Nie ma sztuki, która byłaby obojętna wobec swojego czasu. Artysta jest zawsze głęboko osadzony w rzeczywistości. I jego sztuka – co oczywiste – też. Ale ujawnia się to na różne sposoby, najczęściej nie wprost, czasami dyskretnie, ironicznie, przewrotnie, paradoksalnie. Bywa, że przez zaprzeczenie, programowy eskapizm. Strategie są rozmaite, ale rzeczywistość jedna, i to do niej artysta się odnosi.
Chcieliśmy zrobić wystawę, która byłaby wystawą historyczną, to znaczy taką, która próbuje odnieść się do historii, do dominującej dziś – w Polsce 2018 roku – narracji rezurekcyjnej, niepodległościowej. Ale jednocześnie by nie była to wystawa rocznicowa, tematyczna, ani też krytyczna, kontestatorska. Zadaliśmy sobie pytanie o obraz historii alternatywnej. Co by było, gdyby malarze z grupy Pendzle (i piszący te słowa) nie żyli współcześnie, ale w następstwie pokoleń, po sobie, jeden po drugim. Zsumowaliśmy liczbę przeżytych przez nas lat i wyszły ponad cztery stulecia – 454 lata. Kawał czasu polskiej sztuki.
Taką koncepcję nowej wystawy w Galerii Sztuki im. Jana Tarasina zaproponował jej kurator, prof. Waldemar Baraniewski. W Kaliszu zostaną zaprezentowane prace artystów z grupy Pendzle, którą tworzą czołowi warszawscy malarze: Tomasz Ciecierski, Ryszard Grzyb, Robert Maciejuk, Paweł Susid i Włodzimierz Jan Zakrzewski. Jednym z jej współtwórców był zmarły w 2010 roku Tomasz Tatarczyk. Od kilku lat uzupełnia grupę nie malarz, a rzeźbiarz – Krzysztof M. Bednarski.
Kurator wystawy tak napisał o artystach: Pendzle to ugrupowanie towarzyskie, rodzaj grupy dyskusyjnej skupiającej artystów z różnych pokoleń i formacji, których łączy potrzeba malowania i intelektualnej refleksji nad obrazem. Każdy z nich w nieco odmienny sposób prowadzi nieustanny dyskurs z obrazem. W obrębię własnej praktyki artystycznej i wobec współczesnej kultury wizualnej. Realizowane przez nich koncepcje obrazu są odmienne, ale wyrastają z jednego obszaru – tradycji nowoczesności i modernizmu, z ich kategoriami i koncepcjami dzieła; w tym także – stosunku do rzeczywistości, swojego czasu, historii.
Grupa Pendzle nie jest ugrupowaniem programowym. Tym, co spaja tworzących ją artystów, jest pewien typ inteligencji, poczucia humoru i wzajemnej ciekawości. Nie da się tych wartości przełożyć na coś konkretnego w obrazie czy też zbudować z nich manifestu programowego. Ale gdyby dzieliły ich zdecydowanie odmienne poglądy na sztukę, współpraca nawet na gruncie towarzyskim byłaby bardzo trudna. Łączy ich, bez wątpienia, wiara w malarstwo jako sztukę aktualną dziś, na początku XXI wieku.
Wernisaż wystawy „454 lata sztuki polskiej. Historyczna Wystawa Grupy Pendzle” odbędzie się wyjątkowo w sobotę, 27.10. 2018 r. o godzinie 18.00, a o godzinie 19.00 zapraszamy na spotkanie autorskie.
Artyści
Krzysztof M. Bednarski
Urodził się w 1953 roku w Krakowie. W latach 1973-1978 studiował na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowni prof. Jerzego Jarnuszkiewicza i prof. Oskara Hansena. Jeszcze podczas studiów związany był blisko z teatrem Jerzego Grotowskiego, dla którego w latach 1976-1981 projektował plakaty. Od 1986 roku mieszka w Rzymie; intensywnie obecny jest również na polskiej scenie artystycznej. Najbardziej znaną jego realizacją jest instalacja rzeźbiarska Moby Dick z 1987 roku (w kolekcji Muzeum Sztuki w Łodzi) – swoista ikona sztuki rzeźbiarskiej w Polsce ostatnich dwóch dekad XX wieku. Autor rzeźb nagrobnych, m.in.: Konstantego Puzyny, Krzysztofa Kieślowskiego, Ryszarda Cieślaka, Wojciecha Fangora, Krzysztofa Krauzego, oraz pomników Incontro con Federico Fellini (Rimini, 1994), Fryderyka Chopina La note bleue (Wiedeń, 2010), a także rzeźby Thanatos Polski (kolekcja MN we Wrocławiu, 1984), poświęconej pamięci przyjaciół z Teatru Laboratorium Jerzego Grotowskiego. Kilkakrotnie wyróżniony stypendium MKiDN oraz w latach 1988-1989 stypendium Rządu Włoskiego. Laureat nagrody im. Katarzyny Kobro i Franco Cuomo International Award. Odznaczony Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.
