środa, 27 marca 2024

Kto otrzyma Nos Chopina podczas Millennium Docs Against Gravity Film Festival?

 12 wspaniałych filmów dokumentalnych o ludziach całkowicie oddanych sztuce, która zmienia nie tylko ich życie, ale fascynuje i porusza także innych. To historie z różnych zakątków świata i dziedzin - od malarstwa przez muzykę, taniec, film i teatr aż po sztukę tworzenia… olbrzymich balonów. Ta wspaniała kinowa dwunastka powalczy o Nos Chopina - nagrodę dla najlepszego filmu o muzyce i sztuce. Do grona partnerów festiwalu dołączył w tym roku Narodowy Instytut Fryderyka Chopina, który został fundatorem nagrody wynoszącej 3000 euro.

kadr z filmu „Viva, Varda!”

Świat kina reprezentują w konkursie dwa filmy opowiadające o twórczych buntownikach - Agnès Vardzie i Michelu Gondrym. „Viva Varda!” (reż. Pierre-Henri Gibert) to portret wybitnej reżyserki, ukazujący zupełnie nowe spojrzenie na jej życie i twórczość. Varda łączona jest często z francuską Nową Falą i uznawana jest za jej czołową przedstawicielkę. Przez długi okres swojej kariery brakowało jej rozgłosu, na jaki zasługiwała, a to przecież ona na nowo odkryła, jak może wyglądać film i jakie historie może opowiadać. 

Michel Gondry: zrób to sam” (Michel Gondry: Do It Yourself, reż. François Nemeta) pokazuje z kolei Gondry’ego, czyli specjalistę od wszystkiego. Jego ekscentryczny talent zachęcił takich znanych wykonawców muzyki pop, jak Bjõrk, Rolling Stones, The White Stripes czy Daft Punk do współpracy z nim przy teledyskach. Wywalczył sobie własną ścieżkę w Hollywood i Oscara® bez – jakże częstych w takich przypadkach – artystycznych kompromisów.

kadr z filmu „Avant-Drag!”

Bliski kinu świat tańca, teatru i performance’u reprezentują bohaterowie oraz bohaterki kolejnych trzech konkursowych filmów. „Obsesja światła” (Obsessed With Light, reż. Zeva Oelbaum, Sabine Krayenbühl) to spojrzenie na życie Loïe Fuller, która w życiu odniosła sukces w wielu rolach. Przede wszystkim była pionierką tańca współczesnego oraz oświetlenia scenicznego, choreografką, aktorką, producentką, pisarką, modelką i wynalazczynią. Jednym słowem — rewolucjonistką swoich czasów. W filmie widzimy kobietę-artystkę, która zyskała sławę na własnych warunkach, nie wstydząc się swojego ciała i otwarcie mówiąc o seksualności. 

„Żyć Zolą” (The Zola Experience, reż. Gianluca Matarresse) przenosi nas do chwili obecnej i pokazuje Annę, która jest aktorką i reżyserką. Cierpi, bo właśnie rozstała się z mężem. Pracuje nad teatralną adaptacją „W matni” Emila Zoli, w której gra rolę Gervaise. Z kolei Ben to jej przyjaciel bezrobotny aktor. Darzy ją uczuciem, ale ona nie chce spotykać się z mężczyznami. Prosi Bena, by zagrał w jej przedstawieniu. Kiedy oboje czytają scenariusz, pracują nad postaciami i rozpoczynają próby, rzeczywistość miesza się z fikcją i wydaje się, że para odtwarza w życiu każdy etap historii granych przez siebie postaci. 

kadr z filmu „Jeszcze nie jestem tym, kim bym chciała”

Do świata fotografii zaprosi nas Libuše Jarcovjákova, bohaterka filmu „Jeszcze nie jestem tym, kim bym chciała” (I’m Not Everything I Want To Be, reż. Klára Tasovská), który miał swoją światową premierę na Berlinale. Ruszymy w podróż od nielegalnych klubów nocnych w komunistycznej Pradze, poprzez dramatyczną decyzję o emigracji do Berlina, a następnie ucieczkę stamtąd do Tokio i powrót do Europy. Siła intymności i naturalność zdjęć Jarcovjákovej wywodzi się stąd, że fotografuje nie tylko swoje pełne dramatycznych zwrotów życie, ale i transformację ciała oraz duszy. Bardzo późno doczekała się uznania. Po wystawie jej prac we Francji w 2019 roku zaczęto określać ją „Nan Goldin z Czechosłowacji”. 

kadr z filmu „Lekcja sztuki według Ricarda”

Mistrz kina dokumentalnego Barbet Schroeder zaprasza nas z kolei do odwiedzenia domu swojego bliskiego przyjaciela, który jest malarzem. W „Lekcji sztuki według Ricarda” (Ricardo and Painting) przyglądamy się życiu Ricardo Cavallo – argentyńskiego malarza, który od 1976 roku mieszka we Francji. Cavallo jest pustelnikiem o ascetycznym temperamencie, zafascynowanym historią rzeźby i malarstwa, przede wszystkim Velásquezem. To osobowość pełna pasji a zarazem skromny rzemieślnik, eksplorujący krajobraz bretańskiego regionu Finistère.

kadr z filmu „Efterklang: The Makedonium Band’

O różnych obliczach muzyki, od rock’n’rolla do polskich rejwów, opowiadają filmy „W ogniu. Historia Anity Pallenberg” (Catching Fire: The Story Of Anita Pallenberg, reż. Alexis Bloom, Svetlana Zill), „Efterklang: The Makedonium Band” (reż. Andreas Johnsen) oraz „Rave” (reż. Łukasz Ronduda, Dawid Nickel). 

Pierwszy jest poświęcony postaci opisywanej jako bogini rock’n’rolla, kapłanka voodoo czy zła uwodzicielka. Pallenberg oskarżano o próbę rozbicia Rolling Stonesów z uwagi na romanse z trzema członkami zespołu. Kilka piosenek Stonesów było inspirowanych jej osobą, nazywano ją nawet szóstym Stonesem. Pojawiła się także na okładce magazynu „Vogue”. Niemiecka modelka i aktorka zyskała sławę w latach 60. i 70. dzięki swojej burzliwej biografii.  

Z kolei Efterklang, który odwiedzi ponownie MDAG, gdzie nie tylko opowie o powstaniu filmu, ale zagra także koncert, przybywa z filmem o swojej wyprawie do Macedonii Północnej. Na 20-lecie zespołu członkowie zespołu wylądowali w Skopje, mając ze sobą tylko gitary i marzenie, aby zagrać z macedońskimi muzykami u stóp pomnika Makedonium – wielkiej budowli wzniesionej w stylu brutalistycznym. Film przedstawia ich przygody i alternatywny, wyjątkowo kreatywny proces, który doprowadził do koncertu w Krusewie. Razem z duńskimi muzykami zagrało na nim sześciu lokalnych muzyków i 18-osobowy chór kobiecy – w ten sposób powstał tytułowy Makedonium Band. 

Za to bardzo bliską nam historię o polskiej muzyce techno i kulturze rave w Polsce prezentują Dawid Nickel i Łukasz Ronduda. Przewodnikiem po tym świecie jest dwójka młodych rejwerów: Marysia i Janusz oraz Marcello Zamenhoff, performer i jeden z pionierów techno w Polsce. Bohaterowie szukają odpowiedzi na podstawowe pytanie, czy młodemu pokoleniu uda się pojednać podzieloną klasowo od lat 90. XX wieku scenę klubową w Polsce?

kadr z filmu „Ziemia jałowa”

Literaturze poświęcony jest konkursowy film „Ziemia jałowa” (The Waste Land, reż. Chris Teerink). Reżyser 100 lat po publikacji poematu „Ziemia jałowa” T.S. Eliota sprawdza jego wymowę i znaczenie dla współczesnego świata. Czy wizje Eliota są nadal aktualne? Czy działają na naszą wyobraźnię w czasach kryzysu i niepewności?  Poemat Eliota nawiązuje do Dantego, buddyzmu i hinduizmu. W filmie widzimy, jak te inspiracje poety przeplatają się w naszej rzeczywistości. Słuchamy pisarzy, naukowców i artystów rozmyślających o Eliocie.

Stawkę konkursu o Nos Chopina zamyka opowieść o nieskrępowanej potrzebie tworzenia, nawet na przekór prawu. „Balomania” (reż. Sissel Morell Dargis) to szalona podróż z brazylijską grupą nielegalnych konstruktorów balonów, którym po piętach depcze policja i łowcy nagród. W fawelach tworzą podniebne giganty wielkości bloków, które przedstawiają 2Paca czy Pelé. Ten dokumentalny film akcji z niesamowitą historią, opowiada o odnalezieniu wolności wbrew wszelkim przeciwnościom. Zamiatacz ulic może na jeden dzień zostać królem i zrealizować marzenie o wolności, a jego monumentalna konstrukcja z papieru staje się aktem społecznego odkupienia. To jest prawdziwa magia sztuki. 

Już niedługo poznamy kolejne informacje o 21. MDAG, wśród nich kolejne hity najważniejszych zagranicznych festiwalu, goście_inie, składy jurorskie, koncerty oraz wydarzenia dodatkowe. Millennium Docs Against Gravity odbędzie się od 10 do 19 maja w ośmiu miastach (Warszawa, Wrocław, Gdynia, Poznań, Katowice, Łódź, Bydgoszcz i Lublin) a następnie online - od 21 maja do 3 czerwca na mdag.pl.

informacja prasowa




wtorek, 26 marca 2024

Paryż 1874: Wynalezienie impresjonizmu - wystawa w Musee-Orsay /zapowiedź/

 Od 26 marca do 14 lipca 2024 r. w Musee-Orsay w Paryżu będzie prezentowana wystawa "Paryż 1874 Wynalezienie impresjonizmu". Mija właśnie 150 lat od momentu, kiedy to 15 kwietnia 1874 roku otwarto w Paryżu pierwszą wystawę impresjonistów. „Głodni wolności”. Monet, Renoir, Degas, Morisot, Pissarro, Sisley, a nawet Cézanne postanowili uwolnić się od obowiązujących zasad organizując własną wystawę. Musée d'Orsay prezentuje około 130 dzieł i na nowo spogląda na tę kluczową datę, uważaną za początek awangardy.

Claude Monet, "Impresja, wschód słońca",1872, Paryż, Musée Marmottan 

Co dokładnie wydarzyło się wiosną 1874 roku w Paryżu i jakie znaczenie można dziś nadać wystawie, która stała się legendarna? „Paryż 1874. Impresja” ma na celu prześledzenie początków ruchu artystycznego, który pojawił się w szybko zmieniającym się świecie.
 
„Paryż 1874” podsumowuje okoliczności, które skłoniły 31 artystów – spośród których tylko siedmiu jest obecnie powszechnie znanych – do zebrania się, aby wspólnie zaprezentować swoje prace. Klimat tego okresu przypomina okres powojenny: po wojnie francusko-niemieckiej w 1870 r., a następnie gwałtownej wojnie domowej. W kontekście kryzysu artyści na nowo zastanawiają się nad swoją sztuką i odkrywają nowe kierunki. Mały „klan buntowników” maluje sceny współczesnego życia lub pejzaże w jasnych kolorach i z żywym akcentem, szkicowane na świeżym powietrzu. Jak zauważa jeden z obserwatorów, „wydaje się, że szukają przede wszystkim wrażenia”.
 
W „Paryżu 1874” wybór dzieł, które pojawiły się na wystawie impresjonistów w 1874 r., zostaje zestawiony z obrazami i rzeźbami prezentowanymi w tym samym czasie w Salonie Oficjalnym. Ta bezprecedensowa konfrontacja pozwala odtworzyć wizualny szok prac wystawianych wówczas przez impresjonistów, ale także go zniuansować poprzez nieoczekiwane podobieństwa i nakładanie się pierwszej wystawy impresjonistów na Salon.
 
Wystawa w Musée d'Orsay ukazuje sprzeczności i nieskończone bogactwo twórczości wiosną 1874 roku, podkreślając jednocześnie radykalną nowoczesność sztuki tych młodych artystów. „Powodzenia!”, zachęca jeden z krytyków, „z innowacji zawsze coś wyjdzie. »

Wystawa organizowana jest przez muzea Orsay i Orangerie oraz Narodową Galerię Sztuki w Waszyngtonie, gdzie będzie prezentowana od 8 września 2024 r. do 20 stycznia 2025 r.

Anne Robbins, kuratorka malarstwa w Musée d'Orsay;
Sylvie Patry, ogólna kuratorka dziedzictwa;
Kurator Galerii Narodowej w Waszyngtonie
Mary Morton, kuratorka i kierownik działu malarstwa francuskiego w National Gallery of Art w Waszyngtonie;
Kimberly Jones, kuratorka XIX-wiecznego malarstwa francuskiego, National Gallery of Art w Waszyngtonie

informacja prasowa


EXPOSITION PARIS 1874 - Bande annonce - FR/EN | Musée d'Orsay


poniedziałek, 25 marca 2024

Wawel Wyspiańskiego - wystawa jubileuszowa na Wawelu /zapowiedź/

22 marca 2024 roku została otwarta na Wawelu wielka wystawa prac Stanisława Wyspiańskiego, poświęcona motywom wawelskim w jego twórczości. Zwiedzający będą mieli okazję zobaczyć niemal 300 obiektów, w tym wiele wybitnych prac artysty. Zobaczymy także szkice do projektów witraży katedralnych, rysunki detali architektonicznych, szkice do projektu "Akropolis" oraz dzieła literackie i prace związane tematycznie z inscenizacjami dramatów Wyspiańskiego.

Sto dwadzieścia lat temu, wiosną 1904 roku, Wyspiański opublikował dramat "Akropolis", którego akcja rozgrywa się w katedrze, natomiast jesienią, wraz z zaproszonym do współpracy Władysławem Ekielskim, rozpoczął pracę nad koncepcją zabudowy wzgórza – wielkim projektem "Akropolis". Projekt łączył się ściśle z odzyskiwaniem wzgórza wawelskiego z rąk wojska zaborcy, a zarazem utrwalał XIX-wieczną koncepcję Wawelu jako serca Polski.

Fot. materiały prasowe

Wystawa podzielona jest na trzy bloki tematyczne: pierwszy prezentuje motywy wawelskie obecne w dziełach plastycznych Wyspiańskiego (zamek), drugi – w jego utworach literackich (budynek nr 9), trzeci zaś (budynek nr 7) ukazuje oddziaływanie artysty, bezpośrednie i pośrednie, na innych twórców. Ideowym centrum wystawy są dwie części: omawiająca projekt "Akropolis" i druga, poświęcona dramatowi o tym samym tytule. Ważnym dopełnieniem pierwszej jest brama wzniesiona specjalnie na wystawę (w pobliżu budynku nr 5), nawiązująca formą do tej, o której pisał w komentarzu do projektu Władysław Ekielski.

Fot. materiały prasowe

Zwiedzający będą mieli okazję zobaczyć niemal 300 obiektów, w tym wiele wybitnych prac Stanisława Wyspiańskiego – wystawę otwiera jego Autoportret w kontuszu. Pozostałe wyróżniające się dzieła to widoki z motywami wawelskimi (Planty w nocy, Zakole Wisły), portrety Zygmunta Starego i Zygmunta Augusta oraz wizerunki aktorów grających w prapremierowej inscenizacji dramatu Bolesław Śmiały w Teatrze Miejskim w Krakowie: Józefa Sosnowskiego, Michała Tarasiewicza i Andrzeja Mielewskiego. Większość z wymienionych powyżej została mistrzowsko namalowana przez artystę pastelami, a przez to rzadko są wypożyczane na wystawy.

Fot. materiały prasowe

Na szczególną uwagę zasługują również szkice do projektów witraży katedralnych, rysunki detali architektonicznych, szkice do projektu "Akropolis", a także dzieła literackie i prace związane tematycznie z inscenizacjami dramatów Wyspiańskiego. Ekspozycja obejmuje również obrazy i rysunki innych artystów, przede wszystkim Jana Matejki, Józefa Simmlera i Leona Wyczółkowskiego, pokazywane w charakterze kontekstowym, dla lepszego zrozumienia źródeł inspiracji artysty. W ostatniej części będą prezentowane m.in. pastele, akwarele i rysunki twórców opracowujących wątki znane z dzieł Wyspiańskiego, przede wszystkim słowiańskie i ludowe, a także zainspirowanych jego projektami. Wśród autorów znajdują się: Zofia Stryjeńska, Jerzy Edward Winiarz i Adolf Szyszko-Bohusz.

Fot. materiały prasowe

 „Wyspiański […] był zakochany w Wawelu. Marzył o wskrzeszeniu jego świetności” – Adam Chmiel, historyk i archiwista, przyjaciel Wyspiańskiego

Zgromadzone na wystawie prace potwierdzają słuszność tych słów, a miłość i fascynacja Wawelem są widoczne w najdrobniejszej kresce ołówka i każdej plamie farby.

Agnieszka Janczyk, kuratorka wystawy

informacja prasowa

WYSPIAŃSKI. TRZECIA ODSŁONA WRAZ Z POKAZEM DZIEŁ Z OKRESU PARYSKIEGO /zapowiedź wystawy/

 24 kwietnia 2024 roku zostanie otwarta wystawa w Muzeum Narodowym w Krakowie wystawa poświęcona Stanisławowi Wyspiańskiemu, prezentująca dzieła artysty z okresu paryskiego. Będą to nigdy wcześniej niepokazywane szerokiej publiczności dzieła pochodzące z kolekcji Ziyada Raoofa. 

Stanisław Wyspiański, Studium mężczyzny, 1893,
olej, płótno, tektura, 44,8 × 37 cm, Ziyad Raoof Collection

Oddział MNK Wyspiański mieści się w Starym Spichlerzu – XVIII-wiecznym budynku, który na przestrzeni lat pełnił funkcje m.in. spichlerza, fabryki, sklepu, siedziby Stowarzyszenia Architektów Rzeczypospolitej. Po roku 1945 został przejęty przez Muzeum, stając się na wiele lat magazynem dzieł sztuki, a w latach 2013–2021 – Ośrodkiem Kultury Europejskiej EUROPEUM, w którym pokazywano kolekcję malarstwa i rzeźby z XIV–XX wieku. Od grudnia 2021 roku jest miejscem prezentacji twórczości najwybitniejszego artysty Młodej Polski Stanisława Wyspiańskiego (1869–1907).

W oddziale prezentowanych jest blisko dwieście dzieł tego twórcy, z czego zdecydowaną większość stanowią prace pastelowe na podłożu papierowym. Jest to technika wrażliwa zarówno na mikroklimat i zanieczyszczenia, jak i na oddziaływanie światła. Z tego powodu w celu zapewnienia bezpieczeństwa zbiorów wystawa cyklicznie podlega zmianie. Obecna, trzecia odsłona zachowuje scenariusz poprzednich edycji, ale została uzupełniona o nowe prace artysty, w tym z kolekcji prywatnej.

Mowa o nieznanych w literaturze przedmiotu, nigdy wcześniej niepokazywanych szerokiej publiczności dziełach Stanisława Wyspiańskiego z kolekcji Ziyada Raoofa. Zespół liczy dwanaście prac, różnorodnych pod względem techniki i czasu powstania. Większość pochodzi z lat 1892–1893 – są to akademickie rysunki węglem i obrazy olejne (studia aktów) oraz portrety kobiet i mężczyzn powstałe w Paryżu, mieście, w którym w pełni objawiła się indywidualność młodego artysty. Dwie inne prace – przedstawiający postać mężczyzny pastel z 1897 roku oraz studium węglem popiersia aktorki Sulimy z 1901 roku – to portrety już w pełni dojrzałe, namalowane w rodzinnym Krakowie. Ponadto wzorem poprzednich odsłon ekspozycji w oddziale MNK Wyspiański na parterze można zobaczyć portrety własne Wyspiańskiego, uzupełnione o wizerunki najbliższej rodziny – żony i dzieci, a także portrety przyjaciół, mecenasów i bliskich znajomych. Przestrzeń dopełniają widoki Krakowa: pejzaże tworzone z okna mieszkania przy ulicy Krowoderskiej i wnętrza ulic rodzinnego miasta.

Na pierwszym piętrze prezentowane są dzieła Stanisława Wyspiańskiego pogrupowane zgodnie z trzema najważniejszymi wątkami w jego twórczości, stąd te części wystawy noszą nazwy: „Żywioły”, „Wawel – dramat królów” i „Apollo-Chrystus”. Wokół nich budowana jest opowieść o artyście, który w swojej twórczości w nowatorski sposób podejmował problematykę narodową i religijną, odnosząc się do pamięci o historii i inspirując antykiem i średniowieczem. Najwybitniejsze prace Wyspiańskiego – m.in. projekt witraża Bóg Ojciec do zachodniego okna kościoła Franciszkanów w Krakowie i pastelowe projekty do dekoracji malarskiej tej świątyni, model Akropolis, projekty witraży do katedry na Wawelu, propozycje dekoracji, mebli i tkanin do gmachu Towarzystwa Lekarskiego Krakowskiego i sali „Sztuki” w krakowskim Towarzystwie Sztuk Pięknych – mają oryginalną formę artystyczną i wskazują na wielostronność działań twórczych artysty, od malarstwa przez sztukę stosowaną po architekturę.

W podziemiu budynku, w sali „Księgi moje”, jest m.in. pokazywany księgozbiór Stanisława Wyspiańskiego, z jego odręcznymi notatkami, oraz pierwodruki wydań jego dramatów, a także utworów innych autorów, do których artysta wykonał okładki i ilustracje. Obok, w przestrzeni „Metamorfozy”, można się zapoznać z teatraliami: plakatami do inscenizacji sztuk Wyspiańskiego, wybranymi zdjęciami i fragmentami filmów z najsłynniejszych inscenizacji oraz ekranizacji dzieł literackich artysty. Można również obejrzeć krótki film VR jemu poświęcony.

informacja prasowa

środa, 20 marca 2024

12 filmów zakwalifikowanych do Konkursu Polskiego 21. MDAG

Najlepsze polskie produkcje dokumentalne powalczą podczas Millennium Docs Against Gravity o trzy nagrody - Nagrodę dla Najlepszego Filmu Polskiego, Nagrodę Smakjam za Najlepszą Produkcję oraz Nagrodę Stowarzyszenia Kin Studyjnych. 10 spośród 12 konkursowych filmów będzie miało na festiwalu swoje światowe premiery. 


Nowe spojrzenie na rzeczywistość

„Do tegorocznego Konkursu Polskiego zgłosiła się rekordowa liczba filmów, co nas, rzecz jasna, niesłychanie cieszy, bo stanowi dowód rangi festiwalu. Z drugiej strony martwi, bo wśród filmów, których nie mogliśmy wybrać, były tytuły bardzo dobre. 

Sztuka filmowa pokazuje to, co czasem nieuchwytne i niewyrażalne - w polskich filmach dokumentalnych z 2024 roku widać głód bliskości, szczerości, odnalezienia siebie w relacji ze światem i innymi, pragnienie pokonania własnych słabości, ujrzenia rzeczywistości na nowo. Żyjemy w czasach przełomu i ustanawiania nowych hierarchii wartości - na ich szczycie na pewno znajdzie się potrzeba bliskich relacji z drugim człowiekiem, stwarzania siebie w dialogu, dbałość i uważność - wszystkie te cechy można znaleźć w nowych polskich filmach.

Na MDAG poznamy między innymi 19-letnią DJ-kę Marysię („Rave”), muzyków po przejściach („Dwadzieścia lat później: C.K.O.D.3”), rodzinę pomagającą uchodźcom („Las”), bohaterki walczące o prawo Polek do aborcji („Nie jesteś sama”), czy Gosię udowadniającą, że młoda osoba żyjąca ze schizofrenią może odnaleźć swoje miejsce w społeczeństwie („Posłuchaj, co chcę Ci powiedzieć"). Nie samą teraźniejszością człowiek żyje - na MDAG pojawią się także giganci polskiej (pop)kultury - Wanda Rutkiewicz („Ostatnia wyprawa”) i Marek Hłasko („8. dzień chamsinu”), których losy i postaci zobaczymy w zupełnie nowym świetle.

Pokazy polskich filmów przy pełnych salach, wzruszające i emocjonujące spotkania z bohaterami, twórcami i twórczyniami to zawsze moje ulubione chwile na festiwalu. Na żaden maj w życiu nie czekałem tak bardzo, jak na ten!” - mówi Wojciech Diduszko, dyrektor Konkursu Polskiego.  

"8. dzień Chamsinu"


8. dzień chamsinu” (8th Day of Khamsin), reż. Gregory Portnoy

MDAG 2024: premiera światowa

„Polski James Dean”, pisarz i hulaka Marek Hłasko, przyjeżdża pod koniec lat 50. XX wieku do Izraela. Nowy kraj i jego mieszkańcy stają się inspiracją dla artysty, a jednocześnie pułapką. Wykończony fizyczną pracą w palącym słońcu, śledzony przez bezpiekę i z zakazem powrotu do kraju, uczy się kochać nowe miejsce i nowe społeczeństwo. 

"Beczka snów"

„Beczka Snów” (Well of Dreams), reż. Paweł Tarasiewicz

MDAG 2024: premiera światowa

Reema pracuje w beczce śmierci – głównej atrakcji objazdowego jarmarku, w której motocykliści wykonują akrobacje na pionowych ścianach, a ona tańczy, by ściągnąć widzów. Jej szczęśliwe i spełnione życie rozpada się, kiedy po kolejnej kłótni odchodzi od niej ukochany – Asif. Poszukując sensu, Rema wraca do miejsca, w którym dorastała – do domu dla osób transpłciowych prowadzonego przez jej „Guru”. „Beczka snów” to opowieść o nadziejach i marzeniach Reemy. 

"Dwadzieścia lat później: C.K.O.D.3"

„Dwadzieścia lat później: C.K.O.D.3” (Twenty Years After: C.K.O.D.3), reż. Piotr Szczepański

MDAG 2024: premiera światowa

„Dwadzieścia lat później: C.K.O.D.3” to trzecia część wyjątkowego, zaplanowanego na całe życie, projektu. Dwadzieścia dwa lata temu Piotr Szczepański postanowił co dziesięć lat kręcić film o grupie swoich przyjaciół, tworzących punkrockowy zespół Cool Kids of Death. Pierwszą częścią cyklu był świetnie przyjęty film dokumentalny „Generacja C.K.O.D.” z 2004 roku. Dwadzieścia lat od momentu założenia i dziesięć lat od rozwiązania zespół Cool Kids of Death, który zyskał już status kultowego, rozpoczyna jubileuszową trasę koncertową. Czy to spotkanie stanie się dla zespołu czymś więcej?

"Fakir"

„Fakir”, reż. Roman Ďuriš

MDAG 2024: premiera światowa

Po dwóch latach więzienia 23-letni Dalibor wraca do swojej dysfunkcyjnej rodziny. Podczas powitania brakuje 12-letniego brata Kevina, który mieszka z ich przemocowym ojcem alkoholikiem. Dalibor przeciwstawia się ojcu i pomaga matce w walce o prawo do wychowywania Kevina, żeby uratować chłopca przed dalszą krzywdą. Zaplątany w błędne koło cierpienia, bohater znajduje schronienie w nędznym, wędrownym cyrku. Zostaje fakirem, aby zaleczyć swoje rany.


„Gdy powieje harmattan”

„Gdy powieje harmattan” (When Harmattan Blows), reż. Edyta Wróblewska 

MDAG 2024: premiera światowa

Barbara ma 25 lat i mieszka w Akrze, stolicy Ghany. Jest charyzmatyczna i pewna siebie, jednak jej odwaga znika, gdy wieje harmattan, duszący wiatr znad Sahary. Wraz z wiatrem powracają obrazy z przeszłości. Jako ośmioletnia dziewczynka, podzieliła los tysięcy dzieci oddanych do niewolniczej pracy przez własnych rodziców. Pomimo gniewu na to, co ją spotkało, Barbara wspiera swoich krewnych. Pewnego dnia jedzie do rodziców, żeby im pomóc. Zanim to się stanie, musi im zadać pytania, o których myślała przez całe swoje dorosłe życie.

"Las"

„Las” (Forest), reż. Lidia Duda

MDAG 2024: premiera polska (premiera światowa: Thessaloniki International Documentary Festival - Nagroda Silver Alexander w Konkursie Międzynarodowym)

Asia i Marek po studiach kupili stary dom tuż przy wschodniej granicy Polski – w Puszczy Białowieskiej, najstarszym lesie Europy. To ich mały raj – miejsce, w którym ich dzieci miały bezpiecznie dorastać z dala od problemów współczesnego świata. Dla Marysi, Ignacego i Franka las jest drugim domem, oswojonym i niebudzącym lęku. Ale pewnego dnia las się zmienia. Pojawiają się w nim Obcy, Inni, Uchodźcy – niechciani i w Polsce, i w Białorusi. Cała rodzina im pomaga, mimo że polskie prawo tego zabrania, bo jak można zostawić drugiego człowieka bez pomocy?

„Ostatnia wyprawa” (The Last Expedition), reż. Eliza Kubarska

MDAG 2024: premiera światowa

Prawdziwa historia Wandy Rutkiewicz, pierwszej kobiety świata i pierwszej osoby z Polski na najwyższych szczytach ziemi – opowiedziana przez nią samą. Wanda bez zaproszenia wkroczyła w męski świat wypraw wysokogórskich i zapłaciła za to najwyższą cenę. Reżyserka filmu, która sama jest alpinistką, wyrusza w Himalaje śladami Wandy. Wskazówką do poszukiwań jest audio-pamiętnik bohaterki znaleziony wśród materiałów archiwalnych. Wanda zaginęła 30 lat temu. Jej ciało nigdy nie zostało odnalezione. Niektórzy twierdzą, że została w klasztorze buddyjskim. 

"Posłuchaj, co chcę ci powiedzieć"


„Posłuchaj, co chcę Ci powiedzieć” (Just Hear Me Out), reż. Małgorzata Imielska


MDAG 2024: premiera światowa

Gosia to pełna życia dziewczyna, która pragnie studiować pedagogikę specjalną, bo wierzy, że może pomóc ludziom, którzy doświadczają kryzysu psychicznego. Od 13 roku życia sama spędziła wiele czasu w ośrodkach psychiatrycznych. Ma za sobą stany psychotyczne i epizody depresji. Potrafi jednak śmiać się z rzeczy bardzo trudnych. Swoją historią udowadnia, że osoba żyjąca ze schizofrenią każdego dnia może odnosić małe i duże sukcesy. Jej historia jest tak naprawdę opowieścią o miłości, sile woli i bezwarunkowym wsparciu. 

"Życie i śmierć Maxa Lindera"

„Życie i śmierci Maxa Lindera” (Life and Deaths of Max Linder) , reż. Edward Porembny


MDAG 2024: premiera światowa

Film rozpoczyna się hollywoodzką kroniką filmową z 31 października 1925 roku, przedstawiającą „Intymne spojrzenie na ulubioną gwiazdę: Maxa Lindera”. Max ma wszystko, o czym mężczyzna może marzyć. Jest światowej sławy bogatą gwiazdą filmową. Jest żonaty z bardzo młodą i piękną kobietą, z którą wychowuje 18-miesięczną córkę. Następnego dnia – 1 listopada 1925 roku – świat nagle dowiaduje się, że Max Linder i jego żona, Ninette Peters, popełnili samobójstwo. Zaczynając od policyjnego śledztwa, film bada, co mogło skłonić aktora do tak tragicznego kroku.

Millennium Docs Against Gravity odbędzie się od 10 do 19 maja w ośmiu miastach (Warszawa, Wrocław, Gdynia, Poznań, Katowice, Łódź, Bydgoszcz i Lublin) a następnie online - od 21 maja do 3 czerwca na mdag.pl.

informacja prasowa


„Via crucis” – Koncert Wielkopostny w Filharmonii Sudeckiej /zapowiedź/

Tuż przed Niedzielą Palmową, w sobotę, 23 marca 2024 r., Filharmonia Sudecka im. Józefa Wiłkomirskiego w Wałbrzychu zaprasza na Koncert Wielkopostny "Cierniami uwieńczona…". Będzie to niezwykłe wykonanie kompozycji Pawła Łukaszewskiego "Via crucis", której tematem jest Droga Krzyżowa Jezusa Chrystusa.

Paweł Łukaszewski uznawany jest za mistrza współczesnej muzyki sakralnej. Wśród jego kompozycji wymienić można Dominum benedicite in aeternum na chór mieszany, orkiestrę instrumentów dętych i perkusję (1994); Vesperae pro defunctis na chór gregoriański, dwa chóry mieszane, organy małe, organy wielkie i orkiestrę (1995) czy Recordationes de Christo moriendo na mezzosopran i orkiestrę kameralną (1996). O genezie powstania Via crucis kompozytor mówi w następujący sposób: 

"Od wielu lat w liturgii Kościoła Katolickiego pasjonował mnie okres Wielkiego Postu, a polskie pieśni wielkopostne, niosące niepowtarzalne piękno i zadumę, wydały mi się najbardziej wartościowe, szczególnie pod względem artystycznym (głównie ze względu na ich melodykę)".

Utwór Via crucis Łukaszewski komponował w latach 1998-1999, początkowo na zamówienie Bałtyckiej Wyższej Szkoły Humanistycznej w Koszalinie, później stał się on podstawą jego przewodu kwalifikacyjnego I stopnia (obecnie doktorat sztuki), który został przeprowadzony w Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie w latach 1999-2000.

Wrocławski Chór Żeński - Męski Zespół Wokalny I Signori - Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Sudeckiej - 1.04.23 - fot. Dariusz Gdesz

„Via Crucis” przeznaczona jest na czterech solistów: baryton, tenor, kontratenor, recytatora, chór mieszany, orkiestrę i organy. Baryton wciela się w postać Chrystusa, tenor pełni rolę innych postaci np. Piłata, zaś kontratenor i recytator, pełnią na zmianę funkcję Ewangelisty. Jest to godzinny utwór, w którym początki kolejnych części sygnalizowane są poprzez uderzenia pionów orkiestrowych, bez trudu rozpoznawane przez słuchaczy jako numery poszczególnych stacji. W przejściach pomiędzy stacjami pobrzmiewają melodie polskich pieśni pasyjnych. / Marcin Łukaszewski, „Niedziela” 7 VII 2002, nr 27/

Via crucis od czasu premiery w 2002 roku wykonywana była w wielu polskich filharmoniach i świątyniach, a także transmitowana przez Polskie Radio. Spotkała się również z dobrym przyjęciem za granicą m.in. w Norwich Cathedral czy West Road Concert Hall (Cambridge) w Wielkiej Brytanii. Koncerty w Cambridge 29 i 30 marca 2008 roku został nagrane i wydane na płycie CD nakładem brytyjskiego wydawnictwa Hyperion Records.          

W Wałbrzychu „Via crucis” wykonana zostanie przez Orkiestrę Symfoniczną Filharmonii Sudeckiej, Wrocławski Chór Żeński i Męski Zespół Wokalny I Signorii pod dyrekcją Agnieszki Franków-Żelazny oraz solistów: Jakuba Borowczyka (kontratenor), Sebastiana Macha (tenor), Bartosza Lisika (baryton) i aktora Jacka Zawadzkiego. Za przygotowanie chórów odpowiada Izabela Polakowska-Rybska.

Agnieszka Franków-Żelazny - Filharmonia Sudecka - fot. Dariusz Gdesz

Koncert odbędzie się 23 marca 2024 r., o godzinie 18:00 w sali koncertowej Filharmonii Sudeckiej (ul. Słowackiego 4, Wałbrzych). Bilety zostały już wyprzedane.

informacja prasowa

poniedziałek, 18 marca 2024

LEON WYCZÓŁKOWSKI – Wieczny zachwyt. Wystawa w Muzeum Podlaskim

 Od 22 marca do 31 sierpnia 2024 Muzeum Podlaskie w Białymstoku zaprasza na wystawę malarstwa Leona Wyczółkowskiego: "Wieczny zachwyt". Zostanie zaprezentowane malarstwo, grafiki oraz rysunki artysty z kolekcji Muzeum Okręgowego im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy. To pierwszy tak obszerny pokaz prac artysty w tym regionie. 

Ekspozycja ma przybliżyć odbiorcom wszechstronną twórczość Mistrza, zarówno w zakresie różnorodnej tematyki, jak i wielu stosowanych przez niego technik malarskich i graficznych. Zaprezentowane zostaną m.in. obrazy olejne, akwarele, gwasze, litografie, akwaforty, akwatinty i rysunki. Dzieła pochodzą z niemal wszystkich okresów twórczości Leona Wyczółkowskiego, począwszy od akwareli powstałej na złote gody dziadków Mistrza z 1870 roku, poprzez okres ukraiński, a kończąc na grafikach i akwarelach przedstawiających naturę powstałych w ostatnich latach życia artysty. 

Autoportret w todze i birecie, 1912
Na ekspozycji znalazł się również jeden z najpopularniejszych obrazów Wyczółkowskiego Wiosna – wnętrze pracowni artysty. Następną grupę stanowią prace prezentujące motywy architektoniczne i zabytkowe. Wyczółkowski portretujący widoki miast, np. Krakowa, Warszawy, Lublina i miejsc ważnych dla historii Polski jak Wawel, starał się budować tożsamość narodową rodaków.

"Wiosna" – wnętrze pracowni artysty, 1933

Główną oś ekspozycji stanowią pełne emocji i charakteru portrety przyjaciół i znajomych artysty m.in. portret Zofii Cybulskiej, wielkoformatowy obraz ukazuje modelkę w codziennym stroju i rzadko stosowanej w malarstwie pozie. Najistotniejsza jest jednak próba ukazania jej stanu psychicznego. Na wystawę wybrano również kilka autoportretów Leona Wyczółkowskiego, który rejestrował często swoje nastroje w ramach ćwiczeń i jako element samopoznania.

Portret Zofii z Sokołowskich Cybulskiej, 1903

Kuratorka wystawy: Monika Kosteczko-Grajek

Koordynatorka wystawy: Anna Topolewicz 

Jubileusz Maestra Antoniego Wita w Narodowym Forum Muzyki /zapowiedź/

 22 marca o 19.00 Narodowe Forum Muzyki zaprasza na koncert jubileuszowy osiemdziesiątych urodzin maestro Antoniego Wita - jednego z najbardziej rozpoznawalnych i cenionych polskich dyrygentów. Jubilat poprowadzi NFM  Filharmonię Wrocławską, a wcześniej, o 18.00, spotka się z melomanami jako gość cyklu "Spotkajmy się w NFM" Agnieszki Ostapowicz.

Antoni Wit / fot. Julian Multarzyński

Przez lata zbudował ogromny dorobek fonograficzny, pełnił też funkcję dyrektora artystycznego czołowych polskich instytucji artystycznych – Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia i Filharmonii Narodowej. Podczas koncertu z NFM Filharmonią Wrocławską Maestro Antoni Wit poprowadzi dwa arcydzieła należące do symfonicznego kanonu: Symfonię C-dur KV 338 Wolfganga Amadeusa Mozarta oraz Symfonię alpejską Richarda Straussa.

Koncert rozpocznie wykonanie ukończonej w 1780 roku Symfonii C-dur Mozarta. Było to trzydzieste czwarte dzieło tego gatunku napisane przez austriackiego kompozytora. Składa się ono z trzech części. Pierwszą otwiera przebojowa fanfara, a obecność rytmu punktowanego (następstwo nuty długiej i krótkiej) podkreśla uroczysty charakter muzyki. Ogniwo drugie utrzymane jest w wolnym tempie i w pastoralnej, pogodnej tonacji F-dur. Mozart zapisał w partyturze, aby wszystkie instrumenty grały tu sotto voce (dosłownie „półgłosem”), co nadaje tej części charakteru intymnego wyznania. Finał z kolei to pełna temperamentu i dynamizmu stylizacji włoskiego tańca. Autograf tej symfonii jest podzielony na dwie części. Jedna z nich znajduje się w paryskiej Bibliothèque nationale de France, natomiast druga w Bibliotece Jagiellońskiej w Krakowie.

Następnie zabrzmi Symfonia alpejska Richarda Straussa. Niemiecki kompozytor ukończył to monumentalne dzieło w 1915 roku. Jego celem było przedstawienie w muzyce dnia spędzonego w górach. Utwór składa się z dwudziestu dwóch ogniw, wykonywanych bez przerw. Znajdziemy wśród nich potężny, pełen blasku wschód słońca, wędrówkę w pobliżu strumienia, wodospadu i wśród łąk, moment zdobycia szczytu, a także gwałtowną burzę i w końcu zachód słońca. Chociaż Symfonia zawsze robi na słuchaczach wielkie wrażenie, to wykonywana jest względnie rzadko ze względu na ogromny skład, jakiego wymaga. Kompozytor zażyczył sobie w obsadzie m.in. dodatkowej orkiestry dętej umieszczonej za sceną, rzadko wykorzystywanego hekelfonu (barytonowej odmiany oboju), maszyny naśladującej wycie wiatru, metalowej płyty imitującej grzmoty, krowich dzwonków, tam-tamu, dzwonków, czelesty czy organów. Symfonia alpejska jest dziełem tyleż efektownym co osobistym. Strauss uwielbiał górskie wędrówki, a wszystkich opisanych dźwiękami sytuacji doświadczył osobiście.

Program:

W. A. Mozart Symfonia nr 34 C-dur KV 338

***

R. Strauss Symfonia alpejska op. 64, TrV 233


Wykonawcy:

Antoni Wit – dyrygent

NFM Filharmonia Wrocławska

Czas trwania:

120 minut

informacja prasowa

ak kiedyś pisano? O kaligrafii w dawnych czasach – weekendowe warsztaty rodzinne w Archiwum Budowlanym

W sobotę 23 marca o godzinie 11.00 Muzeum Architektury we Wrocławiu zaprasza na warsztaty rodzinne "Jak kiedyś pisano? O kaligrafii w dawnych czasach". 


Wyobrażacie sobie świat bez książek? Albo, co jeszcze gorsze, świat, w którym książki istnieją, ale Wy nie potraficie ich przeczytać? Czy umiejętność czytania i pisania są dla nas nieodzowne? Jak radzono sobie wiele wieków temu, kiedy te zdolności były zarezerwowane tylko dla nielicznych?

O tym wszystkim porozmawiamy podczas sobotnich warsztatów rodzinnych poświęconych historii pisma oraz sztuce pięknego pisania. Zapraszamy wszystkie dzieciaki, które chciałyby przenieść się w świat niezwykłych historycznych opowieści i wydarzeń! Ale to nie wszystko – będziecie mieli również okazję poczuć się jak pisarze, artyści czy architekci, próbując swoich sił w kaligrafii!

Na zajęcia w Archiwum Budowlanym, oddziale Muzeum Architektury, zapraszamy dzieci w wieku od 8 do 12 lat wraz z opiekunami. Nie zapomnijcie zabrać ze sobą dużo pozytywnej energii i dobrego humoru!

sobota 23 marca 2024, godzina 11:00
Archiwum Budowlane Wrocławia, Arsenał Miejski, ul. Cieszyńskiego 9

Aby wziąć udział w zajęciach, należy zapisać się telefoniczne pod numerem 71 347 16 96 (wew. 335). Decyduje kolejność zgłoszeń. Koszt zajęć: 10 zł od dziecka, opiekun wchodzi bezpłatnie. Płatność gotówką na miejscu w czytelni Archiwum

Zapraszamy!

informacja prasowa

Wydarzenia w Muzeum Narodowym i oddziałach 23-24.03.2024

Od 19 marca w Gmachu Głównym Muzeum Narodowego we Wrocławiu można oglądać nową wystawę czasową „Impresje. Młodzi o sztuce dawnej”. To pierwsza w historii muzeum wystawa przygotowana przez młodych wrocławian i wrocławianki, którzy wcielają się w rolę kuratorów i kuratorek. W najbliższą sobotę oprowadzą po niej Sławomir Ortyl, Grzegorz Wojturski i młodzi współautorzy wystawy. Zaplanowano również oprowadzania kuratorskie innych wystaw. W Muzeum Etnograficznym w sobotę przed Niedzielą Palmową odbędzie się coroczny kiermasz wielkanocny, wydarzenie towarzyszące wystawie „Pisanki i palmy wielkanocne”. Co ponadto?

Fot. materiały prasowe MNWr.

Muzeum Narodowe we Wrocławiu

23.03, g. 10:30

Motywy architektoniczne na śląskich płytach nagrobnych – zajęcia dla młodzieży w wieku 12–17 lat towarzyszące wystawie „Śląska ars moriendi. Średniowieczne metalowe płyty nagrobne”, prowadzenie: Izabela Trembałowicz-Chęć

Charakterystycznym elementem prezentowanych na wystawie średniowiecznych płyt nagrobnych jest bogata architektoniczna oprawa, otaczająca postać stojącego zmarłego. To symbol przejścia między doczesnością a wiecznością. Warto owym bramom przyjrzeć się z bliska i docenić ich złożoną strukturę. W trakcie spotkania spróbujemy nazwać poszczególne elementy owych konstrukcji, wyjaśnić ich funkcję i w końcu je narysować.

Bilety w cenie 5 zł

Zapisy: edukacja@mnwr.pl, 71 372 51 48  

Miejsce: Muzeum Narodowe we Wrocławiu


23.03, g. 12:00

Przemiany funkcji i estetyki okładek książkowych w 1. poł. XX w. – wykład dr. Wojciecha Kaczorowskiego w ramach wydarzeń towarzyszących wystawie „50 na 50. Jubileusz 50-lecia Działu Sztuki Wydawniczej Muzeum Narodowego we Wrocławiu”

Estetyka okładek książkowych w poszczególnych epokach różniła się i nie zawsze była taka jak dzisiaj. Współczesnego charakteru okładki wydawnicze na dobre nabrały w Polsce dopiero w początkach XX w. To wtedy powstały i okrzepły rozwiązania, które do dziś stosowane są przez projektantów. Wykład ma na celu przybliżenie rozwoju funkcji oraz estetyki okładek w pierwszej połowie ubiegłego stulecia, a zwłaszcza w okresie międzywojnia, kiedy polski przemysł wydawniczy mógł rozwinąć się nieskrępowanie po latach zaborów. W tym okresie branża projektowania graficznego przyciągała wielu utalentowanych artystów, których projekty warto przypomnieć.

Wstęp wolny

Miejsce: Muzeum Narodowe we Wrocławiu, s. 116


23.03, g. 13:00

Śląska ars moriendi. Średniowieczne metalowe płyty nagrobne” – oprowadzanie kuratorskie, prowadzenie: Agata Stasińska

Wystawa „Śląska ars moriendi…” poświęcona jest wyjątkowym przykładom monumentów nagrobnych oraz aplikacji stanowiących ich część. Przyjrzenie się zaprezentowanym w przestrzeni muzealnej dziełom pochodzącym z kościoła klasztornego Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Lubiążu, kościoła św. Barbary we Wrocławiu oraz katedry wrocławskiej umożliwi nie tylko poznanie historii i roli tych obiektów, lecz również ich treści. Sposób przedstawienia zmarłego – jego strój, wygląd i gesty – jak też otoczenie, w jakim został wyobrażony, dostarczają bowiem wielu fascynujących, nie zawsze oczywistych informacji. Zagadnienia te ukazane zostały w odniesieniu do aspektów kultury średniowiecznej związanych z podejściem ówczesnych do tematu śmierci oraz okazywanymi wobec niej postawami. Istotną część ekspozycji, poszerzającą dotychczasowe perspektywy badawcze, stanowi również prezentacja zagadnień związanych z techniką i technologią średniowiecznych płyt nagrobnych, która rzuca światło na tajniki pracy warsztatów śląskich.

Wstęp z biletem na wystawy czasowe

Zapisy: edukacja@mnwr.pl, 71 372 51 48  

Miejsce: Muzeum Narodowe we Wrocławiu

Epitafium księcia Wacława Żagańskiego z przedstawieniem Sądu Ostatecznego,
pracownia Mistrza lat 1486-1492 (?), Muzeum Narodowe we Wrocławiu
fot. Barbara Lekarczyk-Cisek

23.03, g. 15:00

„Impresje. Młodzi o sztuce dawnej” – oprowadzanie kuratorskie, prowadzenie: Sławomir Ortyl, Grzegorz Wojturski i młodzi współautorzy wystawy

Wystawa jest próbą odpowiedzi na to, co myślą, jak czują i o czym marzą współcześnie młodzi ludzie. O wyjątkowości ekspozycji świadczy to, że do poszczególnych etapów jej realizacji zaproszono wrocławską młodzież, która współtworzyła opisy dzieł sztuki w formie tekstów literackich.

Wstęp z biletem na wystawy czasowe, studenci i młodzież szkolna – bilety ulgowe

Zapisy: edukacja@mnwr.pl, 71 372 51 48  

Miejsce: Muzeum Narodowe we Wrocławiu


24.03, g. 10:30

Misia uczy literek – zajęcia dla dzieci w wieku 3–5 lat towarzyszące wystawie „Impresje. Młodzi o sztuce dawnej”, prowadzenie: Sławomir Ortyl

Misia to kotka, która czasami przyjeżdża do muzeum, by prowadzić zajęcia. Misia była już kapitanem piratów i pomocnicą czarownicy, a nawet… ofiarą smoka. Tym razem wcieli się w rolę – miejmy nadzieję – przemiłej nauczycielki literek. W tym celu przygotowała już przezabawny wierszyk o literkach, które uciekły z koszyka i ukryły się w dziełach sztuki. Zadaniem dzieci będzie ich szukanie i jednocześnie poznawanie.

– I po co będzie nam to wszystko? – pyta Misia w wierszyku i odpowiada: – Aby napisać własne imię, a być może nawet nazwisko.

Bilety w cenie 5 zł

Zapisy: edukacja@mnwr.pl, 71 372 51 48  

Miejsce: Muzeum Narodowe we Wrocławiu


24.03, g. 11:00

A do czego to służy? Warsztaty plastyczne Karoliny Rzepki dla dzieci w wieku 6–12 lat, w ramach cyklu „Zostań Cudo-Twórcą”

W muzeum znajdziemy sporo tajemniczych przyrządów z przeszłości. Kiedyś rewolucjonizowały życie naszych przodków, wzbudzały pożądanie, ułatwiały pracę, dziś zostały zapomniane lub zastąpione przez ulepszone wersje. Często znajdując je w muzealnych gablotach, głowimy się, do czego mogły służyć, bo ich kolejne odsłony nie przypominają już swoich starszych kuzynów.

Bilety w cenie 5 zł

Zapisy: edukacja@mnwr.pl, 71 372 51 48  

Miejsce: Muzeum Narodowe we Wrocławiu

Figurki słoni z wazami na grzbietach, Chiny, dynastia Qing, 1644-1911,
fot. Barbara Lekarczyk-Cisek

24.03, g. 13:00

Pójdź ze mną przez padół płaczu. Cykl Wojna Artura Grottgera” – oprowadzanie kuratorskie, prowadzenie: Natalia Sienkiewicz

Spotkanie na wystawie będzie okazją do zapoznania się z historią dzieła i procesem jego realizacji, a także ze znaczeniami poszczególnych przedstawień ukazanych przez artystę. Oprowadzanie to odpowiedź na tytułowe wezwanie do wędrówki, którą my jako widzowie podejmiemy wraz z parą głównych bohaterów rysunkowego cyklu „Wojna” autorstwa Artura Grottgera.

Wstęp z biletem na wystawę czasową

Zapisy: edukacja@mnwr.pl, 71 372 51 48  

Miejsce: Muzeum Narodowe we Wrocławiu


24.03, g. 15:00

Amerykańska podróż Edgara Degasa – wykład Justyny Chojnackiej w ramach cyklu „Jakie to amerykańskie!”

Nieczęsto wspomina się o pięciomiesięcznym pobycie Edgara Degasa w Nowym Orleanie, niewątpliwie będącym interesującym uzupełnieniem historii życia i twórczości tego francuskiego impresjonisty. Artysta lubił nazywać siebie synem Luizjany, a jego podróż była w pewnym sensie powrotem do korzeni. Jesienią 1872 roku wyruszył odwiedzić miejsce narodzin swojej matki, Celestine Musson Degas, i jej kreolskiej rodziny w Nowym Orleanie. Kilkanaście przecznic od słynnej Dzielnicy Francuskiej do tej pory znajduje się dom, w którym mieszkał artysta. Jest doskonałym pretekstem do opowieści o pobycie Degasa w Mieście Półksiężyca, który zaowocował interesującymi realizacjami malarskimi i był znamienny dla jego dalszej twórczości.

Wstęp wolny

Miejsce: Muzeum Narodowe we Wrocławiu, s. 116

Fragm. Panoramy Racławickiej,
fot. Barbara Lekarczyk-Cisek


Muzeum „Panorama Racławicka”

23.03, g. 9:00

Obraz jakich mało – tajemnice „Panoramy Racławickiej”. Zajęcia edukacyjne dla dzieci w wieku 6–12 lat w ramach cyklu „Przygody z Panoramą”, prowadzenie: Elżbieta Pietralczyk

„Panorama Racławicka” to obraz, który przenosi widza w inną rzeczywistość i inny czas. Oprócz wysłuchania opowieści o tym niezwykłym dziele, uczestnicy zajęć zmienią się w prawdziwych tropicieli. Rozwiążą przygotowane zadania, które pomogą im odkryć jego tajemnice. Wytropią ukryty skarb. Na koniec stworzą własny panoramiczny kolaż.

Zapraszamy na zajęcia dzieci wraz z rodzicami, część warsztatowa odbędzie się w sali 116 (I piętro) w Gmachu Głównym Muzeum Narodowego we Wrocławiu.

Bilety w cenie 20 zł

Zapisy: edukacja@mnwr.pl, 71 372 51 48

Miejsce: Muzeum „Panorama Racławicka”



Muzeum Etnograficzne

23.03, g. 10:00–16:00

Kiermasz wielkanocny w Muzeum Etnograficznym

W sobotę poprzedzającą Niedzielę Palmową tradycyjnie odbywa się w Muzeum Etnograficznym coroczny kiermasz wielkanocny. Można na nim zakupić różnorodne pisanki (wykonane techniką batikową, rytowniczą, aplikacyjną oraz jajka zdobione między innymi farbami, koralikami czy wiertłem dentystycznym), stroiki wielkanocne, bibułowe kwiaty, palmy plecione z suszonych i barwionych kwiatów, traw i ziół, i wiele innych świątecznych dekoracji. Kiermasz to także wyjątkowa okazja do osobistego spotkania z ich twórcami.

Wstęp wolny

Miejsce: Muzeum Etnograficzne


24.03, g. 12:00

Wiosna oczami artystów – warsztaty rodzinne dla dzieci w wieku 6–12 lat w ramach cyklu „Etno w południe”, prowadzenie: Julia Szot

Magazyny naszego muzeum pełne są sztuki przedstawiającej powrót wiosny. Ożywająca przyroda – zieleń trawy, śpiew ptaków, pierwsze kwiaty – inspirowała od dawna domorosłych artystów. Przyjrzymy się kilku dziełom, by następnie samodzielnie wykonać barwną pracę.

Bilety w cenie 5 zł

Zapisy: edukacja@muzeumetnograficzne.pl, 71 344 33 13

Miejsce: Muzeum Etnograficzne


24.03, g. 15:00

„Pisanki i palmy wielkanocne” – oprowadzanie z audiodeskrypcją. „Pisanki i palmy wielkanocne” – oprowadzanie z audiodeskrypcją

Co roku przed Wielkanocą w Muzeum Etnograficznym prezentowane są pisanki, palmy, stroiki i kartki świąteczne wykonane tradycyjnymi oraz współczesnymi technikami. Są to między innymi pisanki zdobione technikami batikową, rytowniczą i aplikacyjną, jajka oklejane miniaturowymi wycinankami, rdzeniem sitowia, opolskie „kroszonki” oraz te wykonane na motywach huculskich, suwalskich, opolskich czy rzeszowskich.

Bilety w cenie 3 zł

Zapisy: edukacja@muzeumetnograficzne.pl, 71 344 33 13

Miejsce: Muzeum Etnograficzne

Magdalena Abakanowicz, "Ruda" (1970-1972), fragm.
fot. Barbara Lekarczyk-Cisek


Pawilon Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej


23.03, g. 12.00

Różne odmiany kubizmu – wykład dr Agaty Iżykowskiej-Uszczyk w ramach cyklu „Kurs historii sztuki. Klasycy nowoczesności”

Hermetyczny, analityczny, syntetyczny czy może odmiana orficzna? W trakcie wykładu ten niezwykle dynamicznie rozwijający się kierunek zostanie przedstawiony w oparciu o cztery fazy jego rozwoju. Omówione zostaną różnice między kubizmem analitycznym a kubizmem syntetycznym. Prowadząca zaprezentuje prace najważniejszych przedstawicieli kubizmu: Pabla Picassa oraz Georges’a Braque’a.

Bilety w cenie 10 zł

Miejsce: Pawilon Czterech Kopuł


24.03, g. 11.00

Koń jaki jest, każdy widzi – rodzinne warsztaty Eveliny Kachynskiej dla rodziców i dzieci w wieku do lat 2, wydarzenie w ramach cyklu #muzealniaki_pod_kopułą

Eugeniusz Geppert najchętniej malował konie i jeźdźców. Pochodzący ze Lwowa malarz był jedną z najważniejszych postaci wrocławskiego środowiska artystycznego. Po II wojnie światowej był współzałożycielem i pierwszym rektorem Akademii Sztuk Pięknych, a obecnie jest patronem uczelni. Na wystawie zapoznamy się z sylwetką i twórczością artysty, a następnie zaprosimy maluszki do wspólnej zabawy.

Bilety w cenie 5 zł

Zapisy: edukacja.pawilon@mnwr.pl, 71 712 71 81

Miejsce: Pawilon Czterech Kopuł


24.03, g. 13.00

Wio, koniku! Rodzinne warsztaty Eveliny Kachynskiej dla rodziców i dzieci w wieku 3–5 lat w ramach cyklu „Sztuczki w Pawilonie”

Czy nie marzycie czasem o tym, żeby wsiąść na konia i odjechać w siną dal? Podobne marzenia miał też chyba malarz Eugeniusz Geppert, który najbardziej lubił malować konie. Wspólnie obejrzymy jego niezwykły obraz.

Bilety w cenie 5 zł

Zapisy: edukacja.pawilon@mnwr.pl, 71 712 71 81

Miejsce: Pawilon Czterech Kopuł

informacja prasowa

niedziela, 17 marca 2024

Misteria Paschalia 2024. Znamy program jednego z najważniejszych festiwali muzyki dawnej w Europie

 Osiem dni, dziesięć lokalizacji, kilkadziesiąt wydarzeń… W tym roku kierownictwo artystyczne nad festiwalem Misteria Paschalia objął dobrze znany krakowskiej publiczności Vincent Dumestre, założyciel, dyrektor artystyczny i dyrygent zespołu Le Poème Harmonique, którego koncerty od wielu lat są szczególnie wyczekiwane przez festiwalowych słuchaczy. Wizję 21. edycji festiwalu poznaliśmy 15 stycznia podczas konferencji prasowej w Ambasadzie RP w Paryżu.

Od ponad dwóch dekad okres Wielkiego Tygodnia i Wielkanocy to w Krakowie czas, gdy miasto rozbrzmiewa dziełami muzyki dawnej w światowej klasy wykonaniach. Podczas tej edycji festiwalowe wydarzenia podzielone zostały na dwa nurty: IN, a w nim cykle Grands Concerts i Dormitio, oraz OFF, w którego ramach odbędą się cykle Uchem malarza, Listening Keys i Keyboard Days! To w sumie kilkadziesiąt koncertów, kursów mistrzowskich, spotkań, konferencji, warsztatów, które odbędą się w dniach od 25 marca do 1 kwietnia.

Fundamentem, na którym został oparty program, jest połączenie dziedzictwa muzycznego i architektonicznego. W cyklu Grands Concerts publiczność znajdzie najważniejsze dzieła repertuaru muzyki zachodniej. Słuchacze zostaną także zaproszeni do odkrywania nowych miejsc. Koncert muzyki sefardyjskiej odbędzie się w należącej do najstarszych w Polsce Starej Synagodze na Kazimierzu – na znak otwarcia na różne kultury Krakowa. W kaplicy św. Kingi w Kopalni Soli „Wieliczka” obok dzieł Bacha i jemu współczesnych publiczność usłyszy utwór skomponowany przez sztuczną inteligencję. W bazylice Mariackiej przed odrestaurowanym niedawno ołtarzem Wita Stwosza, arcydziełem sztuki sakralnej i jednym z największych drewnianych ołtarzy gotyckich na świecie, zabrzmi dzieło, które usłyszymy niejako na nowo: Nieszpory ku czci Najświętszej Maryi Panny Claudia Monteverdiego złożone głównie z kompozycji pochodzących z jego ostatniego zbioru Selva morale e spirituale opublikowanym na kilka lat przed jego śmiercią w 1643 roku. Ten muzyczny testament mistrza, przygotowany przez Le Poème Harmonique, solistów, chór i orkiestrę, będzie odpowiedzią na słynne, wydane w 1610 roku Nieszpory ku czci Najświętszej Maryi Panny tego samego autora, które wykonają zespół La Tempête i dyrygent Simon-Pierre Bestion.

Kontrapunktem dla Grands Concerts będzie kameralne odkrywanie repertuaru na klawesyn w serii wieczornych recitali poświęconych zetknięciu dzieł Bacha z kompozycjami innych mistrzów. Naszymi przewodnikami będą wirtuozi tego instrumentu: Pierre Hantaï (Bach i XVI wiek), Justin Taylor (Bach i XVII wiek) oraz Carole Cerasi (Bach i XVIII wiek). Cykl Dormitio (będący wspomnieniem Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny) będzie okazją do pełnego refleksji wsłuchania się w ten instrumentalny repertuar przy świecach w kościele Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w dzielnicy Wesoła.

Święta Wielkanocy nabierają pełnego znaczenia i kontekstu w zestawieniu z czasem, który je poprzedza: Wielkim Postem i karnawałem. W epoce baroku ten ostatni był porą, gdy rozkwitała rozrywka, m.in. opera. Aby nawiązać do tego bogactwa, część OFF-owa festiwalu będzie różnić się od tradycyjnego nurtu IN. W cyklu Keyboard Days! Pałac Potockich przy Rynku Głównym otworzy podwoje, aby zaprezentować najwspanialsze dawne instrumenty klawiszowe. Zobaczymy ich około trzydziestu, a recitale, wykłady, warsztaty i kursy mistrzowskie złożą się na trzydniowe święto, w którym wezmą udział Jean-Luc Ho, Diego Ares, Patrick Ayrton, Maciej Skrzeczkowski, Justin Taylor, Lucie Chabard, Corina Marti, Marcin Świątkiewicz, twórcy instrumentów i studenci konserwatorium. Wśród prezentowanych instrumentów znajdą się m.in. klawesyny hiszpańskie, klawikordy, wirginał Mother & Child, klawicyterium, pianoforte, klawesyn-lutnia i wiele innych!

Kolejny element programu opiera się na przekonaniu, że zrozumieć znaczy docenić. Muzyka jest sztuką, która przemawia do wszystkich, jednak często przyjmujemy ją tylko intuicyjnie. Abyśmy mogli się nią głębiej delektować, potrzebujemy kluczy do jej słuchania. Dlatego wydarzenia cyklu Grands Concerts zostaną poprzedzone spotkaniami Listening Keys, które przybliżą repertuar, postaci kompozytorów, ich czasy i okoliczności powstania utworów.

Cykl Uchem malarza… gościć będzie w krakowskich muzeach. Są one pełne ważnych dzieł, które wzbogacą nasze rozumienie barokowego repertuaru. Majestatyczne sale Zamku Królewskiego na Wawelu wypełnią się muzyką w Wielki Piątek. W Sali Senatorskiej wykonane zostanie niepublikowane dotąd dzieło należące do gatunku sepolcroLa Morte vinta autorstwa Marc’Antonia Zianiego, odkryte na nowo przez Les Traversées Baroques pod dyrekcją Etienne’a Meyera. W innych salach zamku muzyka zabrzmi jako preludium do tego koncertu. Wyjątkowe spotkanie ze sztuką zaoferuje również Muzeum Czartoryskich: spędzimy czas w obecności dwóch arcydzieł malarstwa zachodniego spod pędzla Leonarda da Vinci i Rembrandta, które zostaną umieszczone w muzycznym kontekście czasów ich powstania. Zabrzmią m.in. frottole Bartolomea Tromboncina w wykonaniu Sary Aguedy na harfie – posłuchamy tego, co wielki Leonardo mógł słyszeć w Mediolanie pod koniec XV wieku, gdy malował "Damę z gronostajem". W ten sposób odkryjemy całkiem inne, muzyczne oblicze mistrza Leonarda, by spróbować wczuć się w jego emocje oraz pełniej doświadczyć jego epoki.

informacja prasowa

piątek, 15 marca 2024

Niezapomniane historie kobiet w programie 21. MDAG

Historie wybitnych kobiet, które musiały walczyć o uznanie swoich zasług w zderzeniu z patriarchalną kulturą. Ich osiągnięcia były często wymazywane i długo czekały, żeby usłyszał o nich świat. Pionierki wytyczające ścieżki dla kolejnych pokoleń. W tym roku w programie Millennium Docs Against Gravity zostanie na nie skierowana szczególna uwaga dzięki filmom w pierwszej nowej sekcji 21.edycji, która została ogłoszona - Niezapomniane historie kobiet.

"Zniknięcie Shere Hite"

Dziewięć niezwykłych filmów, opowiadających o różnych światach - od sportu przez muzykę, literaturę i taniec po architekturę oraz naukę. We wszystkich tych dziedzinach bohaterki festiwalowych filmów osiągnęły niesamowite rzeczy. 

Zniknięcie Shere Hite” (Disappearance Of Shere Hite) Nicole Newnham opowiada o tytułowej badaczce i pisarce Share Hite. Jej wydana w 1976 roku książka „Raport Hite”, która dotyczyła seksualności kobiet, szybko stała się bestsellerem. Dlaczego więc jej wybitnej autorki nie kojarzy nowe pokolenie? Reżyserka szuka odpowiedzi na pytanie, dlaczego badaczka stała się obiektem ataku po tym, jak ujawniła prawdziwe oblicze życia seksualnego Amerykanek a następnie Amerykanów. Film prezentowany był na festiwalu Sundance a jego narratorką jest aktorka Dakota Johnson. 

Długo na uznanie musiała czekać także fotografka Libuše Jarcovjákova, o której opowiada film „Jeszcze nie jestem tym, kim bym chciała” (I Am Not Everything I Want To Be) Kláry Tasovskiej. Film miał swoją światową premierę w czasie Berlinale. Oparty wyłącznie na zdjęciach ukazuje życie i trudną artystycznie drogę Jarcovjákovej, która obecnie jest nazywana „Nan Goldin z Czechosłowacji”. Równie odważna i konsekwentna w swoich życiowych i artystycznych wyborach była Anita Pallenberg. „W ogniu. Historia Anity Pallenberg” (Catching Fire: The Story Of Anita Pallenberg) Alexis Bloom i Svetlany Zill opowiada o niemieckiej modelce i aktorce, która zyskała sławę w latach 60. i 70. Jej pamiętniki czyta Scarlett Johansson, opowiadając o życiu muzy Rolling Stonesów, która musiała mierzyć się z wieloma zarzutami pod swoim adresem. Jak się okazuje rock and roll propagował wyzwolony styl bycia, ale niekoniecznie dla kobiet.

Pozostając w świecie muzyki nie sposób zapomnieć o Cyndi Lauper. „Niech kanarek śpiewa”(Let The Canary Sing) Alison Ellwood to spojrzenie na ikonę biznesu muzycznego, którą amerykańska piosenkarka stała się w latach 80. W filmie poznajemy losy jej kariery, osobiste relacje oraz dowiadujemy się o działalności charytatywnej w obronie mniejszości. Tegoroczny festiwal będzie także okazją, żeby z zupełnie nowej strony pokazać relację łączącą jedną z najsłynniejszych par świata sztuki - Yoko Ona i Johna Lennona. „Stracony weekend: historia miłosna” (Lost Weekend: A Love Story, reż. Eve Brandenstein, Richard Kaufman, Stuart Samuels) to historia trójkąta miłosnego. „Moim pierwszym chłopakiem był John Lennon” – to słowa May Pang, która przez 18 miesięcy była kochanką Lennona i mówi o tym głośno po 50 latach. Jak potoczył się romans, którego inicjatorką była Yoko Ono?

Spojrzeniem na dwie pionierki i rewolucjonistki w swoich dziedzinach będą filmy „Obsesja światła” (Obsessed With Light, reż. Zeva Oelbaum, Sabine Krayenbühl) oraz „E.1027 – Eileen Gray i dom nad morzem” (E.1027 – Eileen Gray and the House by the Sea) Beatrice Minger i Christopha Schauba. Pierwszy opowiada o Loïe Fuller, która była pionierką tańca współczesnego. Film przedstawia kobietę-artystkę, która inspiruje do dziś takich twórców, jak Taylor Swift czy Red Hot Chili Peppers. Z kolei drugi opowiada o kultowej irlandzkiej artystce i architektce Eileen Gray, która zbudowała dom i dzieło sztuki w jednym o nazwie E.1027. Jej osiągnięcie postanowił jednak przyćmić Le Corbusier, który miał na punkcie jej projektu obsesję.

O tym,  jak wielki potencjał mają kobiece drużyny piłki nożnej i jak długo musiały czekać na jego dostrzeżenie przez władze światowego futbolu, opowiada „Copa 71” (Copa 71) Jamesa Erskine’a i Rachel Ramsey. Najlepsze reprezentacje piłki nożnej kobiet uczestniczyły w wielkich zawodach w 1971 roku w Meksyku. Ponad 60 lat później, twórcy filmu wracają do wydarzeń, które zostały intencjonalnie wymazane z kart historii. Co po tylu latach mają do powiedzenia kolejnym pokoleniom genialne piłkarki? Producentkami filmu są Serena i Venus Williams. 


Podsumowaniem opowieści zgromadzonych w sekcji będzie „Sen Sultany” (Sultana’s Dream) Isabel Herguera. Film inspirowany jest feministycznym opowiadaniem science-fiction z 1905 roku pod tym samym tytułem. Bengalska myślicielka i pisarka Rokeyi Hossain opisuje w nim utopię zwaną Ladyland, w której mężczyźni muszą pozostać w domu, a kobiety mogą swobodnie poruszać się i rozwijać. Kobiety mają prawo do samostanowienia, żyją w pokoju, zarządzają i mają otwarty dostęp do edukacji. A mężczyźni? W Ladyland są zamknięci. To punkt wyjścia do ukazania magiczno-realistycznej wizji roli kobiet w przeszłości i teraźniejszości. 

Już niedługo poznamy kolejne informacje o 21. MDAG, wśród nich kolejne hity najważniejszych zagranicznych festiwalu, goście, składy jurorskie, koncerty oraz wydarzenia dodatkowe. Millennium Docs Against Gravity odbędzie się od 10 do 19 maja w ośmiu miastach (Warszawa, Wrocław, Gdynia, Poznań, Katowice, Łódź, Bydgoszcz i Lublin) a następnie online - od 21 maja do 3 czerwca na mdag.pl.

informacja prasowa

Kto otrzyma Nos Chopina podczas Millennium Docs Against Gravity Film Festival?

 12 wspaniałych filmów dokumentalnych o ludziach całkowicie oddanych sztuce, która zmienia nie tylko ich życie, ale fascynuje i porusza takż...

Popularne posty