są do osób pragnących spokoju i wyciszenia w świecie sztuki. 

Jak co roku edukatorzy przygotowali też specjalną ofertę dla dzieci młodszych i starszych, w programie m.in. cykle warsztatów „#muzealniakipodkopułą” (0–2 lat), „Sztuczki w Pawilonie” (3–5 lat) i „Muzealne poruszenie” (6–10 lat).

Muzeum Etnograficzne, fot. Wojciech Rogowicz

MUZEUM ETNOGRAFICZNE

Warsztaty tradycyjnego przędzenia na kołowrotkach, dolnośląska architektura drewniana czy spotkanie dotyczące dziedzictwa cyganologii – to wydarzenia zaplanowane jesienią w Muzeum Etnograficznym.

Od września wraca stały cykl niedzielnych warsztatów „Etno w południe”. Rodzinne spotkania to nie tylko opowieści i prezentacja zabytków etnograficznych, ale również okazja do samodzielnych działań i zabaw. 

Dział Edukacji ME w tym semestrze zwiększa też częstotliwość zajęć dla osób ze specjalnymi potrzebami, jeszcze bardziej otwierając Muzeum na te grupy odbiorców. Zaplanowano liczne warsztaty oraz oprowadzania po wystawach z audiodeskrypcją i tłumaczeniem na polski język migowy.

W dwa weekendy września odbędą się wydarzenia w ramach obchodów Europejskich Dni Dziedzictwa – cyklicznego projektu kulturalnego, społecznego i edukacyjnego. W ME zaplanowano wykład cieśli Marcina Rębarza na temat domów przysłupowych, spotkanie z Emilią Kledzik, autorką książki „Perspektywa poety. Cyganologia Jerzego Ficowskiego” oraz warsztaty przędzenia na kołowrotkach, które będą okazją do opowiedzenia o historii dolnośląskiej architektury.

W programie edukacyjnym znajdą się również wydarzenia związane z odbywającymi się wystawami czasowymi „Jan Giejson. Od nowa” (otwarcie 25 października) oraz „Najpiękniejsza szopka betlejemska 2025” (otwarcie 6 grudnia). Wśród nich m.in. wykład „Matka Boża Bardzka – niemy świadek historii ludzi i miasteczka”, warsztaty dla dzieci z rzeźbienia w mydle czy warsztaty dla dorosłych z wykonywania tradycyjnych ozdób świątecznych zwanych pająkami.

informacja prasowa

Pokazy specjalne na 50. FPFF

Program sekcji Pokazy specjalne 50. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni to aż sześć wyrazistych wydarzeń zorganizowanych z partnerami Festiwalu.

Pierwszym z nich będzie przygotowany we współpracy z FIPRESCI kinofilski pokaz dwóch pierwszych filmów Jerzego Skolimowskiego: Rysopis i Walkower, poprzedzonych wprowadzeniem Michała Oleszczyka i Oli Salwy oraz seans najnowszego dzieła reżysera Io, ze wstępem Oli Salwy. W trakcie festiwalu Jerzy Skolimowski otrzyma specjalną nagrodę FIPRESCI 100 Lifetime Achievement Awards, która upamiętnia 100-lecie tego najstarszego na świecie międzynarodowego stowarzyszenia krytyki filmowej.

Jubileusz FPFF to doskonała okazja, żeby podkreślić międzynarodowe relacje festiwalu i polskiego kina. Wybrzmią one również podczas wydarzenia zorganizowanego pod patronatem Europejskiej Akademii Filmowej, w ramach którego odbędzie się pokaz pierwszego zdobywcy nagrody Akademii (wtedy pod nazwą Felix) – Krótkiego filmu o zabijaniu Krzysztofa Kieślowskiego, również laureata Wielkiej Nagrody Festiwalu „Złote Lwy Gdańskie”. W ramach wydarzeniach odbędzie się spotkanie z Mirosławem Baką i Sławomirem Idziakiem.

W tym roku mija dziesiąta rocznica śmierci Marcina Wrony – reżysera filmowego, telewizyjnego i teatralnego, scenarzysty, producenta, wykładowcy. Ze swoim studenckim filmem Człowiek magnes odwiedził dziesiątki festiwali na całym świecie, zdobywając wiele nagród i zachwycając nas swoją wyobraźnią oraz reżyserską brawurą. Szeroko dyskutowaliśmy kolejne pełne metraże Marcina Wrony – od Mojej krwi, przez Chrzest, po jego ostatnie dzieło – film Demon. W każdym z nich stawiał swoich bohaterów w sytuacjach bez wyjścia, kazał im wybierać niemożliwe. Jako twórca był uważny, przenikliwy, intensywny i bezkompromisowy. Marcin Wrona zmarł tragicznie w 2015 roku podczas 40. FPFF w Gdyni. W dziesięć lat od tamtych wydarzeń przypomnimy dwa filmy reżysera – etiudę Człowiek magnes oraz Demona. Pokazowi towarzyszyć będzie spotkanie-wspomnienie poświęcone Marcinowi Wronie, w którym wezmą udział twórcy i artyści, którzy z nim współpracowali: Paweł Maślona, Marcin Macuk i Katarzyna Warzecha.

Na 50. FPFF powróci Kino offowe w Gdyni za sprawą odnowionego cyfrowo filmu Jacka Borcucha Kallafiorr. Zaprezentujemy debiut reżysera, tragikomedię z elementami kryminału, utrzymaną w estetyce lat siedemdziesiątych, obwołaną polską „post-tarantinowską dogmą”. Uważa się, że Kallafiorr jest pierwszy polskim filmem niezależnym, który trafił do szerokiej dystrybucji i otworzył w polskiej kinematografii erę offowych filmów. Od tego momentu zagościły też one na FPFF. Po seansie spotkanie z reżyserem poprowadzi Korek Bojanowski.

Wraz z Filmoteką Narodową Instytutem Audiowizualnym zapraszamy z kolei na Podwójne uderzenie. W tym roku w ramach „podwójnego seansu” spotkają się tu ze sobą dwa filmy gangsterskie: Vabank Juliusza Machulskiego i Żądło George’a Roya Hilla. Seanse poprzedzi prelekcja filmoznawcy dra Miłosza Stelmacha, w ramach wydarzenia odbędzie się także spotkanie z Juliuszem Machulskim.

We współpracy z Michałem Oleszczykiem i podcastem SpoilerMaster oraz Januszem Zaorskim zaprezentowane zostaną dwa filmy z nurtu chłopskiego, zrealizowane na podstawie prozy Edwarda Redlińskiego: Konopielka Witolda Leszczyńskiego i Awans Janusza Zaorskiego. Rok 2025 byłby rokiem 85. urodzin Edwarda Redlińskiego, wybitnego prozaika, który zmarł w czerwcu roku ubiegłego. Zainteresowania pisarza wyprzedzały dzisiejszą modę na historię ludową i zaowocowały dziełami reportażu i fikcji literackiej, w których odbiła się polska wiejskość XX-wieczna, liczne historie społecznych awansów, a także zmagania tradycji z nowoczesnością. Pokaz Konopielki poprzedzi wprowadzenie Michała Oleszczyka, natomiast po seansie Awansu odbędzie się rozmowa Michała Oleszczyka z reżyserem Januszem Zaorskim. Wydarzenie zostanie zarejestrowane jako odcinek podcastu SpoilerMaster.

Pokazy specjalne na 50. FPFF:

100 lat FIPRESCI

Pokaz filmów Rysopis i Walkower, reżyseria: Jerzy Skolimowski. Wprowadzenie Michał Oleszczyk i Ola Salwa

Io reżyseria: Jerzy Skolimowski. Wprowadzenie Ola Salwa

Europejska Akademia Filmowa – Pierwsza Nagroda

Krótki film o zabijaniu, reżyseria: Krzysztof Kieślowski. Wprowadzenie Ola Salwa, po filmie spotkanie z Mirosławem Baką i Sławomirem Idziakiem

Marcin Wrona – 10 lat później

Pokaz filmów Człowiek magnes i Demon, reżyseria: Marcin Wrona. Po filmach spotkanie z Pawłem Maśloną, Marcinem Macukiem i Katarzyną Warzechą, prowadzi Anita Skwara

Kino offowe w Gdyni

Kallafiorr, reżyseria: Jacek Borcuch. Po filmie spotkanie z reżyserem, prowadzi Korek Bojanowski

FINA: Podwójne Uderzenie

Vabank, reżyseria: Juliusz Machulski

Żądło, reżyseria: George Roy Hill

Po filmach spotkanie z Juliuszem Machulskim, prowadzi Miłosz Stelmach

Redliński x 2

Konopielka, reżyseria: Witold Leszczyński. Wprowadzenie Michała Oleszczyka

Awans, reżyseria: Janusz Zaorski. Po filmie spotkanie z Januszem Zaorskim, prowadzi Michał Oleszczyk. Partnerem SpoilerMaster

50. Festiwal Polskich Filmów Fabularnych odbędzie się w terminie 22–27 września 2025 roku w Gdyni. Producentem Festiwalu jest Pomorska Fundacja Filmowa w Gdyni.

informacja prasowa