wtorek, 28 września 2021

Czy możliwy jest uśmiech bez kota, „Rosjanie” bez Rosjan oraz świat bez miłości i współczucia? O (nie)widzeniu – relacja z pierwszego dnia VI Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Dialog Wrocław

Międzynarodowy Festiwal Teatralny Dialog Wrocław rozpoczęły dwie sztuki teatralne, które są mniej lub bardziej wiernymi adaptacjami utworów pisarzy rosyjskich : Mikołaja Gogola i Antoniego Czechowa. Poza tym zderzono ze sobą spektakle, które dzieli właściwie wszystko: problematyka, estetyka, forma teatralna. 

"Płaszcz" Mikołaja Gogola, Teatro Milagros, fot. materiały prasowe

„Płaszcz” Mikołaja Gogola A.D. 2007  – moralitet w obronie „szaraczka”

Znane opowiadanie Gogola o niewiele znaczącym urzędniku, który budzi śmiech i irytację otoczenia, ale żyje skromnie i nawet jest na swój sposób szczęśliwy, Paola Giannini (autorka scenariusza) uzupełniła o dzieciństwo – pełne nieudanych prób „bycia kimś” albo „bycia kochanym”. Naszemu bohaterowi nie udaje się ani jedno, ani drugie. Jego powołaniem jest kopiowanie dokumentów i czyni to rzetelnie i z upodobaniem. Można by nawet zaryzykować żartobliwe stwierdzenie, że taki żywot zdaje się być kopią prawdziwego życia.  Tymczasem  realizatorki chilijskiego Teatro Milagros wcale go nie wykpiwają, przeciwnie – krytycznie oceniają tych, którzy - mimo że mają się za inteligentniejszych i poniekąd lepszych od Akakiusza Akakiewicza Kamaszkina – wcale takimi nie są. W interpretacji chilijskich aktorek  łagodny i cichy bohater budzi u widza współczucie i sympatię. Punkt kulminacyjny sztuki, kiedy wzruszony przymierza uszyty za cenę wielu wyrzeczeń nowy płaszcz, wcale nie czyni go śmiesznym. Co więcej, płaszcz ten staje się jego pierwszym i jedynym sukcesem, jaki osiągnął w życiu. Tracąc go, traci właściwie wszystko, przekonując się jednocześnie, że nikogo to nie obchodzi. 

O ile Gogol przedstawił w swoim opowiadaniu nędznego urzędnika, którego monotonia życia i jego miałkość irytują i śmieszą zarówno otoczenie bohatera, jak i czytelnika, to autorki i zarazem aktorki przedstawienia spojrzały na niego z prawdziwie kobiecą czułością. Dostrzegły w nim mianowicie godnego współczucia człowieka. 

„Wybrałyśmy ten tekst – mówiły podczas spotkania z publicznością w Klubie Lewitacja, gdzie codziennie toczą się dyskusje wokół obejrzanych przedstawień -  ze względu na jego aktualność. Chile ma swoje obszary nędzy, dla których los bohatera nie jest żadną metaforą, ale czystym realizmem. Język teatru lalkowego pozwolił nam dotrzeć do emocji widza. My oddziałujemy  poprzez emocje i wrażliwość”  

Spektakl na podst. „Płaszcza” M. Gogola jest autorski w literalnym sensie tego słowa. Tworzące go chilijskie aktorki same wykonały laki i dekoracje. Skromnie określiły proces tworzenia jako „pracę  rzemieślniczą”, ale jeśli jest to rzemiosło, to w najlepszym stylu. Realistyczny szczegół, znakomita praca z lalką - to charakterystyczne cechy tego teatru. Na tę przestrzeń teatralną nakłada się druga, filmowa animacja, tworząc z nią spójną i bogatą znaczeniowo całość. 

„Płaszcz” Gogola w scenicznym opracowaniu Aline Kuppenheim i  Paola Giannini i w wykonaniu Teatro Milagros (Chile) jest moralitetem pełnym wdzięku, opowiedzianym z kobiecą wrażliwością i humorem.

„Rosjanie” bez Rosjan i uśmiech bez kota

Fragment spektaklu ''Rosjanie!'' w reż. Ivo van Hove. (Fot. materiały prasowe)

Spektakl „Rosjanie” w reżyserii znanego festiwalowej publiczności holenderskiego twórcy Ivo van Hove i w wykonaniu Toneelgroep Amsterdam powstał na kanwie dwóch wczesnych sztuk Antoniego Czechowa: „Płatonowa”(ok. 1881)  i „Iwanowa”(1987). Teksty te zostały jednak potraktowane dość radykalnie przez belgijskiego pisarza i poetę, autora m.in. zaprezentowanej na deskach Teatru Polskiego w Poznaniu sztuki „Mamma Medea” – o destrukcyjnych mechanizmach związku kobiety i mężczyzny. Powstał właściwie nowy tekst, z gotowym przesłaniem. 

Na spotkaniu z publicznością w Klubie Lewitacja reżyser stwierdził, że zbytnio upiększamy Czechowa i że dlatego sięgnął do jego wczesnych sztuk, ponieważ – jego zdaniem – ich bohaterowie mają „punkową wrażliwość” i buntują się dla samego buntu. Zapytany o charakterystyczną dla tego przedstawienia brutalność, odparł, że po „Tragediach rzymskich”, gdzie przedstawił polityków manipulujących społeczeństwem, pragnął w kolejnej sztuce spojrzeć na kondycję tego społeczeństwa. W jego przedstawieniu jest ono zbiorem samolubnych jednostek i egocentryków. „To egoiści – mówił van Hove – którzy nie dają miłości, tylko miłość biorą. Spośród bohaterów jedynie żona Iwanowa jest zdolna do poświęceń. Mamy zatem do czynienia z katastroficznym światem samolubnych egocentryków zajętych szukaniem kozła ofiarnego, który by zrekompensował ich własne niepowodzenia.”

W przedstawieniu „Rosjanie” obaj czechowowscy bohaterowie się spotykają. Ponadto akcję sztuki przeniesiono do współczesności i rozgrywa się ona w zachodnich realiach.  O ile pierwsza część spektaklu ma charakter realistyczny, a jej akcja toczy się na dachach miasta (co symbolizuje zawieszenie między niebem a piekłem), o tyle pozostałe części sztuki są próbą pokazania sytuacji duchowej bohaterów – ich frustracji i agresji. Zdaniem reżysera, „Rosjanie” są spektaklem o walorach uniwersalnych. Równie dobrze mogliby to być Amerykanie czy Francuzi.

Obecny na spotkaniu jego gość specjalny, prof. Cezary Wodziński – filozof, tłumacz i eseista - uznał takie dowolne potraktowanie tekstów Czechowa za nieporozumienie. „Dlaczego spektakl zatytułowany „Rosjanie” – pytał – odwołuje się do jakiegoś doświadczenia uniwersalnego? W takim razie, dlaczego Rosjanie, a nie np. Kaszubi czy Anglicy?” Przytoczył też smakowitą anegdotę wiele mówiącą o stosunku zachodnich intelektualistów do literatury rosyjskiej, po którą tak chętnie sięgają, nie zgłębiając jej specjalnie. Otóż przywołał scenę z „Alicji w Krainie Czarów”, której bohaterka przygląda się znikającemu kotu i mówi: „Tyle razy widziałam kota bez uśmiechu, ale uśmiech bez kota – nie, takiego nigdy nie widziałam” Prof. Wodziński konkludował: „To jest właśnie nasza sytuacja, kiedy próbujemy spojrzeć na Rosję przez zachodnie okulary i mówić o niej w naszych idiomach. Paradoks polega nie tylko na tym, że widzimy kota bez uśmiechu, ale na tym, że widzimy uśmiech bez kota. Ja tego uśmiechu bez kota w przedstawieniu Ivo van Hove nie widziałem”.

Jak to zaznaczyłam na wstępie, obie sztuki, które zaprezentowano pod hasłem „O (nie)widzeniu” są diametralnie różne, choć obie wywodzą się z tego samego matecznika rosyjskiej kultury. Przede wszystkim dzieli je przepaść, jeśli chodzi o stosunek do człowieka, o którego kondycji mówią.  Aktorki z Teatro Milagros pochylają się nad swoim bohaterem współczująco, podczas gdy tzw. świat nie zauważa go albo nim pomiata. Ivo van Hove  natomiast postrzega swoich bohaterów jako ludzi odrażających, których kochać się nie da.

Artykuł ukazał się pierwotnie na portalu PIK  Wrocław w październiku 2011 roku.



Wydarzenia w Muzeum Narodowym we Wrocławiu i oddziałach / 2–3.10.2021

W ramach Festiwalu Kultura bez Barier Muzeum Narodowe zaprasza w najbliższy weekend seniorów na oprowadzanie po wystawie Ewy Kuryluk i Magdaleny Abakanowicz (z audiodeskrypcją)  oraz interesujące spacery tematyczne i dla osób niedosłyszących, ponadto na wykłady, warsztaty rodzinne dla osób niesłyszących i słabosłyszących.

Pawilon Czterech Kopul Muzeum Sztuki Współczesnej
Oddział Muzeum Narodowego we Wrocławiu, fot materiały prasowe MN 

2.10, g. 11:00

W świecie przedmiotów retro

Spacer tematyczny dla seniorów po części wystawy „Cudo-Twórcy” w ramach obchodów Weekendu Seniora z Kulturą, prowadzenie: Grzegorz Wojturski

Wystawy w Muzeum Narodowym we Wrocławiu to nie tylko prezentacje obrazów, rzeźb czy rysunków, ale również możliwość „przeniesienia odbiorcy w czasie” dzięki oglądanym przedmiotom sprzed lat. Wystawą stałą wypełnioną zabytkowymi meblami, sprzętami domowymi czy dawnymi urządzeniami elektrycznymi jest właśnie prezentacja „Cudo-Twórcy”. Oprowadzający ma nadzieję, że spacer po tej wystawie pozwoli na przywołanie u zwiedzających najmilszych wspomnień z przeszłości.

Wstęp wolny, zapisy: edukacja@mnwr.pl lub 71 372 51 48

Miejsce: Muzeum Narodowe we Wrocławiu

Na tropie pupili – oprowadzanie po muzeum psim i kocim szlakiem

2.10, g. 16:00 

Spacer tematyczny dla seniorów po wystawach w ramach obchodów Weekendu Seniora z Kulturą, prowadzenie: Michał Pieczka

Któż z nas nie miał do czynienia z psami i kotami? Te urocze zwierzęta od niepamiętnych czasów towarzyszą człowiekowi w drodze przez życie. Jednak może nie każdy wie, że Muzeum Narodowe we Wrocławiu jest domem również dla wielu czworonożnych ulubieńców. Spróbujemy wspólnie odnaleźć ich podobizny podczas specjalnego oprowadzania po galeriach muzealnych. Przyjrzymy się wówczas, jak różni artyści przedstawiali koty i psy na obrazach, w rzeźbach, a nawet na rozmaitych naczyniach. Moc radości i wzruszeń podczas tego spaceru gwarantowana!

Wstęp wolny, zapisy: edukacja@mnwr.pl lub 71 372 51 48

Miejsce: Muzeum Narodowe we Wrocławiu

2.10, g. 12:00 

Maria Stangret-Kantor – malarka, aktorka, muza

Wykład Magdaleny Szafkowskiej w ramach cyklu „Kobieta w świecie sztuki”

Opowieść o intrygującej malarce związanej z II Grupą Krakowską, absolwentce krakowskiej ASP, aktorce teatru Cricot 2. Maria Stangret-Kantor (1929–2020) studiowała u profesorów Jana Świderskiego i Emila Krchy. Tworzyła malarstwo w stylu informel, prace w technice kolażu, następnie asamblaże z gotowymi przedmiotami oraz obiekty o charakterze konceptualnym i instalacje artystyczne. Występowała praktycznie we wszystkich spektaklach i happeningach Tadeusza Kantora, którego żoną była od 1961 r. aż do niespodziewanej śmierci artysty w 1990 r.

Bezpłatne spotkanie online transmitowane będzie na profilu FB Muzeum Narodowego we Wrocławiu.

2.10, g. 16:00 

Cztery uwagi o intymności

Wykład online Iwony Gołaj w ramach cyklu wydarzeń towarzyszących wystawie „Ewa Kuryluk. Białe fałdy czasu. Instalacje 1980–2000

Prezentowane we wnętrzach Pawilonu Czterech Kopuł amerykańskie instalacje Ewy Kuryluk to zapis intymnego świata artystki, układający się w spektakl pamięci i miłości z silnie wyeksponowaną erotyką. W stałej kolekcji Muzeum Narodowego we Wrocławiu znajdują się prace innych wybitnych artystów, którzy – podobnie jak Ewa Kuryluk – poszukując nowych form wypowiedzi, badają aspekty seksualności, problem fetyszyzacji ciała i przemijania. Motywy te obecne są w twórczości Aliny Szapocznikow, Natalii Lach-Lachowicz, Marii Pinińskiej-Bereś, Katarzyny Kozyry, Joanny Rajkowskiej, a także w obrazach Jana Dobkowskiego – pełnych pogodnej erotyki i zachwytu nad barwną urodą życia. Wykład przeprowadzony zostanie w oparciu o dzieła sztuki współczesnej ze zbiorów MNWr.

Bezpłatne spotkanie online transmitowane będzie na profilu FB Pawilonu Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej.

2.10, g. 11:00 

Abakan – czyli co?

Warsztaty dla rodzin z dziećmi ze spektrum autyzmu, prowadzenie: Agata Iżykowska-Uszczyk

Wydarzenie w ramach Festiwalu Kultury bez Barier – spotkanie w czasie „cichych godzin” w Pawilonie Czterech Kopuł

Spotkanie rozpocznie się od zapoznania uczestników z przestrzenią muzeum – kopułą północną w Pawilonie Czterech Kopuł – miejscem, w którym prezentowana jest na wystawie stałej twórczość Magdaleny Abakanowicz. Zajęcia toczyć się będą przy abakanach – pracach artystki, które są tkaninami zawieszonymi w przestrzeni. Będzie można zbadać dotykowo, z czego są wykonane, będzie je można również powąchać, ponieważ tworzywo, z którego powstały, ma charakterystyczny zapach okrętowych lin. W części warsztatowej uczestnicy muzealnej zabawy spróbują wykonać miękką tekstylną rzeźbę inspirowaną abakanami. Opowieść w trakcie zajęć zostanie wzbogacona pomocami dotykowymi 3D wykonanymi przez Fundację Collect.

Wydarzenie bezpłatne, zapisy przez formularz na stronie Festiwalu Kultura bez Barier

Miejsce: Pawilon Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej

2.10, g. 14:00 

Maleńki świat zamknięty w pudełku

Warsztaty rodzinne dla osób niesłyszących i słabosłyszących z tłumaczeniem na PJM, prowadzenie: Olga Budzan.

Wydarzenie w ramach Festiwalu Kultury bez Barier.

Dioramy to modele przestrzenne przedstawiające pejzaże, świat przyrody czy sceny z bajek. Podczas warsztatów będzie można przyjrzeć się starym, liczącym ponad 100 lat modelom, zobaczyć, jak są skonstruowane i z czego zostały zbudowane. Będzie można także wykonać własną dioramę przy użyciu takich materiałów jak drewno, drut i tektura. Warsztaty skierowane do miłośników rzeczy malutkich.

Wydarzenie bezpłatne, zapisy przez formularz na stronie Festiwalu Kultura bez Barier.

Miejsce: Muzeum Etnograficzne we Wrocławiu


3.10, g. 11:00 

Dotknij muzeum 

Oprowadzanie z audiodeskrypcją po części wystawy stałej z pracami Magdaleny Abakanowicz, prowadzenie: Agata Iżykowska-Uszczyk

Wydarzenie w ramach cyklu „Dotknij muzeum” dla osób z niepełnosprawnością wzroku, wpisane w program Festiwalu Kultury bez Barier.

Magdalena Abakanowicz eksploruje obszary nieoczywiste. Sięgając po miękki materiał, tworzy z niego rzeźbę – abakan. Za najciekawsze w ruchu uznaje zatrzymania, w tym co płaskie – potencjał wypełnienia przestrzeni, a w tym co rzeźbiarskie – miękkość. W trakcie oprowadzania z audiodeskrypcją narracja zostanie wzbogacona pomocami dotykowymi 3D wykonanymi przez Fundację Collect.

Wydarzenie bezpłatne, zapisy przez formularz na stronie Festiwalu Kultura bez Barier. 

Miejsce: Pawilon Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej

3.10, g. 11:00 

Artystyczne ciekawostki z różnych zakątków Europy

Spacer dla osób niedosłyszących po wystawie „Sztuka europejska XV–XX w.” w ramach Festiwalu Kultury bez Barier, prowadzenie: Michał Pieczka

Dzieła sztuki niejednokrotnie skrywają rozmaite zagadki czy niezwykłe tajemnice – spacer będzie okazją do poznania choćby części z nich. Na przykład tego, jak kiedyś wyglądała Ewa na obrazie Cranacha, gdzie pewien malarz ukrył swą sygnaturę lub skąd wypływają krople i gdzie był lodowiec, którego już nie ma!

Oprowadzanie z użyciem systemu FM wspomagającego słyszenie – uczestnicy muszą posiadać własne słuchawki podpięte do smartfonów.

Wydarzenie bezpłatne, zapisy przez formularz na stronie Festiwalu Kultura bez Barier. 

Miejsce: Muzeum Narodowe we Wrocławiu

informacja prasowa

DZIEŃ OTWARTY we Wrocławskim Teatrze Lalek

Wrocławski Teatr Lalek zaprasza na DZIEŃ OTWARTY z okazji jubileuszu 75-lecia. W niedzielę 3.10. Widzowie będą mogli wziąć udział w bezpłatnych warsztatach teatralnych, wybrać się na interaktywny spacer po budynku, spotkać się z pracownikami teatru, obejrzeć z bliska lalki i rekwizyty, spróbować swoich sił w animacji i przymierzyć teatralne kostiumy. 

Machina teatralna, fot. materiały prasowe WTL

Harmonogram:

Godz. 10:30

TU MI GRAJ!

Warsztaty muzyczno-teatralne dla dzieci w wieku 3-5 l. wraz z bliskimi dorosłymi

W trakcie zabaw muzycznych dzieci ilustrują muzykę ruchem, słuchają melodii w różnych skalach i wyliczanek-rytmiczanek. 

Prowadzenie: Agata Cejba, Monika Jeszke, czas trwania: ok. 50 minut

Konieczna rezerwacja miejsc: 71 335 49 11 / 12/ 49, widownia@teatrlalek.wroclaw.pl 

Godz. 12:30

KOLORY. Spotkanie pomarańczowe

Sensualne warsztaty teatralne dla dzieci w wieku 1,5 – 3 l. i bliskich im dorosłych

Wyruszamy w fascynujący świat i na wyprawę w głąb siebie. Inspiracją dla każdego spotkania jest jeden kolor – badamy jego dźwięk, smak, zapach. Emocje i skojarzenia, które wywołuje. Sensoryczne eksperymenty stymulują wszystkie zmysły, pobudzają kreatywność i rozwijają wyobraźnię. 

Prowadzenie: Bartosz Kurowski, Marta Kurowska, czas trwania: ok. 50 minut

Konieczna rezerwacja miejsc: 71 335 49 11 / 12/ 49, widownia@teatrlalek.wroclaw.pl

My tu gramy, materiały prasowe WTL

Godz. 14:00

MACHINA TEATRALNA, czyli jak to wszystko działa

Zapraszamy na interaktywny spacer po zakamarkach WTL. W trakcie godzinnych zajęć zwiedzimy miejsca, do których publiczność zazwyczaj nie ma dostępu, ale także wspólnie się pobawimy. Zadamy pytania, których zwykle w teatrze się nie zadaje i zajrzymy wszędzie tam, gdzie się nie zagląda.

Prowadzenie: Katarzyna Starczewska, czas trwania: ok. 90 minut 

Konieczna rezerwacja miejsc: 71 335 49 11 / 12/ 49, widownia@teatrlalek.wroclaw.pl

Godz. 14:30

WĘDRUJĄCY OBIEKT

Międzypokoleniowe warsztaty teatralne dla dzieci 6+ wraz z bliskimi dorosłymi

Wędrujący obiekt to element międzypokoleniowego programu „Laboratorium obiektu”, realizowanego przez krakowską Cricotekę wraz z partnerskimi teatrami.

Podczas warsztatów we WTL wraz z uczestnikami zajrzymy do tajemniczej paczki, wędrującej po całej Polsce. Tajemniczy przedmiot stanie się dla nas inspiracją do zabaw teatralnych i plastycznych. 

Prowadzenie: Katarzyna Krajewska, Beata Tomczyk, czas trwania: ok. 50 minut

Konieczna rezerwacja miejsc: 71 335 49 11 / 12/ 49, widownia@teatrlalek.wroclaw.pl

Godz. 11:00-14:00

KĄCIK LALKOWY

W kąciku lalkowym będzie można spotkać się Edytą Skarżyńska, aktorką Wrocławskiego Teatru Lalek, i porozmawiać o tajnikach pracy lalkarza, technikach teatru lalek, a także zobaczyć lalki teatralne i spróbować własnych sił w ich animacji.

Godz. 12:00-15:00

KĄCIK SCENOGRAFICZNY 

W kąciku scenograficznym będzie można spotkać się z Beatą Tomczyk, scenografką Wrocławskiego Teatru Lalek, i posłuchać o tym, jak powstaje scenografia do naszych przedstawień, zadać pytania dotyczące pracy pracowni plastycznej, obejrzeć z bliska rekwizyty i przymierzyć kostiumy teatralne.

Wszystkie wydarzenia odbywają się zgodnie z aktualnymi zasadami bezpieczeństwa w czasie epidemii Covid-19. Szczegółowe informacje dostępne są na naszej stronie: www.teatrlalek.wroclaw.pl

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu w ramach programu Narodowego Centrum Kultury "Kultura - Interwencje 2021" 

informacja prasowa

 

„Johnny" - pierwsze zdjęcia z planu filmu o księdzu Janie Kaczkowskim

Zakończyły się zdjęcia do filmu „Johnny” w reżyserii Daniela Jaroszka. Produkcja przybliży historię księdza Jana Kaczkowskiego, łamiącego stereotypy założyciela hospicjum domowego w Pucku, niezwykle popularnego duchownego, vlogera, autora książek. W głównych rolach występują Dawid Ogrodnik oraz Piotr Trojan. Na ekranie zobaczymy również m.in. Marię Pakulnis oraz Joachima Lamżę.   

Johnny, Dawid Ogrodnik, Piotr Trojan, fot. H. Komerski

WIELKIE SERCE I OTWARTY UMYSŁ 

„Johnny” to oparta na prawdziwych wydarzeniach historia, która wzrusza i inspiruje. Opowiedziana z perspektywy podopiecznego ks. Jana Kaczkowskiego, Patryka Galewskiego – chłopaka, który nie miał łatwego startu w życiu.  

Patryk włamuje się do domku w małym mieście. Wyrok sądu nakazuje mu prace społeczne w puckim hospicjum, gdzie poznaje niezwykłego ks. Jana Kaczkowskiego. Duchowny angażuje młodych chłopaków z zawodówki, na pozór twardych buntowników, w pomoc śmiertelnie chorym. W swojej pracy skupia się na bliskości, czułości i walce o relacje z drugim człowiekiem. Uczy empatii. A czyni to z hurtową ilością humoru, czym zyskuje ogromną popularność. Niedługo później Jan sam staje się pacjentem swojego hospicjum. Patryk zostaje postawiony w sytuacji, która zmieni całe jego życie.   

Johnny, Piotr Trojan, Maria Pakulnis, fot. H. Komerski

– To nie jest opowieść o budowaniu hospicjum ani historia walki ze śmiertelną chorobą. „Johnny” to emocjonalny rollercoaster, który na przemian bawi i wzrusza, przeraża i rozczula. Fabuła przeprowadza nas od skrajnie mrocznych momentów, przez walkę z samym sobą i zewnętrznym światem, aż do znalezienia sensu i nadziei. Emocje będą buzować w widzach nie tylko przez cały seans, ale też wiele godzin po nim – mówi o projekcie reżyser, Daniel Jaroszek.  

TWÓRCY 

W rolę uwielbianego zarówno przez wierzących, jak i ateistów księdza Jana Kaczkowskiego wciela się Dawid Ogrodnik, natomiast Patryka zagra wielokrotnie nagradzany za występ w filmie „25 lat niewinności. Sprawa Tomka Komendy” Piotr Trojan. Na ekranie zobaczymy również m.in. Marię Pakulnis, Annę Dymną, Joachima Lamżę i Witolda Dębickiego. Autorem scenariusza jest Maciej Kraszewski, za reżyserię odpowiada Daniel Jaroszek, który do tej pory realizował projekty w branży reklamowej. „Johnny” będzie jego debiutem fabularnym. Daniel jest posiadaczem trzech mieczy KTR za projekty realizowane z Papaya Films.  

Johnny, Dawid Ogrodnik, Piotr Trojan, fot. H. Komerski

Producentem jest Robert Kijak (NEXT FILM). Koproducentami  są TVN SA, Grupa Moderator Studio Filmowe sp. z o.o., Warmia Resport Spółka z o.o., OpenMedia Rafał Różański, Visual Work Rebel Media sp. z o.o., Pressprom Sebastian Kwiatkowski, PUR PUR - Dawid Podsiadlo Maciej Woć, Abstraction Plan sp. z o.o. Sp. k., Deamsound sp. z o.o., Cineline s.c., KRASZEWSKI FILM – Maciej Kraszewski oraz firma Dobra Robota sp. z o.o.  

Film „Johnny” powstaje we współpracy z rodziną ks. Jana oraz Fundacją im. ks. Jana Kaczkowskiego.   

Producentem wykonawczym filmu jest Festival Group sp. z o.o. Za dystrybucję odpowiada NEXT FILM.   

OSTATNI KLAPS NA PLANIE 

Ostatniego dnia na planie zdjęciowym filmu „Johnny” pojawiła się rodzina księdza Kaczkowskiego: rodzice – Helena i Ziuk Kaczkowscy, rodzeństwo – Magdalena Sekuła i Filip Kaczkowski, przyjaciele – Patryk i Żaneta Galewscy, Anna Labuda – dyrektor puckiego hospicjum, Jurek Owsiak, wolontariusze i pracownicy hospicjum w Pucku oraz Fundacji im. ks. Jana Kaczkowskiego. A także Hanna Pruchniewska – burmistrz Pucka i Jacek Karnowski – prezydent Sopotu.  

Zdjęcia do filmu rozpoczęły się w sierpniu i realizowane były w plenerach m.in. Konstancina, Pucka i Sopotu. Premiera kinowa planowana jest na jesień 2022 roku.  

Johnny, Dawid Ogrodnik, fot. H. Komerski

JOHNNY 

Występują: Dawid Ogrodnik, Piotr Trojan, Maria Pakulnis, Joachim Lamża, Anna Dymna, Witold Dębicki 

Reżyseria: Daniel Jaroszek 

Scenariusz: Maciej Kraszewski 

Zdjęcia: Michał Dąbal PC 

Scenografia: Karolina Rączka 

Charakteryzacja: Liliana Gałązka 

Kostiumy: Zofia Komasa 

Reżyser obsady: Konrad Bugaj 

Montaż: Maciej Kozłowski 

Muzyka: Michał Kush 

Kierownik produkcji: Michał Lipski  

Producent: Robert Kijak 

Produkcja: NEXT FILM 

Koprodukcja: TVN SA, Grupa Moderator Studio Filmowe sp. z o.o., Warmia Resport Spółka z o.o., OpenMedia Rafał Różański, Visual Work Rebel Media sp. z o.o., Pressprom Sebastian Kwiatkowski, PUR PUR - Dawid Podsiadlo Maciej Woć, Abstraction Plan sp. z o.o. Sp. k., Deamsound sp. Z o.o., Cineline s.c., KRASZEWSKI FILM – Maciej Kraszewski, Dobra Robota Sp. z o.o. 

Producent wykonawczy: Festival Group sp. z o.o 

Dystrybucja: NEXT FILM  

informacja prasowa

poniedziałek, 27 września 2021

Skarb Średzki. Cesarze, królowie, książęta - wystawa w Muzeum Narodowym we Wrocławiu

Klejnoty i monety wchodzące w skład odnalezionego ponad 30 lat temu skarbu to jedne z najbardziej niezwykłych zabytków w zbiorach Muzeum Narodowego we Wrocławiu. Tegoroczna wystawa przybliży losy władców, z którymi związane są te bezcenne klejnoty.


Zapona z kameą, ok. 1260, południowe Włochy, 
Muzeum Narodowe we Wrocławiu

Unikatowy zespół średniowiecznych precjozów został ukryty w połowie XIV w. w Środzie Śląskiej – niewielkim mieście położonym na szlaku handlowym łączącym Wschód z Zachodem Europy. Historia skarbu i powstania należących do niego klejnotów przenosi widzów jednak daleko poza śląski horyzont.

Pojawiają się w niej postacie należące do największych rodów panujących, w których rękach spoczywały losy średniowiecznej Europy: Staufów, Andegawenów, Walezjuszy, Luksemburgów i Przemyślidów. Fryderyk II – zdobywca Italii i cesarz, Filip VI – król Francji, książę Karol de Valois – założyciel dynastii Walezjuszy, Jan Luksemburski – nieustraszony rycerz i król Czech, cesarz Karol IV, który uczynił z Pragi światową metropolię, i jego francuska małżonka Blanche.

Cesarze, królowie i książęta – ich ambicje, niezwykłe losy, małżeństwa i konflikty – to o nich opowiadają niezwykłe klejnoty odnalezione przypadkowo w 1989 r. i ich historię przybliży wystawa w Muzeum Narodowym we Wrocławiu.

Zabytki Skarbu Średzkiego

Korona kobieca, początek XIV w. Muzeum Narodowe we Wrocławiu

Korona jest najcenniejszą częścią Skarbu Średzkiego. Jest klejnotem kobiecym zamówionym z okazji ślubu, na co wskazuje motyw pierścieni – oznaka małżeńskiego zobowiązania i symbol dobrej wróżby. Należała do królowych czeskich, a  jej ostatnią właścicielką mogła być Blanka de Valois, pierwsza żona Karola IV Luksemburskiego. Bezcenny zabytek powstał w początkach XIV w. Jest to jedyna, istniejącą dziś średniowieczną korona tego rodzaju, a niezwykle wysoka jakość pracy złotnika nadaje jej wyjątkową wartość. 

Drugim pod względem wartości klejnotem jest kolista zapona, ozdobiona pośrodku kameą z chalcedonu, z przedstawieniem cesarskiego orła. Dookoła kamei oraz na zewnętrznym kręgu zapony umieszczone są szlachetne kamienie – granaty i szmaragdy. W kręgu zewnętrznym zachował się szafir oraz perły w wieńcach szmaragdów i granatów. Zapony takie służyły do spinania ceremonialnych, płaszczy dworskich oraz szat koronacyjnych i liturgicznych.

Na wystawie pokazane zostaną również złote zawieszki z końca XII i z XIII w. używane jako ozdoba głowy kobiecej (zdobione filigranem oraz szafirami, cytrynami, granatami i perłami), zapinka z figurką ptaka, złote pierścienie, taśma zdobnicza przeznaczona do okuwania cennych przedmiotów oraz złote i srebrne monety. 

Historia odnalezienia Skarbu Średzkiego

Zapinka z figurą ptaka, XIII w., Węgry, Muzeum Narodowe we Wrocławiu

W maju 1988 r. na podmiejskim wysypisku w Środzie Śląskiej odnaleziono złote klejnoty, które trafiły tam wraz z ziemią i gruzem z prac rozbiórkowych prowadzonych na terenie Starego Miasta, gdzie wcześniej już odkryto średniowieczne monety. Wiadomość o odkryciu przyciągnęła wkrótce poszukiwaczy-amatorów i dotarła do służb archeologicznych. W wyniku przeprowadzonej akcji odzyskano złote i srebrne przedmioty, które po scaleniu stworzyły unikatowej wartości zespół klejnotów i monet. 

Miejsce i prawdopodobny czas ukrycia drogocennych przedmiotów – przed połową XIV w. – oraz charakter klejnotów pozwalają przypuszczać, że stanowiły one bankowy depozyt zastawny pochodzący z Pragi, z królewskiego skarbca Luksemburgów.  Precjoza znalazły się na Śląsku, należącym wówczas do Korony Czeskiej,  za panowania Karola IV. Wiadomo, że władca ten w potrzebach kampanii politycznej prowadzonej dla uzyskania tytułu cesarza zaciągał pożyczki u zamożnych kupców w Środzie Śląskiej. 

Skarb przekazany został do zbiorów Muzeum Narodowego we Wrocławiu i po raz pierwszy udostępniony publicznie w 1996 r. Skarb Średzki prezentowany jest we wrocławskim Muzeum Narodowym przez ostatnie trzy miesiące każdego roku, a w pozostałym okresie zobaczyć go można w Muzeum Regionalnym w Środzie Śląskiej.

 Wydarzenie towarzyszące wystawie:

23.10, g. 12:00 Skarb ze Środy Śląskiej– wykład Jacka Witeckiego w ramach cyklu „Mój Śląsk. Fascynacje” [wykład online na Facebooku]

Muzeum Narodowe we Wrocławiu



Skarb Średzki. Cesarze, królowie, książęta

1 października – 30 grudnia 2021


informacja prasowa

Wrocławskie Nowe Horyzonty najlepszym kinem w Polsce

„Za żonglowanie zachwycającym repertuarem oraz całoroczne wyświetlanie ambitnych filmów w ogromnej liczbie sal” – decyzją Kapituły PISF, Kino Nowe Horyzonty we Wrocławiu, zostało uhonorowane Nagrodą Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej w kategorii kino za lata 2019-2020. Gala wręczenia nagród odbyła się we wtorkowy wieczór (21.09) na trwającym właśnie 46. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni.

Kino Nowe Horyzonty, fot. materiały prasowe

Nagrody PISF to jedno z najważniejszych laurów przyznawanych za osiągnięcia w upowszechnianiu i promocji polskiej kinematografii. Wyróżnienie Kina Nowe Horyzonty stanowi przypieczętowanie dziewięciu lat działalności, której od początku towarzyszyła idea rozwijania kultury filmowej w stolicy Dolnego Śląska. To właśnie ten cel przyświecał Romanowi Gutkowi, Prezesowi Stowarzyszenia Nowe Horyzonty, który dostrzegł potrzebę stworzenia kina studyjnego we Wrocławiu: prezentującego ambitny repertuar i wzmacniającego uczestnictwo mieszkańców w kulturze. Pomysł spotkał się z bardzo dobrym przyjęciem ze strony ówczesnego prezydenta miasta Rafała Dutkiewicza i został wpisany jako ważny projekt do programu Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław 2016. Od tego czasu, miasto Wrocław niezmiennie pozostaje jednym z głównych mecenasów Kina Nowe Horyzonty, dzięki któremu realizowana jest misja tego szczególnego miejsca.

Tym samym, przez niemal dekadę, wrocławskie Nowe Horyzonty stały się dla wielu osób miejscem kojarzonym z dobrym kinem: od wartościowych filmów środka, po autorskie produkcje, klasykę, festiwalowe hity czy kultowe dzieła mistrzów. W dziewięciu salach, na trzech poziomach, w samym centrum Wrocławia - gromadząc przed pandemią rocznie pół miliona widzów - Kino Nowe Horyzonty nieustannie tętni filmową energią, która udziela się kolejnym pokoleniom widzów.

Kino, które inspiruje do rozmowy

Dla zespołu Kina Nowe Horyzonty od zawsze niezmiernie ważne jest, aby bieżący repertuar, propozycje edukacyjne oraz wydarzenia specjalne zachęcały do aktywnego uczestnictwa w kulturze: inspirowały rozmowy, pozwalały poznawać świat i wychylać się poza znany horyzont. Nie byłoby to możliwe bez współpracy z licznymi lokalnymi oraz ogólnopolskimi partnerami.

Wrocławskie Nowe Horyzonty to również przestrzeń otwarta dla każdego – wśród stałych cykli znajdują się seanse dla najmłodszych i rodziców z małymi dziećmi, filmowe spotkania dla seniorów, pokazy z audiodeskrypcją oraz napisami dla niesłyszących czy seanse filmów w ukraińskiej wersji językowej. W programie kina nie brakuje przy tym wydarzeń specjalnych: seansów z muzyką na żywo, transmisji oper, baletów oraz spektakli z najsłynniejszych scen artystycznych, pokazów z udziałem twórców filmowych oraz programów edukacyjnych takich jak Akademia Kina Światowego oraz Nowe Horyzonty Edukacji Filmowej. Każdego lata w kinie odbywa się największy festiwal filmowy w Polsce – MFF Nowe Horyzonty – z kolei jesienią: American Film Festival. 

informacja prasowa

czwartek, 23 września 2021

24'21 Różewicz Jam Session w Teatrze Muzycznym Capitol

Z okazji Roku Tadeusza Różewicza Teatr Muzyczny Capitol we Wrocławiu przygotowuje poetycko-muzyczne spotkanie – jam session z wykorzystaniem wierszy i poematów Tadeusza Różewicza. W ciągu 24 godzin, od południa 2 października do południa dnia następnego, na teatralnym Podwórku odbędzie się nieprzerwany, częściowo improwizowany koncert z udziałem artystek i artystów.

Tadeusz Różewicz przy pomniku „Ku Czci Zwierząt Rzeźnych” we Wrocławiu, fot. Adam Hawałej

24'21 Różewicz Jam Session będzie można oglądać na żywo i w streamingu na teatralnym Facebooku. Aktorki i aktorzy będą interpretować wiersze Tadeusza Różewicza, deklamując je lub śpiewając, a towarzyszyć im będą improwizujący muzycy. Co pół godziny na scenie pojawi się nowy muzyczno-aktorski tandem stanowiący świeżą inspirację dla wciąż zmieniającego skład zespołu muzycznego. Kolejne pary wniosą twórczą, inspirującą różnorodność, ich spotkanie na scenie będzie intrygujące w formie, poetycko ulotne, prowokujące publiczność do refleksji, budzące emocje.

Pełną obsadę wydarzenia można znaleźć na stronie Teatru Muzycznego Capitol, wkrótce będzie tam także dostępny godzinowy plan jam session.

W projekcjach wideo oglądać będziemy zdjęcia Tadeusza Różewicza autorstwa Adama Hawałeja, który ponad ćwierć wieku fotografował poetę w rozmaitych sytuacjach, prywatnych i publicznych: przy wręczaniu nagród i wyróżnień, podczas prób w teatrze, w trakcie happeningu Śmietnik, na spacerach w zoo.

Bilety w cenie 10 zł będzie można kupić tylko w kasie Teatru Muzycznego Capitol na godzinę przed rozpoczęciem – czyli 2 października od godz. 11:00.

informacja prasowa

Co po / Po co Dzieła z kolekcji Dolnośląskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych - wystawa w Muzeum Współczesnym Wrocław

Wystawa Co po / Po co ukazuje nowy fragment powiększających się każdego roku zbiorów dzieł sztuki współczesnej w kolekcji Dolnośląskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. Tegoroczna selekcja objęła nowy obszar, któremu wcześniej nadawano mniejsze znaczenie – dział sztuki współczesnej związany z ekologiczną myślą XXI wieku. Aktualnie temat ingerencji człowieka w los naszej planety jest wyraźnie eksponowany we wszystkich aspektach życia. W sztuce przejawia się on poprzez stawianie pytań odnoszących się do sensu tworzenia dzieł w kontekście dalszego istnienia świata.

il. Łukasz Paluch
Zasady, na jakich opiera się ta myśl, to wartość poszukiwania harmonii z naturą, a także świadomość wyczerpujących się zasobów Ziemi.

Od starożytności sztuki piękne pomagają nam znaleźć odpowiedź na trudne pytania o istotę człowieczeństwa w kontekście dziejów Planety. Coraz częściej to, co wytwarzamy, naśladuje środowisko naturalne. Obecny postęp technologiczny i procesy towarzyszące produkcji sztucznych materiałów wywołują pytania dotyczące naszej zależności od świata organicznego. Nowoczesne tworzywa imitujące biosferę nierzadko stają się jej nieodłączną, integralną częścią. Powoli zaciera się granica między tym, co jest efektem pracy ludzkiej, a tym, co stanowi chemiczny czy też fizyczny fragment naszego naturalnego otoczenia.

Monika Polak, "Only polymers left alive",
2020, fot. dzięki uprzejmości artystki
Podążając za słowami Arystotelesa, który twierdził, że u podstaw wiedzy opartej na rozumie znajdują się zmysłowe odczucia, udajemy się w podróż pomiędzy tym, co widzialne i doświadczalne, a tym, co abstrakcyjne i nieznane. Według starożytnego filozofa świat to nierozerwalna kombinacja idei i materii, która zgodnie z atomistyczną teorią składa się z tych samych ciągłych substancji pierwotnych. Formy w zasadzie nie mogą istnieć bez materii, a sama materia bez form byłaby czystym chaosem. Czy zatem człowiek ma jakikolwiek wpływ na los Ziemi, skoro każda próba znalezienia rozwiązania dla jej przyszłości ostatecznie i tak kończy się wykorzystaniem jej naturalnego potencjału? Nowe tworzywa fascynują nas. I one jednak pochodzą z tego, co jest do dyspozycji od początku życia na Ziemi.

Andrzej-Klimczak-Dobrzaniecki, Bez tytułu, 1990,
 fot. Małgorzata Kujda

Poprzez sztukę wyrażamy poglądy, stawiamy pytania, pragniemy wpływać na nasz dalszy los. Sztuka utożsamiana z kreowaniem znaczeń doprowadza do rozerwania związku dzieła z tworzywem i przesunięcia sensu jego ważności w stronę konceptualną. Kierując się próbą zdefiniowania świata i różnorakich poglądów oraz idei, zależnych od autora dzieła, pozostajemy myślicielami i wierzymy w życie pogodzone z naturą, takie, które jest źródłem ludzkiej mądrości, piękna, refleksji i natchnieniem dla twórczej pracy. Przed nami jednak dalej znajduje się wielki nieskończony obszar, w obliczu którego często ciągle jesteśmy bezradni. 

Julia Curyło, "Źródło" z serii "Space Series", 2016, fot. dzięki uprzejmości artystki

Podróże kosmiczne i pozaziemska eksploracja z perspektywy globu, na którym żyjemy, coraz silniej uwodzą naszą wyobraźnię. Poszukujemy alternatyw, pragniemy nowych rajów, mikrokosmosów, bezpiecznych, nieskażonych ludzką ingerencją obszarów, często nie widząc już szczęśliwych rozwiązań dla naszej egzystencji. Doświadczamy tego, co nas otacza, ale nie zawsze w każdym tego wymiarze. To nieustanne zmaganie się z własnym twórczym postrzeganiem świata prowadzi do intuicyjnego poznania istoty życia, a sygnał, jaki artysta pozostawia swoim dziełem, jest tylko wstępem i cennym bodźcem do dalszego dialogu z otaczającą nas naturą. Jeżeli „raj utracony” nie istnieje w innym wszechświecie, być może znajduje się w jeszcze niezbadanym potencjale świata organicznego.

Dolnośląskie Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych i Muzeum Współczesne Wrocław zapraszają na wystawę pt. „Co po / Po co”.

Artystki i artyści: Kat Austen, Julia Curyło, Andrzej Klimczak-Dobrzaniecki, Andrzej Kosowski, Weronika Lucińska, Zofia Martin, Monika Polak, Zygmunt Rytka. Kuratorka: Jagoda Łagiewska.

Wystawa zostanie otwarta w piątek 1 października o godz. 18.00.

Oprowadzanie kuratorskie zaplanowano na dzień 10 października o godz. 15.00 i 16.00.

informacja prasowa

środa, 22 września 2021

O magnum mysterium - pożegnalny koncert Agnieszki Franków-Żelazny

Ten szczególny wieczór na pewno będzie wyjątkowo nastrojowy, a to za sprawą programu koncertu pożegnalnego. 30 września o 19.00 na estradzie Narodowego Forum Muzyki wystąpi dobrze znany wrocławskiej publiczności Chór NFM, kierowany po raz ostatni przez Agnieszkę Franków-Żelazny.

Agnieszka Franków-Żelazny, fot. Łukasz Rajchert/NFM

Na repertuar koncertu składają się dzieła bardzo bliskie dyrygentce i wielokrotnie już wykonywane przez chór NFM podczas piętnastoletniej pracy pod jej kierownictwem. Część z nich – jak Ubi Caritas Pawła Łukaszewskiego, Chwali, dusze moja, Gospoda Romualda Twardowskiego, Beatus vir Miłosza Bembinowa czy De profundis Marcina Łukaszewskiego, będące współczesną polską twórczością chóralną do tekstów biblijnych psalmów – została zarejestrowana na płytach Chóru NFM De Profundis (2016) oraz Ubi Caritas (2018).

Początkowy utwór, O magnum mysterium hiszpańskiego lekarza a zarazem kompozytora muzyki chóralnej, zwraca uwagę połączeniem medytacyjnego charakteru z iście hiszpańską, opromienioną słońcem radością. Jest to responsorium należące do najwcześniejszych godzin kanonicznych (matutinum). Tekst utworu odnosi się do Bożego Narodzenia. Swoją kompozycję Javier Busto rozpoczyna od pokornej medytacji, kontemplacji Tajemnicy, a kończy radosnym, mistycznym Alleluja.

Za główny punkt programu wypada uznać trzy motety chóralne a cappella: O Magnum Mysterium Francisa Poulenca – utwór utrzymany w charakterystycznym dla francuskiego twórcy eklektycznym stylu a napisany do responsorium z liturgii Bożego Narodzenia – skomponowany dla ewangelickiej katedry w Berlinie Denn er hat seinen Engeln befohlen na ośmiogłosowy chór autorstwa Feliksa Mendelssohna oraz graduał Os justi meditabitur sapientiam, będący kompozycją Antona Brucknera.

Wieczór zakończy powstały specjalnie na zamówienie NFM utwór Jana Krutula do tekstu z biblijnej Pieśni nad Pieśniami. Autor w swoim opracowaniu słów ,,Oczarowałaś me serce, siostro ma, oblubienico” wykorzystuje w skrajnych częściach utworu żywe, skoczne rytmy, za sprawą których wyrażane w pieśni uczucie nabiera innego kolorytu niż w ujęciu lirycznym.

Wykonawcy:

Agnieszka Franków-Żelazny – dyrygent

Katarzyna Neugebauer-Jastrzębska – fortepian

Bartłomiej Pająk – instrumenty perkusyjne

Chór NFM 

Program:

Koncert pożegnalny Agnieszki Franków-Żelazny

F. Poulenc O magnum mysterium z cyklu Quatre motets pour le temps de Noël  

J. Busto O magnum mysterium

P. Łukaszewski Ubi caritas 

P. Czesnokow Zastupnice usierdnaja

R. Twardowski Chwali, dusze moja, Gospoda

M Bembinow Beatus vir…

M. Łukaszewski De profundis (solo: Natalia Kiczyńska – sopran)

A. Bruckner Os justi WAB 30

F. Mendelssohn Bartholdy Denn er hat seinen Engeln befohlen über dir MWV B 53

J. Krutul Vulnerasti cor meum

C. Debussy Dieu! qu’il la fait bon regarder ze zbioru Trois chansons de Charles d’Orleans

J. Sykulski Stoi lód na Prośnie (solo: Aleksandra Sosna – alt)

M. Raczyński Chciałbym zaśpiewać ci

G. Fauré Madrigal op. 35

informacja prasowa

Finałowy tydzień Wywczasu: czwartek na Psim Polu, weekend w Parku Stabłowickim

Tegoroczne lato powoli przechodzi do historii, ale Wywczas stara się wycisnąć z najgorętszej pory roku wszystko, co możliwe! Zapraszamy na piąte wydarzenie cyklicznego projektu organizowanego w plenerach wszystkich pięciu dawnych dzielnic stolicy Dolnego Śląska i na wielki finał – weekendowy piknik w Parku Stabłowickim.

Wywczas to kulturalna propozycją na spędzenie ostatnich tygodni lata w zielonych zakątkach Wrocławia. W ramach cyklu odbywa się 5 wydarzeń filmowo-kulinarnych oraz weekendowy finał w Parku Stabłowickim. Na terenie każdej dawnej dzielnicy (Starego Miasta, Fabrycznej, Krzyków, Śródmieścia i Psiego Pole) wybraliśmy lokalną restaurację, oferującą dania z różnych części świata. Film pokazywany podczas kolejnych wieczorów pochodzić będzie z tego samego regionu, co serwowana w czasie wydarzenia kuchnia.  

Zwiastun  „Palm Springs

W czwartek, 23 września zawitamy na Psie Pole, a bardziej precyzyjnie – na Zakrzów, osiedle, które coraz bardziej domaga się odkrycia. Kulinarnym partnerem piątego Wywczasu będzie foodtruck GoFreak, który od kilku lat podróżuje po całym mieście i serwuje pyszne gofry. Na jeden wieczór GoFreak stanie się na placu integracyjnym w Parku Jedności na Zakrzowie, by zaserwować inspirowane Stanami Zjednoczonymi smakołyki. Do USA zabierze nas także komedia-science fiction „Palm Springs” – historia dwójki osób, które orientują się, że zostały zamknięte w pętli czasowej i do znudzenia przeżywają ten sam dzień. Na szczęście są tam razem i naprawdę nieźle się dogadują.

Po przeprawie przez pięć dzielnic zapraszamy na dwudniowy piknik w Parku Stabłowickim. Wystartujemy w sobotę, 25 września, o godzinie 18:00, koncertem wrocławskiego zespołu Bluszcz. 26 września, w niedzielę będziemy w Parku Stabłowickim od południa –  w ramach wywczasowego pikniku wziąć będzie można udział w prowadzonych przez Natalię Jerzak warsztatach z plant printingu, czyli techniki drukowania wykorzystującej do tworzenia wzorów kwiaty czy liście, albo wziąć udział w roślinnej pogawędce z florystą Filipem Markiem. O 14:00 rozpocznie się wspólne sadzenie roślin przy parkowym placu zabaw, a chwilę potem sąsiedzka uczta w śródziemnomorskim klimacie przygotowana przez Napa Restaurant. Na zakończenie zobaczymy włoski kinowy przebój „Dobrze się kłamie w miłym towarzystwie” – historię kolacji, podczas której grupa przyjaciół postanawia zagrać w pewną niebezpieczną grę...

Kadr z filmu Dobrze się kłamie w miłym towarzystwie

Wstęp na wydarzenie jak i udział we wszystkich atrakcjach jest bezpłatny. Wywczas na Psim Polu odbędzie się się już jutro o godzinie 18:30, finał projektu –w najbliższy weekend, 25 i 26 września w Parku Stabłowickim. Wydarzenie organizowane jest przez Wrocławską Fundację Filmową dzięki Profit Development – firmie której doświadczenie sięga 2003 roku i obejmuje największe polskie miasta, poczynając od Wrocławia.

Do zobaczenia na Wywczasie!

informacja prasowa


Co nowego w DCF | 24-30 września 2021

Europejski Dzień Języków, Wrocławskie Gawędobranie, Premiera filmu „1:11” i spotkanie z reżyserem, Noc z Jamesem Bondem i filmy premierowe - Dolnośląskie Centrum Filmowe zaprasza!



WYDARZENIA

Europejski Dzień Języków | 26 września

Przedstawicielstwo Komisji Europejskiej we Wrocławiu i Dolnośląskie Centrum Filmowe zapraszają na Europejski Dzień Języków. W ramach Europejskiego Dnia Języków w kinie DCF odbędą się pokazy filmów, a także Wieczór z poezją Tadeusza Różewicza. 

26.09 | od godz. 13:00 | wstęp wolny


Mobile Photo Trip i pokaz filmu „Helmut Newton. Piękno i bestia” | 26 września

Mobile Photo Trip – fotografowie i fani fotografii mobilnej spotkają się tym razem we Wrocławiu w kinie DCF. Spotkaniu towarzyszyć będzie pokaz filmu "Helmut Newton. Piękno i bestia".

26.09. | godz. 12:00 | bilety: 12 zł


Wrocławskie Gawędobranie | 29 września

Fundacja OPEN MIND, Dolny Śląsk Wita! Rzemiosło i Dolnośląskie Centrum Filmowe zapraszają na „Wrocławskie Gawędobranie. Spotkanie z żywym słowem”. Wrocławskie legendy czytać będą wrocławianie zaangażowani w kulturalne życie miasta – aktorzy, a także animatorzy i managerowi kultury. Do czytania legend włączy się także prezydent Wrocławia Jacek Sutryk.

29.09 | godz. 12:00 | wstęp wolny


Premiera filmu „1:11” reż. Miron Wojdyło | 28 września

Zapraszamy na premierowy pokaz filmu Mirona Wojdyło „1:11” z udziałem twórców. Film jest pełnometrażowym debiutem fabularnym reżysera.

28.09 | godz. 20:30 | bilety: 18 zł


Noc z Jamesem Bondem | 30 września

Zapraszamy na noc z Jamesem Bondem! Tuż po północy 1 października jako jedni z pierwszych pokażemy „Nie czas umierać” – najnowszy i najdłużej wyczekiwany film o najlepszym agencie Jej Królewskiej Mości. Wcześniej przypomnimy „Spectre”, a pomiędzy seansami specjalny drink w naszej kinowej kawiarni – wstrząśnięty, nie zmieszany. Na pokazie obowiązują stroje wieczorowe.

30.09 – 1.10 | godz. 21:00 | bilety: 50 zł

PREMIERY OD 24 WRZEŚNIA

„Jeźdźcy sprawiedliwości” | reż. Anders Thomas Jensen | Dania 2020 | 24.09.2021

„Niefortunny numerek lub szalone porno” | reż. Radu Jude | Chorwacja, Czechy, Luksemburg, Rumunia 2021 | 24.09.2021

„Żeby nie było śladów” | reż. Jan P. Matuszyński | Polska 2021 | 24.09.2021


CYKLE

Filmowy Klub Seniorów 

28.09 | ZUPA NIC | reż. Kinga Dębska | Polska 2021 | 94 min.

Seanse w każdy wtorek o godz. 12:00  | bilety: 13 zł

informacja prasowa

Plany repertuarowe Wrocławskiego Teatru Lalek w sezonie 2021/2022

Wrocławski Teatr Lalek rozpoczął 75. sezon swojej działalności nieco wcześniej niż zwykle, bo już w sierpniu. Jakie są plany? Trzy premiery, 6. edycja Przeglądu Nowego Teatru dla Dzieci, działania edukacyjne oraz jubileuszowe niespodzianki.

Wrocławski Teatr Lalek, fot. materiały prasowe

Po doświadczeniach ubiegłego roku, kiedy to kilkukrotnie zmuszeni byliśmy zawiesić działalność stacjonarną i przenosić aktywność do sieci, wracamy  na dobre - z nadzieją i wiarą, że będzie to sezon bezpośrednich spotkań z naszą publicznością. Cieszymy się, że widzowie nie zapomnieli o nas, czego dowodem mogą być pełne – w ramach limitów – widownie i szybko ubywające bilety na wrześniowe przedstawienia. Radość i wdzięczność nie sprawiają jednak, że zapominamy o bezpieczeństwie. Naszym priorytetem pozostaje zdrowie zarówno widzów, jak i pracowników. We wszystkich działaniach przestrzegamy bieżących wytycznych i ograniczeń związanych z pandemią.

Na sezon 2021/2022 zaplanowaliśmy trzy premiery przeznaczone dla dzieci w wieku szkolnym i bliskich im dorosłych. Ze względu na trwającą epidemię zdecydowaliśmy, że wszystkie nowe spektakle zostaną zrealizowane na Dużej Scenie, dzięki czemu w przypadku wprowadzenia obostrzeń będziemy mogli je bezpiecznie grać dla widowni szerszej niż ta na Scenie Kameralnej. 

Jesienią 2021 r. Wrocławski Teatr Lalek obchodzi swoje 75-lecie. Symboliczna data urodzin to 18 października 1946 r. – dzień premiery „Przygód Gęgorka” w reż. Elżbiety Kalinowicz, inaugurującej działalność Teatru Lalki i Aktora przy ul. Rzeźniczej. Obchody zaczniemy jednak nieco wcześniej niż w październiku. Ich głównym punktem jest prapremiera LALKI KAFKI w reżyserii Marka Zákostelecký’ego – 25 września na Dużej Scenie.

Teatralne jubileusze to zwykle wydarzenia o charakterze środowiskowym, przeznaczone dla dorosłych. Chcemy, by nasz był inny - dlatego zamiast uroczystości i gal przygotowaliśmy program jubileuszowy dla naszych widzów. Obejmuje on m.in.: dwie publikacje: historyczną o początkach WTL i ilustrowany przewodnik po naszym budynku dzień otwarty, w którym będzie można zwiedzić budynek teatru i wziąć udział w nieodpłatnych warsztatach (3 października), a także spacer w przestrzeni miejskiej śladami historii WTL (17 października).

PROGRAM JUBILEUSZOWY:

PUBLIKACJE na 75-lecie:

Hubert Michalak, SKĄD SIĘ WZIĘLIŚMY – o początkach Wrocławskiego Teatru Lalek, elektroniczna publikacja jubileuszowa dla dorosłych

Tekst napisany na zamówienie Wrocławskiego Teatru Lalek, przybliżający zarówno sytuację teatru po zakończeniu II wojny światowej w zrujnowanym mieście, jak i najważniejsze postaci, które przyczyniły się do tego, że Teatr Lalki i Aktora pojawił się we Wrocławiu. W eseju pojawiają się m.in. Elżbieta i Zenon Kalinowiczowie (założyciele), Irena Solska (wybitna aktorka młodopolska, w powojniu – popularyzatorka kultury na Dolnym Śląsku) czy Roman Modrzejewski, przychylny pomysłowi Kalinowiczów urzędnik miejski. Nakreślone zostanie tło historyczne i kontekst społeczny powstawania sceny. Treść eseju oparta jest na badaniach własnych autora i tekstach źródłowych. Przygotowana przez historyka teatru opowieść przybliża skomplikowaną i fascynującą historię powstania teatru lalkowego we Wrocławiu.

Katarzyna Krajewska (tekst), Katarzyna Walentynowicz (ilustracje i projekt graficzny) WROCŁAWSKI TEATR LALEK. TU JESTEŚ U SIEBIE - jubileuszowe wydawnictwo dla dzieci

Interaktywny przewodnik dla dzieci po Wrocławskim Teatrze Lalek – jego budynku, historii, a także tym, czym teatr jest obecnie. W książce, poza ważnymi informacjami i ciekawostkami dotyczącymi teatru, dzieci znajdą zabawy i zadania do wykonania. Celem nie jest więc jednostronny komunikat dla biernego odbiorcy, ale raczej wskazywanie ciekawych obszarów do dalszej eksploracji. Ilustracje do publikacji stworzyła Kasia Walentynowicz – jedna z najbardziej znanych i najczęściej nagradzanych polskich ilustratorek, współpracująca z wieloma instytucjami kultury przy projektach skierowanych do dzieci (m.in. festiwal Kino Dzieci, Muzeum Narodowe w Warszawie).

DZIEŃ OTWARTY WTL - 3 października 2021

TU MI GRAJ!  | godz. 10:30

Warsztaty muzyczno-teatralne dla dzieci w wieku 3-5 l. wraz z bliskimi dorosłymi

Prowadzenie: Agata Cejba, Monika Jeszke

LALKI I MY | godz. 11:00-13:00

Warsztaty lalkowe dla dzieci

Prowadzenie: Edyta Skarżyńska

17 października 2021 / 11:00

Spacer zrealizowany we współpracy z Fundacją t: w ramach projektu .portal Wrocławskie podróże teatralne

Spacer teatralny śladami Elżbiety i Zenona Kalinowiczów, założycieli Teatru Lalki i Aktora we Wrocławiu, pozwoli wspólnie przyjrzeć się historii miasta. Cofniemy się w czasie o 75 lat, do 1946 roku, bo to właśnie wtedy Kalinowiczowie przyjechali do Wrocławia. Nasze miasto wyglądało wtedy zupełnie inaczej niż dzisiaj – nawet teatr lalek był w innym miejscu niż teraz jest. Pod koniec II wojny światowej Wrocław został zniszczony, a jego odbudowa trwała wiele lat. Miasto było zdewastowane I niebezpieczne – ale też gościnne i otwarte na przybyszów z różnych części świata. Miało swoje sekrety (dla marzycieli) i obietnice (dla odważnych). Spróbujemy ich poszukać przy pomocy niezawodnej maszyny czasu – wyobraźni.

Prowadzenie: Hubert Michalak

PREMIERY

LALKA KAFKI 

Prapremiera 25 września 2021 z okazji 75-lecia WTL


Pewnego dnia, kiedy Franz Kafka spacerował po berlińskim parku Steglitz, spotkał małą dziewczynkę, z płaczem szukającą zagubionej lalki. Pisarz starał się jej pomóc, ale na próżno – zguby nie udało się odnaleźć. Nazajutrz Kafka wręczył dziewczynce list „napisany” przez lalkę: „Proszę, nie płacz. Pojechałam na wycieczkę, aby zobaczyć świat”. Tak rozpoczęła się niezwykła przyjaźń. Do końca życia Franz Kafka pisał do dziewczynki listy, opisujące podróże i przygody jej lalki.

Czy ta historia wydarzyła się naprawdę? Nie wiemy – jedynym jej śladem są wspomnienia przyjaciółki pisarza, Dory Diamant. Okazała się jednak tak inspirująca, że dała początek teatralnemu przedstawieniu. LALKA KAFKI to spektakl stworzony przez polsko-czeski duet: Elżbietę Chowaniec i Marka Zákostelecký’ego, dobrze znanych widzom Wrocławskiego Teatru Lalek. Twórcy „Czarodziejskiego fletu” i „Burzy” udowodnili już, że dzieła Mozarta i Shakespeare’a można z powodzeniem inscenizować w teatrze dla dzieci. Ich najnowsze przedstawienie przybliża młodym widzom osobę i twórczość Franza Kafki.

Motywem przewodnim LALKI KAFKI jest opowieść o przygodach zagubionej lalki, ale w spektaklu pojawiają się także odniesienia do prozy i opowiadań pisarza. Marek Zákostelecký, reżyser i scenograf przedstawienia, po raz kolejny w swojej inscenizacji gra z klasyką i żongluje konwencjami, sięgając m.in. do teatru lalek, teatru groteski, filmu niemego. Ten szalony teatralny rollercoaster dokądś jednak prowadzi. Dzieci i dorośli odbywają nim wyprawę do świata Franza Kafki, poznając jego biografię i czasy, w których żył.

Tekst i dramaturgia: Elżbieta Chowaniec 

Reżyseria, scenografia: Marek Zákostelecký 

...........................................................................................................................................................

KOLORY. Spotkanie pomarańczowe | godz. 12:30

Sensualne warsztaty teatralne dla dzieci w wieku 1,5 – 3 l. i bliskich im dorosłych. Prowadzenie: Marta Kurowska, Bartosz Kurowski

MACHINA TEATRALNA, czyli jak to wszystko działa | godz. 14:00

Interaktywny spacer po teatrze dla dzieci wraz z bliskimi dorosłymi

Prowadzenie: Katarzyna Starczewska

WĘDRUJĄCY OBIEKT | Godz. 14:30

Warsztaty teatralne dla dzieci 6+ wraz z bliskimi dorosłymi

Prowadzenie: Katarzyna Krajewska

SPACER TEATRALNY DLA RODZIN Z DZIEĆMI

............................................................................................................................................................

OPOWIEŚCI Z WIELKICH BLOKÓW (6+)

Prapremiera 5 marca 2022

W marcu zaprosimy naszych Widzów na prapremierę sztuki Ewy Mikuły w reżyserii Marty Streker.Opowieści z Wielkich Bloków” to historia Weroniki, która wakacje spędza, siedząc sama w domu. Pewnego dnia dziewczynka odkrywa, że w jej bloku znajduje się przejście do innego wymiaru. Weronika poznaje w nim przyjaciół – podobnie jak ona zamkniętych w czterech ścianach. Główną rolę w spektaklu zagra głucha aktorka Dominika Kozłowska. Spektakl jest grany w dwóch językach: polskim oraz polskim języku migowym, dzięki czemu jest dostępny dla osób z dysfunkcjami słuchu.

Dawno, dawno temu stworzono Świat Wysokich Bloków. Już dawno zapomniano, jak wysokich. Nadano światu perspektywę pionowej bryły. Ludzie dobudowywali do siebie kolejne piętra, aż wkrótce przestano liczyć. Windy nie mieściły liczby przycisków danych pięter, więc przestano je oznaczać, a one zatrzymywały się losowo. W pewnym momencie poruszanie się windą niosło ze sobą ryzyko bezpowrotnego opuszczenia domu. Ludzie z góry nie wiedzieli nic o ludziach z dołu. Coraz rzadziej zaczęli zjeżdżać w dół, a żeby wjeżdżać w górę nie było powodu. Czasem cały tydzień trwało zjeżdżanie windą do wyjścia - pięter było tak wiele. Dlatego rozpoczęto handel wewnętrzny na pobliskich piętrach i uprawy jedzenia na balkonach. Na początku mieszkańców było zbyt wielu, by zmieścili się w windach, dlatego windy z przeciążenia coraz częściej zaczęły się psuć, a śmiałków, którzy mogli wchodzić tak wysoko po schodach., było niewielu Ludzie wyrzucali zużyte rzeczy przez okno. Niektórzy przemierzali po  schodach codziennie te same trasy. Trzy klatki w górę, trzy klatki w dół. Dla zachowania formy ciała i umysłu. Niektórzy wariowali. Nie potrafili znieść zamknięcia, więc rzucali się ze schodów. Od czasu do czasu powstawały konflikty między piętrami, jednak nigdy nie przerodziło się to w poważne powstanie. Całe pokolenia żyły i umierały w tych wysokich blokach. Czasami mieszkania pozostawały puste, w innych rodziły się dzieci. Niektórzy zostawiali swoich zmarłych w domach, niektórzy wyrzucali ich przez okna. W pewnym momencie ludzie zaczęli się bać poruszać nawet pomiędzy piętrami. Dlatego stopniowo tracili zdolność rozmawiania ze sobą. Nie tylko międzysąsiedzką, ale również tę między domownikami. Rozmowy przeprowadzane w kółko wyrabiały języki tylko do poruszania się w bardzo określonych pozycjach. Jeśli ktoś codziennie powtarzał to samo zdanie - “Odrób lekcje”, “Nie lubię poniedziałków”, “Jasne, nie ma sprawy”, “Nienawidzę cię”, “Dla mnie obojętnie” - z czasem nie potrafił powiedzieć nic innego, a jeśli próbował, słowa te brzmiały bardzo niewyraźnie i pokracznie (na metrażu nie było zbyt wielu logopedów). 

Mieszkańcy nie wiedzieli, co się dzieje na zewnątrz, więc zaczęli budować wokół tego mity. Uważali świat zewnętrzny za niebezpieczny, podobnie jak ich sąsiedzi. Woleli udawać, że ich nie ma - tak było prościej. Z czasem zaczęli bać się ludzi zza ściany. 

Tekst i dramaturgia: Ewa Mikuła

Reżyseria: Marta Streker

Scenografia: Katarzyna Leks

Kostiumy: Julia Kosmynka

Muzyka: Maciej Zakrzewski


ROMEO I JULIA (13+)

Premiera 27 maja 2022 na otwarcie 6. Przeglądu Nowego Teatru dla Dzieci

Sezon 2021/2022 zakończymy szóstą, dwukrotnie odraczaną z powodu pandemii, edycją Przeglądu Nowego Teatru dla Dzieci. Planowany termin to 27.05-1.06.2022. Premierę tradycyjnie otwierającą Przegląd wyreżyseruje tym razem Bartosz Szydłowski, reżyser, twórca stowarzyszenia teatralnego „Łaźnia” i festiwalu „Boska Komedia”.

Klasyczny dramat o tym, jak niezgoda między dorosłymi niszczy życie młodych ludzi – temat zawsze aktualny, a może szczególnie żywy we współczesnej Polsce. Bartosz Szydłowski po sukcesie krakowskiego „Hamleta” (Złoty Yorick tegorocznego Festiwalu Szekspirowskiego) będzie kontynuował pracę nad dziełem wielkiego Stradfordczyka. 

Przedstawienie przeznaczone dla młodzieży wpisze się w nurt WTL-owskich przedstawień opartych na reinterpretacji tekstów klasycznych (jak „Burza” Shakespeare’a czy „Jaki ten świat jest wielki!” według Andersena). Chociaż repertuar Wrocławskiego Teatru Lalek opiera się głównie na sztukach współczesnych, jesteśmy przekonani, że każde pokolenie powinno mieć „swojego Szekspira” – spektakl, który będzie ich pierwszym spotkaniem z wiecznie żywymi dramatami 

Na podstawie “Romea I Julii” Williama Shakespeare’a

Przekład: Stanisław Barańczak

Reżyseria: Bartosz Szydłowski


6. PRZEGLĄD NOWEGO TEATRU DLA DZIECI 

27 maja - 1 czerwca 2022

To organizowany jest od 2013 r. To największy taki festiwal w regionie. Edycja 6., zaplanowana planowo na przełom maja i czerwca 2020 r., musiała zostać odwołana ze względu na epidemię. 

Hasło towarzyszące 6. edycji - „Poszerzenie pola lalki” jest dla autorów programu, Marii Wojtyszko i Jakuba Krofty, inspiracją do stworzenia mozaiki najciekawszych wydarzeń teatralnych dla dzieci i młodzieży z minionych dwóch sezonów, ze szczególnym naciskiem na obszar teatru lalek i teatru formy.  Krofta i Wojtyszko chcą poszukać odpowiedzi na pytania o kondycję współczesnego teatru lalek. Czy teatr lalkowy jest obecnie w kryzysie? Czy – a jeśli tak, dlaczego – współczesny teatr odchodzi od klasycznych form? Czy "nowe" typy animantów, pojawiające się na scenach teatrów lalkowych i dramatycznych, są mniej wartościowe niż "tradycyjne" lalki? Dzięki Przeglądowi młodzi widzowie będą mieli okazję nie tylko zapoznać się z bogactwem możliwych form animacji, ale także zweryfikować swoje wyobrażenia na temat teatru lalkowego – nierzadko oparte na złych doświadczeniach lub stereotypach.

Wybierając spektakle na 6. edycję Przeglądu, autorzy programu kierowali się przede wszystkim chęcią ukazania różnorodności form, jakie przyjmuje dziś sztuka animacji. Współczesny teatr jest miejscem fuzji form i gatunków, co znalazło pełne odzwierciedlenie w wyborze przedstawień. W programie znajdzie się zatem musical lalkowy, improwizacja z lalkami, teatr uliczny, ale też spektakl-koncert, teatr tańca oraz dwa przedstawienia, w których scenografia jest w nowatorski sposób kreowana na żywo przy użyciu nowych technologii. 

DZIAŁANIA EDUKACYJNE

Jesienią, po przerwie spowodowanej pandemią, powrócą regularne działania edukacyjne w ramach Pracowni Pedagogiki Teatru. Zaproszeni do współpracy artyści i pedagodzy przeprowadzą warsztaty dla dzieci i bliskich im dorosłych oraz młodzieży i seniorów. 

Pod koniec września i w październiku rozpoczną się dwa nowe cykle warsztatów weekendowych: KOLORY dla najmłodszych oraz MIGRAJKI dla dzieci w wieku przedszkolnym. Swoją działalność kontynuować będzie także istniejąca od 2018 r. młodzieżowa grupa ROBIMY. 

Wraz z grupami szkolnymi do teatru wrócą teatralne zajęcia dla szkół: warsztaty do spektakli, lekcje teatralne, warsztaty lalkowe i scenograficznie.

Młodzieżowa grupa teatralna ROBIMY (13-18 l.)

ROBIMY to młody kolektyw twórczy działający od 2017 r. Grupa ma za sobą dwa spektakle: CHŁODNO O MIŁOŚCI (2017) i NIEWYDARZONE (2018), zrealizowane pod opieką Martyny Majewskiej, Dawida Majewskiego, Anny Haudek i VJ Emiko, a także film CASTING APOKALIPSA (2021), powstały pod opieką Marty Streker i Agnieszki Wolny-Hamkało jako efekt pracy grupy w czasie pandemii. We wrześniu 2021 grupa wraz z pedagożką teatru Katarzyna Krajewską wzięła udział w projekcie “21 postulatów dla przyszłości teatru”, realizowanym przez teatr Łaźnia Nowa w Krakowie w ramach festiwalu Mała Boska Komedia. Efektem pracy była instalacja artystyczna mówiąca o teatrze, jakiego chcą i potrzebują młodzi.

W ramach projektu uczestnicy biorą udział w cotygodniowych warsztatach teatralnych: aktorskich, muzycznych i scenograficznych. Pod koniec roku odbywa się pokaz finałowy – prezentacja efektów pracy warsztatowej. Nad pokazem grupa pracuje zespołowo przez cały rok.

KOLORY. Warsztaty sensualne dla dzieci w wieku od 9 mies. do 3 lat

KOLORY to cykl sensualnych warsztatów teatralnych, adresowany do najmłodszych 

(w wieku od 9 miesięcy do 3 lat) i bliskich im dorosłych.

Wyruszamy w fascynujący świat i na wyprawę w głąb siebie. Inspiracją dla każdego spotkania jest jeden kolor – badamy jego dźwięk, smak, zapach. Emocje i skojarzenia, które wywołuje. Sensoryczne eksperymenty stymulują wszystkie zmysły, pobudzają kreatywność i rozwijają wyobraźnię. Pozostajemy w bliskim kontakcie z przyrodą i najbliższym otoczeniem, sięgamy po najciekawsze dzieła sztuki – tak adresowanej do dzieci, jak i zupełnie „dorosłej”. Inspirujemy dziecięcą wrażliwość i opowiadamy je po swojemu. Wspólnie doświadczamy plastyki, animacji, tańca, muzyki, teatru i słowa.

Kolory to teatr dla najmłodszych, w którym dziecko nie jest już tylko obserwatorem. Każdy warsztat jest małym przedstawieniem, a dziecko znajduje się w centrum, jest jego aktywnym twórcą.

Kolory to także warsztaty dla rodziców. Podczas teatralnych spotkań inspirujemy do wprowadzania dziecka w świat sztuki, stwarzamy przestrzeń do wzmacniania relacji z rodzicami i stymulujemy elementy komunikacji niewerbalnej. Wprowadzamy działania integracyjne dla rodziców, a każdy warsztat kończy się krótką ewaluacją – podsumowaniem najważniejszych wątpliwości i spostrzeżeń.

Prowadzenie warsztatów: Marta Kurowska, Bartosz Kurowski / Fundacja t:

MIGRAJKI. Warsztaty muzyczno-migowo-teatralne dla dzieci w wieku 3-5 l. wraz z bliskimi dorosłymi

Warsztaty muzyczno-migowo-teatralne, czerpiące z kilku źródeł: metody rytmiki Émile’a Jaques’a-Dalcroze’a oraz teorii uczenia się muzyki Edwina Eliasa Gordona z wykorzystaniem choreografii I języka migowego. Program zajęć oparty jest o autorskie, stworzone specjalnie na potrzeby cyklu kompozycje i teksty piosenek, a także proste układy ruchowe i rytmiczne.

W trakcie zabaw muzycznych dzieci ilustrują muzykę ruchem, słuchają melodii w różnych skalach i rytmiczanek o zróżnicowanym metrum. Każde zajęcia zaczynają się i kończą specjalnie ułożoną muzyczną powitanką i pożegnanką. Język migowy towarzyszy uczestnikom przez cały czas warsztatów - nie tylko jako środek komunikacji, ale także gest, wykorzystywany w zabawach teatralnych.

Warsztaty są współprowadzone przez Monikę Jeszke - nauczycielkę rytmiki i wychowania przedszkolnego, instruktorkę zajęć gordonowskich oraz Madi Rostkowską - choreografkę pracującą z językiem migowym.

MACHINA TEATRALNA, czyli jak to wszystko działa
MACHINA TEATRALNA to interaktywny spacer po zakamarkach WTL dla dzieci wraz z bliskimi im dorosłymi
Czy zdarzyło się Wam się kiedyś być w teatrze poza godzinami spektaklu? Myślicie, że nic się wtedy w nim nie dzieje? Nic bardziej mylnego. Czasami widok z kulis jest równie ciekawy jak ten ze strony widowni.
MACHINA TEATRALNA to interaktywny spacer po zakamarkach WTL. W trakcie godzinnych zajęć zwiedzimy miejsca, do których publiczność zazwyczaj nie ma dostępu, ale także wspólnie się pobawimy. Zadamy pytania, których zwykle w teatrze się nie zadaje i zajrzymy wszędzie tam, gdzie się nie zagląda. Oswoimy trudne słowa: sztankiet, gabit, czempuryt. Zastanowimy się, co montaż ma wspólnego z remontem, a próba teatralna z naszymi codziennymi życiowymi próbami.
Prowadzenie: Katarzyna Starczewska

FESTIWALE

Sezon 2021/2022 to również udział WTL w festiwalach teatralnych. W ramach Festiwalu Małych Parapremier, organizowanego przez Teatr Lalki i Aktora w Wałbrzychu, 13 września na naszej scenie zagraliśmy autorskie przedstawienie duetu Maria Wojtyszko/Jakub Krofta „OJEJA! albo o dziewczynce, która nie znała własnego imienia”. Spektakl został entuzjastycznie przyjęty i rozbił festiwalowy bank nagród, zbierając nagrody za tekst, reżyserię (Maria Wojtyszko i Jakub Krofta), muzykę (Grzegorz Mazoń) oraz główną rolę kobiecą (Anna Makowska-Kowalczyk).

Kolejne prezentacje spektakli w ramach festiwali już na początku października. „Ile żab waży księżyc” w reżyserii Agaty Kucińskiej oraz „Jaki ten świat jest wielki!” w reżyserii duetu SKUTR zagramy podczas XXX Opolskiego Festiwalu Teatru Lalek. 

Szczegółowe informacje dotyczące bieżących wydarzeń, repertuaru i warsztatów znajdują się na stronie www.teatrlalek.wroclaw.pl oraz w mediach społecznościowych Wrocławskiego Teatru Lalek. 

LALKA KAFKI (6+)
Prapremiera 25 września 2021 
z okazji 75-lecia WTL 

Pierwsza premiera sezonu 2021/2022 to dzieło duetu dobrze znanego widzom WTL. Elżbieta Chowaniec i Marek Zákostelecký zrealizowali na naszej scenie już dwie wariacje na temat światowej klasyki - „Czarodziejski flet” na motywach opery Wolfganga Mozarta i „Burzę” na podstawie sztuki Williama Shakespeare’a. Jesienią 2021 zamkną ten tryptyk, konfrontując się z twórczością Franza Kafki w przedstawieniu „Lalka Kafki”.
Spektakl opowiadający magiczną podróż pewnej lalki będzie inspirowany mało znanym epizodem z życia Franza Kafki. By go lepiej zrozumieć, trzeba przybliżyć fakty z życia Franza Kafki. 
Franz Kafka przyszedł na świat 3 lipca 1883 roku w Pradze. Żył tylko 40 lat, ale pozostawił po sobie bogaty i  dorobek literacki. Dora Diamant (Dwojra Dymant) urodziła się 4 marca 1898 roku w Pabianicach, a zmarła 15 sierpnia 1952 roku w Londynie. Była wielką miłością Franza Kafki, która po śmierci pisarza przechowała część jego dzieł, dopóki nie zostały skonfiskowane przez gestapo w 1933 roku (było to 35 listów i około 20 notesów). Poszukiwania tych zaginionych dokumentów jak dotąd nie dały rezultatu.
Dlaczego ten wątek jest tak istotny? Kiedy Franz Kafka wraz z Dorą mieszkali w Berlinie, pisarz poznał podobno małą dziewczynkę, która zgubiła lalkę. Ponieważ była bardzo smutna z tego powodu, pisał listy do dziewczynki z perspektywy zagubionej lalki. Tę historię znamy jedynie ze wspomnień Dory Diamant. Oto ona:
W 1923 roku Franz Kafka spacerował po berlińskim parku Steglitz. Pewnego dnia spotkał małą dziewczynkę, która płakała, ponieważ zgubiła ukochaną lalkę. Kafka próbował pomóc jej w poszukiwaniach, ale na próżno. Nazajutrz Kafka dał dziewczynce list "napisany" przez lalkę i informujący, że ta udała się w podróż. Tak rozpoczęła się historia, która trwała do końca życia pisarza.
Kafka pisał do dziewczynki starannie skomponowane listy, opisujące przygody ukochanej lalki. Ostatni opisywał powrót lalki do Berlina. Razem z nim pisarz wręczył dziewczynce nową lalkę – z kartką "Moje podróże mnie zmieniły". Kilka lat później dorosła już dziewczyna znalazła w lalce zwitek papieru. Krótki, napisany przez Kafkę list brzmiał: "Wszystko, co kochasz, utracisz, ale wróci do ciebie w inny sposób”.
Próby odnalezienia dziewczynki podejmowano już w 1959 roku (m.in. poprzez lokalną gazetę w Steglitz, dzielnicy Berlina), ale nie przyniosły one żadnego rezultatu, podobnie jak poszukiwania skonfiskowanych listów i notesów Franza Kafki. Do dziś nie wiemy więc, czy ta historia jest prawdziwa, okazała się jednak inspirująca dla wielu twórców: na jej podstawie powstało dotąd kilka książek i sztuk teatralnych. LALKA KAFKI Elżbiety Chowaniec nie jest adaptacją żadnej z nich, ale napisaną na nowo metaforyczną opowieścią, sięgającą do całej biografii i twórczości Franza Kafki.

Przedstawienie ma konstrukcję szkatułkową, mieści się w nim kilka planów. Pierwszy to czasy współczesne Kafce, Berlin w roku 1923 r. – tu dochodzi do spotkania pisarza z dziewczynką. Drugi to Kafkalandia, czyli świat wyobraźni Kafki – w nim odbywają się przygody lalki Dory. Trzeci – współczesny świat Kafkologów, naukowców, badaczy biografii i dzieła pisarza. Te trzy światy przenikają się na scenie, a my jako widzowie przechodzimy płynnie z jednego do drugiego, w każdym z nich dowiadując się czegoś o bohaterze. Nie wszystkie informacje są podane wprost. Część z nich to symbole, aluzje i nawiązania do wydarzeń z życia lub utworów Kafki, czekające na odczytanie. 

Tekst i dramaturgia: Elżbieta Chowaniec 
Reżyseria, scenografia: Marek Zákostelecký
Muzyka: Vratislav Šramek
Ruch sceniczny: Piotr Soroka
Światło: Alicja Pietrucka
Projekcje i udźwiękowienie: Robert Maniak
Obsada: Anna Bajer, Agata Cejba, Aneta Głuch-Klucznik, Radosław Kasiukiewicz, Marek Koziarczyk, Grzegorz Mazoń, Sławomir Przepiórka. 
Inspicjentka: Agnieszka Drobna

Spektakl zostanie dostosowany do potrzeb osób z dysfunkcjami wzroku i słuchu dzięki opracowaniu tłumaczenia na Polski Język Migowy oraz audiodeskrypcji. Przedstawienie z dostosowaniem zostanie zagrane po raz pierwszy 12.10.2021 r. Do spektaklu powstaną także teatralne warsztaty kontekstowe dla grup szkolnych. 

informacja prasowa



Jubileuszowa Gala Muzyki Poważnej Fryderyk 2024

Od baroku po współczesność, od muzyki kameralnej po symfoniczną i koncertującą, od klasyki muzyki poważnej po lżejsze brzmienia z Ameryki Po...

Popularne posty