Wspaniała ósemka Konkursu głównego 5. Festiwalu Filmowego Kino Dzieci

Osiem filmów, z czego aż pięć to polskie premiery, znalazło się w konkursie filmów pełnometrażowych 5. Festiwalu Filmowego Kino Dzieci. Trzy animacje i pięć filmów aktorskich zobaczą widzowie w 21 festiwalowych miastach, m.in. Warszawie, Wrocławiu, Gdańsku, Krakowie, Katowicach, Lublinie, Łodzi, Poznaniu i Szczecinie i spośród nich wybiorą najlepszy w ogólnopolskim głosowaniu. Swoje nagrody przyznają także trzy składy jurorskie. Festiwal potrwa od 22 do 30 września. 

O tytuł najlepszego filmu 5. Festiwalu Filmowego Kino Dzieci oraz statuetkę Kwiatu Paproci powalczy osiem produkcji dla młodych widzów w wieku 4-12 lat. Pięć z nich to tytuły, które widzowie Kina Dzieci obejrzą w Polsce jako pierwsi. Każdemu z konkursowych filmów przyświeca tegoroczne hasło Festiwalu – Ku nowej przygodzie.

Na początek nie lada gratka dla fanów Lassego i Mai – seria o przygodach najsłynniejszych młodych detektywów doczekała się czwartej części. Przed rozpoczęciem ważnego konkursu w szkole w Valleby znika cenna nagroda. W Biurze Detektywistycznym Lassego i Mai. Pierwszej tajemnicy (LasseMajas detektivbyrå – Det första mysteriet, reż. J. Bornebusch, 6+) nie tylko dowiemy się jak to wszystko się zaczęło, ale poznamy nowych odtwórców głównych ról - Franka Dorsina i Ester Vuori. Młodych aktorów, którzy będą gośćmi Festiwalu, będzie można wypytać o wszystko na spotkaniach po wybranych seansach w Warszawie.

Poza tym widzów czekają ekranizacje znanych i lubianych książek ilustrowanych dla najmłodszych. W programie szwedzka animacja Gordon i Paddy (Gordon & Paddy, reż. L. Hambäck, 4+), czyli historia przyjaźni myszki i komisarza ropucha, którzy łączą siły, by chronić mieszkańców lasu. W Konkursie głównym znalazła się także aktorska ekranizacja książkowego hitu Svena Nordqvista Pettson i Findus – Najlepsza Gwiazdka (Pettersson und Findus ‒ Das schönste Weihnachten überhaupt, reż. Ali Samadi Ahadi, 4+). Findus, kot o duszy krnąbrnego dziecka i jego opiekun Pettson przygotowują się do Gwiazdki. Findusowi marzą się święta z przyjaciółmi, ale Pettson wstydzi się zaprosić innych na wigilijną kolację. Rezolutny kot bierze sprawy w swoje łapki.

W programie znalazła się także rewelacja Festiwalu w Cannes anime Mirai (Mirai no Mirai, reż. M. Hosoda, 6+), ujmująca opowieść o sile rodzinnego ciepła i ogromnej roli bliskich relacji. Głównego bohatera, rozpieszczonego Kuna, czekają wielkie zmiany: w jego rodzinie pojawia się młodsza siostrzyczka Mirai, na której koncentruje się uwaga rodziców. Niedługo potem chłopiec odkrywa tajemniczy ogród, w którym przenosi się w czasie i spotyka starszą wersję siostry. Chłopiec poznaje dzieje własnej rodziny. Powoli uczy się empatii, równowagi oraz wrażliwości na innych.

Z Estonii zawita do nas animacja Kapitan Morten i Królowa Pająków (Captain Morten and the Spider Queen, reż. K. Jancis, H. Nicholson, R. Unt, 6+). 10-letni Morten Viks pragnie być taki sam jak jego tata. Buduje model statku i marzy o dalekiej, morskiej wyprawie. Niespodziewanie kurczy się do rozmiaru owada i staje się kapitanem swojej łodzi. Kapitan Morten i Królowa Pająkówto zaskakująca, drobiazgowo animowana opowieść o potędze nieograniczonej dziecięcej wyobraźni i sile charakteru.

Premierę na festiwalu będzie miał aktorski film z Serbii Łowcy czarownic (Zlogonje, reż. R. Miljković, 9+) z charyzmatyczną rolą Mihajlo Milavića, utalentowanego dziecięcego aktora, który wraz z Silmą Mahmuti, będzie gościem Festiwalu. W filmie dwójka przyjaciół, nieśmiały Jovan i zadziorna Milica, postanawia odnaleźć wiedźmę i zdjąć zły urok, rzucony na tatę dziewczynki. To wzruszająca historia o roli rodziny i o tym, jak dzięki uzdrawiającej mocy bliskości i bezgranicznej akceptacji każdy z nas może stać się superbohaterem.

Na koniec konkursowych wrażeń, także dla starszaków (9+) dwa filmy aktorskie, w których dzieci stają naprzeciw poważnych, dorosłych problemów, ale nie zapominają o sile wyobraźni – duńska produkcja Jestem William i kenijskie Supa Modo.

Mama Williama przebywa w szpitalu i nie może się nim opiekować, więc chłopiec trafia do innego miasteczka, pod skrzydła wuja Nilsa. W nowym miejscu zaczepia go trójka łobuzów, a wujek wpada w poważne tarapaty. Duński film to niezwykła przygoda w małym miasteczku, z odrobiną dreszczyku emocji i małym-wielkim bohaterem, który odkrywa swoją siłę.

Supa Modo to nagrodzona Kryształowym Niedźwiedziem na Berlinale 2018 rozważna i delikatna filmowa próba oswojenia tematów związanych z przemijaniem. Mała Kenijka Jo niczym supermanka przy użyciu siły woli przesuwa przedmioty, zatrzymuje czas, a nawet zmienia wynik meczu piłkarskiego. Cała wioska przygląda się i wspiera Jo w jej osobistej walce.

Zwycięzcę spośród ośmiu filmów wyłoni publiczność z 21 miast w wielkim, ogólnopolskim głosowaniu. Filmy ocenią również trzy niezależne składy jurorskie: jury dziennikarzy, jury ECFA - European Children's Film Association oraz Sieci Kin Studyjnych i Lokalnych. W skład tego pierwszego wchodzą Basia Piotrowska, współzałożycielka i dyrektor artystyczna magazynu „Kosmos dla Dziewczynek”, Agata Żelazowska-Cieśla, redaktor naczelna Co Jest Grane 24, jej zastępczyni Dorota Wyżyńska oraz Jakub Popielecki, krytyk filmowy, redaktor portalu Filmweb.pl. W obradach jury SKSiL wezmą udział przedstawiciele kin biorących udział w Festiwalu. Swojego zwycięzcę wyłoni także międzynarodowe jury ECFA.

W tym roku w programie festiwalu znalazła się jeszcze jedna sekcja konkursowa, w której nagrodę przyzna oddzielny skład jurorski. W jury Konkursu filmowych odkryć zasiądą Łukasz Kacprowicz, reżyser „Basi” i współzałożyciel Grupy Smacznego, Patrycja Wanat, szefowa działu kultury w Radiu TOK FM oraz Justyna Sobczyk, reżyserka, pedagożka, założycielka Teatru 21.

Bilety w sprzedaży od 3 września. Pełny program Festiwalu będzie dostępny na www.kinodzieci.pl. Festiwal potrwa od 22 do 30 września.

Organizator: Dział Edukacji Stowarzyszenia Nowe Horyzonty

Współfinansowanie: Miasto st. Warszawa, Polski Instytut Sztuki Filmowej, Kreatywna Europa

Partner główny: VOX

Patroni medialni: Co Jest Grane 24, Magazyn Książki, AMS, Wysokie Obcasy, TOK FM, KUKBUK, Nasze Miasto, Ładnebebe, Czas Dzieci, Superbelfrzy, Miesięcznik KINO, Going

Więcej informacji: kinodzieci.pl

informacja prasowa

„Okupacja 1968” - premierowy pokaz filmu w Kinie Iluzjon

5 września kino Iluzjon zaprasza na dokument „Okupacja 1968”, opowiadający o Praskiej Wiośnie z perspektywy okupanta. Jedną z etiud stworzyła polska reżyserka, Magdalena Szymków. Przed seansem odbędzie się spotkanie z jego twórcami – Peterem Kerekesem, Lindą Dombrovszky, Filipem Remundą Marie Elise Scheidt oraz Magdaleną Szymków, które poprowadzi Karolina Sulej.

20 sierpnia 1968 roku o godzinie 23:00 wojska Związku Radzieckiego, Węgier, Polski, Bułgarii i NRD dokonały inwazji na Czechosłowację, w celu zatrzymania politycznych reform liberalizacji Praskiej Wiosny kierowanej przez Alexandra Dubčeka. Była to największa operacja wojskowa w historii Europy po drugiej wojnie światowej. Wzięło w niej udział od 175 tys. do 500 tys. żołnierzy.

Dziś, 50 lat po tym wydarzeniu, dawni uczestnicy reprezentujący państwa Układu Warszawskiego, wracają do tamtej historii. W pięciu etiudach zrealizowanych przez reżyserów i reżyserki z Rosji, Węgier, Polski, Bułgarii i Niemiec, weterani operacji „Dunaj” opowiadają z własnej perspektywy, jak wielka historia spotkała na swojej drodze małego człowieka.

W miejsce typowej dla wojska depersonalizacji, bezwarunkowego posłuchu i hierarchii mają możliwość przekazania indywidualnych narracji, jak np. wspomnień polskiego żołnierza, który został zmobilizowany niedługo po ślubie, węgierskiego wojaka, który podczas pobytu w czechosłowackiej wiosce poznał miłość swojego życia czy młodego Bułgara, który oddalił się z obozu za potrzebą i nigdy nie wrócił. Większość z nich krytycznie ocenia tamtą interwencję, choć używa do tego różnych środków: jedni podkreślają absurd wojny jako takiej, inni powołują się na podstawowe prawa człowieka, jeszcze inni – na więzi międzyludzkie istniejące ponad granicami państw czy wreszcie bezkrwawy przebieg wydarzeń na większości okupowanych terenów.

Wartym uwagi pozostaje jednak pytanie, czy dziś, po oswobodzeniu się z radzieckiej dominacji i zniesieniu w większości krajów obowiązkowej służby wojskowej, stać ich i nas – choćby w wypowiedziach – na pełną wolność?

Reżyserami filmów są Evdokia Moskvina, Linda Dombrovszsky, Madalena Szymków, Stephan Komandarev, Marie Elisa Scheidt. Film jest koprodukcją słowacko-czesko-polsko-bułgarsko-węgierską.

Gdzie i kiedy?

Sala Stolica | ul. Narbutta 50A | kino Iluzjon

5 września | g. 18:00 – spotkanie | g. 19:00 – seans

informacja prasowa

Pisz kreatywnie z Miastem Literatury UNESCO

Weekendowe warsztaty creative writing oraz dyskusje i spotkania otwarte dla miłośników pisania. Ogłaszamy jesienno-zimowy program wydarzeń w ramach Kursu Kreatywnego Pisania w Krakowie Mieście Literatury UNESCO.

Zajęcia pisarskie – nowe tematy i nowi prowadzący 

Po wakacyjnej przerwie wracamy z nową porcją weekendowych warsztatów pisania, które  od trzech lat niezmiennie przyciągają kolejnych debiutujących pisarzy i pisarki. Wrzesień rozpoczniemy od warsztatów z tworzenia postaci literackiej. 22 września spotkamy się z Ingą Iwasiów, powieściopisarką, literaturoznawczynią, ale także nauczycielką kreatywnego pisania na Uniwersytecie Szczecińskim. Na zajęciach pn. „Co wiesz o swoim bohaterze?” dowiesz się przede wszystkim jak rozumieć swojego bohatera literackiego – jak dostrzec jego słabości, jak wykorzystać mocne strony, jak sprawić, aby inni rozpoznali siebie w nim, a także: za co da się go lubić, w czym będzie stwarzać opór? Nie obędzie się bez solidnych zadań pisarskich, więc lepiej szykujcie grube notesy.

23 października dedykujemy seniorom – podczas Festiwalu Conrada odbędą się SAGA. Warsztaty dla seniorów organizowane we współpracy ze Stowarzyszeniem Willa Decjusza. Uczestnicy pod czujnym okiem prowadzącej, Katarzyny Kubisiowskiej, będą pracować nad własnymi tekstami, poznając tym samym techniki prowadzenia narracji czy sposoby budowania dialogów. Z kolei 23 i 24 listopada zapraszamy dzieci w wieku 10-13 lat na zajęcia „Lubię zmyślać!”. Warsztaty opowiadania dla dzieci i młodzieży poprowadzi Maja Starakiewicz. Oba warsztaty są bezpłatne, lecz obowiązują zapisy.

Powieściopisarzom myślącym o konkretnym gatunku literackim proponujemy warsztaty na różnych poziomach zaawansowania. „Przepis na kryminał” z Wojciechem Chmielarzem, który odbędzie się 3 listopada, polecamy wszystkim początkującym, którzy noszą się z zamiarem eksperymentowania z literaturą gatunkową, ale potrzebują więcej wskazówek. Nie obędzie się bez wielu zadań pisarskich oraz solidnej dawki wiedzy o najważniejszych elementach kryminału, czyli: bohaterze, intrydze kryminalnej, miejscu i czasie akcji, a także dobrym researchu.

Koniec roku zamkniemy mocnym akcentem – intensywnymi warsztatami dla zaawansowanych, które poprowadzi Filip Modrzejewski, redaktor m.in. serii „Archipelagi” w Wydawnictwie W.A.B. Zajęcia „Od wspomnienia do literatury” odbędą się” 8 grudnia, a dotyczyć będą opowiadania historii – rodzinnych, zasłyszanych w rodzinie lub takich, które nosimy w sobie. Uczestnicy zajęć wyjdą z pierwszymi stronami swoich powieści oraz indywidualnymi wskazówkami co do ich samodzielnych kontynuacji.

Z kolei dla wolnych strzelców, którzy wolą pracować we własnym tempie polecamy Kurs Online, który można znaleźć na naszej stronie: http://pisz.miastoliteratury.pl/kurs-online/. Podręcznik, videoporady i serie ćwiczeń – to wszystko czeka na literackich śmiałków, którzy chcą spróbować swych sił w pisaniu.

Dyskusje o debiutach i rynku wydawniczym

W programie Kursu Pisania znajdziemy nie tylko zajęcia pisarskie, lecz także cykle spotkań i dyskusji otwartych poświęconych debiutowaniu i rynkowi wydawniczemu. 15 października spotkamy się z Kingą Rak i Marią Kulą na dyskusji poświęconej self-publishingowi. Na czym polega self-publishing? Skąd bierze się popularność tego trendu na świecie? Czy wydanie książki we własnym zakresie gwarantuje poczytność?

Z kolei podczas Festiwalu Conrada odbędzie się spotkanie, które odbywa się pod patronatem Kursu Kreatywnego Pisania, czyli rozmowa „Egzamin z liter. O nauce pisania i pisarstwa”. Dyskusję w ramach pasma Przemysły książki poprowadzi Marcin Wilk, a gościć będzie: reporterkę Izę Michalewicz oraz Filipa Modrzejewskiego. 

Po wakacjach wracamy również z kolejnym spotkaniem w ramach cyklu Re:debiut, czyli rozmów o najgłośniejszych polskich debiutach ostatnich lat. 11 grudnia spotkamy się z Michałem Witkowskim oraz Piotrem Mareckim, z którymi porozmawiamy o „Lubiewie” - jednym z najgłośniejszych debiutów w historii literatury polskiej po 1989 roku - ”, a także o współpracy na linii autor-wydawca, debiucie ponownym oraz cenzurowaniu literatury. Spotkanie poprowadzą prowadzą Maciej Jakubowiak  oraz Bartosz Sadulski.


***

Więcej informacji o zajęciach, sprzedaży biletów oraz szczegółach zapisów: www.pisz.miastoliteratury.pl.


Kurs Kreatywnego Pisania Krakowa Miasta Literatury UNESCO jest realizowany w ramach programu wsparcia debiutów literackich w Krakowie, do którego należy również Nagroda Conrada przyznawana dla najlepszego debiutu literackiego minionego roku.

informacja prasowa

Polonica na 43. FPFF, czyli polski wkład w światowe kino

Siedem filmowych koprodukcji międzynarodowych, które powstały ze znaczącym polskim udziałem, zaprezentuje tegoroczna sekcja Polonica na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. 

Polonica to najstarsza, obok Konkursu Głównego, festiwalowa sekcja Festiwalu. Podczas 43. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni, zaprezentowane zostaną filmy:

„Droga Aszera”, reżyseria: Matan Yair 

„Kawki na drodze”, reżyseria: Olmo Omerzu 

„Rodzina na sprzedaż”, reżyseria: Diego Lerman 

„Szron”, reżyseria: Sharunas Bartas 

„W cieniu drzewa”, reżyseria: Hafsteinn Gunnar Sigurðsson 

„Żniwa”, reżyseria: Etienne Calos 

Ich produkcję dofinansował Polski Instytut Sztuki Filmowej. – Koprodukcje mniejszościowe w PISF są ważnym narzędziem współpracy z innymi krajami, a już wkrótce rynek międzynarodowy otworzy się dla nas jeszcze bardziej dzięki przygotowywanej ustawie o finansowym wspieraniu produkcji audiowizualnej. Tak zwane „zachęty" w znaczący sposób wpłyną na wzrost inwestycji w przemyśle filmowym, zwiększą potencjał i konkurencyjność polskiego rynku filmowego w stosunku do rynków innych krajów europejskich – mówi Radosław Śmigulski, Dyrektor Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej.

Droga  Aszera, fot. organizatorów

„Droga Aszera” (Polska, Izrael) to przejmująca opowieść o wchodzeniu w dorosłość oraz intensywnej relacji syna z ojcem. Autorem zdjęć jest Bartosz Bieniek, a polskim producentem –Stanisław Dziedzic.

Kawki na drodze, 

„Kawki na drodze” (Polska, Czechy, Słowenia, Słowacja) to przykład kina drogi, w którym dwóch nastolatków przemierza Czechy skradzionym samochodem. Polską producentką tego filmu jest Natalia Grzegorzek, a muzykę skomponował Paweł Szamburski.

Rodzina na sprzedaż

Wojciech Staroń zrealizował zdjęcia do filmu „Rodzina na sprzedaż” (Polska, Argentyna, Brazylia, Francja, Niemcy, Dania). To historia kobiety, która utraciwszy własne dziecko, zamierza adoptować noworodka z biednej argentyńskiej rodziny. Producentką ze strony polskiej jest Małgorzata Staroń. 

Szron

Andrzej Chyra i Weronika Rosati zagrali w filmie „Szron” (Litwa, Francja, Ukraina, Polska), w którym muzykę skomponował Paweł Mykietyn. Film opowiada o dwójce młodych Litwinów, którzy wraz konwojem humanitarnym trafiają w rejony ogarnięte wojną w Donbasie. Polską producentką filmu jest Maria Blicharska.

Film „W cieniu drzewa” (Islandia, Polska, Dania) ukazuje perypetie dwóch rodzin, pozornie spokojnych mieszkańców Reykjaviku, zaangażowanych w sąsiedzki spór o tytułowe drzewo rosnące na granicy ich posesji. Autorką zdjęć w filmie jest Monika Lenczewska. W gronie koproducentów znalazły się Klaudia Śmieja i Beata Rzeźniczek.

Żniwa

W Republice Południowej Afryki toczy się z kolei akcja filmu „Żniwa” (RPA, Grecja, Francja, Polska). To historia dwóch chłopców, którzy rywalizują o swoje miejsce w rodzinie i względy matki – dla jednego rodzonej, dla drugiego przybranej. Zdjęcia do filmu zrealizował Michał Englert, a za montaż odpowiada Agnieszka Glińska. Producentem filmu ze strony polskiej jest Mariusz Włodarski.

Dodatkowo w programie sekcji znalazł się film „Escape” (Wielka Brytania, Zimbabwe) w reżyserii Agnieszki Piotrowskiej i Joe Njagu. Współreżyserka, Agnieszka Piotrowska, jest też autorką scenariusza filmu. Za montaż odpowiada Anna Dobrowodzka. „Escape” opowiada historię dwudziestoparolatka o mieszanych korzeniach etnicznych, który poszukuje prawdy o własnej tożsamości.

Escape

Wybranym projekcjom będą towarzyszyć spotkania z twórcami filmów. 43. Festiwal Polskich Filmów Fabularnych odbędzie się w dniach 17-22 września 2018 roku. Szczegółowy harmonogram festiwalowych pokazów filmowych i spotkań ogłosimy 5 września. Wtedy też ruszy sprzedaż biletów na pojedyncze seanse.

informacja prasowa

Filmowy koniec lata - cykl przedpremier i spotkanie z twórcami w Kinie Pod Baranami, 31 sierpnia - 6 września 2018

Zbliżający się koniec wakacji Kino Pod Baranami umili swoim widzom sześcioma filmowymi pokazami przedpremierowymi. 

fot. prasowa

W piątek, 31 sierpnia, krakowscy widzowie zobaczą przedpremierowo dramat Fokstrot Samuela Maoza, nagrodzony Srebrnym Lwem podczas ubiegłorocznego festiwalu w Wenecji. To opowieść o izraelskim małżeństwie, którego życie obraca się w gruzy na wieść o śmierci syna pełniącego służbę na opustoszałym wojskowym posterunku. Podczas gdy matka chłopaka przeżywa żałobę w spokoju, jego ojciec wpada w spiralę gniewu. W głównej roli wystąpił znakomity aktor izraelski Lior Aszkenazi, gwiazda doskonale znanej - również w Polsce - czarnej komedii Duże złe wilki Aharona Keshalesa i Navota Papushado, jednego z ulubionych filmów Quentina Tarantino. Fokstrot zdobył osiem nagród Izraelskiej Akademii Filmowej i znalazł się na shortliście do Oscara dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego.

Kino pod Baranami zaprezentuje również poruszającą Jesień we Francji (2 września) autorstwa wielokrotnie nagradzanego czadyjskiego reżysera Mahamata-Saleha Harouna, laureata Nagrody Jury w Cannes za film Krzyczący mężczyzna. Film opowiada o pochodzącym z Republiki Środkowej Afryki nauczycielu, który wraz z dwójką dzieci ucieka przed wojną i znajduje schronienie w domu pewnej Francuzki. To nie tylko zdecydowany i ważny głos w palącym temacie uchodźców, ale i refleksja o zderzeniu uczucia dwojga ludzi z wymogami biurokracji.

Jesień we Francji

Główna bohaterka intrygującego dramatu Żona (3 września) również będzie musiała zawalczyć o siebie. To adaptacja powieści amerykańskiej pisarki Meg Wolitzer w reżyserii Björna Runge, twórcy filmu Świt uhonorowanego Błękitnym Aniołem - nagrodą dla najlepszego filmu europejskiego przyznawaną podczas Berlinale. Żona zestawia historię pary z ich niezwykłą młodzieńczą pasją i ambicjami oraz portretem tych samych ludzi po trzydziestu latach małżeństwa, z całym dorobkiem kompromisów, sekretów, zdrad, ale i niezwykłą wzajemną miłością. W tytułowej roli fantastyczna Glenn Close (Albert Nobbs), której sekundują Jonathan Pryce (Człowiek, który zabił Don Kichota), Max Irons (Klub dla wybrańców) i Christian Slater (serial Mr. Robot).

Żona

Wielbicieli rasowego kina gatunkowego Kino pod Baranami zaprasza na pokaz przedpremierowy filmu Tajemnice Silver Lake (4 września). Reżyser David Robert Mitchell, twórca horroru Coś za mną chodzi, powraca z pełnym czarnego humoru kryminałem nawiązującym do klasycznych filmów noir. To opowieść o inteligentnym, ale wyraźnie pozbawionym celu w życiu mężczyźnie, który pewnego wieczoru spotyka tajemniczą kobietę zażywającą kąpieli w jego basenie. Kiedy następnego dnia jego piękna sąsiadka znika bez śladu, Sam wyrusza na jej poszukiwanie. Tajemnice Silver Lake to niezwykle zabawna, pełna zaskakujących pomysłów i zwrotów akcji historia śledztwa, w którym poszlaki znajdują się w każdym popkulturowym artefakcie, a nic nie jest takie, jakie się nam zdaje. W rolach głównych wystąpili Andrew Garfield (Przełęcz ocalonych) oraz Riley Keough (American Honey).

Tajemnice Silver Lake

Na ekranie Kina pod Baranami przedpremierowo pojawi się również nazywany “miejskim westernem” Dogman w reżyserii Matteo Garrone, twórcy Gomorry i Pentameronu. To fantastycznie zrealizowana opowieść o znanym ze swojej łagodności psim fryzjerze mieszkającym na włoskich przedmieściach. Mężczyzna na co dzień stroni od przemocy, ale pojawienie się w okolicy pewnego opryszka zmusza go do działania. Film stał się sensacją ostatniego festiwalu w Cannes, a występującego po raz pierwszy w głównej roli Marcello Fonte uhonorowano nagrodą dla najlepszego aktora.

Dogman

Cykl przedpremier 6 września zwieńczy pokaz laureata Grand Prix canneńskiego festiwalu, najnowszego dzieła kultowego afroamerykańskiego reżysera Spike’a Lee, Czarne Bractwo. BlacKkKlansman. Prezentując historię dwóch detektywów, którzy w latach 70. postanowili przeniknąć do struktur Ku Klux Klanu, twórca Rób co należy we właściwym sobie stylu komentuje aktualną rzeczywistość społeczno-polityczną w Stanach Zjednoczonych. W rolach głównych wystąpili: syn Denzela Washingtona, John David Washington i Adam Driver (Paterson, Gwiezdne wojny: Ostatni Jedi), a towarzyszą im m.in. Topher Grace (serial Różowe lata 70.) jako Wielki Mistrz KKK David Duke oraz Alec Baldwin i Ryan Eggold (serial Czarna lista). Poza główną nagrodą, film zdobył w Cannes Nagrodę Jury Ekumenicznego, a także Nagrodę Publiczności podczas tegorocznej edycji festiwalu w Locarno.

Czarne Bractwo

BILETY:
22 zł (normalny) | 15 zł (ulgowy)

PROGRAM:

piątek, 31 sierpnia
20.00 FOKSTROT | FOXTROT
reż. Samuel Maoz, Izrael/Szwajcaria/Niemcy/Francja 2017, 108’

sobota, 1 września
20.00 DOGMAN | DOGMAN
reż. Matteo Garrone, Włochy/Francja 2018, 102’

niedziela, 2 września
20.00 JESIEŃ WE FRANCJI | UNE SAISON EN FRANCE
reż. Mahamat-Saleh Haroum, Francja 2017, 97’

poniedziałek, 3 września
20.00 ŻONA | THE WIFE
reż. Björn Runge, Szwecja/USA/Wielka Brytania 2018, 100'

wtorek, 4 września
20.00 TAJEMNICE SILVER LAKE | UNDER THE SILVER LAKE
reż. David Robert Mitchell, USA 2018, 139'

czwartek, 6 września
20.00 CZARNE BRACTWO. BLACKKKLANSMAN | BLACKKKLANSMAN
reż. Spike Lee, USA 2018, 128’

O FILMACH:

CZARNE BRACTWO. BLACKKKLANSMAN | BLACKKKLANSMAN
reż. Spike Lee, USA 2018, 128’
polska premiera: 14 września 2018
MFF w Cannes 2018: Grand Prix, Nagroda Jury Ekumenicznego
MFF w Locarno 2018: Nagroda Publiczności
Początek lat siedemdziesiątych, Ron Stallworth jest pierwszym czarnoskórym detektywem, który służy w Departamencie Policji w Colorado Springs. Zdeterminowany, by wyrobić sobie nazwisko, policjant odważnie decyduje się na niebezpieczną misję: infiltrację Ku Klux Klanu. Razem z kolegą Filipem Zimmermanem tworzą grupę, której udało się przeniknąć do struktur organizacji. Chcą udowodnić jej rasistowskie działania i uniemożliwić Klanowi dokonanie krwawego zamachu.

DOGMAN | DOGMAN
reż. Matteo Garrone, Włochy/Francja 2018, 102’
polska premiera: 14 września 2018
MFF w Cannes 2018: Konkurs Główny, najlepszy aktor (Marcello Fonte), Nagroda Specjalna - Psia Palma dla wszystkich psów
Nagrody Włoskiego Narodowego Syndykatu Dziennikarzy Filmowych: najlepszy film, najlepszy reżyser (Matteo Garrone), najlepszy aktor (Marcello Fonte, Edoardo Pesce), najlepszy montaż, najlepszy dźwięk, najlepsza scenografia, najlepsza produkcja i casting
Wszyscy mieszkańcy wiedzą, że Marcello, miejscowy psi fryzjer, nie skrzywdziłby nawet muchy. Niepozorny, ale lubiany przez wszystkich, dzieli swój czas między pracę, wychowywanie córki i okazjonalny handel kokainą. Z powodzeniem unika kłopotów, przynajmniej dopóki nie pojawia się Simone – trzęsący całą okolicą, wiecznie naćpany osiłek.
Rozgrywająca się w skąpanym w deszczu i kokainie włoskim miasteczku opowieść o małym, wielkim człowieku — psim fryzjerze, który musi walczyć o swoją godność. Rewelacja tegorocznego festiwalu w Cannes, nagroda dla najlepszego aktora Marcello Fonte.