Tomasz Ciecierski
Urodził się w 1945 roku w Krakowie. Studiował na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie w 1971 roku uzyskał dyplom w pracowni prof. Krystyny Łady-Studnickiej. W tym samym roku wyjechał do USA, przez rok przebywał w Nowym Jorku. W 1971 roku powrócił do Polski i podjął pracę na ASP w Warszawie. Amsterdamie, w 1985-1986 w Atelierhaus w Worpswede i w 1990-1991 w Musee d’Art Contemporain w Nimes. Brał udział w prestiżowych międzynarodowych pokazach sztuki, m.in. na 19. Biennale w Sao Paulo (1987) oraz Documenta w Kassel (1992). Współpracuje z Galerią Foksal i Galerią Le Guern w Warszawie, Galerią Ego w Poznaniu, Wetering Galerie w Amsterdamie (do 2014) i Galerie Hans Strelow w Düsseldorfie. W 1999 roku otrzymał nagrodę im. Jana Cybisa za dorobek twórczy. Mieszka i pracuje w Warszawie.
Ryszard Grzyb
Urodził się w 1956 roku w Sosnowcu. Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu w pracowni prof. Zbigniewa Karpińskiego (1976-1979) oraz na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (1979-1981). Dyplom uzyskał w pracowni prof. Rajmunda Ziemskiego. W latach 1982-1992 był członkiem grupy artystycznej Gruppa, z którą wystawiał i uczestniczył w jej akcjach. Był też współzałożycielem i wydawcą pisma Gruppy – „Oj dobrze już” (1984-1988). Od połowy lat osiemdziesiątych odbył kilka podróży artystycznych: w 1986 roku, razem z Ryszardem Woźniakiem, przebywał na stypendium w Berlinie Zachodnim, w latach 1990-1991 gościł w Kolonii na zaproszenie Rafała Jablonki, w 1995 roku znalazł się ponownie w Niemczech na stypendium w Lamspringe, a w 1996 w Saignon na zaproszenie Kamili Regent i Pierre’a Jaccauda. Równolegle do malarstwa uprawia twórczość poetycką, zadebiutował jeszcze w okresie studiów we Wrocławiu. W 2004 roku rozpoczął multimedialny projekt Zdania napowietrzne, w ramach którego kolekcjonuje krótkie sentencje poetyckie, „absurdalne haiku” i umieszcza je w kontekście zupełnie obcym poetyckim eksperymentom – na billboardach, pocztówkach, ołówkach, kubkach, zmienia je w neony, tabliczki informacyjne. Laureat Nagrody im. Jana Cybisa w roku 2010. Instruktor karate (3 dan) i boksu tajskiego.
Robert Maciejuk
Urodził się w 1965 roku w Białej Podlaskiej. W latach 1985-1990 studiował na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie pod kierunkiem prof. Stefana Gierowskiego i prof. Ryszarda Winiarskiego. Do 1995 roku pracował jako asystent na ASP. Współpracuje z Galerią Foksal i Galerią Le Guern w Warszawie. Uhonorowany nagrodą im. Jana Cybisa za rok 2009. Mieszka i pracuje w Warszawie.
Paweł Susid
Urodził się w 1952 roku w Warszawie. Po ukończeniu Technikum Mechanicznego przy ul. Stalingradzkiej 33 (obecnie Jagiellońska), specjalność – obróbka skrawaniem, w latach 1973-1978 studiował na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Dyplom uzyskał w pracowni prof. Tadeusza Dominika, a aneks z litografii w pracowni prof. Mariana Rojewskiego. Po studiach przez pięć lat pracował w reklamie warszawskich kin „Atlantic” i „Śląsk”. W latach 1984- 1992 prowadził Galerię Młodych przy Klubie Prasy i Książki „Bielany” oraz Galerię Nieprofesjonalistów przy Dzielnicowym Domu Kultury Robotniczej. Po zmianach ustrojowych wiele lat imał się różnych zajęć, m.in. trzy lata pracował jako nauczyciel techniki i plastyki w szkołach: podstawowej, gimnazjum i liceum. Dziewięć lat pracował jako instruktor ceramiki w Pałacu Młodzieży. Od 2009 roku wykłada w warszawskiej ASP, obecnie jako prof. ASP dr hab. prowadzi Pracownię Koncepcji Obrazu na Wydziale Sztuki Mediów. W 2011 roku został laureatem Nagrody im. Jana Cybisa. Mieszka i pracuje w Dziekanowie Bajkowym pod Warszawą.
Włodzimierz Jan Zakrzewski
Urodził się w 1946 roku w Łodzi. Jego ojciec, Włodzimierz Zakrzewski, był malarzem i plakacistą, a matka, Elżbieta Owsepian-Zakrzewska, malarką. W latach 1964-1970 studiował na Wydziale Malarstwa warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Dyplom uzyskał w pracowni prof. Krystyny Łady-Studnickiej. W 1981 roku wyjechał z Polski i zamieszkał w USA w stanie Nowy Jork. Ma na swoim koncie pobyty rezydenckie: w latach 1978-1979 i 1982 w Stedelijk Museum w Amsterdamie; w 1994 roku w de Pont Foundation w Amsterdamie; w latach 1995-1996 w Künstlerhaus Bethanien w Berlinie. Od 1990 roku dzielił swój czas pomiędzy Nowym Jorkiem a Warszawą, od 2001 roku mieszka i pracuje w Warszawie.
Wystawę będzie można obejrzeć w Galerii Sztuki im. Jana Tarasina w terminie:od 27.10. do 1.12.2018 r.
Więcej informacji na stronie Galerii: www.tarasin.pl
informacja prasowa
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz