Ars Cameralis - niezwykłe koncerty w Oratorium Marianum /relacja/

 "Małe jest piękne", jak powiedział Ernst Schumacher. Słowa te można odnieść do różnych dziedzin, także do muzyki kameralnej, którą wykonuje zazwyczaj niewielkie grono wykonawców, w realiach bardziej intymnych niż wielka sala koncertowa. Towarzyszy im znajdujące się w pobliżu skromne grono słuchaczy – wybrańców, by nie rzec: wtajemniczonych, współtworzących wraz z muzykami jakiś szczególny rodzaj więzi. Takie są właśnie koncerty w cyklu Ars Cameralis, które odbywają się co miesiąc w pięknej barokowej przestrzeni Oratorium Marianum we Wrocławiu.

Mariusz Patyra (skrzypce) i   Radosław Kurek (fortepian) podczas koncertu w Oratorium Marianum, 
13 października 2023 r. fot. Barbara Lekarczyk-Cisek

Mariusz Patyra   –  prawdziwy uczeń Wieniawskiego

Zaczęło się od górnego C, kiedy to 13 października zabrzmiał koncert w wykonaniu znakomitego skrzypka Mariusza Patyry, który w towarzystwie Radosława Kurka, grającego na fortepianie, zaprezentował kompozycje Henryka Wieniawskiego, Johannesa Brahmsa, Antonia Bazziniego i Fryderyka Chopina. Walorem nie do przecenienia było słowo wstępne prof. Marka Dyżewskiego, dzięki któremu słuchacze mogli bardziej świadomie słuchać prezentowanych kompozycji, ale także dowiedzieć się, jaka jest idea owych comiesięcznych muzycznych spotkań.

Otóż cykl Ars Cameralis powstał z inicjatywy Fundacji Forum Artis im. Marka Tracza, a jej zamierzeniem było nade wszystko ukazywanie piękna dzieł muzyki kameralnej. 

"Słusznie mówi się – czytamy w programie pierwszego z koncertów tego cyklu – że muzyka kameralna jest <sztuką dla wybranych >. Bo tylko wykonawcy najwyższej miary potrafią ukazywać piękno jej dzieł. I tylko słuchacze o wyrafinowanym smaku i szczególnej wrażliwości są w stanie na to piękno się otworzyć i nim zachwycić. Wyjątkowym wyzwaniem jest muzyka kameralna przede wszystkim dla jej twórców". 

Prof. Marek Dyżewski przedstawił również wykonawców: Mariusza Patyrę – laureata wielu nagród, w tym m. in. Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego Józefa Joachima w Hanowerze,  Międzynarodowego Konkursu Stradivariego w Cremonie (1998), IV nagrody i specjalnego wyróżnienia Odense Symphony Orchestra na Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym Carla Nielsena w Odense (2000). Otrzymał I nagrodę (jako pierwszy Polak!), nagrodę specjalną za najlepszą interpretację "Kaprysów" Paganiniego i kopię skrzypiec "Il Cannone" należących do wielkiego wirtuoza na Concorso internazionale di violino "Premio Niccolò Paganini" w Genui. 

Z kolei pianista Radosław Kurek jako pianista - kameralista zdobywał nagrody i wyróżnienia na konkursach w Indianapolis, Genewie, Monachium, Terni, Shumen, Narwie, Florencji, Warszawie, Łodzi, Wrocławiu, Gdańsku, Katowicach. Najwyżej ceni sobie wyróżnienia The Bridget Doolan Prize za najlepsze wykonanie utworu W. A. Mozarta na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym w Dublinie. 

Poznaliśmy także okoliczności powstania Sonaty Nr 2 A-dur op. 100 Johannesa Brahmsa, która stanowiła trzon tego koncertu – najkrótsza i uważana za najbardziej liryczną z trzech sonat skrzypcowych Brahmsa. Uważa się ją również za utwór najtrudniejszy do dobrego wykonania, a zarazem osiągnięcia równowagi pomiędzy liryzmem a wirtuozerią. Prawykonanie Sonaty Nr 2 odbyło się w Wiedniu 2 grudnia 1886 roku. Na skrzypcach zagrał wówczas Joseph Hellmesberger,  któremu towarzyszył przy fortepianie sam Brahms. Nadając utworowi formalny tytuł "Sonata na fortepian i skrzypce", zamiast zwyczajowego: "Sonata na skrzypce i fortepian", Brahms wskazał, że partia fortepianu jest tak samo ważna jak partia skrzypiec

Dla tych z Państwa, którzy na koncercie nie byli, a chcieliby posmakować gry Mariusza Patyry i posłuchać słowa wstępnego Marka Dyżewskiego:

56. Międzynarodowy Festiwal H. Wieniawskiego - Koncert inauguracyjny (Mariusz Patyra) 

Książek Piano Duo, czyli uroki  transkrypcji

Przedstawiając duet artystów prof. Marek Dyżewski podkreślał, jak ważna jest formacja, którą otrzymuje muzyk. W przypadku Krzysztofa Książka podkreślił, że kształcił się pod opieką Stefana Wojtasa, którego z kolei uformował inny wybitny pedagog, Ludwig Stefański, mąż wybitnej pianistki Haliny Czerny-Stefańskiej. Otóż Stefan Wojtas mieszkał w domu tej pary do 1968 roku, miał tam własny pokój z fortepianem i pobierał u prof. Stefańskiego wielogodzinne lekcje gry na tym instrumencie. Tacy to byli ludzie: serdeczni, bezinteresowni i nadzwyczaj pracowici. Tę pracowitość, motywację dźwigania się wzwyż, odziedziczył poniekąd Krzysztof Książek, podobnie jak jego koleżanka ze studiów,  a obecnie żona, Agnieszka Zahaczewska-Książek. Duet powstał jeszcze podczas studiów w Akademii Muzycznej w Bydgoszczy. Po siedmiu latach wytrwałej pracy przyszły sukcesy, m.in. II Nagroda i Nagroda Specjalna za najlepsze wykonanie dzieł Schuberta w Jeseniku czy I Nagroda Specjalna na III Międzynarodowym Konkursie Duetów Fortepianowych im.  Suzany Szӧrenyi w Bukareszcie. W 2021 roku zostali zwycięzcami II Międzynarodowego Konkursu Muzyki Polskiej im. Stanisława Moniuszki w Rzeszowie, w kategorii "zespoły kameralne". 

Część swojego wystąpienia poświęcił Marek Dyżewski zjawisku transkrypcji, określając ją jako przeniesienie na inne spectrum dźwiękowe, dzięki czemu dzieło uzyskuje nowe wcielenie, czasami wręcz nowe życie. Sztandarowym przykładem mogą być "Obrazki z wystawy" Modesta Musorgskiego, powstałe po obejrzeniu akwarel przyjaciela,  Wiktora Hartmanna. Musorgski mocno przeżył jego niespodziewane odejście. Żal z powodu straty przyjaciela sprawił, że każdemu z dziesięciu obrazom, które zrobiły na nim największe wrażenie, poświęcił jedną miniaturę. Z kolei Maurice Ravel przeniósł je z oryginalnej wersji na fortepian na orkiestrę i tak rozpoczął się triumfalny pochód "Obrazków..." przez światowe estrady, co przyczyniło się także do zainteresowania pianistów oryginalną wersją kompozycji.

Znane są również nowe wcielenia muzyki Chopina, np. w wykonaniu Singer Singers, Novi , Camerata Silesia czy ostatnio Polish Cello Quartet, grający muzykę Chopina na wiolonczelach. Tradycja transkrypcji jest nienowa –  znane są transkrypcje utworów skrzypcowych utworów Vivaldiego, dokonanych przez Johanna Sebastiana Bacha na organy. 

Takiej transkrypcji dokonali również Krzysztof Książek i Agnieszka Zahaczewska-Książek, biorąc sobie za cel Uwerturę do "Snu nocy letniej" F. Mendelssohna-Bartholdy`ego, co było z pewnością dużym wyzwaniem, zakończonym jednakże sukcesem. 

Posłuchajmy tego utalentowanego duetu w transkrypcjach L. van Beethovena- 8 Variationen uber ein Thema des Grafes von Waldstein oraz F. Schuberta- Fantasie in F minor D. 940:

Transkrypcja jest często wyzwaniem dla potęgi sztuki wirtuozowskiej. O ileż uboższa byłaby literatura muzyczna, gdyby nie transkrypcje!

A już 3 grudnia czeka nas ostatni w tym roku koncert z cyklu Ars Cameralis, którego bohaterem będzie Kapela Świętokrzyska w składzie: Marzena Michałowska (sopran) i Tomasz Krzysica (tenor). Słowo wstępne wygłosi Marek Dyżewski.

Wstęp wolny, rezerwacja bezpłatnych zaproszeń: +49 502 654 876 lub promusica@promusica.pl

O związkach poezji i muzyki oraz o tajemnicach improwizacji /Konkurs Ojczyzny Polszczyzny/

Ogólnopolski Finał Konkursu Ojczyzny Polszczyzny  (listopad 2012) rozpoczął prof. Marek Dyżewski błyskotliwym wykładem "Jankiel fortepianu". Drugą część spotkania finalistów wypełniły warsztaty z aktorem Teatru Polskiego i wykładowcą PWST - prof. Krzysztofem Grębskim.

prof. Marek Dyżewski, fot. Barbara Lekarczyk-Cisek

Finał Konkursu Ojczyzny Polszczyzny rozpoczął swoim wykładem „Jankiel fortepianu” prof. Marek Dyżewski, bez wątpienia wirtuoz słowa. Profesor dowodził w nim prawdziwości tezy Franciszka Germana, znawcy kultury polskiego romantyzmu, iż znany nam z XII Księgi „Pana Tadeusza” koncert Jankiela jest w istocie portretem improwizującego Chopina.

Adam Mickiewicz, podobnie jak pozostali filomaci i filareci,  zachęcani przez Tomasza Zana, z zapałem rozwijali swoją wiedzę o muzyce, a także czynnie się nią zajmowali. Autor „Pana Tadeusza” grał na fortepianie, na harfie i na flecie, „rzeźbiąc” w ten sposób swoją wrażliwość muzyczną.
Romantycy świadomie nawiązywali do starożytności, kiedy to istniał nierozerwalny związek między poezją a muzyką. Na dowód mogliśmy posłuchać w oryginale fragmentów „Iliady” Homera i „Żab” Arystofanesa. O więzi sztuki poetyckiej i muzycznej – twierdził profesor Dyżewski - mówi też greckie słowo psallo: trącając struny harfy tworzę psalm – natchniony poemat i pieśń.

Twórczość Adama Mickiewicza reprezentuje renesans związku poezji i muzyki, czego dowodem są nie tylko fragmenty Wielkiej Improwizacji, gdzie wielokrotnie poeta nazywany jest śpiewakiem, a poezja – pieśnią, tworzeniem. Związków tych dowodzą także wykłady Mickiewicza w College de France, w których twierdził: „Cóż to jest poezja liryczna bez liry? Co znaczą poeci, którzy niby śpiewają, nie tylko nie układając muzyki do swoich pieśni, ale zgoła nie słysząc jej w sobie? Muzyka w utworach lirycznych to nie przygrywanie, ale główna, istotna część poezji. Ona jest jej duszą, życiem i światłem”.

Przede wszystkim jednak o owych tajemniczych związkach między poezją a muzyką świadczą improwizacje Adama Mickiewicza, wynikające z „muzycznego poruszenia”. Pozostały we wspomnieniach Ignacego Domeyki czy Heleny, starszej córki Marii Szymanowskiej. Mickiewicz chętnie improwizował po wysłuchaniu fragmentu muzyki, np. pieśni „Laura i Filon”, ale także znacznie bardziej wyrafinowanych konstrukcji muzycznych, jak aria Hrabiego z opery Mozarta „Wesele Figara”.  Forma muzyczna zawsze poprzedzała treść słowną.

Fryderyk Chopin improwizował od dzieciństwa – na tematy ludowe, pieśni narodowych, wydarzeń historycznych, dźwiękiem malował nawet portrety osób. Był genialnym improwizatorem.
Czym wobec tego jest improwizacja? Otóż odpowiedź na to ukrywa się w samym słowie: video  oznacza widzę, provideo – przewiduję, improvise – to, czego nie przewidywałem. Istotą jest bycie zaskoczonym, olśnionym nawet. „Artystą jest ten, kto improwizuje” – powiedział Witold Gombrowicz, i nie tylko on.
Otóż już sam początek gry Jankiela jest poszukiwaniem, próbą znalezienia tego "czegoś":

„Milczy i nieruchome drążki w palcach trzyma.
Spuścił je zrazu bijąc taktem tryumfalnym,
potem gęściej siekł stróny jak deszczem nawalnym;
Dziwią się wszyscy – lecz to była tylko proba,
bo wnet przerwał i w górę podniósł drążki oba”.

Później zaś genialnie gra historię Polski – wydarzenia doniosłe, tragiczne i patetyczne, kończy zaś – jak zwykł to robić Chopin – Mazurkiem Dąbrowskiego. Tego nie mógł zagrać Jankiel, autorem tej genialnej improwizacji musiał być Chopin, toteż koncert ten jest w istocie zakamuflowanym portretem Chopina.

Warsztaty z prof. Krzysztofem Grębskim, fot. Barbara Lekarczyk-Cisek

Drugą część czwartkowego spotkania finalistów wypełniły warsztaty prowadzone przez prof. Krzysztofa Grębskiego, aktora Teatru Lalek we Wrocławiu i wykładowcy PWST. Przeprowadzone w przyjaznej i dowcipnej aurze ćwiczenia dykcji, wymowy i koncentracji sprawiły, że młodzież przełamała barierę tremy i fantastycznie się uczyła bawiąc. Oczywiście, po wykładzie prof. Dyżewskiego nie zabrakło też improwizacji.

Jutro kolejny dzień Wielkiego Finału, a w nim eliminacje pisemne w Ossolineum, zwiedzanie Wrocławia z przewodnikiem, warsztaty Stefana Inglota „Jak oswoić wiersz?” oraz wykład prof. Jana Miodka.

Artykuł ukazał się pierwotnie na podstronie portalu Nowa Era.

