6 września o 12.00 w Muzeum Pana Tadeusza wystąpi Magdalena Hoffmann – pierwsza harfistka znanej już wrocławskiej publiczności Symphonieorchester des Bayerischen Rundfunks, która współpracuje też z wytwórnią Deutsche Grammophon. Podczas recitalu artystka wykona program zawierający utwory pochodzące z wielu epok: od późnego renesansu, poprzez barok i romantyzm, aż do współczesności.
 |
| Magdalena Hoffmann C Geoffroy Schied |
Hoffmann rozpocznie koncert od pełnej blasku, efektownej Fantazji Es-dur, której autorem jest Carl Philipp Emanuel Bach, syn Johanna Sebastiana. Jego twórczość stanowi pomost łączący barok i klasycyzm. Do pierwszej z tych epok należy Georg Friedrich Händel. Z jego obszernego dorobku kompozytorskiego Hoffmann wybrała uroczystą Uwerturę otwierającą Suitę g-moll. W zupełnie inny świat dźwięków artystka wprowadzi słuchaczy w koronkowym Le Rappel des oiseaux ze Suity e-moll Jean-Philippe’a Rameau, kolejnego twórcy reprezentującego epokę baroku. Znany jest on z dzieł inspirowanych naturą – do nich należy i ta krótka kompozycja, w której autor naśladuje głosy ptaków. Wątek ornitologiczny pojawi się także w krótkim, nastrojowym i tajemniczym Vogel als Prophet ze zbioru Waldszenen Roberta Schumanna. Hoffmann wykona również dwa inne dzieła tego romantycznego kompozytora: medytacyjne Einsame Blumen, czyli kolejne ogniwo ze Scen leśnych, oraz powolne, delikatne Warum? ze zbioru Fantasiestücke.
Do licznego grona kompozytorów inspirujących się muzyką epoki baroku należał Maurice Ravel. Jednym z dzieł, które podaje się jako przykład takiego właśnie podejścia, jest napisana w 1917 roku suita Le Tombeau de Couperin. Hoffmann wybrała z niej błyskotliwe, pełne wdzięku Prélude. Jacques de la Presle to młodszy od Ravela kolejny francuski twórca, którego muzyka znajdzie się w programie recitalu. Jego Le Jardin mouillé jest efektowne i jednocześnie nastrojowe, a autor z upodobaniem eksploruje możliwości kolorystyczne brzmienia harfy. W zupełnie inny, choć także intrygujący sposób potencjał tkwiący w tym instrumencie badał znakomity japoński dwudziestowieczny artysta Tōru Takemitsu. Stanza II to napisana w 1971 roku kompozycja na harfę i taśmę, pełna zaskakujących i świeżych efektów brzmieniowych.
Za sprawą melancholijnego, powolnego Semper Dowland, semper dolens autorstwa Johna Dowlanda cofniemy się na chwilę do muzyki późnego renesansu. Tymczasem Suita op. 83 Benjamina Brittena to jedno z najważniejszych dzieł napisanych w XX wieku, przeznaczonych na harfę. Hoffmann występ zakończy wykonaniem pełnej niepokoju Fantazji a-moll, której autorem jest najstarszy syn Johanna Sebastiana Bacha, Wilhelm Friedemann Bach.
Program:
Carl Philipp Emanuel Bach Fantazja Es-dur Wq. Deest, H. 348
Georg Friedrich Händel Suita g-moll HWV 453: I. Overture
Jean-Philippe Rameau Suita e-moll RCT 2: V. Le Rappel des oiseaux
Robert Schumann Vogel als Prophet oraz Einsame Blumen ze zbioru Waldszenen op. 82
Robert Schumann Warum? ze zbioru Fantasiestücke op. 12
Maurice Ravel Prélude z suity Le Tombeau de Couperin
Jacques de la Presle Le Jardin mouillé
Tōru Takemitsu Stanza II
John Dowland Semper Dowland, semper dolens
Benjamin Britten Suita op. 83
Wilhelm Friedemann Bach Fantazja a-moll F. 23
Fryderyk Chopin Walc e-moll WN29 (wersja na harfę w tonacji es-moll)
Z wyjątkiem transponowanego Walca Chopina wszystkie utwory, które nie powstały na harfę, będą wykonane z oryginalnej partytury, bez transkrypcji.
Wykonawcy:
Magdalena Hoffmann – harfa
Czas trwania:
60 minut
Lokalizacja:
Wrocław, Muzeum Pana Tadeusza, Oddział Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, Salon romantyczny
Rynek 6, Wrocław
informacja prasowa
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz