Tytuł bloga powstał z inspiracji prozą Brunona Schulza, w której wielokrotnie, w różnych kontekstach, pada to tajemniczo brzmiące słowo, znaczące o wiele więcej niż „składniki”, bo mające rangę metafory, symbolu…
Kulturalne Ingrediencje nie jest blogiem monotematycznym, np. książkowym czy filmowym. Łączę w nim wszystkie moje pasje w jedną całość. Znajdują się tu teksty dotyczące literatury, filmu, muzyki i sztuk plastycznych. Ponadto rozmowy z artystami i własne zapiski.To także moje archiwum.
sobota, 7 października 2023
ARS CAMERALIS - nowy cykl koncertów kameralnych w Oratorium Marianum we Wrocławiu
Tytuł nowego cyklu zapowiada repertuarową materię koncertów, ale też ich szczególny klimat oraz typ przeżyć, jakich doświadczyć mogą słuchacze. Raz w miesiącu – począwszy od 13 października - w przestrzeni zabytkowego ORATORIUM MARIANUM słuchacze będą mieli okazję wysłuchać genialnych kompozycji w mistrzowskich wykonaniach wybitnych polskich artystów.
Każdy koncert połączony jest z wykładem znakomitego erudyty, publicysty i animatora życia muzycznego - Marka Dyżewskiego.
Koncerty nie są biletowane, dlatego też będziemy zobowiązani jeśli potwierdzicie Państwo swoją obecność mailowo na adres: fundacja@forumartis.pl LUB promusica@promusica.pl
O muzykach i wykładowcy
Mariusz Patyra - skrzypce
Grę na skrzypcach rozpoczął w wieku siedmiu lat. Kształcił się pod kierunkiem Antoniego Hoffmanna w Olsztynie, Janusza Kucharskiego w Warszawie (Akademia Muzyczna), Krzysztofa Węgrzyna i Iny Kertscher w Hanowerze (Hochschule für Musik und Theater) oraz Salvatore Accardo w Cremonie (Accademia Walter Stauffer).
Jest zwycięzcą Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego Józsefa Joachima w Hanowerze, finalistą Międzynarodowego Konkursu Stradivariego w Cremonie (1998), laureatem IV nagrody i specjalnego wyróżnienia Odense Symphony Orchestra na Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym Carla Nielsena w Odense (2000), a także otrzymał I nagrodę (jako pierwszy Polak), nagrodę specjalną za najlepszą interpretację "Kaprysów" Paganiniego i kopię skrzypiec "Il Cannone" należących do wielkiego wirtuoza na Concorso internazionale di violino "Premio Niccolò Paganini" w Genui (2001).
Mariusz Patyra występował z koncertami i recitalami w Europie (m.in. Polska, Niemcy, Hiszpania, Czechy, Rosja, Ukraina, Austria), Japonii, Stanach Zjednoczonych i Meksyku. Grał z takimi orkiestrami, jak Tokyo Chamber Orchestra, Orchestra Fondazione Arturo Toscanini, Orchestra di Roma, Orchestra Filharmonica Marchigiana, Jalisco Philharmonic, Plano Symphony Orchestra, Branderburgisches Staatsorchester Frankfurt, Irving Symphony Orchestra, San Angelo Symphony Orchestra, Kiev Symphony Orchestra, Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia, Orkiestra Kameralna Polskiego Radia "Amadeus", Orkiestra Filharmonii Narodowej, Orkiestra Filharmonii Krakowskiej, Orkiestra Filharmonii Dolnośląskiej, Orkiestra Filharmonii Poznańskiej, Sinfonia Varsovia, Orkiestra Kameralna "Leopoldinum".
Dokonał nagrań radiowych w Polsce, Niemczech (NDR, WDR), we Włoszech (RAI Tre) i Francji (Radio France).
W wydawnictwie DUX ukazały się dwie jego płyty: "Henryk Wieniawski: Koncerty Skrzypcowe – Mariusz Patyra" (2008) oraz "Paganini, Saint-Saëns, Massenet" (2008). Wraz z Orkiestrą Kameralną Filharmonii Narodowej nagrał "Cztery pory roku" Antonio Vivaldiego (Lipinski Royal Fidelity, 2008).
Mariusz Patyra gra na skrzypcach będących kopią instrumentua Guarneri del Gesu z 1733, zbudowanych przez Christiana Erichsona (Hannover 2003), jak również na kopii "Il Cannone" z 1742, autorstwa Johna B. Erwina (Dallas 2000).
Autor: Anna Iwanicka-Nijakowska, Polskie Centrum Informacji Muzycznej, Związek Kompozytorów Polskich, grudzień 2006, aktualizacja: Małgorzata Kosińska, Polskie Centrum Informacji Muzycznej, Związek Kompozytorów Polskich, lipiec 2010 r.
Radosław Kurek to wszechstronny pianista – znakomicie sprawdza się zarówno w roli solisty jak i kameralisty. Jego nadrzędnymi cechami artystycznymi są: ogromna wrażliwość muzyczna, doskonałe operowanie dźwiękiem oraz całkowite oddanie się intencjom kompozytora połączone z wielką wnikliwością w tekst autorski. Jego interpretacje sceniczne dalece wybijają się ponad przeciętność, są nasycone intensywnością i koncentracją, które nie pozwalają publiczności pozostać obojętną. Występy publiczne Radosława Kurka charakteryzują się pięknym brzmieniem instrumentu, charyzmą i wielką pasją. To artysta o ogromnych możliwościach, którego wielką zaletą jest umiejętność pracy z innymi muzykami. Dowodem tego jest bogata lista jego artystycznych sukcesów: nagrody zdobyte na licznych konkursach pianistycznych i kameralnych, recitale solowe w renomowanych salach filharmonicznych, koncerty jakie odbył w Polsce i Europie, a także nagrania płytowe.
Ukończył z wyróżnieniem Akademię Muzyczną im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku, w klasie fortepianu prof. Katarzyny Popowej-Zydroń, której był asystentem w latach 2008-2009. Swoje umiejętności doskonalił również na licznych pianistycznych i kameralnych kursach, warsztatach oraz lekcjach mistrzowskich pracując pod kierunkiem takich osobistości jak: Katarzyna Popowa - Zydroń, Pavel Vernikov, Kurt Seibert, Maja i Konstantin Weitz, Niklas Schmidt, Sebastian Hamann, Viera Nossina, John O’Conor, Ewa Pobłocka, Maja Nosowska czy Szabolcs Esztenyi. Od roku 2009 jest wykładowcą Akademii Muzycznej im. F. Nowowiejskiego w Bydgoszczy. Tam też w 2014 roku uzyskał tytuł doktora sztuki muzycznej.
Radosław Kurek, fot. Piotr Rodak
Artysta uczestniczył w wielu prestiżowych wydarzeniach muzycznych, występując zarówno jako solista jak i kameralista w Austrii, Niemczech, Francji, Szwajcarii, Belgii, Hiszpanii, Włoszech, Egipcie oraz wielu miastach Polski. Jako solista występował między innymi z orkiestrami Polskiej Filharmonii Bałtyckiej, Filharmonii Wrocławskiej oraz z Orkiestrą Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa „Sinfonietta Cracovia”. Koncertował z Jackiem Kaspszykiem, Michałem Nesterowiczem, Konstantym Andrzejem Kulką, Romanem Jabłońskim, Jadwigą Kotnowską; współpracował również z Robertem Kabarą, Wiesławem Kwaśnym i Agatą Zubel. Grywał w takich salach jak Filharmonia Krakowska, Filharmonia Bałtycka, Filharmonia Wrocławska, Filharmonia Łódzka, Auditorium Augustianum (Rzym), Wielka Sala Ratusza Miejskiego w Wiedniu (Festsaal) czy Auditorium al Duomo we Florencji (Włochy).
Pianista brał udział w licznych konkursach i festiwalach muzycznych, czego wynikiem jest obszerna lista osiągnięć. Artysta najwyżej ceni sobie zdobycie wyróżnienia The Bridget Doolan Prize za najlepsze wykonanie utworu W. A. Mozarta na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym w Dublinie (Irlandia, 2012) oraz zwycięstwo wraz z wiolonczelistą Georgyim Lomakovem XV Międzynarodowego Konkursu im. J. Brahmsa w Pörtschach (Austria, 2008). Ponadto jako solista lub pianista - kameralista uczestniczył oraz zdobywał nagrody i wyróżnienia na konkursach w Indianapolis, Genewie, Monachium, Terni, Shumen, Narwie, Florencji, Warszawie, Łodzi, Wrocławiu, Gdańsku, Katowicach.
Owocem muzycznych spotkań pianisty z różnymi artystami są również płyty CD. Radosław Kurek nagrywał dla wytwórni płytowych ANAGRAM, DUX, Soliton, BeArTon, niemieckiej GENUIN i Bayerischer Rundfunk w Monachium, a także radia i telewizji.
(źródło: Cameral Music)
Marek Dyżewski, fot. Barbara Lekarczyk-Cisek
Marek Dyżewski
Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej we Wrocławiu w zakresie gry na fortepianie w klasie profesor Barbary Hesse-Bukowskiej (1971). Studiował także historię sztuki na Uniwersytecie Wrocławskim, Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (1975) i Uniwersytecie Wiedeńskim w ramach grantu Radia Wiedeńskiego (1981–1982). Odbył staż naukowo-badawczy na uniwersytecie w Brukseli (2000).
Podczas studiów był czynną postacią studenckiego ruchu kulturalnego. Współtworzył m.in. polski ruch „Pro Musica” popularyzujący muzykę poważną w środowisku akademickim. W marcu 1968 był przewodniczącym strajku studentów Akademii Muzycznej we Wrocławiu.
Inicjator i dyrektor artystyczny wrocławskiego festiwalu Dni Muzyki Starych Mistrzów (1967–1987), brał udział w stworzeniu Międzynarodowych Wieczorów Muzyki Organowej i Kameralnej w Kłodzku (1987), wznowił wrocławskie Dni Muzyki Organowej i Klawesynowej (1992) oraz powołał akademicki festiwal muzyczny Gaudeamus (1997). Juror festiwalu Legnica Cantat (1993–2007) i jego kierownik artystyczny (2004–2007).
W latach 1990–1994 we wrocławskiej Akademii Muzycznej pełnił funkcję rektora. W tym czasie przeniósł uczelnię do nowej siedziby przy Placu Jana Pawła II we Wrocławiu, powołał nowe specjalności, wzbogacił instrumentarium oraz rozwinął kontakty międzynarodowe.
Współzałożyciel Społecznego Komitetu Budowy Pomnika Ofiar Tragedii Narodowej w Smoleńsku. W 2011 był bezpartyjnym kandydatem do Senatu z ramienia Prawa i Sprawiedliwości, zajmując 3. (ostatnie) miejsce w okręgu.
Poliglota, biegle posługuje się językami: angielskim, niemieckim, francuskim, włoskim, hiszpańskim oraz łaciną.
Jako eseista wypowiada się słowem pisanym, a także w radio i w telewizji. Współpracując z Polskim Radiem tworzy dzieła sztuki radiowej, które za ich nowatorski kształt i wybitne walory artystyczne otrzymały szereg nagród i dwukrotnie reprezentowały polską radiofonię na światowym forum sztuki radiowej Prix Italia.
Zarówno na antenie telewizyjnej jak i radiowej komentował największe odbywające się w Polsce międzynarodowe imprezy muzyczne: Międzynarodowy Festiwal Oratoryjno-Kantatowy „Wratislavia Cantans”, Międzynarodowy Konkurs Dyrygencki im. Grzegorza Fitelberga, Międzynarodowy Konkurs Skrzypcowy im. Henryka Wieniawskiego i Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina. Prowadzi gościnne wykłady i seminaria we wszystkich polskich uczelniach muzycznych oraz na kilku uniwersytetach. Wykładał też w Niemczech, Belgii, Austrii, Rosji, Hiszpanii i USA.
W swych wystąpieniach ukazuje zjawiska muzyczne widziane w szerokim kontekście kultury, w powiązaniu z innymi dziedzinami sztuki, a także z filozofią, estetyką i antropologią. Twórca teorii obejmującej całokształt zagadnień związanych ze sztuką ćwiczenia muzycznego, a także filozofii kształcenia artystycznego, która prezentowana w piętnastu audycjach na antenie Programu II Polskiego Radia spotkała się z żywym oddźwiękiem w środowisku muzycznym i pedagogicznym.
Autor poetyzowanych przekładów (z łaciny, francuskiego, niemieckiego, hiszpańskiego i włoskiego). Średniowieczny dramat liturgiczny „Ludus Danielis” w jego literackiej adaptacji (w oparciu o łaciński tekst z katedry z Beauvais) grany był przez Teatr Wielki w Warszawie – na scenie tego teatru i na wielu scenach europejskich, m.in. w Niemczech, Austrii, Luksemburgu, Szwajcarii i Francji.
(źródło: Wikipedia)
Informujemy również, że podczas koncertu będzie prowadzona zbiórka pieniędzy mająca na celu dofinansowanie projektu. Projekt jest współfinansowany ze środków własnych Fundacji oraz przez Agencję Artystyczną Pro Musica. Będziemy wdzięczni za każde wsparcie.
Program:
Henryk Wieniawski | Polonaise de concert D-dur op. 4
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz