Muzeum Architektury: Jubileuszowy spacer architektoniczny | Krzyki - Partynice

Muzeum Architektury we Wrocławiu zaprasza na trzeci jubileuszowy spacer architektoniczny. Tym razem nasze kroki skierujemy na Krzyki-Partynice. To jedna z najbardziej urokliwych i zielonych części miasta, której obszar obejmuje tereny dawnych podwrocławskich wsi. Skupimy się na budynkach i założeniach architektonicznych, które powstawały w tym miejscu od lat 20. XX stulecia. 

Zobaczymy dawne osiedle policyjne oraz modernistyczne budynki zlokalizowane przy ulicach Wietrznej i Letniej. Przyjrzymy się blokom na osiedlu Przyjaźni, a na koniec skierujemy się w stronę domu Grzybek projektu Witolda Lipińskiego oraz osiedla Alina, wzniesionego według projektów Witolda Molickiego i Ryszarda Spławskiego.  

Ilość miejsc ograniczona, więc obowiązują zapisy: zapisy@ma.wroc.pl

17 września 2025, godzina 12.00 – wykład z cyklu „Spotkajmy się w mieście!” (dopełniający spacer jubileuszowy): „Na Krzykach. Czyli tak właściwie gdzie?”.

Jubileuszowy spacer architektoniczny | Krzyki

20 września, sobota, g. 12.00

informacja prasowa

19. Pomorskie Dni Chopinowskie w Muzeum Tradycji Szlacheckiej w Waplewie Wielkim /26-27 września 2025/

Skorzystajcie z okazji do posłuchania muzyki w znakomitym wykonaniu w miejscu o wyjątkowym klimacie! 26–27 września 2025 r. podczas jesiennej edycji Pomorskich Dni Chopinowskich w Muzeum Tradycji Szlacheckiej w Waplewie Wielkim (82-410 Stary Targ) wystąpią Polish Piano Trio i Andrzej Jagodziński Trio. Wstęp bezpłatny.

26 września 2025 (piątek), godz. 17.00

Koncert muzyki klasycznej

Polish Piano Trio

Robert Kwiatkowski – skrzypce

Błażej Goliński – wiolonczela

Dominika Glapiak – fortepian

W programie

Antonín Dvořák (1841–1904)

Trio g-moll op. 26

– Allegro moderato

– Largo

– Scherzo. Presto

– Finale. Allegro non tanto

Fryderyk Chopin (1810–1849)

Introdukcja i Polonez C-dur op. 3 na wiolonczelę i fortepian

Felix Mendelssohn Bartholdy (1809–1847)

Trio c-moll op. 66

– Allegro energico e con fuoco

– Andante espressivo

– Scherzo. Molto allegro quasi presto

– Finale. Allegro appasionato

Polish Piano Trio

Zespół złożony z wybitnych solistów i kameralistów związanych z gdańską Akademią Muzyczną. Koncertuje od 2017 r., występując we Włoszech, Danii, Niemczech i Chile oraz na festiwalach w całej Polsce. W dorobku tria znajdują się m.in. płyty Simon Laks – in between (CD Accord 2019) oraz Forgotten Pages (DUX 2021), zawierające mniej znane dzieła kameralne polskich kompozytorów.

Robert Kwiatkowski

W 2017 r. otrzymał odznakę honorową Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego „Zasłużony dla Kultury Polskiej”, która w znakomity sposób podkreśla wielowymiarową działalność artystyczną tego skrzypka. Jako solista występował z takimi zespołami jak Orkiestra Akademii Beethovenowskiej, Orquesta Sinfónica de Tenerife, Orquesta Sinfónica de Chile. Piastuje stanowisko koncertmistrza Orkiestry Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku, jest także zapraszany do współpracy przez uznane orkiestry w Polsce i na świecie. W 2021 r. otrzymał statuetkę Gryfa Pomorskiego za opublikowanie autorskich kadencji do koncertów skrzypcowych Josepha Haydna, Wolfganga Amadeusza Mozarta i Ludwiga van Beethovena. W 2023 r. został uhonorowany przez Prezydenta RP Brązowym Krzyżem Zasługi, a także został laureatem Muzycznych Orłów w kategoriach „Solista” i „Płyta z muzyką kameralną”.

Błażej Goliński

Z wyróżnieniem ukończył Akademię Muzyczną im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku w klasie wiolonczeli prof. Romana Sucheckiego. Swój warsztat doskonalił podczas kursów mistrzowskich u takich pedagogów jak Roman Suchecki, Mischa Maisky, Ivan Monighetti, Victoria Yagling, Angelika May, Roman Jabłoński. Od 2004 r. współpracuje z Polską Filharmonią Bałtycką w Gdańsku, piastując stanowisko koncertmistrza grupy wiolonczel. Z Orkiestrą Kameralną Hanseatica oraz Orkiestrą Symfoniczną Polskiej Filharmonii Bałtyckiej występował jako solista. Jest laureatem i finalistą licznych konkursów wiolonczelowych i kameralnych. Od 2002 r. poświęca się działalności pedagogicznej, obecnie prowadzi klasę wiolonczeli w Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku. Tytuł profesora otrzymał z rąk Prezydenta RP w 2023 r.

Dominika Glapiak

Ukończyła studia podyplomowe w klasie prof. Diny Yoffe w Düsseldorfie, studia magisterskie w Akademii Muzycznej im. S. Moniuszki w Gdańsku w klasie fortepianu prof. Waldemara Wojtala oraz w klasie kameralistyki prof. Anny Prabuckiej-Firlej. W 2025 r. za swoją działalność otrzymała odznakę honorową Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego „Zasłużony dla Kultury Polskiej”. W tym samym roku uzyskała tytuł doktora habilitowanego. Na swojej macierzystej uczelni prowadzi klasę kameralistyki, współpracuje także w charakterze pianistki w klasach skrzypiec. Koncertuje zarówno jako solistka, jak i kameralistka w wielu krajach Europy, USA, Japonii, Izraelu oraz Ameryce Południowej. Laureatka konkursów muzycznych w kraju i za granicą, dokonała nagrań muzyki solowej i kameralnej dla wydawnictw DUX, CD Accord, MTS Studio i Acte Préalable. W 2023 r. płyta My Story, nagrana ze skrzypkiem Robertem Kwiatkowskim, otrzymała wyróżnienie Brązowego Orła w kategorii „Płyta z muzyką kameralną”.

Polish Piano Trio (fot. Piotr Rodak)

27 września 2025 (sobota), godz. 17.00

Koncert muzyki jazzowej

Andrzej Jagodziński Trio

Andrzej Jagodziński – fortepian

Adam Cegielski – kontrabas

Czesław „Mały” Bartkowski – perkusja

W programie

Podczas koncertu zatytułowanego "Bach, Chopin, Komeda, Jagodziński" usłyszymy utwory wybrane z różnych projektów, jakie zrealizowało trio podczas swojej ponad 30-letniej działalności. Inicjatywą, która przyniosła zespołowi największą sławę, jest opracowanie jazzowych aranżacji utworów Fryderyka Chopina, zarejestrowanych na pięciu albumach. Trio czerpie inspiracje, bazując także na motywach polskiej muzyki ludowej, utworach polskich kompozytorów współczesnych (Komeda, Kurylewicz, Wasowski, Matuszkiewicz) oraz twórczości Ludwiga van Beethovena i Jana Sebastiana Bacha.

Andrzej Jagodziński

Waltornista z wykształcenia, pianista, akordeonista, kompozytor, aranżer i pedagog. Karierę jazzową rozpoczął zdobyciem głównych nagród – indywidualnej i zespołowej – na festiwalu Złota Tarka w 1979 r. Koncertował niemal na całym świecie, biorąc m.in. udział w prestiżowych festiwalach w Indiach, Turcji oraz całej Europie. Występował w takich zespołach jak Old Timers, Swing Session, Quintessence, String Connection, kwartety Janusza Muniaka i Tomasza Szukalskiego, Polish All Stars Jarosława Śmietany czy formacje Jana „Ptaszyna” Wróblewskiego. W 1993 r. powstało trio firmowane jego nazwiskiem, z którym zrealizował wiele projektów – m.in. aranżacje utworów Fryderyka Chopina czy motywów polskiej muzyki ludowej. Od 2004 r. wraz z Januszem Szromem i Andrzejem Łukasikiem tworzy zespół Straszni Panowie Trzej.

Prowadzi klasę fortepianu, zespoły jazzowe oraz wykłada improwizację jazzową na Wydziale Jazzu w ZPSM im. F. Chopina w Warszawie. Laureat wielu prestiżowych nagród, m.in. Fryderyka w kategorii „Jazzowy muzyk roku” (2001), Brązowego Medalu „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2005) oraz Nagrody Indywidualnej I Stopnia za Szczególny Wkład w Rozwój Edukacji Artystycznej w Polsce (2012).

Adam Cegielski

Kontrabasista, absolwent Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie.

Na scenie muzycznej zadebiutował w 1988 r. w Kwartecie Kazimierza Jonkisza, a w 1990 r. jako członek zespołu Central Heating Trio zdobył I nagrodę i wyróżnienie indywidualne na konkursie Jazz Juniors w Krakowie. Grał również w grupie Quintessence, w Kwartecie Kuby Stankiewicza, współpracował m.in. z Ewą Bem, Tomaszem Stańką, Zbigniewem Namysłowskim, Wojciechem Karolakiem, Henrykiem Miśkiewiczem, Zbigniewem Preisnerem, Janem A.P. Kaczmarkiem. W latach 1991–1992 grał w orkiestrze kameralnej Concerto Avenna, a w latach 1991–1995 współpracował z orkiestrą Sinfonia Varsovia. Od 1994 r. prowadzi klasę kontrabasu na Wydziale Jazzu w ZPSM im. F. Chopina w Warszawie, gdzie pełni także funkcję wicedyrektora ds. kształcenia jazzowego. W 1994 r. został wyróżniony przez Fundację Kultury Polskiej nagrodą im. Krzysztofa Komedy, a w 2019 r. decyzją Prezydenta RP odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi.

Czesław „Mały” Bartkowski

Perkusista, absolwent Państwowej Średniej Szkoły Muzycznej we Wrocławiu.

W 1993 r. został wykładowcą w Średniej Szkole Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie oraz warszawskiego Studium Jazzowego. Zadebiutował w zespole Far Quartet, od 1960 r. koncertuje w Polsce i na świecie, współpracując z tak sławnymi zespołami jak Kwintet Krzysztofa Komedy, Kwartet Zbigniewa Namysłowskiego, Novi Singers, Niemen Enigmatic, Michał Urbaniak Constellation, Trio Tomasza Stańki, Trio Karolak–Szukalski–Bartkowski, InFormation Sławomira Kulpowicza czy Mainstream Jana Ptaszyna Wróblewskiego. Występował na całym świecie, biorąc udział w największych festiwalach jazzowych (Indie, USA, Nowa Zelandia, Australia oraz liczne kraje Europy). W 2017 r. otrzymał Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, w 2020 r. Srebrny Krzyż Zasługi, a w 2022 r. nagrodę Złotego Fryderyka za całokształt twórczości artystycznej.

Koordynacja:

dr Olga Walentynowicz – Przewodnicząca Towarzystwa im. Fryderyka Chopina, Koło w Gdańsku

Maciej Kraiński – Kurator Muzeum Tradycji Szlacheckiej, Pomorski Ośrodek Kontaktów z Polonią w Waplewie Wielkim

Andrzej Jagodziński (fot. Paweł Cegielski)

informacja prasowa

Wydarzenia w Muzeum Narodowym i oddziałach 19-21.08.2025

Historie zapisane na elewacjach budynków oraz barokowa architektura ogrodowa na Śląsku i w dawnym hrabstwie kłodzkim – to tematy wykładów Jadwigi Jasińskiej-Sadury i Michała A. Pieczki w Muzeum Narodowym we Wrocławiu, które odbędą się w nadchodzący weekend w ramach obchodów Europejskich Dni Dziedzictwa 2025. W planie są również m.in. warsztaty tańca intuicyjnego dla dorosłych inspirowane wystawą „Rubens na Śląsku” oraz zajęcia wytchnieniowe z cyklu „Zalecenia: wizyta w muzeum. Sztuka jako panaceum” – zabytki, które śmieszą i straszą oraz dzieła sztuki wywołujące wspomnienia będą inspirować uczestników.

P. P. Rubens, naśladowca, Sąd Parysa, XVIII w.
fot. Barbara Lekarczyk-Cisek

Muzeum Etnograficzne zaprasza na rozmową o trudnym dziedzictwie cyganologii z dr hab. Emilią Kledzik, autorką książki „Perspektywa poety. Cyganologia Jerzego Ficowskiego”, a także na wykład cieśli Marcina Rębarza o domach przysłupowych na Dolnym Śląsku.

W Pawilonie Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej rozpoczyna się kolejny semestr wykładów z cyklu „Kurs historii sztuki. Klasycy nowoczesności”. Odbędzie się też spotkanie z artystą wizualnym i dźwiękowym Andrzejem Wasilewskim w cyklu „Sztuka w dialogu”. Warsztaty dla dzieci oraz wykład dla dorosłych przybliżą uczestnikom detale architektoniczne gmachu Pawilonu Czterech Kopuł. To tylko niektóre z zaplanowanych wydarzeń.

Muzeum Narodowe we Wrocławiu

20.09, g. 11:00

Historie zapisane na elewacjach budowli. Wykład Jadwigi Jasińskiej-Sadury w ramach obchodów Europejskich Dni Dziedzictwa 2025

Rzeźbione obiekty dawne i współczesne z elewacji wrocławskich świątyń, domów prywatnych i budynków użyteczności publicznej będą bohaterami opowieści. Na tych przykładach, często niezauważanych, możemy poznać dawnych mieszkańców miasta i ich zainteresowania.

Wstęp wolny

Muzeum Narodowe we Wrocławiu

20.09, g. 12:00

Barokowa architektura ogrodowa na Śląsku i w dawnym hrabstwie kłodzkim. Zapomniane dziedzictwo. Wykład Michała A. Pieczki w ramach obchodów Europejskich Dni Dziedzictwa 2025

W epoce baroku powstało na Śląsku wiele założeń pałacowo-ogrodowych, których istotnym dopełnieniem była mniej lub bardziej okazała architektura ogrodowa. Podczas wykładu zostaną zaprezentowane i szerzej omówione najcenniejsze przykłady barokowych pawilonów ogrodowych, belwederów i oranżerii. Słuchacze dowiedzą się, jaką rolę i funkcje pełniły tego typu obiekty w barokowych założeniach pałacowo-ogrodowych na Śląsku i w dawnym hrabstwie kłodzkim.

Wstęp wolny

Miejsce: Muzeum Narodowe we Wrocławiu

20.09, g. 13:00

„Rubens na Śląsku” – oprowadzanie kuratorskie. Prowadzenie: dr hab. Piotr Oszczanowski

Kim był tak naprawdę Rubens? Czy tylko genialnym i niezwykle zaradnym artystą? Historia marzeń dawnych wrocławskich i śląskich kolekcjonerów sztuki; stan posiadania dzieł Rubensa w przeszłości w śląskich kolekcjach prywatnych, kościelnych i publicznych; burzliwe losy dzieł Rubensa na Śląsku; a wreszcie liczne dowody popularności twórczości tego wybitnego malarza epoki nowożytnej w naszej części Europy. Dlaczego dzieła Rubensa były tak pożądane, skąd się wzięła jego niezwykła popularność nie tylko w Europie, ale także na całym świecie. I wreszcie – dlaczego tej modzie i fascynacji ulegli także Ślązacy? Jaką rolę w tym procesie uczynienia Rubensa artystą „globalnym” odegrała jego „Szkoła Graficzna”? Spotkanie będzie okazją, aby na te pytania, ale także i szereg innych, spróbować dać stosowne odpowiedzi.

Wstęp z biletem na wystawę czasową

Zapisy: edukacja@mnwr.pl, 71 372 51 48

Miejsce: Muzeum Narodowe we Wrocławiu

20.09, g. 15:00

Piękno naszych wspomnień. Dwugodzinne zajęcia wytchnieniowe dla dorosłych, w tym opiekunów osób z niepełnosprawnościami, w ramach projektu „Zalecenia: wizyta w muzeum. Sztuka jako panaceum”, prowadzenie: Karolina Rzepka

Będzie to rozmowa o kolorze, zapachach, przedmiotach, ale przede wszystkim o naszych wspomnieniach. Niech muzeum będzie miejscem odpoczynku i niekończących się inspiracji. Podczas spotkania porozmawiamy również o dziełach, w których pojawiają się wątki autobiograficzne artystów. Zajęcia zakończą się warsztatami plastycznymi.

Stowarzyszenie Mudita zapewnia wolontariuszy, którzy podczas zajęć wytchnieniowych dla opiekunów osób z niepełnosprawnościami przeprowadzać będą gry i zabawy dla podopiecznych uczestników spotkania. Informacji szczegółowych udziela Weronika Gorlewska: tel. 512 035 234 lub e-mail: weronika.gorlewska@stowarzyszeniemudita.pl.

Wydarzenie realizowane w ramach projektu „Zalecenia: wizyta w muzeum. Sztuka jako panaceum” – Kultura Dostępna 2025. Dofinansowano ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Wstęp wolny

Zapisy: edukacja@mnwr.pl, 71 372 51 48

Miejsce: Muzeum Narodowe we Wrocławiu

20.09, g. 17:00

Polowanie na myśliwego. Jakie zwierzę w tobie drzemie?. Warsztaty tańca intuicyjnego w ramach cyklu „Plastyka tańca”, prowadzenie: Barbara Przerwa. Wydarzenie towarzyszące wystawie „Rubens na Śląsku”

W serii grafik ze scenami z polowań inspirowanych malarstwem Petera Paula Rubensa podziwiać możemy wspaniale prezentujące się lwy, tygrysy czy pantery. Siła, bezwzględność, desperacja, z jaką te drapieżniki walczą o życie, budzi podziw widza. Zapraszamy do eksploracji w tańcu intuicyjnym cech, które przypisujemy dzikim zwierzętom. Jakie zwierzę w Tobie drzemie? Będziemy szukać odpowiedzi na to pytanie w ruchach płynnych, silnych, dynamicznych. Będziemy szczerzyć zęby i wystawiać pazury! W improwizacji będziemy dzicy i waleczni. Warto ubrać się w wygodny strój umożliwiający położenie się na podłodze.

Bilety w cenie 20 zł

Zapisy: edukacja@mnwr.pl, 71 372 51 48

Miejsce: Muzeum Narodowe we Wrocławiu

21.09, g. 12:00

Świat na opak. Muzealne zabytki, które śmieszą i straszą. Dwugodzinne zajęcia wytchnieniowe dla dorosłych, w tym opiekunów osób z niepełnosprawnościami, w ramach projektu „Zalecenia: wizyta w muzeum. Sztuka jako panaceum”, prowadzenie: Grzegorz Wojturski

Tematyczny spacer wytchnieniowy, dzięki któremu uczestnicy poznają ukryte szczegóły zabytków z kolekcji wrocławskiego Muzeum Narodowego. Prowadzący odkryje zarówno wątki makabry, jak i humoru, a czasem wskaże artefakty łączące w sobie te dwa elementy. Widzowie będą mieli okazję podzielić się własnymi wrażeniami, jak i wykonać barwny kolaż z przygotowanych wcześniej fotografii i reprodukcji muzealiów zawierający elementy humoru i grozy.

Stowarzyszenie Mudita zapewnia wolontariuszy, którzy podczas zajęć wytchnieniowych dla opiekunów osób z niepełnosprawnościami przeprowadzać będą gry i zabawy dla podopiecznych uczestników spotkania. Informacji szczegółowych udziela Weronika Gorlewska: tel. 512 035 234 lub e-mail: weronika.gorlewska@stowarzyszeniemudita.pl.

Wydarzenie realizowane w ramach projektu „Zalecenia: wizyta w muzeum. Sztuka jako panaceum” – Kultura Dostępna 2025. Dofinansowano ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Wstęp wolny

Zapisy: edukacja@mnwr.pl, 71 372 51 48

Miejsce: Muzeum Narodowe we Wrocławiu

21.09, g. 15:00

Koń trojański, pięta Achillesa i judaszowe srebrniki – skąd wzięły się te powiedzenia? [PJM]. Integracyjne warsztaty plastyczne dla dzieci w wieku 6–12 lat towarzyszące wystawie „Rubens na Śląsku”. Prowadzenie: Elżbieta Pietralczyk, tłumaczenie na polski język migowy: Elżbieta Resler

Czy wiesz, kim był Rubens, co tworzył on, jego uczniowie i naśladowcy i jak bardzo inspirowała go mitologia? Skąd wzięły się powiedzenia „pięta Achillesa” czy „koń trojański” i dlaczego do dziś ich używamy? Tego wszystkiego dowiesz się na warsztatach, a przy okazji będziesz mógł wykonać własnego konia trojańskiego…

Bilety w cenie 10 zł. Głusi z biletem za 3 zł 

Zapisy: edukacja@mnwr.pl, 71 372 51 48

Miejsce: Muzeum Narodowe we Wrocławiu

Emilia Kledzik. Trudne dziedzictwo cyganologii, fot. Władysław Gardasz

Muzeum Etnograficzne

20.09, g. 14:00

Trudne dziedzictwo cyganologii. Wokół książki „Perspektywa poety. Cyganologia Jerzego Ficowskiego”. Spotkanie autorskie z dr hab. Emilią Kledzik w ramach obchodów Europejskich Dni Dziedzictwa 2025

Będzie to opowieść o historii powstania najsłynniejszej polskiej prezentacji dziedzictwa i kultury ludzi nazywanych Cyganami autorstwa Jerzego Ficowskiego i jego przekładów twórczości romskiej poetki Papuszy (Bronisławy Wajs). Książka „Perspektywa poety. Cyganologia Jerzego Ficowskiego” traktuje o okolicznościach, w których Jerzy Ficowski tworzył swoje prace dotyczące dziedzictwa i kultury „cygańskiej”, ich tematyce, i o miejscu, jakie zajmują one w historii europejskiej cyganologii. Wskazuje, jakie znaczenie w PRL miała twórczość Papuszy w przekładzie Jerzego Ficowskiego i jaka jest jej wartość dla dzisiejszych badań romologicznych.

Wstęp wolny

Miejsce: Muzeum Etnograficzne we Wrocławiu

21.09, g. 17:00

Domy przysłupowe okiem cieśli. Wykład Marcina Rębarza w ramach obchodów Europejskich Dni Dziedzictwa 2025

Spotkanie poświęcone architekturze wiejskiej w dolnośląskiej części Górnych Łużyc jako elemencie przerwanych korzeni kulturowych dawnych mieszkańców i próbie ich ożywiania przez współczesnych osadników. O wiejskim budownictwie drewnianym pogranicza polsko-czesko-niemieckiego – historii, konstrukcji, przebudowom i zmianom funkcji domów przysłupowych – opowiadać będzie cieśla-restaurator na podstawie doświadczeń Drużyny Ciesielskiej Rębarz.

Wstęp wolny

Miejsce: Muzeum Etnograficzne we Wrocławiu

Pawilon Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej

19.09, g. 17:00

Proces twórczy poprzez obraz fotograficzny. Spotkanie II. Warsztaty wytchnieniowe dla dorosłych, w tym opiekunów osób z niepełnosprawnościami, w ramach projektu „Zalecenia: wizyta w muzeum. Sztuka jako panaceum”, prowadzenie: Ewa Budnik

Fotografia to nie tylko narzędzie do rejestrowania rzeczywistości – to także (a może przede wszystkim) forma twórczej ekspresji, osobistego wyrazu i opowiadania historii bez słów. Podczas warsztatów zaprosimy uczestników do głębszego spojrzenia na proces tworzenia obrazu fotograficznego jako aktu artystycznego. Wspólnie przyjrzymy się takim zagadnieniom jak: wyrażanie emocji poprzez obraz – jak poprzez kompozycję, kolor, światło i tematykę przekazać stany wewnętrzne i emocje; symbolika w fotografii – jak świadomie budować warstwę znaczeniową obrazu, korzystając z uniwersalnych i indywidualnych symboli; fotografia jako narzędzie twórcze – nie tylko dokument, ale także środek eksperymentu, kreacji i subiektywnego spojrzenia; znaczenie światła i koloru – jak wpływają na odbiór emocjonalny obrazu i jak świadomie z nich korzystać; budowanie obrazu fotograficznego – podstawy kompozycji, narracji wizualnej i pracy z wyobraźnią.

Warsztaty łączące teorię z praktyką – uczestnicy będą mieli okazję stworzyć własne fotografie, eksplorując różne środki wyrazu i język obrazu. Zapraszamy do przestrzeni odkrywania własnego stylu, pogłębienia refleksji nad fotografią i rozwijania kreatywności poprzez świadome widzenie.

Stowarzyszenie Mudita zapewnia wolontariuszy, którzy podczas zajęć wytchnieniowych dla opiekunów osób z niepełnosprawnościami przeprowadzać będą gry i zabawy dla podopiecznych uczestników spotkania. Informacji szczegółowych udziela Weronika Gorlewska: tel. 512 035 234 lub e-mail: weronika.gorlewska@stowarzyszeniemudita.pl.

Wydarzenie realizowane w ramach projektu „Zalecenia: wizyta w muzeum. Sztuka jako panaceum” – Kultura Dostępna 2025. Dofinansowano ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Wstęp wolny

Zapisy: edukacja.pawilon@mnwr.pl, tel. 71 712 71 81

Miejsce: Pawilon Czterech Kopuł

20.09, g. 12:00

„Jeźdźcy błękitni, błędni i dzicy”. Ekspresjonizm w Europie. Wykład Barbary Przerwy w ramach cyklu „Kurs historii sztuki. Klasycy nowoczesności”

Początek XX wieku to nie tylko czas wzmożonej industrializacji i zmian obyczajowości, ale także okres, w którym w twórczości wielu artystów eksponowane było odczuwanie kryzysu. Ten niezwykle burzliwy okres w historii ludzkości stanowił moment narodzin ekspresjonizmu. W trakcie wykładu poruszone zostaną kwestie społeczno-kulturowe, które legły u podstaw powstania owego nurtu. Omówieni zostaną najważniejsi twórcy i dzieła dzisiaj uznawane za kanon ekspresjonizmu.

Bilety w cenie 15 zł

Miejsce: Pawilon Czterech Kopuł

20.09, g. 16:00

Peggy Guggenheim i jej wenecka kolekcja sztuki. Wykład Iwony Gołaj w ramach cyklu „Nie tylko Pawilon. Muzea sztuki współczesnej w Europie. Od Abbemuseum w Eindhoven do Centrum Pompidou w Maladze”

Ostatni wykład z cyklu przybliży dzieła Muzeum Sztuki Współczesnej prezentowane w Palazzo Venier dei Leoni w Wenecji. Znajdują się w nim największe dzieła kubizmu, malarstwa metafizycznego, rzeźby awangardowej, surrealizmu i amerykańskiego ekspresjonizmu abstrakcyjnego. Zbiory muzeum bazują na prywatnej kolekcji Peggy Guggenheim przekazanej przez nią w 1976 r. na rzecz Solomon R. Guggenheim Foundation.

Wstęp wolny

Miejsce: Pawilon Czterech Kopuł

20.09, g. 18:00

Sztuka w dialogu: rozmowa z Andrzejem Wasilewskim. Prowadzenie: Iwona D. Bigos

W ramach cyklu „Sztuka w dialogu” przestrzeń Pawilonu Czterech Kopuł wypełniają rozmowy ze współczesnymi artystkami i artystami. Bohaterem powakacyjnego spotkania będzie prof. AS w Szczecinie Andrzej Wasilewski, artysta wizualny i dźwiękowy, którego prace prezentowane były w wielu krajach w Polsce i za granicą. Rozmowa poświęcona zostanie relacji człowieka współczesnego z techniką, ekonomią, kwestiami klimatycznymi i etyką, a także zagadnieniu twórczości artystycznej.

Wstęp wolny

Miejsce: Pawilon Czterech Kopuł

20.09, g. 19:00

Seans multimedialny „Zobacz, usłysz, dotknij!”. Oprowadzanie po wystawie kolekcji w Pawilonie Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej

Trzy kwadranse ze sztuką w Pawilonie Czterech Kopuł – daj się poprowadzić światłem, obrazem, dźwiękiem i słowem. Trwający 45 minut seans multimedialny wprowadza widza w zupełnie inny wymiar odbioru dzieł sztuki, poszerzając pole ich interpretacji. Zwiedzaniu towarzyszą najnowsze technologie: doskonałe oświetlenie, projektory, nagłośnienie, prezentacje multimedialne, które pozwalają na dotarcie do wszystkich obszarów percepcji widza.

Bilety w cenie 25 zł (20 zł bilet ulgowy, 15 zł/os. rodzinny i grupowy)

Miejsce: Pawilon Czterech Kopuł

21.09, g. 11:00

Okiem pana Poelziga. Warsztaty architektoniczne dla dzieci w wieku 6–10 lat w ramach obchodów Europejskich Dni Dziedzictwa 2025. Prowadzenie: Maja Kwiecińska

Spróbujmy spojrzeć na Pawilon Czterech Kopuł okiem jego architekta, pana Poelziga! Założymy okulary, podobne jakie nosił Poelzig, i wspólnie obejrzymy przez nie charakterystyczne detale architektury Pawilonu. Skupimy się na kopułach, przeanalizujemy ich wygląd oraz budowę, a następnie spróbujemy je zaprojektować jeszcze raz, ale inaczej, bo po swojemu! Na koniec przymierzymy, czy dobrze pasują do poelzigowego gmachu.

Wstęp wolny

Zapisy: edukacja.pawilon@mnwr.pl, tel. 71 712 71 81

Miejsce: Pawilon Czterech Kopuł

21.09, g. 13:00

Pawilon Wystawy Historycznej profesora Poelziga. Wykład Mai Kwiecińskiej w ramach obchodów Europejskich Dni Dziedzictwa 2025

Budynek Pawilonu Czterech Kopuł należy do najważniejszych obiektów historycznych Wrocławia. Podczas wykładu cofniemy się o ponad 100 lat – do czasów jego budowy, a także poznamy dokładniej jego architekturę i projektanta, Hansa Poelziga. Budynek Pawilonu Czterech Kopuł powstał jako pawilon wystawowy na Wystawę Stulecia w 1913 roku. Wykład będzie okazją do bliższego poznania historii jego budowy oraz pierwotnej funkcji. Przyjrzymy się dokładniej architekturze Pawilonu (tylko z pozoru prostej!) i poznamy dokładniej jego projektanta, Hansa Poelziga, jednego z ważniejszych niemieckich architektów pierwszej połowy XX wieku.

Wstęp wolny

Miejsce: Pawilon Czterech Kopuł

informacja prasowa

60. Wratislavia Cantans: "Parsifal" Richarda Wagnera /zapowiedź/

14 września o 19.00 zabrzmi ostatni koncert festiwalu Wratislavia Cantans: "Parsifal" Richarda Wagnera. Podczas koncertu ztrzeci akt Wagnerowskiego arcydzieła usłyszymy  w wykonaniu koncertowym solistów, Koweńskiego Chóru Państwowego i NFM Filharmonii Wrocławskiej, których poprowadzi maestro Christoph Eschenbach. 

Złożony z trzech aktów Parsifal stanowi ukoronowanie twórczości Richarda Wagnera. Nie jest to w żadnym wypadku tradycyjnie pojmowana opera. Sam twórca, chcąc wyróżnić ten utwór spośród swoich dramatów muzycznych oraz podkreślić jeszcze bardziej jego głębię i powagę, użył określenia „Ein Bühnenweihfestspiel”, co oznacza uroczyste misterium sceniczne. 

Proces obmyślania i komponowania Parsifala trwał wyjątkowo długo. Pierwsze podejście Wagnera do tematu miało miejsce w 1857 roku, kiedy powstały plany i szkice. Artystę zainspirował przeczytany już w 1845 roku trzynastowieczny romans rycerski Parzival, którego autorem był rycerz i minnesanger Wolfram von Eschenbach. Libretto jednak napisał sam, modyfikując niektóre wątki i dodając swoje własne postacie. Kiedy pomysł stworzenia utworu opartego na tej historii dojrzewał, język muzyczny Wagnera rozwijał się, podobnie jak jego koncepcja totalnego dzieła sztuki, łączącego muzykę, ruch sceniczny i śpiew. Powstał też teatr w Bayreuth, ufundowany przez króla Bawarii Ludwika II Wittelsbacha specjalnie z myślą o wystawianiu dramatów muzycznych autora Pierścienia Nibelunga. Właściwy okres pracy nad Parsifalem przypadł na lata 1877–1882. Został ukończony w styczniu, a jego prawykonanie miało miejsce w lipcu pod batutą Hermanna Leviego. Na widowni zasiedli wówczas m.in. Ferenc Liszt, Anton Bruckner i młodziutki Richard Strauss, a kolejne przedstawienia zaszczycili swoją obecnością przybyli z Paryża twórcy francuscy: Léo Delibes i Camille Saint-Saëns. Rok później w Bayreuth pojawił się nieznany jeszcze szerzej adept dyrygentury, Gustav Mahler, który napisał: „Wiedziałem, że odkryłem rzecz największą, najboleśniejszą którą nosić będę w sobie bez skazy aż do samej śmierci”. 

Wagner wyraził życzenie, aby przez trzy dekady od powstania Parsifala wystawiać go scenicznie wyłącznie w Bayreuth. Chciał w ten sposób umożliwić wytworzenie się tradycji wykonywania tego utworu, czego dopilnować miała (i jej się to udało) jego rodzina. Grano jednak od czasu do czasu ostatnie dzieło Wagnera podczas koncertów, a w Warszawie zabrzmiało po raz pierwszy już w 1904 roku pod batutą Emila Młynarskiego. Do oficjalnego złamania ustaleń i wielkiego skandalu doszło w 1903 roku, kiedy Parsifala pokazała bez zgody familii Wagnerów Metropolitan Opera. Za to po zniesieniu zakazu – pomiędzy styczniem a sierpniem 1914 roku – wystawiono go w pięćdziesięciu teatrach operowych na całym świecie. 

Partię tytułowego bohatera wykona podczas koncertu w NFM wybitny austriacki tenor Nikolai Schukoff, który uczynił ją jedną ze swych specjalności. W Króla Amfortasa wcieli się Tomasz Konieczny, znakomity polski baryton, znany publiczności na całym świecie. Towarzyszyć im będzie jako rycerz Gurnemanz niemiecki bas René Pape, występujący na deskach teatrów operowych tej miary, co Metropolitan Opera, Lyric Opera of Chicago, Royal Opera House Covent Garden, Wiener Staatsoper czy, last but not least, La Scala. 

Program:

Richard Wagner Parsifal – dramat muzyczny (akt III) 

Wykonawcy:

Christoph Eschenbach – dyrygent

Nikolai Schukoff – Parsifal (tenor)

Tomasz Konieczny – Amfortas (bas-baryton) 

René Pape – Gurnemanz (bas) 

Isabelle Cals – Kundry (sopran)

Kauno Valstybinis Choras

Robertas Šervenikas – kierownictwo artystyczne Kauno Valstybinis Choras

NFM Filharmonia Wrocławska

Czas trwania: 90 minut

Lokalizacja:

NFM, Sala Główna ORLEN

plac Wolności 1, Wrocław

informacja prasowa

60. Wratislavia Cantans: "Ci vedremo in Paradiso" /zapowiedź/

14 września o 16.00 – w ramach festiwalu Wratislavia Cantans – zabrzmi  "Ci vedremo in Paradiso" (Zobaczymy się w niebie) koncert muzyki powstałej w XVII wieku na Półwyspie Apenińskim w połączniu z bośniacką i jemeńską twórczością ludową. Usłyszymy sopranistkę Tehila Nini Goldstein, której towarzyszyć będzie na harfie Luise Enzian. 

Choć artystka przyszła na świat w Nowym Jorku (jej matka to Izraelka pochodzenia jemeńskiego, ojcem zaś jest Amerykanin), to młodość spędziła w małej wiosce położonej w górach Judei. 

Koncert rozpocznie wykonanie nastrojowego utworu przeznaczonego pierwotnie na lutnię – Toccata arpeggiata. Jego autorem jest Giovanni Girolamo Kapsperger, włoski kompozytor pochodzenia austriackiego. To tajemnicza postać, o której nadal niewiele wiemy: prawdopodobnie przyszedł na świat w Wenecji jako syn austriackiego wojskowego, a kształcił się w Rzymie. Wśród współczesnych znany był jako wirtuoz teorby, stąd też jego zwyczajowy przydomek „Il Tedesco della Tiorba”. Kolejnym muzykiem niezwykle cenionym ze względu na jego umiejętności gry na instrumencie był Orazio Michi, któremu określano mianem „dell’Arpa”. Spera mi disse amore to pełna żalu pieśń na sopran i harfę, w której nieszczęśliwie zakochana bohaterka skarży się na swój los. Luigi Rosso jest kolejnym dość tajemniczym włoskim artystą. Wiadomo, że był organistą, śpiewakiem i kompozytorem związanym z rzymskim rodem Barberinich. Uznanie zyskał jako autor dramatycznych, pełnych emfazy lamentów. Jednym z nich jest Lamento di Zaida Turca.

Johann Jakob Froberger był niemieckim twórcą i wirtuozem instrumentów klawiszowych, na które tworzył także cenione przez współczesnych kompozycje. Odbywał liczne podróże, a w czasie ich trwania nawiązywał kontakty z muzykami angielskimi, włoskimi i francuskimi, co z kolei znalazło odbicie w stylu jego dzieł. Méditation faite sur ma mort future, laquelle se joue lentement avec discretion (fr. Medytacja nad moją przyszłą śmiercią, która rozwija się powoli i dyskretnie) to pełne spokoju, medytacyjne, wanitatywne – jeśli chodzi o tematykę – ogniwo wchodzące w skład Suity D-dur FbWV 620.

Tarquinio Merula z kolei był kompozytorem, organistą i skrzypkiem wczesnego baroku, związanym głównie z Cremoną. Przez około pięć lat działał także w Warszawie, gdzie pełnił funkcję nadwornego organisty. Jego muzyka wyróżniała się radykalizmem i awangardowym charakterem. W wykonaniu artystek zabrzmi Canzonetta spirituale sopra alla nanna – kołysanka, w której Matka Boska usypia małego Jezusa, jednocześnie snując gorzkie refleksje nad przeznaczoną mu w przyszłości śmiercią na Krzyżu. Obsesyjny charakter dzieła podkreśla dwudźwiękowy motyw, który Merula powtarza na przestrzeni całego utworu aż 162 razy. Wysłuchamy także utworu Hiszpana Lucasa Ruiza de Ribayaza, z zawodu teologa, co nie przeszkodziło mu uprawiać działalności kompozytorskiej, a także grać na harfie i lutni. Jego Tarantella jest stylizacją szybkiego włoskiego tańca. Zgodnie z przekazami ludowymi należało wykonać go w celu wyzdrowienia po ukąszeniu tarantuli. Barbara Strozzi tymczasem była jedną z najwyżej cenionych śpiewaczek swoich czasów, a także niezwykle płodną kompozytorką. Jej twórczość reprezentowana będzie przez pełen ekspresji lament L’Eraclito amoroso oraz Amor dormiglione zawarte w zbiorze Cantate, ariette, e duetti op. 2. 

Artystki wykonają również dowcipną, pełną rozmaitych komicznych efektów pieśń Chi vidde più lieto e felice di me? działającego w Modenie Bellerofonte’a Castaldiego. Programu koncertu dopełnią trzy pieśni ludowych. Dwie z nich – Mi nishakani i Y’umma wa y’abba – to dzieła jemeńskie, natomiast Emina jest utworem bośniackim należącym do nurtu sevdah (słowo to po turecku oznacza ‘miłość’).

Program:

Giovanni Girolamo Kapsperger Toccata arpeggiata

Orazio Michi dell’Arpa Spera mi disse amore

Mi nishakani – jemeńska pieśń ludowa

Emina – bośniacka pieśń ludowa Sevdah

Luigi Rossi Lamento di Zaida Turca

Johann Jakob Froberger Méditation faite sur ma mort future, laquelle se joue lentement avec discretion z Suity D-dur FbWV 620

Y’umma wa y’abba – jemeńska pieśń ludowa

Tarquinio Merula Canzonetta spirituale sopra alla nanna

Lucas Ruis de Ribayaz Tarantella (oprac. L. Enzian)

Barbara Strozzi Amor dormiglione; L’Eraclito amoroso ze zbioru Cantate, ariette, e duetti op. 2

Bellerofonte Castaldi Chi vidde più lieto e felice di me?

Wykonawcy:

Tehila Nini Goldstein – sopran

Luise Enzian – harfa 

Czas trwania: 60 minut

Lokalizacja:

Wrocław, Ratusz, Sala Wielka

Rynek 1, Wrocław

informacja prasowa

60. Wratislavia Cantans: "Kain i Abel" Alessandro Scarlattiego /zapowiedź/

13 września o 19.30 – w ramach festiwalu Wratislavia Cantans usłyszymy "Kaina i Abla" Alessandro Scarlattiego. Podczas festiwalowego koncertu Wrocławską Orkiestrę Barokową, która wraz solistami wykona utwór "Cain, overo Il primo omicidio", poprowadzi w zastępstwie René Jacobsa Clemens Flick.

Przedstawiające biblijną historię Kaina muzyczne dzieło Alessandra Scarlattiego na stronie tytułowej pierwszego wydania libretta określono mianem trattenimento sacro – „sakralnej rozrywki”. U zarania XVIII wieku, po stuleciu rozwoju tej formy, muzyczny styl oratoriów stał się bowiem już właściwie nie do odróżnienia od opery. Kompozycja stworzona przez Scarlattiego podczas krótkiego pobytu w Wenecji najprawdopodobniej miała więc swoją premierę w 1707 roku nie w kościele, lecz w zupełnie świeckim pałacu.

Wybrany przez artystę temat popełnionego pod wpływem zazdrości (będącej – jak pisze John Milton – „piekłem miłości wzgardzonej”) zabójstwa Abla przez jego brata cieszył się popularnością wśród włoskich kompozytorów tego okresu. Dwuczęściowy utwór urodzonego na Sycylii artysty nie był więc pierwszym poświęconym dramatycznej opowieści zapisanej na kartach Księgi Rodzaju. Wyróżnia go jednak nasycenie wirtuozerią i emocjami. Scarlatti nie wprowadza partii ani narratora (testo), ani chóru – w efekcie cała odpowiedzialność za przedstawienie wydarzeń spoczywa na dialogach i ariach. Dzięki geniuszowi Włocha dzieje się to jednak całkowicie bez szkody dla przedstawianej historii. Nie traci ona zarazem swojego moralnego wydźwięku. W postaciach Adama, Ewy czy tytułowego Kaina odnajdziemy wachlarz ludzkich postaw sugestywnie zobrazowanych przez Scarlattiego i anonimowego autora libretta jako cnoty i występki.

Warto zaznaczyć, że renesans zainteresowania Cain, overo Il primo omicidio zawdzięczamy w dużej mierze właśnie René Jacobsowi, pod batutą którego muzycy zrealizują dzieło we wrocławskim kościele pw. św. Stanisława, św. Doroty i św. Wacława. Interpretacja artysty – dziś już od pół wieku zaangażowanego w wykonawstwo muzyki dawnej – ukazała się na płycie wydanej w 1998 przez Harmonia Mundi. Sam Jacobs nagrał wówczas również wokalną partię głosu Boga. Album zdobył wiele najważniejszych wyróżnień; został między innymi nominowany do Grammy – nagrody, którą ostatecznie uhonorowano Jacobsa w 2005 roku. 

Program:

Alessandro Scarlatti Cain, overo il primo omicidio – oratorium

Wykonawcy:

Clemens Flick – dyrygent 

Kristina Hammarström – Caino (mezzosopran)

Olivia Vermeulen – Abel (mezzosopran)

Robin Johannsen – Eva (sopran)

Thomas Walker – Adamo (tenor)

Benno Schachtner – Voce Di Dio (kontratenor)

Arttu Kataja – Voce Di Lucifero (baryton)

Wrocławska Orkiestra Barokowa

Boris Begelman – koncertmistrz

Jarosław Thiel – kierownictwo artystyczne Wrocławskiej Orkiestry Barokowej

Czas trwania:

160 minut

Wrocław, kościół pw. św. Stanisława, św. Doroty i św. Wacława

plac Wolności 3, Wrocław

informacja prasowa

Premiera w Operze Wrocławskiej: "Straszny dwór" Stanisława Moniuszki

Dziś odbędzie się w Operze Wrocławskiej premiera "Strasznego dworu" Stanisława Moniuszki w reżyserii Bruna Berger-Gorskiego oraz pod kierownictwem muzycznym Miriana Khukhunaishvili. To wydarzenie jest wyjątkowe pod wieloma względami. Będzie to nie tylko otwarcie nowego sezonu artystycznego 2025/2026, ale również uświetnienie obchodów jubileuszu 80 lat polskiej sceny operowej we Wrocławiu. 

8 września 1945 r. odbyła się w stolicy Dolnego Śląska premiera "Halki" Stanisława Moniuszki, co zapoczątkowało powojenny rozwój stałej sceny operowej w mieście. Obecna inscenizacja "Strasznego dworu" będzie nawiązywała właśnie do tych wydarzeń, kiedy to Polacy – nowi mieszkańcy Wrocławia – na gruzach niedawnej Festung Breslau zaczęli budować polską kulturę.

"Straszny dwór" Stanisława Moniuszki uchodzi za jedno z najdoskonalszych dzieł operowych kompozytora. Libretto autorstwa Jana Chęcińskiego zostało oparte na jednym opowiadaniu ze zbioru anegdot Kazimierza Stanisława Wójcickiego "Stare gawędy i obrazy" z 1840 roku. Chęciński jednak do szlacheckiej historii dodał wątki z "Pana Tadeusza" Adama Mickiewicza oraz "Zemsty" i "Ślubów panieńskich" Aleksandra Fredry. Wszystko to zostało splecione doskonałą muzyką Moniuszki. 

Historia Stefana i Zbigniewa, powracających z wojny do swych rodzinnych stron, jest pełna polskiej patriotycznej myśli, a jednocześnie skrzy się szlacheckim humorem i optymizmem. Straszny dwór jest z jednej strony romantyczną, a z drugiej – polityczną opowieścią o dwóch młodych szlachcicach, którzy przysięgają sobie, że zawsze będą „żyć w bezżennym stanie”. 

W 1863 roku wybuchło Powstanie Styczniowe, w wyniku którego okupant rosyjski zamknął Teatr Wielki w Warszawie na ponad dwa lata. Ponowne otwarcie sceny narodowej postanowiono uczcić prapremierą "Strasznego dworu", która to okazała się okazją do wielkich manifestacji patriotycznych, z resztą szybko stłumionych. W "Strasznym dworze" zawarta jest mnogość rytuałów szlacheckich, które są ukazane w wielu szczegółach dzieła: polonezowy kurant, powitanie powracających paniczów chlebem i solą, przędzenie w wielkiej izbie przy śpiewie pieśni, zapustne tradycje wróżenia z wosku, czy myśliwskie spory. Rodzimość, domowość i szlacheckość – to miało przyświecać całości dzieła. Po przegranym powstaniu, siła narodu polskiego miała wyrastać z przeszłości, a co za tym idzie – z moralności, honoru, szacunku do Tradycji. Stało to w opozycji do rodzącej się nowej kultury mieszczańskiej, która na pierwszy plan wysuwała względy ekonomiczne. Sam spektakl został zdjęty z afisza po trzecim przedstawieniu. Kompozytor za swego życia opery tej nie zdążył więcej zobaczyć. Pierwsze wznowienie Strasznego dworu po carskiej cenzurze odbyło się w zaborze austriackim, we Lwowie i Krakowie w 1877 roku.

Kierownictwo muzyczne

Mirian Khukhunaishvili

Reżyser

Bruno Berger-Gorski

Dramaturgia/dramaturgia historyczna

Tadeusz Krzeszowiak

Scenografia

Daniel Dvorak

Choreografia

Bożena Klimczak

Kostiumy

Magdalena Dąbrowska

Reżyseria świateł

Bogumił Palewicz

Multimedia, mapping

Karolina Jacewicz

Asystent reżysera

Adam Pacyno

Asystent scenografa

Maciej Węglarz

Asystentka kostiumografki

Aleksandra Ślązak

Autor plakatu

Rafał Olbiński

Obsada

Miecznik - Łukasz Motkowicz*

Hanna - Hanna Sosnowska-Bill

Jadwiga - Aleksandra Opała

Stefan - Piotr Buszewski*

Zbigniew - Paweł Horodyski*

Cześnikowa - Barbara Bagińska

Skołuba - Sebastian Rutkowski*

Damazy - Paweł Żak

Maciej - Jacek Jaskuła

Marta - Canan Kalkir

Grześ - Daniel Babuśka

Stara Niewiasta - Dorota Dutkowska

* - gościnnie

informacja prasowa

60. Wratislavia Cantans: "Zapomniani bogowie", czyli F. Mendelssohn Bartholdy w interpretacji sir Johna Eliota Gardinera /zapowiedź/

12 września o 19.00 –  w ramach festiwalu Wratislavia Cantans –  sir John Eliot Gardiner wraz z nowym zespołem The Constellation Choir & Orchestra zaprezentuje utwory Felixa Mendelssohna Bartholdy’ego.

Uwertura do Snu nocy letniej powstała w sierpniu 1826 roku, kiedy jej autor liczył sobie zaledwie siedemnaście lat. Ze względu na mistrzostwo w opanowaniu orkiestry, inwencję melodyczną, indywidualizm i sugestywne oddanie nastroju komedii Williama Szekspira bardzo często przytacza się tytuł tego dzieła jako dowód geniuszu jego twórcy. Komentatorzy zwracali szczególną uwagę na fragmenty, które określano mianem „muzyki elfów”, czyli na odcinki utrzymane w cichej dynamice, szybkim tempie i drobnych wartościach rytmicznych, dające wrażenie roziskrzenia i rozbiegania. Zrazu Uwertura funkcjonowała jako cieszący się dużym powodzeniem samodzielny utwór koncertowy, a kompozytor nie miał zamiaru uzupełniać jej w żaden sposób. Jednak w 1842 roku król pruski Fryderyk Wilhelm IV zamówił u niego muzykę do całej sztuki. W rezultacie powstało trzynaście ogniw – niektóre przeznaczone są na orkiestrę, w innych pojawia się też chór i dwa żeńskie głosy solowe. Zdecydowanie największą popularnością cieszy się Marsz weselny. Wielka kariera tego utworu rozpoczęła się w 1858 roku, kiedy brytyjska królowa Wiktoria podjęła decyzję, aby wykonać go w czasie ślubu swojej najstarszej córki, także Wiktorii, z księciem Friedrichem Hohenzollernem, późniejszym cesarzem Niemiec Fryderykiem III.

Również kantata Die erste Walpurgisnacht zainspirowana została przez dzieło literackie. Był nim poemat Johanna Wolfganga Goethego, którego młody Mendelssohn znał i z którym przyjaźnił się, pomimo różnicy wieku wynoszącej sześć dekad. Rzeczony liryk powstał jeszcze przed narodzinami kompozytora. Poeta dwukrotnie próbował namówić na umuzycznienie tego tekstu swojego przyjaciela  Carla Friedricha Zeltera, jednak z tych starań nic nie wyszło. Poematem zainteresował się za to Mendelssohn, który stworzył pierwszą wersję kantaty w 1831 roku (ostateczny kształt przybrała w 1840 roku). Składa się ona z dziesięciu ogniw i przeznaczona jest na orkiestrę, chór mieszany i kwartet solistów. Tytuł tego barwnego i efektownego dzieła odnosi się do pogańskiego germańskiego święta – nocy zmarłych lub złych duchów. Powszechnie kojarzyło się ją z sabatem czarownic, odbywającym się w nocy z 30 kwietnia na 1 maja na górze Brocken, najwyższym szczycie gór Harzu. Do głosu dochodziły wówczas ciemne siły i starożytne upiory – na ziemię powracali zapomniani bogowie.

Program:

Felix Mendelssohn Bartholdy Uwertura do "Snu nocy letniej" op. 21; Sen nocy letniej op. 61 – muzyka do sztuki

***

Felix Mendelssohn Bartholdy Die erste Walpurgisnacht – kantata op. 60

Wykonawcy:

John Eliot Gardiner – dyrygent

Sam Cobb, Rebecca Hardwick – soprany 

Iris Korfker – alt 

Graham Neal, Jonathan Hanley – tenory 

Alex Ashworth, Jack Comerford – basy 

The Constellation Choir & Orchestra

czas trwania: 120 minut

Lokalizacja:

NFM, Sala Główna ORLEN

plac Wolności 1, Wrocław

informacja prasowa

Olga Boznańska – prezentacja wybranych prac artystki w ramach ekspozycji stałej w warszawskim Muzeum Narodowym

W tym roku przypada 160-lecie urodzin i 85-lecie śmierci Olgi Boznańskiej (1865–1940) – obie rocznice zdecydowano uczcić pokazem blisko trzydziestu prac malarki z kolekcji Muzeum Narodowego w Warszawie. 

Olga Boznańska zaliczana jest do grona najwybitniejszych artystek europejskich. Córka Francuzki i Polaka, urodziła się w Krakowie. Edukację artystyczną rozpoczęła w 1884 roku w rodzinnym mieście, na Wydziale Artystycznym Wyższych Kursów dla Kobiet im. Adriana Baranieckiego. W 1885 roku wyjechała do Monachium, gdzie zapisała się do prywatnej pracowni Carla Kricheldorfa, uczęszczała również na zajęcia do Wilhelma Dürra. W Monachium prowadziła bogate życie towarzyskie, skupione wokół pracowni Józefa Brandta oraz artystów niemieckich. Od 1889 roku miała własne atelier. W 1898 roku została członkinią prestiżowego Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka”. Zachęcona powodzeniem, w tym samym roku osiadła w Paryżu, gdzie bez reszty oddała się sztuce. 

Olga Boznańska, Studium kobiety z dziewczynką, ok. 1893,
Muzeum Narodowe w Warszawie

W czasach, gdy kobiet nie przyjmowano na wyższe uczelnie artystyczne, Boznańska do perfekcji opanowała malarskie rzemiosło, wypracowała własny styl, aktywnie uczestniczyła w życiu wystawienniczym. Zdobyła powszechne uznanie jako portrecistka, z upodobaniem podejmowała także temat martwej natury. Boznańska nie malowała w plenerze, całe jej życie koncentrowało się wokół pracowni. Letnie miesiące spędzała w Krakowie, gdzie tworzyła w jej rodzinnym domu przy ulicy Wolskiej 21.

Pracownie Boznańskiej obrosły legendą – tam odbywały się spotkania towarzyskie w międzynarodowym gronie, tam powstawały charakterystyczne, ekspresyjne w formie portrety psychologiczne, które przyniosły jej światową sławę. W Paryżu artystka prowadziła również działalność dydaktyczną: od 1908 roku uczyła w prywatnej Académie de la Grande Chaumière, udzielała także korekt malarskich w swej pracowni. 

Olga Boznańska, Dziewczynka z koszem jarzyn w ogrodzie, 1891,
Muzeum Narodowe w Warszawie

Regularnie uczestniczyła w życiu wystawienniczym. Przez 32 lata brała udział w paryskim Salonie Société nationale des beaux-arts. Została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Polonia Restituta oraz Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Trzy zakupione przez rząd francuski obrazy Boznańskiej należą dziś do zbiorów Musée d'Orsay w Paryżu i – przy okazji ogłoszenia przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej Boznańską patronką roku 2025 – do końca roku jubileuszowego będą eksponowane w tym muzeum. 

Kuratorka: Renata Higersberger

Wstęp na pokaz Olgi Boznańskiej z biletem do galerii stałych, dostępnym online i w kasach.

Szczegółowy program wydarzeń towarzyszących

Organizator Muzeum Narodowego w Warszawie: 

Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego

informacja prasowa

60. Wratislavia Cantans: Msza h-moll J. S. Bacha i Vox Luminis /zapowiedź koncertu RAJ 2)

11 września o 19.00 usłyszymy Mszę h-moll Johanna Sebastiana Bacha.  Arcydzieło przekraczające granice muzycznych form, wyznań religijnych i epok historycznych pod dyrekcją Lionela Meuniera zaprezentują artyści Vox Luminis i Freiburger Barockorchester.

Vox Luminisc, fot. Leslie Artamonow

Historia powstania monumentalnego utworu rozpoczyna się w 1733 roku. Jej początki łączą się ze śmiercią Augusta II Mocnego – króla Polski i, jako Fryderyka Augusta I, elektora Saksonii. Johann Sebastian Bach, licząc na objęcie stanowiska kompozytora na drezdeńskim dworze kolejnego z Wettynów – Augusta III (Fryderyka Augusta II), stworzył rozbudowaną mszę w formie missa brevis złożoną z części Kyrie i Gloria, którą następnie przesłał do Drezna. Nie spełniła ona jednak pokładanych w niej nadziei. Co prawda Bach ostatecznie upragnioną posadę otrzymał, ale nastąpiło to dopiero w 1736 roku.

Do dzieła mistrz powrócił w latach czterdziestych XVIII wieku. Jedną z największych zagadek w historii muzyki pozostanie odpowiedź na pytanie, co nim wówczas kierowało. Rozbudował bowiem Mszę tak znacznie, że stała się zbyt obszerna do liturgicznego wykorzystania. Według bodaj najbardziej przekonującej hipotezy konstruując tę ogromną kompozycję, Bach pragnął ocalić od zapomnienia swoje drobniejsze utwory – kantaty i koncerty instrumentalne, których fragmenty w nią wplótł. W przypadku Sanctus mamy natomiast do czynienia z samodzielnym niegdyś dziełem napisanym przez Bacha w 1724 roku. W efekcie Msza h-moll w wyjątkowy sposób łączy w sobie najbardziej wyraziste cechy stylu artysty oraz luterańską teologię, którą jest on przesiąknięty, z katolicką liturgią ery kontrreformacji. Po ekumenicznym przełomie w XX wieku cechy te nadały Mszy h-moll nowy wymiar.

Program:

Johann Sebastian Bach Msza h-moll BWV 232

Wykonawcy:

Lionel Meunier – dyrygent

Erika Tandiono – I sopran 

Sophia Faltas – II sopran 

William Shelton – I alt  

Victoria Cassano – II alt

Raphael Höhn – tenor

Sebastian Myrus – I bas

Felix Schwandtke – II bas

Vox Luminis

Freiburger Barockorchester

Czas trwania: 150 minut

Lokalizacja:

Wrocław, kolegiata Świętego Krzyża i św. Bartłomieja

plac Kościelny 1, Wrocław

informacja prasowa

Plany repertuarowe Wrocławskiego Teatru Lalek 2025/2026

Sezon 2025/2026 będzie dla Wrocławskiego Teatru Lalek wyjątkowy pod kilkoma względami. Na początku 2026 r. rozpoczniemy obchody jubileuszu 80-lecia, wiosną  czeka nas 8. edycja organizowanego co dwa lata Przeglądu Nowego Teatru dla Dzieci, a zaraz po niej remont Dużej Sceny. W tym bogatym w wydarzenia sezonie będziemy prowadzić regularną i jak zawsze intensywną działalność artystyczną, edukacyjną i włączającą. Przed nami spektakle wyjazdowe, nowe cykle warsztatowe, działania na rzecz dostępności, a także trzy premiery.

Wrocławski Teatr Lalek, fot. Helena Milanowska

Nowy sezon otworzy premiera spektaklu „Olbrzyyym!” Phillipe’a Dorina w reżyserii Karoliny Maciejaszek (4.10.2025) dla dzieci w wieku szkolnym (7+). Zimą 2026 r. student wrocławskiej reżyserii Piotr Żukowski wyreżyseruje na naszej scenie swój debiut, „Brzydkie Kaczątko” dla dzieci w wieku przedszkolnym (3+). Ostatnią premierą sezonu będzie przedstawienie inspirowane poezją Juliana Tuwima i czeskiego poety Ivana Wernischa, stworzone przez czesko-słowacki duet SKUTR. Ta czesko-słowacko-polska premiera otworzy 8. Przegląd Nowego Teatru Dla Dzieci, który jak dotąd będzie przeglądem najciekawszych przedstawień z Polski i zza granicy. 

PREMIERY

1.

OLBRZYYYM!

Tekst: Philippe Dorin

Przekład: Ewa Umińska-Plisenko

Reżyseria: Karolina Maciejaszek

Scenografia, kostiumy, formy lalkowe: Marta Kodeniec

Muzyka: Mateusz Czarnowski

Asystent reżyserki: Siarhei Artsiomenka

Obsada: Marta Kwiek, Tomasz Maśląkowski, Mateusz Zilbert

Spektakl dla osób od 7. roku życia

Premiera 4.10.2025

Duża Scena

Trójka dzieci nie może zasnąć i opowiada sobie historię o strasznym Olbrzymie. Opowiadając, jednocześnie odgrywa ją na oczach widzów. Głodny wielkolud staje pod bramami miasta, budząc przerażenie w jego mieszkańcach. Rodzice ukrywają przed nim dzieci w strachu, że mógłby je pożreć. W pewnym momencie na jego drodze staje mała dziewczynka, która wydaje się wcale nie bać potwora, co więcej, sama wchodzi do jego paszczy. W brzuchu olbrzyma dziewczynka odkrywa nowy osobny świat, który okazuje się fascynujący i przyjazny. Tymczasem do wielkoluda zbliżają się polujący na niego myśliwi. Zabijają olbrzyma i wydostają z wnętrza dziewczynkę. Ta jednak wcale nie jest im wdzięczna…

OLBRZYYYM! Philippe’a Dorina to poetycka, surrealna i pełna humoru opowieść o strachu, która stawia pytanie o naturę naszych lęków i pokazuje, jak mogą urastać do niebotycznych, „olbrzyyymich” rozmiarów. Czy to, czego się boimy, istnieje naprawdę? A może jest tylko wytworem wyobraźni? Czy największego lęku nie budzi w nas to, czego nie znamy? Dlaczego strach tak łatwo zmienia się w agresję i chęć walki z wyobrażonymi potworami? I kto wtedy jest prawdziwym postrachem?

OLBRZYYYM! uczy empatii i zachęca do tego, by odrzucić lęk i być jak mała dziewczynka ze sztuki Dorina, z ciekawością i czułością przyglądająca się obcemu wielkoludowi.

2.

BRZYDKIE KACZĄTKO

Adaptacja baśni Hansa Christiana Andersena: Piotr Żukowski

Reżyseria: Piotr Żukowski

Asystent reżysera: Łukasz Filipowicz

Scenografia i kostiumy: Emilia Burtan i Kacper Szczęśniak

Muzyka: Maciej Domański

Obsada: Edyta Skarżyńska

Spektakl przeznaczony dla widzów od 3. roku życia 

Premiera: luty 2026

Mała Scena

Klasyczna baśń, która nigdy się nie zestarzeje. „Brzydkie kaczątko” Hansa Christiana Andersena opowiada o tym, że każdy z nas nosi w sobie potencjał rozwoju i zmiany. Mówi także o uczuciu, które towarzyszy dzieciom w zderzeniu ze światem dorosłych – że są niezdarne, niewystarczające, nie takie, jak powinny być. Uniwersalność tej baśni tkwi jednak nie tylko 

w tym, że jest opowieścią o dorastaniu, ale w tym, że wszyscy, również dorośli, mogą identyfikować się z nieprzystającym do otoczenia bohaterem. 

Spektakl adresowany jest do dzieci w wieku przedszkolnym i ich opiekunów i będzie fabularnie wierny adaptowanemu tekstowi. Chcemy, żeby przybliżał widzom klasyczną bajkę, zinterpretowaną na nowo przez przedstawicieli najmłodszego pokolenia twórców teatralnych. Piotr Żukowski, student reżyserii wrocławskiej Akademii Sztuk Teatralnych jest związany z WTL od kilku sezonów. Asystował reżyserom dwóch spektakli naszego teatru („Karolcia”, „Sprzedawcy bajek”) i dał się poznać jako niezwykle kreatywny i zaangażowany artysta. Przedstawienie w jego reżyserii będzie opartym na formach wizualnych monodramem uwielbianej przez dzieci i dorosłych aktorki WTL - Edyty Skarżyńskiej.

Mamy nadzieję, że nasze „Brzydkie kaczątko” stanie się dla wielu młodych widzów pierwszym świadomym zetknięciem z teatrem formy i z klasyką literatury. Zaangażowanie młodych twórców gwarantuje jednak, że w tym klasycznym lalkowym spektaklu nie zabraknie świeżego spojrzenia.

3.

TUWIM – WERNISCH (tytuł roboczy)

Wiersze: Julian Tuwim, Ivan Wernisch

Scenariusz i reżyseria: SKUTR (Martin Kukučka i Lukaš Trpišovsky)

Scenografia: Martin Chocholoušek

Kostiumy: Simona Rybakova

Reżyseria Światła: Alicja Pietrucka

Spektakl dla widzów od 9. roku życia

Premiera: 29.05.2026 na otwarcie 8. Przeglądu Nowego Teatru dla Dzieci

Duża Scena

Czesko-słowacki duet twórczy SKUTR - Lukaš Trpišovsky i Martin Kukučka - wraca do WTL. SKUTR to jedni z najważniejszych twórców czeskiej sceny teatralnej. Zrealizowali wiele nagradzanych spektakli, które były prezentowane nie tylko w Czechach, ale na festiwalach w Europie i Azji. SKUTR specjalizuje się w poetyckich inscenizacjach dla dorosłych, pracuje  w operach i teatrach dramatycznych w Czechach, Słowacji i w Niemczech. Lukaš Trpišovsky i Martin Kukučka jako dyrektorzy artystyczni kierują obecnie Teatrem Narodowym w Pradze. Zespół, z którym stale współpracują, to między innymi Simona Rybakova, nagrodzona Czeskim Lwem za najlepsze kostiumy filmowe i Martin Chocholoušek, którego spektakularne scenografie można oglądać na scenach czeskich i europejskich teatrów operowych  i dramatycznych. 

SKUTR zrealizował w WTL grane do dziś przedstawienie na podstawie baśni Andersena „JAKI TEN ŚWIAT JEST WIELKI!”, które miało premierę online w trakcie pandemii. Tym razem artyści planują połączyć wiersze dla dzieci polskiego klasyka Juliana Tuwima z twórczością Ivana Wernischa, uznawanego za najwybitniejszego żyjącego poetę czeskiego.  

Pozeja Wernischa jest wielobarwna, często oniryczna. Jego teksty z muzyką wykonywał m.in. kultowy zespół Plastic People of the Universe. I choć Wernisch zdecydowanie nie pisze dla dzieci, to pomysł wykorzystania jego twórczości w spektaklu dla młodego widza wydaje się niezwykle świeży. Bo czy nie jest pełen dziecięcej energii choćby wiersz „Kacperek”?

Włażę do pudła, jest noc

Wyłażę, jest dzień

Włażę tam, jest noc

Wyłażę, jest dzień

Włażę tam, jest noc

I tak bez końca

A kto mi tego zabroni?

(Wiersz z tomu „Pernambuko” w tłumaczeniu Leszka Engelkinga)

PRZEGLĄD NOWEGO TEATRU DLA DZIECI

Premierą duetu SKUTR otworzymy ósmą edycję Przeglądu Nowego Teatru Dla Dzieci (29.05 – 3.06.2026), który tradycyjnie odbywa się na w okolicach Dnia Dziecka. Jak zwykle planujemy zaprosić na festiwal najciekawsze nowe spektakle z Polski i wzbogacić ten główny nurt o kilka przedstawień z innych krajów Europy. Pokazom towarzyszyć będą spotkania z twórcami i bogaty program niebiletowanych warsztatów w ramach Ogrodu Sztuk. 

EDUKACJA

W nowym sezonie kontynuować będziemy również nasze działania pedagogiczne: cykl PORAŻKA! Warsztaty improwizacji teatralnej dla nieco starszych dzieci, codzienne warsztaty dla szkół i przedszkoli (m.in. warsztaty lalkowe, wycieczki po teatrze oraz warsztaty do spektakli), a także cykliczne spotkania zapoznające z kulisami pracy w teatrze: BOCZNE DRZWI DO TEATRU i MACHINA TEATRALNA. Kolejny sezon pracy rozpoczną nasze dwie stałe grupy teatralne: dziecięca WYTWÓRNIA oraz młodzieżowa ROBIMY.

W programie znajdą się także trzy zupełnie nowe cykle warsztatowe:

1.

TEATRALNE KLOCKI, czyli z czego składa się spektakl

Warsztaty dla rodzin z dziećmi w wieku 3-5 l.

prowadzący: Natalia Herman i Mateusz Zilbert

Twórcze warsztaty inspirowane elementami, z których składa się przedstawienie: muzyką, scenografią, słowem, animacją, światłem. Podczas zajęć razem z Natalią i Mateuszem – aktorami lalkarzami – stworzymy nasze własne, jedyne w swoim rodzaju i niepowtarzalne TEATRALNE KLOCKI, między innymi:

MUZYKĘ (używając naszych ciał i prostych instrumentów)

SCENOGRAFIĘ (z materiałów dostępnych dla każdego)

ŚWIATŁO (eksperymentując z lampkami i latarkami)

OPOWIEŚCI (przy pomocy zabaw i ćwiczeń impro)

...a także dużo, dużo więcej. 

informacja prasowa

2. 

CHODŹ! 

Teatralne podróże dla dzieci w wieku 1-3 l. wraz z bliskimi dorosłymi

Prowadząca: Monika Reks

Chodź, pobawmy się! Chodź, zobaczymy, co tam jest! Chodź na spacer! Chodź ze mną, pójdziemy razem… 

CHODŹ! to podróże po światach tworzonych na bieżąco podczas spotkania dzięki teatralnym narzędziom. Zapraszamy dzieci wraz z bliskimi dorosłymi na wspólne wyprawy 

do fantastycznych krain, które sami stworzymy za pomocą naszych rąk, nóg, głosów (właściwie każdej części nas – bo nawet kolana potrafią świetnie zagrać Himalaje!), a także lalek, przedmiotów i różnorodnych materii, które zapewniają bogate wrażenia sensoryczne. 

Podczas naszych podróży nie tylko rozwijamy ekspresję i spędzamy czas na wspólnym doświadczaniu. Zajęcia wspierają także rozwój motoryki małej i dużej, koordynację wzrokowo-ruchową, pobudzają rozwój zmysłów i zdolność koncentracji. Chcemy dostarczać dzieciom różnorodne doznania sensoryczne, rozwijać ich gotowość do poznawania nowego, a także podtrzymywać naturalną dla człowieka – zwłaszcza małego - ciekawość świata. 

Uwaga: Rodzice/opiekunowie biorą aktywny udział w zajęciach razem z dziećmi.

3.

ALE KOSMOS!

Warsztaty twórcze dla starszych dzieci i młodzieży (9+)

prowadzący: Piotr Soroka, Piotr Starczak

Znasz nasz teatr od dziecka, ale teraz już tu nie bywasz? Myślisz, że teatr lalek to miejsce dla małych dzieci? Albo że na warsztaty teatralne przychodzą tylko dziewczyny? 

Słyszymy to często, zwłaszcza od chłopców, dlatego zachęcamy: sprawdź! Przyjdź na ALE KOSMOS! - nasz nowy cykl warsztatowy dla starszych dzieci i młodzieży (bez towarzyszących dorosłych).

ALE KOSMOS! to teatralne warsztaty o marzeniach, podróżach (w miejscu i czasie), planach i wyobraźni. Powstały z myślą o chłopcach w wieku szkolnym, ale zapraszamy na nie wszystkie otwarte osoby, szukające dla siebie ciekawych zajęć i miejsca, gdzie mogą poznać nowych ludzi. Podczas warsztatów wraz z Piotrem (aktorem) i Piotrem (reżyserem i choreografem) działamy teatralnie: gramy, ruszamy się, tworzymy obiekty i formy, ale mamy też czas na poznanie się nawzajem i swobodną rozmowę w otwartej i przyjaznej atmosferze.

Warsztaty mają charakter cykliczny, a ich tematy krążą wokół kosmosu: zainspirowały nas m.in. czarne dziury, grawitacja, droga mleczna, ale także UFO i... pierogi :) Dlaczego właśnie kosmos? Bo, mimo że abstrakcyjny i odległy, jest świetnym punktem wyjścia do rozmowy o marzeniach, przygodach, planach, ciekawości i obawach przed nieznanym – czyli rzeczach bardzo nam bliskich.

Uwaga: Na warsztatach zapewniamy dostępność uczestnikom o szczególnych potrzebach, w tym z niepełnosprawnościami. Prosimy o zgłaszanie szczególnych potrzeb na adres: marta.kurowska@teatrlalek.wroclaw.pl 

DOSTĘPNOŚĆ

W sezonie 2025-2026 Wrocławski Teatr Lalek kontynuuje współpracę ze środowiskami osób 

o szczególnych potrzebach, w tym z niepełnosprawnościami. Staramy się wspierać widzów 

z wyzwaniami w obszarze widzenia, słyszenia, poruszania się, rozumienia i czucia.

Niemal wszystkie spektakle z repertuaru Teatru są opatrzone audiodeskrypcją, która wspiera odbiór przedstawień przez osoby z niepełnosprawnością wzroku, i tłumaczeniem PJM. Niektóre również posiadają napisy w języku polskim dla osób niesłyszących. Co zrobić, jeśli chcesz skorzystać z któregoś z tych udogodnień? Wystarczy zgłosić taką potrzebę podczas rezerwacji biletów!

Wszystkich widzów, którzy cenią Teatr różnorodny i otwarty, zapraszamy już w październiku na 13. Festiwal Kultury bez Barier. W ramach ogólnopolskiego święta kultury dostępnej zaprezentujemy spektakl „Kulawa kaczka i ślepa kura” w reżyserii Tomasza Maśląkowskiego. 

A dzieci, młodzież i dorosłych zaprosimy na towarzyszące przedstawieniu spotkania twórcze, dostępne dla uczestników z niepełnosprawnością wzroku oraz neuroróżnorodnych.

W odpowiedzi na wzrastającą liczbę dzieci i młodzieży, które doświadczają kryzysu zdrowia psychicznego (wg danych UNICEF w 2021 roku z powodu kryzysu cierpiało 9% dzieci w Polsce, a ponad 1.400 podjęło próbę samobójczą) rozwijamy działania, które wspierają proces zdrowienia. Dzięki dotacji w wysokości 83.000 zł, którą pozyskaliśmy w ramach Krajowego Planu Odbudowy:

przygotujemy bezpłatne przedprzewodniki do 7 spektakli z naszego repertuaru. Przeprzewodniki, czyli publikacje, w których opiszemy trudniejsze tematy, treści wrażliwe i intensywne bodźce w naszych przedstawieniach. Przedprzewodniki pomogą rodzicom i nauczycielom dzieci neuroróżnorodnych i szczególnie wrażliwych lepiej przygotować je na wizytę na spektaklu,

zaprosimy dzieci neuroróżnorodne, w tym w spektrum autyzmu i spektrum ADHD, 

na cykl bezpłatnych warsztatów twórczych, które pozwolą im się dobrze poczuć w naszym Teatrze,

od września do lutego będziemy wspierać proces zdrowienia dzieci i młodzieży 

z dziennych oddziałów psychiatrycznych podczas dwóch cykli bezpłatnych warsztatów twórczych.

Współpracujemy z psychologami i terapeutami integracji sensorycznej, a także zdobywamy wiedzę podczas intensywnego programu szkoleniowego, który zrealizujemy we współpracy 

z Fundacją Katarynka.

Dbamy również o rozwój zespołu. Wrocławski Teatr Lalek uczestniczy w programie Narodowego Centrum Kultury „Projektowanie Uniwersalne Kultury” (zadanie 1. oraz zadanie 3.3.) Podczas szkoleń, wizyt studyjnych i spotkań z tutorką uczymy się, jak tworzyć ofertę dostępną m.in. dla widzów z niepełnosprawnościami. I w jaki sposób współpracować z ekspertami 

i samorzecznikami, by nasze propozycje najlepiej odpowiadały na szczególne potrzeby dzieci i młodzieży.

WYJAZDY

Nowy sezon to nie tylko działalność w siedzibie, ale także wyjazdy festiwalowe.

17.09 o godz. 10:00 spektakl „Zła dziewczynka” zostanie zagrany w Wałbrzychu w ramach 

VII Festiwalu małych Prapremier organizowanego przez Teatr Lalki i Aktora w Wałbrzychu; prezentacja na dużej scenie Teatru Dramatycznego im. J. Szaniawskiego w Wałbrzychu, 

pl. Teatralny 1.

26.09 o godz. 17:00 spektakl „Misiaczek” pokażemy widzom w Rzeszowie w ramach 15. Festiwalu Teatrów Ożywionej Formy „MASKARADA” 2025 „superMOCE” organizowanego przez Teatr Maska w Rzeszowie

18.10 o godz. 11:00 i 16:00 zagramy „Karolcię” w Opolu w ramach XXXII Ogólnopolskiego Festiwalu Teatrów Lalek organizowanego przez Opolski Teatr Lalki i Aktora im. Alojzego Smolki

19.10 o godz. 10:00 i 12:00 spektakl "Kulawa kaczka i ślepa kura" zagramy również w Opolu 

w ramach tegoż XXXII Ogólnopolskiego Festiwalu Teatrów Lalek

20.10 o godz. 18:00 nasza „Karolcia” zagości w Warszawie w ramach 29. edycji Międzynarodowego Festiwalu Teatrów dla Dzieci i Młodzieży KORCZAK DZISIAJ pod hasłem „Wyobraź to sobie, sobie”. Organizator: Polski Ośrodek Międzynarodowego Stowarzyszenia Teatrów dla Dzieci i Młodzieży ASSITEJ; prezentacja w Teatrze Polskim w Warszawie

30.11 o godz. 16:00 w ramach Festiwalu Boska Komedia w Teatrze Łaźnia Nowa zagramy „Odyseję”.

KONTAKT 

Wrocławski Teatr Lalek 

Pl. Teatralny 4, Wrocław

BILETY I REZERWACJE

Biuro Organizacji Widowni

T: 71 335 49 11, 71 335 49 12

F: 71 335 49 13

widownia@teatrlalek.wroclaw.pl

Bilety online: https://bilety.teatrlalek.wroclaw.pl/ 

https://www.teatrlalek.wroclaw.pl/pl/ 

60. Wratislavia Cantans: "Wiecznie kwitnące" i Martha Argerich /zapowiedź/

9 września o 19.00 – w ramach festiwalu Wratislavia Cantans - wystąpi zwyciężczyni Konkursu Chopinowskiego z 1965 roku, która  pozostaje jedną z najbardziej fascynujących wirtuozek naszych czasów: Martha Argerich. Towarzyszyć jej będzie maestro Charles Dutoit i Orchestre Philharmonique de Monte-Carlo. W wykonaniu artystów zabrzmią kompozycje Maurice’a Ravela i Ludwiga van Beethovena.

Koncert rozpocznie Pavane pour une infante défunte Maurice’a Ravela, kompozycja z 1899 roku. Przeznaczona na niewielką orkiestrę wersja pochodzi z 1910 roku. Jest to stylizacja powolnego hiszpańskiego tańca dworskiego, cieszącego się dużą popularnością w XVI i XVII wieku. Tytuł może być trochę mylący, utwór nie jest bowiem poświęcony żadnej konkretnej postaci – wyraża entuzjazm chlubiącego się baskijskim pochodzeniem autora wobec kultury muzycznej Półwyspu Iberyjskiego. W późniejszych latach Ravel uznał to dzieło za nieudane, co nie przeszkodziło Pavane pour une infante défunte w zyskaniu wielkiej popularności. Wiadomo, że kompozytor troszczył się, aby tempo jego utworu nie było zbyt wolne. Po jednym z wykonań miał powiedzieć do pianisty: „to Pawana dla zmarłej infantki, a nie Zmarła pawana dla infantki”. W pierwszej części wieczoru zabrzmi także I Koncert fortepianowy C-dur Ludwiga van Beethovena. Również w przypadku tej jasnej, nasyconej wielką energią i w zasadzie jeszcze klasycznej kompozycji jej tytuł jest mylący. Był to bowiem drugi napisany przez mistrza z Bonn koncert fortepianowy, a numer nadał mu wydawca. Jest to dzieło, które Argerich ma w repertuarze od… 1949 roku, znalazło się ono bowiem w programie pierwszego publicznego występu ośmioletniej wówczas pianistki. Ma ono dla niej wyjątkowe znaczenie i artystka często po nie sięga, a jej interpretacje, pomimo upływu wielu dekad, nadal pełne są blasku.

Efektowna suita Valses nobles et sentimentales powstała w 1911 roku – najpierw w wersji fortepianowej, a rok później orkiestrowej. Tytuł odnosi się do dwóch zbiorów Franza Schuberta, a partyturę poprzedza cytat z francuskiego poety symbolisty Henri’ego de Régniera: „pyszna i ciągle nowa przyjemność bezużytecznego zajęcia”. Dzieło Ravela składa się z ośmiu ogniw, a chociaż pisząc je, kompozytor zapewniał o przywiązaniu do romantycznej tradycji, to orkiestracja z wydatnym udziałem instrumentarium perkusyjnego jest kompletnie odmienna od stylu Schuberta. Wieczór zwieńczy II Suita z baletu "Dafnis i Chloe" premierowo zaprezentowanego przez Ballets Russes w 1912 roku. W jej wykonaniu weźmie udział także Chór NFM. Maestro Dutoit dyrygował już tym zespołem w 2019 roku podczas występu w Katowicach. Fragmenty francuskiej kompozycji, których wysłuchamy, to muzyka z finałowej sceny widowiska przedstawiającego antyczną historię miłosną. Wschodzący świt jest tu świadkiem ponownego zjednoczenia "Dafnisa i Chloe" uprowadzonej wcześniej przez piratów, uratowanej jednak przez greckiego boga Pana. Kochankowie ślubują sobie miłość, co przybyłe bachantki świętują żywiołowym tańcem.

Program:

Maurice Ravel Pavane pour une infante défunte

Ludwig van Beethoven I Koncert fortepianowy C-dur op. 15

***

Maurice Ravel Valses nobles et sentimentales; II Suita z baletu Dafnis i Chloe

Wykonawcy:

Charles Dutoit – dyrygent 

Martha Argerich – fortepian

Chór NFM

Pierre-Louis de Laporte – przygotowanie Chóru NFM 

Lionel Sow – kierownictwo artystyczne Chóru NFM

Orchestre Philharmonique de Monte-Carlo

Czas trwania:

120 minut

60. Wratislavia Cantans: Veni in hortum meum /zapowiedź koncertu/

8 września o 19.00 – w ramach Festiwalu Wratislavia Cantans – usłyszymy najwcześniejsze kompozycje do tekstu "Pieśni nad Pieśniami"w wykonaniu Agnieszki Budzińskiej-Bennett i jej zespołu ensemble Peregrina. W programie m. in. Pierre Abélard i Hildegarda z Bingen.

Agnieszka Budzińska-Bennett, fot. Laelia Milleri 2022

"Teraz mnie prowadź, zwłoki nie przyczynię. / Dla mnie iść z tobą, jakby zostać w Raju, / Samej tu zostać prawdziwe wygnanie” [tłum. Władysław Bartkiewicz] – w ostatniej pieśni Raju utraconego w ułożonych przez Johna Miltona wersach Ewy swoje odbicie znajduje tradycja średniowiecznej poezji miłosnej. Najpopularniejszym typem utworu poetyckiego była wówczas skierowana do ukochanej osoby zachęta, rodzaj zaproszenia do wspólnej ucieczki w lepsze miejsce. Za wzorzec takiego tekstu służyła biblijna Pieśń nad Pieśniami.

Muzyczne opracowania tekstów księgi, której autorstwo zwyczajowo przypisuje się królowi Salomonowi, zyskały szczególną popularność w okresie późnego średniowiecza i renesansu. Podkreślając jej znaczenie w kształtowaniu kultury muzycznej Europy, ensemble Peregrina Agnieszki Budzińskiej-Bennett podczas 60. Międzynarodowego Festiwalu Wratislavia Cantans sięgnie tymczasem po najwcześniejsze dzieła stworzone do tekstu starotestamentowych wersów. Muzycy specjalizujący się w popularyzacji słabo znanego, dawnego repertuaru zaprezentują utwory powstałe w ciągu aż pięciu wieków.

Wykorzystywane szczególnie chętnie podczas nabożeństw maryjnych umuzycznione teksty Canticum Canticorum cechują wyjątkowo ozdobne formy i stawiane przed wykonawcami wymagania techniczne. Część utworów przybiera formę dialogów między Oblubienicą a Oblubieńcem. Większość z kompozycji, które znalazły się w programie festiwalowego koncertu, to oczywiście dzieła anonimowe. W repertuarze znalazło się jednak miejsce również na opracowanie antyfony Sicut malum, na podstawie badań stylokrytycznych przypisywane św. Hildegardzie z Bingen, czy Quis est hic św. Brunona z Segni, opata benedyktyńskiego klasztoru na Monte Cassino. Kolejny z autorów – Piotr Abelard – to znany średniowieczny filozof, który zapisał się w historii kultury dzięki swojej miłości do Heloizy. Ciekawostką będzie zestawienie śląskiego opracowania antyfony Meliora sunt z jego szesnastowiecznym odpowiednikiem pochodzącym z… Islandii.

Program:

Veni in hortum meum – najwcześniejsze utwory do tekstu Pieśni nad Pieśniami:

Vox dilecti – antyfona (Tegernsee, Bawaria, XV w.)                     

Tota pulchra / TENOR – motet (Niemcy, XIV w.)                

Salve nobilis V. Odor tuus – responsorium z polifonicznym wersetem (Sankt Lambrecht, XIVw.) 

Flos regalis – cantilena (Anglia, XIV w.)                    

Epithalamia – prosa (Canterbury, Anglia, XI/XII w.) 

Meliora sunt – antyfona (Śląsk, XV w.)

Meliora sunt – antyfona dwugłosowa (Islandia, XVI w.)

Epithalamia-Estampie – utwór instrumentalny                

Veni dilecte – dramat liturgiczny (Ratyzbona, XII w.)            

Pierre Abélard Epithalamica – prosa (Nevers, XII w.)

Tamquam sponsus – antyfona trzygłosowa (Śląsk, XV w.)

Estampie                                        

Hildegarda z Bingen? Sicut malum – antyfona (Nadrenia, XV w.)

Descendi in hortum meum / ALMA – motet dwugłosowy (Bawaria, XIV w.) 

Anima mea liquefacta est / Descendi in hortum meum / ALMA  – motet trzygłosowy (Paryż, XIII w.)

Bruno di Segni Quis est hic (Włochy, XI w.)

In lectulo meo – antyfona (Tegernsee, Bawaria, XV w.)    

Fulcite me floribus – antyfona dwugłosowa (Niemcy, XIV w.)            

Venit dilectus meus in ortum suum – antyfona (Anglia, XIV w.)

Venit dilectus meus in ortum suum – antyfona trzygłosowa (Anglia, XV w.)

Wykonawcy:

ensemble Peregrina:

Agnieszka Budzińska-Bennett – śpiew, harfa, kierownictwo artystyczne

Lorenza Donadini – śpiew

Grace Newcombe – śpiew, harfa

Sabine Lutzenberger – śpiew

Tessa Roos – śpiew

Matthieu Romanens – śpiew

Baptiste Romain – fidel

Czas trwania:

60 minut

Lokalizacja:

Wrocław, kolegiata Świętego Krzyża i św. Bartłomieja

plac Kościelny 1, Wrocław

informacja prasowa