Co nowego w DCF | 30 grudnia 2022 - 5 stycznia 2023

Od 30 grudnia Dolnośląskie Centrum Filmowe zaprasza na pokazy przedpremierowe, m. in. „Kot w butach: Ostatnie życzenie”, na Sylwestrowy Zawrót Głowy - dla tych pasjonatów, którzy zechcą powitać Nowy Rok w kinie. A także na filmy repertuarowe, m. in. na  "Whitney Houston: I wanna dance with somebody".

Wydarzenia: 

Pokazy przedpremierowe:

 „Kot w butach: Ostatnie życzenie”

30.12.2022 godz. 17:30

31.12.2022 godz. 16:00

01.01.2023 godz. 16:00

Sylwestrowy Zawrót Głowy

Zestaw 1: 

"Maskarada”

„Niebezpieczni dżentelmeni”

31.12.2022 godz. 18:45  

Zestaw 2:

 „W gorsecie”

„Maskarada”

31.12.2022 godz. 18:30

..........................................................

FKS „Whitney Houston: I Wanna Dance with Somebody”

03.01.2023 godz. 12:00

MKF „Fabelmanowie”    

03.01.2023 godz. 17:00

Repertuar: 

30.12.2022   piątek

Avatar: Istota wody 3DD USA g. 12:30

Avatar: Istota wody 3DN USA g. 19:30

Avatar: Istota wody 2DN USA g. 16:00

Fabelmanowie USA g. 13:30, 17:00, 20:00

Kobieta na dachu Polska g. 12:00, 18:30

Kociarze USA g. 14:15

Menu USA g. 16:15

Moonage Daydream USA g. 20:30

Whitney Houston: I wanna dance with somebody USA g.. 12:00, 14:45, 19:45

31.12.2022   sobota

Avatar: Istota wody 3DN USA g. 14:30

Fabelmanowie USA g. 12:00, 15:00

Kobieta na dachu         Polska g. 12:00

Menu         USA g. 12:15

Moonage Daydream USA g. 14:00

Whitney Houston: I wanna dance with somebody USA g. 13:00

01.01.2023   niedziela

Avatar: Istota wody 3DD USA g. 15:30

Avatar: Istota wody 3DN USA g. 19:00

Fabelmanowie USA g. 17:00, 20:00

Kobieta na dachu         Polska g. 18:30

Menu         USA g. 16:15, 20:45

Moonage Daydream USA g. 20:30

Whitney Houston: I wanna dance with somebody USA g. 18:00

02.01.2023   poniedziałek

Avatar: Istota wody 3DD USA g. 15:30

Avatar: Istota wody 3DN USA g. 19:00

Bilet do raju USA g. 17:00

Fabelmanowie USA g. 16:30, 20:00

Kobieta na dachu         Polska g. 18:30

Moonage Daydream USA g. 20:30

Whitney Houston: I wanna dance with somebody USA g. 15:45, 19:30

03.01.2023  wtorek

Avatar: Istota wody 3DN USA g. 19:30

Avatar: Istota wody 2DN USA g. 16:00

Fabelmanowie USA g. 13:30, 17:00, 20:00

Kobieta na dachu Polska g. 14:30, 18:30

Kociarze                 USA g. 12:30, 16:30

Menu         USA g. 12:45, 20:45

Moonage Daydream USA g. 20:30

Whitney Houston: I wanna dance with somebody USA g. 12:00, 15:00, 18:00

04.01.2023  środa

Avatar: Istota wody 3DD USA g. 12:30

Avatar: Istota wody 3DN USA g. 19:30

Avatar: Istota wody 2DN USA g. 16:00

Fabelmanowie USA g. 13:30, 17:00, 20:00

Kobieta na dachu         Polska g. 12:00, 18:30

Kociarze USA g. 16:30

Menu         USA g. 14:15,  20:45

Moonage Daydream USA g. 20:30

Whitney Houston: I wanna dance with somebody USA g. 15:00, 18:00

05.01.2023   czwartek

Avatar: Istota wody 3DD USA g. 12:30

Avatar: Istota wody 3DN USA g. 19:30

Avatar: Istota wody 2DN USA g. 16:00

Fabelmanowie USA g. 13:30, 17:00, 20:00

Kobieta na dachu         Polska g. 12:00, 18:30

Kociarze USA g. 16:30

Menu         USA g. 14:15,  20:45

Moonage Daydream USA g. 20:30

Whitney Houston: I wanna dance with somebody USA g. 12:00, 15:00, 18:00

informacja prasowa

Nowe nabytki w Pawilonie Czterech Kopuł

Zbiory Muzeum Sztuki Współczesnej w Pawilonie Czterech Kopuł Oddziale Muzeum Narodowego we Wrocławiu wzbogaciły się o kolejne nazwiska uznanych artystów. Wśród tegorocznych zakupów znalazły się prace reprezentujące różne dyscypliny artystyczne, stworzone przez Olafa Brzeskiego, Weronikę Gęsicką, Kornela Janczego oraz Slavs and Tatars. Rozbudowa muzealnej kolekcji po raz kolejny była możliwa dzięki wsparciu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. 

Weronika Gęsicka, Bez tytułu, z serii "Smash", 2019-2020

Projekt „Rozbudowa kolekcji Muzeum Sztuki Współczesnej w Pawilonie Czterech Kopuł Oddziale Muzeum Narodowego we Wrocławiu” jest realizowany w ramach programu Narodowa Kolekcja Sztuki Współczesnej Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Nowo zakupione dzieła są prezentowane od 17 grudnia 2022 r. w przestrzeni wystawy stałej „Kolekcja sztuki polskiej II poł. XX i XXI wieku” w Pawilonie Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej. Natomiast część z nich będzie można również zobaczyć od lutego 2023 r. na wystawie czasowej „Twarzą w Twarz – Face to Face – von Angesicht zu Angesicht”, której kuratorkami są Iwona D. Bigos oraz Małgorzata Micuła.

Olaf Brzeski (ur. 1975)

 Olaf Brzeski, Z cyklu "Przygoda" ("Grymas"), 2020

Jeden z najciekawszych polskich artystów wykorzystujących możliwości medium rzeźbiarskiego. Wykształcony zgodnie z akademickimi kanonami, od początku drogi twórczej dokonuje destrukcyjnych działań na klasycznych wzorcach.

Do zbiorów Muzeum Sztuki Współczesnej w Pawilonie Czterech Kopuł trafiła praca „Grymas” z serii „Przygoda”. Wykonany w 2020 r. cykl jest autorefleksyjną opowieścią dotyczącą utraty, śmierci i niepewności, jak również miłości, rozkoszy i samoświadomości. Tłem dla powstania prac było osobiste doświadczenie wypadku samochodowego, w wyniku którego ciało artysty uległo silnym obrażeniom. „Grymas” to ceramiczna forma, która przypomina ludzką głowę o silnie zwierzęcych cechach. Odnajdujemy w niej motyw lwa, który był dominujący dla pozostałych rzeźb z tej serii. To głowa, w której ludzką twarz zastępuje wykrzywione, smutne oblicze bestii. Jest to być może studium autoportretowe, refleksja na temat własnego ego i przyjemności czerpanej z przyglądania się sobie samemu.

Weronika Gęsicka (ur. 1984)

Weronika Gęsicka, Bez tytułu 8, z serii "Smash", 2019-2020

W swojej twórczości posługuje się głównie fotografią, tworząc osobliwe kolaże z użyciem archiwalnych zdjęć. Absolwentka Wydziału Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie oraz Akademii Fotografii w Warszawie. Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2008). Laureatka wielu nagród, w tym Paszportu Polityki (2019) w kategorii Sztuki Wizualne. Jej prace znajdują się w kolekcjach wielu prestiżowych zagranicznych instytucji, były prezentowane na wystawach na całym świecie, a także publikowane m.in. w „The Guardian”, „The New York Times” czy „Le Monde”.

Zakupiony przez Pawilon Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej Oddział Muzeum Narodowego we Wrocławiu „Smash”, to cykl portretów, w którym autorka zajmuje się tematyką pamięci. Prace, utrzymane w stylistyce amerykańskich fotografii reklamowych z lat 50. i 60. XX w., burzą wszelkie stereotypowe skojarzenia z przedstawionymi nań osobami. Artystka, nie dociekając kim konkretnie są bohaterowie jej zdjęć, dokonuje swoistej wiwisekcji i dociera do emocji i gestów, które często umykają ludzkiemu i fotograficznemu oku. Ingeruje w obraz, zdrapując powłoki pozorów i odkrywa w tym wypadku szczelnie zakryte pod śnieżnobiałym uśmiechem emocje portretowanych.

Kornel Janczy (ur. 1984)

 Kornel Janczy, "Brzask", obiekt malarski z cyklu "Pejzaże", 2018

Ukończył Wydział Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, studiował także w Akademie der Bildende Künste w Monachium, a stopień doktora uzyskał na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie. Stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z programu Młoda Polska (2018), Twórczego Miasta Krakowa (2019) oraz Instytutu Adama Mickiewicza z programu Kultura Polska w Świecie. Brał udział w wielu wystawach indywidualnych i grupowych. Artysta realizuje zróżnicowane pod względem stosowanych mediów prace, rozszerzając pole dyscypliny malarstwa w kierunku instalacji czy realizacji site-specific. Głównym tematem jego praktyki artystycznej jest zagadnienie skali i jej przekraczania, konceptualizacja przestrzeni i relacje pomiędzy naturą i nauką.

Kornel Janczy, "Widok", obiekt malarski z cyklu "Pejzaże", 2018

W zbiorach Muzeum znalazło się sześć prac z serii „Pejzaże”, z których każda jest samodzielnym obiektem, zaś zestawione ze sobą tworzą przestrzenną ilustrację pejzażu. Artysta przetwarza krajobraz z pozycji uczestnika i przechodzi na pozycję obserwatora, wychwytując z otaczającej rzeczywistości abstrakcyjne gry form, które następnie poddaje dalszemu syntetyzowaniu i uproszczeniom. Zachód słońca, widok drogi lub rzeki w perspektywicznym skrócie czy obiekt wykreślający niejako linie horyzontu, to artystyczna rekonstrukcja pejzażu w trzecim wymiarze. Za pomocą subtelnych i minimalistycznych kompozycji artysta wprowadza widza w wykreowaną przestrzeń. Poza walorami estetycznymi, seria obiektów jest równocześnie niezwykle praktyczna, będąc zestawem łatwych do ustawienia i transportu części, niczym fragmentów scenografii czy układanki.

Slavs and Tatars

Slavs and Tatars, "Love Me, Love Me Not" (Wrocław), 2021

Międzynarodowa grupa artystyczna założona w 2006 r. przez Polkę – Katarzynę Korczak oraz Amerykanina irańskiego pochodzenia – Payama Sharifi. Z biegiem lat do duetu dołączyli kolejni anonimowi twórcy pochodzący z różnych państw, działający, jak mówią sami, w obszarze „słowiańskiej i euroazjatyckiej kultury”. Kolektyw tworzy instalacje, obiekty, perfomanse, kreuje różnego rodzaju interwencje w przestrzeni publicznej, prowadzi działalność wydawniczą, organizuje wykłady oraz rezydencje dla artystów. Ich celem jest wskrzeszenie kultury Eurazji oraz budowa międzykulturowego pomostu, pomiędzy Wschodem a Zachodem. Slavs and Tatars pokazywali swoje prace na wielu zbiorowych oraz indywidualnych wystawach na całym świecie, m.in. w Museum of Modern Art w Nowym Jorku, Kunsthalle w Zurychu, Centrum Sztuki Współczesnej w Wilnie, Galerii Raster w Warszawie, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie.

Tegoroczne nabytki to dwie prace o graficznym, typograficznym charakterze, które w warstwie treściowej odwołują się do tematu pamięci, skomplikowanej, wielokulturowej historii miast, powojennych przesiedleń i współczesnych migracji. Obie kompozycje wchodzą w skład cyklu „Love Me, Love Me Not” i powstały specjalnie na wystawę „LONG LVIVE LVIV. СЛАВА ЗА БРЕСЛАВА”, którą artyści prezentowali we wrocławskim OP ENHEIM (2021/2022).

Zakup prac dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego w ramach programu „Narodowa kolekcja sztuki współczesnej”, 2022.

informacja prasowa

Bernardo Bellotto. W 300. rocznicę urodzin malarza - wystawa w Zamku Królewskim w Warszawie

 Dla uczczenia jubileuszu 300. rocznicy urodzin Bernarda Bellotta, zwanego Canalettem, Staatliche Kunstsammlungen w Dreźnie oraz Zamek Królewski w Warszawie – dwie placówki muzealne, które posiadają w swoich kolekcjach najwięcej dzieł artysty – wspólnie organizują wystawę przedstawiającą drogę twórczą i dorobek jednego z najsłynniejszych weducistów XVIII w.

Odsłony wystawy, która została pokazana najpierw w Gemäldegalerie Alte Meister w Dreźnie, a obecnie prezentowana jest w Zamku Królewskim w Warszawie (do 8 stycznia 2023 r.), różnią się zawartością, jakkolwiek pewien wybór dzieł pokazany został w obu muzeach. Na wystawie znajdują się obrazy, grafiki i rysunki najbardziej charakterystyczne dla poszczególnych okresów twórczości Canaletta. 

Pierwszą ich część stanowią prace z czasu młodości spędzonej w Wenecji i z okresu podróży do innych miast włoskich: Florencji, Mediolanu, Rzymu, Werony. Druga poświęcona jest pobytowi artysty w Dreźnie, gdzie pracował dla dworu Wettinów ponad dwadzieścia lat – z przerwą, kiedy po wybuchu wojny siedmioletniej w Europie musiał szukać zatrudnienia w Wiedniu i Monachium. Ostatni okres życia i twórczości malarza przypadł na Warszawę, gdzie artysta pracował dla króla Stanisława Augusta i przedstawicieli arystokracji. 

Bernardo Bellotto, „Widok Warszawy od strony Pragi” – animacja

W Zamku Królewskim w Warszawie, w sali zaprojektowanej na zamówienie polskiego króla, do dzisiaj można podziwiać zespół 22 wedut Warszawy i okolic, stanowiący największą istniejącą serię obrazów Bellotta. 

Na wystawie w Warszawie znajdują się dzieła Bernarda Bellotta, między innymi z National Gallery i British Museum w Londynie, Kunsthistorisches Museum w Wiedniu, J.P. Getty Museum w Los Angeles, Fitzwilliam Museum w Cambridge, Manchester Gallery of Art, Museo Capodimonte w Neapolu, Pinacoteca del Castello Sforzesco w Mediolanie, Musei Reali w Turynie oraz Gemäldegalerie Alte Meister w Dreźnie.

O wystawie „Bernardo Bellotto. W 300. rocznicę urodzin malarza”

Wystawie towarzyszy obszerny naukowy katalog zawierający eseje przygotowane przez najlepszych znawców twórczości Bellotta, a także noty omawiające poszczególne dzieła, przygotowane przez kuratorów/właścicieli. Katalog posiada trzy wersje językowe: angielską, niemiecką i polską. Można go nabyć w zamkowym sklepie oraz e-sklepie.

Świat Bellotta – film edukacyjny

informacja prasowa

Kuratorzy wystawy: dr Artur Badach, Magdalena Królikiewicz, Zamek Królewski w Warszawie

Wystawie towarzyszą:

program edukacyjny

 

katalog przygotowany przez zamkowe wydawnictwo Arx Regia (do nabycia w zamkowym sklepie oraz e-sklepie)

Piękno mimo wszystko – kulisy powstawania „Chłopów”

 „Chłopi” – najnowszy film w reżyserii nominowanych do Oscara Doroty Kobieli i Hugh Welchmana to jedna z najbardziej oczekiwanych premier 2023 roku. W filmie występują m.in. Małgorzata Kożuchowska, Sonia Bohosiewicz, Maciej Musiał, Dorota Stalińska, Julia Wieniawa, Kamila Urzędowska, Robert Gulaczyk, Mirosław Baka oraz Ewa Kasprzyk.  Historia animacji opiera się na powieści Reymonta. Okazuje się, że nie tylko noblowska opowieść jest pełna emocji – twórcy filmu zdradzają kulisy pracy nad „Chłopami” w bombardowanym Kijowie. Prezentują też wyjątkowe wideo obrazujące etapy niezwykłej animacji.

CHŁOPI, Jagna /Kamila Urzędowska/

BreakThru Films rozpoczęło zdjęcia do „Chłopów” latem 2020 roku, tym samym wracając jako jeden z pierwszych producentów na plan zdjęciowy po pandemicznej przerwie. Kolejnym etapem realizacji filmu jest pracochłonny proces malowania zmontowanego materiału. Grupa ok. 70 artystów w studiach w Sopocie oraz Litwie, Serbii i Ukrainie rozpoczęła swoje ekscytujące zadanie, gdy koronawirus dwukrotnie spowodował wstrzymanie prac nad filmem. Co więcej, sam proces malowania jest bardziej pracochłonny niż producenci założyli na początku. 

– Technika, którą wybraliśmy, jest trudna i bardziej czasochłonna niż w przypadku „Twojego Vincenta”. Mamy w filmie dużo dynamicznych ujęć i grupowych scen. Jednak rezultat, który osiągamy przerasta nasze oczekiwania. Po dwuletniej pracy widzimy, że przeniesienie malarstwa inspirowanego Młodą Polską na duży ekran daje spektakularny efekt. – opowiada o kulisach malowania Piotr Dominiak, dyrektor artystyczny studia BreakThru Films.

CHŁOPI, Antek /Robert Gulaczyk/

Kolejnym wyzwaniem stała się rosyjska inwazja na Ukrainę. Z dnia na dzień studio w Kijowie zostało zamknięte, producenci filmu rozpoczęli błyskawiczne działania w celu pomocy artystom i ich rodzinom. Malarki bezpiecznie dotarły do Polski, gdzie kontynuowały swoją pracę. Jednak nie wszyscy ukraińscy artyści mieli możliwość wyjazdu. Z tego powodu, w sierpniu 2022 roku BreakThru Films postanowiło ponownie uruchomić kijowskie studio, zapewniając tym samym pracę 15 malarzom i pracownikom.  

PRACA W BOMBARDOWANYM KIJOWIE – KAMPANIA KICKSTARTER

Od października rozpoczęła się kolejna fala bombardowań i związanych z tym przerw w dostawie prądu. Malarze chcą tworzyć mimo wszystko. Codziennie przychodzą do studia, układając swój grafik w rytm przerw dostaw prądu. Czekają w zimnie, gdy tego prądu nie ma. Przenoszą na płótno dzieło Reymonta, a praca daje im nie tylko środki na utrzymanie, ale także wiarę w piękno w trudnych czasach. Jednak już teraz temperatury w Kijowie spadają poniżej zera, a spadną jeszcze bardziej. BreakThru Films rozpoczęło kampanię na Kickstarterze, której celem jest pilne zebranie środków na zakup agregatu prądu, który przywróci artystom możliwość i komfort pracy.  

– Na obecnym etapie produkcji nie jesteśmy w stanie pokryć kosztów zakupu i transportu agregatu. Chcielibyśmy natomiast przekazać sześć obrazów z filmu jako nagrody w kampanii, są to pierwsze obrazy z „Chłopów" na rynku. Zajrzyjcie na stronę Kickstartera, dzielcie się tym newsem i pomóżcie nam zdobyć  agregat dla naszych artystów na święta.  - zachęca Sean Bobbitt, producent „Chłopów”.

CHŁOPI, Jasio /Maciej Musiał/

OD GREEN BOXU DO EFEKTU FINALNEGO 

Praca nad „Chłopami” jest czasochłonna, ale efekt, który będzie można zobaczyć na ekranie, będzie wyjątkowy. W poniższym wideo można zobaczyć 3 ujęcia i proces produkcji od green boxa do finalnej animacji:

Premiera „Chłopów” planowana jest na 2023 rok. Dystrybutorem filmu w Polsce będzie Next Film.

Reżyserka i scenarzystka – Dorota Kobiela

Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Pomysłodawczyni, współautorka scenariusza, reżyserka i montażystka filmu „Twój Vincent”. Film powstawał z udziałem ponad 100 malarzy z całego świata. Ta pierwsza pełnometrażowa animacja malarska na świecie zdobyła między innymi: Europejską Nagrodę Filmową za Najlepszy Film Animowany, główną nagrodę w konkursie filmów animowanych na 20 Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Szanghaju, Nagrodę Polskiej Akademii Filmowej — Orzeł za najlepszy montaż i scenografię oraz ponad 40 innych nagród na całym świecie. Film został nominowany do tak prestiżowych nagród, jak Oscar®, BAFTA, Złoty Glob; cieszył się również dużą oglądalnością na całym świecie, jako pierwsza w historii polska produkcja, przekraczając 40 mln dolarów w światowym box office. Dorota jest członkinią Amerykańskiej, Europejskiej i Polskiej Akademii Filmowej. Pracuje w komisji artystycznej Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej. 

Od 10 lat jest związana zawodowo ze studiem Breakthru Films. 

Reżyser i scenarzysta – Hugh Welchman

Absolwent Uniwersytetu Oxfordzkiego, brytyjskiej National Film and Television School. Wyprodukował 16 filmów krótkometrażowych i dwa filmy pełnometrażowe dla studia Breakthru Films, zdobywając ponad 60 nagród na międzynarodowych festiwalach, w tym Oscara® za najlepszą animację krótkometrażową w 2008 roku za film „Piotruś i Wilk” oraz Europejską Nagrodę Filmową za „Twojego Vincenta” w kategorii najlepszy film animowany.  

CHŁOPI, Organiścina /M.Kożuchowska/, Wójtowa /S.Bohosiewicz/

Producent – BreakThru Films Studio

BreakThru Productions Sp. z o.o. zostało założone przez producentów: Hugh Welchmana oraz Sean Bobbitta w 2012 roku.  Znane jest z przełomowych, artystycznych i osiągających komercyjny sukces filmów animowanych, m.in. „Piotrusia i Wilka” nagrodzonego ponad dwudziestoma nagrodami, w tym Oscarem® w kategorii najlepsza animacja krótkometrażowa. 

 Ostatnia produkcja studia, „Twój Vincent”, zdobyła światowy sukces, jak i liczne nagrody na festiwalach filmowych, w tym dla Najlepszego Filmu Animowanego w ocenie Europejskiej Akademii Filmowej. Była również nominowana do Oscara®, nagrody BAFTA oraz Złotego Globu jako Najlepszy Film Animowany.

CHŁOPI, Dominikowa /Ewa Kasprzyk/

informacja prasowa

"Najpiękniejsza szopka betlejemska 2022" - wystawa pokonkrusowa w Muzeum Etnograficznym

Szopki umieszczone w metalowej konewce, drewnianej solniczce czy starej gitarze, prace nawiązujące do toczącej się obecnie wojny, a także nawołujące do pokoju na świecie – takie między innymi realizacje można oglądać na pokonkursowej wystawie szopek betlejemskich. Ich autorami są dzieci i młodzież z Dolnego Śląska, uczestniczki i uczestnicy XXX edycji Wojewódzkiego Konkursu Rzeźbiarskiego organizowanego przez Galerię Twórczości Plastycznej Młodych działającą w Młodzieżowym Domu Kultury „Śródmieście” we Wrocławiu. Jak co roku zaskakuje wyobraźnia i kreatywność młodych autorów.

Widok wystawy w Muzeum Etnograficznym, fot. W. Rogowicz

W wnętrzach Muzeum Etnograficznego prezentowane są najciekawsze realizacje rzeźbiarskie wykonane przez dzieci i młodzież z wrocławskich i dolnośląskich szkół, placówek wychowawczych oraz domów kultury. Uczestnicy konkursu zmierzyli się z tematem „Święta Rodzina – narodziny”, po raz kolejny udowadniając, że wyobraźnia i twórcza kreatywność młodych artystów nie mają granic.

Nel Drewniak (9 l.), SP nr 50 we Wrocławiu, fot. W. Rogowicz

„Wybór nagrodzonych szopek nie był prosty. Prace dzieci i młodzieży odznaczały się bardzo wysokim poziomem artystycznym, stąd liczne nagrody i wyróżnienia, którymi chcieliśmy docenić starania wielu uczestników” – mówi Joanna Kurbiel z Muzeum Etnograficznego. „Szczególną uwagę jurorów zwróciły dwie realizacje – urzekająca w swojej prostocie szopka Kornelii Niemczyk oraz praca Nel Drewniak, która z kamieni i piasku wiernie odtworzyła surowy klimat pustynnej wioski, przywodzący na myśl autentyczny widok miejsca narodzenia Dzieciątka Jezus”.

Kornelia Niemczyk (10 l.), SP nr 2 w Siechnicach, fot. W. Rogowicz

Tegoroczne szopki wykonane są w różnych technikach i z różnych materiałów. Przeważają naturalne, jak drewno, kamienie, mech, liście, szyszki, orzechy, pióra, ale też makaron i pierniki. Zaskakują szopki wzorowane na lasach w słoiku czy wykonane z kolorowych koralików do prasowania. Nie brakuje realizacji bazujących na recyklingu i ponownym wykorzystaniu puszki po ciastkach, metalowej konewki, pluszowej maskotki, drewnianej solniczki i niciarki, a nawet gitary.

Franciszek Woźniak (13 l.), SP nr 2 w Siechnicach, fot. M. Skrabek

We wrocławskim Muzeum Etnograficznym można oglądać 64 prace rzeźbiarskie, wykonane przez 87 autorów z 19 dolnośląskich szkół i pracowni plastycznych. Wystawa „Najpiękniejsza szopka betlejemska” prezentowana jest do 29 stycznia 2023.

Anna Siudak (8 l.), P.P. Eco Art w Lubinie, fot. M. Skrabek

Muzeum Etnograficzne
Najpiękniejsza szopka betlejemska 2022
8 grudnia 2022 – 29 stycznia 2023

Oddział Muzeum Narodowego we Wrocławiu

informacja prasowa

"Oratorium na Boże Narodzenie" J. S. Bacha w Narodowym Forum Muzyki / zapowiedź koncertu/

Boże Narodzenie to dla chrześcijan szczególny czas, wypełniony radosnym oczekiwaniem na narodziny Pana. Tematyka ta stanowiła wielką inspirację dla kompozytorów na przestrzeni wieków. Również w twórczości Johanna Sebastiana Bacha znajdziemy utwory napisane dla uczczenia przyjścia na świat Jezusa Chrystusa, wśród nich Oratorium na Boże Narodzenie, będące jednym z piękniejszych tego typu dzieł.

Chór NFM / fot. Łukasz Rajchert

Monumentalne Oratorium na Boże Narodzenie Johanna Sebastiana Bacha powstało w 1734 roku – w czasie, gdy kompozytor pełnił funkcję kantora w lipskim kościele św. Tomasza. Jego prawykonanie na przełomie 1734 i 1735 roku było równocześnie jedynym, które miało miejsce za życia twórcy. Kompozycja składa się z sześciu rozbudowanych kantat, a czas jej trwania wynosi ponad dwie godziny. Unikatowość oratorium tkwi w jego formie. Zostało ono bowiem napisane jako cykl sześciu kantat na sześć dni świątecznych w okresie od Bożego Narodzenia do święta Objawienia Pańskiego.

Ogniwa dzieła, które usłyszymy podczas koncertu – Jauchzet, frohlocket, auf, preiset die Tage, Ehre sei dir, Gott, gesungen oraz Herr, wenn die stolzen Feinde schnauben – to odpowiednio pierwsza, piąta oraz szósta część oratorium traktującego o narodzinach i życiu Jezusa. Część otwierającą wykonywano w dzień Bożego Narodzenia, część piątą – w drugą niedzielę po Bożym Narodzeniu, z kolei ostatnia z nich wzbogacała święto Epifanii, potocznie zwane świętem Trzech Króli. Istnieje wiele wątpliwości odnośnie tego, kto jest autorem tekstów wykorzystanych przez kompozytora. Jednak prawdopodobnie był to niemiecki poeta i librecista Christian Friedrich Henrici, znany jako Picander. Oratorium jest niewątpliwie jednym z największych arcydzieł epoki baroku, poruszającym kolejne pokolenia adeptów sztuki.

Program:

J.S. Bach Oratorium na Boże Narodzenie BWV 248: Jauchzet, frohlocket, auf, preiset die Tage – kantata BWV 248/1; Ehre sei dir, Gott, gesungen – kantata BWV 248/5; Herr, wenn die stolzen Feinde schnauben – kantata BWV 248/6

Wykonawcy:

Andrzej Kosendiak  – dyrygent

Aleksandra Turalska – sopran

Piotr Olech – alt

Vojtěch Semerád – tenor  

Tomáš Král – baryton

Chór Chłopięcy NFM

Małgorzata Podzielny – kierownictwo artystyczne Chóru Chłopięcego NFM

Chór NFM

Lionel Sow – kierownictwo artystyczne Chóru NFM 

Izabela Polakowska-Rybska – współpraca z Chórem NFM

Wrocławska Orkiestra Barokowa

Jarosław Thiel – kierownictwo artystyczne Wrocławskiej Orkiestry Barokowej

7 stycznia 2023, godz. 18.00

informacja prasowa

Jarosław Thiel // wywiad

Gala Noworoczna 2023 w Narodowym Forum Muzyki /zapowiedź koncertu/

Narodowe Forum Muzyki zaprasza na Galę Noworoczną, która będzie znakomitą okazją do hucznego, pełnego radości świętowania! Muzyczną ucztę w rytm porywających Straussowskich walców i polek oraz błyskotliwych fragmentów największych oper zaserwują muzycy NFM Filharmonii Wrocławskiej pod dyrekcją włoskiego dyrygenta – Gianluki Marcianò.

Operetka "Zemsta nietoperza" Johanna Straussa swoją premierę miała w kwietniu 1874 roku. Wzbudziła zachwyt publiczności i  szybko uznana została za arcydzieło na całym świecie. Charakteryzuje się librettem z wieloma zwrotami akcji, czemu towarzyszy lekka i melodyjna muzyka w pełni oddająca beztroski nastrój karnawałowego szaleństwa. Porywająca balowa atmosfera wyczuwalna jest już w rozpoczynającej dzieło Uwerturze, która zabrzmi w wykonaniu wrocławskich muzyków. Podobnie rzecz się ma z pozostałymi kompozycjami pióra Straussa, które znalazły się w repertuarze koncertu – urokliwymi walcami Nad pięknym modrym Dunajem i Róże Południa.

Salę Główną wypełnią również dźwięki słynnej Uwertury do opery Wilhelm Tell Gioacchina Rossiniego, w której kompozytor kreśli brzmienia mające przywodzić na myśl alpejskie krajobrazy – akcja dzieła toczy się bowiem w malowniczej Szwajcarii. Wkrótce po prapremierze w  Paryżu, uwertura przyćmiła popularnością samą operę. Okazała się ona być ostatnią w dorobku artysty, a jej porywający finałowy galop zachwyca kolejne pokolenia melomanów. Następnie zabrzmi muzyka baletowa z wielkich oper Giuseppe Verdiego – Otella oraz Makbeta. Są to kompozycje pełne blasku, przyciągające barwną instrumentacją, a zarazem skocznym charakterem. Wieczór zwieńczy Taniec godzin z trzeciego aktu opery La Gioconda Amilcare’a Ponchiellego, której warstwa dźwiękowa ma odzwierciedlać rozmaite pory dnia i nocy. Utkana z subtelnych i wyrafinowanych zwrotów melodycznych muzyka jest uwielbiana przez publiczność na całym świecie. Znalazła się także w disneyowskiej produkcji Fantazja z 1940 roku – zbiorze krótkich animowanych nowel, ilustrujących słynne utwory muzyki poważnej.

Program:

J. Strauss syn

Uwertura do operetki Zemsta nietoperza

Róże Południa – walc op. 388

Ohne Sorgen – polka-schnell op. 271

Marsz perski op. 289

Nad pięknym modrym Dunajem – walc op. 314

Grzmoty i błyskawice – polka-schnell op. 324

***

G. Rossini Uwertura do opery Wilhelm Tell

G. Verdi Ballabili z opery Otello; Ballabili z opery Makbet

A. Ponchielli Taniec godzin z opery La Gioconda

Wykonawcy:

Gianluca Marcianò – dyrygent

NFM Filharmonia Wrocławska

6 stycznia 2023, godz. 12.00 i 19.00

informacja prasowa

Sylwester filmowy w Kinie Nowe Horyzonty

Z minionego w przyszłe. Ze znanego w nieznane. Z codziennego w filmowe. Kino Nowe Horyzonty zaprasza do wspólnego przejścia w Nowy Rok i sylwestrowej zabawy przed wielkim ekranem. W programie wieczoru przedpremierowe pokazy, przekąski, toast i taneczne klimaty. 

 

Ostatniego dnia roku o filmowe emocje zadba reżyserski duet w składzie Ruben Östlund i Marie Kreutzer, którzy zabiorą widzów w szalony rejs po otwartym morzu („W trójkącie”) i uchylą drzwi do cesarskiego dworu („W gorsecie”). Między seansami na uczestników czekają muzyczne klimaty od DJ’a oraz smaczne przekąski.  

Filmowa faza przejścia

Filmowy wieczór rozpocznie przedpremierowy pokaz jednego z najbardziej oczekiwanych filmów nadchodzących miesięcy. Porównywane do „Marii Antoniny” Sofii Coppoli i „Spencer” Pablo Lorraina, „W gorsecie” Marie Kreutzer to opowieść o cesarzowej Sisi: buntowniczce, skandalistce i niepokornej postaci, która ponad wszelkie przywileje pragnęła wolności. W roli głównej zobaczymy fenomenalną Vicky Krieps, która swoją brawurową kreacją zachwyciła publiczność w Cannes, a na rozdaniu Europejskich Nagród Filmowych została uhonorowana nagrodą dla najlepszej europejskiej aktorki.  

"W gorsecie", reż. Marie Kreutzer

Filmowy zestaw sylwestrowy uzupełni niekwestionowany przebój nadchodzącego roku – szalone, przewrotne i pełne ciętego humoru „W trójkącie” Rubena Östlunda. Nagrodzona Złotą Palmą i czterema Europejskimi Nagrodami Filmowymi (w tym dla najlepszego filmu roku oraz za najlepszą reżyserię) społeczna satyra nie pozostawia suchej nitki na otaczającej nas rzeczywistości. Dzieło Östlunda to filmowe all-inclusive kuszące jedyną w swoim rodzaju kolacją kapitańską i rozpędzoną akcją. 

Program:

 20:00

początek przyjmowania gości & muzyczna rozgrzewka od DJ’a

 21:00

pokaz filmu „W gorsecie”, reż. Marie Kreutzer

 23:00-1:30

muzyka i taniec w przestrzeni kina

1:30

pokaz filmu „W trójkącie”, reż. Ruben Östlund

Przybliżony czas zakończenia ok. 4:00

Szczegóły i bilety: https://www.kinonh.pl/op.s?id=18052 

informacja prasowa

Wydarzenia w Muzeum Narodowym we Wrocławiu i oddziałach 12–18.12.2022

Muzeum Narodowe we Wrocławiu i jego oddziały zapraszają dzieci i rodziców (w tym rodziny z dziećmi z Ukrainy) na warsztaty plastyczne, Bożonarodzeniowe warsztaty hafciarskie dla dorosłych, warsztaty tańca intuicyjnego dla dorosłych, wykłady (m. in. o sztuce gotyckiej), oprowadzanie kuratorskie po aktualnych wystawach, 

Penaptyk Pięciu Boleści Maryi. 1507, Katedra św. Jana Chrzciciela,
fot. Barbara Lekarczyk-Cisek

Muzeum Narodowe we Wrocławiu

17.12, g. 10:30

W świecie kruchej porcelany – warsztaty plastyczne Karoliny Rzepki dla dzieci w wieku 3–5 lat, w ramach cyklu „Zostań Cudo-Twórcą”

Porcelana zachwyca nas już od wielu wieków. Jaki jest jej sekret? Przyglądając się lśniącym zastawom czy fantazyjnym figurkom, poznamy historię tej szlachetnej ceramiki. Czeka nas podróż po świecie wielu kształtów i barw. Zajęcia zakończą się pracą plastyczną.

Bilety w cenie 5 zł

Zapisy: edukacja@mnwr.pl lub 71 372 51 48

Miejsce: Muzeum Narodowego we Wrocławiu

17.12, g. 11:00

W oczekiwaniu na zimę – warsztaty plastyczne dla rodzin z dziećmi z Ukrainy, prowadzenie: Grzegorz Wojturski. Wydarzenie w ramach cyklu „Radość ze sztuki” z tłumaczeniem na j. ukraiński 

Dzieci obejrzą obrazy podejmujące tematykę zimową, poznają zarówno eksponowane uroki zimy, jak i niebezpieczeństwa towarzyszące tej porze roku, dowiedzą się o też o jej znaczeniu symbolicznym. W części warsztatowej uczestnicy wykonają własne zimowe krajobrazy poznaną oryginalną techniką.

Wstęp wolny

Zapisy:  edukacja@mnwr.pl lub 71 372 51 48

Miejsce: Muzeum Narodowego we Wrocławiu

В очікуванні зими. Мистецький майстер-класи для сімей з дітьми з України з перекладом на українську мову, викладач – Гжегож Войтурскі. Зустріч проводиться в рамках циклу «Радість від мистецтва»

Вхід вільний

Реєстрація на заняття: edukacja@mnwr.pl або 71 372 51 48 

Національний Музей у Вроцлаві 

17.12, g. 12:30

W świecie kruchej porcelany – warsztaty plastyczne Karoliny Rzepki dla dzieci w wieku 6–12 lat, w ramach cyklu „Zostań Cudo-Twórcą”

Porcelana zachwyca nas już od wielu wieków. Jaki jest jej sekret? Przyglądając się lśniącym zastawom czy fantazyjnym figurkom, poznamy historię tej szlachetnej ceramiki. Czeka nas podróż po świecie wielu kształtów i barw. Zajęcia zakończą się pracą plastyczną.

Bilety w cenie 5 zł

Zapisy: edukacja@mnwr.pl lub 71 372 51 48

Miejsce: Muzeum Narodowego we Wrocławiu

17.12, g. 15:00

Jak się kiedyś ubierano? – warsztaty rodzinne dla dzieci ze spektrum autyzmu. Prowadzenie: Karolina Rzepka

Wspólnie spróbujemy odpowiedzieć na tytułowe pytanie, wcześniej przyglądając się zerkającym na nas z portretów wystrojonym postaciom. Zajęcia zakończą się pracą plastyczną.

Bilet wstępu do muzeum w specjalnej cenie 1 zł, udział w zajęciach jest bezpłatny

Zapisy: edukacja@mnwr.pl lub 71 372 51 48

Miejsce: Muzeum Narodowego we Wrocławiu

18.12, g. 11:00

Sztuka gotyku. Architektura i rzeźba. Wykład Agaty Stasińskiej w ramach cyklu „Kurs historii sztuki”

Grube i przysadziste mury, a może strzeliste wieże i wielkie witrażowe okna… ale czy tylko? Słuchacze będą mogli przyjrzeć się różnym obliczom średniowiecznej architektury, poznać jej najważniejsze cechy oraz pokrótce prześledzić towarzyszące rozwojowi zmiany. Omawiane budowle staną się również tłem dla historii rzeźby – podczas wykładu zaprezentowane zostaną bowiem wybitne przykłady średniowiecznej rzeźby kamiennej integralnie związane z architekturą, jak też dzieła snycerskie stanowiące jej nierzadko niezwykle bogate wyposażenie.

Bilety w cenie 10 zł

Miejsce: Muzeum Narodowego we Wrocławiu, sala 116

18.12, g. 13:00

„Wiwat Muzeum!” – oprowadzanie kuratorskie. Prowadzenie: zespół edukatorów muzealnych MNWr

Idąc tropem haseł poszczególnych części wystawy: „Czas zatrzymany”, „Przemiany”, „Poruszenie”, „Detal”, „Uratuj mnie”, „Do dzieła!”, „Śmiech”, kuratorzy opowiadać będą m.in. o tym, jaka jest rola muzeum we współczesnym świecie. W niecodziennych kontekstach zostaną zaprezentowane: rzeźba średniowieczna i współczesna, malarstwo nowożytne i współczesne, sztuka ludowa oraz rzemiosło artystyczne.

Wstęp z biletem na wystawy czasowe

Zapisy: edukacja@mnwr.pl lub 71 372 51 48

Miejsce: Muzeum Narodowego we Wrocławiu

Dzieciątko Jezus z Pragi, praca klasztorna, XIX w./ fot. Muzeum Etnograficzne

Muzeum Etnograficzne

18.12, g. 12:00 

„Zrób to sam”: łańcuchy, choinki, ptaszki – warsztaty rodzinne Pauliny Sucheckiej dla dzieci w wieku 5–12 lat, wydarzenie w ramach cyklu „ETNO w południe”

Uczestnicy zajęć obejrzą dawne zabytkowe dekoracje choinkowe i samodzielnie przygotują własne papierowe ozdoby na choinkę.

Bilety w cenie 5 zł

Zapisy: edukacja@muzeumetnograficzne.pl lub 71 344 33 13 

Miejsce: Muzeum Etnograficzne we Wrocławiu

18.12, g. 15:00 

Bożonarodzeniowy hafciarski last minute – warsztaty hafciarskie dla dorosłych, prowadzenie: Olga Budzan

Spotkanie będzie okazją do stworzenia miniaturowych haftów, którymi obdarować będzie można najbliższych. Za wzór posłużą miniaturowe hafty zdobiące koszule i ręczniki obrzędowe. Będzie to także wspaniała okazja do napicia się razem barszczyku i powspominania całego hafciarskiego roku w Muzeum Etnograficznym. Zajęcia skierowane zarówno do amatorów jak i profesjonalistów

Bilety w cenie 10 zł

Zapisy: edukacja@muzeumetnograficzne.pl lub 71 344 33 13 

Miejsce: Muzeum Etnograficzne we Wrocławiu

Pawilon Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej

"Klatka" (1981), "Życie Warszawy" (1973), fot. Barbara Lekarczyk-Cisek, wystawa Abakanowicz. Totalna

13.12, g. 14:00

Na granicy – oprowadzanie z audiodeskrypcją. Spotkanie dla osób z niepełnosprawnością wzroku, prowadzenie: Agata Iżykowska-Uszczyk. Wydarzenie towarzyszące wystawie „Patrząc w strop, czy ostrze gwiazdy już się wwierca”

Będzie to opowieść o sztuce stanu wojennego. Artystyczną odpowiedzią na polską sytuację polityczną w tym czasie było malarstwo Edwarda Dwurnika, twórczość Jerzego Kaliny, działalność wrocławskiej Grupy Luxus oraz happeningi Pomarańczowej Alternatywy, które w ironiczny sposób wypunktowywały absurdy totalitarnej władzy.

Bilet wstępu do muzeum w specjalnej cenie 3 zł (asystenci za darmo), udział w zajęciach jest bezpłatny. 

Zapisy: edukacja.pawilon@mnwr.pl lub tel. 71 712 71 81

Miejsce: Pawilon Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej

16.12, g. 16:00

O czwartej pod Kopułami. Oprowadzanie po wystawie czasowej „Collage – klejone światy”

A może by tak zacząć weekend od spotkania ze sztuką? Pawilon Czterech Kopuł zaprasza na oprowadzanie po wystawie, która jest próbą pokazania ewolucji oraz różnorodności kolażu (form, technik, materiałów), który przez lata był i nadal jest używany przez artystów do rozmaitych celów. Na prezentacji „Collage – klejone światy” obejrzeć można prace wybitnych polskich i zagranicznych artystów powstałe na przestrzeni ostatnich 150 lat, reprezentujące wszystkie dziedziny sztuki od malarstwa, rysunku przez rzeźbę, grafikę, fotografię, fotomontaż, ceramikę, szkło, tkaninę, po sztukę wideo.

Wstęp z biletem na wystawę czasową

Miejsce: Pawilon Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej

17.12, g. 10:00

„Collage – klejone światy” – oprowadzanie kuratorskie. Prowadzenie: Anna Chmielarz

Spotkanie na wystawie będącej próbą pokazania ewolucji oraz różnorodności kolażu (form, technik, materiałów), który przez lata był i nadal jest używany przez artystów do rozmaitych celów. Na prezentacji „Collage – klejone światy” obejrzeć można prace wybitnych polskich i zagranicznych artystów powstałe na przestrzeni ostatnich 150 lat, reprezentujące wszystkie dziedziny sztuki od malarstwa, rysunku przez rzeźbę, grafikę, fotografię, fotomontaż, ceramikę, szkło, tkaninę, po sztukę video.

Wstęp z biletem na wystawę czasową

Zapisy: edukacja.pawilon@mnwr.pl lub 71 712 71 81

Miejsce: Pawilon Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej

17.12, g. 11:00

Błyszczy, świeci, mruga – warsztaty plastyczno-ruchowe Barbary Przerwy dla dzieci w wieku 6–10 lat. Wydarzenie towarzyszące wystawie „Patrząc w strop, czy ostrze gwiazdy już się wwierca”

W sztuce można zobaczyć światło w różnych ujęciach. Czasami jest to słońce, czasami niebo rozświetlone wieloma gwiazdami. Bywa też tylko kolor, który błyszczy się, mieni i odbija światło lamp. Fascynujące są też obiekty, w których zamontowane są żarówki, wtedy coś do nas mruga, świeci z różnym natężeniem. Dla artystów światło to bardzo ciekawy temat. A dzieci w trakcie zabawy plastycznej spróbują kolorowymi brokatami namalować własne wizje światła.

Bilety w cenie 5 zł

Zapisy: edukacja.pawilon@mnwr.pl lub tel. 71 712 71 81

Miejsce: Pawilon Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej

17.12, g. 16:00

Grudniowe światło – warsztaty w PJM. Warsztaty dla dzieci i dorosłych w ramach cyklu „Zobacz i poczuj”, z tłumaczeniem na Polski Język Migowy. Prowadzenie: Barbara Przerwa, tłumaczenie: Elżbieta Resler

Grudniowe dni są bardzo krótkie, szybko zapada zmrok, ale na całe szczęście jest to też czas dekoracji świątecznych na ulicach, choinek przyozdobionych światełkami. Niestety w historii Polski mamy datę 13 grudnia 1981 r., gdy nawet najpiękniejszym światełkom było trudno rozproszyć mrok stanu wojennego. Do tego okresu nawiązuje instalacja świetlna Piotra Skiby o poetyckim tytule „Patrząc w strop, czy ostrze gwiazdy już się wwierca”. W trakcie zajęć poszukamy na ekspozycji gwiazd i oddamy się marzeniom – jak utrwalić światło i blask. Będziemy również szukać inspiracji w twórczości Wojciecha Fangora.

Bilet wstępu do muzeum w specjalnej cenie 3 zł, udział w zajęciach jest bezpłatny

Zapisy: edukacja.pawilon@mnwr.pl lub tel. 71 712 71 81

Miejsce: Pawilon Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej

17.12, g. 16:00

Sztuka w formacie 12 × 12 cali. Wykład Justyny Chojnackiej towarzyszący wystawie „Collage – klejone światy”

Pole okładki płyty może być dla artysty równie inspirującym wyzwaniem, co białe płótno czy pusta ściana. Szczególnie ciekawe efekty w tej dziedzinie przynosi współpraca wydawnictw fonograficznych z czołowymi artystami sztuki współczesnej. Podczas wykładu przyjrzymy się okładkom zaprojektowanym przez artystów takich jak Jean-Michel Basquiat, Joseph Beuys, Yves Klein, Gerhard Richter, Andy Warhol czy tworzący nieco wcześniej Salvador Dali. Szczególną uwagę poświęcimy konceptualnemu kolażowi Roberta Rauschenberga z 1983 roku.

Wstęp wolny

Miejsce: Pawilon Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej

17.12, g. 18:00

Prozaiczne znaczenia światła – warsztaty tańca intuicyjnego dla dorosłych, prowadzenie: Barbara Przerwa. Wydarzenie towarzyszące wystawie „Patrząc w strop, czy ostrze gwiazdy już się wwierca”

Czy otoczeni ze wszystkich stron światłami miasta tak na co dzień doceniamy jego rolę? Światło dodaje energii, karmi, jest potrzebne do życia, promienie słońca poprawiają nam samopoczucie, blask gwiazd wprowadza w romantyczny nastrój. Światło nocą pozwala na aktywność.

W trakcie warsztatów uczestnicy będą eksplorować poprzez ruch autentyczny i taniec intuicyjny zagadnienia związane z szeroko pojętym światłem w dziełach sztuki takich artystów jak Wojciech Fangor, Stefan Gierowski, Piotr Skiba czy Jakub Julian Ziółkowski. Zatańczymy też światło metaforyczne, wewnętrzne, bijące z czyichś oczu.

Bilety w cenie 10 zł

Zapisy: edukacja.pawilon@mnwr.pl lub 71 712 71 81

Miejsce: Pawilon Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej

18.12, g. 11:00

Maluchy mówią: Dada! – rodzinne warsztaty Mai Kwiecińskiej dla rodziców i dzieci w wieku do lat 2, wydarzenie w ramach cyklu #muzealniaki_pod_kopułą

„Da-da” to nie tylko pierwsze sylaby wypowiadane przez dzieci, ale także nazwa ruchu artystycznego. Jednym z dadaistów był Kurt Schwitters, który tworzył abstrakcyjne kolaże, używając do tego przedmioty znalezione. Na wystawie przyglądniemy się jednemu z jego słynnych obiektów „Merz”. Następnie maluchy, z drobną pomocą rodziców, wykonają swój własny kolaż w formie witrażu.

Bilety w cenie 5 zł

Zapisy: edukacja.pawilon@mnwr.pl lub 71 712 71 81

Miejsce: Pawilon Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej

18.12, g. 13:00

Sztuka do znalezienia – rodzinne warsztaty Mai Kwiecińskiej dla rodziców i dzieci w wieku 3–5 lat w ramach cyklu „Sztuczki w Pawilonie”

Czy sztukę można zrobić ze wszystkiego? Kurt Schwitters na przykład swoje kolaże tworzył z rzeczy, które po prostu… znalazł. Na wystawie czasowej „Collage – klejone światy” poszukamy także dzieł innych artystów, którzy użyli przypadkowych przedmiotów. Potem, zainspirowani kolorową pracą Schwittersa, sami zrobimy własne kolaże-witraże.

Bilety w cenie 5 zł

Zapisy: edukacja.pawilon@mnwr.pl lub 71 712 71 81

Miejsce: Pawilon Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej

18.12, g. 16:00

Wojciech Fangor. Przestrzeń i światło – wykład dr Agaty Iżykowskiej-Uszczyk towarzyszący wystawie czasowej „Patrząc w strop, czy ostrze gwiazdy już się wwierca”

Wojciech Fangor – malarz, autor plakatów i rzeźbiarz. Jego praca „M22” w 2020 roku stała się najdrożej sprzedanym dziełem sztuki w Polsce. W trakcie spotkania zostanie omówiona przede wszystkim twórczość op-artowska tego znakomitego artysty.

Wstęp wolny

Miejsce: Pawilon Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej

informacja prasowa

85 lat radiowej Dwójki - premiera rocznicowego albumu

1 marca 1937 roku, o godzinie 13.10 pod kierownictwem Zenona Kosidowskiego, uruchomiona została radiostacja Warszawa II – tę datę przyjmuje się jako dzień powstania Programu 2 Polskiego Radia. Przez cały 2022 rok Program 2 Polskiego Radia celebruje rocznicę powstania. Fonograficznym  zwieńczeniem obchodów jest wyjątkowy dwupłytowy album winylowy, zatytułowany „85 lat Dwójki”, którego premiera odbędzie się 12 grudnia. Mecenasem płyty jest Polska Fundacja Narodowa. 

Program 2 Polskiego Radia w roku 2022 celebruje swoją 85. rocznicę powstania. Fonograficznym zwieńczeniem obchodów jest ukazujący się w limitowanym nakładzie 1000 egzemplarzy, dwupłytowy winylowy album, zatytułowany „85 lat Dwójki”. 

Na każdej z płyt znalazły się specjalnie wyselekcjonowane  muzyczne perełki z przebogatej puli Dwójkowych nagrań.  

Eugenia Umińska i Grzegorz Fitelberg należeli do najbliższych muzycznych przyjaciół Karola Szymanowskiego. Skrzypaczka włączała do swojego repertuaru wszystkie utwory napisane przez Szymanowskiego na ten instrument. W 1951 roku wraz z odrodzona orkiestrą radiową w Katowicach pod dyrekcją Grzegorza Fitelberga nagrała dla Polskiego Radia oba Koncerty skrzypcowe Szymanowskiego. II Koncert skrzypcowy op.61 znalazł się na stronie 1 wydawnictwa. 

Druga strona pierwszej płyty to zapis Koncertu fortepianowego  Liszta w wykonaniu Rafała Blechacza oraz Polskiej Orkiestry Radiowej pod dyrekcją Wojciecha Rajskiego. Rafał Blechacz w 2005 roku, wygrał XV Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina, natomiast kilkanaście miesięcy wcześniej, zagrał ten koncert w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego. 

Na drugim winylu zawarte są nagrania z cyklu „Jazz.PL” – cztery utwory wybrane symbolicznie, a wśród nich: nagranie zespołu New Bone, Henryk Miśkiewicz, Włodzimierz Nahorny oraz Heart Beats czyli Szymon Mika i bracia Grzegorz i Mateusz Pałka, którzy po raz pierwszy zagrali wspólny koncert w studiu radiowym S-3. 

Na  tej samej płycie znajduje się również zapis  koncertu sylwestrowego, który został nagrany w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie, w środę 15 grudnia 2021 roku i następnie odtworzony na antenie radiowej Dwójki, podczas sylwestrowego wieczoru. Na scenie wystąpił jazzband  Marcina Maseckiego i Janka Młynarskiego. Składając noworoczne życzenia Janek Młynarski zacytował ojca Wojciecha, który podczas takich chwil przypominał tytuł swojej piosenki: Wesołego powszedniego dnia.

Niech te życzenia towarzyszą wszystkim słuchaczom albumu uświetniającego przypadającą w tym roku 85. rocznicę powstania Programu 2 Polskiego Radia.

   

Album „85 lat Dwójki” do kupienia m.in. w sklepie Polskiego Radia. 

Mecenasem płyty jest Polska Fundacja Narodowa

informacja prasowa

XX Międzynarodowy Konkurs Sztuki Wokalnej im. Ady Sari

 Międzynarodowy Konkurs Sztuki Wokalnej im. Ady Sari powstał z inicjatywy prof. Heleny Łazarskiej i jest najstarszym konkursem wokalnym w Polsce. Odbywa się cyklicznie co dwa lata, nieprzerwanie od 1985 roku. To właśnie w Nowym Sączu, na konkursowej scenie, swoje kariery zaczynali tacy artyści jak: Piotr Beczała, Andrzej Dobber, Anna Simińska, Aleksandra Kubas-Kruk, Hanna Elisabeth Müller, Miriam Albano czy Arnold Rutkowski.

WAŻNE DATY XX EDYCJI KONKURSU

16.01.2023 - Zakończenie przyjmowania zgłoszeń

14.02.2023 - Ogłoszenie listy zakwalifikowanych uczestników

do 28.02.2023 - Przesłanie formularzy zgłoszeniowych przez uczestników

6.04.2023 - Losowanie kolejności występowania uczestników

6.05.2023 - Otwarcie Konkursu

7-8.05.2023 - I etap

9-10.05.2023 - II etap

11.05.2023 - Próba z orkiestrą dla finalistów

12.05.2023 - III etap

13.05.2023 - Rozdanie nagród i Koncert Laureatów.

Ketevan Chuntishvili (sopran) - zwyciężczyni XIX edycji Konkursu
© Piotr Droździk / MCK SOKÓŁ

TRZY NAGRODY ODDZIELNIE DLA GŁOSÓW MĘSKICH I ŻEŃSKICH

* I nagroda w każdej grupie – równowartość ok. 5.000 euro

* nagroda specjalna za utwór W.A. Mozarta

* nagroda specjalna za utwór polski

* nagroda im. Ady Sari dla wybitnego sopranu koloraturowego

* nagroda dla wybitnego pianisty – akompaniatora

Zapraszamy do zapoznania się z regulaminem www.adasari.pl.

W razie pytań zapraszamy do kontaktu

pod adresem mailowym competition@adasari.pl.

informacja prasowa

Śmierć i dziewczyna" Franza Schuberta - koncert w Narodowym Forum Muzyki /zapowiedź/

W sobotę, 10. grudnia w Sali Czerwonej Narodowego Forum Muzyki usłyszymy Kwartet smyczkowy D-dur op. 20 nr 4 J. Haydna oraz Kwartet smyczkowy d-moll D 810 „Śmierć i dziewczyna” F. Schuberta. Utwory pod batutą Josepha Swensena wykona NFM Orkiestra Leopoldinum.

NFM Orkiestra Leopoldinum fot. Łukasz Rajchert

Nie bez powodu określało się niegdyś gatunek kwartetu smyczkowego jako dialog czworga inteligentnych rozmówców, w którym każdy ma coś istotnego do zakomunikowania. W rzeczy samej, kwartety, pomimo na pozór niewielkiej obsady, są często niezwykle emocjonalnymi, pełnymi ekspresji dziełami. Nie inaczej jest w wypadku tych autorstwa Josepha Haydna i Franza Schuberta. Choć ich powstanie dzieli ponad pięćdziesiąt lat, obydwa należą do kanonu arcydzieł kameralistyki.

Haydn komponował kwartety smyczkowe niemal przez całe swoje życie. Klasyczna, czteroczęściowa budowa dzieła jest w zasadzie jego zasługą. Początkowo kompozytor skłaniał się ku strukturze złożonej z pięciu ogniw, nawiązującej jeszcze do estetyki baroku. Zmiana i początek kształtowania się kwartetu epoki klasycyzmu zaszły jednak nieco później, w cyklu Kwartetów smyczkowych op. 20, zwanych także Kwartetami słonecznymi. Artysta wpłynął także na fakturę gatunku, nadając każdemu z instrumentów równoprawne znaczenie. Ponadto świadomie kształtował w nim znaczenie kontrastu w szerokim spektrum – na gruncie agogiki, dynamiki czy artykulacji. Kwartet smyczkowy D-dur op. 20 nr 4, który wykonają tego wieczoru muzycy, jest tego doskonałym przykładem.

XIV Kwartet smyczkowy d-moll „Śmierć i dziewczyna” Franza Schuberta powstał w 1824 roku, u schyłku stosunkowo krótkiego życia tego twórcy. Znamienny podtytuł nawiązuje do pieśni, która wyszła spod pióra artysty zaledwie siedem lat wcześniej. Skomponował ją do słów Matthiasa Claudiusa – niemieckiego poety żyjącego na przełomie XVIII i XIX wieku. Dzieło jest pełne dramatyzmu odzwierciedlającego się w dialogu zmagających się ze sobą życia i śmierci. Zostało docenione przez Gustava Mahlera, który w 1894 roku dokonał jego adaptacji na orkiestrę smyczkową.

Program:

J. Haydn Kwartet smyczkowy D-dur op. 20 nr 4, Hob. III:34 (oprac. J. Swensen)

***

F. Schubert XIV Kwartet smyczkowy d-moll D 810 „Śmierć i dziewczyna” (oprac. G. Mahler)

Wykonawcy:

Joseph Swensen – dyrygent

NFM Orkiestra Leopoldinum

Czas trwania:

80 minut

informacja prasowa

Jan Bortkiewicz Weather Report [Prognoza pogody] - wystawa w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski

Od 9. grudnia Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski zaprasza na wystawę prac Jana Bortkiewicza: "Weather Report". Fotografie Bortkiewicza nie mieszczą się jednak w komediowej konwencji. Odsłaniają absurd, horror duchowej próżni. Jego Prognoza pogody nie jest wcale optymistyczna, choć na pierwszy rzut oka wydaje się zabawna. Ekspozycja potrwa do 26 marca 2023 roku.

Jan Bortkiewicz urodził się 14 czerwca 1945 roku w Wilnie. Według przekazanego trzy dni później Józefowi Stalinowi raportu ludowego komisarza spraw wewnętrznych ZSRR, Ławrientija Berii, w obozach i więzieniach NKWD znajdowało się w owym czasie dwadzieścia pięć tysięcy obywateli polskich (z wyjątkiem około półtora tysiąca volksdeutschów, byli to żołnierze i działacze polskiego podziemia patriotycznego oraz osoby ich wspomagające). Mieszkańcy Wilna i całej wschodniej połowy II Rzeczpospolitej, zagarniętej przez Stalina w 1939 roku na mocy porozumienia z Hitlerem, nie byli już przez Berię i jego pana uznawani za obywateli Polski, tylko za własność wyzwolicieli ze wschodu. Niektórym pozwolono na „repatriację” do przesuniętego na zachód kraju.

Jan Bortkiewicz, Warszawa, 11 listopada 2018

Jak wielu innych „repatriantów”, Jaś z Wilna trafił do Torunia, a stamtąd – do Wrocławia. Kiedy się urodził, to miasto, Festung Breslau, po wielomiesięcznym oblężeniu (skapitulowało 6 maja 1945 roku, cztery dni po Berlinie) było gigantyczną kupą gruzu. Ktoś wyliczył, że było tego 18 milionów metrów sześciennych. Taka była rzeczywistość nie tylko Wrocławia, ale również wielu innych miast w granicach Polski po II wojnie światowej, z Warszawą na czele. Gruzy: tak wyglądało życie milionów ludzi, którzy przeżyli tę wojnę i swoich bliskich, utracili strony rodzinne.

Nowe życie wyrasta na gruzach. Można odbudować na nich dom, a można też z nich piętrzyć nowe wieże Babel. Na przykład Pałac Kultury im. Józefa Stalina. Albo też Nowy wspaniały świat.

Jan Bortkiewicz, Eurojęzyk, euroton, 1999

Autor powieści opublikowanej pod tym tytułem jeszcze przed II wojną, Aldous Huxley, w październiku 1949 roku gratulował swojemu koledze, George’owi Orwellowi, świeżo wydanej antyutopii "Rok 1984". Orwell opisywał świat terroru i propagandy, jaki miał za punkt wyjścia najbardziej brutalną rzeczywistość, stworzoną przez Stalina i doświadczaną właśnie m.in. w czasach dzieciństwa Jana Bortkiewicza i we Wrocławiu, i w Wilnie – wszędzie, gdzie powiewał zwycięski czerwony sztandar. Huxley był jednak przekonany, że przyszłość należy do innego rodzaju utopii, wznoszonej z gruzów starego świata nie poprzez terror państwowy, przez łańcuchy i więzienia, ale przez wszechobecny system warunkowania ludzi hipnozą szczęścia – tak, aby pokochali swoje zniewolenie.

Jan Bortkiewicz, Trzy małżeństwa, 2012

Chyba jeszcze tego nie wiedział Jan Bortkiewicz, kiedy po maturze i po trzyletniej służbie wojskowej na okrętach podwodnych (w tym na ORP „Sęp”, bliźniaku legendarnego „Orła” – ale po sowieckim liftingu) mógł w końcu lat sześćdziesiątych rozwinąć swoją pasję fotograficzną. Może nie wiedział, ale widział – po swojemu.

Jednym z pierwszych wyrazistych śladów tego widzenia jest zrealizowany w 1973 roku cykl "Gra w czerwone". Zestaw, składający się z 28 czarno-białych fotografii z naniesioną w pewnych miejscach czerwienią, nie został jednak dopuszczony do konkursu, do którego chciał zgłosić go autor. Jan Bortkiewicz tak to wspomina:

„Zawsze byłem świadomy faktu, że nie żyję w normalnym, wolnym i demokratycznym kraju. Wiedziałem, że najważniejsze są nie tyle koterie, co silne układy. Nie przypuszczałem jednak wówczas, że moje prace zostaną odrzucone z konkursu ze względów politycznych. Mijały lata, narastały niepokoje społeczne. Przyszedł Sierpień ’80. Nie powiodła się pierwsza próba oficjalnego pokazu Gry w czerwone, podjęta przez kierownika Klubu Politechniki Wrocławskiej. Następne również – szefostwo Klubu zabroniło prezentacji cyklu. Minął Sierpień ’80, upadł mur berliński. Należymy do innych struktur wojskowych, Polska jest członkiem Unii Europejskiej, żyjemy w wolnym i demokratycznym kraju. A koloru czerwonego nie ubywa, przeciwnie – jest go coraz więcej. Choć siódmy w kolejności, zawsze był najważniejszy. Kwintesencja wszystkich kolorów. W prehistorii przedmioty, które chciano ożywić, barwiono właśnie na kolor czerwony. W starożytnych Chinach używano czerwonych taśm jako talizmanów. Triumf rzymskich wodzów honorowano malowaniem ich twarzy na czerwono. Kolor pulsującej krwi, ran i męki Chrystusa, ognia, aktywności, namiętności. Symbol gorących i żywych uczuć. Indyjska bogini-matka... Najszybciej dostrzegany przez niemowlęta. Oddziałujący na podświadomość. Natrętnie wykorzystywany dla osiągnięcia zamierzonych celów w propagandzie, reklamowym terrorze. I tylko w oliwnych lampkach na kościelnych ołtarzach tli się coraz słabiej...”

Jan Bortkiewicz, Wanda Bortkiewicz, 1968

Choć od "Gry w czerwone" upłynęło już pół wieku, trudno do tego coś dodać. Oczywiście – to pół wieku życia, nowych doświadczeń, złudzeń i rozczarowań, spotkań z ludźmi, innych niż czerwony kolorów. Twarze, przedmioty, ruch i bezruch, zmiana i ciągłość. Trwanie i przemijanie: ludzi, miast, Polski, Europy, postaci tego świata. To wszystko jest na tych fotografiach.

Często jakby ironicznie, z przymrużeniem oka pokazane. Fotografie-igły przekłuwające balon kolejnych ideologii i politycznych poprawności – starego, siermiężnego Sierpa i Młota i nowszej, tak ślicznie opakowanej, błękitnej pigułki szczęścia. Święty biskup Mikołaj zamieniony w żałosnego pajaca – „mikołajka” z hipermarketowej imprezy. Język pokazany świętym teraz symbolom. Co w sercu, to na języku? Czy jednak jakieś inne tutaj można podłożyć tłumaczenie? Kompaktowa gilotynka, wedle oryginalnego wzoru z rewolucji francuskiej – zabawa czy groza? Imperialne centrum Europy pomniejszone do (właściwej?) wielkości znaczka pocztowego. Takie tylko przykłady ukłuć migawki.

Jan Bortkiewicz, Kopia auto, 2020

Niekiedy, raczej z rzadka, ujawnia się wprost – tragedia. Czarno-białe fotografie potrafią opowiadać o niej ze szczególną siłą. Martwy orzeł na śniegu. Spojrzenie w dół Wisły na tamie pod Włocławkiem – dół, w który wrzucone zostało ciało księdza Jerzego. Ale przecież – jak już kiedyś miałem okazję napisać o świecie przedstawionym Jana Bortkiewicza – nie żyjemy w patetycznych czasach. Panoszy się szyderstwo i kpina. Na próbę przypomnienia powagi tego, co może być tylko białe albo czarne, reakcją najpowszechniejszą jest wzruszenie ramion, czasem huragan śmiechu. W komedii nie ma patosu: ma być obnażona słabość, śmieszność tych, którzy chcą zachować powagę. W tej słabości, śmieszności mamy się w końcu pogodzić. Orzeł wstaje, otrzepuje skrzydła, podaje łapę temu, który go zestrzelił – i idą razem do europubu. Idą krokiem lekkim, tanecznym. Kolorowa, krzykliwa tandeta obietnicy wiecznej młodości, końca historii, lekkości bez wagi.

Fotografie Bortkiewicza nie mieszczą się jednak w komediowej konwencji. Odsłaniają absurd, horror duchowej próżni. Jego Prognoza pogody nie jest wcale optymistyczna, choć na pierwszy rzut oka wydaje się zabawna.

Jan Bortkiewicz, Wigilia 1981

Wraca czerwień, znowu dużo czerwieni. Na ponownym zaproszeniu do krainy Sierpa i Młota (tym razem w Berlinie: Einfahrt freihalten) czy na stoisku z gadżetami po okupacyjnej Armii Czerwonej – także w nowej stolicy Europy. Niepokojący odcień przybiera ta czerwień na rdzy hełmu poniemieckiego, jakby emitującego zakrzepy złowrogiego światła. Bije w oczy na oplecionym wstęgami pandemijnego zakazu placyku zabaw. Dominuje na plecach tajemniczej bohaterki cyklu Nobel. 11 listopada 2018 roku podpala Warszawę, a właściwie jej wszczepione przez Stalina sztuczne serce – Pałac Kultury.

Czy autor tych wszystkich fotografii jest podpalaczem? Może tylko bumelantem, dezerterem z frontu niekończącej się walki o nowy, wspaniały świat? Jak ten z dawnego plakatu jednego z artystycznych mistrzów Bortkiewicza – Jana Tarasina? A może jest cichym dywersantem w tej walce? Pokazuje język, niby ośmiesza, skłania do zastanowienia (na przykład w krwawo-sinym kalejdoskopie klatki schodowej, na której kiedyś „nieznani sprawcy” zabili Stanisława Pyjasa, a teraz służy za wejście do zupełnie innego przybytku). Tumani, przestrasza?

Jan Bortkiewicz, Święty Mikołaj 2020

Chyba jednak chcącym coś zrozumieć ma coś do powiedzenia. Kto widzi tylko kolaż pogodnych zdjęć współczesnych przechodniów na tle zgiętej w bólu sylwetki Jana Pawła II, kto nie dostrzega znaków, ale umie jeszcze czytać litery i rozumieć sens zdań pisanych po polsku – może przeczytać słowa, które Jan Bortkiewicz na pewno nie przypadkiem uwydatnił w swej panoramie. To słowa wrocławskiego przyjaciela, współtwórcy Elity i Studia 202. Też – niby kabareciarz, a tu takie przesłanie: Litania z 1995 roku. Przeczytajcie Państwo uważnie, zobaczcie lepiej tę wystawę.

informacja prasowa