Mity, symbole, abstrakcje/ tryptyk głogowski - wystawa w Galerii Miejskiej we Wrocławiu

2 lipca przestrzenie wrocławskiej Galerii Miejskiej wypełni malarstwo trojga artystów na co dzień żyjących i pracujących w Głogowie: Telemacha Pilitsidisa, Małgorzaty Maćkowiak i Romy Pilitsidis. Tytuł wystawy „Mity, symbole, abstrakcje/ tryptyk głogowski” zwraca uwagę na pozawizualne kategorie, w których rozpatrywać warto dzieła wymienionych twórców. 

Telemach Pilitsidis, Zmowa milczenia, olej na płótnie, 100x80 cm

Tym, co łączy głogowskich artystów jest z pewnością konsekwentnie realizowana przez nich strategia twórcza polegająca na dowartościowaniu medium malarskiego nie tylko na poziomie samej widzialności, ale także na uruchamianym przy okazji obcowania z dziełem poziomie podświadomości, intuicji, skojarzeń i metafor. W ten sposób, wikłając obraz w symboliczne narracje, Telemach Pilitsidis, Małgorzata Maćkowiak i Roma Pilitsidis przywracają mu intelektualną jakość.

Telemach Pilitsidis, Podwórka II, olej na płótnie, 130x110 cm, 1999r

W swoich próbach uwidocznienia niewidocznego głogowscy twórcy korzystają z rozmaitych estetyk i rozwiązań warsztatowych. W naznaczonych metafizycznym pierwiastkiem i dążących do kolorystycznego porządku dziełach Telemacha Pilitsidisa silnie wybrzmiewają echa twórczości Picassa, Rembrandta i Goi, ale także jego mentora z czasów studiów na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, Jerzego Nowosielskiego.

Małgorzata Maćkowiak, Genesis - dzień drugi, technika własna, akryl na płycie, 77x77cm, 2010

Z kolei balansujące pomiędzy abstrakcją a przedstawieniowością malarstwo Małgorzaty Maćkowiak wyrasta z rozważań nad symbolem, pismem i – w ogóle – znakiem. Za pomocą swoich obrazów artystka wskazuje na odwieczne przenikanie się makro- i mikrokosmosów, poszukując utraconej jedności wszechrzeczy – równowagi i prawdy, która łączy człowieka z naturą, Ziemią i kosmosem.

Roma Pilitsidis, Stan obecny II, lipiec, olej na płótnie, 100x100 cm, 2007r

Roma Pilitsidis natomiast za pośrednictwem barwnych, geometrycznych kompozycji nadaje Malewiczowskiej bezprzedmiotowości mnogość czystych, żywych odczuć akcentowanych nie tylko harmonią barw, ale i wyraźnym malarskim gestem.

Wystawa „Mity, symbole, abstrakcje/ tryptyk głogowski” to jednak nie tylko próba nakierowania rozważań odbiorcy dzieła na sferę doznań i wyobrażeń. To także próba przyjrzenia się temu, w jaki sposób kształtuje się, jakie tematy podejmuje i w którą stronę zmierza twórczość artystyczna rozwijająca się z dala od głównych ośrodków polskiej sztuki.

Ekspozycja potrwa do 27 sierpnia 2020.
Kurator: Mirosław Jasiński

informacja prasowa

Ogród naturalny. Malarstwo Marleny Promnej - od 7 lipca nowa wystawa w Muzeum Architektury we Wrocławiu

7 lipca 2020 r. Muzeum Architektury we Wrocławiu oraz Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta zapraszają na wystawę "Ogród naturalny. Malarstwo Marleny Promnej".

Marlena Promna, Łąka, 2019, akryl na płótnie, 300 x 180 cm

Trawo, trawo do kolan!

Podnieś mi się do czoła,

Żeby myślom nie było

Ani mnie, ani pola. 

Żebym ja się uzielił,

Przekwiecił do rdzenia kości

I już się nie oddzielił

Słowami od twej świeżości. 

Julian Tuwim "Trawa"

„Ogród naturalny” Marleny Promnej to malarska reminiscencja. To konfrontacja młodzieńczej fascynacji krajobrazem i współczesnej wizji ogrodu urbanistycznego.
Główną inspiracją wystawy są żywe dzieła holenderskiego plantatora i projektanta Pieta Oudolfa. Jego koncepcja opiera się na kreowaniu założeń w sposób swobodny i uwzględniający zmienność. Zakłada ona równowartość estetyczną wszystkich roślin bez względu na porę roku.             

M. Promna,  Kadr 6, 2020, akryl na płótnie, 150 x 110 cm

Nieperfekcyjne ogrody naturalne sytuują się w zupełnej opozycji wobec starannych ogrodów francuskich i angielskich. Rośliny traktowane są jak substancje, albo tworzywo, które dowolnie się układa, okrywa i wypełnia zastane formy geologiczne i architektoniczne. Nie ma etosu jednej formy - boskietu wyciętego sprawną ręka ogrodnika. Ważne są zbiory roślin, które tworzą własne ekosystemy. Projekty ujmują różnorodnością materialną i ideą wykorzystywania pospolitych roślin.

Wystawa składa się dwóch części. Pierwsza, zatytułowana „Widoki” to seria czterech monumentalnych dyptyków. Obrazy przedstawiają popularne motywy takie jak polana, rzeka, łąka, dolina. Powstały na kanwie wrażeń wizualnych i haptycznych, nabytych w wyniku rodzinnej pasji do turystyki górskiej. Stanowią swoisty rodzaj archetypicznych wizji - prapejzaży - które złożyły się na podstawowe źródło poznania natury przez autorkę, oraz co ważniejsze jej struktur przestrzennych, kompozycyjnych i kolorystycznych.
Druga część wystawy odnosi się do zrealizowanego z wielkim rozmachem projektu ogrodu naturalnego High Line w Nowym Jorku. Zielony pasaż jest aktualnie obowiązkowym punktem na mapie turystycznej Manhattanu. Założony jest na dawnej linii kolejowej, unoszącej się dziewięć metrów nad ulicami Chalsea. Żalazny szkielet jest fundamentem unikalnego przedsięwzięcia ekologicznego i witalnym korytarzem nie tylko dla nowojorczyków, ale także dla licznych gatunków organizmów żywych, zamieszkujących tą przestrzeń.

M. Promna, Kadr 2, 2019, akryl na płótnie, 150 x 110 cm

W dwóch seriach zatytułowanych „Kadry” i „Detale” została podjęta próba oddania ogólnego układu przestrzennego i kosmopolitycznego klimatu miejsca. Charakterystyczną cechą prac jest rytm, który jest obecny w parku w aspekcie socjologicznym, biologicznym i architektonicznym.
Wystawę uzupełnia instalacja dźwiękowa, impresja non fiction nagrana w High Line w lutym tego roku.

Muzeum Architektury we Wrocławiu/
Museum of Architecture in Wroclaw
Bernardynska 5, WROCLAW
+48 71 369 99 34

INFORMACJA PRASOWA

Anna Arno: "Kot. Opowieść o Konstantym A. Jeleńskim" /recenzja książki/

Biografia Anny Arno pokazuje Konstantego Jeleńskiego jako człowieka wielu talentów, postać fascynującą i pełną sprzeczności. Niewątpliwą zasługą autorki jest dotarcie do wielu osób, które znały go osobiście, a także do ogromnej ilości źródeł. Na naszych oczach powstaje portret, który pociąga swoim bogactwem, a także skłania do refleksji nad tym, czym jest życie, co jest w nim najistotniejsze i co po człowieku zostaje w sercach i pamięci innych ludzi.

Urok otaczał go jak powłoka

             Swoją opowieść o Konstantym Jeleńskim, zwanym przez rodzinę i przyjaciół Kotem, Anna Arno rozpoczyna od... opisu jego wyglądu, od stwierdzenia, że był pięknym mężczyzną. Pozornie nieoczywisty początek ma jednak swoje życiowe uzasadnienie: zazwyczaj tak właśnie poznajemy ludzi, dopisując im cechy charakteru na podstawie ich wyglądu i sposobu bycia. Bywa to niekiedy bardzo mylące, jak wiadomo. Jednak autorka zmierza dalej, pragnąc odkryć to, co skrywa wygląd zewnętrzny. Trudno to ocenić komuś, kto go bezpośrednio nie poznał, a tak jest w przypadki autorki biografii, a także większości jej czytelników Rodzi to zrozumiały dystans - Arno ogląda zdjęcia z różnych lat i porównując je rozmyśla. Na jednych jest szczęśliwy, zadowolony z życia, na innych zmęczony i przedwcześnie postarzały. Jako dziecko - cherubin o jasnych włosach, pod koniec życia zaś jego rysy nabierają swego rodzaju patyny, a twarz szlachetnieje. 

           Dywagacje o tym, jak wyglądał,  przechodzą w głębsze rozważania - padają pytania, jaki był Kot Jeleński. I tak, niemal niepostrzeżenie, zaczynamy się przyglądać człowiekowi pełnemu sprzeczności, lubianemu przez większość ludzi, którzy się z nim zetknęli, choć każdy z nich postrzegał go - co zrozumiałe - na swój sposób. Wszyscy jednak są zgodni co do tego, że miał nienaganny sposób mówienia, pełną dystynkcji pozę oraz przedwojenną elegancję. W filmie dokumentalnym Agnieszki Holland i Andrzeja Wolskiego, poświęconemu Józefowi Czapskiemu, Jeleński jest właśnie taki, a  przy tym skromny,. Mówi niewiele (miłym dla ucha ciepłym barytonem) i umie słuchać. Rozmówcy Anny Arno podkreślają, że miał dar uwagi, talent do bycia "tu i teraz", przenikliwą inteligencję, swobodnie mówił kilkoma językami. Przy tych wszystkich swoich zaletach był skromny i przystępny. Miał też wielki urok osobisty i lubił ludzi. "Urok otaczał go jak powłoka" - pisze autorka biografii - był czymś od niego nieodłącznym.

Konstanty A. Jeleński, lata 50.,  fot. Muzeum Literatury

Człowiek wielu sprzeczności

             Jednak ten pełen uroku osobistego mężczyzna był też człowiekiem wielu sprzeczności. Salonowiec, zaprzyjaźniony z wieloma znanymi ludźmi, czuł się jednocześnie wolny od snobizmów i miał dystans do tego, być może dlatego, że od dzieciństwa stykał się z pisarzami, artystami, politykami (ojciec, również Konstanty, był ambasadorem w II RP). Homoseksualista, mający ciągle nowe przygody i romanse, a przecież prawdziwie zakochany w malarce Leonor Fini, spędził z nią dużą część swego życia - od poznania aż do śmierci. Jak tłumaczył swemu bliskiemu przyjacielowi Józefowi Czapskiemu, związek ten, "to może jedyna rzecz, którą w życiu osiągnąłem, jedyna, która mi zostawia jakieś otwarte drzwi, które czuję. przyszłość (w sensie przyszłości psychicznej) związana jest dla mnie tylko z Leonor, dlatego, że ją kocham".
Dodajmy, że dla niej Jeleński wyprowadził się od matki, z którą całe życie łączyła go bardzo silna więź. Można by zaryzykować stwierdzenie, że nigdy nie oderwał się od pępowiny. Być może dlatego, że do 12 roku życia wychowywał się u babci i zawsze mu matki brakowało. Związawszy się z Leonor, której pani Jeleńska nie znosiła, ciągle tłumaczył jej, dlaczego tak postąpił i jak ważna w jego życiu jest ta kobieta.

            Kot był  jedynakiem z bogatej szlacheckiej rodziny, a przecież musiał na skutek wybuchu II wojny szybko dorosnąć - walczył, a potem całe życie opiekował się matką i ojcem (choć jego biologicznym rodzicem był hrabia Carlo Sforza) i już od 19 roku życia to on dbał o rodziców. Mieszkali już wówczas osobno (ojciec był alkoholikiem i miewał napady furii), co nie ułatwiało sprawy. Kilka lat spędził z matką we Włoszech, ale po poznaniu argentyńskiej malarki Leonor Fini, zamieszkał z nią  w Paryżu. W pewnym momencie sprowadził matkę, którą zapraszał codziennie na śniadania i obiady, a ona mimo to ciągle do niego wydzwaniała, bo czuła się nieszczęśliwa i samotna. Ciągle się kłócili. Kiedy się postarzała, zapewnił jej (na próbę) prywatny dom opieki, z którego pani Rena (jak nazywano Teresę Jeleńską) uciekła, pociągając za sobą innych pensjonariuszy. Była bowiem, podobnie jak jej syn, wolnym duchem. Ostatecznie została we własnym domu, gdzie Kot, na zmianę z pielęgniarką, opiekował się nią.

Konstanty A. Jeleński z Leonor Fini, Muzeum Literatury/skan

         Jeleński potrafił być ofiarny również w stosunku do swojej partnerki życiowej, malarki Leonor Fini. Znosił cierpliwie  jej kaprysy, wybuchy złości, zmiany nastrojów. Nikt nie rozumiał siły tego związku i mało kto akceptował egocentryczną i ekscentryczną Fini. Żyli we troje z dawnym kochankiem malarki, arystokratą i malarzem Stanislao Leprim, stanowiąc egzotyczną "rodzinę", w której każdy prowadził swoje odrębne życie intymne. Również Leonor, która swoich nowych kochanków mianowała asystentami i tym samym stawali się częścią "rodziny" :-)  Mimo to (a może właśnie dlatego) Kot był nią zafascynowany. Zachowały się czułe, pełne miłości listy do niej, a jeden z nich zawiera obszerną charakterystykę jej osoby (pamiątki ich związku trafiły po śmierci Leonor Fini do warszawskiego Muzeum Literatury). Jeleński cenił stałość związku, który wymagał dbałości o drugą osobę. Sam niczego nie oczekiwał. Troska o Leonor - jej karierę, dobre samopoczucie - była dla niego najważniejsza. Pisał:

"Jestem Ci bardziej wdzięczny za to, że Cię kocham (bowiem w ten sposób dziękuję Ci za to, że jesteś, jaka jesteś), jeszcze bardziej niż za to, że jestem przez Ciebie <<kochany>>".

Przyjaciel w drodze

Z Witoldem Gombrowiczem, Vence, 15 sierpnia 1967, fot. Bohdan Paczowski/FOTONOVA

               Ta piękna i rzadka cecha, polegająca na służeniu bliskim, przekładała się również na relacje z innymi ludźmi, głównie z literatami. Można by bez większej przesady powiedzieć, że to Kot Jeleński wylansował Witolda Gombrowicza i zrobił to wyłącznie ze szlachetnych pobudek. Zafascynowany "Ferdydurke", którą czytał przed wojną jako 15-latek, odbierający rzeczywistość podobnie jak autor "Iwony, księżniczki Burgunda", pragnął zaprezentować go światu.

"Jeleński był wyznawcą dzieł Gombrowicza - twierdzi Anna Arno - ale polubił też schowanego za nim chorego, kalekiego emocjonalnie człowieka."

Od pisarza - podobnie jak od Leonor Fini - nie oczekiwał wdzięczności, znosił jego humory, a jednocześnie czuł z nim głębszą, ojcowsko-synowską więź. Tak, potrafił być szlachetny i bezinteresowny.

Poszczególne rozdziały biografii poświęcono relacjom Kota z innymi osobami, które były dla niego szczególnie ważne. Oświetlają one w jakiś sposób nie tylko bohatera książki, ale pozwalają poznać bliżej także owe postaci. Poza już wymienionymi, są to: Jarosław Iwaszkiewicz, Czesław Miłosz i Józef Czapski. Każda z tych relacji ma inne korzenie i dopełnia w jakiś sposób biografię Konstantego Jeleńskiego. O tym, jak ważny był Kot w biografiach owych pisarzy, niech zaświadczy prywatny  nekrolog napisany przez Zbigniewa Herberta:

"Mój najserdeczniejszy, najczulszy, zawsze gotowy do pomocy przyjaciel w drodze. Dzięki niemu przeżyłem mój pierwszy sezon paryski w latach 1958-1960, wspomagał finansowo z zasobów Kongresu Wolności Kultury, który potem okazał się jaczejką CIA. Kotowi odpłacałem się czarną niewdzięcznością".

Biografia Anny Arno pokazuje Konstantego Jeleńskiego jako człowieka wielu talentów, jako postać fascynującą i pełną sprzeczności. Niewątpliwą zasługą autorki jest dotarcie do wielu osób, które znały go osobiście, a także do ogromnej ilości źródeł. Mimo to nie odczuwamy nadmiaru informacji. Na naszych oczach powstaje portret, który pociąga swoim bogactwem, a także skłania do refleksji nad tym, czym jest życie, co jest w nim najistotniejsze i co po człowieku zostaje w sercach i pamięci innych ludzi.

Książka Anny Arno "Kot. Opowieść o Konstantym A. Jeleńskim" ukazała się w Wydawnictwie Iskry 17 czerwca 2020 roku. 

Kultowe filmy na wielkim ekranie. Sprawdź letni program Akademii Kina Światowego

Współczesne filmowe klasyki, obsypane nagrodami na najważniejszych festiwalach. Przez cały lipiec zapraszamy do Kina Nowe Horyzonty na specjalną odsłonę Akademii Kina Światowego, w ramach której zaprezentujemy 12 wybitnych filmów – przykłady nowego kanonu kinematografii i kamienie milowe w rozwoju kina.

Wyspa tajemnic, reż. Martin Scorsese

W ciągu najbliższych tygodni w każdy piątek wieczorem wyświetlimy dwa tytuły, które pierwotnie znalazły się w programie IV semestru Akademii. Choć pandemia pokrzyżowała nasze plany, w lipcu będzie okazja, aby nadrobić straty.

Uzupełnieniem seansów są wykłady online, przygotowane przez wybitne filmoznawczynie i filmoznawców (m.in. prof. Monika Talarczyk czy prof. Tadeusz Szczepański). Każda osoba, która zakupi bilet na wybrany pokaz, będzie mogła otrzymać link do nagrania (po wcześniejszym kontakcie z koordynatorką Akademii – Elą Janik: e.janik@kinonh.pl).

Bilet na pojedynczy pokaz kosztuje 22 zł, jednak przy zakupie dwóch i więcej – każdy bilet będzie można nabyć w promocyjnej cenie 19 zł (zakupu należy dokonać podczas jednej transakcji, wybierając zniżkową cenę w momencie dodawania biletu do koszyka).

Wszyscy posiadacze karnetów na IV semestr AKŚ będą mogli nieodpłatnie wziąć udział we wszystkich seansach (bez wcześniejszych zapisów – zapraszamy bezpośrednio na pokazy).

Czym jest Akademia Kina Światowego?

AKŚ to autorski projekt zainicjowany przez Stowarzyszenie Nowe Horyzonty. Całość stanowi dwuletni (czterosemestralny) kurs historii filmu, którego bieżąca edycja jest realizowana w latach akademickich 2018/2019 i 2019/2020 (od następnego roku akademickiego kurs rozpocznie się od nowa).

Do udziału w Akademii Kina Światowego zapraszamy zarówno studentów wrocławskich uczelni wyższych, jak i wolnych słuchaczy – niezależnie od wieku i wykształcenia. Kurs można potraktować holistycznie – jako dwuletnią przygodę z historią kina (wówczas zachęcamy do zakupu karnetów semestralnych) lub jako doskonałą okazję do zobaczenia wybranych pereł światowego kina na wielkim ekranie (istnieje możliwość zakupu biletów na pojedyncze pokazy). Podstawowym celem wykładów jest zapoznanie słuchaczy z najważniejszymi zagadnieniami historii filmu na tle kulturowym, społecznym, politycznym i artystycznym – w duchu tzw. Nowej Historii Kina. Tym samym kinematografia staje się soczewką, przez którą obserwujemy, jak zmieniał się świat w ciągu ostatniego stulecia.

Program letnich pokazów Akademii Kina Światowego

26.06
 18:00 Nikita, reż. Luc Besson, Francja, Włochy 1990, 115 min
 20:30 Koń Turyński, reż. Bela Tarr, Francja, Niemcy 2011, 150 min

3.07
 18:00 Kieł, reż. Yorgos Lanthimos, Grecja 2009, 94 min
 20:30 Walc z Baszirem, reż. Ari Folman, Australia 2008, 90 min

10.07
 18:00 Sukiyaki Western Django, reż. Takashi Miike, Japonia 2007, 94 min
 20:30 4 miesiące, 3 tygodnie i 2 dni, reż. Cristian Mungiu, Belgia, Rumunia 2007, 113 min

17.07
 18:00 Slacker, reż. Richard Linklater, USA 1991, 97 min
 20:30 Devdas, reż. Sanjay Leela Bhansali, Indie 2002, 182 min

24.07
 18:00 Timbuktu, reż. Abderrahmane Sissako, Francja, Mauretania, 2014, 100 min
 20:30 Bogowie, reż. Łukasz Palkowski, Polska 2014, 120 min

31.07
 18:00 Wyspa tajemnic, reż. Martin Scorsese, USA 2010 (zastępstwo za Memento)
 20:30 Tytuł potwierdzimy wkrótce

informacja prasowa

Kręcimy Film! Wakacyjne warsztaty filmowe w DCF

Dolnośląskie Centrum Filmowe zaprasza na wakacyjne warsztaty filmowe dla dzieci powyżej 10 roku życia. Podczas 5 dni dzieci poznają tajniki tworzenia filmów. Zdobędą praktyczne umiejętności potrzebne na każdym etapie – od scenariusza, poprzez realizację po montaż. Warsztaty zakończą się kinową premierą powstałego filmu fabularnego. Zajęcia poprowadzi scenarzysta i reżyser Artur Pilarczyk.

- Żeby dzieci naprawdę zrozumiały, co to znaczy zrobić film, chcę im pokazać, jak wygląda praca od podstaw – od biurka scenarzysty poprzez plan filmowy po montaż. Warsztaty filmowe to przygoda, która pozwoli odkrywać nowe zainteresowania. Wspólnie nakręcimy film, twórczo i ciekawie rozwijając najciekawsze pomysły – mówi Artur Pilarczyk, scenarzysta i reżyser, który poprowadzi warsztaty.

Warsztaty skierowane są do dzieci powyżej 10 roku życia, które dopiero rozpoczynają swoją fascynację kinem. Zajęcia będą się odbywały w kinie DCF i w pobliskich plenerach w grupach maksymalnie 14-osobowych. Podczas warsztatów przestrzegane będą wszelkie środki bezpieczeństwa związane z zapobieganiem zakażenia Covid-19. Pierwsza tura zajęć rusza 13 lipca, druga 3 sierpnia.

Wakacyjne warsztaty filmowe to już kolejna propozycja edukacyjna Dolnośląskiego Centrum Filmowego.

- W ciągu roku szkolnego zapraszaliśmy uczniów na spotkania z Kino Szkołą i Młodzieżowym Klubem Filmowym. Nawiązaliśmy też współpracę z wrocławskimi liceami i wspólnie stworzyliśmy klasy filmowe. Projekt, w którym uczestniczyło 160 uczniów z trzech wrocławskich liceów obejmował m.in. comiesięczne seanse w kinie połączone z warsztatami, prelekcjami i spotkaniami z ludźmi kina, m.in. z Bartoszem Kędzierskim, Markiem Lechkim czy Pawłem Kosuniem – mówi Jarosław Perduta, dyrektor Dolnośląskiego Centrum Filmowego.

Program wakacyjnych warsztatów filmowych: 

Dzień 1 - specyfika opowieści filmowej – opowiadanie obrazem
Dzień 2 - scenariusz filmowy
Dzień 3 - reżyseria filmowa/plan zdjęciowy
Dzień 4 - plan zdjęciowy
Dzień 5 - montaż i PREMIERA KINOWA


Prowadzący: Artur Pilarczyk – scenarzysta i reżyser. Twórca filmów dokumentalnych i fabularnych, m.in. „Swoimi słowami” 2006; scenariusz i reżyseria (film fabularny), „Kino dworcowe” 2010; scenariusz i reżyseria (film dokumentalny), „Daas” 2011 II reżyser, „Papusza” 2013 II reżyser. Autor i realizator wielu warsztatów filmowych dla dzieci w różnym wieku.

Terminy: 13 - 17 lipca, godz. 9.00 - 13.00/ zgłoszenia można składać do 5 lipca
    3 - 7 sierpnia, godz. 9.00 -13.00/ zgłoszenia można składać do 2 sierpnia

Koszt uczestnictwa jednej osoby: 200 zł.

Więcej informacji na: WAKACYJNE WARSZATY FILMOWE W DCF

informacja prasowa

MONOTEATR #wdomu – konkurs na monodram!

Fundacja Theatrum Gedanense i gdański Teatr w Oknie rozpoczęły nabór do konkursu na monodram w ramach wyjątkowej edycji cyklu MONOTEATR, po raz pierwszy realizowanej online. Celem projektu jest wyłonienie i prezentacja indywidualnych wypowiedzi artystycznych, nawiązujących do sytuacji pandemii, kryzysu, izolacji oraz wywołanych nimi emocji – poczucia zagrożenia, niepewności, zniewolenia, ale też potrzeby kontaktu z innymi, utrzymania relacji oraz zachowania nadziei. Zgłoszenia można wysyłać do 31 lipca 2020 roku.

Konkurs skierowany jest do twórców działających w Polsce i obejmuje spektakle/działania artystyczne, które nie miały jeszcze swojej premiery. Zgłosić można zarówno koncepcję spektaklu, jak i wydarzenie będące na etapie tworzenia. Wyboru spektakli przeznaczonych do realizacji dokona jury w składzie: Katarzyna Flader-Rzeszowska, Wiesław Geras i Tomasz Miłkowski.
Wyłonieni finaliści Konkursu (maksymalnie 8 twórców/spektakli) otrzymają nagrody finansowe, a także wsparcie techniczne i organizacyjne w realizacji profesjonalnego nagrania swojego spektaklu. Następnie, w terminie 1 - 20 października 2020 roku, finałowe monodramy zostaną zaprezentowane szerokiej publiczności za pośrednictwem kanału YouTube oraz na Facebooku. Prezentacjom wyłonionych spektakli będą towarzyszyły spotkania z artystami oraz dyskusje z udziałem publiczności online. 
Spośród wybranych przez jury finalistów Konkursu, drogą głosowania online, widzowie wytypują trzech Laureatów Konkursu.

Wydarzenia towarzyszące Konkursowi MONOTEATR: #w domu

Wprowadzenie do monodramu
Wykład otwierający przegląd w ramach projektu, który poprowadzi Wiesław Geras - założyciel najstarszego festiwalu monodramów i inicjator licznych przeglądów i festiwali. Posiada on ogromne doświadczenie i podzieli się historią monodramu, której sam jest częścią. Opowie o początkach nurtu, o prekursorach i legendach. Nakreśli obecne trendy i przedstawi współczesną rolę monodramu w polskim teatrze.


Warsztat krytyki teatralnej w kontekście monodramu 
Warsztat przeznaczony dla osób zainteresowanych krytyką i teatrem współczesnym. Przeprowadzony zostanie przez Tomasza Miłkowskiego - dziennikarza, krytyka teatralnego i będzie miał na celu podniesienie umiejętności szerszego spojrzenia na grę aktorską i reżyserię, odczytywania kontekstów i opisywania spektakli.

Warsztat recytatorski
Skierowany do młodych twórców i pasjonatów teatru. Poprowadzi go Mateusz Nowak - doświadczony aktor monodramów, laureat licznych konkursów recytatorskich. Wirtualny warsztat będzie miał na celu podniesienie świadomości uczestników posługiwania się własnym głosem, wyrażania przez niego emocji i sensu wypowiadanego tekstu. Uczestnicy dowiedzą się jak wybrać odpowiedni repertuar do recytacji i jak zacząć pracę nad nim. Zostaną omówione techniki analizy i interpretacji tekstu i jak budować kontakt z widzem i utrzymywać jego uwagę.

Debata twórców 
Zwieńczeniem projektu będzie debata, której celem będzie wymiana doświadczeń i dyskusja na temat możliwości funkcjonowania teatru w sieci. Procesy twórcze, przygotowania i próby są dla twórców inne od dotychczasowych. Chcielibyśmy, aby środowisko mogło przeanalizować zalety i wady nowego doświadczenia, pochyliło się nad błędami i kłopotami, jakie pojawiły w związku z wdrażaniem nowego systemu pracy i poszukało rozwiązań na zaistniałe sytuacje. Liczymy, że będzie to źródło inspiracji i nowych pomysłów.

MONOTEATR #wdomu wychodzi naprzeciw potrzebie samorealizacji i dzielenia się sztuką w środowiskach twórczych, które w obecnej sytuacji wyjątkowo silnie potrzebują wsparcia. Twórcza odwaga artystów może pomóc wielu widzom w przezwyciężaniu kryzysu. Rozwój technologii informacyjnej wprowadził nowe formy afiliacji i aktywności kulturowej. Chcemy wspierać działania mobilizujące odbiorców do aktywnego wykorzystania nowych mediów. Postaramy się też odpowiedzieć na pytanie, czy można postrzegać stan izolacji i idące za nim ograniczenia jako szansę na rozwój, na zaistnienie nowych form i myśli.

Projekt dofinansowano ze środków
Narodowego Centrum Kultury w ramach Programu "Kultura w sieci".
Organizatorzy: Fundacja Theatrum Gedanense, Teatr w Oknie
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Eksperci zaproszeni do udziału w projekcie:

Wiesław Geras
Absolwent kulturoznawstwa Uniwersytetu Wrocławskiego, dziennikarz, animator kultury, członek Międzynarodowego Instytutu Teatralnego iTi Unesco, prezes Wrocławskiego Towarzystwa Przyjaciół Teatru. Pomysłodawca i dyrektor Ogólnopolskiego Festiwalu Teatrów Jednego Aktora (OFTJA), zrodzonego w roku 1966 w Piwnicy Świdnickiej, po dziesięciu latach przekształconego we Wrocławskie Spotkania Teatrów Jednego Aktora (WROSTJA). Od 2013 r. przewodniczący Polskiego Komitetu Monodramu. Geras jest laureatem wielu nagród i wyróżnień, otrzymał m.in. Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, statuetkę Laur Wrocławia, Złoty Medal Ministra Kultury Armenii, Honorową nagrodę miasta Torunia „Biały Anioł” oraz Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. 

Tomasz Miłkowski
Dziennikarz, krytyk teatralny i literacki, redaktor czasopism, absolwent polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, doktor nauk humanistycznych. Autor kilkunastu książek edukacyjnych, redaktor wielu publikacji teatralnych. Od 2000 przewodniczył polskiej sekcji Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Teatralnych (AICT/IACT), od 2016 honorowy wiceprzewodniczący. Redaktor naczelny kwartalnika „Yorick”, współpracuje z tygodnikiem „Przegląd”, wchodzi w skład redakcji czasopisma „Critical Stage”. Od wielu lat uczestniczył w pracach rad programowych WROSTJA, przewodniczy jury Nagród im. Tadeusza Żeleńskiego-Boya, kapitule Nagrody im. Andrzeja Żurowskiego. Od czterdziestu lat związany z ruchem teatrów jednego aktora, jest częstym bywalcem i jurorem festiwali w Polsce i Europie.

Katarzyna Flader-Rzeszowska - prof. UKSW – historyk teatru, wykładowca akademicki. Ukończyła Wydział Wiedzy o Teatrze w Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza oraz Wydział Nauk Historycznych i Społecznych na UKSW w Warszawie, absolwentka Podyplomowych Studiów Humanistycznych  PAN. Doktorat i habilitację uzyskała w Instytucie Sztuki PAN. Adiunkt w Katedrze Dialogu Wiary z Kulturą UKSW. Redaktor naczelna kwartalnika „Kultura – Media – Teologia”, redaktorka miesięcznika „Teatr”. Autorka książek o teatrze Tadeusza Malaka, Tadeusza Kantora, Wiesława Komasy, Mieczysława Kotlarczyka. Wielokrotna laureatka konkursów recytatorskich i festiwali teatrów jednego aktora.

Mateusz Nowak 
Polonista, logopeda, animator kultury, instruktor recytacji. Doktorant w Zakładzie Historii Języka Polskiego i Dialektologii (UMCS w Lublinie), absolwent „Zarządzania Kulturą w Strukturach Unii Europejskiej”. W 2012 roku ukazał się jego autorski podręcznik „Słowa do odkrycia” dla osób zajmujących się mówieniem scenicznym. Laureat nagród instruktorskich na konkursach recytatorskich. Współtworzył Ogólnopolskie Seminarium Sztuki Słowa i Teatru (2008-2012) i Polsko-Ukraińskie Spotkania Mistrzów Słowa (2008-2015). W 2014 został Laureatem Lubelskiej Nagrody Kulturalnej „Żurawie”. Wielokrotny stypendysta Marszałka Województwa Lubelskiego,  Prezydenta Miasta Lublin oraz NCK. Ma w swym dorobku trzy monodramy, które stworzył z wybitnym reżyserem Stanisławem Miedziewskim: „teatralność”, „Od przodu i od tyłu” oraz „Żertwa”.

informacja prasowa

Już w lipcu 10. jubileuszowa edycja Międzynarodowego Festiwalu Sztuk Efemerycznych KONTEKSTY

10. jubileuszowa edycja Międzynarodowego Festiwalu Sztuk Efemerycznych KONTEKSTY odbędzie się w tym roku w dniach 23-26 lipca 2020. Obok działań na miejscu Festiwal Konteksty w Sokołowsku odbywać się będzie w sieci, na platformie online oraz na Facebooku. 

W czasie trwania festiwalu wszystkie wydarzenia będą dostępne w postaci transmisji wideo. W programie znajdą się performance, działania dokamerowe, wystawy, spotkania i filmy – unikalne wydarzenia, w których będzie można uczestniczyć tylko w ramach festiwalu. Wybrane i możliwe prace zostaną zrealizowane przez artystki i artystów w Sokołowsku, na miejscu. Będzie je można oglądać poprzez streaming na stronie.

Kolejna edycja Międzynarodowego Festiwalu Sztuk Efemerycznych KONTEKSTY w tym roku prowadzona będzie dwutorowo.

Hasłem jednej z linii kuratorskich jest SAMOTNOŚĆ: jako ostateczna kondycja ludzka; dobrowolna i narzucona emigracja wewnętrzna; współodczuwanie istnienia jako remedium na wyobcowanie. Kuratorką tej sekcji jest Małgorzata Sady.

Linia programowa powstałej w tym roku Nowej Sekcji Kuratorskiej zakłada odniesienie się do wątków azylu, schronienia i relacji z innymi ludźmi w naturze, z dala od cywilizacji. Zaproszeni do projektu "Choreografie terenowe" artyści i artystki działają w polu sztuk performatywnych poszerzonych o różne elementy, które w ostatnich latach w znaczny sposób zmieniły praktyki artystyczne, zahaczając o pole teatru, choreografii i innych dziedzin. "Choreografie terenowe" mają wyróżnić te nowe praktyki poprzez udział artystek i artystów, którzy w znaczący sposób przyczynili się do tej zmiany. Autorkami sekcji są Marta Czyż, Julia Wielgus oraz Joanna Zielińska.

Wydarzeniem specjalnym w Sokołowsku będzie wystawa Bożenny Biskupskiej „Od materii do materii” obejmująca prace z 1984-2020 - rzeźby, instalacje malarstwo i projekcje filmowe.

Sekcja „Samotność” - artyści i artystki

fot. Bożenny Biskupskiej 

Adina Bar-On, Daniel Bird, Karolina Breguła, Benjamin Cook/ LUX, Darek Fodczuk, Izabela Gustowska* (we współpracy: Mateusz Bratkowski, Ziemowit Dąbrowski, Mieszko Dobek, Amanda Dróżdż, Barbara Gryczan, Izabella Gustowska, Dominika Hoyle, Ewa Jastrząb, Agata Kneć, Wiktor Krajcer, Lena Lubińska, Anna Niestatek, Alicja Nowicka, Joanna Pietrowicz, Kaja Róg ,Lidia Stachowska, Katarzyna Suberlak, Martyna Tokarska, Weronika Witkowska, Izabela Sitarska, Magdalena Żołędź), Alicja Jodko/Mariusz Jodko, Yola Kudela, Ema Kugler, Katya Libkin, Alastair MacLennan, Jörg Piringer, Lawinia Rate, Józef Robakowski, Nigel Rolfe, Adéla Součková, Mischa Twitchin, Louisiana Chanel, Ewa Zarzycka, Andrea Luka Zimmerman

Sekcja „Choreografie terenowe” - artyści i artystki

fot. Bożenny Biskupskiej 

Dobrawa Borkała, BWA Sokołowsko (Jan Wolski, Konrad Żukowski), Sebastian Cichocki, Galeria Komputer, David Horvitz, Dafna Maimon i Ethan Haynes, KEM, Joachim Koester, Honorata Martin, Open Group (Yuriy Biley, Pavlo Kovach, Anton Varga), Michał Szota, Urszula Zajączkowska
Partner sekcji: Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie

Platforma online: http://konteksty.live
Facebook: facebook.com/konteksty.sokolowsko

Udział w festiwalu jest bezpłatny. Organizatorem Międzynarodowego Festiwalu Sztuk Efemerycznych KONTEKSTY jest Fundacja Sztuki Współczesnej In Situ.

Partnerzy Festiwalu:

Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Narodowe Centrum Kultury, Austriackie Forum Kultury

informacja prasowa

Nowe Horyzonty tournée – poczuj festiwalową atmosferę na przełomie lipca i sierpnia

20. Festiwal Nowe Horyzonty, największe wydarzenie filmowe w Polsce, został oficjalnie przeniesiony na listopad, tym samym tworząc festiwalową lukę na przełomie lipca i sierpnia – w pierwotnym terminie imprezy. Nowohoryzontowe tournée to znakomita okazja, aby wypełnić tę lukę i poczuć festiwalową atmosferę jeszcze przed listopadem. 25 lipca i 1 sierpnia (soboty) zapraszamy do Kina Nowe Horyzonty na specjalne pokazy trzech festiwalowych hitów.

W programie tournée znajdą się tytuły znakomicie wpisujące się w ideę festiwalu i oddające jego niepodrabialną energię: Przynęta, reż. Mark Jenkin – zwycięzca 19. edycji Nowych Horyzontów, Ema, reż. Pablo Larraín – nowe dzieło mistrza hiszpańskiego kina, z Gaelem Garcíą Bernalem w jednej z głównych ról, oraz Liberté, reż. Albert Serra – jedna z najbardziej ekscentrycznych propozycji ostatniej odsłony NH. Wszystkie filmy będzie można oglądać osobno lub w jednym bloku – tak, aby lepiej poczuć klimat festiwalu (przy zakupie biletów na wszystkie trzy tytuły pojedynczy seans kosztuje tylko 15 zł).

Program (25 lipca i 1 sierpnia)
🡪 16:00 – Przynęta, reż. Mark Jenkin
🡪 18:30 – Ema, reż. Pablo Larraín
🡪 21:00 – Liberté, reż. Albert Serra

O filmach

Przynęta | reż. Mark Jenkin
Laureat Nagrody Publiczności i Nagrody Jury na 19. MFF Nowe Horyzonty oraz BAFTA za wybitny debiut.
Ostentacyjnie oldskulowy, zrealizowany kamerą 16 mm debiut Marka Jenkina opowiada o gentryfikacji, kapitalizmie, turystycznym tsunami i klasowych konfliktach.
Kornwalijska wieś, w której rozgrywa się akcja, przechodzi właśnie transformację z osady rybackiej w nadmorski kurort. Ekonomiczna, społeczna i kulturowa degradacja rybaków rodzi frustrację, która prowadzi do otwartej wojny z aroganckimi, bogatymi przyjezdnymi.

Ema | reż. Pablo Larraín
Pokazywana w konkursie głównym festiwalu w Wenecji Ema Pabla Larraína to filmowy rollercoaster z magnetyczną Marianą Di Girolamo i Gaelem Garcią Bernalem w rolach głównych.
Para porzuca adoptowane dziecko i zanurza się w toksyczną relację. Larraín ubiera opowieść o pożądaniu, winie i odkupieniu oraz dojrzewaniu w kostium anarchizującego mitu, pełnego drapieżnej seksualności, ekstatycznych kolorów i sensualnego tańca.

Liberté | reż. Albert Serra
Uhonorowana Nagrodą Specjalną Jury na festiwalu w Cannes oda do wyrafinowanej dekadencji, która – jak twierdzi Serra – ma europejskie korzenie.
Chciałem nakręcić film o nocy – mówił reżyser – nie taki, którego akcja rozgrywa się nocą, ale film poświęcony logice nocy, która zmienia naszą percepcję, zasady moralne, wszystko. Film opowiadający o utopii seksualnego wyzwolenia, gdy różnice między ludźmi znikają: nie ma kobiet i mężczyzn, sług i panów, pięknych i brzydkich. O doskonałej, dziwnej, mrocznej utopii, braterstwie ciał.
Nocą w leśnej głuszy spotykają się przedstawiciele XVIII-wiecznej francuskiej arystokracji i ich zagraniczni goście, by oddać się rozpisanej na role orgii. W drodze do „pełnego życia” przekroczą kolejne granice.

Bilety
Bilet normalny – 20 zł
Bilet klubowy – 18 zł
Bilet pakietowy (przy zakupie wszystkich trzech tytułów ) – 15 zł

informacja prasowa

Millennium Docs Against Gravity w 7 miastach i... całej Polsce!

17. edycja festiwalu filmowego Millennium Docs Against Gravity, który w tym roku wystartuje wyjątkowo we wrześniu, odbędzie się w aż siedmiu miastach. Do grona festiwalowych miast dołączył Poznań. W Warszawie, Wrocławiu, Katowicach, Poznaniu, Lublinie i Bydgoszczy festiwal potrwa od 4 do 13 września. 

Znane są już też daty edycji gdyńskiej - w Trójmieście Millennium Docs Against Gravity tradycyjnie rozpocznie się i skończy nieco później niż w pozostałych miastach, mianowicie od 9 do 18 września.
W tym roku Millennium Docs Against Gravity odbędzie się po raz pierwszy w formule hybrydowej. Po ogromnym sukcesie majowego Docs Against Isolation - wydarzenia online, podczas którego uczestnicy mieli dostęp nie tylko do 50 filmów z poprzednich edycji festiwalu, ale także do rozmów z twórcami, warsztatów, koncertów i wykładów, zmienia się także sam festiwal. Najnowsze filmy dokumentalne z całego świata polscy widzowie będą mogli tradycyjnie zobaczyć na sali kinowej, ale część tytułów będzie także dostępna online.

„Razem z Bankiem Millennium, mecenasem tytularnym festiwalu, otwieramy tym samym nowy rozdział w naszej historii, pozwalając coraz większej grupie odbiorców ze wszystkich zakątków kraju spotkać się z wybitnym światowym kinem dokumentalnym” - tłumaczy Artur Liebhart, założyciel i dyrektor festiwalu.


W zeszłym roku w festiwalu uczestniczyło blisko 93 tys. osób, z kolei podczas Docs Against Isolation odnotowano łącznie ponad 113 000  pełnych obejrzeń filmów. We wrześniu, dzięki hybrydowej formule, jeszcze więcej osób niż kiedykolwiek w historii festiwalu będzie mogło spotkać się z kinem dokumentalnym najwyższej próby. Tym samym główny cel festiwalu Millennium Docs Against Gravity, jakim jest upowszechnianie kultury kina dokumentalnego w Polsce, pokona kolejną barierę i zostanie jeszcze lepiej zrealizowany.

17. edycja festiwalu filmowego Millennium Docs Against Gravity odbędzie się w następujących miastach i terminach:

Warszawa 4-13 września 2020
Wrocław 4-13 września 2020
Gdynia 9-18 września 2020
Katowice 4-13 września 2020
Poznań 4-13 września 2020
Lublin 4-13 września 2020
Bydgoszcz 4-13 września 2020

informacja prasowa

Startuje Polish Cinema for Beginners. 14. sezon cyklu w zupełnie nowej odsłonie!

Polish Cinema for Beginners powraca w całkiem nowym wydaniu. Tego lata polsko- i obcojęzyczni widzowie będą mogli nie tylko wziąć udział w plenerowych projekcjach filmowych, ale i bliżej poznać polską kinematografię, śledząc publikowane w sieci wideoeseje i dyskusje. Na pierwszy ogień bierzemy temat hejtu, do podjęcia którego pretekstem stanie się najnowszy film Jana Komasy „Sala samobójców. Hejter”.

Organizowany od 2012 roku Polish Cinema for Beginners to pierwszy w skali kraju program filmowy tak bezpośrednio zwracający się do odbiorców obcojęzycznych. 14. sezon łączyć będzie dotychczasową formułę projektu - pokazów polskich klasyków i nowości rodzimej kinematografii, tym razem organizowanych w plenerze - z tworzeniem internetowego wideo-przewodnika po kluczowych dla polskiego filmu tematach. W ramach sieciowej odsłony projektu powstanie 5 wideoesejów i odbędzie się tyle samo dyskusji na antenie Radia Wrocław Kultura, których zapis ukaże się następnie na kanałach społecznościowych Polish Cinema for Beginners (Facebooku, YouTube'ie i Spotify) oraz na stronie internetowej: PolishCinema.com.pl.

„Sala samobójców. Hejter” spędził na ekranach polskich kin zaledwie tydzień. Nie dlatego, że nie spodobał się widowni – odwrotnie, wynik kasowy z weekendu otwarcia był bardzo obiecujący, film mógłby być jednym z większych kasowych sukcesów 2020 roku. 12 marca ze względu na pandemię COVID-19 zamknięto jednak kina w całej Polsce i w ten sposób przedwcześnie zakończył się kinowy żywot filmu. Na szczęście szybko wszedł na VOD, a Netflix kupił prawa do pokazywania go na całym świecie.

Nagroda w konkursie międzynarodowym Tribeca Film Festival, przyznana przez Jury pod przewodnictwem Danny'ego Boyle'a, potwierdza klasę filmu. Reżyserowi Janowi Komasie udało się pokazać na polskim przykładzie coś, co jest uniwersalnym problemem. Wyczuwając znaczenie nowego filmu twórcy nominowanego do Oscara „Bożego Ciała”, to właśnie od „Hejtera” rozpoczynamy nową odsłonę PCFB.

Harmonogram publikacji pierwszej serii materiałów:

25 czerwca, 18:00 – premiera wideoeseju
26 czerwca, 16:30 – dyskusja „All That Hate” na antenie Radia Wrocław Kultura
30 czerwca, 18:00 – premiera zapisu dyskusji „All That Hate” na Facebooku


Do zobaczenia w sieci!

informacja prasowa

Widzialne i niewidzialne – ogłaszamy program główny 12. Festiwalu Conrada!

O wyjątkowości tegorocznej edycji Festiwalu Conrada świadczy nie tylko doborowe grono gości z całego świata, a także wielość i różnorodność dyskutowanych w jego trakcie tematów. W związku z nieprzewidywalną sytuacją pandemiczną na świecie w tym roku po raz pierwszy w historii połączymy się internetowo z autorkami i autorami, gośćmi programu głównego wydarzenia. Spotkamy się m.in. z Sigrid Nunez, Markiem Bieńczykiem, Royem Jacobsenem, Karlem-Markusem Gaussem, Magdaleną Tulli i Elif Şafak. Organizatorami Festiwalu Conrada są Miasto Kraków, Krakowskie Biuro Festiwalowe i Fundacja Tygodnika Powszechnego.

Idea tegorocznego festiwalu

Hasłem przewodnim tegorocznego festiwalu jest „Widzialne i niewidzialne”. Wspólnie z naszymi gośćmi będziemy się zastanawiać nad sposobami, za pomocą których literatura nazywa i wprowadza w obieg społeczny wybrane zjawiska, pozostawiając jednocześnie nienazwanymi (lub niewidzialnymi) inne. „Kto decyduje, co widać, a czego nie widać? Kto ma władzę ukazywania niewidzialnego i skrywania widzialnego? Bo przecież z faktu, że kogoś nie widać, nie wynika, że on, ona lub ono nie istnieje” – rozwija myśl główną festiwalu Michał Paweł Markowski, jego dyrektor artystyczny. „A nadmiar widzialnego? Czy nie męczy, czy nie zmusza do odwracania oczu? Komu i czemu pozwalamy istnieć w przestrzeni widzialnego, a komu i czemu tej racji odmawiamy? Kogo na ołtarzu widzialności uświęcamy, kogo zaś ignorujemy?” – dodaje.

Hasło prowokuje serię pytań, które powracać będą w rozmowach z zaproszonymi gośćmi. Czy wolność jest wartością nadrzędną? Czy opowiadanie może zmienić świat? Czy pamięć może nas ocalić? Jak poradzić sobie z niewidzialnością? Co znajduje się poza granicą słów? Czy pamięć można przywrócić? To tylko wybrane zagadnienia, które spróbujemy wziąć na warsztat w ciągu festiwalowego tygodnia.

Festiwal w sieci

„W tym roku to nie publiczność przychodzi na festiwal – to festiwal przychodzi do odbiorców na tablecie, smartfonie, komputerze” – zapowiada Izabela Helbin, dyrektor Krakowskiego Biura Festiwalowego. „Jeden z najważniejszych festiwali literackich świata będzie gościł w naszych domach, na spacerach, przy porannej kawie i popołudniowej herbacie. W październikowe wieczory zapraszamy na spotkania ze znakomitymi pisarkami i pisarzami. A to wszystko dzięki mediom cyfrowym oraz internetowi. Nie wyobrażamy sobie, żeby na festiwalowej mapie Polski mogło zabraknąć tego święta literatury. W tym roku będzie ono nieco inne niż zwykle, ale równie interesujące i wartościowe”.

Dwadzieścia jeden spotkań w programie głównym

Od 19 do 25 października na kanałach Festiwalu Conrada będziemy gościć pisarki i pisarzy z całego świata. Organizatorzy połączą się z Norwegią, Belgią, Stanami Zjednoczonymi, Czechami, Francją, Turcją, Irlandią, Islandią, Rosją i Austrią. Każdego dnia festiwalu zaplanowano wirtualne spotkanie z jednym polskim pisarzem bądź pisarką i dwojgiem pisarzy z zagranicy.

„Każda z zaproszonych osób – mówi Grzegorz Jankowicz, dyrektor programowy festiwalu – opowie o innym aspekcie hasła przewodniego tegorocznej edycji. Z jednymi będziemy rozmawiać o prywatnym doświadczeniu (utracie, pamięci, traumie, obsesji), z drugimi o sprawach społecznych (funkcji literatury we współczesnym świecie, niewidzialnych częściach Europy Środkowej i Wschodniej, relacji – kulturowej i politycznej – między Wschodem a Zachodem).

Pytanie o doświadczenie bólu i jego wpływ na nasz sposób postrzegania świata i innych istnień pojawi się na spotkaniu z nagrodzoną National Book Award amerykańską pisarka Sigrid Nunez, która w rozmowie z Magdą Heydel opowie m.in. o swojej bestsellerowej powieści „Przyjaciel”. Podczas pierwszego dnia festiwalu na dyskusję o tym, czy można dziś tworzyć literaturę, która zasłania przed nami problemy społeczne i osobiste zaprosi Etgar Keret, znany i uwielbiany przez festiwalową publiczność izraelsko-polski pisarz i poeta, nazywany mistrzem krótkiej formy.

Do paradoksów wolności i jej (nie)widzialnych aspektów nawiąże rumuńsko-francuski dramaturg i pisarz Matei Vişniec, autor m.in. głośnej sztuki „Historia komunizmu opowiedziana umysłowo chorym”. Wspólnie z prowadzącą spotkanie Joanną Kornaś-Warwas spróbuje odpowiedzieć na pytanie, czy każdy człowiek potrafi być wolny i czy w istocie wolność jest dla człowieka wartością najwyższą. Drugi dzień festiwalu zwieńczy rozmowa z utytułowaną pisarką Bianką Bellovą, którą wydane w 2016 roku „Jezioro” uczyniło gwiazdą współczesnej literatury czeskiej. Bellová opowie o zanikaniu świata będącym nieuchronną częścią procesu dojrzewania.

Spotkanie z belgijską feministką i filozofką Chantal Mouffe otworzy trzeci dzień festiwalu. Jedna z najważniejszych przedstawicielek postmarksizmu poruszy problem populizmu, który w XXI pleni się w niemal wszystkich zakątkach świata. Z Belgii przeniesiemy się do Norwegii za sprawą Roya Jacobsena, którego powieść „Niewidzialni” trafiła do finału Międzynarodowej Nagrody Bookera 2017. Opowieść o dalekich, niedostępnych rejonach świata zakończy kolejny dzień festiwalu.

Spotkanie z pisarzem Kevinem Barrym to prawdziwa gratka dla wielbicieli literatury irlandzkiej. Barry jest autorem powieści i opowiadań. Jego książka „Nocny prom do Tangeru” znalazła się na liście nominacji do Nagrody Bookera 2019. O niszczycielskiej sile słów opowie z kolei islandzka powieściopisarka i dziennikarka radiowa Sigríður Hagalín Björnsdóttir, autorka książki „Wyspa”, określanej jako najważniejsza islandzka powieść ostatnich lat.

W piątym dniu festiwalu z czytelnikami spotka się belgijska pisarka Adeline Dieudonné. Autorka opowie o toksycznych relacjach rodzinnych, które opisała w poruszający sposób w swojej debiutanckiej powieści „Prawdziwe życie”. Książka ta we Francji sprzedała się w nakładzie dwustu tysięcy egzemplarzy i otrzymała czternaście nagród literackich. Z Marią Stiepanową, utytułowaną, obdarzoną bardzo charakterystycznym stylem rosyjską poetką i dziennikarką, czytelnicy spotkają się, by posłuchać, jak radzić sobie z ciężarem przeszłości i wspomnień.

W sobotnie popołudnie Wiktor Jerofiejew opowie nam o Rosji. Pisarz i publicysta, znany z umiejętnego operowania groteską i sarkazmem, w swoich utworach rozlicza się z rosyjską historią i mitologią. Kolejny gość, Karl-Markus Gauß, zabierze nas na południe, w świat Bałkanów i byłej monarchii austro-węgierskiej. Austriacki pisarz, znawca środkowoeuropejskich mniejszości etnicznych, niestrudzenie podróżuje po tych europejskich krajach i miastach, o których inni już zapomnieli. Szósty dzień festiwalu zakończy rozmowa z Elif Şafak, którą Orhan Pamuk nazwał najlepszą turecką pisarką ostatniej dekady. Jej dzieła były tłumaczone jak dotąd na dwanaście języków.

Ostatni dzień festiwalu wybrzmi wyjątkowo mocno dzięki irlandzkiej eseistce Emilie Pine, której teksty tworzące swego rodzaju pamiętnik rzucają wyzwanie przesądom o kobiecości, a ich siłą jest bezwarunkowa i krytyczna w swej wymowie szczerość. Zaskakujące finałowe spotkanie ze śpiewakiem operowym Ianem Bostridge’em, rzuci światło na pytane: Co się dzieje z naszym życiem, kiedy w sposób niemal obsesyjny zajmujemy się jednym tylko utworem? W przypadku Bostridge’a jest to „Podróż zimowa” Franza Schuberta, którą wykonuje już od kilku dekad i o której napisał fascynującą książkę.

Mocna polska reprezentacja na Festiwalu Conrada

 Festiwal Conrada to również oryginalne prezentacje polskiej literatury. Z czytelnikami spotkają się Zyta Rudzka, pisarka i scenarzystka, która w 2019 roku otrzymała Nagrodę Literacką Gdynia za książkę „Krótka wymiana ognia”, i Marek Bieńczyk, polski pisarz, historyk literatury, laureat Nagrody Literackiej Nike za zbiór esejów „Książka twarzy”, nominowany do tej samej nagrody w ubiegłym roku za zbiór esejów „Kontener”. W programie festiwalu zaplanowano również spotkanie z Mikołajem Łozińskim, którego ostatnia powieść „Stramer” odbiła się szerokim echem w świecie literackim, uzyskując nominację do Nagrody Literackiej Nike.

Pięciokrotna finalistka Nagrody Literackiej Nike i jej laureatka za powieść „Włoskie szpilki” – Magdalena Tulli to kolejny gość Festiwalu Conrada. Spotkamy się również z Joanną Rudniańską, zdobywczynią Międzynarodowej Nagrody im. Janusza Korczaka, autorką głośnej powieści „Bajka o Wojnie”, i Małgorzatą Rejmer, autorką m.in. nagrodzonej Paszportem „Polityki” książki „Błoto słodsze niż miód”. Listę tegorocznych gości zamyka Agnieszka Pajączkowska, kulturoznawczyni i twórczyni projektów fotograficznych. W swojej książce pt. „Wędrowny Zakład Fotograficzny” opisuje podróż po wschodnich i południowo-zachodnich rubieżach Polski, w czasie której oferowała mieszkańcom wykonanie zdjęć portretowych w zamian za rodzinne opowieści.

Nagroda Conrada

W ostatnim dniu festiwalu poznamy laureata lub laureatkę przyznawanej od 2015 roku Nagrody Conrada. Statuetka w formie charakterystycznej lunety trafia co roku w ręce autora lub autorki najlepszego debiutu prozatorskiego. Nagroda stanowi część programu wspierania debiutów Krakowa Miasta Literatury UNESCO – wspólnego przedsięwzięcia Miasta Krakowa, Krakowskiego Biura Festiwalowego, Instytutu Książki oraz Fundacji Tygodnika Powszechnego.

Wakacje w Muzeum Narodowym we Wrocławiu inne niż zwykle!

 Muzeum Narodowe we Wrocławiu i oddziały zapraszają na „Wakacje w Muzeum” w nowej rzeczywistości epidemiologicznej.

Rezerwacja stolików na warsztaty dla dzieci, bezkontaktowa gra rodzinna „Trzy po trzy”, zajęcia taneczne w plenerze oraz mniej liczna niż dawniej liczba uczestników –Cykl „Zarezerwuj stolik” odbywać się będzie w Muzeum Narodowym we Wrocławiu, Pawilonie Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej i Muzeum Etnograficznym. Aby zapewnić wszystkim uczestnikom i pracownikom bezpieczeństwo każda rodzina rezerwuje stolik warsztatowy, przy którym będzie przygotowany indywidualny zestaw warsztatowy – do zabrania po spotkaniu.

Do Muzeum Narodowego, Pawilonu Czterech Kopuł i Muzeum Etnograficznego zapraszamy też na wakacyjną bezkontaktową grę „Trzy po trzy”. W każdym z tych muzeów uczestnicy znajdą kody QR, a pod nimi zadania, intelektualne wyzwania, a nawet małe prowokacje artystyczne dotyczące dzieł z naszych kolekcji. Zapraszamy na QR-spacer, którego efektem będzie powakacyjna galeria online wybranych prac nadesłanych przez uczestników.

Oto szczegółowy program:

Muzeum Narodowe we Wrocławiu

Cykl „Zarezerwuj stolik!”
W środy i piątki o godz. 12:00 i 14:00 
wstęp z biletem za 3 zł   
zapisy na tydzień przed wydarzeniem: tel. 71 372 51 48 lub edukacja@mnwr.pl
zajęcia dla dzieci w wieku 6–12 lat


Podtytuł tegorocznego cyklu określa formę zajęć, które z uwagi na sytuację epidemiologiczną będą miały inny niż zwykle kształt. Aby spotkania były bezpieczne dla uczestników, będą prowadzone w grupach do 6 dzieci (maksymalnie z opiekunami – do 12 osób w sali audiowizualnej) – dla każdej rodziny przeznaczony zostanie jeden stolik z wydzielonymi przyborami plastycznymi, rozmieszczony w bezpiecznej odległości w obszernej przestrzeni.
Gry, zabawy i podchody muzealne odbywać się będą z zachowaniem dystansu, dzieci wyposażone w indywidualne karty z zadaniami odpowiedzi na pytania poszukiwać będą w przestrzeni muzealnych wystaw. Wsparcia i wskazówek udzielać będą prowadzący również z zachowaniem bezpiecznej odległości. Czas trwania zajęć – ok. 75 min.

1 lipca (środa) – Psim tropem – Barbara Przerwa
3 lipca (piątek) – Wakacyjna przygoda na wsi –Michał Pieczka
8 lipca (środa) – Skrzydlaci wędrowcy, czyli rzecz o ptakach –Michał Pieczka
10 lipca (piątek) – Pierścionki, broszki, bransoletki i inne błyskotki –Michał Pieczka
15 lipca (środa) – Mój ulubiony kolor –Barbara Przerwa
17 lipca (piątek) – Oko w oko ze smokiem –Sławomir Ortyl
22 lipca (środa) – Dobre miejsca na wakacje –Barbara Przerwa
24 lipca (piątek) – Zatrzymane chwile –Barbara Przerwa
29 lipca (środa) – W poszukiwaniu muzealnych zwierzaków –Grzegorz Wojturski
31 lipca (piątek) – W szkole szlachcica polskiego –Grzegorz Wojturski

5 sierpnia (środa) – Muzyka pędzlem wyczarowana –Michał Pieczka
7 sierpnia (piątek) – Z królami za pan brat –Sławomir Ortyl
12 sierpnia (środa) – Jak zdobyć rycerskie sprawności – Grzegorz Wojturski
14 sierpnia (piątek) – Podchody z Tadem –Sławomir Ortyl
19 sierpnia (środa) – Jak rozszyfrować martwą naturę? –Grzegorz Wojturski
21 sierpnia (piątek) – Mój atlas zwierząt –Sławomir Ortyl
26 sierpnia (środa) – W poszukiwaniu mitycznych bohaterów –Grzegorz Wojturski

II. Cykle „Plastyka tańca” i „Muzealne poruszenie”

W lipcu i sierpniu Barbara Przerwa zaprasza dzieci na zajęcia z cyklu Muzealne poruszenie,
a dorosłych na warsztaty Plastyka tańca. Zajęcia odbywać się będą w plenerze.

Muzealne poruszenie
26 lipca (niedziela) – Ptaki z widokiem na Odrę
2 sierpnia (niedziela) – Rycerze na trawie

godz. 10:30 – zajęcia dla dzieci w wieku 3–5 lat (6 dzieci w grupie)
godz. 12:30 – zajęcia dla dzieci w wieku 6–12 lat (6 dzieci w grupie)
wstęp z biletem za 3 zł  |  zapisy pod nr tel. 71 372 51 48 lub edukacja@mnwr.pl

Plastyka tańca
26 lipca (niedziela) – Przegięcie
2 sierpnia (niedziela) – Odloty

godz. 15:30 – zajęcia dla dorosłych (maksymalnie 10 osób)
wstęp wolny  |  zapisy pod nr tel. 71 372 51 48 lub edukacja@mnwr.pl

III. Cykl „Trzy po trzy”

Wakacyjna bezkontaktowa gra „Trzy po trzy” to zaproszenie do rodzinnego spaceru między Muzeum Narodowym we Wrocławiu, Pawilonem Czterech Kopuł i Muzeum Etnograficznym. W każdym z nich znajdziecie kody QR, a pod nimi zadania, intelektualne wyzwania, a nawet małe prowokacje artystyczne dotyczące dzieł z naszych kolekcji. Zapraszamy na QR-spacer, którego efektem będzie powakacyjna galeria online wybranych prac nadesłanych przez uczestników. Szczegóły: 1 lipca na mnwr.pl

Pawilon Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej

Cykl „Zarezerwuj stolik w Pawilonie”
wtorki o godz. 12:00 
zajęcia dla dzieci w wieku 6–12 lat
wstęp z biletem za 3 zł 
zapisy na tydzień przed wydarzeniem: tel. 71 712 71 81 lub edukacja.pawilon@mnwr.pl

Zapraszamy na wakacyjny cykl warsztatów dla dzieci i dorosłych. Dokładamy wszelkich starań, by w nowej, wirusowej rzeczywistości nie rezygnować ze spotkań warsztatowych, z jednoczesnym zachowaniem wszelkich zasad bezpieczeństwa, dlatego zajęcia odbywają się w szczególnej formule: każda rodzinna para rezerwuje stolik warsztatowy, przy którym będzie przygotowany indywidualny zestaw warsztatowy – do zabrania po spotkaniu. Maksymalna liczba uczestników: 5 dzieci + rodzic/opiekun.

7 lipca (wtorek) – Lancelocie, czas na piknik!
Rycerze Okrągłego Stołu w parku rzeźby przy Pawilonie Czterech Kopuł zapraszają! Brakuje tylko króla Artura, ale spokojnie, zapewne przybędzie na zorganizowane przez nas działania.

14 lipca (wtorek) – Danie dnia: dialog
Gdy zamykają się drzwi za ostatnim zwiedzającym… no właśnie, co wtedy? O czym gawędzą kolory i czy zamieniają się miejscami, gdy nie patrzymy? Czy obrazy stroją do siebie miny? Kto tu się lubi, a kto trwa w sporze? Śledząc nastrój poszczególnych zakątków wystawy, podsłuchamy dialogów barw, wyznań plam i zwierzeń konturów.

21 lipca (wtorek) – Skrzydła
Już samo słowo skrzy się i rozpościera. Przenikają się w nim głoski jak kolory piór. Ptasie, owadzie, skrzydła motyli. Czy da się ich barwy i trzepot uchwycić w obrazie lub zakląć w rzeźbie? Przyjdźcie. Pofruniemy.

28 lipca (wtorek) – Działanie na trawie
Pawilon Czterech Kopuł otaczają rzeźby. Znasz naszych rycerzy? Widziałeś ptaki? A stojące na baczność postacie? Odpoczywając na trawie, zastanowimy się, jakie jeszcze rzeźby mogłyby zaistnieć w tym miejscu.

4 sierpnia (wtorek) – Bujanie w obłokach
Jak szybko płyną chmury? Czy dobrze je widać zza przeszklonego sufitu? Czy mogą mieć abstrakcyjne kształty? W trakcie spotkania poznamy niebo od artystycznej strony!

11 sierpnia (wtorek) – Danie dnia: abstrakcja na gorąco
Gdzie w obrazach płyną rzeki, czy słychać w nich deszcz, pomruk dna oceanu i co nucą mijające się na nich wieloryby? Dziś w menu: inspiracje prosto z natury, wykwintne kształty, soczyste kolory.

18 sierpnia (wtorek) – Hałas? Cisza? Dźwiękowa mapa sztuki
Wsłuchiwanie się w dźwięki muzeum, rozpoznawanie tych wszystkich elementów, które są nam znane, poznawanie tych, które są dla nas tajemnicą. W trakcie spotkania obejrzymy obrazy ukazujące miasto, następnie spróbujemy stworzyć dla nich akustyczną interpretację.

25 sierpnia (wtorek) – Danie dnia: chłodna abstrakcja
Prostokąt nieba i te wielkie koliste świecidła, które zamieniają nam dzień z nocą. Kopnięte kwadraty, kapryśne deltoidy. Jakie smaki uda się z tego ułożyć? W menu na dziś niebieskie romby i czerwone koła obficie przyprawione wyobraźnią artystów.

II. Cykl „Trzy po trzy”
Wakacyjna bezkontaktowa gra Trzy po trzy to zaproszenie do rodzinnego spaceru między Pawilonem Czterech Kopuł, Muzeum Narodowym i Muzeum Etnograficznym. W każdym z nich znajdziecie kody QR, a pod nimi zadania, intelektualne wyzwania, a nawet małe prowokacje artystyczne dotyczące dzieł z naszych kolekcji. Zapraszamy na QR-spacer, którego efektem będzie powakacyjna galeria online wybranych prac nadesłanych przez uczestników. Szczegóły 1 lipca na mnwr.pl

Muzeum Etnograficzne we Wrocławiu

Cykl „Zarezerwuj stolik!”, zajęcia dla dzieci w wieku 6–12 lat. 

W czwartki o godz. 12:00  |  wstęp z biletem za 3 zł  |  zapisy na tydzień przed wydarzeniem: tel. 71 344 33 13 lub edukacja@muzeumetnograficzne.pl

Zapraszamy na wakacyjny cykl warsztatów dla dzieci i dorosłych. Dokładamy wszelkich starań, by w nowej, wirusowej rzeczywistości nie rezygnować ze spotkań warsztatowych, z jednoczesnym zachowaniem wszelkich zasad bezpieczeństwa, dlatego zajęcia odbywają się w szczególnej formule: każda rodzina rezerwuje stolik warsztatowy, przy którym będzie przygotowany indywidualny zestaw warsztatowy – do zabrania po spotkaniu. Liczba miejsc ograniczona.

2 lipca (czwartek) – Akcja pod akacją – prowadzenie: Marta Derejczyk

O czym opowiedziałyby nam drzewa, gdyby mogły mówić zrozumiałym dla nas językiem? Które drzewo było mityczną osią świata? Na warsztatach posłuchamy o ludowych wierzeniach dotyczących różnych drzew i wykonamy kolorowe rodzinne drzewa życia.

9 lipca (czwartek) – Hokusai – prowadzenie: Olga Budzan

Podczas zajęć młodzi adepci sztuki będą mogli zapoznać się z twórczością japońskiego malarza i drzeworytnika Hokusai Katsushika. Wspólnie zastanowimy się, dlaczego artysta musiał namalować aż 36 widoków góry Fuji i na czym polega praca drzeworytnika. W części praktycznej każde dziecko wykona prostą pracę graficzną.

16 lipca (czwartek) – Filcajki-splatajki – prowadzenie: Paulina Suchecka

Uczestnicy warsztatu będę mieli okazję obejrzeć dawne kosze, koszyczki oraz inne przedmioty wyplecione z wikliny oraz będą mogli wykonać własny koszyczek z filcu oraz innych materiałów plastycznych.

23 lipca (czwartek) – Fantastyczne ptaki Zagajewskiego – prowadzenie: Marta Derejczyk

Zajęcia towarzyszące wystawie czasowej. Podczas warsztatów rzeźbiarskich zapoznamy się z wystawą „Kolekcja osobista. Sztuka nieprofesjonalna z prywatnych zbiorów Anny i Pawła Banasiów” i wykonamy prace plastyczne inspirowane twórczością Stanisława Zagajewskiego.

30 lipca (czwartek) – Korowody i piramidy – prowadzenie: Olga Budzan

Zajęcia towarzyszące wystawie czasowej „Kolekcja osobista. Sztuka nieprofesjonalna z prywatnych zbiorów Anny i Pawła Banasiów”. Warsztaty rysunkowe, podczas których dzieci zapoznają się z różnymi zagadnieniami związanymi z komponowaniem pracy plastycznej. Uczestnicy zajęć wykonają kilka ćwiczeń kompozycyjnych polegających na tworzeniu różnych scenek – ze zwierzętami w rolach głównych. Na warsztaty należy przynieść własny piórnik.

6 sierpnia (czwartek) – Drukowane obrusy – prowadzenie: Paulina Suchecka

Na warsztatach dzieci dowiedzą się, co łączy współczesne dżinsy z niebieskimi tkaninami sprzed kilku tysięcy lat. Odkryją też, czy można pieczętować tkaniny i na czym polega batik. Następnie metodą inspirowaną tradycyjnym blaudrukiem wykonają pracę plastyczną.

13 sierpnia (czwartek) – Aborygeni – tysiąc kropek to za mało – prowadzenie: Olga Budzan

Podczas warsztatów dzieci będą mogły poznać tradycje rdzennych mieszkańców Australii – Aborygenów, oraz posłuchać ich pięknych mitów. Na podstawie opowieści z maleńkich kropeczek stworzą obrazy związane z marzeniami sennymi, a malować się będzie na patykach, kamykach liściach i innych darach natury.

20 sierpnia (czwartek) – Po co nam dzisiaj sztuka ludowa? – prowadzenie: Marta Derejczyk

Zajęcia towarzyszące wystawie czasowej. Podczas warsztatów na wystawie „Kolekcja osobista. Sztuka nieprofesjonalna z prywatnych zbiorów Anny i Pawła Banasiów” i w muzealnym ogrodzie przyjrzymy się twórczości wiejskich plastyków. Zastanowimy się też, w jakiej formie sztuka ludowa może istnieć w dzisiejszych czasach, a na koniec wykonamy konika inspirowanego drewnianymi rzeźbionymi zabawkami.

27 sierpnia (czwartek) – Ptaszki i letnie igraszki – prowadzenie: Paulina Suchecka

Warsztaty towarzyszące wystawie „Kolekcja osobista. Sztuka nieprofesjonalna z prywatnych zbiorów Anny i Pawła Banasiów”. Spotkanie będzie okazją do wysłuchania wielu pięknych opowieści o ptakach. Każdy będzie się też mógł dowiedzieć co nieco o dawnych wróżbach i wierzeniach związanych z tymi niezwykłymi zwierzętami. Zajęcia zakończy wykonanie własnej pracy plastycznej.

Cykl „Trzy po trzy”

Wakacyjna bezkontaktowa gra Trzy po trzy to zaproszenie do rodzinnego spaceru między Muzeum Etnograficznym, Pawilonem Czterech Kopuł i Muzeum Narodowym. W każdym z nich znajdziecie kody QR, a pod nimi zadania, intelektualne wyzwania, a nawet małe prowokacje artystyczne dotyczące dzieł z naszych kolekcji. Zapraszamy na QR-spacer, którego efektem będzie powakacyjna galeria online wybranych prac nadesłanych przez uczestników. Szczegóły od 1 lipca na mnwr.pl

Muzeum „Panorama Racławicka”

„Wakacyjne poranki z Panoramą Racławicką"

2, 9, 16, 23 lipca 2020, godz. 9.45.

Uczestnicy zajęć po krótkim wstępie w holu Muzeum udadzą się na platformę widokową, by obejrzeć dzieło Jana Styki i Wojciecha Kossaka. Dowiedzą się, kto jeszcze brał udział w tworzeniu obrazu, jak artyści podzielili się pracą i ile czasu im ona zajęła. 

Zajęcia dla dzieci w wieku 6–12 lat, wstęp z biletem za 15 zł, zapisy na tydzień przed wydarzeniem, tel. 71 344 23 44, prowadzenie: Izabela Trembałowicz-Chęć.

.

informacja prasowa

11. Przegląd Nowego Kina Francuskiego w Kinie Nowe Horyzonty

Od 10 do 16 lipca Kino Nowe Horyzonty zaprasza na przegląd najnowszych filmów z ojczyzny kinematografii.

Czysta jak śnieg, reż. Anne Fontaine

W programie znajdą się premierowe i przedpremierowe pokazy dzieł docenionych przez publiczność i krytyków we Francji. Wśród nich: Czysta jak śnieg w reż. Anne Fontaine – pulsująca erotycznym napięciem, współczesna interpretacja baśni o Królewnie Śnieżce z Isabelle Huppert w roli Złej Królowej, Prawdziwa miłość w reż. Claire Burger, nagrodzona na festiwalu w Wenecji słodko-gorzka historia ojca, który musi sam zająć się wychowaniem nastoletnich córek oraz Dilili w Paryżu Michela Ocelota, zdobywca Cezara dla najlepszego filmu animowanego w 2019 roku.

Wydarzeniem specjalnym wrocławskiej odsłony przeglądu będzie pokaz Okruchów życia – żelaznego klasyka francuskiego kina z popisową rolą – zmarłego w maju w wieku 94 lat – Michela Piccolego.

Organizatorami  11. Przeglądu Nowego Kina Francuskiego we Wrocławiu są Instytut Francuski w Polsce, Gutek Film i Kino Nowe Horyzonty.

Arab blues, reż. Manèle Labidi Labbé

Program 11. Przeglądu Nowego Kina Francuskiego

10 lipca (piątek)
🡪 18:15 – #tuiteraz (#jesuislà), reż. Eric Lartigau, Francja 2019, 100 min
🡪 20:30 – Prawdziwa miłość (C’est ça l’amour), reż. Claire Burger, Francja 2018, 98 min
11 lipca (sobota)
🡪 17:00 – Chłopiec z chmur (Donne-moi des ailes), reż. Nicolas Vanier, Francja 2018, 113’
🡪 20:00 – Czysta jak śnieg (Blanche comme neige), reż. Anne Fontaine, Francja 2018, 95’
12 lipca (niedziela)
🡪 17:00 – Dilili w Paryżu (Dilili a Paris), reż. Michel Ocelot, Francja 2018, 95’
13 lipca (poniedziałek)
🡪 18:00 – Synowie (Deux fils), reż. Félix Moati, Francja 2018, 90’
🡪 20:00 – Kołysanka (Chanson Douce), reż. Lucie Borleteau, Francja 2019, 100’
14 lipca (wtorek)
🡪 19:00 – Arab blues (Un divan à Tunis), reż. Manele Labidi, Francja, Tunezja 2019, 88’
15 lipca (środa)
🡪 19:00 – Klub rozwodników (Divorce club), reż. Michaël Youn, Francja 2020, 106’
16 lipca (czwartek)
🡪 18:00 – Buntowniczki (Rebelles), reż. Allan Mauduit, Francja 2018, 88’
🡪 20:00 – Pokaz specjalny: Okruchy życia (Les choses de la vie), reż. Claude Sautet, Francja, Szwajcaria, Włochy, 89’

informacja prasowa

Zbigniew Libera: Najnowsza antykoncepcja fotografii dokumentalnej /wystawa/

W piątek, 26 czerwca, Mazowieckie Centrum Sztuki Współczesnej „Elektrownia” w Radomiu, ul. Mikołaja Kopernika zaprasza na wystawę prac Zbigniewa Libery, zatytułowaną "Najnowsza antykoncepcja fotografii dokumentalnej". Ekspozycja zostanie udostępniona gościom od godz.17.00 do 20.00. W tym przedziale czasowym będzie możliwość obejrzenia wystawy razem z artystą. Otwarciu wystawy będzie towarzyszył performance muzyczny Grupy Rdzeń o godz.20.00. Ekspozycja będzie czynna do 21 sierpnia.

Zbigniew Libera, Ekonomiczna Norynberga

Wystawa ma częściowo charakter autorskiej retrospektywy. Zbudowana jest z fotografii obejmujących zarówno utwory sprzed paru lat, jak i najnowsze, w tym premierowe, zrealizowane specjalnie na tę wystawę. W zamyśle autora jest ona diagnozą aktualnej sytuacji mentalnej i wrażliwości osadzonej w kontekstach płynnej i zmieniającej się zbiorowej pamięci, standardowych nawyków zderzających się z niebezpieczeństwami łatwego manipulowania faktami przez ich obrazowe przedstawienia.

Wystawie towarzyszy katalog zawierający reprodukcje dzieł i dokumentację fotograficzną
z aranżacji wystawy w Radomiu. Zasadniczą część tekstową stanowi rozmowa artysty
z kuratorem wystawy Janem Trzupkiem.

Zbigniew Libera, fot. Zachęta

Zbigniew Libera (ur. 07.07.1959 w Pabianicach, mieszka i pracuje w Warszawie).
W latach 1982–1983 był więziony za druk prasy podziemnej. W latach 80. współtworzył najciekawsze środowiska i przedsięwzięcia sztuki niezależnej w Polsce, m. in. łódzką kulturę zrzuty, grupę muzyczną Sternenhoch (z J. Truszkowskim), czasopismo „Tango”, środowisko skupione wokół Zofii Kulik i Przemysława Kwieka. Na początku lat 2000. współtworzył Warszawski Aktyw Artystów i dwie klubokawiarnie artystyczne: Baumgart/Libera, a następnie (wraz z Mariolą Przyjemską i Tomaszem Kurzycą) Aurora. Zaangażowany w działalność Obywatelskiego Forum Sztuki Współczesnej, którego działalność koncentruje się na problemach artystów, ich sytuacji społecznej i materialnej.
 Libera uznawany jest  za czołowego przedstawiciela nurtu sztuki krytycznej. W swoich pracach analizuje i krytykuje przyjęte konwencje, kulturę masową, tradycyjne modele wychowania, porusza kwestie manipulowania rzeczywistością przez media. Fotografie i filmy wideo Libery z lat 1980., m. in. Ktoś inny, Hermafrodyta, Obrzędy intymne, Perseweracja mistyczna, Jak tresuje się dziewczynki wyprzedziły o dekadę falę „sztuki ciała”. W połowie lat 90. Zaczyna tworzyć Urządzenia korekcyjne – obiekty będące przetworzeniem istniejących już produktów, przedmiotów masowej konsumpcji, m. in. Universal Penis Expander czy Body Master. Zestaw zabawowy dla dzieci do lat 9. Projektuje także przetworzone zabawki, prace odsłaniające mechanizmy wychowywania, edukacji i tresury kulturowej, z których najgłośniejsze to: Lego. Obóz koncentracyjny, Ciotka Kena, You Can Shave the Baby. Tworzy książki artystyczne, m. in.: „Co robi łączniczka” wraz z poetą Darkiem Foksem (wyd. Ars Cameralis, 2005), „Trocki’s Ice Pick” (wyd. onestar press, 2006), „Guy Innocent and Heartless” (wyd. Galeria Profile, 2008), Art of Liberation. Studium prasoznawcze 1988–2018 (wyd. CSW Zamek Ujazdowski, 2019).
Od początku lat 2000 zajmuje się głównie fotografią, a szczególnie specyfiką fotografii prasowej, tym jak media kształtują naszą pamięć wizualną i manipulują obrazem historii np. serie prac Mistrzowie i pozytywy. W ostatnich latach wykonuje także fotografie wielkoformatowe, jak np. Matka, Lekcja historii, Wyjście ludzi z miast, Pierwszy dzień wolności, Polska gościnność.
Jest też reżyserem filmowym, ukończył Mistrzowską Szkołę Reżyserii Filmowej Andrzeja Wajdy. Zrealizował film fabularny pt. „Walser” (premiera 2015). Współpracuje z reżyserami teatralnymi: Krzysztofem Warlikowskim („Afrykańskie opowieści wg Szekspira w Nowym Teatrze w Warszawie), Magdą Szpecht („Możliwość wyspy” wg tekstu M. Houellebecqa w Teatrze TR w Warszawie), Katarzyną Kalwat („Grotowski non-fiction” w Teatrze im. Kochanowskiego w Opolu oraz Teatrze Współczesnym we Wrocławiu) oraz Mają Kleczewską („Wściekłość” wg tekstu E. Jelinek w Teatrze Powszechnym w Warszawie). Spektakl ten zdobył nagrodę Srebrnego Lwa na festiwalu teatralnym w Wenecji w 2016 roku, zaś obecnie w jej reżyserii „Hamlet” wg
W. Shakespeare + H. Muller w Teatrze Polskim w Poznaniu oraz „Berek” w Teatrze Żydowskim w Warszawie.

Był także kuratorem wystaw artystycznych, jak np. Artysta w czasie beznadziei w BWA Awangarda we Wrocławiu, To nie moja wina, że ta rzeźba się  o mnie otarła w Muzeum Narodowym, oddział Królikarnia w Warszawie. Wystawiał w ramach wielu wystaw zbiorowych oraz indywidualnych,
m.in. na 45 Biennale di Venezia, w Museum of Contemporary Art w Chicago, wiedeńskim  MUMOK, warszawskiej Zachęcie,  Jewish Museum w Nowym Jorku.
Zajmuje się także edukacją; w roku 2006 honorowy wykład w ramach Annual Copernicus Lecture na Uniwersytecie Michigan w Ann Arbor (USA) oraz tzw. mini kurs na tamtejszym wydziale artystycznym, latach 2008–2009 prowadził Studio Formy Otwartej w Akademii Sztuk Pięknych (AVU) w Pradze, w roku 2017 wykładał w warszawskiej Akademii Teatralnej. W latach 2013–2016 zrealizował we współpracy z Aleksandrą Panisko ponad 50-odcinkowy cykl programów dla TVP Kultura, pt. "Libera – przewodnik po sztuce".

Otwarciu wystawy będzie towarzyszył performance muzyczny Grupy Rdzeń
Skład Grupy:
Piotr Lutyński – skrzypce, Zbigniew Libera – perkusja, Adam Rzepecki – perkusja preparowana, Marek Kozica – wiolonczela, Ewa Wiosna Libera – saksofon, Fryderyk Lutyński – gitara
Wystawa pod honorowym patronatem Marszałka Województwa Mazowieckiego Adama Struzika.

informacja prasowa