W roku 2021 w Muzeum Narodowym we Wrocławiu i jego oddziałach zostaną zaprezentowane bardzo interesujące wystawy. Zaplanowano aż 18 nowych wystaw czasowych w trzech oddziałach oraz otwarcie Panoramy Racławickiej po modernizacji. Zobaczymy "Wystawę pandemiczną", schronimy się "W głębi obrazu", udamy się w "Podróż za marzeniami"... A zresztą, zobaczcie sami :-)
 |
| Wystawa "W głębi obrazu" |
Na początek refleksja na temat pandemii, czyli jak pracownicy Muzeum Narodowego we Wrocławiu ratowali się w tym trudnym czasie przez... sztukę.
BYpass. Wystawa pandemiczna
Rok 2020 pokrzyżował wiele kulturalnych planów. Muzea trwają w niepewności jutra. Zamknięte dla gości serwują sztukę „online” i czują ogromny niedosyt i brak bezpośredniego kontaktu z widzami. Zaistniała sytuacja sprawiła, że wiele budowanych miesiącami projektów wystawienniczych musiało zostać „zamrożonych”, odłożonych na bliżej nieokreśloną przyszłość. To poczucie zawieszenia skłoniło kuratorki Pawilonu Czterech Kopuł do przyjrzenia się zbiorom własnego muzeum. I tak powstał pomysł wystawy „BYpass. Wystawa pandemiczna”.
„»BYpass…« to nasz muzealny zabieg ratujący, pozwalający nam przetrwać trudny czas” – mówi dr Barbara Banaś, zastępca dyrektora Muzeum Narodowego we Wrocławiu. „To prezentacja, będąca swoistym uzupełnieniem naszej kolekcji stałej prezentowanej w Pawilonie Czterech Kopuł, ukazująca szereg niezwykle ciekawych zjawisk i osobowości artystycznych, których nie udało się pokazać w ramach głównej ekspozycji. Klucz wyboru jest prosty i oparty o alfabet, czyli od litery A do Ż, i parytetowy, a więc wybraliśmy z bogatego zasobu prace artystek i artystów reprezentujących różne dyscypliny i nurty. To artystyczne panoptikum wydaje się być bardzo ciekawe i ozdrowieńcze – odkrywa przed nami szereg bardzo rzadko pokazywanych prac, w tym także dzieła artystów obcych, których niemały zespół znajduje się we wrocławskiej kolekcji. W naszych wyborach staraliśmy się utrzymać równowagę pomiędzy wszystkimi dyscyplinami – mamy więc malarstwo, rzeźbę, różne formy grafiki, fotografię, videoart i instalacje”.
Wystawę otwiera prezentacja prac Zofii Artymowskiej i Getulia Alvianiego, zamknie wrocławska malarka Janina Żemojtel. Wśród pokazywanych artystów znajdą się m.in.: Teresa Pągowska, Jolanta Nitka-Nikt, Marek Chlanda, Zofia Woźna, Krzesława Maliszewska, Halina Chrostowska, Zofia Rydet, Edward Hartwig.
28 lutego – 16 maja 2021
Miejsce: Pawilon Czterech Kopuł Muzeum Sztuki
Współczesnej Oddział Muzeum Narodowego we Wrocławiu
Opieka kuratorska: Zespół Muzeum Sztuki Współczesnej
W głębi obrazu. Escape Room
Schroń się w muzeum/Schroń się w obrazie/Źródła obrazu
Kolekcja muzealna / muzeum / obraz jako ucieczka / miejsce bezpieczne w okresie dominacji negatywnych narracji pandemicznych.
Mikrointerwencje artystów współczesnych w kolekcje stałe Muzeum Narodowego we
Wrocławiu.
Prof. Jadwiga Sawicka (Wydział Sztuki Uniwersytetu Rzeszowskiego) oraz prof. Łukasz Huculak (Wydział Malarstwa ASP we Wrocławiu) stworzą prace odnoszące się do tematu bezpieczeństwa, nawiązując do wybranych dzieł sztuki prezentowanych na wystawach stałych „Sztuka śląska XVI–XIX w.” i „Sztuka europejska XV–XX w.”
Celem projektu jest pokazanie stałej kolekcji w nowym świetle, przyciągnięcie widzów, którym ekspozycje te są już dobrze znane. „Stanowiąc rodzaj powiększenia/wydobycia/podkreślenia wybranych wątków z emblematycznych dla kolekcji muzealnych obiektów, wyszczególnienia nieznaczących detali, dookreślenia niekiedy mało czytelnych elementów drugiego planu, realizacje te zapraszać będą do uważniejszego spojrzenia na pozostałe obiekty, stanowiąc niejako »warsztaty« wnikliwego odbioru dzieł sztuki” – tłumaczą artyści.
marzec–czerwiec 2021
Miejsce: Muzeum Narodowe we Wrocławiu, Gmach Główny
Współpraca: Muzeum Narodowe Ziemi Przemyskiej
Galeria mody
Ubiór pojawia się we wszystkich odmianach malarstwa, rzadko jednak widz zastanawia się nad tym, co wnosi do obrazu. A jest to udział dwojaki. Z jednej strony tkanina – jej kolor, wzór, faktura, sposób układania się, krój i zdobienia ubioru – stanowi element plastyczny kompozycji. Jednocześnie strój przedstawionych postaci komunikuje przesłania: symboliczne, ceremonialne, społeczne, psychologiczne, religijne, erotyczne, technologiczne, polityczne, ekologiczne, międzykulturowe. Tym związkom mody i sztuki poświęcona będzie wystawa „Galeria mody”. Będzie ona prezentowana w salach wystaw czasowych, ale obejmie także galerie stałe na I i II piętrze, gdzie przy wybranych dziełach zaprezentowane zostaną kostiumologiczne „standy”.
„W odniesieniu do wystawy w salach czasowych przyjęliśmy klucz kolorystyczny, poświęcając kolejne sale poszczególnym barwom” – wyjaśnia dr Małgorzata Możdżyńska-Nawotka, kuratorka wystawy. „To podejście pozwala na nieoczekiwane »spotkania« obrazów, ubiorów, tkanin i akcesoriów mody z okresu od średniowiecza do czasów współczesnych, odsłaniające zarówno wątki »długiego trwania«, jak i oddziaływanie aktualnej, zmiennej mody oraz kształtujących ją czynników”.
Wystawie będzie towarzyszyć najnowsza książka autorstwa kuratorki wystawy zatytułowana „Pozór kostiumu”. To praca poświęcona historii mody w Polsce od XVIII do pocz. XX w., związkom mody i malarstwa oraz znaczeniom komunikowanym przez strój. Czytelnik dowie się na przykład, dlaczego strój koronacyjny Stanisława Augusta Poniatowskiego nazywano „hiszpańskim”, z jakich powodów Stanisław Leszczyński z małżonką sportretowali się jako sułtan i jego faworyta i czemu wykwintny szal
kaszmirski kosztował tyle, co elegancki powóz…
27 kwietnia – 29 sierpnia 2021
Miejsce: Muzeum Narodowe we Wrocławiu, Gmach Główny
Kuratorka wystawy: dr Małgorzata Możdżynska-Nawotka
Podróż za marzeniami. Kultura uzdrowiskowa w Europie
Jak zmieniały się marzenia i oczekiwania związane z podróżami do uzdrowisk, po co – oprócz polepszenia zdrowia – jeżdżono kiedyś do wód i jak spędzano tam czas? Odpowiedzi na te i inne pytania można będzie znaleźć na wystawie poświęconej historii uzdrowisk w Europie. Ekspozycja koncentruje się na XVII–XIX w., czyli okresie największego rozwoju kurortów. Wśród prezentowanych eksponatów znajdą się dawne fotografie, druki, pocztówki, pamiątkowe naczynia (szklanice, puchary, talerze, filiżanki ze „zdrojowymi” nadrukami). Do aranżacji wykorzystane będą także części garderoby oddającej klimat czasów podróży do wód. Wystawa będzie pokazywana w salach wystaw czasowych, ale także w plenerze przed Muzeum.
Autorką tekstów o uzdrowiskach europejskich jest prof. dr hab. Bożena Płonka-Syroka z Zakładu Humanistycznych Nauk Wydziału Farmaceutycznego Uniwersytetu Medycznego im. Piastów Śląskich we Wrocławiu. Jak pisze:
„Podróże do uzdrowisk wiązały się ze zróżnicowanymi oczekiwaniami klientów, nie ograniczanymi tylko do leczenia. Kobiety marzyły przede wszystkim o odpoczynku, regeneracji sił i uwolnieniu z krępujących ruchy gorsetów i niewygodnego obuwia itp. Mogły ubierać się swobodniej, poruszać się same w uzdrowiskowej przestrzeni publicznej, spotykać się z innymi kobietami i pozwalać sobie na drobne przyjemności, takie jak zakupy. Wieczory spędzano na spacerach, w trakcie których podziwiano niedostępne kobietom w mieście piękno przyrody, i na rozmowach w nieformalnych warunkach, których na co dzień kobiety bywały pozbawione przez reguły i konwenanse”.
15 maja – 19 września 2021
Miejsce: Muzeum Etnograficzne, Oddział Muzeum Narodowego we Wrocławiu
Kuratorki wystawy: Paulina Suchecka i prof. dr hab. Bożena Płonka-Syroka
Peonie w seladonowej wazie. Chińska porcelana z manufaktury Mistrza Jiang
Longquan, położone pośród gór niewielkie miasto w prowincji Zhejiang, jest kolebką chińskiej ceramiki. W tutejszych manufakturach wytwarza się nieprzerwanie od dziesięciu stuleci porcelanowe przedmioty pokryte charakterystycznym szkliwem w różnych odcieniach zieleni, błękitu i szarości. Tak zwane seladony są od wieków symbolem chińskiej kultury. Współczesne seladony z Longquan nadal wytwarza się tradycyjnymi metodami, a tutejsza technologia wypału została wpisana na Światową Listwę Dziedzictwa Narodowego UNESCO w 2007 roku.
Na wystawie pokazanych zostanie prawie 100 prac Jiang Tongleia, jednego z najbardziej znanych ceramików z Longquan, oraz jego syna, który kontynuuje rodzinne tradycje ceramiczne.
W manufakturze Sun Keng yao artyści wykonują zarówno artystyczne obiekty unikatowe, jak i użytkowe, między innymi zestawy do ceremonii herbacianej, naczynia do kaligrafii. Powielają klasyczne formy z epoki Song (960–1279) i tworzą własne.
6 lipca – 5 września 2021
Miejsce: Muzeum Narodowe we Wrocławiu, Gmach Główny
Kuratorki wystawy: Dorota Róż-Mielecka
i Katarzyna Matuszczyk-Lu
Współpraca: Instytut Sun Kengyao w Longquan i Stowarzyszenie Polsko-Chińskie na Rzecz Kultury i Sztuki
Skarb Średzki
Klejnoty i monety tworzące razem Skarb Średzki to jedne z najbardziej niezwykłych zabytków w zbiorach Muzeum Narodowego we Wrocławiu. Unikatowy zespół średniowiecznych precjozów został ukryty w połowie XIV w. w Środzie Śląskiej – niewielkim mieście położonym na szlaku handlowym łączącym Wschód z Zachodem Europy.
Historia skarbu i powstania należących do niego klejnotów przenosi nas jednak daleko poza śląski horyzont. Pojawiają się w niej postacie należące do największych rodów panujących, w których rękach spoczywały losy średniowiecznej Europy: Staufów, Andegawenów, Walezjuszy, Luksemburgów
i Przemyślidów. Fryderyk II – zdobywca Italii i cesarz, Filip VI – król Francji, książę Karol de Valois – założyciel dynastii Walezjuszy, Jan Luksemburski – nieustraszony rycerz i król Czech, cesarz Karol IV, który uczynił z Pragi światową metropolię, i jego francuska małżonka Blanche. Cesarze, królowie i książęta – ich ambicje, niezwykłe losy, małżeństwa i konflikty – to o nich opowiadają niezwykłe klejnoty odnalezione przypadkowo w 1989 r. i ich historię przybliży wystawa w Muzeum Narodowym we Wrocławiu.
1 października – 31 grudnia 2021
Miejsce: Muzeum Narodowe we Wrocławiu, Gmach Główny
Kurator wystawy: Jacek Witecki
Wrocław według Bacha
Pierwsza w historii prezentacja bezcennego zbioru 190 rysunków ukazujących najważniejsze budowle, pomniki, place Wrocławia, a także mosty, wykute w kamieniu rzeźby czy – w niemal 85% niezachowane do naszych czasów – portale domów mieszczańskich. Tworzące zestaw sześciu tek rysunki prezentują niezwykły portret miasta stojącego u progu nowoczesności, modernizacji i rozbudowy, uchwyconego ręką artysty w ostatnim momencie przed wynalezieniem i upowszechnieniem fotografii. Unikatowy zbiór wykorzystany był wielokrotnie do odtwarzania
zniszczonych wrocławskich zabytków. Rysunki z jubilerską precyzją wykonali w latach 1823–
1828 pod okiem pierwszego dyrektora Wrocławskiej Szkoły Sztuk – Carla Daniela Davida Friedricha Bacha – trzej studenci: Heinrich Mützel, Heinrich Hillebrandt i Ernst Wiedemann.
Celem wystawy jest również przybliżenie zwiedzającym niezwykle interesującej postaci inicjatora
powstania zbioru – Carla Bacha, który był pierwszym dyrektorem szkoły dziś znanej pod nazwą Akademii Sztuk Pięknych. Na wystawie zaprezentowany zostanie fragment znajdującej się w zbiorach Muzeum kolekcji rysunków Carla Bacha, jak również wykonywane według jego projektu w śląskich fabrykach naczynia ceramiczne czy lichtarze i wydawane przez niego pisma poświęcone teorii sztuki. Atrakcją wystawy będzie też bezcenny, wypożyczony z Biblioteki Uniwersyteckiej we Wrocławiu, sztambuch artysty pokazujący sieć zawodowych powiązań i kontaktów malarza. Wystawie towarzyszył będzie rozbudowany program edukacyjny, przybliżający za pomocą gier i zabaw dzieje Wrocławia, jak również wygląd i lokalizację najcenniejszych zabytków miasta.
9 listopada 2021 – 27 lutego 2022
Miejsce: Muzeum Narodowe we Wrocławiu, Gmach Główny
Kuratorka wystawy: Aurelia Zduńczyk (przy wsparciu Marka Pierzchały)
Drewniane skarbczyki dam. Historia kobiet w meblach zapisana
W historii meblarstwa meble przeznaczone wyłącznie dla kobiet stanowią zdecydowaną
mniejszość. Wystawa odkryje te zapomniane już przedmioty i pokaże zależność między pozycją
społeczną kobiet a liczbą wytwarzanych na ich potrzeby mebli. Przykładami najpopularniejszych
sprzętów kobiecych, używanych od antyku aż do czasów współczesnych, są różnego rodzaju skrzyneczki, kasety, szkatuły, pudełka lub puzderka. Przybierały one wielorakie kształty, różnorodne dekoracje i wykonywane były z niezliczonej liczby materiałów. Najpowszechniejsze robiono z metali szlachetnych lub z drewna. Służyły do przechowywania biżuterii, drobnych i kosztownych przedmiotów, pamiątek, przyborów toaletowych i kosmetyków. Dawniej popularne były też małe przyborniki do robótek, pisania lub dbania o urodę.
Oprócz wymienionych funkcji sprzęty służyły też skrywaniu kobiecych tajemnic. Wiele mówiły o swoich właścicielkach – ich gustach i statusie społecznym. Najwięcej mebli i przyborników dla pań wykonywano w XVIII w., kiedy kobiety w hierarchii społecznej po raz pierwszy zaczęły zajmować ważne miejsce. W początkach XIX stulecia produkowano ich znacznie mniej, ale już w połowie tego wieku, kiedy zaczęła wzrastać rola kobiety, ich liczba się zwiększyła. W 2. połowie XIX w. ograniczano się do robienia stolików do robótek ręcznych i drobnych przyborników. Z czasem damy, w wyniku ruchów emancypacyjnych, zyskiwały więcej praw i nie potrzebowały już sprzętów specjalnie dla nich produkowanych. Po prostu korzystały z mebli takich samych jak mężczyźni.
9 listopada 2021 – 30 stycznia 2022
Miejsce: Muzeum Narodowe we Wrocławiu, Gmach Główny
Kuratorka wystawy: Małgorzata Korżel-Kraśna
Zaklinacze czasu. Kolędniczy teatr obrzędowy
Prezentacja różnych form kolędowania w Polsce, ze szczególnym uwzględnieniem Dolnego Śląska. Na ekspozycji będzie można zobaczyć wielokolorowe ruchome gwiazdy kolędnicze i obnośne szopki z Dolnego i Górnego Śląska, Śląska Cieszyńskiego oraz Małopolski. Zaprezentowane zostaną kolędnicze
maszkary zwierzęce: turonie, kozy, niedźwiedzie oraz przebrania grup kolędniczych np. z Beskidu Żywieckiego czy Herodów z Dolnego Śląska.
20 listopada 2021 – 27 lutego 2022
Miejsce: Muzeum Etnograficzne Oddział Muzeum Narodowego we Wrocławiu
Kuratorka wystawy: Dorota Jasnowska
AbakanowicZ. Totalna
Będzie to pierwsza tak duża prezentacja dorobku artystycznego Magdaleny Abakanowicz, najbardziej znanej na świecie współczesnej polskiej artystki. Wystawione zostaną wszystkie dzieła artystki znajdujące się w zbiorach Muzeum Narodowego we Wrocławiu, które może pochwalić się największą i najbardziej reprezentatywną kolekcją jej prac. Na wystawie można będzie zobaczyć również materiały dokumentalne przedstawiające aktywność rzeźbiarki na przestrzeni kliku dekad w rozmaitych miejscach globu. Abakanowicz – będąca w bliskiej relacji z naturą, wykorzystująca w sposób oryginalny naturalne tworzywa, takie jak włókna sizalowe, jutowe czy drewno – zostanie zaprezentowana jako artystka skupiona na badaniu „kondycji ludzkiej”, która doskonale wpisuje się w aktualny w sztuce współczesnej sposób myślenia recyklingowego i proekologicznego. Główną ekspozycję dopełni wystawa edukacyjna, przygotowany zostanie też bogaty program wydarzeń towarzyszących, takich jak oprowadzania po wystawie, wykłady, warsztaty, spektakle. Działania będą
skierowane do wszystkich grup wiekowych oraz do osób zagrożonych wykluczeniem.
18 grudnia 2021 – 24 kwietnia 2022
Miejsce: Pawilon Czterech Kopuł
Muzeum Sztuki Współczesnej
Oddział Muzeum Narodowego we Wrocławiu
Kuratorki wystawy: dr Barbara Banaś i Iwona Dorota Bigos, asystentka Małgorzata Micuła
informacja prasowa, materiały prasowe Muzeum Narodowego we Wrocławiu
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz