Wielki Jubileusz 75-lecia NFM Filharmonii Wrocławskiej i otwarcie sezonu artystycznego NFM 2020/21

W imieniu Dyrektora Narodowego Forum Muzyki im. Witolda Lutosławskiego, pana Andrzeja Kosendiaka, z prawdziwą radością zapraszamy na Wielki Jubileusz 75-lecia NFM Filharmonii Wrocławskiej.

Orkiestra powstała w 1945 roku i przez cztery lata była jednocześnie zespołem filharmonicznym oraz operowym. Kiedy 1 września 1949 roku Opera Wrocławska została upaństwowiona, orkiestra trafiła do kanału operowego, co spowodowało zawieszenie koncertów symfonicznych na kolejne pięć lat. Stałą działalność Wrocławska Orkiestra Symfoniczna jako odrębny zespół zaczęła w 1954 roku. W 1994 roku jej patronem został Witold Lutosławski, a w 2015 roku otrzymała nową, znakomitą pod względem akustycznym siedzibę i zmieniła nazwę na NFM Filharmonia Wrocławska. Budowa NFM była katalizatorem zmian w życiu muzycznym Wrocławia, w tym orkiestry symfonicznej. Zatrudniono wybitnych, młodych instrumentalistów oraz zakupiono instrumenty. Dzięki temu NFM Filharmonia Wrocławska jest obecnie jedną z czołowych polskich orkiestr; koncertuje w najważniejszych salach Europy oraz świata, a nagrane przez nią albumy zdobywają prestiżowe nagrody przemysłu fonograficznego.

Szefowie orkiestry

Podczas inauguracji sezonu symfonicznego 2020/2021 spotkamy się z twórczością Wolfganga Amadeusa Mozarta. Pierwszy koncert orkiestry odbędzie się już 4 października. Dzieła tego kompozytora NFM Filharmonia Wrocławska wykona z towarzyszeniem Chóru NFM i solistów pod batutą maestra Andrzeja Kosendiaka. Koncert klarnetowy A-dur to jeden z ostatnich ukończonych utworów Mozarta. Artysta napisał go na zamówienie Antona Stadlera, z którym od wielu lat łączyły go zawodowe relacje i dla którego stworzył już wcześniej kilka dzieł przeznaczonych na ten instrument. Drugą część koncertu wypełni monumentalna Msza c-moll zwana „Wielką” tego kompozytora, uznawana za jedno z najwspanialszych opracowań cyklu mszalnego napisanych w epoce klasycyzmu.

Andrzej Kosendiak, fot. Łukasz Rajchert

Wykonawcy:

Andrzej Kosendiak – dyrygent

Maciej Dobosz – klarnet

Aleksandra Turalska – sopran

Julia Lezhneva – sopran

Krystian Adam Krzeszowiak – tenor

Mariusz Godlewski – baryton

Chór NFM

Agnieszka Franków-Żelazny – kierownictwo artystyczne Chóru NFM

NFM Filharmonia Wrocławska

Program:

W.A. Mozart, Koncert klarnetowy A-dur KV 622, Msza c-moll KV 427 „Wielka”

Czas trwania: 85'

................................................................................................................................................................

Sezon artystyczny 2020/21 w Narodowym Forum Muzyki zapowiada się niezwykle interesująco.

Wśród znakomitych solistów, którzy wystąpią z NFM Filharmonią Wrocławską, będzie m.in. południowokoreańska skrzypaczka Bomsori Kim, laureatka ostatniej edycji Konkursu Wieniawskiego czy pianista Piotr Alexewicz. Jeszcze w tym roku orkiestrą trzykrotnie zadyryguje maestro Giancarlo Guerrero. 

Giancarlo Guerrero, fot. Łukasz Rajchert

Ukaże się również pierwsza płyta NFM Filharmonii Wrocławskiej nagrana pod batutą jej dyrektora artystycznego. W repertuarze koncertów znajdą się utwory bardzo znanych kompozytorów, takie jak Koncert fagotowy Nino Roty, autora słynnej ścieżki dźwiękowej do filmu Ojciec chrzestny, a także popularne dzieła, m.in. I Suita z Arlejzanki Georgesʼa Bizeta, I Symfonia „Klasyczna” Siergieja Prokofiewa, V Symfonia Piotra Czajkowskiego, II Symfonia Johannesa Brahmsa czy III Symfonia „Eroica” Ludwiga van Beethovena.

NFM Orkiestra Leopoldinum, fot. Łukasz Rajchert

Ciekawie zapowiadają się spotkania z NFM Orkiestrą Leopoldinum. Podczas swojego pierwszego występu w nowym sezonie zespół zaprezentuje utwory Wolfganga Amadeusa Mozarta, Krzysztofa Pendereckiego i Antonína Dvořáka. W programach jego innych koncertów znajdą się kompozycje Witolda Lutosławskiego, Grażyny Pstrokońskiej–Nawratil, Karola Szymanowskiego, Piotra Czajkowskiego i Johannesa Brahmsa. Ważnym wydarzeniem będzie występ znakomitej skrzypaczki Aleny Baevy, która wykona Koncert e-moll Felixa Mendelssohna Bartholdy’ego.

Na brak atrakcji nie będą mogli narzekać wielbiciele muzyki kameralnej. Znakomity Hagen Quartett zaprezentuje program złożony z dzieł Beethovena. W NFM zagrają także Gruppo di Tempera, Guimarães Piano Quartet i Wajnberg Trio. Na uwagę zasługuje występ Szymona Komasy, który zaśpiewa pieśni m.in. Richarda Wagnera i Modesta Musorgskiego.

Interesujące będą również koncerty muzyki dawnej. Mari Fukumoto zagra na pozytywie organowym kompozycje Georga Friedricha Händla, Jarosław Thiel zadyryguje Oratorium na Boże Narodzenie Johanna Sebastiana Bacha, a Andrzej Kosendiak poprowadzi wykonanie kantat tego kompozytora.

W NFM gościnnie wystąpi znakomita Orkiestra Kameralna Polskiego Radia Amadeus. Pod batutą Agnieszki Duczmal zaprezentuje dzieła Mikołaja Góreckiego, Beethovena i Dvořáka.  Jednym z najważniejszych wydarzeń będzie inauguracja organów, na którą zapraszamy już 24–25 października!

Informujemy, że jesteśmy w stałym kontakcie ze służbami sanitarnymi i organizujemy nasze wydarzenia zgodnie z ich zaleceniami i wytycznymi. Wszystkie koncerty odbywają się bez przerw.

Więcej informacji znajduje się pod następującym adresem:

https://www.nfm.wroclaw.pl/images/Sezon_2020_2021/documents/ulotka_wrzesien-listopad-grudzien_2020.pdf

Serdecznie zapraszamy do Narodowego Forum Muzyki!

informacja prasowa

Płyta „The Symphonies”. Arvo Pärt & NFM Wrocław Philharmonic

Wytwórnia fonograficzna ECM wydała album z symfoniami Arvo Pärta. Nagranie zostało dokonane przez NFM Filharmonię Wrocławską, orkiestrę Narodowego Forum Muzyki im. Witolda Lutosławskiego, pod dyrekcją Tõnu Kaljuste.

Zawarte na płycie utwory zostały poprowadzone przez Tõnu Kaljuste, który zdaje się być ulubionym interpretatorem tego kompozytora [Arvo Pärta]. Album jest pierwszą płytą, na której znalazły się wszystkie cztery symfonie Pärta; pozwala prześledzić stylistyczną drogę twórcy.

Kaljuste i jego orkiestra są równie przekonujący, kiedy spokojnie „rozpakowują tobołki” archaicznie brzmiącej melodii [„IV Symfonii”], jak i wtedy, gdy konfrontują się z kanciastymi, kontrapunktycznymi zderzeniami we wcześniejszych utworach.  

Andrew Clements

„The Guardian”, 19 kwietnia 2018

NFM Filharmonia Wrocławska

Współpracująca z gronem uznanych artystów gościnnych NFM Filharmonia Wrocławska, której dyrektorem artystycznym od sezonu 2017/2018 jest Giancarlo Guerrero, obecnie należy do wiodących zespołów symfonicznych na polskiej scenie muzycznej.

Zespół powstał w 1945 r. Do 1949 r. orkiestra była jednocześnie zespołem filharmonicznym i operowym, potem stała się zespołem upaństwowionej Opery (przez co w następnych latach we Wrocławiu koncerty symfoniczne odbywały się nieregularnie). W 1954 r. orkiestra rozpoczęła wreszcie działalność jako samodzielna orkiestra symfoniczna. W 1994 r. zespół obrał za patrona Witolda Lutosławskiego, a w 2015 r. wraz z inauguracją swojej nowej siedziby, Narodowego Forum Muzyki im. Witolda Lutosławskiego, przyjął nazwę NFM Filharmonia Wrocławska. Nowoczesna architektura budynku NFM została zaprojektowana przez pracownię Kuryłowicz & Associates, a znakomita akustyka sal koncertowych przez pracownię Artec (obecnie Arup).

W sezonie, obok koncertów abonamentowych, orkiestra realizuje wiele różnorodnych przedsięwzięć artystycznych, w tym koncerty edukacyjne, plenerowe oraz sesje nagraniowe. W swoich działaniach edukacyjnych zespół koncentruje się nie tylko na koncertach dla dzieci i młodzieży, lecz także na współpracy z Akademią Muzyczną im. K. Lipińskiego we Wrocławiu oraz Akademią Orkiestrową i Akademią Chóralną (projektami prowadzonymi przez NFM).

Dzięki współpracy z festiwalami Narodowego Forum Muzyki, takimi jak Jazztopad i Musica Electronica Nova, NFM Filharmonia Wrocławska regularnie ma przyjemność występować z czołowymi przedstawicielami sceny awangardowej i jazzowej.

W latach 2006–2013 dyrektorem artystycznym orkiestry był Jacek Kaspszyk, który w znaczący sposób przyczynił się do jej rozwoju. Następnie, w latach 2013–2016, funkcję tę pełnił Benjamin Shwartz, z którym to zespół zrealizował także sezon towarzyszący obchodom Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław 2016.

Znana ze swojego zaangażowania w propagowanie muzyki symfonicznej XX i XXI w. NFM Filharmonia Wrocławska regularnie wykonuje utwory powstałe na zamówienie Narodowego Forum Muzyki. Ponadto zespół realizuje szereg nagradzanych projektów fonograficznych, w tym cykl nagrań twórczości Witolda Lutosławskiego Witold Lutosławski. Opera omnia (CD Accord). Najnowsze wydawnictwa NFM Filharmonii Wrocławskiej to wydany w 2017 r. album z nagranymi pod dyrekcją Benjamina Shwartza dziełami Pawła Mykietyna (CD Accord; krążek został nominowany do Fryderyka w kategorii „Album roku muzyka współczesna”) oraz płyta z czterema symfoniami Arvo Pärta pod batutą Tõnu Kaljuste (ECM). Zespół regularnie występuje w prestiżowych salach koncertowych zarówno w Polsce, jak i w Europie oraz USA. W 2018 roku orkiestra bierze udział w programie obchodów stulecia odzyskania przez Polskę niepodległości. W ramach jubileuszu zaplanowano m.in. występ w Elbphilharmonie (Hamburg) w listopadzie. W sezonie 2018/19 zespół wystąpi ze znamienitymi artystami, takimi jak: Yulianna Avdeeva, Radek Baborak, Gabriel Chmura, Nikolai Demidenko, Marzena Diakun, Agnieszka Duczmal, Krzysztof Jakowicz, Antonio Meneses, Michael Schønwandt, Gilbert Varga. Artystą rezydentem NFM Filharmonii Wrocławskiej w sezonie 2018/19 będzie Nikolaj Znaider.

Tõnu Kaljuste

Tõnu Kaljuste, foto Boguslaw Beszlej

Tõnu Kaljuste ugruntował swoją pozycję jako czołowy interpretator muzyki Györgya Kurtaga, Krzysztofa Pendereckiego, Giyi Kanchelego and Alfreda Schnittkego, a zwłaszcza kompozytorów estońskich takich, jak Arvo Pärt, Erkki-Sven Tüür, Veljo Tormis, Heino Eller czy Tõnu Korvits. Za album z muzyką Arvo Pärta Adam’s Lament (ECM) nagrany z zespołami Estonian Philharmonic Chamber Choir, Sinfonietta Riga, Tallinn Chamber Orchestra i Latvian Radio Choir ten estoński dyrygent otrzymał w 2014 roku nagrodę Grammy. Jest założycielem Estonian Philharmonic Chamber Choir oraz Tallinn Chamber Orchestra. Z zespołami tymi występował w najważniejszych salach koncertowych i na festiwalach na całym świecie. Poprzednio pełnił funkcje głównego dyrygenta Swedish Radio Choir oraz Netherlands Chamber Choir.

Często dyryguje gościnnie takimi orkiestrami, jak London Philharmonic, Swedish Radio Symphony, Orchestra dell‘Accademia Nazionale di Santa Cecilia, Budapest Festival Orchestra, Tonkünstlerorchester, Mahler Chamber Orchestra, Akademie für Alte Musik Berlin, Scottish Chamber Orchestra, Orchestre de Chambre de Lausanne, Norwegian Chamber Orchestra and Japan Century Symphony Orchestra. Regularnie współpracuje z RIAS Kammerchor, Latvian Radio Choir oraz Cameratą Salzburg.

W obecnym sezonie występuje z Iceland Symphony, Norwegian Chamber Orchestra, Kristiasand Symphony, Noord Nederlands Orchest, Nederlands Kamerkoor, na Festiwalu Morza Bałtyckiego, z NFM Filharmonią Wrocławską oraz na Festivalu Dvořáka w Pradze z Orkiestrą Radia Czeskiego oraz Estonian Philharmonic Chamber Choir. Odbędzie też tournée z RIAS Kammerchor/Ensemble Resonanz a także Württembergisches Kammerorchester Heilbronn.

W latach 1978–1985 Tõnu Kaljuste był dyrygentem Estonian National Opera, prowadząc Let’s Make an Opera – The Little Sweep Brittena, Bastian und Bastienne Mozarta, opery Dyrektor teatru, Wolny Strzelec, a także balet Veljo Torina Estonian Ballads. W Operze w Hamburgu zadebiutował, dyrygując baletem Lery Auerbach Mała syrenka. Ostatnio prowadził Fidelia oraz Il mondo della luna Haydna podczas Nargen Festival w Estonii. Artysta intensywnie nagrywa dla wytwórni ECM, Virgin Classics oraz Caprice. Wiele z jego nagrań otrzymało nagrody, m.in. Diapason d’Or, Cannes Classical Award, Edison Prize i Classic BRIT Award.  Tõnu Kaljuste jest członkiem Szwedzkiej Królewskiej Akademii Muzycznej, otrzymał japońską ABC Music Award oraz Robert Edler Prize. Od 2004 jest dyrektorem artystycznym Nargen Opera Festival, który prezentuj muzykę i przedstawienia operowe na wybrzeżu estońskim.

Koncert promujący płytę odbędzie się 5.10.2018 w Narodowym Forum Muzyki

5.10.2018, piątek, godz. 19:00

Wrocław, NFM, Sala Główna

Arvo Pärt – Symfonie

Tõnu Kaljuste – dyrygent

NFM Filharmonia Wrocławska

Program:

A. Pärt I Symfonia „Polyphonic”, II Symfonia, III Symfonia, IV Symfonia „Los Angeles”, Pieśń Łabędzia

informacja prasowa

Giancarlo Guerrero, NFM Filharmonia Wrocławska i Gustav Mahler /zapowiedź koncertu/

16 czerwca zapowiada się w Narodowym Forum Muzyki ze wszech miar emocjonująco! Giancarlo Guerrero poprowadzi swój ostatni koncert jako szef NFM Filharmonii Wrocławskiej. Będzie to zarazem zamknięte sezonu tej wspaniałej orkiestry i to w jakim stylu! Zabrzmi IX Symfonia Gustava Mahlera. Przed koncertem zaś nastąpi uroczystość odsłonięcia tablicy upamiętniającej współpracę maestra Giancarla Guerrero z Narodowym Forum Muzyki ( o godz. 17.40, plac Wolności) oraz na spotkanie z maestrem Guerrero (godz. 18.00, foyer-1). Natomiast po koncercie posiadaczy abonamentu symfonicznego czekają dodatkowe atrakcje: spotkanie z Dyrekcją NFM, Giancarlem Guerrero oraz muzykami orkiestry NFM Filharmonia Wrocławska.

Giancarlo Guerrero, fot. Łukasz Rajchert

IX Symfonia to ostatnie dzieło ukończone przez Gustava Mahlera. Przez wielu badaczy i komentatorów uznawane jest nie tylko za łabędzi śpiew tego twórcy, ale także za symboliczne podsumowanie i zamknięcie całej epoki romantyzmu. Ten niezwykły, pełen wielkich emocji utwór zabrzmi w wykonaniu maestra Giancarla Guerrero i NFM Filharmonii Wrocławskiej.

„To muzyka pochodząca z innego świata, z wieczności” – w ten sposób podsumował Dziewiątą sławny austriacki dyrygent Herbert von Karajan. Ton tego komentarza wynika zapewne po części z okoliczności powstania utworu – bowiem wielu przyjaciół Mahlera, a także późniejszych artystów, widziało w tym dziele świadome pożegnanie umierającego twórcy z życiem – po części zaś z charakteru i nastroju samej muzyki. 

Symfonia zbudowana jest w nietypowy sposób – dwie części utrzymane w umiarkowanym i powolnym tempie otaczają tu dwa ogniwa w szybkim tempie: taniec będący stylizacją lendlera i dzikie, brutalne rondo. Nie sposób nie zauważyć, że w tych dwóch częściach dominuje nastrój nie tyle pełen humoru, co wręcz drwiny, szyderstwa i gniewu. Dwa skrajne ogniwa to z kolei muzyka pełna wielkiej głębi, rozpoczynająca się i kończąca odcinkami pełnymi niezwykłego skupienia, wyciszonymi i kontemplacyjnymi. 

W zakończeniu ostatniego ogniwa, Adagia, Mahler zamieścił niecodzienną wskazówkę wykonawczą – ersterbend („zamierając”), co jeszcze podkreśla nastrój pożegnania. Wymowny jest także zamieszczony w tym miejscu partytury cytat z jednej z pieśni wchodzących w skład cyklu Mahlera Kindertotenlieder. Pierwsze skrzypce grają melodię odpowiadającą słowom: „piękny jest dzień na tych wysokościach”.

NFM Filharmonia Wrocławska / fot. Łukasz Rajchert

........................

Przed koncertem zapraszamy na uroczystość odsłonięcia tablicy upamiętniającej współpracę maestra Giancarla Guerrero z Narodowym Forum Muzyki (godz. 17.40, plac Wolności) oraz na spotkanie z maestrem Guerrero (godz. 18.00, foyer-1)

Po koncercie (ok. godz. 20.30, foyer-3) posiadaczy i posiadaczki abonamentu symfonicznego zapraszamy na spotkanie z Dyrekcją NFM, Giancarlem Guerrero oraz muzykami orkiestry NFM Filharmonia Wrocławska.

Czas trwania: 70 minut

Program:

G. Mahler IX Symfonia

Wykonawcy:

Giancarlo Guerrero – dyrygent

NFM Filharmonia Wrocławska

informacja prasowa

PREMIERA PŁYTOWA: Violin on Stage – Bomsori Kim i NFM Filharmonia Wrocławska pod batutą maestra Giancarla Guerrero

18 czerwca do sklepów muzycznych trafił album "Violin on Stage", który został nagrany przez Bomsori Kim i NFM Filharmonię Wrocławską pod batutą maestra Giancarla Guerrero dla prestiżowej wytwórni Deutsche Grammophon.

Violin on Stage prezentuje wybór znakomitych utworów operowych oraz baletowych, zawiera oryginalne kompozycje oraz aranżacje na skrzypce i orkiestrę. Światowej sławy artystka, południowokoreańska skrzypaczka Bomsori Kim wyraża pragnienie komunikowania się z publicznością za pomocą wyrazistego głosu jej instrumentu.  

– „Nie jestem głośną osobą – zwykle nie mówię dużo w życiu codziennym” – przyznaje artystka. – „Ale właśnie dlatego uwielbiam grać na skrzypcach, ponieważ mogę mówić i komunikować się poprzez muzykę. Kocham śpiew i balet od  wczesnego dzieciństwa i zawsze wzrusza mnie ludzki głos i oglądanie tancerzy. Chciałam przekazać słuchaczom tego szczególnego ducha poezji i dramatu poprzez mój instrument, który potrafi swobodnie śpiewać w tych cudownych utworach”.

Zarejestrowany w październiku 2020 roku koncert artystki oraz NFM Filharmonii Wrocławskiej pod batutą maestra Guerrero można obejrzeć od 18 do 20 czerwca na stronie: dgt.link/violin_on_stage (dostęp płatny).

 © Deutsche Grammophon

GIANCARLO GUERRERO

dyrygent

Gianfranco Guerrero podczas koncertu w NFM

Dyrektor artystyczny NFM Filharmonii Wrocławskiej, sześciokrotny zdobywca nagrody Grammy, dyrygent, dyrektor muzyczny Nashville Symphony oraz pierwszy dyrygent gościnny Orquestra Gulbenkian w Lizbonie. Ceniony jest za „porywającą sztukę dyrygencką i dbałość o szczegóły” („Seattle Times”) w „ekspresyjnych i przejmujących wykonaniach” („Boston Globe”), które są „jednocześnie pełne energii, pasji i bardzo dopracowane” („BachTrack”).

Giancarlo Guerrero propaguje twórczość wybitnych kompozytorów amerykańskich, m.in. poprzez zamawianie, wykonywanie i nagrywanie nowych dzieł. Ma w swoim dorobku jedenaście światowych prawykonań i piętnaście nagrań muzyki amerykańskiej; wśród nich znalazły się utwory Michaela Daugherty’ego, Terry’ego Rileya i Jonathana Leshnoffa.

Latem 2020 roku, mimo że koncerty na żywo zostały w dużej mierze odwołane z powodu pandemii koronawirusa, wytwórnia Naxos wydała – pod batutą dyrygenta i z udziałem Nashville Symphony – trzy nowe albumy. Według recenzenta „Gramophone” pierwszy z nich, z utworami Aarona Jaya Kernisa, artyści nagrali „z mocą i pasją”; kolejne dwa – z muzyką Christophera Rouse’a oraz z Opera Without Words Tobiasa Pickera –  według „The New Yorker” prezentują „ekspresyjne wykonania”. W magazynie internetowym „Texture” napisano: „Jest rzeczą oczywistą, że wszyscy trzej [kompozytorzy] są w najlepszych rękach, gdy ich utwory są wykonywane przez Guerrero i Nashville Symphony”.

W sezonie 2019/20 artysta wystąpił w Elbphilharmonie w Hamburgu z NFM Filharmonią Wrocławską, by następnie wyruszyć z nią na tournée do Ameryki Północnej; towarzyszyli im także pianiści Piotr Anderszewski i David Fray oraz skrzypkowie – Janusz Wawrowski i Bomsori Kim. Wspólnie odwiedzili 13 miast, w tym Chicago, Indianapolis, Nashville, jak też miasta na Florydzie i w Kalifornii. Podczas tej trasy koncertowej, pierwszej wizyty NFM Filharmonii Wrocławskiej w Ameryce Północnej od 2012 roku, w programie znalazły się – „zagrane z blaskiem i zaangażowaniem” („The Classical Review”) – utwory polskich kompozytorów: Witolda Lutosławskiego i Karola Szymanowskiego. 

W styczniu 2021 r. Narodowe Forum Muzyki wydało pierwszy album Giancarla Guerrero z NFM Filharmonią Wrocławską zawierający I Symfonię i Uwerturę akademicką Johannesa Brahmsa.

W sezonie 2019/20 Giancarlo Guerrero ponownie poprowadził Boston Symphony Orchestra i Bilbao Symphony Orchestra. Wiosną 2020 miał w planach koncerty z Deutsches Symphonie-Orchester Berlin, Bamberger Symphoniker, Frankfurter Opern- und Museumsorchester oraz New Zealand Symphony Orchestra. Podczas gdy występy w Ameryce Północnej i Południowej jesienią 2020 roku – m.in. z Nashville Symphony (cały sezon), San Francisco Symphony (debiut), Boston Symphony Orchestra i Orquestra Sinfônica do Estado de São Paulo – zostały odwołane, dyrygent wziął udział w transmitowanym koncercie z Houston Symphony w sierpniu 2020 roku.

Jesienią 2020 i wiosną 2021 roku Giancarlo Guerrero powróci do Europy, by wykonać utwory Beethovena z Orquestra Gulbenkian i poprowadzić NFM Filharmonię Wrocławską w ośmiu różnych programach, w tym podczas sesji nagraniowej z udziałem skrzypaczki Bomsori Kim.

Dyrygent występuje ze znakomitymi zespołami na całym świecie, w tym z orkiestrami symfonicznymi Baltimore, Cincinnati, Chicago, Cleveland, Dallas, Detroit, Indianapolis, Los Angeles, Milwaukee, Montrealu, Filadelfii, Seattle, Toronto, Vancouver i z National Symphony Orchestra w Ameryce Północnej, a także z hr-Sinfonieorchester Frankfurt, Brussels Philharmonic, Deutsche Radio Philharmonie, Orchestre Philharmonique de Radio France, Netherlands Philharmonic Orchestra, Residentie Orkest (Haga), NDR Radiophilharmonie (Hanower), Orquesta Sinfónica de Galicia, London Philharmonic Orchestra, Queensland Symphony Orchestra i Sydney Symphony Orchestra.

Artysta zajmował wcześniej stanowiska głównego dyrygenta gościnnego The Cleveland Orchestra’s Miami Residency, dyrektora muzycznego Eugene Symphony oraz dyrygenta (Associate Conductor) Minnesota Orchestra.

Urodzony w Nikaragui Giancarlo Guerrero wyemigrował w dzieciństwie do Kostaryki, gdzie dołączył do lokalnej orkiestry młodzieżowej. Studiował grę na perkusji i dyrygenturę na Baylor University w Teksasie i uzyskał stopień magistra dyrygentury na Northwestern University. Początki kariery artysty były związane z orkiestrami młodzieżowymi, dlatego jest on szczególnie zaangażowany w prowadzenie orkiestr studenckich i współpracował w tym zakresie z Curtis School of Music, Colburn School w Los Angeles, National Youth Orchestra (NYO2) i Yale Philharmonia, a także z Nashville Symphony w ramach programu Accelerando oraz Akademią Orkiestrową NFM; zespoły te zapewniają intensywną edukację muzyczną obiecującym młodym studentom.

Więcej na www.giancarlo-guerrero.com

NFM Filharmonia Wrocławska

Należy do czołowych zespołów symfonicznych polskiej sceny muzycznej. W ostatnich latach orkiestrę prowadzili m.in. Jacek Kaspszyk, Benjamin Shwartz, Giovanni Antonini, Andrzej Boreyko, Philippe Herreweghe, Tõnu Kaljuste, Paul McCreesh, Eiji Oue, Krzysztof Penderecki, Stanisław Skrowaczewski, Lawrence Foster, Michael Schønwandt, Dima Slobodeniouk, Gilbert Varga, Mario Venzago i Antoni Wit. Od sezonu 2017/18 jej dyrektorem artystycznym jest Giancarlo Guerrero.

Zespół współpracuje z gronem uznanych solistów, takich jak m.in. Piotr Anderszewski, Yulianna Avdeeva, Radek Baborák, Seong-Jin Cho, Boris Giltburg, Kevin Kenner, Mariusz Kwiecień, Elisabeth Leonskaja, Jan Lisiecki, Marcin Masecki, Midori, Alexei Ogrintchouk, Garrick Ohlsson, Julian Rachlin, Sondra Radvanovsky, Nikolaj Szeps-Znaider, István Várdai i Janusz Wawrowski.

Dzięki współpracy z festiwalami NFM, takimi jak Jazztopad i Musica Electronica Nova, zespół występuje z czołowymi przedstawicielami sceny awangardowej i jazzowej; dotychczas byli to m.in. John Zorn, Brad Mehldau, Charles Lloyd, Terence Blanchard, Wadada Leo Smith oraz Wynton Marsalis & Jazz at Lincoln Center Orchestra.

NFM Filharmonia Wrocławska zdobyła szczególne uznanie w repertuarze symfonicznym XX i XXI wieku, regularnie wykonuje również kompozycje stworzone na zamówienie NFM. Znajdują się wśród nich dzieła m.in. Grażyny Pstrokońskiej-Nawratil, Elżbiety Sikory i Pawła Mykietyna.

NFM Filharmonia Wrocławska często gości w najważniejszych salach koncertowych na całym świecie. W 2012 roku odbyła tournée po Stanach Zjednoczonych. Muzycy zagrali czternaście koncertów pod batutą Jacka Kaspszyka, m.in. w West Palm Beach, Miami, Vero Beach, Gainesville, Greenville, Naperville, Cedar Falls, Northridge czy Tucson. W styczniu i lutym 2020 roku zespół powrócił do USA, występując m.in. w Chicago, Nashville, Greenville i Stanford. Poprowadził go obecny dyrektor artystyczny Giancarlo Guerrero, a partie solowe podczas koncertów wykonali: Piotr Anderszewski, David Fray, Bomsori Kim i Janusz Wawrowski. Orkiestra zagrała także w wielu miejscach ważnych dla europejskiej kultury muzycznej, takich jak Concertgebouw w Amsterdamie, Kölner Philharmonie, Tonhalle w Zurychu, Berwaldhallen w Sztokholmie, Elbphilharmonie w Hamburgu, Brucknerhaus w Linzu, Frauenkirche w Dreźnie, Flagey w Brukseli, Symphony Center w Chicago, Filharmonia Narodowa w Warszawie i nowa siedziba NOSPR w Katowicach. W ostatnich latach NFM Filharmonia Wrocławska wystąpiła również w innych miastach Austrii i Niemiec oraz w Belgii, Chorwacji, Estonii, na Litwie, w Serbii i Szwecji.

W sezonie, oprócz regularnych koncertów, orkiestra realizuje wiele różnorodnych przedsięwzięć artystycznych, w tym koncerty edukacyjne, plenerowe oraz sesje nagraniowe. W działaniach edukacyjnych koncentruje się nie tylko na koncertach dla dzieci i młodzieży, lecz także współpracuje z Akademią Muzyczną we Wrocławiu oraz Akademią Orkiestrową i Akademią Chóralną (projektami prowadzonymi przez NFM).

Nagrania NFM Filharmonii Wrocławskiej zdobywają prestiżowe nagrody przemysłu fonograficznego. Płyta Hector Berlioz – Grande Messe des Morts 1837, która powstała pod dyrekcją Paula McCreesha, została nagrodzona przez „BBC Music Magazine” w 2012 roku w kategorii „Technical Excellence”.

W swoich nagraniach oraz podczas koncertów wyjazdowych orkiestra regularnie sięga po twórczość takich twórców, jak Witold Lutosławski, Krzysztof Penderecki czy Arvo Pärt. Zespół realizuje projekt fonograficzny Witold Lutosławski. Opera omnia (CD Accord). W 2011 roku płyta Witold Lutosławski. Opera omnia 02: Symfonie nr 2 i 4, nagrana pod dyrekcją Jacka Kaspszyka, otrzymała Fryderyka w kategorii „Album roku – muzyka symfoniczna i koncertująca”. Rok później inne nagranie z tej serii, Witold Lutosławski. Opera omnia 03: Preludia i fuga na 13 instrumentów smyczkowych, Koncert podwójny na obój, harfę i orkiestrę kameralną, było nominowane do tej nagrody w tej samej kategorii. Zarejestrowana pod batutą Benjamina Shwartza i z udziałem Łukasza Długosza płyta Paweł Mykietyn została wyróżniona nominacją do Fryderyka 2018 w kategorii „Album roku – muzyka współczesna”. Z kolei album Arvo Pärt: The Symphonies, nagrany pod dyrekcją Tõnu Kaljuste, nominowano do tej nagrody w kategorii „Najlepszy album polski za granicą” w roku 2019. Wydawnictwo to otrzymało także prestiżową International Classical Music Award w kategorii „Contemporary”. W styczniu 2021 r. ukazał się pierwszy album NFM Filharmonii Wrocławskiej pod dyrekcją Giancarla Guerrero zawierający I Symfonię i Uwerturę akademicką Brahmsa.

