poniedziałek, 31 października 2022

"Wiwat Muzeum!" - niekonwejcjonalna wystawa w Muzeum Narodowym we Wrocławiu /relacja z wystawy/

18 października otwarto w Muzeum Narodowym wystawę edukacyjną "Wiwat Muzeum!". Pod tym entuzjastycznym tytułem kryją się pomysły kilkorga edukatorów Muzeum Narodowego we Wrocławiu, którzy postanowili pokazać rzadko lub w ogóle nieoglądane obiekty w nieoczywistych kontekstach. Jak toczy się ta wielogłosowa narracja - zobaczcie sami!

Kuratorzy wystawy: Olga Budzan, Marta Derejczyk, Iwona Gołaj, Agata Iżykowska-Uszczyk, Sławomir Ortyl, Michał A. Pieczka, Barbara Przerwa, Karolina Rzepka, Paulina Suchecka, Izabela Trembałowicz-Chęć, Grzegorz Wojturski, fot. materiały prasowe

"To wystawa ze wszech miar wyjątkowa, niezwykła - twierdziła podczas konferencji prasowej dr Barbara Banaś - zastępca dyrektora Muzeum Narodowego, pełnomocnik ds. Pawilonu Czterech Kopuł. Przygotował ją zespół edukatorów wszystkich oddziałow muzeum. Mają oni najbliższy kontakt z widzami i doskonale znają ich potrzeby, zainteresowania, toteż przygotowali wystawę, która wychodzi naprzeciw tym potrzebom. To wystawa, która ma pobudzić wyobraźnię, zachęcić widzów do refleksji i do zabawy. Jednym słowem - ma pokazać, że muzeum nie jest zamkniętą hermetycznie przestrzenią, że jest otwarte na każdego widza, a w szczególności na najmłodszych, na których nam szczególnie zależy, bo pragniemy, aby do nas przychodzili chętnie i świadomie, kiedy staną się dojrzali".

O koncepcji wystawy opowiedziała Iwona Gołaj z Działu edukacji. Ekspozycja mieści się w kilku salach, z których każda ma swój temat przewodni. W korytarzu, którego hasło brzmi "Zatrzymać czas", zobaczymy dzieła sztuki, które dotykają zagadnienia czasu i przemijania. Temat ten kontynuowany jest w sali zatytułowanej "Przemiana". Są to np. przemiany pór roku, ale także portrety ukazujące przemiany społeczne, martwe natury oraz rzemiosło artystyczne. Tytułowe przemiany to także zmiany stylistyczne w sztuce oraz przemiany niewidoczne dla odbiorcy, które zachodzą w samym materiale, z którego powstały dzieła sztuki (np. dzbany). Przemiany dotyczą także kostiumologii, co możemy zobaczyć oglądając obrazy przedstawiające portrety kobiet i mężczyzn z różnych epok.

Podczas oprowadzania po niegotowej jeszcze ekspozycji mogliśmy zobaczyć zarówno "zatrzymane w czasie" portrety donatorów wraz z rodziną na predelli, jak też współczesne kolaże autobiograficzne Zofi Rydet. Barbara Przerwa, specjalizująca się w edukcji poprzez taniec, pokazała nam z kolei eksponaty, w który został zatrzymany ruch: tancerzy, akrobatów, zapaśników, m.in. "Baletnice" zmarłego niedawno nestora fotografii, Stefana Arczyńskiego

Kolejna ekspozycja nosi intrygujący tytuł: "Poruszenie", a jej celem jest ukazanie, jak sztuka może wpływać na emocje widzów. Jak czytamy w programie, "Centralnym dziełem w tej sali  jest  Piéta Bronisława Krawczuka, malarza prymitywisty tworzącego na Górnym Śląsku. Odwołuje się w niej do jednego z najbardziej ekspresyjnych przedstawień w historii sztuk religijnej – Matki Boskiej trzymającej na rękach ciało zmarłego na krzyżu Syna. Motyw ten artysta umieścił w kontekście tragicznych wydarzeń w kopalni „Wujek” z grudnia 1981 r. ". Współczesne malarstwo sąsiaduje z rzeźbą piety średniowiecznej.

Piéta Bronisława Krawczuka i rzeźba średniowieczna, fot. Barbara Lekarczyk-Cisek
Z kolei obiekty zgromadzone w sali zatytułowanej "Skupienie" mają na celu nakłonić widza do uważnego i nieśpiesznego obcowania z dziełem sztuki. Możemy oglądać bogactwo szczegółów scen rodzajowych albo skupić się na kompozycjach abstrakcyjnych, np. na niezwykłym dziele Prekambr Adama Jastrzębskiego. Obok zaś zobaczymy obraz mistrza flamandzkiego z XVII w., zatytułowany "Jarmark w miasteczku", którego charakterystyczną cechą jest mnogość szczegółów. Z pewnością dla widza będzie interesujące, co na takim jarmarku można było przeżyć i zobaczyc. Obraz ten to jakby mikroświat, w którym ludzie grają rozmaite role. Absolutnie rzadką okazją jest także możliwość obejrzenia obrazu Jana Czesława Moniuszki - malarza rodzajowego, syna znanego kompozytora. Przedstawia festyn na dworze Stanisława Augusta Poniatowskiego. 

Adam Jastrzębski, Prekambr, 2015, fot. materiały prasowe

W sali opatrzonej tytułem "Uratuj mnie" zobaczymy dzieła sztuki, które ocalały dzięki pracom muzealnych konserwatorów . Wśród eksponatów  m. in. XVII-wieczny obraz "Ptasia spiżarnia z kotem", pędzla (najprawdopodobniej) Jana Fyta, flamandzkiego malarza barokowego działającego w Antwerpii.

Jan Fyt (?), Ptasia śpiżarnia z kotem, 1652, fot. materiały prasowe
Interesującym artefaktem jest także nigdy nieeksponowany krzyż nagrobny, który został znaleziony na potrzeby filmu Wojciecha Jerzego Hasa: "Rękopis znaleziony w Saragossie".

Eksponaty w sali zatytułowanej "Do dzieła!" mają na celu zachęcenie zwiedzających do samodzielnej twórczości. Będzie w niej można opisać swoje wrażenia na własnoręcznie sporządzonej pocztówce, opieczętować ją i wysłać lub zostawić do przeczytania innym zwiedzającym. Atrakcją będzie z pewnością szafa niespodzianek, w której zgromadzono przedmioty odpowiadające eksponatom ze wszystkich sal wystawy „Wiwat Muzeum!”

Zabytki eksponowane w sali "Uśmiechnij się" mają wprawić widzów w dobry nastrój, rozbawić go.  Ponieważ kolejne odsłony wystawy konfrontują nas z różnym emocjami, bywa, że trudnymi (np. związanymi ze śmiercią), toteż na koniec kuratorzy wystawy pragną pożegnać się jakimś otymistycznym akcentem, uzmysłowić, że sztuka oprócz kontemplacji może być także rodzajem rozrywki. Ta część ekspozycji zawiera sporo rzeźb Stanisława Suchockiego, którego obiekty charakteryzują się sporą dawką ludowego humoru. Znajdziemy tu także tzw. naczynia humorystyczne, służące do spożywania napojów tzw. wyskokowych, charakteryzujące się przedziwnymi kształtami. Poza tym zwiedzający mogą sami wpisać się w tę wesołą narrację, stając przed lustrami i robiąc miny. 

Stanisław Suchocki, Młodość i wdzięk, 1975, fot. materiały prasowe


Wystawa w Muzeum Narodowym we Wrocławiu zawiera ogromny potencjał możliwości służących do snucia rozmaitych opowieści i każdy z pewnością znajdzie na niej coś dla siebie.


Wiwat Muzeum!
15 października 2022 – 22 stycznia 2023 r. 

czwartek, 27 października 2022

Znamy program 13. American Film Festival. "Do ostatniej kości" Luki Guadagnina otworzy, a "Syn" Floriana Zellera zamknie tegoroczną edycję

8 listopada we wrocławskim Kinie Nowe Horyzonty rozpocznie się 13. American Film Festival, w ramach którego udowadniamy, że amerykańskie kino nie musi być tylko dodatkiem do popcornu. W programie festiwalu znalazły się perły kina niezależnego, duża dawka znakomitej klasyki i hollywoodzkie filmy z autorskim stemplem wybitnych reżyserek i reżyserów. 

W ramach 13. AFF-u będzie można zobaczyć łącznie 88 produkcji (80 długich i 8 krótkich metraży), z czego 37 zostanie pokazanych w Polsce po raz pierwszy, a 12 będzie miało premierę europejską. 40 tytułów wyreżyserowały kobiety, za kamerą 48 filmów stanęli mężczyźni. Na widzki i wdzów czeka w sumie aż 8205 minut seansów. Sprzedaż biletów i dostępów do pokazów online rozpocznie się jutro, 28 października, o godz. 12:00 (wyłącznie poprzez stronę americanfilmfestival.pl).

American Film Festival już po raz trzeci organizowany jest w hybrydowej formie. Stacjonarna odsłona wydarzenia zakończy się 13 listopada, z kolei do 20 listopada część festiwalowych filmów będzie można oglądać również online na platformie Nowe Horyzonty VOD (tytuły dostępne online są odpowiednio oznaczone w programie).

Zachęcamy także do obejrzenia wideo, w którym Ula Śniegowska – dyrektorka festiwalu, prof. Monika Talarczyk – kuratorka retrospektywy Niny Menkes oraz Patrycja Mucha – filmoznawczni, tu w roli specjalistki od kina Roberta Altmana, opowiadają o tegorocznym programie.


Wszystkie stany rodzinnych relacji

13. AFF otworzy jeden z najbardziej wyczekiwanych filmów tego roku: Do ostatniej kości (Bones and All), najnowsze dzieło Luki Guadagnina, nagrodzonego na festiwalu w Wenecji Srebrnym Lwem za reżyserię. Na ekranie zobaczymy szereg gwiazd, ze znakomitymi Taylor Russell i Timothéem Chalametem na czele. Do ostatniej kości to opowieść o pierwszej miłości między Maren, młodą kobietą uczącą się, jak przetrwać na marginesie społeczeństwa, a Lee, porywczym wyrzutkiem i włóczęgą. W czasie wspólnej odysei na dystansie tysiąca mil poznają boczne drogi, ukryte zaułki i rozmaite pułapki Ameryki epoki Ronalda Reagana. Pomimo wysiłków, nie mogą jednak uciec od tragicznej przeszłości. Ostatecznie będą musieli zdecydować, czy ich uczucie jest w stanie pokonać ich odmienność.

Wrocławski festiwal zamknie pokaz Syna (The Son) Floriana Zellera – kolejne po obsypanym nagrodami Ojcu wnikliwe studium współczesnej rodziny w kryzysie. Bardzo realistyczny i fenomenalnie zagrany przez gwiazdorską obsadę (Hugh Jackman, Laura Dern, Anthony Hopkins) Syn to niezwykłe filmowe doświadczenie z gniewem, winą i bezwarunkową miłością w tle.

Hity światowych festiwali

W programie AFF-u tradycyjnie znalazły się przeboje pokazywane na światowych festiwalach – m.in.: jeden z najlepiej ocenianych i najdłużej oklaskiwanych filmów na festiwalu w Wenecji – Wieloryb (The Whale) Darrena Aronofsky’ego, z brawurową rolą Brendana Frasera; Jednym głosem (She Said) Marii Schrader – trzymająca w napięciu opowieść o śledztwie dziennikarskim, dzięki któremu ujawniono przestępstwa seksualne popełnione przez Harveya Weinsteina (w rolach głównych Carey Mulligan i Zoe Kazan); Till Chinonye Chukwu – historia o jednym z najważniejszych wydarzeń, które zainspirowało rozwój ruchu na rzecz osób czarnoskórych i znacząco wpłynęło na działalność Martina Luthera Kinga – linczu na niewinnym Emmetcie Tillu; Armagedon (Armageddon Time) – najnowszy film Jamesa Graya, przybliżający czasy jego dzieciństwa w nowojorskim Queens (na ekranie m.in. Anthony Hopkins i Anne Hathaway); Aftersun Charlotte Welles – jedno z największych olśnień tegorocznych festiwali, od Cannes aż po Toronto (w filmie zobaczymy znanego z Normalnych ludzi Paula Mescala) oraz Moonage Daydream Bretta Morgena – kosmiczna opowieść o Davidzie Bowie. Cieszymy się, że wśród najgłośniejszych tytułów znalazł się w tym roku również polski akcent – film Roving Woman Michała Chmielewskiego, prezentowany premierowo na Tribece, jednym z najważniejszych światowych festiwali kina niezależnego.


American dream, American nightmare: retrospektywa twórczości Roberta Altmana

W końcu! Robert Altman, absolutny mistrz kina, będzie bohaterem pierwszej z tegorocznych retrospektyw. Jego twórczość jest jednak na tyle bogata, że retrospektywa została podzielona na dwie części: w ramach 13. AFF-u zaprezentujemy filmy, w których Altman obserwuje i komentuje samą Amerykę, ukazując co stoi za fasadą amerykańskiego snu, zaś w przyszłym roku oddamy głos kobiecym postaciom z jego dzieł. W programie tegorocznej retrospektywy znalazło się 11 tytułów, wśród nich m.in.: Brewster McCloud (1970), M.A.S.H. (1970), Nashville (1972) oraz Gracz (The Player, 1992). Kuratorem retrospektywy jest prof. Rafał Syska.

Więcej o samym Altmanie opowie inna mistrzyni kina, stała współpracowniczka i scenarzystka jego filmów – Joan Tewkesbury, która 11 listopada, po seansie Dawnych kochanków, wygłosi masterclass online (prezentowany na żywo na kinowym ekranie).

Czas na inne spojrzenie. Gość specjalny festiwalu: Nina Menkes

Kreowane przez nią kino przekracza granice pokazywania seksu, przemocy wobec kobiet i pracy kobiet na ekranie. I przede wszystkim: jej twórczość jest uosobieniem amerykańskiego kina niezależnego, a do tego umacnia wiarę w to, że eksperyment w filmie wciąż jest możliwy. Nina Menkes będzie gościem specjalnym 13. American Film Festival. Reżyserka odwiedzi Wrocław, gdzie odbierze Indie Star Award i weźmie udział w masterclassie (12 listopada, po seansie filmu Miłość fantomowa). W ramach retrospektywy odbędzie się także panel dyskusyjny Czy inne spojrzenie jest możliwe?, poświęcony problematyce spojrzenia (male gaze, female gaze) w filmie, z udziałem prof. Małgorzaty Radkiewicz, Agnieszki Smoczyńskiej, Małgorzaty Sadowskiej i prof. Moniki Talarczyk (10 listopada, po seansie filmu Brainwashed: seks, kamera, władza).

W trakcie festiwalu zaprezentujemy 8 dzieł Niny Menkes; od wczesnych filmów z lat studenckich – Wielkiego smutku Zohary (1983) i Magdaleny Viragi (1986), do najnowszego Brainwashed: seksu-kamery-władzy (Brainwashed: Sex-Camera-Power, 2021) – filmu-wykładu, w którym objaśnia, jak podstawowe techniki filmowe działają na rzecz uprzedmiotowienia kobiet na ekranie i jakie ma to konsekwencje dla całej branży oraz dla bezpieczeństwa kobiet w ogóle. Kuratorką retrospektywy jest prof. Monika Talarczyk.

Festiwalowe sekcje

Jednym ze znaków rozpoznawczych American Film Festival są sekcje konkursowe: Spectrum (13 tytułów) – przegląd nowych tendencji i młodych talentów kina USA, oraz American Docs (8 tytułów) – dokumenty prezentujące różne oblicza Ameryki. Oceniane przez widzówprodukcje będą ubiegać się o nagrody w dwóch kategoriach: film fabularny i film dokumentalny.

Na festiwalu tradycyjnie znalazła się także sekcja Special Docs, w ramach której będzie można zobaczyć amerykański dokument odmieniony przez wszystkie formy i przypadki – do programu trafiły m.in.: klasyczne, nawiązujące do tegorocznej, surferskiej identyfikacji wizualnej festiwalu Bezkresne lato (The Endless Summer, 1965) – opowieść o pogoni za wiecznym latem i najlepszą falą; Buntowniczka Rosa Parks (The Rebellious Life of Mrs. Rosa Parks) – portret ikony amerykańskiego aktywizmu; McEnroe – historia jednego z najsłynniejszych i najbardziej kontrowersyjnych tenisistów oraz Urywki raju (Fragments of Paradise) – nagrodzony na festiwalu w Wenecji film poświęcony Jonasowi Mekasowi.

W tym roku kontynuujemy współpracę z CINEMAFORUM – Międzynarodowym Forum Filmów Krótkometrażowych i wspólnie prezentujemy dowody na to, że krótka forma może przekazać ogrom różnorodnych treści. W sekcji American Shorts znalazło się 5 filmów, a wśród nich m.in. House Comes with a Bird – nowa produkcja Janiczy Bravo, autorki prezentowanej na 12. AFF-ie Zoli.

Odnajdź swoje stany kina

Zaproponowane przez nas sekcje to tylko punkt wyjścia do eksploracji bogactwa amerykańskiego kina – zachęcamy do podążania innymi tropami i szlakami. Jednym z nich jest zestaw filmów, które w różny sposób próbują uchwycić i opisać ducha generacji Z, czyli tzw. snowflake’ów. W programie znalazło się sporo świetnych opowieści o ciele, miłości, seksie, relacjach (rodzących się i umierających w mediach społecznościowych) oraz historie o tym, jak (i czy to w ogóle możliwe) załatać dziury między pokoleniami. Wśród nich m.in.: Sharp Stick Leny Dunham – nowy film autorki kultowych Dziewczyn; I Love My Dad Jamesa Morosiniego – opowieść o pułapkach internetowej miłości; Taurus Tima Suttona – historia o wzlotach i upadkach (choć bardziej o tych drugich) gwiazdy, w którą wcielił się raper Machine Gun Kelly oraz TikTok, Boom. Shalini Kantayyi – pierwszy tak wnikliwy dokument o jednym z najpopularniejszych mediów społecznościowych.


Wydarzenia towarzyszące

W programie 13. AFF-u znalazły się dwa wydarzenia muzyczne: 9 listopada o godz. 22:00 zapraszamy do Klubokawiarni Mleczarnia na koncert Teoniki Rożynek, autorki muzyki do filmu Roving Woman, a dzień później o tej samej godzinie polecamy koncert w klubie Vertigo – Silent Twins i inne piosenki w wykonaniu Zuzanny Wrońskiej i Igora Nikiforowa.


Gdzie jeść, pić i wypoczywać między seansami

Po całym dniu spędzonym na festiwalowych wrażeniach zapraszamy do klubu festiwalowego, który w tym roku znalazł się w gościnnych progach Recepcji w neonowym podwórku przy ul. Ruskiej 46c (tuż obok Kina Nowe Horyzonty). Tam na wszystkie festiwalowiczki i festiwalowiczów czekać będą m.in. specjalne napoje, a wieczorami muzyczne przyjemności. Zachęcamy także do sprawdzenia bogatej listy miejsc rekomendowanych – różnych lokali gastronomicznych, w których będzie można skorzystać z inspirowanej AFF-em oferty i zniżek (za okazaniem karnetu, akredytacji lub biletu).


US in Progress

Po raz kolejny odbędzie się wydarzenie branżowe US in Progress, podczas którego polskie firmy postprodukcyjne pomagają ukończyć niezależne filmy amerykańskie, a producenci mają okazję poznać polskie uwarunkowania koprodukcyjne oraz spotkać potencjalnych partnerów wśród polskiej branży filmowej. W tym roku do udziału zaproszeni zostali także przedstawiciele i przedstawicielki ukraińskiej branży filmowej – to ważny krok w kierunku zacieśniania współpracy z sektorem filmowym naszego bliskiego sąsiada.


* * *


10 października rozpoczął się remont Kina Nowe Horyzonty – na początek metamorfozę przechodzą dwie sale na pierwszym piętrze budynku. Uspokajamy jednak, że remont nie wpłynie na jakość filmowych doświadczeń podczas festiwalu.


* * *


Na stacjonarną część 13. American Film Festival zapraszamy od 8 do 13 listopada; filmy online będą dostępne do 20 listopada. Pełny program festiwalu wraz z kalendarium seansów i opisami filmów można znaleźć na stronie americanfilmfestival.pl. Bilety na kinowe pokazy oraz pojedyncze dostępy i pakiety dostępów do filmów online będzie można kupić poprzez stronę internetową festiwalu od jutra, od godz. 12:00. Od 8 listopada, od godz. 9:00, bilety będzie można kupić również w kasach Kina Nowe Horyzonty.

informacja prasowa

Bach Collegium Japan w Narodowym Forum Muzyki /zapowiedź koncertu/

30 października o 17.00 w Narodowym Forum Muzyki wystąpi słynne Bach Collegium Japan pod dyrekcją Masaaki Suzuki . Towarzyszyć im będą znakomici soliści - cenieni interpretatorzy J. S. Bacha: Joanne Lunn, Alexander Chance, James Gilchrist, Christian Immler. Wystąpi także Chór NFM oraz Wrocławska Orkiestra Barokowa. W programie, oczywiści, utwory Johanna Sebastiana Bacha. Zapowiada się wspaniały koncert!

Masaaki Suzuki / fot. Barco Borggreve
Johann Sebastian Bach doprowadził w swej twórczości gatunek kantaty do niekwestionowanej perfekcji. Podczas koncertu z udziałem solistów, Wrocławskiej Orkiestry Barokowej, Chóru NFM oraz cenionego zespołu z Japonii – Bach Collegium Japan – artyści przybliżą trzy kompozycje reprezentujące ów gatunek oraz jedną ze słynnych suit orkiestrowych lipskiego kantora.

Bach Collegium Japan założone zostało w 1990 roku z inicjatywy Masaakiego Suzukiego, do dziś sprawującego funkcję dyrygenta, a zarazem dyrektora artystycznego. Kierował się on chęcią przybliżenia japońskiej społeczności kunsztownej spuścizny mistrza polifonii – Johanna Sebastiana Bacha – w historycznych interpretacjach. Zespół zrzesza zarówno orkiestrę, jak i chór, a jego działalność obejmuje m.in. doroczne cykle koncertowe z kantatami lipskiego kantora oraz szereg koncertów z muzyką czysto instrumentalną. Bach Collegium Japan zyskało duże uznanie na arenie międzynarodowej dzięki nagraniom dla wytwórni BIS najważniejszych dzieł wokalno‑instrumentalnych Johanna Sebastiana Bacha. Jego członkowie podjęli się w 1995 roku ogromnego przedsięwzięcia zarejestrowania wszystkich kantat kościelnych tego kompozytora. W efekcie wydanych zostało ponad pięćdziesiąt płyt ze wspomnianym materiałem, a wielkie osiągnięcie zostało docenione nagrodą ECHO Klassik 2014 w kategorii „Sukces wydawniczy roku”.

Koncert rozpocznie IV Suita orkiestrowa D-dur Johanna Sebastiana Bacha, pochodząca ze zbioru czterech osiemnastowiecznych suit orkiestrowych BWV 1066–1069. Artysta zwykł nazywać je ouvertures, co odnosi się do rozpoczynającej każde z poszczególnych dzieł francuskiej uwertury, po której następuje seria stylizowanych tańców dworskich utrzymanych zwykle w tej samej tonacji. Dzieło w istocie otwiera wspomniana Uwertura poprzedzająca ustępy o tanecznym charakterze – Bourrée, Gawota oraz Menueta – a wieńczy je Réjouissance – ogniwo, którego tytuł oznacza „radość”. Muzycy wykonają także trzy kantaty barokowego twórcy: Was frag ich nach der Welt, Unser Mund sei voll Lachens oraz Herr, deine Augen sehen nach dem Glauben. Powstały one odpowiednio w 1724, 1725 i 1726 roku, a więc w czasie gdy Bach przebywał w Lipsku – mieście, w którym pełnił funkcję kantora w kościele św. Tomasza. Na liście jego obowiązków znajdowało się chociażby dostarczanie kompozycji kantatowych na niedzielne nabożeństwa oraz liczne święta kościelne. Wymienione dzieła wpisują się właśnie w ten nurt jego twórczości.

Program:

J.S. Bach IV Suita orkiestrowa D-dur BWV 1069; Was frag ich nach der Welt – kantata BWV 94

***

J.S. Bach Herr, deine Augen sehen nach dem Glauben – kantata BWV 102; Unser Mund sei voll Lachens – kantata BWV 110

Wykonawcy:

Masaaki Suzuki – dyrygent

Joanne Lunn – sopran

Alexander Chance – kontratenor

James Gilchrist – tenor

Christian Immler – bas

Chór NFM

Lionel Sow – kierownictwo artystyczne Chóru NFM

Bach Collegium Japan

Wrocławska Orkiestra Barokowa

Jarosław Thiel – kierownictwo artystyczne Wrocławskiej Orkiestry Barokowej

informacja prasowa

wtorek, 25 października 2022

Mickiewicz pantomimicznie: "Ballady i romanse" we Wrocławskim Teatrze Pantomimy /recenzja spektaklu/

Spektakl "Ballad i romansów" korzysta z tekstów Adama Mickiewicza w sposób charakterystyczny dla języka teatru pantomimy, poszerzającym sferę znaczeń i interpretacji o współczesne konteksty. Na szczególną pochwałę zasługują  – jak zawsze  – znakomici aktorzy tego teatru, którzy nie boją się wyzwań i dla których opór materii nie istnieje - brawo!

"Ballady i romanse" we Wrocławskim Teatrze Pantomimy,
fot. Natalia Kabanow

20 października odbyła się we Wrocławskim Teatrze Pantomimy premiera nowego spektaklu: "Ballad i romansów". Mogliśmy obejrzeć rodzaj tryptyku, podobnie jak  zaprezentowany przed laty "Osąd". I tym razem mieliśmy do czynienia z różnymi stylistykami, pomimo że wspólnym mianownikiem były romantyczne ballady. 

"Romantyczność" wyreżyserował Piotr Soroka, balladę "Świteź" opowiedziała językiem pantomimy  Zdenka Pszczołowska, natomiast "Lilije" zinterpretował teatralnie Błażej Peszek. Ważnym komponentem przedstawień była muzyka pary artystów: Magdy Pasierskiej i Szymona Tomczyka. Wszystkie te inscenizacje były autorskimi wersjami Mickiewiczowskich ballad i dawały możliwości  odczytania znanych tekstów w zupełnie nowej perspektywie.

"Romantyczność" - Eros i Tanatos


Agnieszka Dziewa w balladzie "Romantyczność" w reż. Piotra Soroki,
fot. Natalia Kabanow

Pierwsza inscenizacja nawiązywała do poetyki snu. Spotkanie dwojga kochanków odbywa się w tej właśnie konwencji. Szalonej dziewczynie Karusi   głównej bohaterce ballady (znakomita Agnieszka Dziewa  pojawia się we śnie jej nieżyjący ukochany – Jaś (Eloy Moreno Gallego). Gawiedzią jesteśmy poniekąd my – widzowie, zamiast miasteczka – przestrzeń teatru. Kochanek jest zjawą, jednakże zjawą zmysłową, co pozwala sądzić, że dla Karusi ciągle jest obiektem pożądania, nie myśli o nim jak o zmarłym, przeciwnie. W tej części spektaklu dominuje taniec i muzyka (śpiew), tworząc opowieść o miłości, która nie zna granic – jest mocniejsza od śmierci. Eros i Tanatos. Cały dyskurs światopoglądowy "Romantyczności" zostaje wprawdzie pominięty, ale to, co najistotniejsze: miłość (owo "czucie", o którym pisze Mickiewicz) jako narzędzie poznania (siebie, świata) – pozostaje. Podobnie jak sen, będący jednym z ulubionych romantycznych tematów. 


Agnieszka Dziewa i  Eloy Moreno Gallego w "Romantyczności"
w reż. Piotra Soroki, fot. Natalia Kabanow
"Romantyczność" uwodzi poza wszystkim użytymi środkami artystycznymi: ruchem scenicznym – jego plastyką, rytmem, a także kostiumem, który zmieniając się, także "opowiada" (od obfitej sukni po nagość). Piotr Soroka, którego pamiętamy z zabawnej pantomimy "Macht mir Spaβ" okazał się również twórczym i wrażliwym interpretatorem romantycznego tekstu.

"Świtezianka" – wojna i pokój


"Świtezianka" w reż. Zdenki Pszczołowskiej, fot. Natalia Kabanow
Bardzo interesująca pod względem rozwiązań scenicznych okazała się także ballada "Świtezianka". Chciałabym wyrazić słowa uznania dla autorki scenografii i kostiumów – Anny Oramus. Wyobrażenie jeziora jako "osobnego świata" może także symbolizować życie "pod kloszem", a więc spokojne, stabilne... do czasu. Jak pamiętamy, ballada opowiada historię jeziora Świteź, znajdującego się w pobliżu Tuhanowicz, gdzie młody Adam Mickiewicz bywał u swego przyjaciela i gdzie zakochał się w Maryli Wereszczakównie. Poeta przytacza w balladzie legendę związaną z jeziorem, a ściślej: z jego powstaniem Otóż w zamierzchłych czasach w jego miejscu znajdował się dwór książęcy. Jego mieszkańcy żyli spokojnie, dopóki książę wraz z wojskiem nie wyruszył bronić stolicy przed wojskami cara. Pod jego nieobecność gród zaatakowali Rusini, a bezbronne kobiety i starcy jęli się modlić o ratunek, będąc gotowi  na śmierć, by uniknąć hańbiącej śmierci i gwałtów. Bóg wysłuchał modlitw i zamienił gród w jezioro, a "car i ruska zgraja" zostali ukarani śmiercią. Od tej pory jezioro stało się miejscem, w którym straszy i dopiero potomkowi Tuhanowicza udało się tę zagadkę rozwikłać, dzięki opowieści nimfy wodnej, wyłowionej z jeziora. 

Sandra Kromer-Gorzelewska jako mieszkanka Tuhanowicz,
fot. Natalia Kabanow
Cała ta skomplikowana historia została przełożona na język pantomimy w sposób pięknie prosty. Mieszkańcy owego odrębnego świata próbują wyjść poza jego ograniczone ramy, ale – mimo udanych prób – powracają, gdyż są tam bezpieczni. Świat zewnętrzy wkracza jednak brutalnie, burząc ów spokój. Ostrzega przed nim grany przez Jana Kochanowskiego (w sposób szczególny zapamiętałam jego rolę Poety w „Café Panique”) - żołnierz armii carskiej Jerzy Iwan (wątek w balladzie nieobecny, postać przywodzi na myśl kapitana Rykowa z "Pana Tadeusza"). O tym, że nadciąga wojna, dowiadujemy się z pieśni (Magdy Pasierskiej). Przyznam, że ta ballada miała najbliższe konotacje z naszą współczesnością, gdy za naszą wschodnią granicą znowu pojawiła się "ruska zgraja"... Tak czy owak  ta część widowiska była znakomita choreograficznie, a także plastycznie i podobała mi się najbardziej.

"Lilije", czyli zbrodnia i kara


Izabela Cześniewicz w balladzie "Lilije" w reż. Błażeja Peszka,
fot. Natalia Kabanow
W inscenizacji tej ballady reżyser, Błażej Peszek, w największym stopniu posłużył się tekstem ballady Mickiewicza, opowiadającym o niewiernej żonie, która zabiła męża powracającego z wyprawy wojennej. Jest to w moim odczuciu jakiś akt niewiary, że historię można opowiedzieć wyłącznie językiem pantomimy... 
Główna bohaterka, zagrana przez Izabelę Cześniewicz, pamiętną Zuzannę z przedstawienia Leszka Mądzika "Zuzanna i starcy", gra swoją postać w takiej konwencji, którą można by określić słowami Marii Janion jako "gorączkę romantyczną". Jednocześnie zaś  – ubrana w złotą suknię o współczesnym kroju  – nie sprawia wrażenia postaci romantycznej. Równie dobrze mogłaby być współczesną morderczynią, która ze strachu przed konsekwencjami swej zdrady  – zabija. To wrażenie "uwspółcześnienia" tekstu ballady dają również dwaj bracia zmarłego, grani przez znakomitych mimów: Artura Borkowskiego (pamiętnego Dyrygenta i Lekarza z „Café Panique”) oraz Mariusza Sikorskiego (kapitalna rola.Mężczyzny w tym samym spektaklu!). Choreografia i światło w tym przedstawieniu przywodzą na myśl filmy grozy, co zresztą dobrze oddaje powyższe zdjęcie. 

Spektakl "Ballad i romansów" korzysta z tekstów Adama Mickiewicza w sposób charakterystyczny dla języka teatru pantomimy, poszerzającym sferę znaczeń i interpretacji o współczesne konteksty. Na szczególną pochwałę zasługują  – jak zawsze  – znakomici aktorzy tego teatru, którzy nie boją się wyzwań i dla których opór materii nie istnieje - brawo!

niedziela, 23 października 2022

"Szewcy" Stanisława Ignacego Witkiewicza premierowo w Teatrze Polskim we Wrocławiu

28 października na Dużej Scenie Teatru Polskiego we Wrocławiu odbędzie się premiera "Szewców"  Stanisława Ignacego Witkiewicza w reż. Stanisława Melskiego.

"Szewcy" to - jak czytamy w informacji na stronie teatru - "naukowa sztuka ze „śpiewkami” w trzech aktach, najważniejszy dramat Witkacego, ukończony w 1934 roku. Autor nosił "Szewców" w sobie przez siedem lat, bo tyle z przerwami ich pisał; na inne swoje teksty dramatyczne potrzebował dwa-trzy tygodnie. Ze względu na problematykę polityczno-społeczną oraz wizjonerstwo i pasję demaskatorską dzieło porównuje się do "Wesela" Stanisława Wyspiańskiego i "Nie-Boskiej komedii" Zygmunta Krasińskiego. Znalazły się w "Szewcach" w syntetycznym skrócie główne wątki twórczości literackiej Witkacego: zanik indywidualności, zmierzch cywilizacji i sztuki, walka płci, tajemnica istnienia, nuda metafizyczno-egzystencjalna, a wszystko podlano groteskowym sosem. Nowatorstwo formalne i zacięcie profetyczne czynią z "Szewców" tekst uniwersalny – aktualny w każdym momencie historii, również dzisiaj.

Szewcy, reprezentanci mas plebejskich, zamknięci w swoim warsztacie, przygotowują rewolucję pod przewodnictwem majstra Sajetana Tempego. Odnoszą zwycięstwo, ale kolejne przewroty polityczne, które odwracają bieg wydarzeń (pucz faszystowski, kontrpucz organizacji Dziarskich Chłopców, wreszcie przewrót plebejsko-populistyczny), sprawiają, że w krzywym zwierciadle obserwujemy mechanizm pożerania własnych dzieci przez rewolucję. Bezlitosna, pesymistyczna diagnoza świata polityki i historii, podana jednak w humorystycznym, groteskowym wydaniu.

Wartość i przesłanie dramatu świetnie ujął Konstanty Puzyna: „Teraz, uwolnione z pęt Czystej Formy, buchnie to, co Witkacy ma naprawdę do powiedzenia: wściekła, ekspresjonistyczna groteska polityczno-społeczna, połączona z katastroficznym traktatem i – krzywym oczywiście – zwierciadłem obyczajów”. Witkacy uczy dystansu, każe śmiać się bohaterom, ale również widzom. Ironiczny dystans do świata czyni go łatwiejszym do przyjęcia, nawet w jego katastroficznej i absurdalnej odsłonie. Dzisiaj, w świecie konsumpcjonizmu, moralnego relatywizmu, wszechmocy mediów i rodzących się totalitaryzmów, Szewcy brzmią swojsko i znajomo.

W opracowaniu tekstu wykorzystano fragmenty powieści Stanisława Ignacego Witkiewicza: "Pożegnanie jesieni" i "Nienasycenie".


"Szewcy" Stanisława Ignacego Witkiewicza

opracowanie tekstu i reżyseria STANISŁAW MELSKI
scenografia i kostiumy MARIANNA SYSKA
opracowanie muzyczne i kompozycje IZABELA KURIATA-MATUSZEWSKA i PIOTR MATUSZEWSKI
choreografia ARKADIUSZ BUSZKO
wideo MIKOŁAJ PŁYWACZ

Obsada

Sajetan Tempe DARIUSZ BERESKI
Czeladnik I (Józek) BEATA ŚLIWIŃSKA/BŁAŻEJ MICHALSKI
Czeladnik II (Jędrek) MARTYNA WITOWSKA/JAKUB GRĘBSKI
Księżna Irina Wsiewołodowna Zbereźnicka-Podberezka AGATA SKOWROŃSKA
Prokurator Robert Scurvy MARCIN PIEJAŚ
Lokaj Księżnej Fierdusieńko ANDRZEJ OLEJNIK
Hiperrobociarz IGOR KOWALIK
Gnębon Puczymorda ANDRZEJ GAŁŁA
Józef Tempe; Dziarski Chłopiec BARTOSZ BUŁAWA
Chochoł z Wesela Wyspiańskiego; Bubek MACIEJ GISMAN
Towarzysz Abramowski MARCIN ROGOZIŃSKI
Towarzysz X STANISŁAW MELSKI
Mandaryn Wang ANNA HABA
Strażniczki ALEKSANDRA CHAPKO, MARIKA KLARMAN-GISMAN
Grupa chłopska ALEKSANDRA CHAPKO, ANNA HABA, MARIKA KLARMAN-GISMAN, BEATA ŚLIWIŃSKA, MARTYNA WITOWSKA, BARTOSZ BUŁAWA, MACIEJ GISMAN, JAKUB GRĘBSKI, BŁAŻEJ MICHALSKI, PAWEŁ MONSIEL (gościnnie)/JACEK SKOCZEŃ (gościnnie)

informacja prasowa


 


 


Ukraińska muzyka sakralna. Inauguracja sezonu Chóru NFM

Zapraszamy na koncert inaugurujący nowy sezon artystyczny Chóru NFM! Tego wieczoru wnętrza katedry prawosławnej pw. Narodzenia Przenajświętszej Bogarodzicy wypełni ukraiński śpiew sakralny. W wykonaniu muzyków pod dyrekcją Lionela Sowa usłyszymy dzieło urodzonej w Kijowie w 1939 roku kompozytorki Łesi Dyczko, cenionej szczególnie za swą spuściznę literatury chóralnej.

Chór NFM / fot. Łukasz Rajchert

 Łesia Dyczko jest ukraińską kompozytorką, pedagog, a także animatorką życia muzycznego, której twórczość koncentruje się wokół muzyki wokalnej oraz wokalno-instrumentalnej. Obecnie uznawana jest za czołową przedstawicielkę twórczości chóralnej w Ukrainie. Nie bez znaczenia pozostaje także fakt, że była pierwszą ukraińską kompozytorką, która zaczęła tworzyć muzykę cerkiewną po Rewolucji Październikowej. Dyczko jest autorką m.in. oratoriów, kantat, oper oraz pieśni chóralnych. Jej dzieła są wykonywane podczas festiwali i koncertów na całym świecie, m. in. w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Wielkiej Brytanii czy krajach europejskich. Artystka była wielokrotnie nagradzana, w tym także Państwową Nagrodą im. Szewczenki, będącą najwyższym odznaczeniem w dziedzinie kultury.

Ludmiła (Lesia) Dyczko (Dychko), fot. Polmic.pl

Liturgia uroczysta powstała w 1999 roku we współpracy ze słynnym dyrygentem, założycielem i wieloletnim liderem Chóru Kijowskiego, Mykołą Hobdyczem. Pomimo tego, że kompozycja powstała ponad dwadzieścia lat temu, nieustannie zachwyca oryginalnością środków, po które sięgnęła Dyczko. Partytura utworu czerpie z modernizmu, jednocześnie odwołując się do rozmaitych motywów folklorystycznych, a zarazem dawnych tradycji muzyki kościelnej. Kanwą jego warstwy tekstowej stała się ukraińska Liturgia św. Jana Chryzostoma. Potęga brzmienia dzieła mieniącego się całym spektrum muzycznych barw zachwyca kolejne pokolenia artystów i melomanów.

Program:

Ł. Dyczko Liturgia uroczysta

Wykonawcy:

Lionel Sow – dyrygent

Volodymyr Andruschak – bas-baryton

Violetta Wysocka-Marciniak – sopran

Aleksandra Michniewicz – mezzosopran

Joanna Rot – alt

Adam Cieślak – tenor   

Chór NFM


Czas trwania:

60 minut

informacja prasowa

piątek, 21 października 2022

Dzień Kina Polskiego - 11 listopada w kinach studyjnych w całej Polsce

Stowarzyszenie Kin Studyjnych i Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni zapraszają do kin studyjnych w całym kraju już 11 listopada na wyjątkowe wydarzenie filmowe: DZIEŃ KINA POLSKIEGO.

Każdego roku z okazji Święta Niepodległości kina studyjne przygotowują specjalną ofertę filmową i polecają widzom wyjątkowy projekt z filmem polskim pod hasłem: Dzień Kina Polskiego. Również w tym roku, 11 listopada Stowarzyszenie Kin Studyjnych we współpracy z Festiwalem Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni zaprasza do świętowania Dnia Kina Polskiego z najlepszymi filmami tegorocznej 47. edycji festiwalu!

Ideą projektu jest promocja dobrego kina polskiego, które mówi ciekawie i zajmująco, zwłaszcza w tym szczególnym dniu, i jak najszersze zaprezentowanie w kinach studyjnych propozycji programowej złożonej z tytułów nagrodzonych na tegorocznym Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Wśród wybranych tytułów nalazły się następujące filmy.

Konkurs Główny

"THE SILENT TWINS" reż. Agnieszka Smoczyńska // dystrybutor GUTEK FILM // Złote Lwy, Muzyka (Marcin Macuk i Zuzanna Wrońska), Scenografia (Jagna Dobesz) + Nagroda Stowarzyszenia Kin Studyjnych dla Najlepszego Filmu.

"ORZEŁ. OSTATNI PATROL" reż. Jacek Bławut // dystrybutor KINO ŚWIAT // Reżyseria, Dźwięk (Michał Fojcik, Radosław Ochnio), Montaż (Bartłomiej Piasek, Piotr Wójcik), Charakteryzacja (Dariusz Krysiak).

"KOBIETA NA DACHU" reż. Anna Jadowska // dystrybutor KINO ŚWIAT // Pierwszoplanowa rola kobieca (Dorota Pomykała) – pokaz przedpremierowy

"JOHNNY" reż. Daniel Jaroszek // dystrybutor NEXT FILM // Pierwszoplanowa rola męska (Piotr Trojan), Debiut aktorski (Marta Stalmierska).

"ILUZJA" reż.  Marta Minorowicz // dystrybutor AURORA FILMS // Drugoplanowa rola kobieca (Małgorzata Hajewska-Krzysztofik)

"APOKAWIXA" reż. Xawery Żuławski // dystrybutor NEXT FILM // Debiut aktorski (Marta Stalmierska), Złoty Pazur w kategorii "Inne Spojrzenie".

"ŚUBUK" reż. Jacek Lusiński // dystrybutor KINO ŚWIAT // Scenariusz (Jacek Lusiński i Szymon Augustyniak)  – pokaz przedpremierowy.

„WESELE” reż. Wojciech Smarzowski // dystrybutor KINO ŚWIAT // Kostiumy (Magdalena Jadwiga Rutkiewicz-Luterek).

Konkurs Mikrobudżetów

"SŁOŃ" reż. Kamil Krawczycki // dystrybutor TONGARIRO // Najlepszy Film mikrobudżetowy – pokaz przedpremierowy.

"OBUDŹ SIĘ" reż. Filip Dzierżawski // dystrybutor M2 Films // Nagroda specjalna filmów mikrobudżetowych - pokaz przedpremierowy.

„MATECZNIK” reż. Grzegorz Mołda // dystrybutor GALAPAGOS FILMS // Film klimatyczny - pokaz przedpremierowy.

Organizatorzy: Stowarzyszenie Kin Studyjnych, Festiwal Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni


Współorganizacja: Aurora Films, Galapagos Films, Gutek Film, Kino Świat, M2 Films, Next Film, Tonagriro Realeasing

Partnerzy: Stowarzyszenie Filmowców Polskich, Krajowa Izba Producentów Audiowizualnych

Projekt współfinansowany przez Polski Instytut Sztuki Filmowej.

Oprawa graficzna: Ewelina Gąska

Realizacja spotu: Sergio Chao

Ceny biletów 11,00 zł*! *na wybrane seanse

informacja prasowa

Marcin Dorociński w ekranizacji książek Marka Krajewskiego! Serial "Erynie" Borysa Lankosza już 25.10!

„Marcin Dorociński w ekranizacji książek Marka Krajewskiego" — taki napis mogą Państwo zobaczyć na muralach zapowiadających premierę serialu Borysa Lankosza. Po 10 latach od momentu podpisania przez Marka Krajewskiego umowy z Sylwestrem Banaszkiewiczem i Marcinem Kurkiem z Mediabrigade ukazuje się ekranizacja serii o Popielskim!

Marek Krajewski, fot. materiały prasowe

Marek Krajewski zakomunikował dziś na Facebooku: 

"Obejrzałem znakomity, dwunastoodcinkowy serial „Erynie" z Marcinem Dorocińskim w roli Edwarda Popielskiego. Serial jest ekranizacją moich czterech powieści, czyli „Erynii", „Liczb Charona", „Rzek Hadesu" i „W otchłani mroku". Akcja filmu toczy się w późnych latach 30. we Lwowie (zdjęcia kręcono we Lwowie oraz w Przemyślu i w Legnicy) oraz w 1946 we Wrocławiu (moje miasto „gra" samo siebie)". 

To filmowe dzieło w reżyserii Borysa Lankosza, na podstawie scenariusza Magdaleny Lankosz, Borysa Lankosza i Igora Brejdyganta, jest znakomite. Gra aktorska najwyższej próby: Marcin Dorociński jako Popielski, Wiktoria Gorodeckaja jako Leokadia Tchórznicka, Wojciech Mecwaldowski jako Wilhelm Zaremba, Eryk Lubos jako Zygmunt Hanas, Marcin Bosak jako Józef Bekierski, Christian Berkel jako Mock i wielu znakomitych aktorów w pozostałych rolach, m.in. Erika Kaar Karkuszewska, Pawel Deląg, Piotr Głowacki, Mirosław Haniszewski, Mirosław Kropielnicki; zdjęcia Marcina Koszałki — genialne, nastrojowe i niepokojące, muzyka L.U.C-a — wspaniała, pełna ekspresji, a sama opowieść — wciska w fotel. Oglądając serial, nie wierzyłem, że to na podstawie moich powieści.

Marcin Dorociński i Marek Krajewski, fot. Wydawnictwo Znak

Niedługo ujrzą Państwo ten serial na platformie VOD. Jest już jego zapowiedź: https://vod.tvp.pl/seriale,18/erynie-odcinki,374660. Mam wielką nadzieję, że przy oglądaniu „Erynii" zrodzą się u Państwa uczucia podobne do moich! Ogromnie też liczę na to, że widzowie, którzy nie czytali moich powieści, sięgną do „Erynii”. Marek Krajewski. 

Książka już niebawem ukaże się w specjalnym wydaniu z serialową okładką.


informacja prasowa

„Marcin Józef Żebrowski – Vesperae in Visitatione Beatae Mariae Virginis” – nowy album wydany przez Narodowe Forum Muzyki

21 października 2022 roku ma swoją premierę nowy album Narodowego Forum Muzyki, nagrany przez Wrocław Baroque Ensemble pod dyrekcją Andrzeja Kosendiaka – monograficzna płyta poświęcona twórczości Marcina Józefa Żebrowskiego, należącego do najwybitniejszych przedstawicieli polskiej kultury muzycznej XVIII wieku. 

Jest to kolejne wydawnictwo ukazujące się w ramach  przygotowywanego przez Narodowe Forum Muzyki i CD Accord od 2012 roku cyklu prezentującego twórczość mistrzów polskiego renesansu i baroku pod dyrekcją Andrzeja Kosendiaka. Nagranie zawiera nieszpory maryjne Żebrowskiego, które wpisano w kontekst liturgiczny poprzez wykorzystanie antyfon chorałowych zaczerpniętych z siedemnastowiecznych źródeł. Album zarejestrowano w doskonałej akustycznie Sali Głównej Narodowego Forum Muzyki.

"Oddajemy w Państwa ręce kolejny album z dziełami jednego z najwybitniejszych przedstawicieli muzyki polskiej XVIII wieku – Marcina Józefa Żebrowskiego. Ponownie sięgnęliśmy do jasnogórskich zbiorów, gdzie przechowywane są nieszpory tego polskiego kompozytora. W nawiązaniu do tradycji, gdy poszczególne psalmy wchodzące w skład nieszporów wykorzystywano na potrzeby danego święta, wybraliśmy taki ich układ, który mógłby być wykonany podczas święta Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny (w Kościele katolickim obchodzonego 31 maja). Do psalmów dobraliśmy antyfony, sonatę procesyjną, hymn Ave maris stella, kantyk Magnificat oraz sekwencję Mittit ad Virginem i ułożyliśmy je zgodnie z przebiegiem liturgii godzin.

Niniejszy cykl rozpoczyna instrumentalne Adagio pro processione solemni in D, po którym następuje wokalne Deus in adiutorium tradycyjnie otwierające nieszpory. Chciałbym zwrócić szczególną uwagę na arcytrudną partię trąbki w hymnie Ave maris stella, którą Żebrowski napisał dla Wincentego Pińskiego – ówczesnego wirtuoza tego instrumentu i jednego z najlepiej opłacanych muzyków kapeli jasnogórskiej. Dziś żyjemy w przeświadczeniu, że umiemy już wszystko, że technika wykonawcza jest na niespotykanym dotychczas poziomie. Tymczasem hymn Żebrowskiego uczy nas pokory i dowodzi, jak niezwykłe były umiejętności osiemnasto-wiecznych muzyków. Osobiście nie znam w literaturze trudniejszej partii na trąbkę. Wyjątkowo interesująca jest również sekwencja Mittit ad Virginem napisana w języku łacińskim oraz polskim, utrzymana w charakterze poloneza. Co ciekawe, w twórczości liturgicznej Żebrowskiego rytm polonezowy przewija się dość często, m.in. w psalmie Lauda Jerusalem czy na słowach „Gloria Patri” w Magnificat. Wydaje się, że kompozytor chciał w ten sposób podkreślić polski charakter swoich dzieł.

Podczas pracy nad nagraniem tego albumu utwierdziliśmy się w przekonaniu, że muzykę Żebrowskiego wyróżnia najwyższy poziom artystyczny i powinniśmy ją jak najszerzej popularyzować".

Andrzej Kosendiak, tekst zamieszczony w booklecie dołączonym do płyty

Wykonawcy:

ANDRZEJ KOSENDIAK – dyrygent

Wrocław Baroque Ensemble:

Aldona Bartnik [21, 26], Aleksandra Turalska [10] – soprany

Daniel Elgersma [10], Piotr Olech [26] – kontratenory

Maciej Gocman [26], Florian Cramer, Vojtěch Semerád [13] – tenory

Tomáš Král [18, 22, 26], Jaromír Nosek [13, 25] – basy

Zbigniew Pilch, Mikołaj Zgółka – skrzypce

Hanna Piasna, Maria Plucińska – oboje

Fruzsina Hara, Stefan Leitner – trąbki

Přemysl Vacek – teorba

Krzysztof Karpeta – wiolonczela

Julia Karpeta – violone

Marta Niedźwiecka – pozytyw

Program:

MARCIN JÓZEF ŻEBROWSKI (fl. 1748–1780)              
                Vesperae in Visitatione Beatae Mariae Virginis

1              ADAGIO PRO PROCESSIONE SOLEMNI in D        3′46

2              Deus in adiutorium                                              0′40

3              Antiphona 1: Exurgens Maria                         0′33

4              Psalmus: DIXIT DOMINUS                                6′14

5              Antiphona 1: Exurgens Maria                         0′34

6              Antiphona 2: Intravit Maria                             0′28

7              Psalmus: LAUDATE PUERI                                2′42

8              Antiphona 2: Intravit Maria                             0′29

9              Antiphona 3: Ut audivit                                     0′50

10            Psalmus: LAETATUS SUM                                 2′38

11            Antiphona 3: Ut audivit                                     0′51

12            Antiphona 4: Benedicta tu                                0′26

13            Psalmus: NISI DOMINUS                                   2′44

14            Antiphona 4: Benedicta tu                                0′28

15            Antiphona 5: Ex quo facta est                         0′39

16            Psalmus: LAUDA JERUSALEM                          3′33

17            Antiphona 5: Ex quo facta est                         0′39

18            Hymnus: AVE MARIS STELLA                           7′50

19            Antiphona ad Magnificat: Beatam me dicent     0′24


                 MAGNIFICAT                                                        [8′16 ]

20            Magnificat anima mea                                       0′58

21            Quia respexit                                                         3′32

22            Deposuit potentes                                              1′49

23            Gloria Patri                                                             1′59

24            Antiphona ad Magnificat: Beatam me dicent     0′26

25            Antiphona: SALVE REGINA                               3′26

26            Sequentia: MITTIT AD VIRGINEM                 5′09


Czas całkowity                                                                      53′35


Żródła śpiewów gregoriańskich:

Liber usualis missae et officii pro dominicis et festis cum cantu Gregoriano, Paris 1960, s. 263f: Deus in adiutorium.

Antiphonarium iuxta ritum Breviarii Romani […], Cracoviae 1645, s. 373–375: Exurgens Maria, Intravit Maria, Ut audivit, Benedicta tu, Ex quo facta est.

Dopisek na rękopisie Andante pro processione Żebrowskiego, PL-CZ III-739: Beatam me dicent.

Nagrano w Sali Głównej Narodowego Forum Muzyki im. Witolda Lutosławskiego we  Wrocławiu w dniach 6–8 maja 2021 roku.

Reżyseria nagrania, montaż, mastering: Ewa Lasocka, Andrzej Sasin

NFM 78, ACD 294

Polska premiera płyty: 21 października 2022

Patronat medialny: Program II Polskiego Radia

informacja prasowa

Pod tym linkiem - recenzja płyty

czwartek, 20 października 2022

"Do ostatniej kości" Luki Guadagnina filmem otwarcia 13. American Film Festival

To jeden z najbardziej wyczekiwanych filmów tego roku. Za kamerą: Luca Guadagnino, kultowy już reżyser, którego każde dzieło cieszy się ogromną popularnością, a przed kamerą: szereg gwiazd, ze znakomitymi Taylor Russell i Timothéem Chalametem na czele. Z dumą i radością ogłaszamy, że już 8 listopada American Film Festival otworzy seans Do ostatniej kości (Bones and All).


Miłość na krańcu Ameryki

Do ostatniej kości to opowieść o pierwszej miłości między Maren (Taylor Russell), młodą kobietą, uczącą się, jak przetrwać na marginesie społeczeństwa, a Lee (Timothée Chalamet), porywczym wyrzutkiem i włóczęgą. W czasie wspólnej odysei na dystansie tysiąca mil poznają boczne drogi, ukryte zaułki i rozmaite pułapki Ameryki epoki Ronalda Reagana. Pomimo wysiłków, nie mogą jednak uciec od tragicznej przeszłości. Ostatecznie będą musieli zdecydować, czy ich uczucie jest w stanie pokonać ich odmienność.

Do ostatniej kości to popis reżyserskiej maestrii Luki Guadagnina, który na ostatnim festiwalu w Wenecji został nagrodzony za ten film Srebrnym Lwem. Pochodzący z Włoch reżyser znakomicie potrafi łączyć europejską wrażliwość z amerykańską energią, czemu dowód dał choćby w swoich dwóch poprzednich dziełach – Tamtych dniach, tamtych nocach (Oscar za scenariusz dla Jamesa Ivory’ego) oraz Suspirii.

Film Guadagnina ma także imponującą obsadę: główne role w Do ostatniej kości zagrali Taylor Russell (Waves, The Heart Still Hums), laureatka Nagrody im. Marcello Mastroianniego dla najlepszej młodej aktorki na tegorocznym festiwalu filmowym w Wenecji; Timothée Chalamet (nominowany do Oscara za Tamte dni, tamte noce i wcielający się w głównego bohatera kasowej ekranizacji Diuny); Michael Stuhlbarg (Tamte dni, tamte noce, Kształt wody); André Holland (Pomiędzy, Moonlight); Chloë Sevigny (Tacy właśnie jesteśmy, American Horror Story); David Gordon Green (Halloween. Finał, Nieznośny ciężar wielkiego talentu); Jessica Harper (Suspiria, Raport mniejszości); Jake Horowitz (Adam Bloom, The Vast of Night) i Mark Rylance (laureat Oscara za Most szpiegów).

Za kamerą do Guadagnina dołączyli autor zdjęć Arseni Khatchaturan (Eyimofe. Tego pragnę, serial Idol), scenograf Elliot Hostetter (Beckett, Waves), montażysta Marco Costa (Tacy właśnie jesteśmy, Suspiria), kostiumografka Giulia Piersanti (Suspiria, Tamte noce, tamte dni) i kompozytorzy Trent Reznor i Atticus Ross (Co w duszy gra, Mank). Film został wyprodukowany dla Metro Goldwyn Mayer Pictures przez Frenesy Film Company i Per Capita Productions, we współpracy z The Apartment Pictures / Memo Films, 3 Marys Entertainment / Elasfilm i Tenderstories. Film będzie dystrybuowany na całym świecie przez Warner Bros. Pictures, a w Polsce trafi do kin 25 listopada.


***


Na 13. edycję American Film Festival zapraszamy od 8 do 13 listopada, tradycyjnie do Wrocławia. O tydzień dłużej, do 20 listopada, trwać będzie część online’owa wydarzenia (Do ostatniej kości będzie można zobaczyć wyłącznie na kinowych pokazach). Jeszcze do jutra trwa sprzedaż karnetów i akredytacji na stacjonarną odsłonę wydarzenia. Pełny program AFF-u opublikujemy 27 października, sprzedaż biletów i dostępów do pokazów online rozpoczniemy dzień później, 28 października.

informacja prasowa

środa, 19 października 2022

Stanisław Dróżdż (1939 - 2009) Światekst. Pojęciokształty. Poezja konkretna /zapowiedź wystawy/

Muzeum Współczesne Wrocław zaprasza na wystawę stałą, której bohaterem jest Stanisław Dróżdż - twórca poezji konkretnej. Na wystawie będziemy się mierzyć z przekonaniem Stanisława Dróżdża, dotyczącym rzeczywistości jako tekstu do odczytania. Zostaną wyróżnione i skonfrontowane ze sobą trzy główne wątki obecne w pracach artysty: rozważania nad językiem, czasem i ludzkim życiem. Wernisaż 20 października o 18.00.


Światekst” to neologizm wzorowany na słowotwórczych operacjach Stanisława Dróżdża, określający nadrzędne w jego twórczości przekonanie, że otaczająca nas rzeczywistość jest tekstem do odczytania. Na wystawie wyróżnione zostały trzy główne wątki, obecne w wielu pracach i przenikające się wzajemnie. To rozważania nad językiem, czasem i ludzkim życiem. Dwie prace mają charakter dzieł site specific: jedna sprowadza tekst i przestrzeń do zaprzeczającej pustce gęstości świata (tzw. „Żyłki”), druga – odwołuje się do losowej gry kośćmi, która chaosowi rzutów potrafi przeciwstawić porządek rzeczy (Alea iacta est).

Stanisław Dróżdż, fot  Andrzej Świetlik  Forum

Stanisław Dróżdż urodził się w Sławkowie 15 maja 1939 roku, zmarł 29 marca 2009 roku we Wrocławiu, gdzie mieszkał od roku 1955. Najwybitniejszy polski poeta-konkretysta i jeden z najbardziej znaczących artystów polskiej awangardy. Reprezentował Polskę na Biennale w Wenecji w 2003 roku indywidualną wystawą Alea iacta est.

W swojej twórczości przeszedł od „klasycznej” formy wiersza, do jego wizualnego zapisu, co skutkowało użyciem pojedynczych liter, znaków interpunkcyjnych, cyfr i symboli matematycznych. Z czasem Stanisław Dróżdż zaczął rozbudowywać swoje utwory w długie serie oparte na matematycznych algorytmach (przykładem jest „Klepsydra”, której pierwsza plansza umieszczona została na fasadzie MWW). Twórczość o takim charakterze nazwał „pojęciokształtami”, co równoważył z „poezją konkretną” – tak też tytułował swoje wystawy.

Dzięki Stanisławowi Dróżdżowi kierunek, który na świecie rozwijał się od połowy lat 50. do początku lat 70. XX wieku, żywy był w Polsce jeszcze kolejną dekadę, a szczególnie silny – we Wrocławiu, gdzie skupiał twórców z rożnych dziedzin szeroko pojętej sztuki.

WYSTAWA STAŁA — STANISŁAW DRÓŻDŻ (1939-2009) ŚWIATEKST. POJĘCIOKSZTAŁTY. POEZJA KONKRETNA

Kuratorki: Sylwia Świsłocka-Karwot, Elżbieta Łubowicz

Projekt przestrzeni: Aleksandra Biegańska

Projekty realizacyjne: Monika Aleksandrowicz, Iwar Romanek

Obliczenia matematyczne: Jerzy Baranowski

Partner: Galeria Starmach

informacja prasowa

wtorek, 18 października 2022

Wydarzenia w Muzeum Narodowym i oddziałach 17-23 października

Aktualnie Muzeum Narodowe we Wrocławiu zaprasza na oprowadzanie po wystawie „Wiwat Muzeum!” oraz „Collage – klejone światy”, warsztaty plastyczno-ruchowe dla dzieci, warsztaty rodzinne, wykład o sztuce starożytnej Grecji i wiele innych atrakcji.

Cache-pot, 1900, Muzeum Ceramiki w Bolesławcu,
fot. Barbara Lekarczyk-Cisek

Muzeum Narodowe we Wrocławiu

22.10, g. 11:00

Witajcie w naszej bajce! – oprowadzanie w języku ukraińskim dla rodzin z dziećmi po wystawie „Wiwat Muzeum!”, prowadzenie Sławomir Ortyl. Wydarzenie w ramach cyklu „Radość ze sztuki”

Pracownik muzeum opowie, jak wygląda zwyczajny dzień pracy w tej instytucji. Wyjaśni, skąd pochodzą muzealne eksponaty i czy to prawda, że zostały odkryte podczas wykopalisk. A przede wszystkim – oprowadzając po wystawie „Wiwat Muzeum!” – odpowie na pytanie, po co tak w ogóle jest muzeum.

Wstęp wolny

Zapisy: edukacja@mnwr.pl lub 71 372 51 48 

Miejsce: Muzeum Narodowe we Wrocławiu


22.10, g. 12:00

Wehikuł czasu – warsztaty plastyczno-ruchowe dla dzieci w wieku 5–12 lat, prowadzenie Barbara Przerwa. Wydarzenie towarzyszące wystawie „Wiwat Muzeum!”

Muzeum to miejsce, w którym za sprawą kilku kroków można wędrować pomiędzy różnymi czasami. Przechodząc z jednej sali do drugiej, w jednej chwili przeniesiemy się z pałacu do wiejskiej chaty. Wystarczy jeden obrót i z dawnej Japonii znajdziemy się w barwnym świecie sztuki współczesnej. Kroki, skoki i obroty – wehikuł czasu rusza! Zapraszamy do zwiedzania i wspólnego rysowania.

Bilety: 5 zł

Zapisy: edukacja@mnwr.pl lub 71 372 51 48 

Miejsce: Muzeum Narodowe we Wrocławiu

23.10, g. 11:00

Sztuka starożytnej Grecji – wykład Izabeli Trembałowicz-Chęć w ramach cyklu „Kurs historii sztuki”

Czy kiedy mieszkańcy starożytnej Grecji tworzyli sztukę, mogli przypuszczać, że opracowane przez nich porządki architektoniczne, kanony postaci, a nawet malarstwo, będą wykorzystywane twórczo lub wręcz odtwórczo przez następne dwa i pół tysiąca lat? Na to pytanie wykład nie odpowie, ale jego słuchacze będą mogli zapoznać się z najważniejszymi dziełami greckiej architektury, rzeźby i malarstwa oraz przekonać się jak bardzo sztuka Hellady wciąż jest obecna w otaczającej nas rzeczywistości.

Bilety: 10 zł

Miejsce: Muzeum Narodowe we Wrocławiu, sala 116

23.10, g. 12:00

„Skarb Średzki. Królewskie zaślubiny” – spotkanie dla Głuchych z tłumaczeniem na Polski Język Migowy, prowadzenie: Karolina Rzepka oraz tłumaczka Elżbieta Resler

Skarb Średzki uważany jest za jedno z najważniejszych znalezisk tego rodzaju w Europie, przede wszystkim ze względu na obecność arcydzieła średniowiecznej sztuki złotniczej: złotej korony kobiecej, niezrównanej w swej urodzie i kunszcie wykonania. Oprócz korony prezentowane są też pozostałe elementy skarbu: klejnoty, złote i srebrne monety oraz fragmenty naczyń ceramicznych, w których skarb został zabezpieczony przez swych średniowiecznych właścicieli. Podczas oprowadzana przybliżone zostaną okoliczności odkrycia oraz hipotezy dotyczące pochodzenia skarbu.

Bilety: 3 zł

Zapisy: edukacja@mnwr.pl lub 71 372 51 48 

Miejsce: Muzeum Narodowe we Wrocławiu


Skrzypce diabelskie wykonane przez Jerzego Walkusza,fot. Barbara Lekarczyk-Cisek

Muzeum Etnograficzne

23.10, g. 12:00

Obrazek z prasowanej słomy – warsztaty rodzinne Olgi Budzan dla dzieci w wieku 5–12 lat. Wydarzenie w ramach cyklu „ETNO w południe”, towarzyszące wystawie „Dożynki. Sprawa społeczna”

Na zajęciach uczestnicy dowiedzą się o zapomnianych roślinach, które dawniej były w codziennym jadłospisie, a następnie zrobią jesienne ozdoby z niespodziewanych materiałów. Zapraszamy miłośników roślin i zabaw plastycznych. 

Bilety: 5 zł 

Zapisy: edukacja@muzeumetnograficzne.pl lub 71 344 33 13

Miejsce: Muzeum Etnograficzne we Wrocławiu


23.10, g. 15:00

Pieśni żniwne – wykład Marty Derejczyk, wydarzenie towarzyszące wystawie „Dożynki. Sprawa społeczna”

O koszeniu, przodowniczkach, znoju, przepiórce, wieńcach i zabawie – w dawnych pieśniach towarzyszących żniwom możemy prześledzić zarówno proces pracy przy zbożu, jak i symbolikę głównych rekwizytów obrzędu wieńczącego te działania. Współcześnie też śpiewa się na dożynkach, pieśni mogą brzmieć inaczej, czy jednak ich funkcje się zmieniły? I czy pieśń to „sprawa społeczna”? Wykład towarzyszący wystawie czasowej będzie okazją do rozpatrzenia tych zagadnień.

Wstęp wolny

Miejsce: Muzeum Etnograficzne we Wrocławiu

Magdalena Abakanowicz, "Klatka" (1981), "Życie Warszawy" (1973),
fot. Barbara Lekarczyk-Cisek, wystawa Abakanowicz. Totalna

Pawilon Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej

21.10, g. 16:00

O czwartej pod kopułami – oprowadzanie po wystawie czasowej „Collage – klejone światy”

Ekspozycja jest próbą pokazania ewolucji oraz różnorodności kolażu (form, technik, materiałów), który przez lata był i nadal jest używany przez artystów do rozmaitych celów. Prezentowane są powstałe na przestrzeni ostatnich 150 lat prace wybitnych polskich i zagranicznych artystów, reprezentujące wszystkie dziedziny sztuki od malarstwa, rysunku przez rzeźbę, grafikę, fotografię, fotomontaż, ceramikę, szkło, tkaninę, sztukę wideo.

Wstęp z biletem na wystawę czasową

Miejsce: Pawilon Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej


22.10, g. 12:00

„Collage – klejone światy” – oprowadzanie kuratorskie, prowadzenie: Anna Chmielarz

Ekspozycja jest próbą pokazania ewolucji oraz różnorodności kolażu (form, technik, materiałów), który przez lata był i nadal jest używany przez artystów do rozmaitych celów. Prezentowane są powstałe na przestrzeni ostatnich 150 lat prace wybitnych polskich i zagranicznych artystów, reprezentujące wszystkie dziedziny sztuki od malarstwa, rysunku przez rzeźbę, grafikę, fotografię, fotomontaż, ceramikę, szkło, tkaninę, sztukę wideo.

Wstęp z biletem na wystawę czasową

Zapisy: edukacja.pawilon@mnwr.pl lub 71 712 71 81

Miejsce: Pawilon Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej

22.10, g. 16:00

Kolory światła – warsztaty plastyczno-ruchowe Barbary Przerwy dla dzieci w wieku 6–10 lat w ramach wydarzeń wokół wystawy czasowej „Patrząc w strop, czy ostrze gwiazdy już się wwierca”
Promień białego światła rozszczepiony przez pryzmat zamienia się w kolory tęczy. W trakcie warsztatów dzieci będą poszukiwać energii różnych kolorów przy pomocy szyfonowych materii w połączeniu ze światłem. W ramach pracy plastycznej kolorowe folie zostaną wykorzystane do stworzenia barwnych kolaży.

Bilety: 5 zł
Zapisy: edukacja.pawilon@mnwr.pl lub 71 712 71 81
Miejsce: Pawilon Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej

22.10, g. 18:00

Paradoksalne ujęcie ciemności – warsztaty tańca intuicyjnego dla dorosłych w ramach cyklu „Co mnie porusza w sztuce współczesnej”, wydarzenie towarzyszące wystawie czasowej „Patrząc w strop, czy ostrze gwiazdy już się wwierca”, prowadzenie: Barbara Przerwa

Ciemna dusza, ciemny umysł, błądzić w ciemności – jak zatańczyć ciemność? Jaką energię w ciele poczujemy, wypowiadając na głos powyższe słowa. Natchnieniem do eksploracji mocnych gestów, ciała zwiniętego w kłębek czy niepewnych kroków będzie instalacja Piotra Skiby „Patrząc w strop, czy ostrze gwiazdy już się wwierca”. Kiedy gasną światła ogarnia nas ciemność i tylko na jej tle dostrzeżemy pojedynczy promień światła. Paradoksalnie bez ciemności nie ma światła, choć równowaga w przyrodzie już dawno została zachwiana. Żyjemy w świecie lamp.
Bilety: 10 zł
Zapisy: edukacja.pawilon@mnwr.pl lub 71 712 71 81
Miejsce: Pawilon Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej

23.10, g. 11:00
Puszka z pop-artem – wykład Iwony D. Bigos w ramach cyklu „Kurs historii sztuki. Klasycy nowoczesności”
Legendarna seria obrazów Andy’ego Warhola, przedstawiająca 32 portrety puszki zupy firmy Campbell z 1962 roku we wszystkich dostępnych w tamtych czasach smakach, stanie się punktem wyjścia do podróży przez artystyczny świat pop-artu zachwyconego kulturą masową zachodu.
Bilety: 10 zł
Miejsce: Pawilon Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej

informacja prasowa

Co nowego w DCF | 21 - 27 października 2022

W najbliższym czasie Dolnośląskie Centrum Filmowe zaprasza na spotkanie w ramach cyklu KOBIETY, KINO I WINO: projekcję komedii "Chrzciny" i degustację win, Koncert Galowy Sceny pod Regałem - z utworami znanych twórców. Ponadto - na premierę "Pinokia" w reż. Matteo Garrone i zwykłe cykle.

WYDARZENIA

Kobiety, kino i wino | „Chrzciny”

Zapraszamy na kolejne spotkanie w ramach cyklu KOBIETY, KINO I WINO w Dolnośląskim Centrum Filmowym. 21 października przedpremierowo zaprezentujemy „Chrzciny”, czyli polską komedię obyczajową o tym, że dla rodziny zrobisz wszystko. W licznej obsadzie m.in. Katarzyna Figura, Tomasz Schuchardt, Maciej Musiałowski, Michał Żurawski i Tomasz Włosok. Po seansie zaprosimy na degustację win i przekąski.

21 października | godz. 19:00


Koncert Sceny pod Regałem: Śladami Mistrzów Słowa | Najpiękniejsze Piosenki Polskiej Estrady 

Scena pod Reguałem zaprasza na Koncert Galowy. Na scenie ponad tuzin artystów z Polski i z zagranicy oraz goście specjalni! W repertuarze pojawią się utwory: Agnieszki Osieckiej, Wojciecha Młynarskiego, Jonasza Kofty, Edwarda Kofty, Danuty Rinn, Zbigniewa Wodeckiego, Andrzeja Zauchy, Maryli Rodowicz oraz wielu innych wspaniałych twórców.

24 października | godz. 20:00


Studenckie czwartki w DCF

Powracamy do Studenckich Czwartków w kinie DCF! W tym dniu bilety na wszystkie filmy repertuarowe dla studentów do 26 roku życia, za okazaniem ważnej legitymacji studenckiej, kosztować będą jedynie 16 zł! Promocja nie obejmuje czwartków wypadających w dni świąteczne. Przybywajcie i korzystajcie z tańszych biletów!

PREMIERA OD 21 PAŹDZIERNIKA

DKF „Centrum”

24.10 | Pinokio | reż. Matteo Garrone | Włochy / Francja / Wielka Brytania | 2019 | 125’

Seanse w każdy poniedziałek o godz. 19:00 | Bilety: 16 zł  

Filmowy Klub Seniorów 

25.10 | Diana, The Princess | reż. Ed Perkins | Wielka Brytania | 2022

Seanse w każdy wtorek o godz. 12:00 | Bilety: 16 zł 

informacja prasowa

BIEGUNI Olgi Tokarczuk I NFM I 15. Leo Festiwal

W dniach od 9 do 19 maja 2024 r. odbędzie się 15. edycja Leo festiwal, tym razem zainspirowana powieścią Olgi Tokarczuk: "Bieguni"...

Popularne posty