FOKSTROT | FOXTROT
reż. Samuel Maoz, Izrael/Szwajcaria/Niemcy/Francja 2017, 108’
polska premiera: 7 września 2018
Oscary 2018: shortlista do nagrody dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego
Nagrody Izraelskiej Akademii Filmowej 2017: najlepszy film, najlepszy reżyser (Samuel Maoz), najlepszy aktor (Lior Ashkenazi), najlepsze zdjęcia (Giora Bejach), najlepsza muzyka (Amit Poznansky, Ophir Leibovitch), najlepsza scenografia, najlepszy montaż, najlepszy dźwięk
MFF w Wenecji 2017: Srebrny Lew - Nagroda Jury, Nagroda Arca Cinema Giovanni, wyróżnienie SIGNIS Award
Nagrody National Board of Review 2017: najlepszy film obcojęzyczny
MFF w Zagrzebiu 2017: Nagroda Publiczności
Pewnego dnia życie zwyczajnego izraelskiego małżeństwa, Michaela i Dafny Feldmannów, obraca się w gruzy. U progu ich domu pojawiają się żandarmi z wiadomością o śmierci ich syna, który pełnił służbę na niemal opustoszałym posterunku wojskowym. Z biegiem czasu Michael staje się coraz bardziej sfrustrowany niekończącymi się wizytami całej armii krewnych i biurokratów składających nieszczere kondolencje. Podczas gdy jego żona przeżywa żałobę w ciszy i spokoju, mężczyzna wpada w spiralę gniewu, który przybiera coraz bardziej absurdalne rozmiary – analogicznie do surrealistycznych doświadczeń wojennych jego syna…

JESIEŃ WE FRANCJI | UNE SAISON EN FRANCE
reż. Mahamat-Saleh Haroum, Francja 2017, 97’
polska premiera: 21 września 2018
MFF w Toronto 2017: Prezentacje Specjalne
MFF w Kairze 2017: Konkurs Główny
Bohaterem filmu jest nauczyciel w szkole średniej w Republice Środkowej Afryki, który wraz z dwójką dzieci opuszcza swój rozdarty wojną kraj i przenosi się do Francji. Na miejscu składa wniosek o azyl polityczny, po czym znajduje pracę w markecie spożywczym. W międzyczasie poznaje Francuzkę, która się w nim zakochuje i oferuje dach nad głową jemu i jego rodzinie. Jaki los czeka dwoje ludzi wychowanych w różnych kulturach? Czy ucieczka z piekła wojny do piekła bezdusznych przepisów i urzędów zakończy tułaczkę?

TAJEMNICE SILVER LAKE | UNDER THE SILVER LAKE
reż. David Robert Mitchell, USA 2018, 139'
MFF w Cannes 2018: Konkurs Główny
polska premiera: 21 września 2018
33-letni Sam mieszka w Los Angeles i czeka na swoją życiową szansę. Większość czasu poświęca grom wideo i podglądaniu pięknych kobiet, a z braku lepszych zajęć z pasją oddaje się zgłębianiu sekretów, jakich Hollywood kryje tysiące. Kto zostawia tajemnicze znaki na ścianach domów? Jakie wskazówki zakodowane zostały na starych VHS-ach? Co kryje się między wersami tekstów największych popowych przebojów? Jaki przekaz zaszyfrowano na stronach undergroundowych komiksów? Pewnego dnia jego piękna sąsiadka znika bez śladu. Aby ją odnaleźć, Sam wyrusza w pełną przygód podróż po Mieście Aniołów. W jego głowie wszystko zaczyna łączyć się w jedną mroczną układankę, którą postanawia rozwikłać za wszelką cenę.

ŻONA | THE WIFE
reż. Björn Runge, Szwecja/USA/Wielka Brytania 2018, 100'
polska premiera: 7 września 2018
Po prawie 40 latach małżeństwa, Joan i Joe Castlemanowie (Glenn Close i Jonathan Pryce) stanowią uzupełniający się wzajemnie duet. On lubi brylować, jest nieco próżny i cieszy się swoją publiczną rolą jednego z Wielkich Amerykańskich Powieściopisarzy. Ona jest nieśmiała, skromna, dzieli się swoim intelektem w prywatnym życiu, spełniając się jako Żona Wielkiego Pisarza. To Joan dba o dom, kontakt z dorosłymi już dziećmi, pamięta, by mąż zażył lekarstwa o określonej porze. Zdarzają jej się gorsze chwile, ale jej naturalna godność i poczucie humoru pozwalają pozostać tym momentom w ukryciu.
Ukonorowaniem kariery jej męża ma być literacka Nagroda Nobla, po którą oboje lecą do Sztokholmu w towarzystwie syna i pewnego dziennikarza.

KINO POD BARANAMI
Rynek Główny 27
31-010 Kraków
12 423 07 68
www.kinopodbaranami.pl

informacja prasowa

"Trojanki" Eurypidesa w reż. Jana Klaty zainaugurują sezon Teatru Wybrzeże

8 września o godzinie 19.00 na Dużej Scenie Teatru Wybrzeże odbędzie się premiera "Trojanek" Eurypidesa w reżyserii Jana Klaty. Przedstawienie zainauguruje sezon 2018/2019 w Teatrze Wybrzeże.

próby do TROJANEK, fot. Michał Szlaga

Jorgos Seferis

EURYPIDES, ATEŃCZYK

Zestarzał się między pożarem Troi

i kamieniołomami Sycylii.

Lubił jaskinie na wybrzeżu, obrazy malowane przez morze.

Widział żyły ludzkie

jako sieć, w którą bogowie chwytają nas jak dzikie zwierzęta:

usiłował ją przedziurawić.

Cierpki był, niewielu miał przyjaciół.

Kiedy nadeszła pora, rozszarpały go psy.

przełożył Zygmunt Kubiak

Do naszych czasów nie zachowały się żadne wzmianki, by Eurypides angażował się w jakąkolwiek działalność publiczną na rzecz swojego miasta. Nie wiemy również, by przyjaźnił się z wpływowymi politykami. Możliwe, że właśnie dlatego najczęściej przegrywał w konkursach tragediowych, które każdego roku odbywały się w Atenach ku czci Dionizosa…

Eurypidesa, który pozostawał na uboczu życia swojej społeczności cechował jednak ostry zmysł publicysty. Ten enfant terrible ówczesnej dramaturgii miał odwagę, by przemawiać własnym, często odosobnionym głosem. Doświetlał znane mity z nowej, nieoczywistej strony. Wykorzystywał je do stawiania trudnych, często bardzo niewygodnych pytań i nie podpowiadał łatwych, konsolidacyjnych odpowiedzi. W odróżnieniu od współczesnych mu artystów – przełamywał dotychczasowe konwencje tragediopisarskie i w sposób zupełnie nowy przedstawiał postaci kobiecie, które często stawały się protagonistkami jego utworów. Niejednokrotnie w sposób znaczący przewyższały inteligencją swoich scenicznych partnerów - jeżeli pamiętamy, że o wyniku konkursu tragediowego decydowali mężczyźni, tym bardziej nie powinny nas dziwić kolejne klęski Eurypidesa.

Nie dostarczał obywatelom swojego miasta łatwej i przyjemnej rozrywki. W TROJANKACH pokazał to, czego nie opowiedział nam Homer w ILIADZIE. Jak wyglądał poranek po zdobyciu Troi. Jak kobiety, do tej pory przedstawicielki królewskiego rodu, zostały zepchnięte na samo dno ludzkiej egzystencji. Jak wygląda ich relacja ze zwycięzcami, przedstawicielami wysokiej kultury helleńskiej, którzy mordując niewinnych i bezbronnych przekraczają granice barbarzyństwa. Pracując nad tym spektaklem twórcy starali się przyjrzeć procesowi dojrzewania do zemsty - ofiar na oprawcach. Pisząc TROJANKI w kontekście trwającej wojny peloponeskiej Eurypides otwarcie krytykował imperialne ambicje Ateńczyków. Starał się im uświadomić, że w żadnym konflikcie zbrojnym nie ma zwycięzców ani zwyciężonych. Grecy z eposu Homera podobnie, jak współcześni Eurypidesowi Ateńczycy, uwierzyli, że są niepokonani i to sprawdziło na nich zgubę.

próby do TROJANEK, foto Michał Szlaga 

Eurypides

TROJANKI

Reżyseria: Jan Klata

Współpraca dramaturgiczna: Olga Śmiechowicz

Scenografia i kostiumy: Mirek Kaczmarek

Muzyka: Michał Nihil Kuźniak

Ruch sceniczny: Maćko Prusak

Asystent reżysera: Marcin Starosta

Osoby dramatu: Dorota Kolak - Hekabe, Jacek Labijak - Posejdon, Sylwia Góra-Weber - Atena, Piotr Biedroń - Zjawa Polydora, Magdalena Boć - Akanta, Sylwia Góra-Weber - Apolonia, Agata Bykowska - Enyo, Małgorzata Brajner - Sophia, Cezary Rybiński - Talthybios, Małgorzata Gorol - Kasandra, Magdalena Gorzelańczyk - Polyksena, Michał Kowalski - Odyseusz, Katarzyna Dałek - Andromacha, Michał Jaros - Neoptholemos, Grzegorz Gzyl - Menelaos, Katarzyna Figura - Helena, Robert Ninkiewicz - Agamemnon, Krzysztof Matuszewski - Polymestor, Jacek Labijak - Theoklymenos

próby do TROJANEK, fot. Michał Szlaga

Premiera: 8 września 2018 roku na Dużej Scenie

Jan Klata (ur. 1973) - reżyser teatralny, dramaturg. Od 2013 do 2017 pełnił funkcję dyrektora Narodowego Starego Teatru w Krakowie. Studiował na Wydziale Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie, a następnie na Wydziale Reżyserii Dramatu PWST w Krakowie. Zadebiutował jako reżyser w 2003 REWIZOREM w Teatrze Dramatycznym w Wałbrzychu. Na swoim koncie ma ponad 40 spektakli zrealizowane na deskach teatrów m.in. we Wrocławiu (TRANSFER!, SPRAWA DANTONA, UTWÓR O MATCE I OJCZYŹNIE, JERRY SPRINGER THE OPERA), w Gdańsku (H.), Krakowie (ORESTEJA, TRYLOGIA, KRÓL LEAR, WRÓG LUDU,) oraz Bochum (HAMLET), Berlinie (INFINITE JEST) Moskwie (MAKBET), Pradze (MIARKA ZA MIARKĘ). Jego spektakle były grane kilkadziesiąt razy na całym świecie od Seulu po Buenos Aires, na najbardziej prestiżowych festiwalach m. in. na weneckim Biennale i paryskim Festiwalu Jesiennym. Jest laureatem m.in. Paszportu Polityki, nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Nagrody im. Konrada Swinarskiego. W tym roku WESELE w jego reżyserii zostało bezdyskusyjnym zwycięzcą 43. Opolskich Konfrontacji Teatralnych "Klasyka Żywa", otrzymując nagrody m.in. za spektakl, dla zespołu aktorskiego czy za reżyserię właśnie. Jego ostatnią realizacją jest WIELKI FRYDERYK w Teatrze Polskim w Poznaniu.

informacja prasowa

Wojciech Karpiński: "Twarze". O tych, którzy nas ukształtowali /recenzja książki/

Eseje Wojciechai Karpińskiego są zapisem fascynacji dziełami sztuki, teatrem, literaturą. Są także hołdem wdzięczności dla artystów, którzy je stworzyli i którzy ukształtowali wyobraźnię i wrażliwość autora.

Wydawnictwo Zeszyty Literackie

Z okładki  zbioru esejów Wojciecha Karpińskiego, zatytułowanego Twarze, spogląda przenikliwie jakiś mężczyzna. Jest nim Krzysztof Jung – zmarły w 1998 roku malarz, przyjaciel pisarza, któremu książka została zadedykowana. Zarazem jednak głównym tematem wszystkich zawartych w niej tekstów  jest twarz człowieka - spojrzenie pisarza, intelektualisty, malarza. Autor Książek zbójeckich przywołuje wspomnienie tych, którzy ukształtowali jego wyobraźnię i wrażliwość: Wyspiańskiego, Muratowa, Czapskiego, Jeleńskiego, Hertza, Stempowskiego, Giedroycia…

I ciągle widzę ich twarze...

Tytuł tomu, zaczerpnięty z wiersza Stanisława Wyspiańskiego I ciągle widzę ich twarze, zawiera przewodnią myśl wszystkich bez wyjątku esejów. Uświadamia nam, jak wiele zawdzięczamy pewnym ludziom, jak dalece ich spojrzenie ukształtowało nasze… Karpiński ma tę świadomość i daje temu wyraz pisząc:

 … chciałbym jako forma wypłacenia się z długu, opisać spotkania z Wyspiańskim, z dziełem i osobowością.

Odnosi się to jednocześnie do wszystkich pisarzy i artystów, którzy znaleźli się w tym tomie. Ich dzieło i osoba splata się z biografią autora esejów nierozerwalnie i często bardzo osobiście. Czytam te teksty i ożywają moje własne fascynacje, a pamięć wydarzeń i twarzy rozwija się jak ruchomy obraz. Twarze Herberta z wystawy "Twarze Pana Cogito" w Ossolineum w 2008 roku, wybrane spośród wielu zdjęć, rysunków, tekstów bogatego archiwum mojego ukochanego Poety, któremu tak wiele zawdzięczam … Eseje Karpińskiego to właśnie taka książka, która uświadamia w sposób niepodlegający dyskusji, że są w naszym życiu obecne twarze, które patrzą na nas takim przenikliwym wzrokiem. To książka inspirująca do refleksji nad sobą i swoim miejscem w świecie.

Za najważniejsze dzieło Stanisława Wyspiańskiego Karpiński uznaje Wesele, dramat będący „historią Polski, Krakowa, zapisem pewnej wizji kultury, literatury, rodzimej zbiorowości, siebie". Po raz pierwszy widział je wraz z rodzicami w 1956 roku, kiedy to na fali odwilży wróciło na deski sceniczne. Pozostały mu w pamięci wybitne role Haliny Mikołajskiej, Jana Świderskiego i innych. Przede wszystkim jednak poruszenie wywołał tekst Wesela.  Są dzieła, po które sięga się co pewien czas, aby się przekonać, że ciągle w nas żyją, że nas poruszają obrazami, muzyką frazy, rytmem rozmowy… Takim dziełem jest dla Karpińskiego Wesele, którego tekstem mówiło się wtedy i mówi dziś, kiedy chcemy wyrazić, „co się komu w duszy gra” albo powiedzieć z goryczą: „miałeś, chamie, złoty róg”…  Wyspiański, patrzący swoimi „stalowymi, niesamowitymi oczyma” (we wspomnieniu Boya – Żeleńskiego), który odczytywał na swój sposób mitologię, Szekspira i Mickiewicza, we wszystkim niekonwencjonalny, o którym krążyły anegdoty, że gdyby był obecny przy stworzeniu świata, z pewnością pouczałby Pana Boga, mając inną wizję jego urządzenia… Ów malarz „Chochołów” i w ogóle Krakowa, wizjoner „teatru ogromnego”, twórca wspaniałych witraży u Franciszkanów i niezliczonych studiów kwiatów, autor mebli i scenografii własnych dramatów – można by powtórzyć za Krasińskim (który odnosił te słowa do Mickiewicza): „Z niego my wszyscy”.

Obrazy Włoch: opowieść inicjacyjna o roli kultury w naszym życiu

Spojrzeniu Pawła Muratowa, autora Obrazów Włoch, na Zachodzie prawie nieznanego,  Polacy zawdzięczają nie tylko świetnie napisaną historię sztuki włoskiej. Dla Wojciecha Karpińskiego jest to „wspaniała opowieść inicjacyjna o roli kultury w naszym życiu – czyli o sensie naszej egzystencji”. Lektura Muratowa była źródłem inspiracji dla Karola Szymanowskiego i dla Jarosława Iwaszkiewicza. Autor Książki o Sycylii z kolei zaraził swoją miłością do Włoch Miłosza, któremu zasugerował obejrzenie fresków Signorellego w Katedrze w Orvieto. Ten zaś polecił je Zbigniewowi Herbertowi, co zaowocowało pięknym esejem na temat orwietańskiego Il Duomo, którego „fasada różni się od wnętrza; jakby brama życia pełna ptaków i kolorów prowadziła do wieczności surowej i zimnej”. Ale najbardziej zapada w pamięć opis fresków Signorellego w kaplicy Della Madonna di San Brizio – to rodzaj wtajemniczenia w tę sztukę, którą ogląda się oczami Herberta.

Paweł Hertz - patrzący inaczej

Wydawca i tłumacz Muratowa, Paweł Hertz, stanie się bohaterem innego eseju: Paweł Hertz: podróże i rozmowy. Zdumiewający życiorys człowieka, który nie ukończył szóstej klasy gimnazjalnej (na egzaminie poprawkowym z matematyki wyszedł z sali i do szkoły już nie powrócił), a którego wiedzą i erudycją można by obdarzyć kilku profesorów. Paradoksalnie bowiem był jednym z najbardziej wykształconych Polaków. Autor poezji, prozy, esejów (debiutował jeszcze przed wojną jako 17-latek), a przede wszystkim zasłużony wydawca.  Karpińskiego, który poznał Hertza  osobiście, zafascynowała jego umiejętność „patrzenia się inaczej”.

„Pod jego maskami i minami – pisze – dostrzegałem człowieka przejętego do głębi losami ojczyzny i wspólnoty, dostrzegałem także artystę oryginalnego, ale wątpiącego w siebie". To jemu zawdzięczamy 7-tomowy Zbiór poetów polskich XIX wieku czy Księgę cytatów z polskiej literatury pięknej. Jako tłumacz przyswoił Polakom m.in. twórczość Dostojewskiego, Prousta, Puszkina, Brodskiego.  Autor eseju pisze, że widział w nim dyrektora wirtualnej Narodowej Galerii Portretu, którą należałoby stworzyć, aby ocalić od zapomnienia ludzi i dzieła, które próbowały unicestwić obydwa totalitaryzmy: hitlerowski i komunistyczny. Do realizacji tego planu nie doszło, ponieważ Hertz zmarł w 2001 roku.

Spojrzenie Herberta i Bieńkowskiej - dla mnie

Wzorem Książek zbójeckich Karpiński powraca do postaci i dzieł szczególnie dla siebie ważnych, w tym kolejny raz do Józefa Czapskiego. Leży właśnie przede mną  brytyjskie wydanie  z 1988 roku w Polonia Book Fund LTD, przywiezione przez  powracającego z londyńskiego stypendium znajomego, przedwcześnie zmarłego Sławomira Radonia. Obok niego – Pamięć Włoch, starannie wydana przez gdańskie wydawnictwo  Słowo/Obraz Terytoria. Książka czytana z potrzeby porównania własnych wrażeń, po Ogrodzie barbarzyńcy Zbigniewa Herberta i Kamieniach Wenecji Ewy Bieńkowskiej, po Muratowie – układa się w wielość spojrzeń, którym tak wiele sama zawdzięczam. Sądzę, że wszyscy jesteśmy czyimiś dłużnikami. Owi cicerone, prowadzący duktem własnych fascynacji wspaniałymi arcydziełami oraz mistrzami. Ale są i tacy, którzy nam w tych odkryciach i wtajemniczeniach towarzyszą, a których rola jest inna, lecz nie mniej ważna. Kimś takim był dla autora esejów Krzysztof Jung, malarz, przedwcześnie zmarły przyjaciel – człowiek wrażliwy, utalentowany. „...patrzyłem na niego patrzącego na świat. To była niezwykła lekcja wrażliwości".

Esej poświęcony autorowi portretów Kota Jeleńskiego, Józefa Czapskiego, Zbigniewa Herberta, a także licznych pejzaży, jest najbardziej intymnym i wnikliwym studium człowieka, artysty, który odcisnął głęboki ślad w pamięci Karpińskiego. Uzupełnia go wybór listów. W jednym z nich Krzyś, jak go wszyscy zwykli nazywać, pisze: „...otwieram szeroko oczy. Ciepła wczesna wiosna dała piękny pejzaż, światło, obudziła moje oczy. Trzeba mi tylko wytrwać w oczarowaniu".

Książka Wojciecha Karpińskiego: "Twarze" ukazała się w Zeszytach Literackich w 2012 roku.
Recenzja ukazała się pierwotnie na portalu Wywrota.pl

"Praktyka okupacji dzieła" - wystawa Programu Głównego w ramach TIFF Festival 2018 // Współpraca

Muzeum Współczesne we Wrocławiu zaprasza na wystawę "Praktyka okupacji dzieła", która odbędzie się w ramach TIFF Festival 2018 w dniach od 6 września do 8 października.

Wystawa rozgrywa się w bliżej nieokreślonej, wydaje się, że dalekiej przyszłości. Udostępniona zwiedzającym po latach zamknięcia sala muzealna ujawnia nagle przerwane dochodzenie prowadzone przez zespół badawczy. W trzeciej dekadzie XXI wieku prowadzili oni śledztwo, które miało na celu ustalenie prawdziwego autorstwa prac znajdujących się w kolekcji Muzeum Współczesnego Wrocław. Wyciągnięte z magazynów obiekty stały się przedmiotem badania osób, które starają się ustalić ich autorstwo oraz wkład dotychczas nierozpoznanych twórców i twórczyń. Kto był pomysłodawcą? Kto brał udział w powstawaniu i współtworzył wybrane dzieła sztuki? Jakie elementy indywidualnego i zbiorowego dorobku ludzkości zostały zawłaszczone przez artystki i artystów?

kuratorka: Joanna Rzepka-Dziedzic

Artyści: Kader Attia, Ewa Ciepielewska, Hubert Czerepok, Rineke Dijkstra, Rafał Dominik, Wanda Gołkowska, Nicolas Grospierre, Paweł Jarodzki, Zdzisław Jurkiewicz, Jarosław Fliciński, Július Koller, Little Warsaw, Vlado Martek, Yoshinori Niwa, Agnieszka Polska, Karol Radziszewski, Szymon Rogiński, Robert Rumas, Allan Sekula, Jerzy Truszkowski, Agata Wrońska
zespół operacyjny: Maciej Chodziński, Tomasz Kontny, Małgorzata Miśniakiewicz, Adrian Lach, Joanna Rzepka-Dziedzic

Program wydarzeń towarzyszących:

7.09 (piątek), godz. 18.00
Oprowadzanie kuratorskie

15.09 (sobota), godz. 13.30
Akcja–Zastępstwo. Alternatywne oprowadzanie

////

Practice of occupation of the work
exhibition of the Main Program as a part of TIFF Festival 2018 // Cooperation

6.09–8.10.2018

Wroclaw Contemporary Museum

Strzegomski 2a Square, Wrocław

informacja prasowa

"Jak odmawiać" - wystawa w ramach TIFF Festival 2018. Sylwetki artystów

"Jak odmawiać" to wystawa Programu Głównego w ramach TIFF Festival 2018 // Współpraca. Będzie trwać od 6.09 do 20.10.2018 r. w Galerii SiC! BWA Wrocław.

To podobno zdolność do efektywnej współpracy pozwoliła homo sapiens przejąć kontrolę nad światem. Rodzimy się w zastanym porządku społecznym i kulturowym – życie wśród ludzi wymaga codziennie potwierdzanej zgody na akceptację norm, praw, obyczajów. Musimy współpracować, bo tak jest łatwiej i bezpieczniej. Bo wymiana wiedzy, doświadczeń i umiejętności to w większości same korzyści dla wszystkich uczestniczących w życiu społecznym.

Dlaczego zatem odmawiamy współpracy? Co na niej tracimy i co zyskujemy idąc swoją drogą? Czy niezgoda zawsze jest niepożądana? Czy ci, którzy odcięli się, pozostaną na zawsze na marginesie czy też zaczną współpracować budując alternatywną wspólnotę? Odmawiać można na wiele sposobów. Rzadko wybieramy opcję „wszystko albo nic”. Czasami niezgoda na współpracę to po prostu nieoglądanie telewizji lub skasowanie kont z serwisów społecznościowych. Innym razem ograniczenie konsumpcji, nieodbieranie telefonu lub zwolnienie się z pracy. Niekiedy też to zupełne wycofanie się, znalezienie nowego domu i nowych przyjaciół.

Prezentacja artystów

Paweł Starzec, fot. organizatorów

Paweł Starzec (1992) – fotograf, socjolog, dziennikarz. Autor projektów dokumentalnych. Skupia się na zagadnieniach przestrzeni i jej kontekstów. Socjolog wizualny, zajmujący się nowymi ikonografiami i zagadnieniami masowej pamięci wizualnej i komunikacji. Nauczyciel, odpowiedzialny za wiele programów warsztatowych jako autor i wykładowca, współzałożyciel fundacji Paper Beats Rock, obecnie członek kolektywu twórców Azimuth Press. Doktorant na Instytucie Stosowanych Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego, student Instytutu Fotografii Twórczej Uniwersytetu Śląskiego w Opawie. Muzyk i artysta dźwiękowy, grający w projekcie Mazut i solo pod szyldem Centralia. Entuzjasta zinów i kultury DIY.

Inga Makeyeva, fot. organizatorów

Inga Makeyeva (1990) – urodzona w Witebsku, na Białorusi. Fotografka portretowa i reportażowa. W 2016 roku wzięła udział w projekcie Polis(h) Photo Lab Towarzystwa Inicjatyw Twórczych "ę". Wspólnie z Kamilą Dąbrowską autorka książki fotograficznej Choice, która poświęcona jest tematyce antykonsumpcyjnej.

Kamila Dąbrowska, fot. organizatorów

Kamila Dąbrowska (1976) – absolwentka historii sztuki na Uniwersytecie Warszawskim i Akademii Fotografii w Warszawie, zawodowo zajmująca się fotografią i grafiką komputerową. Brała udział w wystawach zbiorowych, a jej książka fotograficzna Na stację została nominowana do Fotograficznej Publikacji Roku 2015. Prowadziła warsztaty fotograficzne dla młodzieży w Centrum Społecznym Paca 40 na warszawskiej Pradze oraz w Warszawskich Centrach Wspierania Rodzin. Autorka zdjęć do przewodnika po dorzeczu Bugu i Liwca. W fotografii skupia się na ludziach, na ich problemach, marzeniach i historiach, ważny jest dla niej kontakt z bohaterem.

Mirek Kazimierczak, fot. organizatorów

Mirek Kaźmierczak (1989) – fotograf, urodzony w Sanoku. Interesuje go szeroko pojęty nurt fotografii dokumentalnej i reportażowej. Absolwent Fotografii Prasowej na Wydziale Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego. Uczestnik siódmej edycji Migawek,  warsztatów fotograficznych organizowanych przez Towarzystwo Inicjatyw Twórczych "ę". Finalista Debuts 2018. Mieszka i pracuje w Warszawie.

Wojciech Mazan

Wojciech Mazan (1989) – architekt, studiował we Wrocławiu i Rotterdamie. Współtworzy grupę PROLOG (www.prlg.pl), w ramach której otrzymał drugą. nagrodę w urbanistycznym konkursie na zagospodarowanie Międzyodrza w Szczecinie oraz drugą nagrodę w konkursie na Międzynarodowe Centrum Muzyki w Żelazowej Woli. Wspólnie z Tatą robi zdjęcia do Atlasu Altan / https://www.instagram.com/atlasaltan.

Maciej Pisuk fot Andrzej Georgiew

Maciej Pisuk (1965) – absolwent Studium Scenariuszowego w PWSFTviT w Łodzi. Scenarzysta (m.in. Jesteś Bogiem reż. Leszek Dawid), scriptdoctor i fotograf. Od wielu lat pracuje nad cyklem dokumentalnym poświęconym mieszkańcom ulicy Brzeskiej na warszawskiej Pradze. Fotografie z tego cyklu prezentowane były m.in. w Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie oraz Galerii Fotografiska w Sztokholmie. W trakcie trwania Sztokholmskiej ekspozycji został publicznie uściskany przez Sally Mann, co uważa za najważniejsze zdobyte dotychczas wyróżnienie. Współpracuje z kolektywem „Sputnik Photos” jako autor tekstów krytycznych i literackich. W latach 80. jako nastolatek działał w podziemnym Bielskim Komitecie Oporu Społecznego (kolportaż ulotek, malowanie napisów na murach). Redagował niezależne pismo literacko-społeczne „Gąbka”. Był kolporterem m.in. „Tygodnika Mazowsze” i „Solidarności Podbeskidzia”.


Rapid Response Unit / Jeremy Deller. Rapid Response Unit News to swoista "redakcja" skupiająca twórców (muzyków, aktorów, pisarzy, poetów, fotografów, artystów wizualnych), którzy chcą, na wzór tradycyjnych mediów, błyskawicznie reagować na bieżące wydarzenia, wykorzystując sztukę. W marcu 2018 roku publikują i rozdają na ulicach Londynu i Liverpoolu 2000 sztuk plakatu How to leave Facebook zaprojektowanego przez Jeremy’ego Dellera (brytyjski artysta, zdobywca Turner Prize w 2004 roku). Jest to błyskawiczna reakcja na tzw. aferę Cambridge Analytica, którą kilka dni wcześniej opisał “The New York Times” wraz z “The Guardian”.

Dave Morrow – fotograf krajobrazu i nocnego nieba, pedagog i podróżnik. W marcu 2015 roku porzucił swoją pracę inżyniera lotniczego, by oddać się w pełni fotografii oraz podróżom. Poza tym prowadzi kursy, na których przekazuje wiedzę związaną z fotografią krajobrazu, jak i astrofotografią. Największą przyjemność sprawiają mu fotograficzne podróże, którym poświęca 9 miesięcy w roku.

Franciszek Buchner (1985) – fotograf, absolwent Katedry Fotografii na Wydziale Komunikacji Multimedialnej Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Jego prace pokazywane były m.in. w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie (wystawa zbiorowa Gdyby dwa morza miały się spotkać, 2015), warszawskiej Fundacji Nowej Kultury Bęc Zmiana (wystawy indywidualne Przedmioty własne artystów, 2015 oraz Architektura XXI wieku. Warszawa, 2011), galerii Raster w Warszawie (wystawa zbiorowa Salon Nowej Fotografii 2016) oraz na 10. Przeglądzie Sztuki SURVIVAL we Wrocławiu (2012). W latach 2010-2014 współpracował z Galerią Czułość, gdzie prezentował wystawę indywidualną Ptaki, ryby, szczury (2014). W latach 2016–2018 współtworzył z Norbertem i Agnieszką Delman STROBOSKOP niezależną przestrzeń tworzoną przez artystów w Warszawie, gdzie również mieszka i pracuje.

Czarny Latawiec (Daniel Brożek) – pracuje we Wrocławiu, aktywny na polach sztuki i studiów nad dźwiękiem oraz krytyki muzycznej. Kurator Sceny Dźwiękowej Przeglądu Sztuki Survival i cyklu warsztatowo-koncertowego Canti Spazializzati, współpracuje z magazynem “Glissando”, Pracownią Badań Pejzażu Dźwiękowego Uniwersytetu Wrocławskiego i festiwalem Sanatorium Dźwięku. Prowadzi bloga Canti Illuminati. W projekcie Czarny Latawiec jest autorem albumów muzycznych, instalacji i teatralnych ścieżek dźwiękowych.

Iain McKell (1957) – fotograf, dorastał w Weymouth w Dorset, studiował projektowanie graficzne na Exeter College of Art and Design. Od lat 80. XX wieku fotografuje różne subkultury: londyńskich scen undergroundowej kultury klubowej (w tym Blitz Kids czy nieznanego jeszcze wtedy Boya George czy rozpoczynającą karierę Madonnę), amerykańskich Rockabilly, Psychedelic Trance w Tajlandii, subkultury fetyszowe, druidów czy współczesnych poganów. Od 2001 roku przez 10 lat towarzyszył grupie brytyjskich travellersów, których życie przedstawił w projekcie The New Gypsies – w formie wystawy i książki fotograficznej. Jego zdjęcia publikowane były takie magazyny jak: “i-D”, “The Face”, “The Observer”, “Vogue”, “V magazine”.

Hubert Kostkiewicz – wrocławskiej publiczności znany jako aktywista, animator kultury i współtwórca niezależnej instytucji społeczno-kulturalnej Centrum Reanimacji Kultury (CRK). Współpracuje z wieloma oddolnymi inicjatywami jak Nomada czy Miser Art. Zasięg ma jednak zdecydowanie wykraczający poza lokalne środowisko, głównie jako muzyk (The Kurws), organizator koncertów (min. Avant Art i scena muzyczna festiwalu Nowe Horyzonty) i dziennikarz.

Warstwy (Adam Martyniak & Karolina Włodek & Michał Mejnartowicz) – subprojekt Wykwitu, powstałego w 2015 roku miejsca działalności artystycznej i wystawienniczej, oddolnej inicjatywy opartej na współpracy znajomych zamieszkujących wspólnie poniemiecką willę na Zaciszu. W trakcie wspólnych działań wytworzył się naturalny podział. W rezultacie część osób powołała do życia koncept Warstwy. To przedsięwzięcie nie wpasowuje się w ramy instytucjonalności. Eksperyment jest najbardziej otwartym i ogólnym określeniem tego działania. Bodźcem jest zastana sytuacja i poczucie głodu eksperymentu na tym specyficznym gruncie. Tę specyfikę stwarza zakumulowany w grupie ludzi potencjał twórczy i intelektualny, możliwość jego potęgowania przez współpracę, wypracowana wspólnie koncepcja oraz unikatowe miejsce – willa – w której przyszło zamieszkać tej grupie.

Girls to the Front: Agata Wnuk & Ola Kamińska – inicjatywa organizująca koncerty dziewczyn z Polski i z zagranicy, grają dj sety i co kilka miesięcy wydają własnego zina. Chcemy, aby dziewczyny miały własną, komfortową przestrzeń do dzielenia się swoimi pracami, myślami i projektami muzycznymi, wolną od seksizmu i wszelkiej dyskryminacji.

Sebastian Strzelecki – doktor nauk humanistycznych, wykłada dziennikarstwo telewizyjne na Uniwersytecie Warszawskim. Jest operatorem kamery w telewizji informacyjnej, autorem zdjęć do reportaży telewizyjnych i filmów promocyjnych m.in. z Palestyny, USA, Rosji, Etiopii jak również do filmu Zakopińczycy Jerzego Porębskiego, o polskiej szkole himalajskiego alpinizmu, który otrzymał nagrodę główną na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Górskich Ushuaia.

Wiedźma – współtworzona przez Małgorzatę Ławrynowicz, wydawana była od 1996 roku jako niezależny zin anarchofeministyczny. Ostatni numer ukazał się w 2004 roku. Grupa WIEDŹMA nie powstała na gruzach miłosnych zawodów czy doświadczeń w nieudanych związkach, ale w wyniku wnikliwej obserwacji świata, który okazał się nie taki jakiego chcielibyśmy widzieć. (...) Jesteśmy grupą lokalną skupiająca kobiety i mężczyzn przeciwstawiających się seksistowskiej, katolickiej, homofobicznej rzeczywistości. (...) Główny nacisk Wiedźma kładzie na współpracę pomiędzy mężczyznami i kobietami w tworzeniu innej kultury niż ta, w której żyjemy, kultury opartej nie na dominacji, dyskryminacji i przemocy, a na współistnieniu, szacunku i wolnym wyborze. Przeciwstawiamy się rolom jakie narzuca nam system patriarchalny, schematom kobiecości i męskości, uważamy, że każdy ma prawo rozwijać się zgodnie z samodzielnie wybranymi rolami.


Program wydarzeń towarzyszących:

sobota, 8.09, godz. 13.30
Oprowadzanie kuratorskie

sobota, 15.09, godz. 17.00
Akcja–Zastępstwo. Alternatywne oprowadzanie


---
TIFF Festival 2018 // Współpraca

Tegorocznym tematem TIFF Festival jest Współpraca. Będziemy się skupiać na wszelkiego rodzaju kolaboracjach, kolektywach, a nawet odmowach kooperacji czy na rozmywaniu się autorstwa. Jak zmieniają się formy kolaboracji na poziomie cyfrowych społeczności? Na czym polega współpraca artystów w zakresie tworzenia przez niego dzieła? Jak można współdziałać z różnymi instytucjami bądź mediami? Na te pytania będzie starał się odpowiedzieć TIFF Festival w roku 2018. Podczas tej edycji pokażemy projekty z jednej strony opowiadające historię o różnych wymiarach współpracy, a z drugiej takie, które same powstały w wyniku takiej kooperacji. Tradycyjnie odbędzie się również otwarty konkurs, w ramach którego wybierzemy najciekawsze zgłoszone projekty, by pokazać je na wystawach. Program uzupełnią spotkania autorskie, oprowadzania, dyskusje oraz wieczorne, muzyczne wydarzenia.

W tym roku zaprosiliśmy do Rady Programowej nie tylko kuratorów zewnętrznych, ale również naszych partnerów z galerii, gdzie odbędzie się Program Główny. Chcemy, by od początku tworzyli razem z nami wystawy odbywające się w ich przestrzeniach.


www.tiff.wroc.pl

„Hitler kontra Picasso i reszta” – frapujące filmowe śledztwo na temat nazistowskich kolekcji sztuki współczesnej już od 1 września w kinach

Ideologia kontra sztuka, władza i przemoc jako narzędzia zdobywania dzieł najwybitniejszych współczesnych artystów. Włoski dokument w reżyserii Claudia Poli wchodzi do kin.

Tajne skarbce, tajemnice i mylone tropy. „Hitler kontra Picasso i reszta” to opowieść o nazistach i sztuce modernistycznej, którą w 1937 roku uznali za zdegenerowaną, ale pracowicie konfiskowali i zbierali w prywatnych kolekcjach. nazywowkinach.pl – dystrybutor transmisji i retransmisji operowych, baletowych i teatralnych oraz filmów o sztuce – zaprasza na polską premierę filmu z cyklu „Art Beats – Wielka Sztuka w Kinie.”

Narracja dokumentu krąży wokół trzech kluczowych wątków. Pierwszym z nich jest słynna wystawa „Sztuka zdegenerowana”, którą 9 lipca 1937 roku reżim nazistowski zorganizował w Monachium. Znalazło się na niej 650 dzieł sztuki skonfiskowanych z 32 niemieckich muzeów i domów prywatnych kolekcjonerów. Prace artystyczne zostały wybrane spośród nowoczesnych trendów w sztuce, które nie były zgodne z propagowaną przez hitlerowców ideą piękna.

Następnie Anne Sinclair, reporterka „Huffington Post”, opowiada historię swojego dziadka, Paula Rosenberga, jednego z najciekawszych właścicieli galerii i handlarza dziełami sztuki początku XX wieku. Był francuskim Żydem, przyjacielem Picassa, Braque’a i Matisse’a oraz niezwykłym kolekcjonerem sztuki, który w 1910 tworzył galerię przy 21 rue La Boétie, gdzie gromadził dzieła sztuki „zdegenerowanej”. W 1942 został pozbawiony francuskiego obywatelstwa, a część jego kolekcji została skradziona przez nazistów.


Finałowa opowieść ma miejsce 22 września 2010, kiedy to odbyło się spotkanie ze starszym niemieckim dżentelmenem, Corneliusem Gurlittem. Jego ojciec, Hildebrand, był słynnym „marszandem Hitlera”. Choć w 1930 jako „mieszaniec drugiego stopnia” i miłośnik modernizmu stracił stanowisko szefa muzeum Zwickau, Gurlitt zdobył zaufanie nazistów i otrzymał zadanie zbierania w okupowanej zachodniej Europie obrazów dla wielkiego muzeum sztuki w Linzu, które tworzono z polecenia Hitlera. Mając kilkumilionowy budżet, do końca wojny wykupił od kolekcjonerów i handlarzy ponad 100 obrazów i rzeźb. Zakupione obrazy przechowywał w Dreźnie, dokąd przeniósł się w 1942 roku.

W lutym 2012 roku kolekcja 1406 obrazów Gurlitta o szacunkowej wartości miliarda euro została odnaleziona w domu jego syna. Cornelius ukrywał jedne z najcenniejszych dzieł XX stulecia, a wśród nich „Portret Damy” Matisse’a, obraz pochodzący ze zbiorów Paula Rosenberga.

Rozpowszechnianiem filmu „Hitler kontra Picasso i reszta” z cyklu „Art Beats – Wielka Sztuka w Kinie” na terenie Polski zajął się dystrybutor najwyższej jakości kontentu alternatywnego dla kin, w tym transmisji HD LIVE i retransmisji HD z najlepszych teatrów i sal koncertowych świata, będący jednym ze światowych pionierów w tym zakresie. Marka NAZYWOWKINACH.PL została ustanowiona przez firmę CIKANEK FILM, działającą obecnie w 14 krajach Europy Centralnej i Wschodniej, a powstałą w roku 2007, by kreować i rozwijać rodzący się właśnie fenomen transmisji do kin spektakli i koncertów. „The Metropolitan Opera: Live in HD”, „Bolshoi Ballet Live”, „National Theatre Live”, „Exhibition on Screen”, „Art Beats”, „Comédie-Française Live” czy „The Berliner Philharmoniker Live in Cinemas” to tylko niektóre z cykli dystrybuowanych przez CIKANEK FILM. Rocznie firma sprzedaje w samej tylko Polsce ponad 120.000 biletów.

DATY I LISTA KIN

1 września 2018 |Poznań | kino Rialto
1 września 2018 | Bydgoszcz | Kino Orzeł – Miejskie Centrum Kultury w Bydgoszczy
6 września 2018 | Nowy Sącz | kino Sokół
10 września 2018 | sieć kin Multikino | Bydgoszcz, Gdańsk, Gdynia, Katowice, Kraków, Lublin, Łódź, Poznań Stary Browar, Rzeszów, Szczecin, Warszawa (Ursynów, Złote Tarasy), Wrocław Pasaż Grunwaldzki, Zabrze
15 września 2018 | Wrocław | kino Nowe Horyzonty
16 września 2018 | Częstochowa | OKF Iluzja
17 września 2018 | Oświęcim | Nasze Kino
22 września 2018 | Zakopane | kino Miejsce
21 października 2018 | Wrocław | kino Nowe Horyzonty
3 grudnia 2018 |sieć kin Multikino | Bydgoszcz, Gdańsk, Katowice, Kraków, Lublin, Łódź, Poznań Stary Browar, Rzeszów, Szczecin, Warszawa (Ursynów, Złote Tarasy), Wrocław Pasaż Grunwaldzki, Zabrze

informacja prasowa

zwiastun filmu

„Zainspirowani Janem Karskim. Historie z ostatnich lat” w ramach Warszawy Singera

Fundacja Edukacyjna Jana Karskiego zaprasza w najbliższą środę, 29 sierpnia, o godz. 18.00 do Księgarni Book Book przy MDM (ul. Koszykowa 34/50) na spotkanie pod hasłem „Zainspirowani Janem Karskim. Historie z ostatnich lat”. Spotkanie  odbędzie się w ramach Festiwalu Warszawa Singera. 

Jan Karski. Fot. Instytut Hoovera

Historie osób, które w swojej działalności publicznej inspirują się postacią Emisariusza  opowiedzą: prezes Fundacji Edukacyjnej Jana Karskiego, Ewa Junczyk-Ziomecka, członek Rady Fundacji Ewa Wierzyńska a także Monika Korowajczyk- Sujkowska z Polskiej Akcji Humanitarnej i Szymon Pawlak z Centrum Dialogu im. Marka Edelmana z Łodzi.

„Jan Karski jest obecny w działalności każdego z uczestników spotkania, oni robią wspaniałe rzeczy”- mówi Prezes Fundacji, Ewa Junczyk-Ziomecka. „Stykając się z ludzką krzywdą, jak pracownicy Polskiej Akcji Humanitarnej, zderzając z uprzedzeniami i stereotypami jak edukatorzy młodzieży kierują się wartościami, które Karski cenił najwyżej.  To przede wszystkim humanitaryzm i rozwaga w działaniu, odpowiedzialność za drugiego człowieka, zaangażowanie w lokalne społeczności. Ich aktywność inspiruje kolejnych  i w ten sposób poszerza się krąg osób nieobojętnych na krzywdę” – podkreśla prezes Fundacji.

Spotkanie poprowadzi dziennikarka TVP, Miłka Skalska.

informacja prasowa

Borys Szyc jako Marszałek Piłsudski. Pierwsze zdjęcia z planu

Mamy przyjemność zaprezentować pierwsze fotosy z planu filmu „Piłsudski”. W tytułowej roli marszałka zobaczymy Borysa Szyca. W pozostałych rolach Magdalena Boczarska, Maria Dębska, Jan Marczewski, Józef Pawłowski i Tomasz Schuchardt. Reżyserem i scenarzystą filmu jest Michał Rosa. Za produkcję odpowiada Studio Filmowe „Kadr”. Dystrybutorem jest NEXT FILM. Premiera jest zaplanowana na 8 listopada 2019 roku. 

Piłsudski, rez. Michal Rosa, fot. Jarosław Sosiński 

„Piłsudski” to przede wszystkim opowieść o człowieku – skomplikowanym, natchnionym, upartym. O jego życiowych wyborach – nie zawsze właściwych, o desperackiej potrzebie działania, o podróży ze szczytu w przepaść – pozornie bez możliwości powrotu. Będzie to film pełen zwrotów akcji, z wyrazistym, idącym krok przed wszystkimi bohaterem – mówi reżyser Michał Rosa. I dodaje: – Mam nadzieję, że „Piłsudski" stanie się przyczynkiem do refleksji nad trudem odzyskiwania niepodległości. Trudem. Oto wobec wielkich graczy w Europie, sił jawnych i ukrytych, opcji internacjonalistycznych z jednej strony i ugodowych z drugiej, w 1918 zdarzyło się coś, co nie miało prawa się wydarzyć. Dzięki człowiekowi, który w swojej walce o niepodległość bywał bardzo samotny i zapłacił za nią wysoką cenę.

Obsadzenie roli Józefa Piłsudskiego nie było proste. Akcja filmu osadzona jest na początku dwudziestego wieku. Początkowo reżyser szukał młodszego aktora, jednak nie mógł znaleźć nikogo, kto miałby odpowiednią charyzmę, aby zagrać Marszałka. Pomysł, aby tę rolę zagrał Borys Szyc, nie był dla reżysera oczywisty. – Kiedy pojawił się pomysł, żeby obsadzić Borysa Szyca, przyznaję, miałem duże wątpliwości. Jednak po kilku rozmowach oraz po pierwszej charakteryzacji zobaczyłem w nim bohatera, którego szukałem. Borys na planie jest Józefem Piłsudskim – mówi Michał Rosa.

Piłsudski, rez. Michal Rosa, fot. Jarosław Sosiński 

„Piłsudski” rozpoczyna się w 1901 roku, w szpitalu psychiatrycznym w rosyjskim zaborze. Jednym z pacjentów jest więzień polityczny - Józef Piłsudski (Borys Szyc). Polskie podziemie niepodległościowe przygotowuje ucieczkę słynnego już działacza. Piłsudski zostaje uwolniony, nie dane mu będzie jednak rodzinne szczęście u boku żony (Magdalena Boczarska). Kolejne burzliwe lata naznaczone będą rewolucyjnymi wydarzeniami, przemocą i zdradą. Piłsudski musi manewrować na grząskim gruncie – między  zachowawczą biernością Polskiej Partii Socjalistycznej a agresją wobec zaborców, skutkującą odwetem. Zbliża się rok 1914, a wraz z nim szansa na niepodległą Polskę.

Na ekranie Piłsudskiemu towarzyszą: Walery (Jan Marczewski), Witold Jodko-Narkiewicz (Marcin Hycnar), Aleksander Sulkiewicz (Józef Pawłowski) oraz Aleksander Prystor (Tomasz Schuchardt). Nie zabraknie kobiet, które odegrały ważną rolę w życiu Marszałka. Magdalena Boczarska wcieli się w Marię Piłsudską, jako Aleksandra Szczerbińska wystąpi Maria Dębska.

Piłsudski, rez. Michal Rosa, fot. Jarosław Sosiński 

PIŁSUDSKI w kinach 8 listopada 2019 roku 

Reżyseria: Michał Rosa
Scenariusz: Michał Rosa
Zdjęcia: Piotr Śliskowski
Montaż: Rafał Listopad
Dźwięk: Piotr Domaradzki, Marcin Jachyra
Scenografia: Ryszard Melliwa, Łukasz Trzciński
Dekoracja wnętrz: Katarzyna Dobrowolska
Kostiumy: Magdalena Biedrzycka
Charakteryzacja: Dariusz Krysiak
Kierownictwo produkcji: Jacek Dąbrowski-Udziela
Producenci: Filip Bajon, Dariusz Sidor
Produkcja: Studio Filmowe „Kadr”

Współfinansowanie: Polski Instytut Sztuki Filmowej, Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Dystrybucja: NEXT FILM

Piłsudski, rez. Michal Rosa, fot. Jarosław Sosiński 

W rolach głównych: 
Borys Szyc (Józef Piłsudski), Magdalena Boczarska (Maria Piłsudska), Jan Marczewski (Walery Sławek), Maria Dębska (Aleksandra Szczerbińska), Józef Pawłowski (Aleksander Sulkiewicz), Tomasz Schuchardt (Aleksander Prystor), Kamil Szeptycki (Kazimierz Sosnowski), Eliza Rycembel (Wanda Juszkiewiczówna), Marcin Hycnar (Witold Jodko-Narkiewicz)

Opis:
Rok 1901 rok, szpital psychiatryczny w rosyjskim zaborze. Jednym z pacjentów jest więzień polityczny - Józef Piłsudski (Borys Szyc). Polskie podziemie niepodległościowe przygotowuje ucieczkę słynnego już działacza. Piłsudski zostaje uwolniony, nie dane mu będzie jednak rodzinne szczęście u boku żony (Magdalena Boczarska). Kolejne burzliwe lata naznaczone będą rewolucyjnymi wydarzeniami, przemocą i zdradą. Piłsudski musi manewrować na grząskim gruncie – między  zachowawczą biernością Polskiej Partii Socjalistycznej a agresją wobec zaborców, skutkującą odwetem. Zbliża się rok 1914, a wraz z nim szansa na niepodległą Polskę.

informacja prasowa