***

informacja prasowa

 

Kojące okłady muzyczne z Felixa Mendelssohna Bartholdy` ego /relacja z koncertu/

Nowy Rok rozpoczęłam od koncertu, podczas którego wysłuchałam m. in. III Symfonii a-moll („Szkockiej") op. 56 Felixa Mendelssohna Bartholdy` ego. Prowadzący koncert Michał Nesterowicz nie tylko złożył melomanom piękne noworoczne życzenia, ale podarował nam jeszcze  muzykę na bis. A oto wczoraj dane mi było wysłuchać Mendelssohna ponownie. Tym razem był to słynny Koncert skrzypcowy e-moll op. 64 w wykonaniu wspaniałej skrzypaczki Aleny Baevy (plus dwa bisy). Właściwie nie miałam ochoty opuszczać Narodowego Forum Muzyki, ale w końcu zrobiłam to w przekonaniu, że (cytując Tadeusza Kantora) "ja tu jeszcze powrócę" 😁 I Mendelssohn także!

Michał Nesterowicz i NFM Filharmonia Wrocławska podczas koncertu 
"Szkocki poemat", fot. Sławek Przerwa

Nils Mönkemeyer gra Carla Reinecke i Franza Antona Hoffmeistra

Pierwszą część koncertu "Szkocki poemat" wypełniła muzyka Carla Reinecke i Franza Antona Hoffmeistra, którą wspaniale interpretował niemiecki altowiolinista Nils Mönkemeyer, a towarzyszyła mu niezawodna NFM Filharmonia Wrocławska pod dyrekcją Michała Nesterowicza. 

Mönkemeyer po raz pierwszy zagrał na włoskiej altówce Giuseppe Cavaleriego z 1742 roku, wypożyczonej z Landessammlung Rheinland-Pfalz. Obecnie gra na instrumencie zbudowanym przez Petera Erbena w Monachium. To artysta wszechstronny i szalenie uzdolniony. Na swoją pierwszą płytę, "Ohne Worte", wybrał pieśni Franza Schuberta i Roberta Schumanna, grając je "bez słów", z towarzyszeniem Nicholasa Rimmera. Na drugiej, zatytułowanej "Weichet nur, betrübte Schatten" ("Odejdźcie tylko, smutne cienie"), nagrał koncerty altówkowe Antonio Rosettiego i austriackiego kompozytora dobry klasycyzmu, Franza Antona Hoffmeistera, którego Koncertu D-dur na altówkę i orkiestrę mogliśmy wysłuchać we Wrocławiu. Występ był wspaniały! Należy się radować, że swoim napiętym grafiku artysta uwzględnił także występ we Wrocławiu i był szczęśliwy z powodu zgotowanej mu owacji.

Nils Mönkemeyer i NFM Filharmonia Wrocławska, dyr. M. Nesterowicz,
fot. Sławek Przerwa

Niech zabrzmi Mendelssohn!

Drugą część koncertu wypełniła III Symfonia a-moll Felixa Mendelssohna Bartholdy’ego. W listach do rodziny Felix Mendelssohn Bartholdy wspominał, że bezpośrednią inspiracją do rozpoczęcia prac nad tym utworem były odwiedziny w nastrojowych ruinach Holyrood Abbey w 1829 roku. Do opisu tego miejsca kompozytor dołączył także szkic tematu rozpoczynającego to dzieło. Jednak praca nie szła mu dobrze i po dwóch latach odłożył szkice. Powrócił do nich dopiero dekadę później, a prawykonanie ukończonego dzieła miało miejsce w Gewandhausie w Lipsku w 1842 roku. Publiczność polubiła nową kompozycję, która od tego czasu uznana została za doskonały obraz dzikich, odludnych, targanych wichrem, skrytych w ciemnych mgłach północnych wzgórz. Jednak nie cała symfonia jest tak dramatyczna i pochmurna jak pierwsza i trzecia część. Drugie i czwarte ogniwo są dynamiczne, pojawia się tu także rytm charakterystyczny dla szkockich tańców ludowych, w których pierwsza nuta jest krótka, druga natomiast dłuższa. Dzieło wieńczy monumentalna apoteoza, w której kompozytor niespodziewanie przechodzi do słonecznej tonacji durowej. 

Kierowana przez Michała Nesterowicza NFM Filharmonia Wrocławska zagrała ten utwór znakomicie. Czy mogło być inaczej, skoro i zespół muzyków wspaniały, i dyrygent fantastyczny.  Lista orkiestr, którymi dyrygował, wypełniłaby ramy tego artykułu, wspomnę więc tylko, że Nesterowicz koncertuje regularnie w Europie, Ameryce Południowej i Stanach Zjednoczonych. W Polce współpracuje z takimi orkiestrami, jak Sinfonia Varsovia, Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Narodowej, Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia, Polska Orkiestra Radiowa, Sinfonietta Cracovia i Polska Filharmonia Kameralna. Ponadto stał za pulpitem dyrygenckim m.in. BBC Philharmonic Manchester, The Royal Liverpool Philharmonic, Wiener Kammerorchester, Royal Flemish Philharmonic.... Mimo tej międzynarodowej sławy, ów absolwent wrocławskiej Akademii Muzycznej okazał się też skromnym i serdecznym człowiekiem, który obdarował nas nie tylko pięknymi życzeniami noworocznymi, ale także nie pożałował bisów. Brawo!

Alena Baeva, fot. Joanna Stoga

Alena Baeva gra Mendelssohna!

Kiedy więc zaczęłam rok obdarowana Mendelssohnem, nie mogłam odmówić sobie kolejnego koncertu z muzyką tego kompozytora i tak trafiłam na Alenę Baevą z towarzyszeniem kolejnego wspaniałego zespołu - NFM Orkiestry Leopoldinum. Zacznę od Baevy, urodzonej w Kirgizji skrzypaczki, będącej po prostu zjawiskiem. Opisywana jako "magnetyczna obecność" i "niezmiennie fascynująca techniką dźwięku" ("New York Classical Review") jest uważana za jedną z najbardziej ekscytujących, wszechstronnych skrzypaczek działających obecnie na światowej scenie. Posiadając niezwykłą pamięć i pasję muzyczną, Baeva ma już ogromny repertuar, w tym ponad pięćdziesiąt koncertów skrzypcowych (!). Jest ponadto orędowniczką dzieł mniej znanych, obok literatury skrzypcowej głównego nurtu, jej ostatnie wykonania promują takich kompozytorów jak Grażyna Bacewicz (której utworu mogliśmy posłuchać na bis), Gara Karaev, Mieczysław Karłowicz czy Valentyn Silvestrov. Cieszy się owocną relacją z Orkiestrą XVIII Wieku, wykonując i nagrywając różnorodny repertuar na instrumentach historycznych. Ich nagranie z 2022 roku (II Koncert skrzypcowy Wieniawskiego) zostało ukoronowane "Nagraniem miesiąca" przez BBC Music Magazine, który uznał je za "konieczne do słuchania". 

Od 2010 roku Alena Baeva mieszka w Luksemburgu z mężem i trójką dzieci i gra na "ex-William Kroll" Guarneri del Gesù z 1738 roku – hojnie wypożyczonym od anonimowego mecenasa, z życzliwą pomocą J&A Beares.

We Wrocławiu Baeva nie tylko zagrała, ale przeprowadziła także master class i miejmy nadzieję, że uczestnicy wiele na tym skorzystali.

Alena Baeva, NFM Orkiestra Leopoldinum, fot. Joana Stoga

Dla nas, słuchaczy, najważniejszy był jej wspaniały występ, podczas którego zagrała Koncert skrzypcowy e-moll, uznawany za najpopularniejsze dzieło Mendelssohna. W XIX wieku, pod koniec którego był już uważany za jeden z najwybitniejszych koncertów skrzypcowych w literaturze, należał do repertuaru czołowych skrzypków, takich jak Ferdinand David, Joseph Joachim i Pablo de Sarasate. To zobowiązuje, łatwo popaść w banał i być odtwórczym. Baevej to jednak nie dotyczy. Dodajmy, że Koncert skrzypcowy Mendelssohna zawiera szereg innowacji kompozytorskich. Na przykład płynne przejście od pierwszej do drugiej części, co w tamtych czasach było niezwykłe. Również główny temat pierwszej części grany jest na instrumencie solowym, skrzypcach, a nie, jak to zwykle bywa, przez orkiestrę. Baeva zagrała go  na swój niepowtarzalny sposób: z temperamentem (aż urwało się włosie ze smyczka!), a także śpiewnie i lirycznie. Grała w jakimś zapamiętaniu i to się udzielało słuchaczom. Aplauz był gorący i artystka bisowała dwukrotnie, pokazując przy tym zdumiewającą skalę swoich możliwości.

Kojące okłady muzyczne z Felixa Mendelssohna Bartholdy` ego sprawiły, że nie chciało się z Narodowego Forum wychodzić, ale... "ja tam jeszcze powrócę!".

Takie wykonanie Sibeliusa znalazłam w sieci:

Sibelius Violin Concerto | Alena Baeva

Szabelski, Różycki i Chopin na Święto Niepodległości w Narodowym Forum Muzyki /relacja z koncertu/

10 listopada w Narodowym Forum Muzyki zabrzmiał I Koncert fortepianowy e-moll op. 11 Fryderyka Chopina w wykonaniu Piotra Palecznego, który był bez wątpienia gwiazdą tego wieczoru i na którego koncert przyszły nieprzebrane tłumy. W pierwszej części zaprezentowano utwory Bolesława Szabelskiego ("Toccata") oraz Suita z baletu "Pan Twardowski" Ludomira Różyckiego. W obu częściach zagrała NFM Filharmonia Wrocławska pod dyr. Macieja Tomasiewicza. W ten oto sposób (oraz dwoma innymi koncertami)  uczczono Święto Niepodległości.

NFM Filharmonia Wrocławska podczas koncertu

Pełna energii Toccata Szabelskiego i szlagier Różyckiego

Na początek zabrzmiała "Toccata"  ze Suity na orkiestrę op. 10 Bolesława Szabelskiego –  utwór  pełen  wirtuozerii i witalizmu jednego z najbardziej znaczących kompozytorów współczesnych. Tak pisze o tym utworze wnuk kompozytora, Bartosz T. Wieliński:

„To ekspresyjna, ciepła, radosna, nieokiełznana kompozycja. Odbierałem ją zawsze jako ślad po przedwojennej beztrosce. Takich optymistycznych brzmień w jego twórczości już potem [po wojnie] nie było”.

W istocie, choć jest to część powstałego w 1936 roku cyklu, brzmi jak osobna kompozycja, rodzaj, by tak rzec, szlagieru i jej wysłuchanie dało nam, słuchaczom, wiele dobrej energii. Następnie znaleźliśmy się w kręgu muzyki Ludomira Różyckiego, kompozytora tworzącego przede wszystkim w okresie Młodej Polski, którego balet "Pan Twardowski", na motywach powieści Ignacego Kraszewskiego "Mistrz Twardowski", powstał w latach 1919-20 do libretta jego żony Stefanii. Cóż to za muzyka! Już prapremiera dzieła w dniu 9 maja 1921 roku w Teatrze Wielkim w Warszawie pod kierownictwem Emila Młynarskiego odniosła wielki sukces, a w następnych latach balet wystawiony został m.in. w Kopenhadze, Pradze, Zagrzebiu i Bratysławie... W samej stolicy Polski do wybuchu II wojny światowej odbyło się ponad 500 jego przedstawień! Co wcale nie dziwi zważywszy, że Suita odwołuje się do tego, co symbolizuje polskość, począwszy od hejnału mariackiego, granego od XIV w. z wieży Kościoła Mariackiego, poprzez elementy polskiego folkloru (krakowiak, mazur, marsz, oberek, polonez itd.), rozmaite cytaty, muzykę popularną z czasów austro-węgierskich (walc, czardasz). Może to popularne i niewyrafinowane, ale wspaniale się tego słucha. Przypuszczam, że równie dobrze się ją wykonuje. NFM Filharmonia Wrocławska pod dyrekcją maestro Macieja Tomasiewicza dała błyskotliwy popis swoich umiejętności. Rewelacyjnie zabrzmiały skrzypce, instrumenty dęte, a nawet dzwony i harfa! Nie każda kompozycja daje takie możliwości dużej orkiestrze, a przy tym ta radość grania...

Piotr Paleczny i NFM Filharmonia Wrocławska podczas koncertu
"Paleczny gra Chopina", fot. Karol Sokołowski

Paleczny zagrał Chopina – i to jak!

W drugiej części koncertu zabrzmiał I Koncert fortepianowy e-moll Fryderyka Chopina, dedykowany Friedrichowi Kalkbrennerowi, a skomponowany przez artystę w 1830 roku, tuż po Koncercie f-moll (który jednak został opublikowany nieco później). Po warszawskiej premierze w rubryce Rozmaitości "Powszechnego Dziennika Krajowego" z dnia 25 września 1830 roku pojawiła się recenzja napisana przez Stefana Witwickiego, której autor stwierdził, że "Jest to utwór geniusza". Trudno temu zaprzeczyć  –  mimo upływu lat utwór nadal budzi tę samą refleksję. Obydwa koncerty noszą znamiona tak modnego wówczas stylu brillant. Jak pisze Tadeusz A. Zieliński, porównując oba koncerty w swojej monumentalnej pracy "Chopin. Życie i droga twórcza""

"Koncert e-moll' zdradza większą dojrzałość i perfekcję warsztatu od poprzedniego; z drugiej strony użyte w nim tematy są nieco bardziej konwencjonalne w typie i wyrazie, bardziej zgodne z praktyką ówczesnych koncertów; pierwszy utwór zawierał pomysły bardziej może oryginalne i zaskakujące. 'Koncert f-moll' był zarazem w swym brzmieniu i rodzaju wypowiedzi bardziej delikatny i intymny; nowy 'Koncert' odznacza się większym rozmachem, energią, blaskiem i masywnością brzmienia, do tego jest dłuższy od poprzedniego".

Piotr Paleczny, fot. Karol Sokołowski

I Koncert e-moll rozpoczyna obszerna orkiestrowa ekspozycja tematów, temat główny zaś składa się z dwóch rozbudowanych i kontrastujących członów. Utwór otwiera patetyczne forte, wprowadzające nastrój wzburzenia i melancholii, natomiast druga część przybiera postać delikatnej kantyleny, którą przenika dojmujący smutek. Charakteryzuje ją niezwykła śpiewność i liryzm. Drugi temat, utrzymany w tonacji e -dur i kontrastuje z pierwszym swoją pogodą i spokojem. Na początku wiernie podążając za ekspozycją orkiestrową, rozwija się, zachwycając melodyjnymi frazami. Pojawiają się coraz bardziej wyszukane harmonie zwiastujące cechy dojrzałego stylu kompozytora. Po lirycznych uniesieniach następują wirtuozowskie figuracje kończące ekspozycję. 

O II części Koncertu e-moll (Romanca) Chopin pisał poetycko:

"Adagio od nowego koncertu jest E-dur. Nie ma to być mocne, jest ono więcej romansowe, spokojne, melancholiczne, powinno czynić wrażenie miłego spojrzenia w miejsce, gdzie stawa tysiąc lubych przypomnień na myśli. Jest to jakieś dumanie w piękny czas wiosenny, ale przy księżycu". 

Najbardziej jednak lubię Rondo, które następuje bez pauzy, budząc z zdumienie, ale i radość ostrością środków: tanecznym rytmem, tempem vivace i siłą gestu. Fortepian igra tu z orkiestrą, a tematy stają naprzeciw szaleństwu pianistycznych figuracji. Końcowa gonitwa po klawiaturze przypomina o proweniencji tego romantycznego dzieła: zrodził je przecież wirtuozowski styl brillant.

Mimo 77 lat, Piotr Paleczny bez trudu sprostał zapisanym w kompozycji młodzieńczym emocjom młodego Chopina (kompozytor kochał się wówczas w Konstancji Gładkowskiej). Pianista, znany z wielu znakomitych interpretacji dzieł Fryderyka Chopina, nagrał dla firmy BeArTon w fonograficznej serii "Dzieła wszystkie Fryderyka Chopina według Wydania Narodowego" jego ballady, sonaty i koncerty. Może nie było w nim podczas koncertu tej młodzieńczej dezynwoltury, którą tak nas urzekł Bruce Liu podczas finałowego koncertu Międzynarodowego Konkursu Chopinowskiego w 2021 roku. A jednak jego dojrzała interpretacja wywołała prawdziwy entuzjazm publiczności Narodowego Forum Muzyki, której artysta podziękował bisując piękną, nastrojową Balladą in F-minor op. 49. 

Bomsori Kim i NFM Filharmonia Wrocławska uczci koncertem jubileusz 80-lecia Polskiego Wydawnictwa Muzycznego /zapowiedź/

 7 marca 2025 Narodowe Forum Muzyki zaprasza na koncert, którego gwiazdą będzie wybitna koreańska skrzypaczka Bomsori Kim, a towarzyszyć jej będzie NFM Filharmonia Wrocławska. Koncert jest częścią wydarzeń związanych z jubileuszem 80-lecia Polskiego Wydawnictwa Muzycznego. Z tej okazji odbędą się także spotkania: z prof. Agatą Zubel (dla uczniów szkół średnich), z dyrektorem PWM dr. Danielem Cichym. Ponadto wykład o Witoldzie Lutosławskim wygłosi autorka jego monografii: Danuta Gwizdalanka. Zaśpiewa też Chór Melomana, a na placu Wolności odbędą się prezentacje gdańskiego carillonu w wykonaniu Moniki Kaźmierczak.

Jubileusz otworzy wykonanie Na zewnątrz czasu Agaty Zubel przeznaczone na solistkę hologramową i orkiestrę, prawykonane w Donaueschingen w 2022 roku. Jako motto utworu twórczyni wybrała następujący ustęp z "W poszukiwaniu straconego czasu" Marcela Prousta: „Człowiek wyobraża sobie przyszłość jako refleks teraźniejszości rzutowanej w pustą przestrzeń, gdy ona jest wynikiem – często bardzo bliskim – przyczyn, przeważnie dla nas nieuchwytnych”. Fragmenty prozy tego autora, będące refleksją na temat czasu i jego znaczenia dla ludzkiej egzystencji, stanowią komentarze do siedmiu części dzieła. Wysłuchamy także I Koncertu skrzypcowego Karola Szymanowskiego. W pracy nad odchodzącą od romantycznych konwencji kompozycją pomagał autorowi skrzypek Paweł Kochański. Oniryczne, a zarazem pełne emocji dzieło powstało jesienią 1916 roku, jednak na prawykonanie musiało czekać aż osiem lat. Za jedno ze źródeł inspiracji posłużył Szymanowskiemu wiersz Tadeusza Micińskiego "Noc majowa".

Druga część koncertu poświęcona będzie muzyce polskiej powstałej w pierwszej dekadzie po zakończeniu II wojny światowej. W folkloryzującej Rapsodii z 1949 roku autorstwa Grażyny Bacewicz – jak pisze biografka artystki Małgorzata Gąsiorowska – „elementy romantyczno-ekspresyjne przeplatają się ze skocznością”. Jako ostatni tego wieczoru zabrzmi Koncert na orkiestrę – pełen rozmachu, wirtuozowski utwór patrona NFM, Witolda Lutosławskiego. Dzieło napisane zostało na zamówienie Witolda Rowickiego, dyrektora Filharmonii Warszawskiej, który poprowadził jego prawykonanie w 1954 roku. Twórca wykorzystał w tym dziele melodie mazowieckich pieśni zebranych w XIX wieku przez Oskara Kolberga. Tak powstała trzyczęściowa, pełna blasku kompozycja interpretowana jako podsumowanie wczesnego okresu działalności, w którym artysta często opierał się na materiale ludowym.

Program:

A. Zubel Na zewnątrz czasu na solistkę hologramową i orkiestrę

K. Szymanowski I Koncert skrzypcowy op. 35

***

G. Bacewicz Rapsodia na skrzypce i orkiestrę 

W. Lutosławski Koncert na orkiestrę

Wykonawcy:

Duncan Ward – dyrygent

Bomsori Kim – skrzypce

NFM Filharmonia Wrocławska

Czas trwania:

120 minut

Muzyczne prezentacje gdańskiego carillonu

Program:

K. Knittel Gdańska nostalgia

Z. Krauze Hejnał

H. Kulenty Cristal en cristal

K. Meyer Memento

P. Mykietyn STOP

A. Nowak Trzy wezwania

D. Przybylski Wizje

M. Ptaszyńska Dzwony św. Katarzyny

E. Sikora Running North

J. Wnuk-Nazarowa Ciacona

Godziny prezentacji:

16.30–17.00 – Krzysztof Knittel (10'), Paweł Mykietyn (8')

18.30–19.00 – Hanna Kulenty (11'), Krzysztof Meyer (7')

ok. 21.00 (po koncercie) – Aleksander Nowak (11'), Zygmunt Krauze (5')

Wykonawcy:

Monika Kaźmierczak – carillon

Lokalizacja: Wrocław, plac Wolności

Zacznij od Bacha

07.03 pt. 17:00

NFM, Sala Czerwona

Chór Melomana to projekt skierowany do wszystkich, którzy chcieliby oderwać się od codziennych trosk i pośpiewać w sali o wspaniałej akustyce. Dzieci, młodzież i dorośli mogą rozwinąć swoje wokalne umiejętności pod okiem profesjonalnych chórmistrzów, doskonalić słuch muzyczny, a podczas tego spotkania odkryć piękno utworów Zbigniewa Wodeckiego. Będzie to możliwe dzięki sporządzonemu przez Krzysztofa Herdzina wspaniałemu opracowaniu piosenek tego artysty na fortepian, głos i gitarę. Zbiór ukazał się nakładem Polskiego Wydawnictwa Muzycznego, otwierając serię „Klasycy polskiej piosenki”.

Wykonawcy:

Aleksandra Szymańska / Dominik Jarocki – przygotowanie i prowadzenie

Uczestnicy Chóru Melomana

Portrety wielkich kompozytorów – Witold Lutosławski

Wykład z serii Portrety wielkich kompozytorów poświęcony będzie patronowi NFM, Witoldowi Lutosławskiemu. Historię życia i twórczości tego wybitnego kompozytora przybliży dr Danuta Gwizdalanka, autorka licznych artykułów i publikacji o muzyce. Jej książka "Lutosławski" ukazała się w ramach popularyzatorskiej serii Małe Monografie o znanych i lubianych kompozytorach polskich i zagranicznych różnych epok, wydawanej przez Polskie Wydawnictwo Muzyczne. Nie tylko fakty o kompozytorze, ale również portret osobowości artysty i człowieka przybliży muzykolożka, która miała okazję osobiście poznać Witolda Lutosławskiego.

Na wykład zapraszamy nie tylko uczestników Akademii Melomana NFM, inicjatywy zrzeszającej wszystkich, którzy chcą pogłębić swoją wiedzę muzyczną i stać się bardziej świadomymi uczestnikami życia kulturalnego, ale też wszystkie osoby zainteresowane wysłuchaniem prelekcji o Witoldzie Lutosławskim.

dr Daniel Cichy, fot. B. Barczyk

Spotkajmy się w NFM – dr Daniel Cichy

07.03 pt. 18:00

NFM, foyer -1, czerwone kanapy

informacja prasowa

Koncerty na żywo powracają do Narodowego Forum Muzyki!

Po trzymiesięcznej przerwie Narodowe Forum Muzyki powraca do działalności koncertowej! Serdecznie zaprasza na trzy koncerty, które w symboliczny sposób zwieńczą sezon artystyczny 2019/2020. Bilety będzie można kupić online. Wszystkie koncerty odbędą się bez przerw.

Przemiana, dyr. Eiji Oue/fot. Bogusław Beszlej, NFM

NFM Zapewnia, że jest w stałym kontakcie ze służbami sanitarnymi i organizuje wydarzenia zgodnie z ich zaleceniami i wytycznymi. Jednocześnie z przykrością informuje, że nie odbędą się wszystkie pozostałe odwołane do tej pory koncerty sezonu 2019/2020 zaplanowane na czerwiec.

Do 31 sierpnia istnieje możliwość zwrotu biletów na odwołane wydarzenia lub ich wymiany. Ze względów bezpieczeństwa zwroty biletów na odwołane koncerty przyjmujemy wyłącznie online – poprzez FORMULARZ lub pod adresem kasa@nfm.wroclaw.pl. Nie obsługujemy zwrotu biletów zakupionych w zewnętrznych punktach sprzedaży.

Zespół NFM



12.06.2020, piątek, godz. 19:00

Wrocław, NFM, Sala Główna

Cztery pory roku

Jarosław Thiel – dyrygent

Soliści

Chór NFM

Agnieszka Franków-Żelazny – kierownictwo artystyczne Chóru NFM

Wrocławska Orkiestra Barokowa

Program:

A. Vivaldi Magnificat g-moll RV 610/611

Christian Danowicz – skrzypce, prowadzenie

NFM Orkiestra Leopoldinum

Program:

A. Vivaldi Cztery pory roku op. 8

19.06.2020, piątek, godz. 19:00

Wrocław, NFM, Sala Główna

Zakończenie sezonu NFM Filharmonii Wrocławskiej

Andrzej Kosendiak – dyrygent

Aleksander Kobus – trąbka

NFM Filharmonia Wrocławska

Program:

F.X. Richter Symfonia D-dur

W.A. Mozart Uwertura do opery Wesele Figara KV 492

J.N. Hummel Koncert na trąbkę Es-dur

L. van Beethoven II Symfonia D-dur op. 36

20.06.2020, sobota, godz. 18:00

Wrocław, NFM, Sala Główna

Zakończenie sezonu NFM Filharmonii Wrocławskiej

Andrzej Kosendiak – dyrygent

NFM Filharmonia Wrocławska

Program:

F.X. Richter Symfonia D-dur

W.A. Mozart Symfonia g-moll KV 183

L. van Beethoven Ruiny Aten – uwertura op. 113

L. van Beethoven II Symfonia D-dur op. 36

informacja prasowa

Schumann na wiosnę: koncert "Wiosna" w Narodowym Forum Muzyki /relacja/

12 kwietnia, gdy wiosna we Wrocławiu była w pełni rozkwitu, mieliśmy okazję wysłuchać koncertu, którego przewodnim motywem była ta właśnie piękna pora roku. Wieczór wypełniła przede wszystkim muzyka Roberta Schumanna w znakomitym wykonaniu NFM Filharmonii Wrocławskiej pod batutą maestro Christiana Zachariasa, który wystąpił w podwójnej roli: dyrygenta i pianisty. W w jednej, i w drugiej okazał się znakomity.

Christian Zacharias i NFM Filharmonia Wrocławska, 
fot. Sławek Przerwa

Koncert rozpoczęła jednak kompozycja Aarona Coplanda: suita z baletu "Appalachian Spring", do której choreografię stworzyła Martha Graham. Później balet został zaaranżowany jako utwór orkiestrowy. Został dobrze przyjęty podczas premiery w 1944 roku, a Copland otrzymał Nagrodę Pulitzera w dziedzinie muzyki podczas tournée po Stanach Zjednoczonych w 1945 roku. Suita orkiestrowa skomponowana w 1945 roku była grana w tym samym roku przez wiele orkiestr symfonicznych i jest jednym z najbardziej znanych dzieł Coplanda, a balet pozostaje ciągle w repertuarze Martha Graham Dance Company. 

Akcja baletu rozgrywa się wiosną w małej osadzie w XIX-wiecznej Pensylwanii. Koncert stanowi część trzech tzw. „baletów kowbojskich” tego artysty (pozostałe to "Rodeo" i "Billy the Kid"). To muzyka ilustracyjna, popularna, łatwo wpadająca w ucho i zawierająca cytaty z piosenek kowbojskich i hymnów religijnych. Bogactwo brzmienia daje też wspaniałe możliwości orkiestrze, o czym mogliśmy się przekonać słuchając suity w Narodowym Forum Muzyki. 

Christian Zacharias, fot. Sławek Przerwa

Pozostałą część koncertu wypełniły dwie kompozycje Roberta Schumanna. Na początek zabrzmiał Konzertstück G-dur na fortepian i orkiestrę op. 92, podczas którego maestro Zacharias wystąpił w podwójnej roli: dyrygenta i pianisty. Koncert był znakomity! 

Utwór został skomponowany w Dreźnie, we wrześniu niezwykle płodnego roku 1849. Kompozytor napisał go dla żony, Klary, która wspomina w swoim pamiętniku: "Nie mogę się doczekać, kiedy go zagram – jest bardzo namiętny i jestem pewna, że zagram go w taki sposób. Wstęp, który stał się dla mnie całkiem jasny [...] jest bardzo piękny, melodia głęboko odczuwalna – muszę najpierw bliżej poznać Allegro, aby mieć o nim doskonałe wyobrażenie".

Istotnie, była solistką podczas prawykonania utworu koncertowego w lipskim Gewandhausie 14 lutego 1850 roku, pod dyrekcją Juliusa Rietza. Jednak dopiero drugie wykonanie, 13 marca 1851 roku, w Geisler Hall w Düsseldorfie, którym dyrygował sam Robert Schumann, a jego żona ponownie wykonała partię solową, spotkało się ze znacznie cieplejszym przyjęciem. 

Chociaż Schumann eksponuje instrumenty dęte, traktując je nieomal jak solistów, to właściwy instrument solowy, fortepian, zachowuje dominującą rolę ze względu na wszechobecne figuracje akordowe. W Allegro appassionato przedstawiony we wstępie motyw emancypuje się w prawdziwe formacje tematyczne. Temat pierwszy, pojawiający się energicznie poprzez rytmiczną zwięzłość i dynamiczne akcenty, nabiera elementarnego znaczenia. Jako niemal czyste solo fortepianowe słychać cantabile - temat drugorzędny. Po skoncentrowanym rozwinięciu, ostatni odcinek potwierdza niezwykłą symetrię i spójność motywu tego koncertowego utworu. Schumann realizuje tu poniekąd ideę koncertu na dwa ściśle ze sobą powiązane muzycznie zespoły, sformułowaną już w styczniu 1839 roku, jako "kompromis między symfonią, koncertem i wielką sonatą [...] Nie ma koncertu [...] dla wirtuoza".

Christian Zacharias rzeczywiście nie zdominował koncertu jako pianista, ale z niezwykłą subtelnością i konsekwencją łączył swoją rolę pianisty z funkcją dyrygenta, co – choć trudne – sprawiło jednak, że osiągnął ów zamysł kompozytora, w którym panuje harmonia pomiędzy orkiestrą a solistą. 

NFM Filharmonia Wrocławska, dyr. Christian Zacharias,
fot. Sławek Przerwa

W drugiej części koncertu zabrzmiała Symfonia B-dur op. 38, zwana „Wiosenną”. To pierwsza symfonia Schumanna, skomponowana w ciągu zaledwie czterech dni, w styczniu 1841 roku, świeżo po ślubie, w godzinach, które sam nazywał gorącymi: "Napisałem tę symfonię, jeśli mogę tak powiedzieć, w tej wiosennej gorączce, która prawdopodobnie porywa człowieka na starość i atakuje go co roku na nowo. Nie chciałem opisywać, nie chciałem malować, ale wierzę, że sam czas, w którym symfonia została napisana, wywarł wpływ na jej kompozycję i że stała się taka, jaka jest".

Składająca się z czterech części kompozycja, urzeka swoją dynamiką, elegancją, świeżością. Schumann przywiązywał szczególną wagę do tego, aby jego symfonia nie była traktowana jako muzyka programowa, ale by nazwa wskazywała raczej na genezę symfonii. Pęd wiosny dał mu więc tylko siłę i energię, które znajdują odzwierciedlenie w muzyce. Kompozytor Nie chciał jednak ilustrować natury jako takiej. Pisał:

"Chciałbym, żeby już pierwsza trąbka zabrzmiała jakby z góry, jak wołanie do przebudzenia – w dalszej części mógłbym potem opisać, jak wszędzie zaczyna się zielenić, pewnie nawet motyl się unosi, jak stopniowo wszystko, co należy do wiosny, łączy się ze sobą". Taneczna część pierwsza kończy się hymnem wiosennym, druga uosabia nieco subtelną pieśń miłosną, trzecia zaś, którą wprowadza chorał puzonowy, zawiera elementy zarówno poważne, zabawne, szorstkie, jak i czułe, aż do muzycznego obrazu tajemnic natury w finale części czwartej.

NFM Filharmonia Wrocławska, kierowana przez mistrza Zachariasa, zagrała ten koncert wspaniale! Znakomita sekcja trębaczy, świetna grupa fletów, waltornia... – miały możliwość zaprezentowania swego kunsztu. Zresztą, cała orkiestra brzmiała wspaniale i ... wiosennie.