Co pragnie Marek Dyżewski: "Ocalić od zapomnienia" /recenzja książki/

Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu opublikował zbiór znakomitych esejów Marka Dyżewskiego, zatytułowany znacząco "Ocalić od zapomnienia". Cechą wspólną wszystkich tekstów jest oszałamiająca erudycja, piękna polszczyzna, a przy tym subtelna zachęta do refleksji. Książka została przepięknie i niezwykle starannie wydana. To jeden z tych rzadkich przypadków, kiedy wyrafinowanej formie towarzyszy ważka i interesująca myśl. Tego nie można ominąć!

Autor jest postacią znaną i cenioną zarówno w obszarze polskiej kultury muzycznej, jak też w środowisku wrocławskim. Miałam kilkakrotnie okazję wysłuchać jego wykładów, zarówno w Klubie Muzyki i Literatury, jak też w ramach Konkursu Ojczyzny Polszczyzny - były to zawsze wystąpienia najwyższej próby: oszałamiająca erudycja, piękna polszczyzna, a przy tym subtelna zachęta do refleksji i piękne muzyczne (i nie tylko) przykłady dopełniające słowo mówione. Byłam więc ogromnie ciekawa i szczęśliwa, gdy wydano eseje Profesora. Ciekawa  – bo przecież nie wszystkie jego pisma i wykłady są mi znane, a poza tym słowo pisane ma jednak inne walory niż żywy kontakt. Szczęśliwa  – bo oto zdarzyła się okazja, aby do pewnych tematów powrócić, a inne poznać. Muszę przyznać, że od początku książka mnie po prostu ZACHWYCIŁA i już nie mogłam (nadal nie mogę!) się od niej oderwać. 

Płótno Stalux White i Król Dawid harfista na początek

Zanim czytelnik rozsmakuje się w prezentowanych tekstach, uwiedzie go przepiękna forma wydania według projektu graficznego Julity Gielzak. Książka oprawna w płótno Stalux White (przypominające w dotyku satynę), utkane w Osio Sotto przez Manufatturadel Seveso, z widocznym na okładce motywem wzorowanym na witrażu Król Dawid harfista z katedry Notre Dame w Paryżu (harfa jest symbolem poezji, podobnie jak lira czy lutnia). W składzie książki zastosowano dwa pokroje pisma: francuską antykwę renesansową, wyciętą przez rysownika oraz typografię Claude`a Garamonda w Paryżu (ok. 1541), a także czcionkę ikona typu modern, opublikowaną w Parmie przez włoskiego typografa i wydawcę Giambatistę Bodoniego (1784). Czytając, trzymamy więc w ręku prawdziwe dzieło sztuki, symbolizujące podstawowe źródła muzyki. Zachwycające po prostu! Tak hojnie uraczeni, może nawet nieco onieśmieleni, możemy sięgnąć do tekstów, które warte są tej wspaniałej oprawy.

Lektura jak uczestnictwo w koncercie

Lekturę zaczniemy  – jakże by inaczej  – od Preludium, z którego możemy się dowiedzieć, jak długa  jest droga Marka Dyżewskiego do mistrzostwa w popularyzowaniu muzyki i kultury z nią nieodłącznie związanej i że wiodą do tego lata terminowania oraz  – trzeba to przyznać  – jakiś szczególny dar, który autor zdradzał od początku, od lat studenckich. Sam porównuje owe spotkania przy muzyce do greckich temenos  – świętych kręgów, przy których celebrowano w świątyni sztuki piękne. Dodaje wprawdzie skromnie, że te spotkania, ze swoją aurą, były wspólnym dziełem, gdyż mówiący i słuchający obdarowywali się nawzajem, podobnie, jak to się dzieje podczas koncertu. Bo też frazy zdań, ich rytm brzmią jak muzyka i jest to, jak się wydaje, świadomy zamysł autora.

Słowa wdzięczności kieruje także do Andrzeja Markowskiego, który "wniósł z sobą tchnienie europejskiej kultury i przeobraził miasto [Wrocław] z muzycznej prowincji w czołowy ośrodek w kraju". Jemu też poświęcony jest jeden z tekstów, który z całą mocą uświadamia, jaki to był niezwykły człowiek, któremu wiele zawdzięcza nie tylko Wrocław, ale także Kraków (mając 35 lat został szefem artystycznym i pierwszym dyrygentem Filharmonii Krakowskiej i nadał jej wysoką rangę). Wspierał na początku kariery  kompozytorów tej klasy, co Krzysztof Penderecki, Henryk Mikołaj Górecki czy Grażyna Bacewicz. Przywrócił (w czasach głębokiego PRL-u!) należne miejsce muzyce dawnej, odkrywając na nowo dawnych kompozytorów i pomagając słuchaczom w przyswojeniu kolekcji ich dzieł i w ogóle muzycznego dziedzictwa, do którego będziemy mogli powracać. Trudno przecenić dorobek Markowskiego w różnych dopełniających się obszarach, a celny szkic Marka Dyżewskiego doskonale to uświadamia.

Miara muzyki

Zastanawiam się, jak to się dzieje, że wszystkie bez mała zamieszczone w tomie teksty są równie pasjonujące. Doświadczenie podpowiada, że w przypadku zbioru wypowiedzi z różnych lat i dotyczących wielu tematów, zazwyczaj możemy pominąć lub "przekartkować" niektóre teksty mniej nas interesujące. Ale nie w tym przypadku! To są prawdziwe perły, bez wyjątku! Wiedziałam, że z przyjemnością przeczytam tekst o Bachu ("Bach jako miara muzyki"), bo to mój ulubiony kompozytor, nie miałam jednak świadomości, że będzie to zarazem rozważanie na temat kultury, muzyki rozumianej jako dialog z tradycją, że Chopin był uczniem Bacha i ciągle powracał do Preludiów i Fug lipskiego Kantora i że owa tytułowa "miara" dotyczy nie tylko mistrzostwa w muzyce, ale także w pięknie w znaczeniu renesansowej harmonii, jak i w rozumieniu, jakie nadał mu Platon. 

Język muzyki a Słowo

W ogóle jest to dla mnie książka wielu odkryć: jak należy słuchać i rozumieć Nieszpory Maryi Panny (Vespro) Claudia Monteverdiego  – jak bardzo silny jest ich związek ze słowem, jak język muzyki świeckiej (madrygał, opera) przekształca się w jego kompozycji w język sacrum i że utwór stanowi arcydzieło równe freskom Michelangela w Kaplicy Sykstyńskiej. Takie śmiałe, niekiedy zaskakujące swoim rozmachem porównania, znajdujemy w esejach nierzadko. Dowiadujemy się np., że brzmienie głosu było w gotyku  – podobnie jak architektura  – przesycone światłem. "Hymn o świetle śpiewa sztuka gotyku - czytamy w "Głosach gotyku". Śpiewa go przede wszystkim witraż, w którym apologia światła osiąga swój szczyt". A "Rozświetlone, przesycone blaskiem brzmienie głosów wpisuje się w gotycką estetykę i metafizykę światła". Wszystko to zaś ma swoje źródło w Ewangelii św. Jana ("Ja Jestem światłość świata..."). To jeden z wielu cytatów, dzięki któremu czytelnik może się przekonać, że autor przemawia do nas językiem poetyckim i muzycznym zarazem.

Dzieło muzyczne jako Platońska idea

W innym miejscu ("Książę baroku") mogłam prześledzić fascynującą historię odkryć muzyki dawnej - jej znaczenia oraz wykonawstwa na instrumentach historycznych. Dzieje Schola Basiliensis i historie poszczególnych muzyków, m. in. polskiej klawesynistki Wandy Landowskiej, o której pisał autor monografii J. S. Bacha, Albert Schweitzer, że "Kto raz usłyszał Wandę Landowską grającą "Koncert włoski" na jej cudownym pleyelowskim klawesynie, temu wprost trudno uwierzyć, że utwór ten można także odtwarzać na współczesnym fortepianie". Oczywiście, dotyka Dyżewski także problemu "myśli i muzyki"  – co znaczy być wiernym kompozytorowi, tekstowi? Dzieło muzyczne jest w gruncie rzeczy Platońską ideą, w myśl której wykonanie jest tylko skromnym odblaskiem idealnej postaci dzieła. Za artystę, który się do owego ideału zbliżył, uznaje Dyżewski Gustava Leonhardta  – tytułowego księcia muzyki baroku. I pięknie to uzasadnia.

Jedność muzyki i poezji - o improwizacji

Jeśli jednak musiałabym wskazać na swój ulubiony tekst, to po niejakim wahaniu byłby to "Jankiel fortepianu". Przede wszystkim dlatego, że poświęcony jest zjawisku muzycznej i literackiej improwizacji, o czym pisze Dyżewski odnosząc się do bliskiego memu sercu "Pana Tadeusza" Adama Mickiewicza, a ściślej - fragmentu opisującego koncert Jankiela, pod którego postacią kryje się sam Fryderyk Chopin. Mickiewicz kochał muzykę (najbardziej Haydna, Beethovena i Rossiniego), słuchał jej, a także grał na flecie, harfie i fortepianie w gronie przyjaciół, z żoną Celiną, sam...

 "... kto sam własną ręką rzeźbi dźwięk, kto w zetknięciu z instrumentem formuje własną wrażliwość, muzykalność, wyobraźnię - pisze Marek Dyżewski - ten rzeczywiście jest człowiekiem muzyki". O ile muzyka wpływała na poezję mistrza Adama, o tyle Chopina nazywa autor "uosobieniem poety". Uznaje, że jak francuscy symboliści, z Verlainem, na czele, dążyli do tego, aby przemawiać za pomocą brzmienia słów, muzyka bowiem sięga Tajemnicy, do której sens słowa nie ma dostępu, tak też uważał Mickiewicz. Przykładem - Wielka Improwizacja. Owo połączenie poezji i muzyki wynika zresztą z jej istoty - pieśń narodziła się z liry. Takim improwizatorem, czerpiącym natchnienie z muzyki, jest właśnie Jankiel. Profesor interpretuje szczegółowo ten fragment "Pana Tadeusza", porównując Jankiela z Chopinem i konkludując:

"Gdyby Mickiewicz nie był muzykiem, a jednocześnie mistrzem improwizacji  – nie byłby w stanie uwiecznić słowem tego arcydzieła, które rodziło się pod palcami improwizującego Chopina. I nie powstałoby arcydzieło poezji, jakim jest koncert Jankiela. Koncert nad koncertami".

W tomie "Ocalić od zapomnienia" Marek Dyżewski próbuje zawrzeć swoje przemyślenia i doświadczenia związane z muzyką i szeroko pojętą kulturą, ocalić je od zapomnienia dla dla nas i dla kolejnych pokoleń. Pod jego piórem wszystko łączy się w jedną logiczną całość - rodzaj uniwersum, w którym muzyka i "ludzie muzyki" odgrywają wiodącą rolę. Muzyka zaś wiedzie nas do Piękna i Dobra. Bez niej pozostaniemy pozbawieni istotnego pierwiastka duchowego, będącego zaczynem naszego rozwoju. 

Książka Marka Dyżewskiego została wydana przez Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu w 2020 roku.

 

58. Międzynarodowy Festiwal Henryka Wieniawskiego w Szczawnie-Zdroju

Tegoroczna edycja festiwalu skrzypcowego w Szczawnie-Zdroju odbędzie się w dniach 15-18 czerwca oraz 15 sierpnia 2023 r. Festiwal Henryka Wieniawskiego hołduje tradycji związanej z pobytem i koncertowaniem Henryka Wieniawskiego w Szczawnie-Zdroju. 

Obok przybliżania i promowania na koncertach twórczości Kompozytora, Festiwal poszerza horyzonty i sięga również po dorobek artystyczny brata Henryka – Józefa Wieniawskiego, a także córki Ireny Wieniawskiej (Poldowski). Na Festiwalu wykonywane są również działa kompozytorów współczesnych Wieniawskiemu, w tym, przede wszystkim twórców polskich, także z późniejszych lat i pierwszej połowy XX wieku. W ten sposób właśnie Festiwal przybliża słuchaczom i melomanom literaturę skrzypcową polskich i europejskich kompozytorów.

Program festiwalu:

15 czerwca (czwartek), godz. 18:30 (Deptak spacerowy przy Teatrze Zdrojowym)

Uroczyste złożenie kwiatów pod tablicą pamiątkową Henryka Wieniawskiego

15 czerwca (czwartek), godz. 19:00 (Teatr Zdrojowy)

Koncert Inauguracyjny

„Koncert w ramach oficjalnej trasy Laureatów 16. Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. Henryka Wieniawskiego, organizowanego przez Towarzystwo Wieniawskiego.”

Hina Maeda (Japonia), Laureatka I nagrody 16. Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. H. Wieniawskiego w Poznaniu – skrzypce

Wilson Hermanto – dyrygent

Prowadzący: Marek Dyżewski

Severočeská filharmonie Teplice

Program:

L. van Beethoven – Consecration of the House, Overture op. 124.

H. Wieniawski – II Koncert skrzypcowy d-moll op. 22

A. Dvořák – VII Symfonia d-moll op. 70

 

Hina Maeda, fot. 周子愉, Wieniawski Socjety

Hina Maeda – urodzona w 2002 r. w Japonii.  Ukończyła College of Music High School w Tokio i kontynuuje swoją edukację na College of Music. Wśród otrzymanych przez nią nagród można wymienić I nagrodę 16. Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. Henryka Wieniawskiego, I miejsce i nagrodę publiczności w Tokyo Music Competition (2020), II miejsce i nagrodę publiczności w Music Competition of Japan (2019) oraz I miejsce, Virtuoso Prize i Sponsorship Prize w Kloster Schöntal Violin Com­petition w swojej grupie wiekowej (2015). Została również wybrana artystką CHANEL Pygmalion Days 2020. Jako solistka występowała m.in. z Kansai Philharmonic Orchestra i Osaka Philharmonic Orchestra. Gra na skrzypcach Stradivarius 1715 „Joachim” wypożyczonych przez Nippon Music Foundation.

Wilson Hermanto, fot. ze strony FB dyrygenta

Wilson Hermanto – chwalony za głęboką muzykalność, naturalny autorytet, żywiołową energię i elegancję jako dyrygent, Wilson Hermanto zbudował bogatą międzynarodową karierę. Od grudnia 2017 r. Hermanto jest głównym gościnnym dyrygentem kameralnej orkiestry Cameristi della Scala. Na początku sezonu 2019-20 Wilson Hermanto wystąpił z Cameristi della Scala na festiwalu George Enescu w Bukareszcie i drugi rok z rzędu na festiwalu muzycznym Variations Musicales de Tannay w Szwajcarii. 

Na zaproszenie Valery’ego Gergiewa Wilson Hermanto zadebiutował, prowadząc pełną sceniczną produkcję „Don Giovanniego” Mozarta w słynnym Teatrze Maryjskim w Petersburgu, a także dyrygując Orkiestrą Maryjską podczas koncertów symfonicznych z muzyką Mozarta. Jako były protegowany Pierre’a Bouleza, Hermanto poprowadził obchody 90. rocznicy Maestro Bouleza w Genewie wraz z nową grupą muzyczną Ensemble Contrechamps. Na początku swojej kariery dyrygenckiej Wilson Hermanto założył i prowadził Prometheus Chamber Orchestra w Nowym Jorku w latach 1996-2002. Hermanto w latach 1999-2002 był dyrektorem muzycznym orkiestry Young Musicians Foundation (YMF) Debut Orchestra w Los Angeles, której wcześniej przewodziły takie osobistości, jak André Prévin, Michael Tilson Thomas i Myun-Whun Chung. Następnie w latach 2002-2004 Hermanto był asystentem dyrygenta Franza Welsera-Mösta prowadzącego Cleveland Orchestra. Dyrygował Cleveland Orchestra na festiwalu muzycznym Blossom w 2003 roku. W dziedzinie opery debiut Wilsona Hermanto jako dyrygenta odbył się w produkcji Humperdincka „Hänsel und Gretel” w Los Angeles w 2000 roku.

Orkiestra Symfoniczna Północno czeskiej Filharmonii z Teplice – regularnie występuje na prestiżowych krajowych festiwalach muzycznych, jak np. Międzynarodowy Festiwal Praska Wiosna, Festiwal im. Antonina Dvořáka, Festiwal Muzyki Beethovenowskiej, Festiwal im. Festiwal Czeskiego Krumlowa, Festiwal Gustava Mahlera, Festiwal Leoša Janáčka i inne. Jesienią 2013 roku Północno czeska Filharmonia w Teplicach rozgrzeszyła trasę koncertową do Azji, gdzie m.in. orkiestra odwiedziła Wietnam, Kambodżę, Hongkong, Singapur, Malajsję i Brunei. Orkiestra grała przy udziale rodzin królewskich, jak np. w stolicy Malajsji, Kuala Lumpur, w sali koncertowej Dewan Filharmonik, Petronas czy w Phnom Penh, stolicy Kambodży lub w Brunei w Bandar Seri Begawan. Wiosną 2017 roku była to bardzo udana trasa koncertowa w Ameryce Południowej – Santiago de Chile, San Juan, Córdoba, Rosario i Buenos Aires. Zagraniczni krytycy często zwracają uwagę na przeważnie młody skład orkiestry, a także jej energetyczną, emocjonalną i uduchowioną grę zespołową. 

W domu w Teplicach Północno czeska Filharmonia występuje u boku najsłynniejszych współczesnych muzyków, jak np. Mischa Maisky, Sharon Kam, Shlomo Mintz, Kun-Woo Paik, José Carreras, David Lomelí i inni. Jednocześnie orkiestra poświęca wiele koncertów młodszej publiczności w formie koncertów edukacyjnych. Od 1964 roku Filharmonia Północno czeska jest również odpowiedzialna za prowadzenie Festiwalu Muzycznego im. Ludwiga van Beethovena, który nie tylko odwiedził tę miejską siedzibę orkiestry, ale także zainspirował się miastem i jego twórczością. Ludwiga van Beethovena, który nie tylko odwiedził tę miejską siedzibę orkiestry, ale także zainspirował się miastem i jego okolicą, pisząc kilka swoich najsłynniejszych kompozycji. Od 2013 roku Alfonso Scarano (Włochy) został powołany na stanowisko głównego dyrygenta Północnej Czeskiej Filharmonii w Teplicach, a od września 2018 roku został powołany na stanowisko głównego dyrygenta Petr Vronský.

57. Festiwal Międzynarodowy Festiwal Henryka Wieniawskiego w Szczawnie-Zdroju, fot. Anita Wojcinowicz

16 czerwca (piątek), godz. 19:00 (Teatr Zdrojowy)

Pokaz premierowego filmu dokumentalnego pt. Dusza skrzypiec Henryka Wieniawskiego

Scenariusz i reżyseria: Wojciech Czemplik

Prowadzący: Wojciech Czemplik 

17 czerwca (sobota), godz. 15:00 (Sala kameralna, Teatr Zdrojowy)

Wykład Marka Dyżewskiego pt. „Sztuce na chwałę, rodakom ku pokrzepieniu”

prof. Marek Dyżewski, fot. Barbara Lekarczyk-Cisek

Marek Dyżewski jest absolwentem wrocławskiej Akademii Muzycznej. Studiował również historię sztuki na uniwersytetach we Wrocławiu, w Wiedniu i Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Odbył też staż naukowo-badawczy na uniwersytecie w Brukseli. Zarówno na antenie telewizyjnej jak i radiowej komentował największe odbywające się w Polsce międzynarodowe imprezy muzyczne: Międzynarodowy Festiwal Oratoryjno-Kantatowy „Wratislavia Cantans”, Międzynarodowy Konkurs Skrzypcowy im. Henryka Wieniawskiego i Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina. 

Prowadził wykłady we wszystkich polskich uczelniach muzycznych, na kilku uniwersytetach oraz na towarzyszących ważnym wydarzeniom muzycznym seminariach, konferencjach i warsztatach. Gościnnie wykładał też w Bonn, Norymberdze, Hamburgu, Berlinie, Gandawie, Brukseli, Sankt Petersburgu, Nicei, Paryżu, Wiedniu i Waszyngtonie. W latach 1990-94 był rektorem wrocławskiej Akademii Muzycznej. Uczelnia ta zawdzięcza mu wybudowanie nowej, okazałej siedziby, wzmocnienie kadry profesorskiej, powołanie do życia nowych specjalności, wzbogacenie instrumentarium oraz rozwinięcie kontaktów międzynarodowych. Za wybitne dokonania w dziedzinie kultury otrzymał Nagrodę im. Św. Brata Alberta

17 czerwca (sobota), godz. 19:00 (Teatr Zdrojowy)

Koncert kameralny

Amelia Maszońska – skrzypce

Michał Orgasiński – fortepian

Prowadzący: Izabela Starzec

Program:

H. Wieniawski- Legenda

H. Wieniawski – Obertas

H. Wieniawski – Kujawiak

K. Szymanowski – Narcyz z cyklu „Mity” op. 30

P. Scharwenka – Suita na skrzypce z fortepianem g-moll, op.99

– cz. 1 Toccata: Allegro moderato

– cz. 2 Ballade: Andante con moto

– cz.3 Intermezzo: Allegro non tanto e con spirito – cz.4 Recitativ und Tarantella: Largo – Molto allegro vivace

Amelia Maszońska, fot. Lev Kitkin

Amelia Maszońska – przez recenzentów zaliczana jest do najlepszych skrzypków młodego pokolenia. Podkreślają oni jej talent, wrażliwość muzyczną, walory interpretacyjne. Te zalety oraz ciągła praca młodej artystki nad doskonaleniem warsztatu muzycznego zaowocowały nagrodami, stypendiami i możliwością koncertowania z najlepszymi. Rozpoczęła naukę gry na skrzypcach w wieku 6 lat w Państwowej Szkole Muzycznej w Zielonej Górze. W 2008 roku kontynuowała naukę gry w Ogólnokształcącej Szkole Muzycznej im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu w klasie skrzypiec prof. Jadwigi Kaliszewskiej oraz mgr Kariny Gidaszewskiej. W roku 2017 z wyróżnieniem ukończyła Akademię Muzyczną im. Ignacego Jana Paderewskiego w Poznaniu w klasie prof. Bartosza Bryły i as. Jarosława Nadrzyckiego. W roku 2020 ukończyla studia solistyczne w Hochschule der Künste Bern w klasie prof. Moniki Urbaniak – Lisik oraz w 2021 studia podyplomowe w klasie Coriny Belcea i Bartłomieja Nizioła.

Umiejętności instrumentalne doskonaliła na międzynarodowych kursach muzycznych, prowadzonych przez największe autorytety w dziedzinie gry na skrzypcach, m.in.: Janine Jansen, Zakhar Bron, Pavel Vernikov, Benjamin Schmid czy Augustin Hadelich. Artystka ma już za sobą koncerty w wielu krajach Europy m.in. w Szwajcarii, Niemczech, Bułgarii, Rumunii czy na Węgrzech.             Koncertowała jako solistka z wieloma orkiestrami w kraju i w Europie m.in.: Argovia Philharmonic Orchestra, Biel Solothurn Symphony Orchestra, Brno Philharmonic Orchestra, Staatstheater Cottbus Philharmonisches, Gyor Symphony Orchestra, Orkiestrą Kameralną Polskiego Radia „Amadeus”, NFM Filharmonią Wrocławską, Filharmonią Poznańską, Filharmonią Śląską, Śląską Orkiestrą Kameralną czy Filharmonią Zielonogórską. Jako solistka i kameralistka występowała z tak znakomitymi artystami jak Antoni Wit, Tadeusz Strugała, Soyoung Yoon, Bartłomiej Nizioł, Monika Urbaniak- Lisik, Oliver Schnyder Trio, Vladimir Bukac czy Daniel Pezzotti.

Nagrodzona Medalem Młodej Sztuki 2017-Głosu Wielkopolskiego. Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz fundacji YAMAHA.

Amelia Maszońska jest laureatką wielu nagród konkursów ogólnopolskich jak i międzynarodowych m.in.: I Nagroda na Kiefer Hablitzer/ Gohner Music Preis 2019, III Nagroda na Rahn Musikpreis 2018 w Zurichu, Szwajcaria, Grand Prix – Nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w Koncercie Roku 2017 w Szczecinie, Półfinalistka XV Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. H. Wieniawskiego w Poznaniu oraz laureatka 5 nagród pozaregulaminowych, w tym nagrody Wandy Wiłkomirskiej za najlepsze wykonanie utworu K. Szymanowskiego, Grand Prix na VI Music Festival & Masterclass w Pile, II Nagroda na 21 Międzynarodowym Konkursie Skrzypowym im. Leosa Janacka w Brnie i nagroda specjalna za najlepsze wykonanie utworu

L. Janacka, III Nagroda na Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym im. Carla Flescha na Węgrzech, III Nagroda na I Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym im. G. Bacewicz w Łodzi.

Aktualnie jest asystentką profesor Moniki Urbaniak-Lisik w Hochschule der Künste Bern oraz członkinią Tonhalle-Orchester Zürich. Amelia gra na skrzypcach Enrico Orselli 1925.

Michał Orgasiński rozpoczął grę na fortepianie w wieku siedmiu. Już od najmłodszych lat jego grę cechowała niezwykła wrażliwość muzyczna, która przekładała się na wyjątkowe interpretacje granych utworów. W 2014 roku ukończył studia w Akademii Muzycznej im Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy w klasie fortepianu prof. Ewy Pobłockiej. Następnie ukończył z wyróżnieniem studia Master Musik Performance (2018) oraz Master Musik Pädagogik (2021) w klasie fortepianu prof. Tomasza Herbuta w Hochschule der Künste Bern. Od roku 2021 prowadzi klasę fortepianu w Musikschule Konservatorium Zürich. Współpracował z wieloma wybitnymi muzykami oraz pedagogaimi takimi jak Nelson Goerner, Alberto Nose, Michail Voskresensky, Thomas Ungar, Yoheved Kaplinsky, Helmut Deutsch. Michal Orgasinski prowadzi aktywną działalność koncertową. Jako solista oraz kameralista występował zarówno w Polsce jak i za granicą (Niemcy, Włochy, USA, Szwajcaria, Holandia), gdzie miał również okazje wykonywać koncerty z towarzyszeniem orkiestr symfonicznych. Michał Orgasiński jest laureatem wielu międzynarodowych i ogólnopolskich konkursów fortepianowych m.in pierwsza Nagroda na Międzynarodowym Konkursie im. Antoniego Salieri w Legnago – Włochy; Wyróżnienie na Festiwalu Muzycznym „Chopinowskie Interpretacje Młodych” w Koninie; druga Nagroda na Ogólnopolskim Konkursie CEA w Warszawie; trzecia Nagroda na Międzynarodowym Konkursie Muzycznym im. Juliusza Zarębskiego w Izabelinie oraz Wyróżnienie na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. F. Chopina w Szafarni.

57. Festiwal Międzynarodowy Festiwal Henryka Wieniawskiego w Szczawnie-Zdroju, fot. Anita Wojcinowicz

15 sierpnia (wtorek), godz. 19:00 (Hala Spacerowa w Parku Zdrojowym)

Koncert w rocznicę występu Henryka Wieniawskiego w Szczawnie – Zdroju

Od Henryka Wieniawskiego do Nowego Orleanu

Skład zespołu Spirituals Singers Band:

Alicja Wiłkowska – sopran

Marta Raczak-Idczak – mezzosopran

Aleksandra Sozańska-Kut – alt

Krzysztof Pachołek – tenor

Artur Stężała – bas

Koncert prowadzi – Elżbieta Szomańska

Program:

H. Wieniawskiego, St. Moniuszki oraz spirituals, gospels i standardy jazzowe.

Spirituals Singers Band, fot. ze strony zespołu na FB

Spirituals Singers Band powstał w 1978 roku we Wrocławiu z inicjatywy Włodzimierza Szomańskiego. Specjalizuje się w wykonaniach a cappella pieśni negro spirituals, gospels, traditional jazz, evergreens, kolęd, piosenek Beatlesów, a także muzyki rozrywkowej. Efektem 44 lat działalności jest kilka tysięcy koncertów w kraju i za granicą, liczne programy TVP i PR w Polsce i Europie, a także dyskografia, obejmująca trzynaście płyt CD. Zespół wziął  udział w wielu festiwalach krajowych i zagranicznych, od  „Wratislawia Cantans” po  „Jazz Jamboree”.

W biografii SSB należy odnotować fakt współpracy przy realizacji spektakli muzycznych z teatrami w całej Polsce oraz dubbing bajek dla dzieci. Bogaty i oryginalny repertuar zespołu, będący owocem twórczym kierownika artystycznego –Włodzimierza Szomańskiego, umieszcza go z jednej strony w muzyce popularnej,  gospels  i  jazzie, z drugiej  w  wykonaniach dzieł oratoryjno-kantatowych, jakie zostały stworzone z myślą o zespole  jak: „Missa Gospel ‘s” op. 2, „Jutrznia Gospel’s „Madonny Jan Pawła II”  czy „ Santo Subito – Litania do Polskich Świętych”.

Za dokonania artystyczne członkowie zespołu  zostali odznaczeni Krzyżami Zasługi,  uhonorowani wieloma nagrodami w kategorii jazzu, muzyki chrześcijańskiej i popularyzacji gospel

w naszym kraju.

Nowe  projekty zespołu to zmierzenie się z pieśniami Cz. Niemena w koncercie „Niemen inaczej”, pieśniami Stanisława Moniuszki na jazzowo oraz  koncert- spektakl „Opowieści Krasnala Szomola”, który towarzyszył posadzeniu miniatury założyciela zespołu, czyli Wrocławskiego Krasnala Szomola pod Narodowym Forum Muzyki oraz wydanie  kolejnego albumu CD

pt.” OKU-LA- LA- RY” do wierszy J. Tuwima  i z muzyką W. Szomańskiego.

 

Organizatorzy:

Teatr Zdrojowy w Szczawnie-Zdroju,

Uzdrowiskowa Gmina Miejska Szczawno-Zdrój,

Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu – Instytucja Kultury Samorządu Województwa Dolnośląskiego

Mecenat:

Invest Park. Wałbrzyska Specjalna Strefa Ekonomiczna,

Fundacja Arp , Wałbrzyskie Zakłady Koksownicze Victoria S.A, STOART

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury -państwowego funduszu celowego, w ramach programu „Muzyka”, realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca

Projekt współfinansowany z budżetu Samorządu Województwa Dolnośląskiego

informacja prasowa

XXIX Międzynarodowy Festiwal Maj z Muzyką Dawną – edycja jesienna

Zapraszamy Państwa na wyjątkowe koncerty we Wrocławiu i na Dolnym Śląsku, które przeniosą nas w czasy muzyki dawnej. Razem z zespołem Rocal Fusa odwiedzimy muzyczny świat dawnych epidemii, a z Jackiem Kowalskim będziemy nasłuchiwać pieśni zrewoltowanej Francji. Natomiast popularny zespół Percival zabierze nas do świata dawnej muzyki słowiańskiej.

Międzynarodowy Festiwal Maj z Muzyką Dawną to jedyne tego typu wydarzenie kulturalne w zachodniej Polsce, organizowane nieprzerwanie od 1992 roku. Festiwal zajmuje się promowaniem muzyki dawnej – od średniowiecza do baroku – wykonywanej według autentycznych tabulatur i partytur na oryginałach, bądź kopiach instrumentów pochodzących z danej epoki. Każdego roku na Festiwal zapraszane są zarówno zespoły dziecięco-młodzieżowe, jak i studenckie, a także profesjonalni wykonawcy z kraju i zagranicy o dużym dorobku artystycznym.

Koncerty odbywają się w miejscach historycznie związanych z prezentowaną muzyką, dzięki czemu melomani, podziwiając szczegóły architektoniczne i odkrywając muzyczne piękno epoki, mają możliwość odbycia swoistej podróży do przeszłości. Dzięki festiwalowi od ponad 20 lat, każdego maja, muzyka dawna rozbrzmiewa w historycznych przestrzeniach Wrocławia i Dolnego Śląska.

PROGRAM

26 września 2020, sobota, godz. 19:00

Stary Ratusz, Wrocław

Koncert Marka Pasiecznego i Jerzego Żaka – „Podróż poprzez wieki”

PROGRAM:

Silvius Leopold WEISS (1687 – 1750)

Suita g-moll, SW51 (lutnia solo)

Allemanda, Courante, Bourrée, Polonoise, Presto

Silvius Leopold WEISS (rekonstrukcja J. Żak) PREMIERA

Sonata/Concerto B-dur, SW56 (lutnia / gitara)

Adagio, Allegro, Grave, Allegro

Diomedes CATO (1570- ca. 1660) (transkr. M. Pasieczny) (gitara solo) PREMIERA

Preludium, Fantazja

Marek PASIECZNY  (gitara solo)

Wariacje ‘Cai Cha Feng’ (Taiwan)

Pre-wariacja / Temat / War. I – IV / Temat (Reminiscencja)

Marek PASIECZNY (*1980) (gitara solo)

Wariacje ‘Neo’ (to John Towner Williams)

Fanfary / Temat / War. I – V / Finał

Marek PASIECZNY

Impresje Polskie (2020) (wersja na lutnię i gitarę) PREMIERA

Umarł Maciek, umarł,  Jadą goście, jadą,  Czerwone jabłuszko,  W moim ogródeczku, Hej, od Krakowa jadę,  Gaik, Cichy zapada zmrok

Marek Pasieczny – dr hab. (mgr, PGDip Perf., PGDip Comp., Mmus Perf., Mmus Comp.,  Ph.D) kompozytor, gitarzysta.

27 września 2020, niedziela, godz. 16:00

Klub Muzyki i Literatury, Wrocław

Marek Dyżewski – wykład muzykologiczny „Wielka katecheza w motecie J. S.Bacha”

27 września 2020, niedziela, godz. 19:00

Stary Ratusz, Wrocław

Ryszard Dembiński i zespół Rocal Fuza – „Muzyczna pielgrzymka w czasie epidemii” – koncert oraz pokaz instrumentów dawnych.

Modlitwa za Rzecz Pospolitą naszą i za Króla ……… Anonim 1559

Conradus …………………. anonim XVI w. (tab. org. Jana z Lublina)

Psalm 1 ……………………………………………………. Mikołaj Gomółka

La Polonoise …………………………………………………. Marin Marais

Pues qe tu, Reyna del cielo ……………………………. Juan de Encina

Rondeau Galliard ………………………………………….. Roland Marais

Greensleves …………………………………………………. anonim XVI w.

Les Folies d’Espagne ………………………………………. Marin Marais

Down by the Sally Gardens ………………………….. utw. tradycyjny

Petit Rondeau. Le Mareuil ………………………………. Marin Marais

SKŁAD ZESPOŁU:

Beata Kremer – śpiew, bęben

Radosław Dembiński – viola da gamba, flety proste

Szczepan Dembiński – wiolonczela barokowa

Ryszard Dominik Dembiński – gitterna, flet prosty

28 września 2020, poniedziałek, godz. 19:00

Stary Klasztor, Wrocław, KONCERT BILETOWANY

Słowiańska muzyka grana na instrumentach z epoki.

PERCIVAL

Bilety w cenie: 15 zł – przedsprzedaż, 20 zł – w dniu koncertu.

Bilety dostępne na: www.staryklasztor.com.pl/bilety/, www.eventim.pl, www.ebilet.pl, goingapp.pl, www.kupbilecik.pl, www.biletyna.pl

PROGRAM:

SARGON – muzyka: Mikołaj Rybacki; utwór wykorzystany w muzyce do gry „Wiedźmin 3: Dziki Gon”;

LAZARE – pieśń bułgarska, swadziebna; utwór wykorzystany w muzyce do gry „Wiedźmin 3: Dziki Gon”;

KOSY ROSY – pieśń z lubelskiego, oczepinowa;

PRIMORKINJA – pieśń czarnogórska;

PADA DESZCZYK – pieśń polska z Podlasia;

MAŘENO KRASNA – tekst: tradycyjny (Czechy / Słowacja), muzyka: Mikołaj Rybacki, Katarzyna Bromirska;

JARILO – pieśń rosyjska, wiosenna;

KON’ – pieśń rosyjska, swadziebna;

CZIORNA GALOCZKA – pieśń rosyjska, wiosenna;

KARANFILČE – pieśń serbska;

GUSTA MI MAGLA – pieśń serbska z Kosowa; utwór wykorzystany w muzyce do gry „Wiedźmin 3: Dziki Gon”;

OJ DIDO – tekst: Julian Tuwim; muzyka: Mikołaj Rybacki, Katarzyna Bromirska; utwór wykorzystany w muzyce do gry „Wiedźmin 3: Dziki Gon”;

JOMSBORG – muzyka: Mikołaj Rybacki, Katarzyna Bromirska; utwór wykorzystany w muzyce do gry „Wiedźmin 3: Dziki Gon”;

CHMIELU – pieśń polska, oczepinowa;

TAM POD BOREM – pieśń huculska;

O MÓJ WIANKU LAWENDOWY – pieśń polska, oczepinowa;

WELE WETKA – pieśń kaszubska;

THE STORY YOU WON’T BELIEVE – muzyka: Mikołaj Rybacki, Katarzyna Bromirska; utwór wykorzystany w muzyce do gry „Wiedźmin 3: Dziki Gon”;

MARZANECKA – tekst: tradycyjny (Śląsk Opolski); muzyka; Mikołaj Rybacki, Katarzyna Bromirska;

MATRIOSZKA – pieśń rosyjska;

KOLOVODIO – pieśń czarnogórska;

JARE – tekst: Howard Pyle (tłumaczenie: Jerzy Krzysztoń); muzyka: Mikołaj Rybacki, Katarzyna Bromirska;

KOULELO SE, KOULELO – pieśń czeska;

TOMU KOSA – pieśń łemkowska;

KRACZE VORON – tekst: Katarzyna Bromirska, muzyka: Mikołaj Rybacki, Katarzyna Bromirska;

SKŁAD ZESPOŁU:

Katarzyna Bromirska – lira bizantyjska, wiolonczela, sopiłka, śpiew

Christina Bogdanova – davul, bodhran, śpiew

Joanna Lacher – bodhran, śpiew

Mikołaj Rybacki – lutnie długoszyjkowe, davul, bodhran, darabuka, śpiew, tamburyn, instrumenty perkusyjne

29 września 2020, wtorek, godz. 18:00

Oratorium Marianum, Uniwersytet Wrocławski

Zespół tańca dawnego Uniwersytetu Wrocławskiego z towarzyszeniem zespołu muzyki dawnej Radosława Dembińskiego

KAPELA SARMACKA – SPEKTAKL INSTRUMENTALNO – TANECZNY „ARCADIE POLONAISE”

PROGRAM:

1. Polonaise   B. Bronikowski (1700-1772) ar.: P. Bąk, R. Dembiński

2. Sonata A – dur für Viola da Gamba und B. c  Ch. Podbielski (1683-1753)

– andante

– vivace

– largo

– tempo di minuetto

3. Polonaise BWV Anh. 128 J. S. Bach (1685-1750) ar. R. Dembiński

4. Sonata G – dur für Viola da Gamba und B. c  Ch. W. Podbielski (1741-1792)

– andante

– allegro non molto

– presto e scherzando

5. Air Polonois z opery Les Indes Galantes  J. Ph. Rameau (1683-1764) ar. R. Dembiński

6. Concerto Polonais TWV 43:G7 G. Ph. Telemann (1681-1767) ar. R. Dembiński

– dolce

– allegro

– largo

– allegro

7.La polonaise z Deuxième Live de Pièces de Viole Marin Marais (1657 – 1728)

8. Polonaise z Der getreue Musik-Meister G. Ph. Telemann (1681-1767) ar. A. Höger, R. Dembiński

SKŁAD ZESPOŁU:

Radosław Dembiński – kierownictwo artystyczne, aranżacje muzyczne, viola da gamba

Szczepan Dembiński – wiolonczela barokowa

Olga Szęszoł – flety proste

Adam Rorat – wirginał

Anna Gościniak – reżyseria, choreografia, scenografia, kostiumy, taniec

Katarzyna Koźma – taniec

Maria Frańczak – taniec

Krzysztof Skowron – taniec

29 września 2020, wtorek, godz. 20:00

Kościół św. Krzysztofa Wrocław

Joanna Klisowska – sopran

Małgorzata Klisowska – flet traverso

Enrique Gomez-Cabrero Fernandez – skrzypce barokowe

Jerzy Żak – lutnia barokowa

Julia Karpeta – viola da gamba

PROGRAM:

Georg Philipp TELEMANN (1681 – 1767)

Kantata «Ew’ge Quelle, milder Strom», TWV 1:546

4. niedziela po Wielkanocy (Cantate) / na głos, flet & continuo

[Andante] / Recitativ–Arioso–Recitativ / Vivace

Silvius Leopold WEISS (ur. w Grodkowie 1687 – 1750)

Sonata a 3 F-dur, SW 53 (rekonstrukcja J. Żak)

na skrzypce, lutnię obligato & basso

Largo / Allegro / Largo / Allegro

Georg Philipp TELEMANN

Kantata «Zerknirsche du mein blo?des Herze», TWV 1:1727b

3. niedziela po Trójcy Świętej / na głos, flet, skrzypce & continuo

Largo / Recitativ / [Vivace]

Georg GEBEL mł. (ur. w Brzegu 1709 – 1753)

Triosonata D-dur, na flet, skrzypce & continuo

Adagio / Allegro / Presto

Georg Philipp TELEMANN

Kantata «Ach Gott! Wie beugt…», TWV 1:15°

21. niedziela po Trójcy Świętej / na głos, flet, skrzypce & continuo

Largo / Recitativ / Vivace

2 Października  2020 piątek,  godz. 19:00

Stary Ratusz, Wrocław

PIEŚNI WOLNYCH WANDEJCZYKÓW – pomiędzy polem bitwy a romantycznym salonem”

Premierowy program Jacka Kowalskiego i Klub Świętego Ludwika pod kierunkiem Tomasza Dobrzańskiego

Jacek Kowalski: koncepcja, przekłady pieśni, śpiew

Tomasz Dobrzański: opracowanie muzyczne i prowadzenie muzyczne

Instrumentacja (7 muzyków)

– fortepian stołowy

– skrzypce

– wiolonczela

– gitara romantyczna 1

– gitara romantyczna 2

– klarnet romantyczny

– perkusja

3 października 2020 (sobota), godz. 20.00

Zamek na Skale w Trzebieszowicach

„Motivo Italiano – muzyka włoskiego baroku”

Trio barokowe

SKŁAD ZESPOŁU:

Jarosław Kitala – baryton

Hanna Balcerzak – klawesyn

Anna Wiktoria Swoboda – teorba, gitara barokowa

PROGRAM:

Emilio de’ Cavalieri –  Il tempo fugge  z op./or. „Rappresentazione di Anima et di Corpo”

Claudio Monteverdi –Prologo – Mortal cosa son io

–  Superbo è l’huom   z op. “Il ritorno d’Ulisse in Patria”

Claudio Monteverdi – Laudate Dominum  ze zbioru “ Selva Morale e Spirituale”

Scarlatti – Sonata d-moll (L 413)

Domenico Scarlatti – Sonata A-dur (L 495)

Domenico Scarlatti –  Fuga g-moll   “ Kocia fuga” (L499)

Domenico Scarlatti – Sonata d-moll – Toccata (L 422)

Piccinini (1566–1638) – Chiaccona in partite variate

Giulio Caccini –  Amarilli mia Bella ze zbioru „Le nuove musiche”

Giulio Caccini- Tu ch’hai le penne, Amore ze zbioru „Le nuove musiche”

Andrea Falconieri – Bella porta di rubini

Andrea Falconieri –Occhietti amatiGiacomo Carissimi – Vittoria, Vittoria mio core

4 października 2020 (niedziela), godz. 17.00

Pałac Pakoszów, ul. Zamkowa 3, Piechowice

„Motivo Italiano – muzyka włoskiego baroku”

Trio barokowe

Program i wykonawcy j.w.

4 października 2020, niedziela, godz. 19.00

Stary Ratusz, Wrocław

Wenecja  i melancholia

Luca Giardini – skrzypce

Joanna Klisowska – Sopran

Zespół Sezione Aurea

PROGRAM:

Giuseppe Torelli (1658-1709) Sonata in re minore

Giovanni Bononcini: Sonata Settima a tre in sol minore op. VII ( da “primi frutti del giardino musicale” Venezia 1666)

Antonio Caldara1670-1736  Kantata “Vi perdei o luci belle”

Anonimo –Follia- Venezia, prima parte del XVIII secolo (dall’ archivio Correr). Per violino solo e basso continuo

Giovanni Battista Bassani (1647 lub 1657 –1716 –  Sonata in Re maggiore. Per 2 violini e basso continuo

Antonio Vivaldi(1678-1741)Kantata “Perché son molli prati e colli „RV 681

8 października 2020 (czwartek), godz. 18.00

Kłodzki Ośrodek Kultury

Antonio Vivaldi „Cztery pory roku”

Zespół “The 5th  season”

SKŁAD ZESPOŁU:

Janusz Nykiel – skrzypce

Jacek Szreniawa – gitary

Łukasz Perek – instrumenty klawiszowe

Jakub Olejnik – kontrabas/gitara basowa

Zbigniew Lewandowski – perkusja/instrumenty perkusyjne

PROGRAM:

Wiosna – 1 allegro 2 largo 3 allegro

Lato – 1 allegro non molto 2 adagio 3 presto

Jesień – 1 allegro 2 adagio molto 3 allegro

Zima – 1 allegro non molto 2 largo 3 allegro

9 października 2020 (piątek), godz. 19.30

Kudowa Zdrój kościół Miłosierdzia Bożego, ul. Słoneczna 16a

„Muzyczna pielgrzymka w czasie epidemii”

Zespół Muzyki Dawnej „Rocal Fuza”

SKŁAD ZESPOŁU:

Beata Kremer – śpiew, bęben

Radosław Dembiński – viola da gamba, flety proste

Szczepan Dembiński – wiolonczela barokowa

PROGRAM:

Modlitwa za Rzecz Pospolitą naszą i za Króla ……… Anonim 1559

Conradus …………………. anonim XVI w. (tab. org. Jana z Lublina)

Psalm 1 ……………………………………………………. Mikołaj Gomółka

La Polonoise …………………………………………………. Marin Marais

Pues qe tu, Reyna del cielo ……………………………. Juan de Encina

Rondeau Galliard ………………………………………….. Roland Marais

Greensleves …………………………………………………. anonim XVI w.

Les Folies d’Espagne ………………………………………. Marin Marais

Down by the Sally Gardens ………………………….. utw. tradycyjny

Petit Rondeau. Le Mareuil ………………………………. Marin Marais

10 października 2020 (sobota), godz. 20.00

Zamek na Skale w Trzebieszowicach

Antonio Vivaldi „Cztery pory roku”

Zespół “The 5th  season”

Program i wykonawcy j.w.

11 października 2020 (niedziela), godz. 12.00

Trzebieszowice, kościół św. Andrzeja Apostoła

Trzebieszowice, kościół św. Andrzeja Apostoła

„Muzyczna pielgrzymka w czasie epidemii”

Zespół Muzyki Dawnej „Rocal Fuza”

Program i wykonawcy j.w.

11 października 2020 (niedziela), godz. 19.00

Bazylika Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny w Wambierzycach

„Muzyczna pielgrzymka w czasie epidemii”

Zespół Muzyki Dawnej „Rocal Fuza”

Program i wykonawcy j.w.

informacja prasowa

Agnieszka Rehlis i Krzysztof Meisinger – wyjątkowi artyści w wyjątkowym repertuarze /relacja z koncertu/

24 stycznia 2025, w ramach cyklu "Ars Cameralis", byliśmy świadkami niecodziennego koncertu, w którym udział wzięła niezmiernie rzadko występująca w Polsce Agnieszka Rehlis (zjawiskowy mezzosopran) oraz Krzysztof Meisinger, współpracujący z nią od wielu lat wirtuoz gitary klasycznej, artysta o międzynarodowej renomie. Różnorodny program, w ramach którego znalazły się zarówno współczesne kolędy, jak też pieśni Franza Schuberta, Władysława Żeleńskiego czy "Pieśni nocą śpiewane" Bartłomieja Marusika, pozwolił rozsmakować się w ich wyjątkowych interpretacjach prawdziwej poezji.

Agnieszka Rehlis i Krzysztof Meisinger podczas koncertu w Oratorium Marianum
we Wrocławiu, fot. Marek Cisek

We wstępie wprowadzającym słuchaczy w istotę poezji, jej źródła, Marek Dyżewski nawiązał do starożytności greckiej, kiedy to poezja była od muzyki nieodłączna. Zwrócił przy tym uwagę na fakt, że "źródłem tekstu poetyckiego jest muzyczne poruszenie w wyobraźni poety. Jest to pieśń bez słów, która przyobleka się w słowa w ten sposób, że dostosowuje słowa i obrazy do tej pieśni bez słów i tak rodzi się utwór poetycki – z lirycznego poruszenia". Zdaniem Profesora, są pieśni, które do tego stopnia zadomowiły się w ludzkiej pamięci, że nie sposób wyobrazić ich sobie bez muzyki. Z taką właśnie pieśnią powstałą z lirycznego poruszenia mogliśmy obcować podczas koncertu dwojga niezwykłych artystów: Agnieszki Rehlis i Krzysztofa Meisingera. 

Koncert rozpoczęto od kolęd: najpierw od kolędy do słów Stanisława Tyma, z muzyką Jerzego Derfla: "Lulejże mi, lulej", po której wykonano "Mizerna cicha", po czym nastąpiła skomponowana przez Katarzynę Kettner do słów Andrzeja Tary "W stajence cichutko śpi". Dodam, że w styczniu ub. roku oboje artyści wystąpili w Teatrze im. Juliusza Słowackiego, w koncercie charytatywnym zorganizowanym dla Uniwersyteckiego Szpitala Dziecięcego w Krakowie, w ramach dziesiątej edycji projektu "Kolędy do Nieba". A i czas mamy ciągle kolędowy, więc jakiejś części tego programu mogliśmy posłuchać we Wrocławiu. Ukołysani niebanalnymi interpretacjami kolęd, zostaliśmy następnie obdarowani przepiękną arią Irene z opery "Bajazet" Antonia Vivaldiego: "Sposa son disprezzata", znaną m. in. z interpretacji Cecylii Bartoli. Agnieszka Rehlis, dysponująca pięknym, gęstym mezzosopranem o wyjątkowej barwie, wykonała tę arię przepięknie i z wielką wrażliwością na słowo, znajdując w Krzysztofie Meisingerze równie wrażliwego muzycznego partnera.

Agnieszka Rehlis i Krzysztof Meisinger podczas koncertu w Oratorium Marianum,
fot. Marek Cisek

Po Vivaldim usłyszeliśmy dwie pieśni Franza Schuberta: słynną Serenadę (Ständchen) do słów Ludwiga Relstaba, przejmująco smutną i piękną:

Usłysz głos, co wśród milczenia

Do cię wznosi się

Luba moja, niech w tej chwili

Przy mnie ujrzę cię

Agnieszka Rehlis zaśpiewała także jedną z najsłynniejszych pieśni Schuberta: "Du bist die Ruh" ("Jesteś Ciszą"), w której kompozytor sięgnął po poezję niemieckiego romantyka Friedricha Rückerta:

W tobie jest cisza

I spokój jest

Tęsknota i

Tęsknoty kres

- słyszymy na początku.

Pieśń zawiera w sobie potężną, romantyczną ekspresję i – jednocześnie – subtelność, delikatność, podkreśloną jakby przedłużonymi zakończeniami frazy w zamknięciu tematu. W tej atmosferze podmiot liryczny oddaje się „obrzędowi” romantycznego poświęcenia:  Ich weihe dir / Voll Lust und Schmerz   […] / Mein Aug und Herz (Poświęcam ci / Rozkosz i ból / Oko i serce / Mieszkają tu).  Wykreowana słowno-muzyczna mikstura pełna jest tęsknoty i boleści, ale i optymizmu. Treib andern Schmerz / Aus dieser Brust! / Voll sei dies Herz / Von deiner Lust (I wypędź innych / Boleści ślad / Z serca co w tobie / czci cały świat).

Wznosząca się kantylena zyskuje nową, dynamiczną siłę (crescendo) i moduluje, a solistka osiąga górne G, dopełniając je As (erhellt). Ów dźwiękowy blask świetnie koresponduje z tekstem Rückerta. Poprzez B-dur Schubert powraca do Es-dur i w łagodnym pp przywołującym atmosferę początku zamyka miniaturę. W kongenialnej interpretacji obojga artystów, szczególnie mocno poruszały słowa niemieckiej pieśni w znakomitej interpretacji Agnieszki Rehlis. Nawykli do towarzyszenia fortepianu, mogliśmy też zachwycić się zupełnie innym brzmieniem tej pieśni w wykonaniu mistrza gitary, Krzysztofa Meisingera.

Agnieszka Rehlis i Krzysztof Mesinger w Oratorium Marianum,
fot. Marek Cisek

W programie koncertu znalazły się także pieśni Władysława Żeleńskiego, które zaliczane są do najcenniejszych przykładów kontynuacji twórczości pieśniowej Fryderyka Chopina i Stanisława Moniuszki. Zaprezentowano trzy z nich, skomponowane do tekstów polskich poetów: Adama Asnyka ("Powrót piosenki"), Adama Mickiewicza ("Polały się łzy") oraz Marii Konopnickiej ("Poleciały pieśni moje"). 

Koncert zwieńczyło siedem pieśni do słów Leopolda Staffa oraz Bolesława Leśmiana, do których muzykę skomponował Bartłomiej Marusik, gitarzysta, autor cyklu "Pieśni nocą śpiewane". Kompozytor okazał się niezwykle wrażliwy na poezję, w czym duża zasługa interpretujących je artystów, z Agnieszką Rehlis na czele. Począwszy od tekstu wiersza Staffa "Los", mówiącym o niespełnionej miłości:

Dla siebie los nas stworzył dwoje,

Lecz nas rozdzielił traf żywota

I twe słodycze nie są moje,

Nie mój twój uścisk i pieszczota.

Żyjemy jeno w snach o sobie,

Gdzieś na wyżynach ponad światem,

Gdzie nawet uśmiech jest w żałobie,

Gdzie zimno wiosną jest i latem.

a kończąc na Leśmianowym "Zmierzchu", przywołującym subtelnie obraz śmierci:

Pierwsza zmierzchu fala

Spływa ponad dach.

W szybach - mrok, a z dala

Słońce sie dopala

W nasturcjach i mgłach.

(...)

Kto swe serce zbada

W taki zmierzch jak ten?

łza śmiertelnie blada

W snu głębinę spada,

Choć nie wierzy w sen!...

Kompozytor, który sięgnął po te przepełnione egzystencjalną, filozoficzną refleksją wiersze, obecny zresztą podczas koncertu, mógł mieć pełną satysfakcję płynącą z faktu, że po jego dzieło sięgnęli tak znakomici, utalentowani wykonawcy jedyni tacy...

Udział w koncercie Agnieszki Rehlis i Krzysztofa Meisingera był dla mnie i mojego męża szczególną okazją do uczczenia naszej 44. rocznicy ślubu. Tradycyjnie świętujemy ją jakimś pięknym koncertem. Ten, szczególnie ze względu na wyjątkowo piękny głos Agnieszki Rehlis, a także możliwość bliższego jej poznania, dzięki wywiadowi, którego mi udzieliła, pozostanie na zawsze w naszej pamięci...

ARS CAMERALIS - nowy cykl koncertów kameralnych w Oratorium Marianum we Wrocławiu

Tytuł nowego cyklu zapowiada repertuarową materię koncertów, ale też ich szczególny klimat oraz typ przeżyć, jakich doświadczyć mogą słuchacze. Raz w miesiącu – począwszy od 13 października - w przestrzeni zabytkowego ORATORIUM MARIANUM słuchacze będą mieli okazję wysłuchać genialnych kompozycji w mistrzowskich wykonaniach wybitnych polskich artystów.

Każdy koncert połączony jest z wykładem znakomitego erudyty, publicysty i animatora życia muzycznego - Marka Dyżewskiego.

Koncerty nie są biletowane, dlatego też będziemy zobowiązani jeśli potwierdzicie Państwo swoją obecność mailowo na adres: fundacja@forumartis.pl LUB promusica@promusica.pl

O muzykach i wykładowcy

Mariusz Patyra - skrzypce

Grę na skrzypcach rozpoczął w wieku siedmiu lat. Kształcił się pod kierunkiem Antoniego Hoffmanna w Olsztynie, Janusza Kucharskiego w Warszawie (Akademia Muzyczna), Krzysztofa Węgrzyna i Iny Kertscher w Hanowerze (Hochschule für Musik und Theater) oraz Salvatore Accardo w Cremonie (Accademia Walter Stauffer).

Jest zwycięzcą Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego Józsefa Joachima w Hanowerze, finalistą Międzynarodowego Konkursu Stradivariego w Cremonie (1998), laureatem IV nagrody i specjalnego wyróżnienia Odense Symphony Orchestra na Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym Carla Nielsena w Odense (2000), a także otrzymał I nagrodę (jako pierwszy Polak), nagrodę specjalną za najlepszą interpretację "Kaprysów" Paganiniego i kopię skrzypiec "Il Cannone" należących do wielkiego wirtuoza na Concorso internazionale di violino "Premio Niccolò Paganini" w Genui (2001).

Mariusz Patyra występował z koncertami i recitalami w Europie (m.in. Polska, Niemcy, Hiszpania, Czechy, Rosja, Ukraina, Austria), Japonii, Stanach Zjednoczonych i Meksyku. Grał z takimi orkiestrami, jak Tokyo Chamber Orchestra, Orchestra Fondazione Arturo Toscanini, Orchestra di Roma, Orchestra Filharmonica Marchigiana, Jalisco Philharmonic, Plano Symphony Orchestra, Branderburgisches Staatsorchester Frankfurt, Irving Symphony Orchestra, San Angelo Symphony Orchestra, Kiev Symphony Orchestra, Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia, Orkiestra Kameralna Polskiego Radia "Amadeus", Orkiestra Filharmonii Narodowej, Orkiestra Filharmonii Krakowskiej, Orkiestra Filharmonii Dolnośląskiej, Orkiestra Filharmonii Poznańskiej, Sinfonia Varsovia, Orkiestra Kameralna "Leopoldinum".

Dokonał nagrań radiowych w Polsce, Niemczech (NDR, WDR), we Włoszech (RAI Tre) i Francji (Radio France).

W wydawnictwie DUX ukazały się dwie jego płyty: "Henryk Wieniawski: Koncerty Skrzypcowe – Mariusz Patyra" (2008) oraz "Paganini, Saint-Saëns, Massenet" (2008). Wraz z Orkiestrą Kameralną Filharmonii Narodowej nagrał "Cztery pory roku" Antonio Vivaldiego (Lipinski Royal Fidelity, 2008).

Mariusz Patyra gra na skrzypcach będących kopią instrumentua Guarneri del Gesu z 1733, zbudowanych przez Christiana Erichsona (Hannover 2003), jak również na kopii "Il Cannone" z 1742, autorstwa Johna B. Erwina (Dallas 2000).

Strona internetowa artysty: www.mariuszpatyra.com.

Autor: Anna Iwanicka-Nijakowska, Polskie Centrum Informacji Muzycznej, Związek Kompozytorów Polskich, grudzień 2006, aktualizacja: Małgorzata Kosińska, Polskie Centrum Informacji Muzycznej, Związek Kompozytorów Polskich, lipiec 2010 r.

(źródło: Culture.pl)

Mariusz Patyra - Paganini: Concerto No. 1 - Allegro (incl. cadence)

Radosław Kurek – fortepian

Radosław Kurek to wszechstronny pianista – znakomicie sprawdza się zarówno w roli solisty jak i kameralisty. Jego nadrzędnymi cechami artystycznymi są: ogromna wrażliwość muzyczna, doskonałe operowanie dźwiękiem oraz całkowite oddanie się intencjom kompozytora połączone z wielką wnikliwością w tekst autorski. Jego interpretacje sceniczne dalece wybijają się ponad przeciętność, są nasycone intensywnością i koncentracją, które nie pozwalają publiczności pozostać obojętną. Występy publiczne Radosława Kurka charakteryzują się pięknym brzmieniem instrumentu, charyzmą i wielką pasją. To artysta o ogromnych możliwościach, którego wielką zaletą jest umiejętność pracy z innymi muzykami. Dowodem tego jest bogata lista jego artystycznych sukcesów: nagrody zdobyte na licznych konkursach pianistycznych i kameralnych, recitale solowe w renomowanych salach filharmonicznych, koncerty jakie odbył w Polsce i Europie, a także nagrania płytowe.

Ukończył z wyróżnieniem Akademię Muzyczną im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku, w klasie fortepianu prof. Katarzyny Popowej-Zydroń, której był asystentem w latach 2008-2009. Swoje umiejętności doskonalił również na licznych pianistycznych i kameralnych kursach, warsztatach oraz lekcjach mistrzowskich pracując pod kierunkiem takich osobistości jak: Katarzyna Popowa - Zydroń, Pavel Vernikov, Kurt Seibert, Maja i Konstantin Weitz, Niklas Schmidt, Sebastian Hamann, Viera Nossina, John O’Conor, Ewa Pobłocka, Maja Nosowska czy Szabolcs Esztenyi. Od roku 2009 jest wykładowcą Akademii Muzycznej im. F. Nowowiejskiego w Bydgoszczy. Tam też w 2014 roku uzyskał tytuł doktora sztuki muzycznej.

Radosław Kurek, fot. Piotr Rodak

Artysta uczestniczył w wielu prestiżowych wydarzeniach muzycznych, występując zarówno jako solista jak i kameralista w Austrii, Niemczech, Francji, Szwajcarii, Belgii, Hiszpanii, Włoszech, Egipcie oraz wielu miastach Polski. Jako solista występował między innymi z orkiestrami Polskiej Filharmonii Bałtyckiej, Filharmonii Wrocławskiej oraz z Orkiestrą Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa „Sinfonietta Cracovia”. Koncertował z Jackiem Kaspszykiem, Michałem Nesterowiczem, Konstantym Andrzejem Kulką, Romanem Jabłońskim, Jadwigą Kotnowską; współpracował również z Robertem Kabarą, Wiesławem Kwaśnym i Agatą Zubel. Grywał w takich salach jak Filharmonia Krakowska, Filharmonia Bałtycka, Filharmonia Wrocławska, Filharmonia Łódzka, Auditorium Augustianum (Rzym), Wielka Sala Ratusza Miejskiego w Wiedniu (Festsaal) czy Auditorium al Duomo we Florencji (Włochy).

Pianista brał udział w licznych konkursach i festiwalach muzycznych, czego wynikiem jest obszerna lista osiągnięć. Artysta najwyżej ceni sobie zdobycie wyróżnienia The Bridget Doolan Prize za najlepsze wykonanie utworu W. A. Mozarta na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym w Dublinie (Irlandia, 2012) oraz zwycięstwo wraz z wiolonczelistą Georgyim Lomakovem XV Międzynarodowego Konkursu im. J. Brahmsa w Pörtschach (Austria, 2008). Ponadto jako solista lub pianista - kameralista uczestniczył oraz zdobywał nagrody i wyróżnienia na konkursach w Indianapolis, Genewie, Monachium, Terni, Shumen, Narwie, Florencji, Warszawie, Łodzi, Wrocławiu, Gdańsku, Katowicach.

Owocem muzycznych spotkań pianisty z różnymi artystami są również płyty CD. Radosław Kurek nagrywał dla wytwórni płytowych ANAGRAM, DUX, Soliton, BeArTon, niemieckiej GENUIN i Bayerischer Rundfunk w Monachium, a także radia i telewizji.

(źródło: Cameral Music)

Marek Dyżewski, fot. Barbara Lekarczyk-Cisek

Marek Dyżewski

Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej we Wrocławiu w zakresie gry na fortepianie w klasie profesor Barbary Hesse-Bukowskiej (1971). Studiował także historię sztuki na Uniwersytecie Wrocławskim, Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (1975) i Uniwersytecie Wiedeńskim w ramach grantu Radia Wiedeńskiego (1981–1982). Odbył staż naukowo-badawczy na uniwersytecie w Brukseli (2000).

Podczas studiów był czynną postacią studenckiego ruchu kulturalnego. Współtworzył m.in. polski ruch „Pro Musica” popularyzujący muzykę poważną w środowisku akademickim. W marcu 1968 był przewodniczącym strajku studentów Akademii Muzycznej we Wrocławiu.

Inicjator i dyrektor artystyczny wrocławskiego festiwalu Dni Muzyki Starych Mistrzów (1967–1987), brał udział w stworzeniu Międzynarodowych Wieczorów Muzyki Organowej i Kameralnej w Kłodzku (1987), wznowił wrocławskie Dni Muzyki Organowej i Klawesynowej (1992) oraz powołał akademicki festiwal muzyczny Gaudeamus (1997). Juror festiwalu Legnica Cantat (1993–2007) i jego kierownik artystyczny (2004–2007).

W latach 1990–1994 we wrocławskiej Akademii Muzycznej pełnił funkcję rektora. W tym czasie przeniósł uczelnię do nowej siedziby przy Placu Jana Pawła II we Wrocławiu, powołał nowe specjalności, wzbogacił instrumentarium oraz rozwinął kontakty międzynarodowe.

Współzałożyciel Społecznego Komitetu Budowy Pomnika Ofiar Tragedii Narodowej w Smoleńsku. W 2011 był bezpartyjnym kandydatem do Senatu z ramienia Prawa i Sprawiedliwości, zajmując 3. (ostatnie) miejsce w okręgu.

Poliglota, biegle posługuje się językami: angielskim, niemieckim, francuskim, włoskim, hiszpańskim oraz łaciną.

Jako eseista wypowiada się słowem pisanym, a także w radio i w telewizji. Współpracując z Polskim Radiem tworzy dzieła sztuki radiowej, które za ich nowatorski kształt i wybitne walory artystyczne otrzymały szereg nagród i dwukrotnie reprezentowały polską radiofonię na światowym forum sztuki radiowej Prix Italia.

Zarówno na antenie telewizyjnej jak i radiowej komentował największe odbywające się w Polsce międzynarodowe imprezy muzyczne: Międzynarodowy Festiwal Oratoryjno-Kantatowy „Wratislavia Cantans”, Międzynarodowy Konkurs Dyrygencki im. Grzegorza Fitelberga, Międzynarodowy Konkurs Skrzypcowy im. Henryka Wieniawskiego i Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina. Prowadzi gościnne wykłady i seminaria we wszystkich polskich uczelniach muzycznych oraz na kilku uniwersytetach. Wykładał też w Niemczech, Belgii, Austrii, Rosji, Hiszpanii i USA.

W swych wystąpieniach ukazuje zjawiska muzyczne widziane w szerokim kontekście kultury, w powiązaniu z innymi dziedzinami sztuki, a także z filozofią, estetyką i antropologią. Twórca teorii obejmującej całokształt zagadnień związanych ze sztuką ćwiczenia muzycznego, a także filozofii kształcenia artystycznego, która prezentowana w piętnastu audycjach na antenie Programu II Polskiego Radia spotkała się z żywym oddźwiękiem w środowisku muzycznym i pedagogicznym.

Autor poetyzowanych przekładów (z łaciny, francuskiego, niemieckiego, hiszpańskiego i włoskiego). Średniowieczny dramat liturgiczny „Ludus Danielis” w jego literackiej adaptacji (w oparciu o łaciński tekst z katedry z Beauvais) grany był przez Teatr Wielki w Warszawie – na scenie tego teatru i na wielu scenach europejskich, m.in. w Niemczech, Austrii, Luksemburgu, Szwajcarii i Francji.

(źródło: Wikipedia)

Informujemy również, że podczas koncertu będzie prowadzona zbiórka pieniędzy mająca na celu dofinansowanie projektu. Projekt jest współfinansowany ze środków własnych Fundacji oraz przez Agencję Artystyczną Pro Musica. Będziemy wdzięczni za każde wsparcie. 

Program:

Henryk Wieniawski | Polonaise de concert D-dur op. 4

Johannes Brahms | Sonata Nr 2 A-dur op. 100

Henryk Wieniawski | Legenda op. 17

Johannes Brahms | Sonata nr 3 d-moll op. 108

Fryderyk Chopin | Nokturn cis-moll op. posthum

(arr. Nathan Milstein)

Antonio Bazzini | La ronde de Lutins

informacja prasowa

XXXIII Festiwal „Maj z Muzyką Dawną” /zapowiedź, program/

Międzynarodowy Festiwal „Maj z Muzyką Dawną” to jedyne wydarzenie kulturalne w zachodniej Polsce, którego głównym celem jest promocja muzyki dawnej – od średniowiecza do baroku – wykonywanej według oryginalnych tabulatur i partytur na oryginalnych, bądź na kopiach instrumentów pochodzących z epoki. 

Festiwal, podczas którego prezentują się zarówno profesjonalni artyści z Polski i zagranicy, jak i zespoły dziecięco-młodzieżowe, organizowany jest z powodzeniem nieprzerwanie od 1992 r. Koncerty odbywają się w miejscach związanych kulturowo z wykonywaną muzyką, dzięki czemu melomani mają możliwość odkrywania piękna dawnych kompozycji w przestrzeniach z epoki oraz przeżycia swoistej podróży w czasie.

Festiwal „Maj z Muzyką Dawną” jest ważnym przedsięwzięciem w kontekście kultury całego regionu dolnośląskiego, otwartym dla szerokiego grona odbiorców. Koncerty odbywają się nie tylko w różnych miejscowościach na Dolnym Śląsku, ale również w sposób szczególny promują lokalnych artystów oraz prawdziwe perły regionalnej architektury. Serdecznie zapraszamy na tegoroczną edycję tego muzycznego święta!

PROGRAM XXIII MIĘDZYNARODOWEGO FESTIWALU „MAJ Z MUZKĄ DAWNĄ”

4-12 maja 2024 Wrocław

————————————-

4 maja (sobota), godz. 21:00, kościół św. Macieja, Wrocław

Spektakl pt. „Na żywot Angelusa Silesiusa Boskim światłem od narodzin po kres wypełniony”.

Scenariusz, wykonanie i reżyseria: Włodzimierz Galicki (Łódź). Na podstawie książki Roberta Gawłowskiego „Boskie światło”, Akwedukt, Wrocław 2024.

Oprawa muzyczna na żywo: Joachim Mencel – lira korbowa (Kraków).

Spektakl z okazji 400-lecia urodzin wielkiego poety i mistyka Angelusa Silesiusa, przygotowany przez Włodzimierza Galickiego na podstawie książki Roberta Gawłowskiego pt. Boskie światło wydanej w roku 2024 przez Oficynę Klubu Muzyki i Literatury we Wrocławiu AKWEDUKT z muzyką Joachima Mencla na lirę korbową.

Jest to opowieść o okolicznościach życiowych i duchowych Anioła Ślązaka, prowadzących go w kierunku tytułowego „boskiego światła”. Akcja liryczna prezentowanych wierszy rozgrywa się w miejscach związanych z jego biografią.

Angelus Silesius zmarł w roku 1677 i został pochowany w pobliżu obecnego kościoła p.w. św. Macieja, gdzie 4 maja 2024 r. o godz. 21.00 zostanie przypomniany wrocławskiej publiczności.

Przed spektaklem w Centralnym Ośrodku Duszpasterstwa Akademickiego „Maciejówka”, przy kościele św. Macieja we Wrocławiu, o godz. 19.30, odbędzie się spotkanie autorskie Roberta Gawłowskiego połączone z prezentacją książki „Boskie światło” – prowadzenie ks. dr Mieczysław Maliński.

———————————————————————————————-

6 maja (poniedziałek), 17:00, Muzeum Militariów (Arsenał), Wrocław

„Pieśń o Rolandzie. Seans epicki”

w przekładzie i wykonaniu Jacka Kowalskiego

Bartosz Patryk Rzyman – ukończył Akademię Muzyczną im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu w klasie koncertującej organów. Uczestniczył również w mistrzowskich kursach interpretacji organowej w Polsce i Niemczech, korzystając ze wskazówek m.in. prof. Gerharda Weinbergera, Prof.Dr. Christophera Krummachera. Bartosz Patryk Rzyman dużo koncertuje w Polsce i w Europie. Wykonał już ponad 500 koncertów, w tym na wielu Festiwalach Muzyki Organowej, m.in. w kraju, w Częstochowie na Jasnej Górze, w Warszawie, Łodzi, Wrocławiu, Kazimierzu, Sandomierzu, Lublinie, Łańcucie, Jędrzejowie, Jaworznie – Długoszynie i wielu innych. Artysta ma w swoim dorobku nagrania radiowe, telewizyjne i płytowe, m.in. płyta wyróżniona przez warszawskich krytyków muzycznych „Maria Sawa Organ Works V” wydana w 2011 roku w Acte Prealable,  płyta „Przez wszystko do mnie przemawiałeś Panie”, wydana w 2018 roku, czy płyta nagrana na organach znakomitej polskiej firmy Zych „Magnifique Croisiere” wydana w 2019 roku przez wytwórnie Paweł Ożga Classical Sound  otrzymały również bardzo pozytywne opinie. Bartosz Patryk Rzyman ceniony jest za interpretacje współczesnej muzyki organowej. Wielu kompozytorów dedykuje mu swoje utwory, m.in. prof. Leszek Wisłocki, Konstancja Kochaniec, Tomislav Ante Vodacović czy amerykański kompozytor Carson Cooman. Artysta dokonał wielu prawykonań dzieł wybitnego polskiego kompozytora Mariana Sawy i posiada w repertuarze 130 utworów tego twórcy. Bartosz Patryk Rzyman został uhonorowany wyróżnieniami za swoje muzyczne dokonania na niwie kultury chrześcijańskiej. Pozytywny stosunek krytyków sztuki muzycznej do dorobku Bartosza Patryka Rzymana znajduje wyraz – w przytoczonej opinii: „Tego pewnego siebie , charyzmatycznego i bezkompromisowego artystę miałem przyjemność posłuchać dwukrotnie na żywo. Pierwszy raz na Clarus Mons w Częstochowie (2013), drugi – w Rzymskokatolickiej Parafii św. Michała Archanioła w Michałkowicach (2015)….. Trzy wymienione wyżej cechy określają przede wszystkim wysoki stopień dojrzałości artystycznej organisty. A tej nie można odmówić pełnym finezji i polotu wypowiedziom muzycznym z jego (…) albumu „Przez wszystko do mnie przemawiałeś Panie!” (Tomasz Ostafiński, Katowice,2018).W latach 2020/2021 Bartosz Patryk Rzyman był stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Artysta jest członkiem honorowym warszawskiego Towarzystwa im. Mariana Sawy. W styczniu 2023 roku został nominowany przez Gazetę Wrocławską na Osobowość Roku 2022 w dziedzinie Kultura, za promowanie współczesnej muzyki organowej w Polsce i za granicą.

———————————————————————————————-

10 maja (piątek), godz. 18:00, Oratorium Marianum, Wrocław

Koncert „Powietrze i anioły – Henry Purcell i John Donne”

Joanna Klisowska-  sopran

Marcin Piejaś – wykonanie wierszy

Maciej Kończak – teorba

Radosław Dembiński -viola da gamba

Prowadzenie koncertu – Izabela Starzec

Program:

HENRY PURCELL (1659-1695)

„Music for a While”

JOHN DONNE ( 1572-1631)

„Powietrze i anioły (Air and Angels)”

ADRIAN LE ROY (1520-1598)

„Allemande, Branle simple”

JOHN DONNE ( 1572-1631)

Wykład o cieniu (A lecture upon the shadow)

HENRY PURCELL (1659-1695)

„If Music Be the Food of Love”

„On the Brow of Richmond Hill”

GIOVANNI PAOLO FOSCARINI (1600-1647)

„Pavaniglia con parti variate e Capriccio”

JOHN DONNE ( 1572-1631)

„W miłości nieskończoność ( Lovers’ Infiniteness)”

HENRY PURCELL (1659-1695)

„Sweeter Than Roses”

„The Cares of Lovers”

ANONIM ( pierwsza połowa XVIII wieku)*

„Ouverture”

JOHN DONNE ( 1572-1631)

„Relikwia (The Relic)”

HENRY PURCELL (1659-1695)

„Fairest Isle”

„Here the Deities Approve”

ANONIM ( pierwsza połowa XVIII wieku)*

Allemande, Courante

JOHN DONNE ( 1572-1631)

Sonet X (Holy Sonnet X)

HENRY PURCELL (1659-1695)

„An Evening Hymn”

————————————————————————–

*utwory pocho9dzą ze w Królewskiej Bibliotece w Kopenhadze

Utwory Purcella i poezje recytowane Johna Donne’a. Jest to niezwykle sugestywny, świecki program, a czytane piękne poezje Donne’a  w języku polskim pomagają publiczności zanurzyć się w klimacie XVII wiecznej Anglii.

Joanna Klisowska – sopran koloraturowy

Artystka urodziła się we Wrocławiu i tu podjęła edukację muzyczną jako skrzypaczka, a potem studia wokalne w Akademii Muzycznej w klasie Prof. B. E. Werner. Joanna Klisowska ukończyła następnie kurs śpiewu barokowego pod kierunkiem C. Ansermet (Mediolan) oraz dwuletnie studia podyplomowe z wyróżnieniem w Musikhochschule Trossingen na wydziale muzyki dawnej  kształcąc się pod kierunkiem Ch. Hilza i M. K. Kiehr. Sopranistka pracowała również pod kierunkiem znanej polskiej spiewaczki Jolanty Żmurko, a także uczestniczyła w licznych kursach wykonastwa muzyki baroku prowadzonych przez m.in: G. Banditelli, P.Kooija, B. Schlick, J.Christensena, K. Widmera,  S. Prine, L. Brunmayr-Tutz i innych. Joanna Klisowska specjalizuje się w wykonawstwie muzyki Baroku i Klasycyzmu niemniej jednak posiada szeroki wachlarz repertuarowy, a szczególnym zainteresowaniem darzy muzykę sakralną. Artystka prowadzi ożywioną działalność koncertową współpracując m.in z C. Astronio, G. Capuano, M. Creedem , A. Duczmal, P. Heras- Casado, B. Kuijkenem, L. Ghielmim, V.Luksem,  P. Nemethem, P. Neumannem, M. Schuldt-Jensenem, M. Toporowskim, Ch. Toetem, R. Vettorim oraz z zespołami: Altber Ensemble, Accademia della Arcadia, Artsemble, Bozen Baroque Ensemble,  Camerata Artemisia Gentileschi, Il Canto di Orfeo ,Collegium 1704, Divina Armonia , Immortal Bach Ensemble, L’ensemble Sezione Aurea, SWR Vocal Ensemble, La Barocca.

Sopranistka występowała m.in. na festiwalach takich jak:  Lucerne Festival, Utrecht Early Music Festival, Festival Ambronay, Rheingau Musik Festival , Wratislavia Cantans, MiTo, Settimane Barocche, Musica e Poesia a S. Maurizio , Festival Hendlowski , Festival Anima Mea, Festival Internazionale di Danza e di Musica Antica , Festival di Musica Barocca di Rovigno, Festival Mozart , Settembre in Musica , Musica Antiqua , Forum Musicum , Maj z Muzyką Dawną,  Międzynarodowy Festiwal Muzyki Organowej i Kameralnej , Musica Elettronica Nuova i inne. Pracowala m.in z reżyserami takimi jak Simon McBurney i Philipp Harnoncourt. Koncertuje w calej Europie. Prowadzi również działalność pedagogiczną i kursy mistrzowskie.

W jej dorobku płytowym znajduje się Oratorium Musicum „Der Mensch ein Gottesmörder” L. Mozarta pod kierunkiem Claudio Astronio nagrane dla Amadeus z Bolzano Baroque Ensemble, motety F. A. Bonportiego dla austriackiej wytwórni ORF z zespołem Ricreation d’Arcadia pod kierunkiem Takashiego Watanabe , Responsoria J.D.Zelenki z Collegium 1704 i Vaclavem Luksem , Close thine eyes – Henry’ego Purcella na sopran i bas z udziałem Petera Kooija dla Stradivarius ,   M. Castelnuovo – Tedesco – The Divan of Moses Ibn-Ezra na sopran i gitarę z udziałem gitarzysty Giulio Tampaliniego oraz  Music for cello. Two songs z Andrea Noferinim i Roberto Plano z utworami Alfredo Piattiego dla  Brilliant Classics , a także Vertigo  dla Da Vinci Edition z muzyką Marco Nodariego, Ikone ( CD & DVD) Nicoli Segatty dla Egea Music Records z udziałem Giovanniego Sollimy oraz CD Chamber Music for Soprano, Clarinette and Piano Louisa Spohra dla Brilliant Classics.

Obecnie Artystka przygotowuje się do płyty zawierającej motety Bonawentury Furlanetta z organistką Paolą Talamini na historycznych organach Basilica di Santa Maria della Salute w Wenecji.

———————————————————————————————-

12 maja (niedziela), godz. 16:00, Klub Muzyki i Literatury, Wrocław

Marek Dyżewski – wykład muzykologiczny pt. „MUZYCZNE SKARBY ŚWIĘTEJ GÓRY W GOSTYNIU”

MAREK DYŻEWSKI –  jest absolwentem wrocławskiej Akademii Muzycznej. Studiował również historię sztuki na uniwersytetach we Wrocławiu, w Wiedniu i Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Odbył też staż naukowo-badawczy na uniwersytecie w Brukseli, Wrocławiu, w Wiedniu i Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Odbył też staż naukowo-badawczy na uniwersytecie w Brukseli.

Zarówno na antenie telewizyjnej, jak i radiowej komentował największe odbywające się w Polsce międzynarodowe imprezy muzyczne: Międzynarodowy Festiwal Oratoryjno-Kantatowy Wratislavia Cantans, Międzynarodowy Konkurs Skrzypcowy im. Henryka Wieniawskiego i Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina. Prowadził wykłady we wszystkich polskich uczelniach muzycznych, na kilku uniwersytetach oraz na towarzyszących ważnym wydarzeniom muzycznym seminariach, konferencjach i warsztatach. Gościnnie wykładał też w Bonn, Norymberdze, Hamburgu, Berlinie, Gandawie, Brukseli, Sankt Petersburgu, Nicei, Paryżu, Wiedniu i Waszyngtonie. W latach 1990– 1994 był rektorem wrocławskiej Akademii Muzycznej. Uczelnia ta zawdzięcza mu wybudowanie nowej, okazałej siedziby, wzmocnienie kadry profesorskiej, powołanie do życia nowych specjalności, wzbogacenie instrumentarium oraz rozwinięcie kontaktów międzynarodowych. Za wybitne dokonania w dziedzinie kultury otrzymał Nagrodę im. Św. Brata Alberta.

19 maja – 2 czerwca 2024 Dolny Śląsk

—————————————————–

19 maja (środa), godz. 19:00, Kościół Pokoju w Świdnicy

Koncert Wrocław Baroque Ensemble pt. Veni ad me

Wykonawcy:

Andrzej Kosendiak – dyrygent

Wrocław Baroque Ensemble:

Aleksandra Turalska, Aldona Bartnik, Dagmara Dobrowolska, Anna Zawisza– soprany

Daniel Elgersma, Piotr Olech – kontratenory

Florian Cramer, Michiel Haspeslagh– tenory

Jaromír Nosek, Volodymyr Andrushchak– basy

Zbigniew Pilch, Mikołaj Zgółka – skrzypce

Julia Karpeta – viola da gamba

Krzysztof Karpeta – wiolonczela

Łukasz Macioszek – kontrabas

Přemysl Vacek – teorba

Marta Niedźwiecka – pozytyw, organy

Program:

A. Pärt –Veni creator; Veni Sancte Spiritus z „Berliner Messe”

G.F. Händel – Nisi Dominus HWV 238, Dixit Dominus HWV 232

Wrocław Baroque Ensemble

Zespół specjalizuje się w wykonawstwie historycznym, koncentrując się na odkrywaniu mało znanego repertuaru z Europy Środkowej. Wykonuje przede wszystkim muzykę polskiego renesansu i baroku, od kompozycji kameralnych po dzieła oratoryjne i kantatowe. Wrocław Baroque Ensemble został założony w 2012 r. przez Andrzeja Kosendiaka i od początku funkcjonuje pod jego artystycznym kierownictwem, a obecnie jest jednym z zespołów działających przy Narodowym Forum Muzyki we Wrocławiu. Jego trzon tworzą wybitni instrumentaliści i śpiewacy z krajów europejskich (Polski, Czech, Holandii i Niemiec).

Zespół może pochwalić się bogatym katalogiem nagrań, który obejmuje serię albumów poświęconych twórczości kompozytorów polskiego baroku – Grzegorza Gerwazego Gorczyckiego, Bartłomieja Pękiela, Marcina Mielczewskiego, Stanisława Sylwestra Szarzyńskiego, Mikołaja Zieleńskiego i Jacka Różyckiego (CD Accord).

Zespół gościł na znaczących międzynarodowych festiwalach, takich jak Wratislavia Cantans, Lato Ochrydzkie, Emilia Romagna Festival, Usedomer Musikfestival czy Festival Ljubljana oraz występował w wielu miastach Polski.

Andrzej Kosendiak

Dyrektor Narodowego Forum Muzyki im. Witolda Lutosławskiego we Wrocławiu, dyrygent i pedagog, jeden z najaktywniejszych muzyków i organizatorów życia muzycznego w Polsce. Jest absolwentem Wydziału Kompozycji, Dyrygentury i Teorii Muzyki Akademii Muzycznej we Wrocławiu. W 2013 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego, a w 2021 – tytuł profesora i obecnie pracuje na swojej macierzystej uczelni. W 2005 r. został dyrektorem Filharmonii Wrocławskiej oraz Międzynarodowego Festiwalu Wratislavia Cantans  i doprowadził do zmiany oblicza obydwu tych instytucji oraz do przekształcenia ich w Narodowe Forum Muzyki. Otwarcie nowej siedziby Narodowego Forum Muzyki, która powstała dzięki jego inicjatywie i staraniom, zostało uhonorowane nagrodą Koryfeusz Muzyki Polskiej 2016 w kategorii „Wydarzenie Roku”. Jako dyrektor NFM powołał do życia nowe zespoły artystyczne, m.in. Chór NFM, Wrocławską Orkiestrę Barokową i Chór Chłopięcy NFM, zainicjował również Leo Festiwal. Ponadto był jednym ze współtwórców miesięcznika „Muzyka w Mieście”, wydawanego przez NFM w latach 2012–18.

Szczególnym zainteresowaniem dyrygenta cieszy się muzyka dawna. W 1985 r. założył zespół Collegio di Musica Sacra, a w 2013 – Wrocław Baroque Ensemble, którego jest kierownikiem artystycznym.

Andrzej Kosendiak regularnie dyryguje zespołami NFM oraz orkiestrami z Polski i świata. Występował w wielu krajach Europy, USA (m.in. współpracował z University of North Carolina, Chapel Hill) i w Chinach. Wśród wielu nagród i wyróżnień artysty znajdują się m.in.: Nagroda Prezydenta Wrocławia (2016), Dolnośląski Klucz Sukcesu w kategorii „Największa osobowość w promocji regionu” (2016), nagrody Radia Wrocław Kultura – Emocje w kategoriach „Osobowość sezonu kulturalnego” (2017) i „Muzyka klasyczna” (2018), Austriacki Krzyż Honorowy I Klasy za Zasługi w Nauce i Sztuce (2018), Diament Wrocławia (2018), Odznaka Honorowa Zasłużony dla Województwa Dolnośląskiego (2018) i Złota Odznaka Honorowa Wrocławia „Wrocław z wdzięcznością – Wrocław grato animo” (2020).

—————————————————————————–

1 czerwca (sobota), godz. 19:00, Zamek na Skale w Trzebieszowicach

Koncert pt. „Europa all Antico”

W wykonaniu Zespołu Muzyki Dawnej CAPELLA ALL’ANTICO

Cisło Natalia –rebek tenorowy

Gancarz Aleksandra- fidel

Hereta Kamila –flety proste, cornamuse

Horoszkiewicz Katarzyna –fidel, rebek sopranowy

Młynarczyk Lena – bębny

Pomaniec Alicja – flety proste

Walczak Weronika – flety proste, cornamuse

Zięba Karolina – rebek basowy

Zygmunt Dominika – gitern, gitara mauretańska

Katarzyna Fedorczuk – flety proste, cornamuse

Program:

1. „Chorea Polonica” – Diomedes Cato – Włochy, Polska, XVI w.

Tabulatura lutniowa, opracowanie  4gł.– Agnieszka Obst-Chwała 

opracowanie muzyczne Tomasz Dobrzański

gra Klub Świętego Ludwika w składzie:

Jacek Kowalski – śpiew, lira średniowieczna

Tomasz Dobrzański – flety, szałamaje, giterna, mandora

Agnieszka Obst-Chwała – fidel, bęben

„Pieśń o Rolandzie” jest arcydziełem. W Polsce znamy je głównie dzięki arcydzielnemu przekładowi Tadeusza Żeleńskiego (Boya), który wszedł na listę szkolnych lektur. Jest to przekład prozą. Żeby jednak w pełni docenić artyzm tej niezwykłej epopei, trzeba ją na żywo usłyszeć i zrozumieć – czyli dysponować polskim przekładem zdatnym do śpiewu i pomysłem na to, jak go zaśpiewać. Tego właśnie zadania postanowił się podjąć Jacek Kowalski, w czym dopomogli mu przyjaciele z Klubu Świętego Ludwika: Tomasz Dobrzański i Agnieszka Obst-Chwała.

Jacek Kowalski

Pieśniarz, Sarmata, historyk sztuki, miłośnik poezji staropolskiej i tłumacz poezji starofrancuskiej. Śpiewa piosenki własne o dawnych czasach i własne przekłady piosenek z dawnych czasów. Występuje z zespołami: Monogramista JK (instrumentarium klasyczne) i Klub Świętego Ludwika (instrumentarium dawne). Wydał kilkadziesiąt książek, płyt, publikacji popularnych i naukowych związanych z kulturą, sztuką i literaturą dawnej Polski i starej, dobrej Francji. Zob.

Agnieszka Obst–Chwała

Skrzypaczka i fidelistka, założycielka i kierownik artystyczny zespołu Muzyki Dawnej Sabionetta, działającego od 2004 r. Od 1989 r. związana z Zamojskim Zespołem Muzyki Dawnej Capella all’ Antico. Współpracuje z wieloma zespołami Muzyki Dawnej: Ars Cantus, Dekameron, La Tempesta, Ars Nova, Il Tempo, Klub św. Ludwika, Alta, Zespół Instrumentów Dawnych Narol Baroque oraz z zespołami tańca dawnego. Występuje również z zespołami folklorystycznymi i folkowymi, m.in. z zespołem Swoją Drogą i ZPiT „Zamojszczyzna”. Nagrała wiele płyt z muzyką dawną, folkową oraz muzyką pisaną do przedstawień teatralnych. Jest jednym z założycieli i członkiem zarządu Koła Muzyki Dawnej, działającego od 2010 r. przy Zarządzie Głównym Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków w Warszawie.

Tomasz Dobrzański

Muzyk grający na dawnych i współczesnych instrumentach dętych i strunowych, współczesnych i historycznych. Kieruje wrocławskim zespołem Ars Cantus, który przygotował liczne nagrania nieznanej muzyki wrocławskiej i śląskiej. Występuje też jako solista. Autor i współtwórca licznych nagrań i publikacji oraz muzycznych opracowań spektakli tanecznych i teatralnych. Dyrektor artystyczny wrocławskiego Festiwalu Muzyki Dawnej Forum Musicum. Dydaktyk i popularyzator muzyki dawnej. Budowniczy danych instrumentów.

———————————————————————————————-

9 maja (czwartek) godz. 19:00, Katedra św. Marii Magdaleny, ul. Szewska, Wrocław

Recital organowy pt. „Mistrzowie młodego Johanna Sebastiana Bacha”

Bartosz Patryk Rzyman – organy

Prowadzenie koncertu – Izabela Starzec

Program:

Georg Böhm (1661-1733) – Suite in c

Allemande

Courante

Sarabande

Gigue

Georg Böhm (1661-1733) – Suite in F

Allemande

Courante

Sarabande

dDoublegigue

Georg Böhm (1661-1733) – Partita über die Arie „Jesu du bist allzu schöne”

Johann Sebastian Bach (1685-1750) – „Aus Orgelbüchlein”

„Nun komm der Heiden Heiland” BWV 599

„Christ lag in Todesbanden” BWV 625

Johann Pachelbel (1653-1706) – Ciacona in f

2. „Madre de Deus” – Alfons X el Sabio – „Cantigas de Sancta Maria”– Hiszpania, XIII w

3. „Abrisme cara de rosa”– Anonim– pieśń sefardyjska XIII w.

Melodia tradycyjna z Kataru – Anonim – pieśń

4. „Chanconetta tedesca” – Anonim, Włochy XIV w.

5. “Gelosia” (Zazdrość) – Anonim, Włochy XIV w.

6. “Ecco la primavera” – Francesco Landini, Włochy XIV w.

7. „Ciaramella me dolce” – Antonio Zacara da Teramo, Włochy XV w.

8. „Saltarello”- Anonim, Włochy XV w.

9 „Chrystus zmartwychwstał jest”- Anonim, Polska XVw.

10. „Presulis eminentiam” – Petrus Wilhelmi de Grudencz, Polska XV w.

11. “Sententia” – Agnieszka Obst, 2007 r.

12. „Ma Julietta Dama” – Anonim, Hiszpania XVw.

13. a) „Branle de Bourgoingne” – Petrus Phalesius

Z tabulatury lutniowej “Thesaurus Musicus”

Transkrypcja i instrumentacja – Agnieszka Obst – Chwała

b) „Branle Gay II” – Pierre Francisque Caroubel

c) „Branle de Bourgoingne ( 2)” – Anonim, XVI w.

14. “La Gatta en Italien” (Kotka) Pierre Attaignant– Basse dance XVI w.

15. „Hajducki”- Mikołaj z Krakowa, XVI w.

16. „Gavote”- Thoinot Arbeau, Francja XVI w.

Zespół Muzyki Dawnej CAPELLA ALL’ANTICO jest młodzieżowym zespołem instrumentalnym, wykonującym utwory kompozytorów europejskich epoki średniowiecza i renesansu. Repertuar zespołu jest bardzo obszerny. Począwszy od średniowiecznych Cantigas de Santa Maria, przez muzykę włoskiego Trecento i francuskiej Ars Nova, skomplikowane rytmicznie utwory Ars Subtilior, po renesansowe tańce i kancjonały.

Kompozycje te wykonywane są na kopiach instrumentów historycznych. Większość używanych przez zespół instrumentów strunowych: fidele, rebeki, gitern, wykonał jego założyciel i długoletni kierownik artystyczny Krzysztof Obst. Obecnie kierownikiem artystycznym zespołu jest Anna Cichoń – Hereta. Z zespołem także współpracuje w zakresie konsultacji historyczno-merytorycznej Agnieszka Obst – Chwała.

„Capella all’Antico” działa od 1983 r. przy Zamojskim Domu Kultury. W 40 – letnim dorobku artystycznym zespół posiada główne nagrody większości odbywających się w Polsce konkursów muzycznych promujących muzykę dawną, przede wszystkim Ogólnopolskiego Festiwalu „SCHOLA CANTORUM” w Kaliszu. Zespół rekrutuje się spośród uzdolnionych muzycznie uczennic zamojskich szkół podstawowych i liceów. W aktualnym składzie pracuje od ok. 2016 r. i  ma już na swoim koncie ważne sukcesy: trzykrotny udział w Festiwalu Zespołów Muzyki Dawnej SCHOLA CANTORUM uwieńczony zdobyciem brązowej w 2018 r. i złotej „Harfy Eola” w 2020 w i 2022 roku, a także nagrodę Grand Prix XVII Międzynarodowego Festiwalu Kultury Dawnej w Malborku w roku 2019.

Ostatni udział zespołu w 42 Międzynarodowym Festiwalu Schola Cantorum w 2022 roku zaowocował zdobyciem Grand Prix oraz tytułu Ambasadora Festiwalu. Zespół koncertował wielokrotnie w kraju, m in. w Wilanowie w ramach Międzynarodowej Letniej Akademii Muzyki Dawnej oraz we Wrocławiu w Narodowym Forum Muzyki, a także na Festiwalu Kultury Średniowiecza w Sigishoarze w Rumunii w r. 2018.

W bieżącym  roku 2023 Capella all Antico obchodzi jubileusz 40lecia. Z tej okazji zespół nagrał płytę podsumowującą swoją działalność jako jednego z najdłużej nieprzerwanie działających zespołów muzyki dawnej w Polsce.

—————————————————————————–

2 czerwca (niedziela), godz. 12:00, Kościół św. Józefa w Żórawinie

Koncert pt. „Europa all Antico”

W wykonaniu Zespołu Muzyki Dawnej CAPELLA ALL’ANTICO

Program j.w.

Bilety:

19 maj (środa), godz. 19:00, Kościół Pokoju w Świdnicy

Koncert Wrocław Baroque Ensemble pt. Veni ad me

Koncert biletowany, pozostałe: wstęp wolny.

 Organizatorzy:

Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu – Instytucja Kultury Samorządu Województwa Dolnośląskiego

Akademickie Stowarzyszenie Kultury „Wagant”

informacja prasowa