 |
| Leon Wyczolkowski, Mój rysunek, fot. Polski Dom Aukcyjny |
Niepokazywany wcześniej na rynku aukcyjnym znakomity portret dziecięcy pochodzi najpewniej z początku lat 80. XIX wieku. Wizerunek małej dziewczynki trzymającej rysunek, namalowany został z zastosowaniem wyraźnego kontrastu kolorystycznego i modelunku światłocieniowego. Biel kartki papieru, jasny odcień skóry dziecka i jej włosów w połączeniu z soczystym, ciemnym tłem oraz zlewającym się z nim ubiorem dziewczynki, daje wrażenie wyłaniania się postaci z tła. Kompozycję dodatkowo ożywiają plamy czerwieni i koloru żółtego. W swej stylistyce nawiązuje do portretów barokowych, a jednocześnie do innych prac Wyczółkowskiego z tego okresu. Charakterystyczne były wówczas sceny rodzajowe rozgrywające się we wnętrzach salonów, przedstawione w nasyconej, ciemnej kolorystyce (np. obrazy „W buduarze” czy „Młoda kobieta w pracowni malarza”). Szczególnie interesująca wydaje się tematyka portretu dziecięcego, unikatowa w twórczości artysty. Warto zauważyć nieszablonowość motywu, podwójność obrazu w obrazie, która razem z przenikliwością spojrzenia młodej modelki zachwyca lekkością przekazu.
 |
| Leon Wyczolkowski, Mój rysunek, fot. Polski Dom Aukcyjny |
Na przełomie 1879 i 1880 roku Leon Wyczółkowski uzupełniał swoją wiedzę w kierowanej przez Matejkę krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. Na początku tej dekady przebywał w Warszawie, gdzie rozwijało się jego zainteresowanie realizmem. Istotny był także pierwszy wyjazd na Ukrainę (1883 rok), który stał się zaczątkiem popularnych tematów pejzażowych i rodzajowych.
 |
| Autoportret w chińskim kaftanie, 191, Wikipedia |
Urodził się w miejscowości Huta Miastkowska koło Garwolina, zmarł w Warszawie. Był znakomitym malarzem, grafikiem, wieloletnim pedagogiem. Uczęszczał do warszawskiej Klasy Rysunkowej w latach 1869-1875. Jego profesorem był Wojciech Gerson i Aleksander Kamiński. Swoją wiedzę uzupełniał także w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium pod opieką Aleksandra Wagnera oraz w Paryżu i Krakowie (u Jana Matejki w Szkole Sztuk Pięknych w okresie 1877-1879). Podróżował do Włoch, Francji, Holandii, Anglii, na Ukrainę. We Lwowie zaprzyjaźnił się z A. Chmielowskim. Od 1895 roku zamieszkał w Krakowie, gdzie został wykładowcą Szkoły Sztuk Pięknych (profesorem krakowskiej uczelni był w latach 1895-1911). Prowadził także katedrę grafiki na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych (od 1934 roku). W Paryżu zapoznał się z impresjonizmem. Inspirował się także koloryzmem i symbolizmem. Tematem jego obrazów początkowo były sceny historyczno-rodzajowe, następnie portrety i sceny salonowe. Malował pejzaże (przede wszystkim tatrzańskie), martwe natury, zabytki architektoniczne, kwiaty. Artysta w swoim malarstwie ukazywał sentymentalny stosunek do przyrody i zainteresowanie tematami ojczystymi. Wyczółkowski tworzył w technice olejnej, akwareli i pastelu, zajmował się również rzeźbą i grafiką (od 1918 roku). W grafice wykorzystywał techniki trawione, autolitografię, różnorodność rozwiązań formalnych (do jego prac zalicza się m. in. teki tematyczne, np. „Tatry”, „Stara Warszawa”). Artysta był jednym z założycieli Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka“ i uczestniczył w prawie wszystkich jej wystawach. Wyczółkowski otrzymał Złoty Krzyż Zasługi oraz inne wyróżnienia artystyczne.
Polski Dom Aukcyjny - XIII Aukcja Sztuki Dawnej i Współczesnej
czwartek, 8.11.2018 godz.19:30, Sheraton Grand Kraków
informacja prasowa
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz